“ พี่ พี่กันต์ เป็นไรป่าวครับ เห็นเหม่อๆตั้งแต่มะกี้แล้ว”

เสียงเรียกจากลูกศิษย์วัยทีนได้ปลุกให้กันต์ตื่นจากภวังค์

“ เอ่อ โทษที เผอิญพี่เพลียๆ น่ะ แล้วตกลงธีร์ทำถึงตรงไหนแล้ว ”

“ ก็ตรงนี้ไงครับ ตรงที่พี่บอกให้แก้สมการแบบนี้ไง”

เรียวแขนขาวมีกล้ามเนื้อพองามเอื้อมผ่านหน้ามาเพื่อชี้ตัวเลขที่ตวัดไปมาบนกระดาษให้ครูหนุ่มดู

“ นี่ไงครับ ผมแก้สมการได้แบบที่พี่บอกเป๊ะเลย ” เสียงเจื้อยแจ้วบ่งบอกถึงความภาคภูมิใจ

“ อืมม์ ชะ...ใช่ ตามนั้นแหละ ”

แม้พยายามคงบทสนทนากับลูกศิษย์ จิตใจกันต์กลับหวั่นไหว อย่างประหลาดเมื่อสัมผัส ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่น่าจะเป็นการคละเคล้ากันระหว่างกลิ่นแป้งเด็ก สบู่ และแชมพู ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ

โดยไม่ตั้งใจ สายตากันต์เหลือบมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่ขาวสะอาดของเด็กหนุ่มมอปลายที่นั่งอยู่ใกล้ๆ จากนั้นก็ไล่ลงมาที่ลำคอขาวระหงที่ตั้งอยู่บนบ่ากว้างที่มีแนวโน้มจะเติบโตได้อีกมาก

“ ธีร์นี่ เป็นเด็กที่หน้าตาดีจริงๆ นะหุ่นก้อ............”

เสียงพืมพำในลำคอทำให้คนถูกจ้องหันมามองอีกฝ่ายอย่างแปลกใจ

“ เมื่อตะกี้ พี่กันต์ว่าไรนะครับ ”

“ อะ เอ่อ ไม่มีอะไร พี่แค่กำลังคิดอะไรไร้สาระกับตัวเองเท่านั้น ”

เจ้าธีร์ทำตาหยีแบบรู้ทัน

“ ฮั่นแน่ แต่ผมรู้นะว่าพี่คิดไรอยู่......”

พอธีร์พูดจบ กันต์ถึงกับสะดุ้งอยู่ในใจ เสียงหายใจแรงถี่ขึ้นอย่างหาสาเหตุไม่ได้

“ระ รู้ด้วยเหรอว่าพี่คิดไร “

“ รู้สิครับ ทำไมจะไม่รู้ ก็พี่น่ะคง.................”

ถึงตรงนี้ กันต์ถึงกับหน้าซีดเผือดลงไปอย่างเห็นได้ชัด

“ คงอะไร......”

“ อ้าว ก็จะมีอะไรเสียอีก ก้อหนุ่มหล่ออย่างพี่น่ะถ้าลองเหม่อแบบนี้ ก็คงไม่พ้นเรื่องสาวๆ แน่ๆ ใช่ม้า ดูหน้าพี่สิแดงเชียว กิ้วๆ ”

สีหน้ากันต์ค่อยดีขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่หนุ่มน้อยคาดเดากลายเป็นคนละเรื่องกับการคาดการณ์ของตน

“ อ๋อ เดาเก่งนี่ แล้วทำไมเป็นเด็กเป็นเล็กคิดแก่แดดได้ขนาดนี้นะเรา ”

“ พี่ธีร์อ่ะ บอกกี่หนแล้วว่า อย่าเรียกผมว่าเด็ก ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ”

เสียงงอนๆแบบเด็กที่เอาแต่ใจตัวเอง......เรียกสีหน้าขบขันปนเอ็นดูจากฝ่ายตรงข้ามอีกครั้ง

.” แล้วที่ธีร์บอกว่าตัวเองไม่ใช่เด็กแล้วนี่ ธีร์ดูจากไรเหรอบอกพี่ทีสิ ”

ธีร์ทำหน้านิ่วครุ่นคิดเมื่อเจอถามกลับ

“ ก็...ก็...................................... ”

พอเห็นอีกฝ่ายเงียบไป ก็เลยเริ่มรุกไล่.............................

“ ว่าไงล่ะ ตรงไหนเหรอที่ธีร์ว่าไม่ใช่เด็กแล้วอ่ะหึหึ โชว์พี่สิ เจ้าเด็กน้อย ”

ยังไงก็ไม่ยอมจนมุมง่ายๆหรอก ของแบบนี้มันเรื่องศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย ยอมกันไม่ได้......แล้วเจ้าธีร์ก็ทำในสิ่งที่เด็กๆ เท่านั้นที่จะทำกัน

“ งั้นผมรู้แล้วล่ะว่า “ ความเป็นผู้ใหญ่ ” ของผมอยู่ตรงไหนว่าแต่พี่พร้อมที่จะดูจริงๆเหรอ”

“ อะไรเหรอที่ธีร์คิดว่าพี่ไม่กล้าดูน่ะ หือ ! ”

“ ก็แบบนี้ไง ดูซะให้เต็มตา! ”

ก่อนที่กันต์จะทันได้ตั้งตัว อีกฝ่ายก็ผุดลุกขึ้นยืนทันควันพร้อมเอื้อมมือดึงกางเกงขาสั้นลงไปกองยู่ยี่อยู่ที่ปลายเท้า

ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าที่ใกล้ในระยะเผาขน.....ทำให้กันต์ถึงกับเบิกตาโตและผงะถอยหลังไปด้วยความตกใจพร้อมๆ กับแรงเต้นของหัวใจที่ทะยานสูงขึ้นจนแทบระเบิดออกมาข้างนอก

“ ธีร์...นี่ ธีร์...ทะ...ทำอะไร....”

ยิ่งเห็นฝ่ายตรงข้ามหน้าซีดเผือดจนพูดอะไรไม่ออก......ก็ยิ่งสร้างความคึกคะนองให้กับหนุ่มน้อยวัยแตกพานยิ่งนัก

แม้ในส่วนลึกๆ แล้ว มันรู้สึกอายที่ต้องมาเปิดเผยส่วนลี้ลับที่ไม่เคยให้คนภายนอกได้ยลโฉมมาก่อนแบบเต็มตาสามมิติเช่นนี้ แต่ความอยากเอาชนะครูสอนพิเศษหนุ่มมีมากกว่าจนสามารถกลบความอับอายได้จนหมดสิ้น

“ เป็นไงล่ะพี่ เจ๋งมะ ที่เพื่อนๆ ที่โรงเรียนตั้งฉายาผมว่า เหลือมเผือก....ก็เพราะแบบนี้แหละ ! ”

เหมือนจะท้าทายและตอกย้ำ.........เจ้าธีร์ยืนตัวตรงและค่อยๆ แอ่นตัวไปหาอีกฝ่ายอย่างช้าๆ เผยให้เห็นถึงแก่นกายที่ส่วนหัวยังมีหนังหุ้มย่นปิดอยู่........ที่ห้อยขนานกับลำตัว แม้จะยังอยู่ในสภาพที่สงบ แต่ด้วยความยาวและขนาดของลำควยที่ถือได้ว่าเกินหน้าเกินตาเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างมาก....ทำให้กันต์เข้าใจแล้วถึงที่มาของฉายาเหลือมเผือกของเด้กชีเปลือยคนนี้ แล้วก็ยังพวงไข่แฝดไร้ขนที่ห้อยโตงเตงอยู่ในซอกหลืบของปลีกน่องขาวก็ดูน่าชมยิ่งนัก

ในชั่วขณะนั้น สมองของกันต์ดูจะสับสนพร่าพราย....ราวกับความรู้สึกต่างๆ จะประดังประเดโถมเข้าหาพร้อมๆ กันภายในชั่วอึดใจเดียว

เป็นไงนะเหรอ.....ก็ไม่รู้สินะ มีทั้งช็อก ตื่นเต้นตกใจ ประหม่า อับอาย มันเยอะไปหมด แต่แล้ว อีกความรู้สึกหนึ่งก็แทรกซึมเข้ามาอย่างช้าๆ แต่มั่นคงและหนักแน่น..................เป็นความรู้สึกที่เป็นศัตรูตัวฉกาจกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของมนุษย์ทุกเพศวัย

และความรู้สึกนั้นได้กระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพเบื้องล่างของเด็กหนุ่มที่ยังอยู่ในท่านั่งชันเข่าและคงอยู่ในภาวะตื่นตะลึงกับภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า !