ผมเดินเข้ามาก่อน ระหว่างไอ้โอกำลังวิ่งไล่กันกับอะตอม
"คงบอกกันหมดแล้วสินะ"ตาร์ดูท่าทางเครียดๆ
"ก็แล้วแต่จะคิดนะ แต่ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากบอก"ผมตอบแบบไม่ใส่ใจ
"ตาร์ขอร้องหละเอ็กซ์ ให้โอกาสตาร์มั่ง"
"ก็ต้องแล้วแต่การทำตัวของตาร์ ขอให้เป็นอย่างที่พูดละกัน อย่ามาทำแบบนั้นกับเพื่อนผมแล้วกัน"ผมพูดเหมือนถือไพ่เหนือกว่า"โอกาสไรว๊ะ ทำตัวอะไรว๊ะ"ไอ้โอตะโกนเดินมาแต่ไกล
"อ๋อโอกาสเรื่องการเป็นนักแสดงอ่ะ ต้องทำตัวดีๆ"โหยยไอ้นี่แม่ตอแหลได้โล่ห์
"ถามพี่สิน้อง ไอ้เอ็กซ์มันจะไปรู้ไร"
ผมเตะขามันตอนที่มันกำลังเดิน ด้วยความหมั่นไส้ แต่กะไว้แล้วว่าถ้ามันล้มไงก็ล้มบนโซฟา ทำให้ไถลแถ่ดๆๆๆแต่ไอ้ตาร์มาประคองไว้ทัน
"สมน้ำหน้า"ผมเย้ย
"ไอ้เชี่ยแม่มพาลว่ะ ถ้ากูหัวฟาดพื้นเป็นอัลไซเมอร์ อัมพาตครึ่งซีกจะทำไง"
"ทำพินัยกรรมไว้ให้กูด้วย"
"กูจะฟ้องโอ๋"
"ไอ้ขี้แพ้ มึงจะฟ้องเรื่องไร"
"มึงนิสัยไม่ดี แกล้งกู กูเกือบพิการ"ทำท่าเรียกร้องความเห็นใจ
"เจ็บป่ะที่รัก"ไอ้ตาร์ถาม
"สำออย"ผมตอบแทน
"อย่าไปใส่ใจไอ้พวกคนพาลเลยตาร์" แล้วมันก็เดินไปหยิบกีตาร์มาดีด พร้อมนั่งข้างๆไอ้ตาร์
"ควยจับเป็นอยู่4คอร์ด ทำมาโชว์"
"มึงมานี่เลยไอ้เอ็กซ์"
"กูไม่ว่าง"
"ทำเหี้ยไร"
"ดูเหี้ยเล่นกีตาร์"
"สัส! มานี่เร็วๆ"
"พูดกับพี่ดีๆสิครับไอ้น้อง"
"ท่านเอ็กซ์คร๊าบ ท่านเอ็กซ์สุดหล่อขวัญใจมหาชน สอบได้ท๊อปตลอด มาดีดกีตาร์ให้น้องโอหน่อยค๊าบบ เมี๊ยวๆๆ"
"เมี๊ยวพร่อง"ผมเดินไปแย่งกีตาร์จากมันมาตั้งสายแล้วเล่น แต่เล่นเพลงไหน แค่Introขึ้นเพลงไอ้ตาร์ก็ร้องได้หมด ก็ต้องยอมรับหละว่ามันร้องเพลงเก่งและเพราะจริงๆ
"ตาร์ร้องเพราะจังครับ"ไอ้โอหันไปพูดกับตาร์ ผมนี่โคตรหมั่นไส้
"เอ็กซ์ต่างหากที่เล่นกีตาร์เพราะ"ไอ้ตาร์หันมาชมผมมั่ง
"โอ๋เล่นเก่งกว่าเชี่ยนี่อีก"
"อ่าวเชี่ยนี่ เล่นเองเลยป่ะ"
"แล้วโอ๋ไปไหนอ่ะครับ"ตาร์ถาม
"ไปกินข้าวกับที่บ้านอ่ะ"
ว่าแล้วเสียงรถโอ๋ก็เข้ามาจอดในบ้าน ตอนนี้ผมไม่ต้องไปคอยเปิดปิดประตูให้ละ เพราะให้กุญแจรีโมทประตูบ้านไว้กับโอ๋ละ แต่ไอ้โอก็รีบลุกพรวดออกไป กระโดดขี่หลังโอ๋
"เท่ยักมาแล้วววว"
"เด๋วถอดรองเท้าก่อน"โอ๋พูด
"เท่รักไอ้เอ็กซ์มันแกล้งเก๊าอ่ะ เก๊าหัวเกือบฟาดพื้น"
"เก๊าพร่อง ตัวยังกะควายทำซะเหมือนโปเกม่อน กุไม่เคยได้ข่าวว่าใครล้มบนโซฟาตาย"
"เห็นมะมันอิจฉาเรา"มันพูดพร้อมกอดคอโอ๋แน่น
