We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: คำสารภาพของเด็กขาย ของคุณดิน"
Posted by ดิน on 16-Dec-11 at 11:56 PM

ตอนที่ 15 สุดจะฝืน...

บรรยากาศในร้านวันนี้ ดูเงียบเหงาไม่คึกคักเท่าไร อาจจะเป็นเพราะเป็นวันพุธ ค่อนข้างปลายเดือนแล้ว ทำให้ไม่ค่อยมีคนเที่ยวเท่าไรนัก มีแต่ลูกค้าประจำ เช่นพี่นักรบที่เข้ามาร้องเพลงเล่นๆ เกือบทุกวัน

ผมนั่งอยู่ที่สตูลสูงหน้าเวที ดูไอ้ชลร้องเพลง มันร้องเพลงลูกทุ่งเพราะมาก... จากวันนั้นที่พี่ติ๋มจ้างให้ผมมีอะไรกับมัน เราก็สนิทกันมากขึ้น (แน่ละสิ... ก็เป็นผัวเมียกันขนาดนั้น...จะให้สนิทยังไงอีก เหลือแต่อยู่กินกับมันนั่นแหละ ) มันชอบชวนผมออกไปทานข้าวบ้าง เลิกงานแล้วกินเหล้าบ้าง.... ผมก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง...แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

ไอ้ชลร้องจบ ก็เชิญพี่นักรบร้องต่อ... พี่นักรบชอบร้องเพลงสนุกๆ เช่นเพลงของพุ่มพวง ดวงจันทร์ ประมาณนี้ แล้วถ้าผมนั่งอยู่ตรงสตูล แกก็จะใช้ผมนั่นแหละ เป็นพระเอกเอ็มวี มาเบียด มาไซร์ ลวนลามกันไป ประมาณนั้น ซึ่งพี่ปิ๊กจะไม่ค่อยชอบเท่าไร ถ้าทำได้แกก็จะเรียกผมออกไปจากตรงนั้นทุกครั้ง...

พี่ปิ๊กกำลังนั่งคุยกับลูกค้าคนนึง ผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเหมือนกัน เป็นผู้ชายวัยประมาณ สี่สิบปี ค่อนข้างผอม ใส่แว่นสายตากรอบทอง หน้าตาเหมือนอาจารย์ มากกว่า

ครู่เดียว พี่ปิ๊กก็เดินมาที่ผม “ดิน... ไปนั่งกับแขกโต๊ะหนึ่งหน่อย...” พี่นักรบที่กำลังลวนลามผมได้ที่ ค้อนขวับ แต่ก็ปล่อยผมไปโดยดี

“นี่พี่ ปราการ...ไหว้พี่เค้าสิ...” พี่ปิ๊กแน่ะนำผม ก่อนจะหันไปบอกพี่คนนั้นที่กำลังยกมือรับไหว้ผมอยู่ “น้องดินครับ...”

“วันนี้เงียบเนอะ...” พี่ปราการบอกเหมือนรำพึงเบาๆ หลังจากสั่งเครื่องดื่มให้ผมและเด็กเอามาส่งให้แล้ว

“ครับ ปลายเดือนน่ะครับ แถมเป็นวันพุธอีก”

พี่ปราการหันมามองหน้าผม “พี่ชอบคิ้วเราจังเลย ดิน หนาเข้มได้รูปด้วย”

“ขอบคุณครับพี่...” คน1 นี้มาแปลกเว้ย... ชมคิ้ว... ดูทุกวัน มันก็ไอ้ตี๋อยู่ดี....

“เมื่อกี้กำลังสนุกเลยสิ...”

“อ๋อ... ไม่มีอะไร พี่เค้าหยอกเล่นสนุกๆ ครับ”

“ได้ข่าว มีของดีด้วยนะ เรา” น่าน... พี่ปิ๊กเอาจุดขายผมไปโพทนาอีกแล้ว....

“ไม่เท่าไรมั้งครับพี่...” ผมยิ้มให้... ชินแล้วกับไอ้ที่คนอื่นเค้าเห็นว่าแปลก... ก็เห็นทุกวัน

คุยกันอยู่พักนึง พี่เค้าก็ตกลงพาผมออกไปด้วย...

