ตอนที่ 2 เอ็มมิลิโอและแม็กกี้
สัปดาห์ที่สอง เรา (คือเพื่อนๆ ต้น) วางแผนจะไปพักแรมที่อุทยานแห่งชาติโยเซเมติที่เซียร์ร่า เนวาด้า เรานั่งรถบัส ไปต่อรถไฟ แล้วไปต่อรถบัสอีกทีโดยเฟม พี่ชายของฝนเป็นคนจัดการให้ เฟมจองห้องพักแบบเต้นท์ขนาดใหญ่ไว้สองหลัง หลังหนึ่งนอนได้สี่คน อีกหลังนอนได้สามคนซึ่งอยู่ใกล้ๆ กัน แต่ไม่ติดกัน ช่วงที่เราไปเป็นโลว์ซีชันของที่นั่น แถมยังเป็นวันธรรมดา ดังนั้นตรงที่พักของเราจึงแทบไม่มีคนเลย เฟม ฝน ต่าย นอนเต้นท์เดียวกัน ผม ต้น เนิร์ด ซ่า (จริงๆ แล้วน้องเขามีชื่อนะครับ แต่ไม่สำคัญกับเรื่อง เลยขอใช้ฉายาที่ผมแอบเรียกเขาเองแทนก็แล้วกัน) นอนเต้นท์อีกหลังหนึ่ง เต้นท์ของเรามีเตียงใหญ่หนึ่งเตียง เตียงเล็กสองเตียง ดังนั้นผมกับต้นเลยต้องนอนร่วมเตียงกันตามธรรมเนียม เราไปถึงที่นั่นตอนประมาณบ่ายสอง พอวางกระเป๋ากันเสร็จก็พากันเดินไปรอรถบัสเพื่อไปที่น้ำตกโยเซเมติล่าง ผมเคยมาเมื่อสามปีที่แล้วแต่ก็ยังอยากไปอีก ในเวลานั้นพวกเราเจออากาศเย็นสบายๆ (แอบหนาว ประมาณ 20 C) ก็เจี๊ยวจ๊าวกันใหญ่ ผมต้องคอยเตือนให้เบาเสียงหน่อย เพราะเสียงของเราก้องไปทั่วหุบเขา แถมเป็นภาษาที่คนอื่นไม่เข้าใจเสียด้วย
เมื่อสามปีที่แล้ว ขณะที่ผมเดินเข้าไปตามทางเดินไปที่น้ำตกนั้น จากด้านนอกตรงทางเข้า อากาศตรงนั้นฟ้าใสมากมาย แต่เมื่อเดินเข้ามาตามทางเดิน ต้นสนขนาดใหญ่ที่เรียงรายอยู่สองข้างทางเดินจะกรองแสงอาทิตย์ไปจนเหลือเป็นเพียงจุดเล็กๆ บนทางเดิน ยิ่งเดินใกล้น้ำตกมากขึ้นเรื่อยๆ เมฆหมอกเริ่มเข้ามาปกคลุม มองไปทางน้ำตกจะเห็นแต่ท้องฟ้าสีขาวขุ่นของหมอก และที่ทางเดินก็มีหมอก อากาศจะเริ่มเย็นลงแต่ก็สดชื่นมาก เหมือนเอาบรรยากาศของทีลอซูกับดอยอินทนนท์มารวมอยู่ที่เดียวกันแต่เพิ่มความเข้มข้นของทั้งสองแห่งขึ้นอีกสามเท่า พอเดินเข้าไปเกือบจะถึงตัวน้ำตก ผมต้องยกฮูดเสื้อแจ็กเก็ตขึ้นปิดหัวเพราะละอองน้ำกระเซ็นแรงราวกับฝน ผมรู้สึกเหมือนได้หลุดเข้าไปอยู่ในโลกอีกแห่งหนึ่ง
แต่ในครั้งนี้ น้ำที่โยเซเมติล่างแห้งเหือด มีให้เห็นเป็นสายบางๆ เท่านั้นเอง ผมเสียดายแทนน้องๆ แต่ไม่ได้พูดว่าอะไร ไม่รู้ย่อมไม่เจ็บปวด
ที่นี่เราเจอนักท่องเที่ยวอีกสองคนอยู่ที่น้ำตกอยู่ก่อนแล้ว ทั้งคู่น่าจะเป็นแฟนกัน รุ่นๆ เดียวกับผม ผู้หญิงอายุประมาณ 23 ปีได้ ส่วนผู้ชายอาจจะโตกว่านั้นเล็กน้อย ต้น เนิร์ด ซ่าเห็นแล้วหัวเราะคิกคักขึ้นมาเพราะผู้หญิงฝรั่งคนนี้หน้าตาน่ารักมาก กลับกัน น้องผู้หญิงเองก็คิกคักไม่แพ้กันเพราะรู้สึกจะถูกใจหนุ่มฝรั่งรุ่นพี่เข้าให้แล้ว แต่ผมไม่นิยมคนโตกว่า ยิ่งเป็นฝรั่งตัวบึ้กๆ ไว้เคราเป็นตอเขียวครึ้มผมก็ไม่สนใจแล้ว แอบมองน้องๆ ที่มาด้วยกันยังชื่นใจกว่า