"ฮ่ายยยโอ๋"ตาร์เดินตามมา
"อ้าวดีตาร์ ไงมั่ง กินไรยังอ่ะ"โอ๋ถามแบบเหมือนเป็นเจ้าของบ้าน
"กำลังกินกันอยู่เลย"
"เท่รักซื้อไรมากินครับ"โอ๋หันไปถามโอที่กำลังขี่หลังอยู๋
"เด๋วมึงทั้งคู่จะโดนกระโดดถีบขาคู่ ถ้ายังไม่เลิกเล่น"
"ว่ายๆๆๆ ไอ้เอ็กซ์ขี้แพ้ ไอ้อันทพาล"ไอ้โอเย้ย
"พูดมึงกะใครเปี๊ยก"โอ๋หันมาดุ
"ไอ้ตัวที่มันขี่หลังกันอยู่"
"ช่วยไม่ได้นะ ไม่เห็นแฟนเค้าจะดีใจเลยนี่นา"
โอ๋ก็แบกไอ้โอไป แล้วไอ้โอก้หันหลังมาแลบลิ้นใส่ มันจะหยามกันเกินไปแล้ว ผมรีบวิ่งไปกุมมือโอ๋มั่ง
"เท่รัก คิดถึงนะ แล้วหอมแก้ม"
"คิดถึงจิงอ่ะ"
"มากๆเลย"
โอ๋หันมากอด แล้ว บอกว่า"ถ้าคิดถึงก็อย่าช้านักสิ ต้องรอให้คนอื่นทำให้หึงก่อนรึไง"
ไอ้โอก็ลงจากหลัง"หมดหนุก"มันพูดแล้วเดินไปนั่งข้างๆตาร์
"ก็กอดกันทุกวัน เจอหน้ากันทุกวัน ยังต้องทำไรแบบนั้นอีกหรอ"
"แล้วถ้าคบกันนานกว่านี้มันก็จะลดลงเรื่อยๆเลยป่ะ"โอ๋ถาม
"ก็ไม่หรอก"
"เราต้องคุยกันป่ะเรื่องนี้"
"เห้ยโอ๋เป็นไร แค่ไปช้ากว่าไอ้โอนี่นะ"
"โอ๋แค่ไม่อยากให้วันแรกๆและวันต่อไปมันไม่เหมือนเดิม มันน่าจะเหมือนเดิมทุกวันนะ"
"ตื่นเช้ามาเราก็ตื่นมาในอ้อมแขนกันและกัน ก่อนนอนก็กอดกันจนหลับ มันไม่ได้มีอะไรน้อยลงเลยนะ"
"โอ๋แค่กลัว"
"ไม่มีวันไหนที่เอ็กซ์รักโอ๋น้อยลงเลยนะ โอ๋มีอะไรรึป่าว ทำไมพูดจาแปลกๆ"
"โอ๋แค่กลัวว่าถ้าเราอยู่ห่างกันซักพักแล้วเปี๊ยกจะเปลี่ยน"
"ห่างกัน ห่างกันทำไมอ่ะ"โอ๋นิ่งไปซักพัก
....
...
"หลังสอบFinalเสร็จป๊ากะม๊าจะให้ไปอยู่อังกฤษซักพัก"
ผมนี่ใจหายแว๊บบบเลย
"แล้ว นานป่ะ แล้วซัมเมอร์อ่ะไม่เรียนหรอ "
"ยังไม่รู้เลย แต่โอ๋ก็ปฏิเสธไปแล้ว แต่ถ้าป๊ากับม๊ายื่นคำขาดคิดว่าไงก็คงต้องไป"
"ไม่ไปได้มะ"ผมพูดพร้อมน้ำตาไหลเหมือนได้ฟังข่าวร้ายที่แย่สุดๆ
"ก็อีกหลายเดือนอยู่น่า ไว้โอ๋จะหาทางเปลี่ยนใจป๊ากะม๊าให้ได้"
ผมเพิ่งรู้ว่าการที่เรารู้ว่าวันข้างหน้าเราจะต้องห่างไกลกับคนที่เรารักมันรึสู้เหงาเป็นไง ทั้งๆที่มีเวลาให้เตรียมใจ แต่ก็รู้ว่าเท่าไรมันคงยังไม่พอ มิน่าเค้าถึงได้พูดไว้ว่า ให้รักษาเวลาที่อยู่ด้วยกันไว้ดีๆทุกวัน เพราะวันข้างหน้าไม่รู้ว่ามันจะเป็นไง
"เค้าขอโทษ เค้าจะไม่ชักช้าอีกแล้ว"ผมพูดพร้อมจะร้อง
"เค้าก็เข้าใจแล้ว ป่ะไปนั่งกะเพื่อนดีกว่า มันต้องมีทางออกสิ"โอ๋เอาจมูกมาถูกับจมูกผม เอามือมาเช็คน้ำตาให้ พร้อมตาแดงๆเหมือนกัน