พอขึ้นม.6 พี่Aคนนั้นก็จบจากโรงเรียนไปแล้ว ผมก็มองแค่เขาคนเดียว จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมเอาแต่มองเขาแทนพี่Aตั้งแต่ตอนไหน
ตอนขึ้นม.6ใหม่ๆยังไม่มีใครรู้หรอกครับว่าผมมองเขา ไม่เคยเล่าเรื่องเขาให้เพื่อนฟังซักคน
มารู้เพราะผมเล่าให้ฟังก็หลังจากเปิดเทอมไปได้เดือนกว่าๆ

มีช่วงนึงที่โรงเรียนผมจัดนิทรรศการของกลุ่มสาระการงานอาชีพ ม.6แต่ละห้องก็ต้องส่งตัวแทนไปแข่งทำอาหาร ก็แบบทำเอามันส์อะครับ รสชาติว่าไงอีกเรื่อง555555555
ผมไม่ได้ลงแข่งหรอกครับ เป็นแค่กองเชียร์ ช่วงก่อนแข่งผมก็เดินไปดูซุ้มของแต่ละห้อง พอถึงซุ้มๆหนึ่งอยู่เยื้องๆกับซุ้มของห้องผมนิดหน่อยครับ ทำขนมครก
และบังเอิญว่าผมชอบกินขนมครกอยู่แล้วด้วย เลยไม่พลาดที่จะเดินไปกิน เอ้ย ชิม อร่อยครับแต่เกือบไหม้ พอผมชิมเสร็จคนเฝ้าซุ้มก็ถาม

"อร่อยมั้ยแก"
"อื้ม อร่อยมาก แต่เกือบไหม้นะ5555555" ผมพูดหยอกๆไปงั้นครับ ไม่ใช่มืออาชีพทำนี่เนอะ ได้ขนาดนี้ก็เยี่ยมละ แล้วคนเฝ้าซุ้มก็หันไปบอกคนแคะขนม
"อ้าวหรอ 'ชื่อเขา'ๆ อย่าแคะขนมให้ไหม้สิแกร" ผมหันไปมองตามชื่อทันที เป็นเขาครับที่คอยแคะขนมครกออกจากเตา

ผมมองแปปนึงก่อนจะหลบตามากินขนมครกต่อ แล้วก็เดินไปซุ้มอื่น

หลังจากที่แข่งทำอาหารเสร็จรอประกาศผล จะมีแข่งดนตรีต่อครับ จัดแถวๆนั้นแหละ
ผมกับเพื่อนก็เดินไปดู ตอนแรกไม่มีอะไรมาก ยืนเมาท์อยู่ดีๆเพื่อนมันก็บังเอิญเหลือบไปเห็นเขาเดินมาอยู่ข้างๆผม เพื่อนคนนี้มันก็เลยกระซิบแซวผม
"อู๊ยยย เขาก็เดินตามมึงมาเนาะ" ผมก็มองไปทางสายตาเพื่อน เขาก็มองผมเหมือนกัน แต่ผมแน่ใจว่าไม่ใช่สายตาคนแอบชอบอะไรหรอก ประมาณว่าอีนี่มันจะมองอะไรกูมากกว่า55555555

จำได้ว่าตลอดที่ยืนจนนั่งดูคนเล่นดนตรีแล้วมีเขานั่งข้างๆ ผมเอาแต่กินขนมที่ซื้อมาเลยครับ

ตลอดม.6ก็มีแค่เรื่องแบบนี้แหละครับ สบตากัน เจอกัน(แต่ไม่ได้คุยกัน) ก็อยู่รร.เดียวกันเนอะ พอปัจฉิมก็มองหน้ากันแต่ไม่ได้แลกของปัจฉิมกัน สุดท้ายจบม.6ไปแบบนั้นแหละ มีแค่เฟสบุ๊ค ไม่เคยทัก ไม่เคยคุย

ผมเคยจะสารภาพกับเขาว่าผมแอบชอบเขานะครับ ปรากฏว่าตอนประกาศผลมหาลัยผมดันติดที่เดียวกับเขา
เขาติดหมอ ผมนี่คะแนนถึงอะไรก็ยื่น คะแนนน้อย555555555