ตอนที่ 9 เอ็มมิลิโอ
ผมตื่นขึ้นตอนเช้าขณะที่โทรศัพท์ยังไม่ปลุกเพราะได้ยินเสียงก่อกแก่กๆ เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นซ่ายืนจัดกระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ แต่เนิร์ดยังนอนหลับ ส่วนที่ตัวผม ต้นนอนกอดก่ายไม่เลิกรา ซ่าคงเห็นแล้วแต่ไม่ได้สนใจเลย ควยผมแข็งโด่ ผมเอามือไปสัมผัสของน้องอย่างไม่ยากเย็นแล้วก็ได้พบว่าของต้นก็แข็งโด่อยู่เหมือนกัน แต่ซ่าคงไม่รู้เพราะเราห่มผ้าอยู่ ผมเริ่มอยากรู้ว่าเมื่อตอนซ่าตื่นขึ้นเมื่อครู่ของเขาจะโด่อยู่รึเปล่า แล้วเนิร์ดที่นอนตะแคงข้างอยู่ตอนนี้ควยแข็งอยู่รึเปล่า ผมบีบมือที่จับหัวควยของต้นแรงๆ สองสามทีเพื่อปลุกให้น้องตื่น แต่ต้นไม่ยอมตื่น ผมหันไปมองหน้าน้อง ไม่แน่ใจว่าต้นแกล้งหลับรึเปล่า แต่ในเมื่อต้นไม่ยอมตื่นผมจึงเอามือบีบหัวควยของต้นเล่นไปเรื่อยๆ และพอผมเอาฝ่ามือคลึงที่หัวเท่านั้น ต้นก็กระถดก้นหนี ผมหันหน้าไปมองน้องแล้วเอานิ้วโป้งถูที่หัวควยของเขาอีก คราวนี้ผมเห็นต้นหลับตาปี๋เหมือนตอนที่เขากำลังจะน้ำแตกเมื่อคืนดังนั้นผมจึงเชื่อว่าต้นคงจะตื่นแล้ว
ทั้งๆ ที่ตื่นอยู่ แต่กลับปล่อยให้ผมเล่นของสงวนแบบนั้น...
ผมตัดสินใจบิดขี้เกียจแรงๆ เพื่อส่งสัญญาณบอกเจ้าตัวเล็กว่า ตื่นได้แล้ว แต่ต้นก็ยังคงนอนอยู่ท่าเดิมผมจึงพลิกตัวแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียง ซ่ามองมาที่ผมแล้วยิ้มให้ ผมปัดผ้าห่มออก ควยผมแข็งโด่ชี้ยื่นอยู่ในกางเกงนอนเห็นชัดมาก แล้วผมก็ยิ้มตอบซ่า
กึ่มเชียวเฮีย ซ่าแซว ผมก้มลงมองเป้าที่ชี้โด่ของตัวเองแล้วยักไหล่ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เป้ากางเกงที่แกว่งไกวของซ่านั้นบอกให้ผมรู้ว่าหนอนยักษ์ของหนุ่มน้อยก็เพิ่งจะสงบลงไปไม่นานเหมือนกันนั่นแหละ
สักพักเดียวเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นปลุกให้ต้นและเนิร์ดขยับตัว เนิร์ดขยับนอนหงายแล้วบิดขี้เกียจในลักษณะกดแขนทั้งสองข้างแนบลำตัว แขนที่อยู่นอกผ้าห่มเลยกดผ้าลงไปด้วย มังกรของเนิร์ดแข็งอยู่ในลักษณะกดหัวลง เมื่อผ้าห่มตึงผมจึงเห็นรอยหยักที่หัวเงี่ยงได้เลย แต่ซ่าเองก็ยืนอยู่อีกข้างของเนิร์ดและหันหน้ามาทางผม ผมจึงมองนานนักไม่ได้และต้องเบือนสายตาไปทางอื่น
ต่างคนต่างตื่นและชวนคุยกันสัพเพเหระท่อนเนื้อของผมจึงค่อยสงบลง วันนี้เราวางแผนกันว่าจะไปเดินทางไกลในเส้นทางพานอรามาซึ่งต้องใช้เวลาทั้งวัน ดังนั้นเฟมซึ่งเป็นหัวหน้าคณะจึงโผล่หน้ามาที่เต้นท์แล้วเรียกให้พวกเรารีบไปล้างหน้าแปรงฟัน
ที่ร้านอาหาร เราเจอเอ็มมิลิโอและแม็กกี้มากินข้าว น้องๆ พากันทักทั้งคู่อย่างยิ้มแย้ม แต่ผมไม่กล้ามองหน้าทั้งคู่เท่าไหร่เลย เราบอกแผนการของเราให้เอ็มและแม็กรู้ ผมภาวนาอยู่ในใจอย่าให้สองคนไปเส้นทางเดียวกับเรา
แต่ท้ายที่สุดแล้ว เอ็มและแม็กกี้ก็ขึ้นรถบัสคันเดียวกับพวกเราจนได้ น้องๆ เริ่มคุ้นเคยกับทั้งคู่แล้วจึงให้ความสนิทสนม ผมถามแม็กกี้ว่าขาหายดีแล้วหรือยังด้วยหวังว่าแม็กกี้จะเปลี่ยนใจไม่ไปเดิน แต่แม็กกี้กลับบอกผมว่า เขาปล่อยให้เอ็มสนุกอยู่คนเดียวมามากพอแล้ว
I wont let him get all the best things by himself!
