ตอนที่ 9 (ต่อ)
แสงแดดยามเช้าลอดผ่านม่านสีขาวที่พลิ้วไหวเบา ๆ ตามแรงลม เข้ามากระทบเปลือกตาจนวิทย์รู้สึกตัว วิทย์ซึ่งอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกางเกงแพรสีน้ำเงิน ลุกขึ้นนั่งมองไปรอบ ๆ และพยายามทบทวนเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
อ้าวตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง ก้องเดินเข้ามาในห้องนอนพอดี
ยังมึน ๆ อยู่เลย วิทย์เอามือตบท้ายทอยตัวเองเบา ๆ นี่เมื่อคืนเราไม่ได้กลับบ้านเหรอเนี่ย
ใช่สิ เมาขนาดนั้นคงกลับบ้านเองได้หรอก กินไปได้ไงวะคนเดียวเกือบหมดขวด แล้วนี่นายจำอะไรไม่ได้เลยเหรอวะ ก้องถามหยั่งเชิงพร้อมกับมองลึกเข้าไปในแววตาของวิทย์
วิทย์หลบสายตาเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า อืม จำได้แต่ตอนออกจากร้านแล้วก็ขึ้นแท็กซี่แค่นั้นแหละ หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้แล้ว ขอบใจนายมากนะเว้ย ที่อุตส่าห์ช่วยดูแลเรา
ก้องรู้สึกผิดหวัง แต่ก็ตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติ คิดไรมากวะ ก็เพื่อนกัน ใครจะปล่อยให้นายกลับไปคนเดียวได้ เออ แล้วหิวหรือยังทานกาแฟรองท้องหน่อยไหม
ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรากลับบ้านเลยดีกว่า ป่านนี้ที่บ้านคงเป็นห่วง เพราะเราไม่ได้บอกด้วยว่าจะไปค้างที่ไหน
งั้นก็ตามใจ ไม่ลงไปส่งน่ะเว้ย เสื้อผ้าแขวนอยู่ทางโน้นน่ะ
ก่อนที่วิทย์จะกลับ ก้องก็ยื่นของสิ่งหนึ่งให้วิทย์ เป็นกล่องของขวัญกล่องเล็ก ๆ ขนาดถ้วยกาแฟ
อ่ะ แฮปปี้นิวเยียร์
เออใช่ เราลืมไปสนิทเลยวันนี้มันวันปีใหม่แล้วนี่หว่า ขอบใจมาก แฮปปี้นิวเยียร์เช่นกันเพื่อน วิทย์กล่าวขอบใจด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ขณะที่วิทย์เดินออกมา เขาเหลียวกลับไปมองห้องก้องนิดหนึ่ง และพูดเบา ๆ ว่า
เราขอโทษนะก้อง ตอนนี้เรายังไม่พร้อมจริง ๆ
วิทย์รู้สึกผิด ที่แกล้งทำเป็นจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้ แม้เขาจะเมามากจนดูเหมือนไม่มีสติ แต่สิ่งที่เขาทำลงไปก็ไม่ได้เกิดจากความพลั้งเผลออย่างแน่นอน
@@@@@@@@@@@@@@
รถเมล์วันนี้ค่อนข้างโล่งเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นช่วงวันหยุดยาว ผู้คนยังไม่กลับจากต่างจังหวัด วิทย์จึงเลือกที่นั่งได้ตามใจชอบ เขาเลือกนั่งเบาะหลังสุด และเริ่มนึกถึงเรื่องของต้นอีกครั้ง เขาควรจะทำยังไงดี เงียบหายไปเลย หรือโทรไปบอกเลิกให้รู้เรื่อง อย่างน้อยก็เป็นการแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้โง่ให้ใครมาสวมเขาได้อีกต่อไป จู่ ๆ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ก็แทรกเข้ามาในความคิด วิทย์นึกถึงรสชาติริมฝีปากหวานของก้อง และท่วงท่าที่ดูไร้เดียงสา ใบหน้าใส ๆ ของก้องลอยเข้ามาในห้วงคำนึง วิทย์หยิบกล่องของขวัญที่ก้องให้ขึ้นมาพลิกดู ค่อย ๆ แกะกระดาษห่อออกช้า ๆ และพับเก็บใส่กระเป๋าเสื้อไว้อย่างดี ก่อนจะเปิดฝากล่องออกดูสิ่งที่อยู่ข้างในด้วยความอยากรู้
