ตอนที่ 14
ญาติของวิทย์
นับตั้งแต่วันที่ออกมาจากโรงแรม ก้องก็ไม่ได้กลับไปเจอพัฒน์อีกเลย ประกอบกับการเรียนในระดับปริญญาโทที่ค่อนข้างหนัก มีงานต้องอ่านต้องค้นคว้ามากมาย ทำให้ก้องไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น
ถึงแม้ช่วงนี้ วิทย์ไม่ได้มาค้างที่คอนโดก้องบ่อยเหมือนเมื่อก่อน บางทีแค่แวะมาตอนค่ำ แล้วก็กลับบ้านไปในตอนดึก แต่ทั้งคู่ก็ยังโทรศัพท์คุยกันทุกวัน
วันอาทิตย์หน้านายรับปริญญาใช่ป่ะ ก้องถามขึ้นระหว่างที่คุยโทรศัพท์กันอยู่
อืม นายว่างไหมล่ะ เราอยากให้นายมาช่วยถ่ายรูปให้เรา จะได้มีรูปถ่ายครบทั้งครอบครัว
ว่างสิ เราสอบ final เสร็จพอดี แล้วที่บ้านนายมีใครไปมั่งล่ะ
ก็มีแม่ พี่ฝ้าย พี่ฝน แล้วก็ป้านวลแค่นี้แหละ คืนวันเสาร์นายมาค้างบ้านเราสิ ตอนเช้าจะได้ออกพร้อมกัน
เอางั้นเหรอ ว่าแต่แม่นายคงไม่ว่านะถ้าเราไปค้าง
ไม่หรอก เวลาเราพาเพื่อนมาค้างที่บ้านไม่เห็นแม่เคยว่าอะไรเลย ที่แม่ไม่ชอบคือตอนเราไปค้างบ้านคนอื่นมากกว่า วิทย์พยายามพูดให้ก้องคลายกังวล
บ่ายวันเสาร์ วิทย์นัดก้องมารอตรงแฟมิลี่มาร์ทหน้าปากซอย และขี่มอเตอร์ไซค์ออกมารับ ระหว่างที่ซ้อนท้ายวิทย์เข้าบ้าน ก้องก็คิดไปตลอดทางว่าญาติ ๆ ของวิทย์จะเป็นอย่างไร จะชอบเขาหรือเปล่า ถึงก้องจะเคยชินกับการพบปะผู้คนแปลกหน้ามากมายเมื่อครั้งทำงานอยู่ฝ่ายบุคคล แต่เขาก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่วิทย์พาเขาเข้าบ้าน แม้จะเป็นในฐานะเพื่อนก็ตาม
ความคิดก้องสะดุดลง เมื่อวิทย์เอื้อมมือซ้ายมาแตะที่ต้นขา
เป็นไรวะก้อง นั่งเงียบเลย
อ๋อ พอดีมองข้างทางอยู่น่ะ แถวนี้ร้านค้าเยอะดี ของกินก็เพียบ ไม่เหมือนบ้านเราจะหาอะไรกินทีต้องไปถึงตลาด หรือไม่ก็ไปห้าง
วันหลังถ้านายมาค้างอีก เราจะพาไปกินก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ ขอบอกว่าร้านนี้อร่อยมาก เคยออกทีวีด้วย วิทย์ชวนก้องคุยไปเรื่อย ๆ จนถึงบ้าน
ขณะนั้น แม่ของเขากำลังยืนคุยกับน้าข้างบ้านอยู่นอกรั้วพอดี วิทย์จึงแนะนำก้องให้รู้จักแม่ ก่อนจะเข็นมอเตอร์ไซค์เข้าไปเก็บในบ้าน
ก้อง นี่แม่เรา ส่วนนั่นน้าปานอยู่บ้านติดกัน เอ่อ...แม่ นี่ไงก้องที่วิทย์เล่าให้ฟังบ่อย ๆ เดี๋ยวนี้มันเรียนโทแล้วนะ โคตรเก่งเลย วิทย์ยังเพิ่งจะรับปริญญาเอง วิทย์พยายามโฆษณาสรรพคุณของก้องเต็มที่
หวัดดีครับ ก้องยกมือไหว้ทั้งสองคน และสังเกตว่าคนที่ชื่อน้าปานมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ
ขอบใจนะจ๊ะ อุตส่าห์มาช่วยถ่ายรูปให้ แม่วิทย์ยิ้มท่าทางไม่ถือตัว ไม่ดุเหมือนที่ก้องจินตนาการไว้ ไปวิทย์ พาเพื่อนเข้าบ้านก่อน ตามสบายเลยนะก้อง เดี๋ยวแม่คุยกับน้าปานอีกพัก ค่อยตามเข้าไป
เมื่อเข้าไปในบ้าน ก้องก็ได้รู้จักยาย และพี่สาวทั้งสองของวิทย์ครบพอดี พวกเขากำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ ทุกคนดูอัธยาศัยดี ทำให้ก้องไม่เกร็ง ความรู้สึกตื่นเต้นในตอนแรกจางหายไป
ฝ้ายซึ่งเป็นพี่สาวคนโต ท่าทางจะคุยเก่งกว่าเพื่อน ส่วนฝนถึงจะดูเงียบ ๆ แต่ก็ยิ้มแย้มตลอดเวลา วิทย์เคยเล่าให้ฟังว่า บุคลิกพี่สาวคนนี้จะคล้ายกับยายเมื่อตอนสาว ๆ ที่เป็นคนเงียบและค่อนข้างเรียบร้อย
หลังจากนั่งคุยกันได้สักพัก วิทย์กับก้องก็ขอตัวเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องนอน
แม่นายท่าทางใจดีนะ ก้องบอกวิทย์
อืม แต่อย่าให้โกรธเชียว เรายังจำได้เลยตอนที่เขาทะเลาะกับพ่อก่อนจะเลิกกันน่ะ.... วิทย์พูดถึงตรงนี้ก็รู้สึกลำคอตีบตันขึ้นมาทันที จึงเปลี่ยนเรื่องคุย
เออ...พรุ่งนี้เย็นถ้านายไม่รีบไปไหน อยู่ค้างกับเราอีกคืนก็ได้นะ
เอาสิ อยากให้นายพาไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านนั้นด้วย ไหน ๆ ก็มาแล้ว
วิทย์เดินเข้ามาสวมกอดก้องทางด้านหลัง ขณะที่ก้องกำลังยืนเกาะขอบหน้าต่างอยู่
นายรู้ไหม ว่าเรามีความสุขที่สุดเลย เวลามีนายอยู่ใกล้ ๆ ถ้าวันนั้นไม่มีนายสักคน เราคงเผลอทำอะไรบ้า ๆ ไปแล้ว วิทย์หมายถึงตอนที่เขาเลิกกับพี่ต้นใหม่ ๆ ตอนนี้เราไม่ได้ยุ่งกับใครอีกเลย มีแต่นายคนเดียว นายยังจำสัญญาที่ให้กับเราได้ใช่ไหม
ได้สิ ก้องหันมา ทำให้แก้มเกือบชนจมูกโด่ง ๆ ของวิทย์ ก้องหน้าแดงเล็กน้อย
จริง ๆ เราน่าจะเป็นคนทวงสัญญาจากนายมากกว่านะ เพราะนายต่างหากที่ไม่น่าไว้ใจ ไม่รู้แอบไปเที่ยวซาวน่ามั่งหรือเปล่า ก้องแกล้งพูดดักคอน้ำเสียงไม่จริงจัง ก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำ
