แอร์แมส

ผมติดธุระสองวันเลยไม่ได้เจอกับน้อง แต่น้องก็ขอยืมเงินผม 500 บาท บอกว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อน ผมให้ไปขอแม่ น้องก็บอกไม่ยอม “จะขอพี่นี่แหละ ถ้าไม่ให้โกรธ”

ผมยังไม่ลดความตั้งใจที่ว่าจะติดต่อกับน้องให้น้อยลง จะใจแข็งกับน้องให้มากขึ้น เพราะน้องก็ดูท่าทางไม่ได้คิดอะไรกับผมมากนักแล้วเมื่อเทียบกับอาทิตย์แรกที่เราเจอกัน เพราะอะไรผมบอกไม่ถูก อาจจะเป็นที่ความถี่ของไลน์ลดลง หรือการแตะเนื้อต้องตัวกันลดลง หรืออะไรก็ไม่แน่ใจ แต่โดยรวมๆ ผมพอรู้ได้เองครับ

ด้วยเหตุนี้ผมก็เลยใจแข็งได้ในวันนี้ และสุดท้ายน้องก็ไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน

อย่างไรก็แล้วแต่ ในวันต่อมา น้องขอยืมเงินผมอีกเท่าเดิม บอกว่าจะเอาไว้ซื้อนู่นนี่กิน แล้วพอแม่ให้ตังค์ตอนกลางเดือนจะเอามาใช้ผม ผมไม่ได้หวังจะได้เงินคืนเท่าไรหรอกครับ แต่รู้สึกเห็นใจน้องที่ไม่มีเงินติดตัว ก็เลยโอนให้ไป สุดท้ายน้องบอกว่าเย็นวันนั้นไปออกกำลังกับเพื่อนที่สถานที่ราชการแห่งหนึ่ง

และในคืนวันเดียวกันนั้น ญาติของน้องก็เอาหมาน้อยมาฝากไว้ตัวหนึ่งเพราะตัวเองจะไปธุระ หมาปอมตัวนี้มีชื่อหรูๆ ว่าแอร์แมสครับ สำหรับผม มันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ลงตัว แต่ผมก็เลือกที่จะเชื่อใจน้อง