ฝรั่งผู้ชายเห็นผมถือกล้อง 400D ดูขึงขังก็เลยเข้ามาขอให้ผมถ่ายรูปเขากับแฟนให้หน่อยผมก็เลยได้รู้ว่าผู้ชายเป็นคนสเปนชื่อเอ็มมิลิโอ ส่วนผู้หญิงเป็นคนอเมริกันชื่อแม็กกี้ เมื่อผมรับกล้องมา สองคนนี้กลับเดินพาผมหลบมาอีกจุดหนึ่ง เขาบอกว่าจุดนี้ถ่ายรูปได้สวยกว่า ผมถ่ายให้เขาหลายรูป เพราะว่าเขาแอ๊คกันแบบไม่เกรงใจช่างภาพเลย แต่ยิ่งถ่ายไปผมก็เริ่มสังเกตเห็นว่าลุคแบบแบดบอยของเอ็มนั้นมันดูดีเพราะแววตาตาคมๆ สีน้ำตาลแกมเขียวเข้มของเขานั่นเอง ขนตายาวงอนยิ่งทำให้หน้าดูหวาน ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเอ็มถึงต้องไว้หนวดเป็นตอๆ เพราะถ้าโกนออกหมด เอ็มต้องเป็นผู้ชายที่หน้าหวานมากๆ ซึ่งมันก็คงจะขัดกับบุคลิกของเจ้าตัวไม่น้อย ทั้งคู่แอ๊คท่ากันได้สักพัก เอ็มก็จับแม็กกี้มาจูบ ผมตกใจได้แต่ยืนมองจนกระทั่งสองคนจูบกันจนเสร็จ เอ็มหันมาหา ผมต้องหลบตามองไปทางอื่น ผมคงหน้าแดงขึ้นมาเอ็มก็เลยหัวเราะแล้วถามผมว่า
Did you take that shot? เมื่อกี้ถ่ายให้พี่รึเปล่า ดูมันถาม จะไปถ่ายให้มันยังไงได้ ผมยังตกใจอยู่เลย เอ็มเดินเข้ามาหาผมแล้วถามผมอีก
Are you alright, kid? เป็นไรป่าว ไอ้หนู ดูมันเรียกผมสิ โตกว่าผมแค่ไม่กี่ปี อาศัยว่าตัวมันใหญ่กว่าเท่านั้นแหละ คนที่นี่ 100% จะมองว่าผมเด็กกว่าอายุ ส่วนใหญ่จะนึกว่าผมเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ แต่ก็มีเหมือนกันที่คิดว่าผมเรียนชั้นมัธยม - -
ผมได้แต่ส่ายหัว เอ็มดึงแขนผมให้ขยับเข้าไปใกล้ๆ แล้วบอกผมอีก
Dont miss it this time, ok? คราวนี้อย่าให้พลาดล่ะ ว่าแล้วมันก็จับแม็กกี้เข้ามาจูบ ผมลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น แต่ปรากฏว่าละครเรื่องนี้ไม่ยอมจบง่ายๆ เอ็มจูบแม็กกี้หนักขึ้นๆ พร้อมยื่นมือข้างหนึ่งออกมาแล้วทำท่ากดชัตเตอร์ เหมือนสั่งให้ผมกดชัตเตอร์ต่อไป แล้วเมื่อหดมือกลับ เอ็มก็เอามือข้างนั้นจับไปที่หน้าอกตูมๆ ของแม็กกี้
ผมตกใจมากครับ ไม่ได้กดชัตเตอร์ แม็กกี้ก็ตกใจเหมือนกัน ดันเอ็มออก ผมเห็นแม็กกี้ทำหน้าดุมากแต่เขาคงเห็นผมอยู่ตรงนั้นเลยไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ในใจคงกำลังด่าเอ็มอยู่
ผมเริ่มไม่ชอบไอ้เปนหน้าหล่อคนนี้ซะแล้ว ถึงผมจะชอบผู้ชาย แต่ผมก็ให้เกียรติ์ผู้หญิงเสมอ และผมยิ่งรู้สึกไม่ดีไปอีก แทนที่เอ็มจะสำนึกผิด มันกลับหัวเราะหน้าระรื่น บรรยากาศตอนนั้นอึดอัดมาก ทำไมผมต้องมาเจอพวกนี้ด้วยเนี่ย
แม็กกี้หันหลังให้ผมกับเอ็ม ผมยื่นกล้องให้ เอ็มรับกล้องคืนไป ขณะที่ผมมองหน้าเขา อยู่ๆ มันก็ลดหน้าทะเล้นลงแล้วส่งยิ้มมาให้ผม
Thanks, kid
ผมผละหนีทั้งคู่ออกมา
