ตอนที่ 7
เพื่อนร่วมงาน
หลังจากได้ที่นั่งเรียบร้อย ก้องรีบหยิบโทรศัพท์ที่ยังคงดังอยู่ออกมาดู ก่อนจะกดรับสาย
เอ้อ...โทษทีเมื่อกี้กำลังลงเรืออยู่น่ะ เลยรับช้าไปหน่อย มีไรวะ
โห ทำไมวันนี้นายเลิกมืดจังอ่ะ ทุกทีเห็นถึงบ้านแล้วไม่ใช่เหรอ วิทย์แปลกใจเมื่อรู้ว่าก้องเพิ่งลงเรือ
เลิกตั้งแต่เย็นแล้ว พอดีมีธุระนิดหน่อย นายจำคนที่.......
ก้องพูดไม่ทันจบ วิทย์ก็พูดแทรกขึ้นมาว่า
เฮ้ยก้อง วันอาทิตย์นี้ไปดูหนังกันป่ะ หัวหน้าเราเขาได้ตั๋วฟรีมาสองใบ แต่เขาขี้เกียจไปเลยยกให้เรา นี่ชวนเป็นคนแรกเลยนะเว้ย
อย่า ๆ ไม่ต้องเลย แฟนไม่ว่างอีกดิ นึกว่ารู้ไม่ทันเหรอ รอบกี่โมงอ่ะ
ห้าโมง ที่เอ็มโพเรียม พอดูหนังเสร็จค่อยไปหาไรกินกัน เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง ตั้งแต่ได้งานใหม่เรายังไม่ได้พานายไปฉลองเลยนี่ พอดียุ่ง ๆ ด้วย งั้นสรุปว่าเจอกันหน้าห้างตอนสี่โมงครึ่งนะ แค่นี้แหละ บาย......
เอ่อ...คือ...เฮ้ยเดี๋ยวสิวะ ก้องยังไม่ทันจะพูด วิทย์ก็วางสายไปเรียบร้อย เหตุการณ์ลักษณะนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนก้องชิน เวลาคุยกันทีไรวิทย์มักเป็นคนเสนอความคิดเห็นและตัดสินใจเองทุกครั้ง โดยที่ไม่รอฟังว่าก้องจะเห็นด้วยหรือไม่ และสุดท้าย ก้องก็ไม่เคยปฏิเสธ เพราะเหตุผลเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น.......
เมื่อเรือผ่านท่า มศว. มาได้นิดหนึ่ง เสียงมือถือก้องก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ใกล้ถึงบ้านหรือยังก้อง พัฒน์นั่นเอง
คงอีกพักนึงน่ะครับ พี่พัฒน์มีไรเหรอ
อ๋อ พี่จะโทรมาบอกเรื่องขนของน่ะ ตกลงก้องยังว่างอยู่หรือป่าว
โธ่เอ๊ยนึกว่าเรื่องอะไร จริง ๆ ค่อยคุยพรุ่งนี้ที่ทำงานก็ได้
พี่กลัวก้องจะมีนัดที่อื่นก่อนน่ะ เลยรีบโทรมา พัฒน์บอกเหตุผล
ก้องนึกได้ว่ามีนัดกับวิทย์แล้ว จึงถามพัฒน์ไปว่า แล้วพี่พัฒน์จะมาถึงหอตอนกี่โมงอ่ะ หรือจะให้ไปช่วยขนจากที่บ้านเลย
ไม่เป็นไร ที่บ้านพี่มีคนช่วยขนขึ้นแท็กซี่แล้ว แต่ตอนเอาลงนี่สิ ถ้าก้องจะช่วยก็มารอพี่ที่หอได้เลย พี่คงถึงราว ๆ บ่ายสองน่ะ เพราะตอนเช้าพี่ต้องไปทำธุระก่อน
ก้องลองคำนวณเวลาที่ใช้ในการขนของกับเวลาที่นัดเจอวิทย์ ก็เห็นว่าทันอยู่ จึงตอบตกลงไป
ได้ครับ ไม่มีปัญหา
ขอบใจมากก้อง เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วพี่พาไปเลี้ยง
อะไรวะ อยู่ ๆ ก็จะมีคนเลี้ยงข้าวฟรีตั้งสองคนในวันเดียวกัน จะโชคดีอะไรขนาดนั้น ก้องนึกในใจ
หลังจากวางสาย ถ้าก้องมีตาทิพย์คงจะเห็นว่า ฝ่ายที่โทรมา กำลังนั่งอมยิ้มอยู่บนรถแท็กซี่ขณะมุ่งหน้ากลับบ้าน จริง ๆ พี่ชายพัฒน์ก็มาช่วยขนของที่หอได้ แต่พัฒน์เองนั่นแหละที่บอกพี่ชายไปว่า
ไม่ต้องไปหรอกพี่ แค่ช่วยขนขึ้นรถก็พอ ที่หอมีพนักงานที่โรงแรมพักอยู่เยอะแยะ ไปถึงก็โทรให้ลงมาช่วยกันขนได้สบาย พี่อย่าลืมสิว่าผมอยู่ฝ่ายบุคคลนะครับ พัฒน์โทรรายงานเรื่องหอพักกับพี่ชายเมื่อครู่นี้ก่อนที่จะโทรหาก้อง การที่พัฒน์บอกปฏิเสธพี่ชายไป ก็เพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดก้องมากขึ้นนั่นเอง