บ้านของพี่ปราการ อยู่แถวแจ้งวัฒนะ... เป็นหมู่บ้านใหญ่โต... สมัยก่อนใครอยู่หมู่บ้านนี้ต้องจัดว่าเป็นคนมีฐานะพอควร และบ้านของแกก็ค่อนข้างกว้างขวางทีเดียว... ห้องนอนใหญ่โต ห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำด้วย

พี่ปราการเปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำครึ่งอ่าง ตีสบู่จนเป็นฟอง แล้วให้ผมลงไปนอนแช่ ส่วนตัวแกเองนุ่งผ้าขนหนูเอาฟองน้ำถูตัวผมไปทั่ว รวมทั้งไอ้หนูฝังมุกของผม จนมันตั้งลำชี้เด่ขึ้นมา ท่ามกลางฟองสบู่สีขาวฟอด

“ใหญ่เบ้งเลย ดิน...” แกพึมพำ

“ครับ” ผมตอบอย่างไม่รู้จะบอกว่ายังไงดี ตั้งแต่ทำงานมา ลูกค้ารายไหนรายนั้น... ก็พูดเหมือนๆ กันอย่างเนี่ยะแหละครับ

แกลูบไล้หยอกล้อไอ้หนูกับเม็ดมุกของผมจนพอใจ ก่อนจะปลดผ้าขนหนูของแกเอง ลงมานอนแช่ข้างๆ เอาปากประกบปากผม...

ตอนแรกผมทำท่าเคลิ้ม แต่พอแกเอาปากเข้ามาใกล้ ผมก็ถึงกับเม้มริมฝีปาก แน่น พึมพำ “ไม่ครับพี่ ผมไม่จูบปาก”

ไม่ใช่ว่าผมอยากจะเป็น “วิเวียน” ในหนังเรื่อง “พริตตี้วูแมน” หรอกนะครับ (ผมดูหนังเรื่องนี้ทีไร คิดถึงตัวเองวันนั้นไม่ได้ทุกที) แต่ กลิ่นบุหรี่ที่โชยมาจากปากของพี่เค้าสิ ผมรับไม่ได้... มันเหม็น... เหม็นเหมือนกระดูกเผาไฟ....

แกก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็กอดไซ้ตัวผมอยู่ในอ่างอีกครู่ใหญ่ ก่อนจะ เปิดน้ำออกจากอ่าง ดึงผมลุกขึ้นเปิดฝักบัวแทน...

แกจับผมยืนพิงผนังห้องน้ำ จูบไซ้ไปตามหน้าอก หน้าท้องจนไปถึงควย ที่แกอมเข้าไปอย่างไม่ชำนาญนัก... บางทีก็อมเข้าไปจนลึก แต่ก็ทำท่าเหมือนจะอ๊วก เพราะ ควยผมมันยาวไปชนคอหอยของแก...

พักใหญ่ แกก็ลุกขึ้นมายืนพิงฝาผนังบ้าง สลับบทบาท... ผมไซ้ไปตามซอกคอ หน้าอกของแก ไล่ไปในทุกจุดที่เป็นจุดเสียวของผู้ชายอย่างเราๆ จนกระทั่งมาถึงส่วนสำคัญ...

ควยของพี่แกไม่ใหญ่เท่าไร สักสี่นิ้วได้ หัวบานแต่หนังหุ้มยังเปิดไม่สุด ผมพยายามจะถลกลง แต่แกโก่งก้นหนี

“เจ็บ... ดิน อย่าถลกมัน”

ผมปล่อยมือออก... แกพยายามจับหัวผมให้อมควยของแก แต่ผมเบือนหน้าหนี... เพราะจมูกได้กลิ่นบางอย่างที่ไม่สะอาด...มันเป็นกลิ่นสาบ เหมือนคอกเป็ดที่ผมเคยเข้าไปเก็บไข่ ตอนอยู่กับป๊ากับม๊าที่ต่างจังหวัด...กลิ่นมันลอยออกมาจากควยของแก...ซึ่งอาจจะเกิดจากที่แกถลกไม่หมด ทำให้ไม่สามารถล้างทำความสะอาดได้ เกิดการหมักหมม... หรือที่คนไทยเรียกว่าขี้เปียกนั่นแหละครับ...

“ผมทำไม่เป็นครับ...พี่” ผมต้องปดแกอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรหรอกดิน ก็ทำอย่างที่พี่ทำให้ดินนั่นแหละ...”

“ไม่ครับพี่ ผมทำไม่เป็น...”

พี่ปราการทำท่าฮึดฮัด ไม่สบอารมณ์ เท่าไร แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร...

เราอาบน้ำกันจนเสร็จ ก็ไปที่เตียง ซึ่งก็เหมือนเดิม ผมไม่สามารถ อมควย ให้พี่แกได้ และแกก็ไม่ยอมให้ผมรุกด้วย ซึ่งแกก็รู้อยู่แล้วว่าผมไม่รับ... ในที่สุด ผมก็ “ชักว่าว” ให้แกดู พอเสร็จก็หันไปช่วยแกชักของแกจนเสร็จ...

...อาบน้ำเสร็จ... ผมก็ออกมาแต่งตัวก่อน... พักเดียวแกก็ตามออกมา ทำท่าแปลกใจที่ผมใส่เสื้อแล้ว และกำลังจะใส่กางเกง...

“อ้าว... ปิ๊กเค้าไม่ได้บอกหรือว่าคืนนี้ค้างกับพี่”

“ไม่นี่ครับ...” ผมทำท่างงๆ ซึ่งจริงๆ จะค้าง ก็ได้แต่ผมคิดว่าผมกลับดีกว่า ไม่อยากทรมานตัวเองเกินไป “ผมขอกลับนะครับพี่... ผมมีเรียนตอนเช้าพรุ่งนี้ครับ... ไว้วันหลังผมไม่มีเรียนค่อยว่ากันนะครับ”

“อ้าว...” แกทำท่าไม่พอใจเล็กน้อย “แต่พี่ไม่ออกไปส่งนะ ถ้าจะกลับเราก็ต้องเดินออกไปเอง”

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินออกไปเองก็ได้”

ผมแต่งตัวจนเสร็จ เมื่อแกเห็นว่าผมไม่ค้างกับแกแน่ๆ แกก็เลยเดินไปหยิบสตางค์มานับแล้วยื่นส่งให้ผม... ซึ่งผมก็รับมาใส่กระเป๋าเสื้อเฉยๆ โดยไม่นับอีก ยกมือไหว้ขอบคุณ

“วันหลังพี่จะไปหาที่ร้านอีกนะ” แกบอกตอนออกมาเปิดประตูรั้วให้ผม

“ขอบคุณครับพี่” ผมยกมือไหว้แกอีกที ก่อนจะหันหลังเดินออกมาจากซอยบ้านแก ซึ่งจะต้องเดินไปถึงถนนใหญ่ น่าจะไม่ต่ำกว่า สองกิโลเมตร...

โชคเป็นของผม... เพราะพอดีมีแท็กซี่เพิ่งเข้ามาส่งผู้โดยสารผ่านมาพอดี

ผมเปิดประตูบอกสถานที่ แท็กซี่ก็บอกราคามา ผมต่อพอสมน้ำสมเนื้อ ก็ก้าวขึ้นไปนั่ง...ที่เบาะด้านหลัง

... แสงไฟจากข้างถนน ส่องเข้ามาเป็นระยะๆ ผมหยิบเงินที่พี่ปราการให้ขึ้นมานับดู... สามร้อยบาทพอดี... หักกับค่าแท็กซี่กลับไปที่หอผม ก็เหลืออยู่ร้อยกว่าบาท ไม่ถึงร้อยห้าสิบด้วยซ้ำ... ช่างเถอะวะ... นึกว่าวันนี้ “ซวย” ก็แล้วกัน... ผมบอกตัวเอง ขณะที่เอนกายลงพิงเบาะหลัง... มองผ่านกระจกออกไปยังแสงสีของกรุงเทพราตรี.....

หมายเหตุ... วันรุ่งขึ้นผมไปทำงาน ก็ขอคุยกับพี่ปิ๊ก... บอกสาเหตุ แล้วก็บอกว่าผมจะไม่ออกไปกับพี่ปราการอีก ไม่ว่าชั่วคราวหรือค้างคืน พี่ปิ๊กก็เข้าใจ... ซึ่งวันหลังพี่ปราการแกก็โทรมาถามหาผมจริงๆ นัยว่าผมไปค้างได้ไม๊ จะมาอ๊อฟผมอีก ซึ่งพี่ปิ๊กก็บอกปัดไปทุกครั้งว่าผมติดอ๊อฟบ้าง ไม่มาบ้าง... จนแกเลิกถามไปเอง...

หลายๆ คนคงคิดว่า มีด้วยเหรอ แม่เล้าอย่างพี่ปิ๊ก???... มีครับ พี่ปิ๊ก มีตัวตนจริงๆ... แกใจดีกับเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ???...ก็ไม่ขนาดนั้น แต่ ผมจะบอกว่า สถานะภาพของผมเป็นดาวเด่นในร้าน มีลูกค้าติดผมอยู่พอควร และผมก็ไม่เคยนัดลูกค้าเองข้างนอก ถ้าผมย้ายไปอยู่ที่คู่แข่ง แกก็จะสูญรายได้ไปเฉยๆ เดือนละโขอยู่...

พี่ปราการเองก็ใช่ว่าจะเป็นแขกประจำที่มาบ่อยจนแกต้องเกรงใจ หลายๆ หนมีรายงานจากเด็กว่า แกให้เด็กโทรไปหาโดยไม่ผ่านร้าน เป็นการตัดตอนการค้าซึ่ง เด็กก็ไม่ได้อะไรเพิ่ม แต่ แกประหยัดค่าอ๊อฟไป ร้อยห้าสิบบาทเท่านั้นเอง...

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.