"เอาพรีเมี่ยมริบอายแรร์กะซีซาร์ครับ"มันไม่ตะบี้ตะบันสั่งเหมือนทุกครั้ง
"เอาพรีเมี่ยมฟิเลท์มิญองมีเดี้ยม2 แล้วก็ซีซาร์1 เซฟสลัด1 ไวน์แดงด้วยครับ"
"ขี้เลียนแบบ"
"เลียนแบบไร"
"เห็นกูสั่งซีซาร์ก็สั่งมั่ง"
"เอ้าก็มันมีแค่นี้ เริ่มปากดีละแปลว่าหายแล้วใช่มะ"
"เห้อ เศร้าไปก็เท่านั้น"
"เออ ดีละ"ซักพักเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น คงเป็นไอ้เล้งอีกนั่นหละ แต่ผิดคาด
"ไอ้ตาร์โทรมาว่ะ"
โทรมาทำไมว๊ะ ผมตัดสายทิ้ง มันก็โทรมาอีก ผมก็ปิดเสียงปล่อยให้มันโทรอยู่แบบนั้นหละ ซักพักก็โทรเข้าเครื่องโอ๋
"เตงไม่ต้องรับนะ"
จนมันโทรมาถี่ๆมากๆก็เลยถามไอ้โอว่าเอาไงดีว๊ะ ไอ้โอก็บอกรับสิ ดูว่ามันจะว่าไง ผมก็เลยรับสาย
"มีไรตาร์"
"โออยู่มะเอ็กซ์ ขอสายได้มั๊ย"
"มีไรก็พูดมาตาร์"
"เอ็กซ์เลิกยุ่งเรื่องของตาร์กะโอซักทีได้มะ"
"เอ้ามึงโทรหากูเองนะ"ผมเริ่มมีอารมณ์
"ตาร์จะคุยกะโอ"
"โอไม่สะดวกคุย"ไอ้โอเหมือนจะซึมๆลงอีกละ
"พวกเอ็กซ์อยู่ไหน อยู่บ้านป่ะ ตาร์จะเข้าไปหา"
"ไม่อยู่"
"แล้วอยู่ไหนอ่ะ"
"ปากช่อง แค่นี้นะ"
"เด๋วดิเว้ย"
ผมตัดสายวางไป แล้วมันก็โทรเข้ามาอีกหลายๆสาย จนต้องรับด้วความรำคาญอีก
"จะเอายังไงตาร์"
"จะคุยกะโอ"
"มันจบไปทุกอย่างละ ต่างคนต่างอยู่เถอะ"ผมมองดูไอ้โอที่เหมือนน้ำตาจะไหลๆขณะที่พนักงานเสริฟกำลังมาเสริฟ
"เอ็กซ์ไม่ใช่โอ เอ็กซ์รู้ได้ไง"
"กูเป็นเพื่อนมัน มึงยังจะเอาไรอีกอ่ะ ขายตัวไม่ออกรึไงว๊ะ"โอ๋กุมมือผมไว้คล้ายๆบอกว่าใจเย็นๆ ในขณะที่ไอ้โอเริ่มน้ำตาไหลเป็นทางเลยทีนี้ แล้วโอ๋ก็ปล่อยมือผม แล้วเขยิบไปลูบหลังไอ้โอด้วยความเป็นห่วง
"อย่าพูดแบบนี้กับตาร์นะ"
"ทำไมกูจะพูดแบบนี้กับคนแบบมึงไม่ได้ว๊ะไอ้เลว"ผมยอมรับว่าผมหัวเสียมากๆ
"พูดจาให้เหมือนคุณหนูลูกผู้ดีหน่อยสิ"
"ไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นลูกผู้ดีมาจากไหนซักทีว่ะ"
"ตาร์ไม่ได้มาหาเรื่องเอ็กซ์ ตาร์แค่จะคุยกะโอ"
"ทำตัวแบบนี้มึงยังมีเรื่องอะไรจะต้องคุย"
"ตาร์รู้ว่าตาร์ผิดไปแล้วตาร์ขอโทษ"
"มึงเคยขอโอกาสกูไปแล้ว แล้วสัญญาว่าจะไม่ทำ แต่สุดท้ายก็ยังทำเพื่อนกูจนได้ เงินกะชื่อเสียงสำหรับมึงอะไม่เคยพอหรอก"