(Photo by: www.yosemitefoothills.com) | รถบัสพาเราออกตั้งแต่แปดโมงกว่าขึ้นไปถึงเกลเชียร์ พอยท์ประมาณเกือบสิบโมง ป้ายโลหะเก่าคร่ำขึ้นสนิมที่จุดเริ่มเดินเท้าบอกระยะทาง 8.3 ไมล์เพื่อลงไปถึงแวลลีย์ เมื่อสมัยเป็นเด็กผมเคยเดินขึ้นภูชี้ฟ้ากับที่บ้านซึ่งสมัยนั้นยังไม่มีคนเลย คือมีแต่บ้านเรากลุ่มเดียว และระยะทางเดินขึ้นคือ 1.8 กิโลเมตร ไม่ใช่สองร้อยกว่าเมตรอย่างในปัจจุบัน เมื่อขึ้นไปเกือบจะถึงยอดภู ภาพพานอรามาของฝั่งลาวทำให้พวกเราหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ทั้งน่ากลัว ทั้งสวยงามอย่างที่อธิบายไม่ได้ หรือครั้งแรกที่ผมไปดำผิวน้ำดูปะการังที่หมู่เกาะสุรินทร์นั้น ภาพที่เห็นใต้น้ำเป็นคนละโลกอย่างสิ้นเชิงกับทุกอย่างที่ผมเคยเห็นบนบกมาตลอดชีวิต และผมไม่สามารถบรรยายความรู้สึกให้ใครรับรู้ได้เทียบเท่ากับการไปสัมผัสด้วยตัวเอง ที่เกลเชียร์ พอยท์นี้เป็นอีกครั้งที่ทำให้ผมรู้สึกเช่นนั้น ภาพมุมกว้างสมชื่อพานอรามา มองออกไปเป็นเทือกเขาหินแกรนิตสลับซับซ้อนสุดลูกหูลูกตา อากาศสดชื่น อุณหภูมิสบายๆ ประมาณสิบกว่าๆ เซลเซียส ทุกคนในกลุ่มผมพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า แต่เอ็มมิลิโอตะโกนร้องวู้ฮู เสียงดังอยู่คนเดียว นักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นๆ หันมายิ้มให้โดยเฉพาะคุณลุงคุณป้าที่มีอายุสักหน่อย ผมรู้สึกเสียวแปลบที่กลางอกขึ้นมา |
หลังจากนั้นเราก็เดิน เดิน และเดินลงเขา ผมเดินรั้งท้ายเช่นเคยพักถ่ายรูปจนเมื่อยมือ เอ็มเองเดินได้ไม่เร็วนัก และแม็กกี้ก็รั้งอยู่ด้วย คงเพราะยังเจ็บขาอยู่ แต่น้องๆ ผมเองก็ค่อยๆ เดินรอผมเหมือนกันเพราะทางเดินค่อนข้างน่าหวาดเสียว
เราเดินมาได้ประมาณชั่วโมงกว่าๆ ก็แวะพักระหว่างทาง หมายถึงแวะแบบจริงๆ จังๆ เราดื่มน้ำและนั่งพักเหนื่อย เมื่อผมยกกล้องขึ้นมาเช็คดูรูปถ่ายต้นก็เดินมานั่งเบียดผมขอดูด้วยซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลก ต้นจะมีพฤติกรรมอย่างนี้ตลอด คือถ้าไม่อ้อนก็กวน ส่วนเอ็มกับแม็กกี้ก็พักกับเราด้วยเหมือนกัน สักพักเอ็มถามผมว่าผมเรียนที่ไหนนะ ซึ่งผมก็ตอบไปว่าผมทำงานแล้ว ผมเลยถามเขาบ้างว่าเขากับแม็กกี้รู้จักกันได้ยังไง เอ็มหัวเราะขำแล้วตอบไม่ลังเล
por el destino... by fate, kid ฟ้าลิขิต ในชั่วแว่บหนึ่ง ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ผมเห็นบนใบหน้าของแม็กกี้คือสีหน้ายุ่งยากใจหรือไม่ แต่ชั่วถัดมาเธอก็ยิ้มให้กับเอ็ม เอ็มพูดต่อ Just like you and me, boy เหมือนที่ผมกับเขาเจอกันนั่นแหละ แล้วแม็กกี้ก็ยิ้มเขินๆ ให้ผม