หลังจากนั้น เราพากันนั่งรถบัสเพื่อที่จะไปเดินเที่ยวทะเลสาบกระจกเงา (Mirror Lake) ซึ่งขณะที่เราอ้อยอิ่งกันอยู่ที่ทะเลสาบ เอ็มและแม็กกี้ก็ตามมาสมทบในที่สุด นอกจากนั้นก็มีนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นอีกไม่มากนัก เรานั่งพักเหนื่อยกันริมทะเลสาบซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเวิ้งน้ำของลำห้วยเทนาย่า ตอนนี้เราถอดแจ็คเก็ตกันออกหมดแล้ว แต่ที่ติดตัวอยู่ก็ยังมีอีกตั้งสองชั้น ผมยังไม่ทันนั่งลงดี เจ้าซ่าก็ถอดเสื้อออกหมด โขว์ผิวเนียนๆ อกแน่นๆ แล้วก็กล้ามท้อง... ถลกขากางเกงยีนส์ แล้วลงไปวักน้ำลูบตัวทั้งที่เหงื่อไม่ได้ออก กล้องผมอยู่ในมืออยู่แล้วจึงยกขึ้นมากดไปสามสี่รูป ใจจริงอยากจะถ่ายมากกว่านั้น แต่กลัวจะผิดสังเกตครับ ผมกำลังเช็ครูป ก็มีคนสะกิดผมจากด้านหลัง พอหันไปกลายเป็นเอ็มมิลิโอนั่นเอง หนุ่มฝรั่งถอดเสื้อออกหมดแล้วเช่นกัน
ซ่ารูปร่างสมส่วนแบบเด็กวัยรุ่นไทยครับ จริงๆ แล้วซ่าบึ้กกว่าผมอีก ผิวเนียนมาก แต่ว่าไม่ได้น่ารักอะไรมากนัก ส่วนเอ็มนั้น โอ พระเจ้า ใครเอานายแบบมาถอดเสื้อให้ผมดูเนี่ย หุ่นเฟิร์มมากครับ กล้ามท้องสี่ลูกชัดเจน กับอีกสองลูกน้อยๆ (กล้าม) แต่ที่ผมอยากบีบที่สุดก็เป็นกล้ามแขนของเขานั่นแหละ เริ่มอิจฉาแม็กกี้ขึ้นมาเล็กๆ แล้วผม เมื่อกี้ยังไม่ชอบขี้หน้ามันอยู่เลย ติดอย่างเดียวตรงขนกลุ่มเล็กๆ ที่แผงหน้าอกนั่นแหละ ที่ทำให้ผมไม่อยากเข้าใกล้เท่าไหร่
เอ็มชวนผมลงไปลูบน้ำเล่น ผมไม่รีรอเพราะอยากสัมผัสอยู่แล้ว ผมเรียกต้นมาด้วย แต่ต้นไม่ยอม น้องชายผมเป็นเด็กที่ปากเก่งมาก แต่พอเอาเข้าจริงมันก็แหยเหมือนกัน ผมปล่อยให้เขาจู๋จี๋กับต่ายต่อไปแล้วเดินลงไปเล่นน้ำกับซ่าและเอ็ม น้ำเย็นมาก ผมไม่ได้ถอดเสื้อ จริงๆ แล้วผมเป็นคนขี้ร้อน แต่ผมไม่อยากโชว์กล้ามแข่งกับสองคนนี้เลยได้แค่วักลูบแขนลูบคอเพียงแค่นั้น
เอ็มสาดน้ำใส่ผมแล้วหัวเราะ ผมอยากจะสาดใส่คืนบ้าง ผมชอบสงครามน้ำมากๆ แต่ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพเสียเปรียบเพราะยังสวมเสื้ออยู่ถึงสองตัว ก็เลยได้แต่ยิ้มแล้วรีบเดินกลับมานั่งข้างๆ กลุ่ม แม็กกี้มองผมแล้วยิ้มให้เล็กน้อย ผมยิ้มรับ
เมื่อเอ็มโชว์หุ่นจนพอใจแล้วก็เดินมานั่งใกล้ๆ พวกเราแล้วเริ่มชวนคุย ถามว่าเรามาจากไหนกัน เรียนชั้นอะไร เอ็มกับแม็กกี้ไม่อยากเชื่อว่าผมเรียนจบแล้ว แม็กกี้ไม่ยอมบอกพวกเราว่าทำอาชีพอะไร ส่วนเอ็มนั้นปรากฏว่าเป็นนายแบบจริงๆ ด้วย ต่ายกับฝนยิ้มเขินทีเดียว แต่เขาบอกว่าไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร ถ่ายงานเล็กๆ ทั่วๆ ไป แต่หลักๆ แล้วเอ็มดำรงชีวิตด้วยมรดกของพ่อ
จากนั้นเอ็มเล่าเรื่องของโดมิงก้าให้เราฟัง