"ถ้าตาร์ไมทำ แล้วตาร์จะเอาที่ไหนไป ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ค่าเทอม ค่ากินอยู่ โอจะช่วยตาร์จ่ายไหวหรอ"ผมเริ่มเย็นลง
"ตาร์อย่าเอามาอ้างหน่อยเลย ไม่ใช่ว่าเอ็กซ์ไม่รู้ว่าโอมันก็ให้เงินตาร์ใช้ รถโอก็ให้ตาร์ขับ ส่วนค่าเทอม ตาร์ก็ทำงานอย่างอื่นเอาสิ เป็นพรีเซนเตอร์รึทำงานอย่างอื่นที่มันสุจริต ขาดเหลือมากน้อย โอก็คงไม่ทิ้งตาร์ แต่ตาร์ไม่เคยพอ วัยแค่เราทำไมต้องไปผ่อนบ้านผ่อนรถ ก็ใช้เท่าที่ตัวเองมีสิ กองทุนของรัฐก็มีช่วย รึถ้าตาร์รักดีจริงๆ ป่านนี้คบกับเล้งตาร์ก็คงสบายๆไปแล้ว ตาร์กลับมาเพราะไม่มีใครมากกว่า"ผมใส่ร่ายยาวเป็นชุดเลย
"คนไม่เคยจนก็ไม่เข้าใจหรอก"
"ให้เอ็กซ์จน รึเอ็กซ์ต้องขายตัว เอ็กซ์ก็คงหยุดตั้งแต่มีแฟนทุ่มเทให้ทุกอย่างละตาร์ แล้วคนแบบตาร์ไปเป็นดาราดังได้ซักวันก็ต้องหลุดเรื่องฉาวๆอยู่ดี ใครจะไม่ยินดีที่จะบอกว่ากูมีอะไรกะดาราคนนั้นแล้ว ตาร์เลิกทำตัวให้มันต่ำกว่านี้ซักทีเถอะ เสียดายหน้าตา"
"ขอหละ ขอคุยกะโอแค่ครั้งเดียวแล้วจะไม่โทรอีก" โอเอาไงวะ แล้วมันก็ยื่นมือมารับโทรศัพท์จากผม
"อืม ไว้เย็นๆเด๋วโทรกลับ อืม อืม ช่างเหอะ เด๋วเย็นๆโทรไปละกัน" แล้ววางสายไป
"ทำไมมึงไม่ให้มันจบๆไปว๊ะ ไหนมึงบอกมึงเชื่อกู"
"กูยังไม่ได้พูดไรเลยนะ แล้วกูก็ไม่คิดจะกลับไปด้วย"
"แล้วมึงจะทำไร"
"แก้แค้น"ดวงตามันเริ่มเปล่งประกายความชั่วร้ายออกมา จากที่ร้องไห้มะซักครู่นี้
"แล้วมึงจะแก้แค้นมันทำไมวะ เด๋วก็ไม่จบไม่สิ้น"
"เออน่า"
"ไม่ดีมั้งโอ"โอ๋พูดเสริมพร้อมขยับมานั่งข้างๆผมเหมือนเดิม แล้วหั่นชิ้นเนื้อเป็นคำไว้ให้ผม
"คอยดูก่อนว่าคืนนี้มันจะว่าไง"
นี่หรอคือความรักของคน รักมากก็แค้นมาก แต่สำหรับผม ผมคงทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ ถ้าความรักมันจะจบมันก็คงต้องจบด้วยเหตุผลที่ดีแม้ในความเป็นจริงมันอาจะเลวร้าย เพราะอย่างน้อยชีวิตช่วงนึงเราก็ได้ชื่อว่าเรารักกันด้วยใจที่มันบริสุทธ์ ไม่ใช่รักด้วยความใคร่และหวังประโยชน์จากกันและกัน ผมคิดได้แบบนี้แล้วผมก็เลยหอมแก้มโอ๋มั่ง โอ๋ก็หน้าแดงๆอายๆอะนะ เพราะส่วนใหญ่โอ๋จะเป็นฝ่ายหอมซะมากกว่า เห้อ.. พี่เบิ้มทำไมเป็นคนน่ารักแบบนี้ไม่ว่าจะทำไรก็ดูดีไปหมด ขนาดอายยังหล่ออิอิ