| เมื่อเราเดินต่อได้สักพักผมก็ต้องหยุดถ่ายภาพยอดเขาลิเบอร์ตี้ แคปคู่กับน้ำตกเนวาดาที่สวยจับใจซึ่งผมมารู้ทีหลังว่าเป็นมุมมหาชน ต้นเข้ามาเคล้าคลอผมเหมือนแมวน้อยอยู่พักหนึ่ง พอให้รู้ว่ายังไม่ลืมพี่ ก่อนจะไปนั่งจู๋จี๋อยู่กับต่าย เฟมเดินมาอาสาถ่ายรูปให้ผมสองถึงสามรูปแล้วถามขำๆ ว่า วันนี้จะแก้ผ้าเล่นน้ำตกเนวาดาไหม ผมรู้ว่าเรามีเวลาไม่พอแน่ๆ จากนั้นเอ็มเดินมาขอดูกล้องของผม เมื่อผมยื่นให้ เอ็มก็จับมือผมอย่างจงใจก่อนจะรับกล้องไป เมื่อผมชำเลืองตาดูแม็กกี้ เธอก็หลบตามองไปทางอื่น ขณะนั้นเรายืนอยู่ตรงริมหน้าผาซึ่งทางอุทยานเอารั้วเหล็กมากั้นทำเป็นราวไว้ ผมรู้สึกขำและหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเอ็มยกกล้องขึ้นส่องแต่มองอะไรไม่เห็นเพราะผมปิดฝาครอบเลนส์อยู่ ด้วยความที่ต้นเป็นเด็กที่ไม่ชอบพลาดเรื่องของคนใกล้ตัว เมื่อเห็นผมขำอยู่กับเอ็มก็เดินมาแจมตามประสาแล้วเปิดหน้ากล้องให้เอ็ม เอ็มทำท่าเป็นเชิงถามว่า ลองถ่ายได้ไหม ผมก็พยักหน้า ปรากฏว่า พอเอ็มถ่ายได้สองถึงสามภาพ การ์ดของผมก็เต็ม ผมหยิบการ์ดอันใหม่ออกมาจากกระเป๋ากล้อง และจะรับกล้องมาเปลี่ยนแต่เอ็มไม่ยอม เขาถามผมว่าทำยังไง แต่ต้นก็รู้ดียิ่งกว่า แย่งกล้องมาจากเอ็มแล้วเปิดถอดการ์ดออก เมื่อผมยื่นการ์ดใหม่ให้ต้น เจ้าตัวเล็กก็ทำการ์ดที่ถืออยู่หลุดมือและหล่นลงไปที่หน้าผา ผมใจหายวาบพูดอะไรไม่ออก ภาพของเส้นทางพานอรามาตลอดสามชั่วโมงหล่นหายไปต่อหน้า ผมไม่รู้ว่าต้นทำหน้ายังไงแต่ผมน่ะหน้าเสียแน่ๆ แล้วเอ็มก็พูดขึ้นว่า Dont worry, kid, its right there เขาเห็นมันค้างอยู่ตรงริมขอบผาชั้นล่างซึ่งก็เท่านั้นเพราะไม่มีทางเดินลงไป ผมแทบจะทรุดเลยทีเดียว โกรธน้องมาก แต่เรื่องลักษณะนี้ คือหมายถึงความเสียหายที่เกิดจากความซน/ล้น/รู้มากของต้นไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก และผมเรียนรู้ว่าวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเราทั้งคู่คือการไม่พูดอะไรและปล่อยให้อารมณ์ตัวเองเย็นลงกว่านี้ เอ็มเดินไปมา เหมือนจะหาทางเอาการ์ดขึ้นมาให้ผม ซึ่งผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เอ็มเดินล่วงหน้าไปตามทางเดินแล้วหายไป |
(Photo by: Gunnar Maehlum) |
| ผมไม่มองหน้าต้นเพราะเวลานั้นรู้สึกเซ็งขนาดอยากร้องไห้เลยทีเดียว สักพักได้ยินเสียงเฟมพูดขึ้นว่าเอ็มกำลังไต่ลงไปเอาการ์ดให้ผม ผมยืนขึ้นแล้วมองตามเฟมไปทางขวาก็เห็นร่างของเอ็มลอดราวรั้วชั้นที่อยู่ล่างลงไปออกมายืนตรงริมหน้าผา ผมรีบวิ่งลงไปตามทางข้างหน้าเพื่อเห็นได้ชัดขึ้น น้องๆ ทุกคนและแม็กกี้จึงวิ่งตามผมลงไป กว่าจะพอหาทางที่มองเห็นเอ็มได้เขาก็เดินเกือบจะถึงการ์ดอยู่แล้ว