ในความรู้สึกของไอ้พีร์.......มันช่างเป็นการเดินทางที่ยาวนานเหลือเกินราวกับจะไม่มีที่สิ้นสุด ! หลังจากที่ถูกประมูลได้โดยบุรุษนิรนามแล้ว มันก็ถูกจับอาบน้ำจนเนื้อตัวสะอาดหอมกรุ่น และสวมใส่เสื้อผ้าที่มีเพียงเสื้อกล้ามสีขาวบางและกางเกงกีฬาขาสั้นฟิตแน่นแนบผิว......และไร้ซึ่งกางเกงใน.....ทำให้เป้าของเด็กหนุ่มดูนูนล้นเห็นเป็นหัว เป็นลำ และพวงไข่ ออกมาจากเนื้อผ้ามันบางอย่างชัดเจน
ไม่มีเสียงบ่นประท้วงจากไอ้พีร์ที่รู้ตัวว่า...มันไม่มีทางเลือกใดๆ ทั้งสิ้น นอกจากก้มหน้ารับชะตากรรมที่มันเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจะพัดพามันไป ยังที่แห่งใดและจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
ความเป็นห่วงกังวลในสวัสดิภาพของตัวเองยังน้อยมากเมื่อเปรียบเทียบกับความรู้สึกคิดถึงและห่วงใยคนทางบ้าน โดยเฉพาะมารดาที่ป่านนี้.....คงวิตกกังวลกับการหายตัวไปอย่างกะทันหันของมันและพยายาม ตามหาตัวมันจนแทบคลั่งไปแล้ว
แล้วโลกของมันก็มืดสนิทอีกครั้งเมื่อมีคนเอาผ้าสีดำหนามาคาดปิดดวงตามันไว้แน่น ส่วนข้อมือก็ถูกไพล่หลังแล้วล็อกด้วยกุญแจมือเหล็กราวกับนักโทษคดีอุกฉกรรจ์..........ก่อนที่มันจะถูกกดหัวแล้วผลักให้เข้าไปนั่งในรถยนต์ที่จอดรอไว้
จากกลิ่นไอที่ระเหยมาจากเบาะหนังหนานุ่มสบายที่นั่งอยู่...และกระแสลมเย็นที่แผ่มาจากเครื่องปรับอากาศภายในยานยนต์ที่ปะทะผิวกายที่แทบปราศจากสิ่งปกปิดของมัน ตามมาด้วยเสียงกระหึ่มอันทรงพลังของเครื่องยนต์ เสียงล้อบดถนน....พร้อมกับการทะยานไปข้างหน้าอย่างมั่นคงและรวดเร็ว...บ่งบอกให้มันทราบถึงความหรูหรามีระดับของยานพาหนะที่มันกำลังโดยสารอยู่
เพียงชั่วครู่....ทั่วทั้งรถก็ตกอยู่ในค0วามเงียบสงบ.......ความนิ่งของบรรยากาศทำให้เด็กหนุ่มขยับตัวด้วยความอึดอัด แต่สัญชาตญาณส่วนลึกบอกให้รู้ว่า...มันไม่ได้นั่งอยู่ตัวคนเดียวภายในรถยนต์คันนี้.....นอกจากคนขับแล้ว ยังมีคนอื่นอีก...แต่จะเป็นใคร มีจำนวนกี่คน และมีวัตถุประสงค์จะทำอะไรกับมัน......ทุกสิ่งทุกอย่างช่างเหนือความรับรู้จริงๆ
เสียงทุ้มห้าวที่เอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรกส่งผลให้มันสะดุ้งเล็กน้อย เสียงนั้นใกล้ตัวมากเหลือเกิน....อาจจะนั่งอยู่ข้างๆ หรือตรงข้างหน้านี่ก็ได้.....ฟังจากน้ำเสียงเป็นผู้ชายน่าจะอยู่ในวัยกลางสี่สิบ...ไม่สิ ดูสักห้าสิบขึ้นมากกว่า
พีร์ อยู่นิ่งๆ แบบนั้นน่ะ ดีแล้ว อย่าพยายามขัดขืนใดๆ ต่อฉัน เพราะมันไม่มีประโยชน์ใดๆ แล้วจงฟังและทำตามคำสั่งของฉันอย่างเคร่งครัด
ในฐานะที่ฉัน.....
เสียงนั้นเว้นจังหวะชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่เด็ดขาด
เป็นเจ้านายของเธอ
พอได้ฟังประโยควางอำนาจ.....ไอ้พีร์พยายามข่มความโกรธเกรี้ยวที่พุ่งขึ้นมาจากช่องท้อง
หึ มึงไม่ใช่เจ้านายกู ก็แค่ตาเฒ่าหื่นกามที่ซื้อตัวกูมาจากการประมูลบัดซบนั่น !
อืมม์ ดูไม่เชื่องเลยนะ แต่ก็ดีไปอีกแบบ ถ้าได้สัตว์เลี้ยงที่ได้แต่ตามตูดเจ้านายต้อยๆ ....ชีวิตฉันก็คงไร้รสชาติไปเยอะ ต้องปราบพยศสัตว์เลี้ยงแสนสวยอย่างเธอนี่สิ คงทำให้ชีวิตฉันมีสนุกสนานหรือมีชีวิตชีวาขึ้นอีกเยอะ
ไอ้เหี้ย นี่ มึงคิดจะทำอะไรกู...00..กูไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของไอ้แก่วิปริตอย่างมึงนะโว้ย !
พีร์ ฉันขอเตือนให้เธอระมัดระวังคำพูดมากกว่านี้นะ...ความอดทนฉันมีต่ำมาก.....ต่ำกว่าพวกที่อยู่ในห้องที่เธ0อเพิ่งจะจากมานั่นเยอะ
อาจเพราะจับถึงน้ำเสียงที่ส่อแววโหดเหี้ยม ไร้ความปราณีนั่นได้ เด็กหนุ่มชะงักและเงียบเสียงลงในทันที
หึหึ ดูเหมือนเธอเรียนรู้ได้เร็วดีกว่าที่คิดไว้.......ใช้ได้เลยนี่ น้ำเสียงแสดงความพึงพอใจหลังจากที่เห็นปฏิกิริยาของเด็กหนุ่ม
แม้ภายในจะพลุ่งพล่านด้วยความโกรธแค้น.......แต่ดูเหมือนความนิ่งสงบและเฝ้าดูสถานการณ์จะเป็นสิ่งเดียวที่เด็กหนุ่มจะทำได้
แต่อีกไม่กี่วินาทีถัดมา ขันติของไอ้พีร์ก็พลันต้องดับสลายลงเมื่อ.......
เอาล่ะ ที่นี้ก็....อ้าขาออกให้กว้างๆ...
วะ...ว่าอะไรนะ !