เสียงฮัมเพลงเบาๆ ในห้องน้ำทำให้ไอ้กันต์ที่เพิ่งเดินเข้าห้องมาถึงกับหรี่ตาลงด้วยความไม่พึงพอใจนัก

จากที่พนักงานฟร้อนท์บอกเกี่ยวกับผู้มาเยือนก็ทำให้เดาไม่ยากนักว่าจะเป็นใคร...............


แต่ก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่า แขกหนุ่มแปลกหน้าจะทำตัวได้กลมกลืนกับสถานที่พักใหม่ได้รวดเร็วขนาดนี้ แม่ง มาวันแรกก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำกูเลยหรอว่ะ นี่ไม่คิดจะมาแนะนำตัวหรือทำความรู้จักกันก่อนเลยหรือไง

มันมีเส้นบางๆ คั่นอยู่ระหว่างการทำตัวกลมกลืนกับการถือวิสาสะ...........แต่ก็....เฮ้อ ช่างมันเถอะ เราเองก็ดันตกปากรับคำกับคุณแม่ไปเรียบร้อยแล้ว จะมาบ่นอุทธรณ์อะไรกันตอนนี้ก็ดูจะเปล่าประโยชน์

จู่ๆ เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง สักครู่ก็ตามมาด้วยเสียงบานเลื่อนเคลื่อนออกจากกัน

แม่ง อาบเสร็จแล้วสินะ ไหนขอดูหน้าดาราสุดโปรดของคุณแม่หน่อยสิ หล่อได้ถึงครึ่งกูป่าวว่ะ

พอหันหน้ามาเผชิญกับว่าที่คนร่วมห้องเต็มตา...ก็อดไม่ได้ที่จะยอมรับถึงความหล่อระดับเทพสมกับที่แม่ถึงกับพร่ำเพ้อ แต่พอมองชัดๆ อีกที เฮ้ย ! นี่มันอะไรกันวะ

ไอ้นันท์มองอาการตาค้างของอีกฝ่ายอย่างขำๆ แล้วยกมือขึ้นกระพุ่มไหว้เจ้าของห้องตัวจริงอย่างนอบน้อม…..แบบที่บ้านสอนมาดีง่ะ

“ หวัดดีครับ พี่กันต์ ”

“ หวัดดีเหี้ยอะไรของมึง ทำไมไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาว่ะ เดินโทงๆ เป็นชีเปลือยออกมาแบบนี้เนี่ยนะ แม่งเอ๋ย ! ”

ไอ้นันท์ทำหน้าไม่รู้ไม่รู้สากับสภาพล่อนจ้อนไร้สิ่งปกปิดของตัวเองตรงกันข้ามกับใบหน้าเหวอจัดของหนุ่มรุ่นพี่ที่ขณะนี้กำลังชี้มืออันสั่นเทาตรงมาที่ตัวต้นเหตุ

“ ขอโทษจริงๆ ครับ ผมไม่รู้ว่า ผ้าเช็ดตัวอยู่ตรงไหน ขี้เกียจหาด้วย อีกอย่างเราก็ผู้ชายเหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ ก็ไม่รู้จะอายกันไปทำไม ”

“ โธ่เว้ย ! มันไม่เกี่ยวกับอายไม่อาย แต่ยังไงก็ไม่ควรเปลือยกายเดินไปทั่วห้องแบบนี้ ถ้าใครมาเห็นเข้าจะว่าไง แค่นี้ไม่เข้าใจหรือไงว่ะ ”

“ ถ้าใครมาเห็นเข้า.....” ไอ้นันท์ย้อนถามด้วยน้ำเสียงเชิงกังขา “ พี่หมายถึงใครครับ ผมคิดว่า พี่อยู่ตัวคนเดียวซะอีก “

“ มันก็ใช่ที่พี่อยู่คนเดียว แต่มึงไม่คิดบ้างเหรอว่าจะไม่มีใครโผล่เข้ามาเยี่ยมกูอ่ะ คิดบ้างสิว้า ”

สีหน้า (ทำเป็นว่า) ครุ่นคิดของคนที่ยืนตรงหน้านี่....มันช่างน่าถีบซะจริง

“ ก็จริงที่พี่ว่าอ่ะครับ แต่คุณแม่พี่บอกผมว่า พี่เป็นคนค่อนข้างสันโดษ และไม่ชอบให้ใครแปลกหน้าขึ้นมากวนที่ห้องนี่ครับ ”

“ นั่นมันก็จริง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า...จะไม่มีใครคนไหนเลยที่ขึ้นมา....เว้ย ! แล้วนี่มึงยืนโป๊ยังงี้อีกนานมั้ยว่ะ โน่น ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าในห้องนั้น...ไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวและแต่งตัวให้เรียบร้อยซะ ”

เด็กหนุ่มยิ้มแหยๆ เหมือนเด็กที่โดนผู้ใหญ่ดุ มันทำท่าลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะยักไหล่แล้วหันหลังเดินตรงไปตามทิศทางการชี้มือของหนุ่มรุ่นพี่

ก่อนจะเข้าไปในห้อง...มันหันหน้ากลับมาหาอีกฝ่ายแล้วพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ

“ ยังไงก็....ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะครับ พี่กันต์ แหม ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ดุขึ้นเป็นกอง แต่แบบนี้แหละที่ผม....... ”

มันยักคิ้วให้....ทิ้งคำพูดที่เป็นปริศนาไว้ให้ไอ้กันต์ได้ครุ่นคิด

พบกันอีกครั้งเหรอ......นี่ กูไปรู้จักมันตอนไหนวะ แล้วแบบนี้ที่ผม....ผมไรว่ะ โอ๊ย ปวดหัว นี่กูจะอยู่กับไอ้เด็กเปรตกวนตีนไปอีกนานไหมเนี่ย เซ็งโว็ยยยย