จากนั้นเอ็มก็หยิบการ์ดแล้วเดินกลับมา ภาพที่ผมเห็นในเวลานี้นั้น เอ็มหยิบการ์ดใส่กระเป๋ากางเกงไว้ แล้วเขาก็ค่อยๆ ยืนขึ้นเอาใบหน้าและลำตัวแนบกับหน้าผา ทางเดินริมหน้าผากว้างเพียงประมาณฟุตกว่าๆ และที่ด้านหลังเอ็มคือหน้าผาสูงหลายร้อยเมตร เอ็มต้องค่อยๆ เดินแบบถัดเท้ามาทางด้านข้างตรงที่พวกเรายืนอยู่ ผมและทุกคนยืนมองนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไรสักคำเดียว จนกระทั่งเอ็มเดินกลับมาที่พวกเราแล้วลอดรั้วกลับเข้ามาข้างในยื่นการ์ดให้ผมแล้วส่งยิ้มหน้าทะเล้น ผมรับการ์ดมา ถ้าคนคนนี้เป็นต้น ผมคงตบหัวแรงๆ ไปหนึ่งทีก่อนจะดึงเข้ามากอด แต่เมื่อเป็นเอ็ม ผมก็ได้แต่บอกขอบคุณ แต่ความรู้สึกตอนนั้นของผมไม่สู้ดีนัก ถ้าเอ็มตกหน้าผาลงไปผมคงหลอนไปจนตาย เอ็มคงเห็นผมหน้าเสียเลยถามว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่า Arent you happy? เอ็มถาม ผมมองหน้าเอ็มแล้วเอ่ยถามกลับ Why did you do that? เอ็มสบตาผมพักหนึ่งแล้วยิ้มน้อยๆ ก่อนเอ่ยตอบแบบกวนๆ Do What? ผมรู้สึกตื้อๆ แล้วตาผมก็เปียกชื้นและร้อนผ่าว และผมคงลืมตัวไปจึงยกมือตุ๊ยท้องเอ็มเบาๆ ตอนนี้ผมรู้สึกอยากกอดเอ็มแน่นๆ เลย |
 |
หลังจากนั้นเราแวะพักกินข้าวมื้อบ่ายที่ต้นน้ำตกเนวาดาก่อนกลับลงมาตามเส้นทางสายหมอกโดยที่ไม่ได้แก้ผ้าเล่นน้ำอย่างที่เฟมท้าไว้ เราออกไปถึงจุดขึ้นรถบัสตอนหกโมงเย็นแล้ว
เมื่อกลับถึงที่พัก เอ็มชวนให้ไปร้านดาดฟ้าพิซซ่าหลังอาบน้ำเพื่อเลี้ยงวันเกิดเขา พวกเราตอบตกลง เราไปอาบน้ำพร้อมกันและพร้อมกับเอ็มและแม็กกี้ด้วย ที่ห้องน้ำ เอ็มกล้าเช่นเคย ยืนแก้ผ้าล่อนจ้อนโชว์หุ่นฟิตกับอวัยวะขนาดใหญ่ให้เด็กไทยดู เอ็มยืนแก้ผ้าและชวนคุยอยู่นานขณะที่พวกเราค่อยๆ แก้กัน ผมเห็นต้นยังเขินอยู่เพราะเอ็มยังไม่เคยเห็นของต้น ส่วนผมเองก็เขินเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา แต่น้องอีกสามคนไม่เขินแล้วแก้ผ้าล่อนจ้อนกันหมด ช่วยไม่ได้เลยที่ผมจะเก็บภาพขนดกของเนิร์ดและขนอุยของซ่าเอาไว้ในความทรงจำอีกครั้ง แต่อวัยวะของเฟมที่เป็นหนุ่มที่สุดก็ขโมยซีนได้อีกครั้งเช่นกัน
เมื่อเดินเข้าห้องน้ำ ต้นเดินเข้าห้องเดียวกับผมโดยไม่ได้พูดอะไรเลย บางทีผมก็งงกับน้องตัวเองเหมือนกัน เพราะที่หน้าจอโทรศัพท์ของต้นตอนนี้เป็นรูปของต่ายไปเรียบร้อยแล้ว แต่น้องยังจะเข้ามาอาบกับผมอีก ซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไร แต่พอแก้ผ้าผมก็ควยแข็งขึ้นมาต่อหน้าน้อง แล้วน้องก็แข็งขึ้นมาเช่นกัน ผมไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้มองของน้องได้ แต่ก็หักห้ามใจรีบอาบน้ำจนเสร็จ...
