We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: Kinky Opera >>Season Two2<< (Rising of SM)" Posted by Kink Team on 12-Aug-11 at 03:41 AM คำเตือน: • เรื่องต่อไปนี้มีเนื้อหาความรุนแรงและอันตราย ที่ไม่เหมาะสมสำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 18 ปี ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างยิ่ง • เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการ ไม่ใช่ความจริง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับ บุคคล สถานการณ์หรือ สถานที่ใดๆ และห้ามลอกเลียนแบบการกระทำเป็นอันขาด • การกระทำในเรื่องที่แต่งขึ้นนี้มีอันตรายเป็นอย่างยิ่ง ผู้แต่งจะไม่รับผิดชอบใดๆ กับการนำการกระทำในเรื่องนี้ไปเลียนแบบในชีวิตจริง ความเดิมตอนที่แล้ว! “กูว่าปิดเทอมนี้อย่าเพิ่งเจอกันเลยดีกว่าว่ะ ขอกูทำใจหน่อยเหอะ” ....................................................................................... “โหย..... งั้นกว่าผมจะเจอพี่เอกก็เปิดเทอมเลยดิ” ....................................................................................... “ก็แค่ 2 อาทิตย์กว่าๆ เองครับ นี่ไง....พี่ก็เลยจะถามน้องต่อว่า ถ้าพี่จะชวนน้องต่อไปดูหนังกินข้าวบ้าง น้องต่อจะสะดวกมั้ยครับ?” ....................................................................................... “สัญญากับพี่แล้วนะ...งั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันนะครับ” ....................................................................................... “ไอ้เด็กเวรนี่เอง!!.......ที่ขโมยกางเกงในกู......” ....................................................................................... Kinky Opera >>Season Two2 (Rising of SM)<< .....ความรัก ความแค้น ความหวัง.......พลัง กำเนิด สรรค์สร้าง ....สมหวัง เจ็บปวด เลือนราง........เส้นทาง ความทุกข์ ระทม Episode 3 : >> Nightmare << . . . ........อืมมม......... ต่อรู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่แบบกึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก . . “นี่เองเหรอ เด็กเลวคนที่ว่า ไหน.....ขอดูหน้าชัดๆ หน่อยซิ!!” เสียงใครก็ไม่รู้ดังขึ้นมา ทำให้ต่อตื่นจากภวังค์ ต่อมารู้ตัวอีกที ก็พบว่าตัวเองอยู่ในชุดนักเรียน ถูกมัดมือมัดเท้าไพล่หลัง ล้อมรอบไปด้วยลุงป้าน้าอาที่ไม่รู้จักหลายคน ........อะไรกัน ที่นี่ที่ไหน???.......... ต่อคิดในใจพลางมองสังเกตรอบๆตัว ........นี่มันห้างที่สยามนี่นา เรามาอยู่ที่นี่ได้ไง???........ ไม่เพียงเท่านั้น ข้างๆ ตัวของต่อยังมีป้ายใหญ่เขียนไว้ว่า “ข้อหา : ขโมยกางเกงใน >ผู้ชาย<” พอเห็นป้ายนี้ต่อถึงกับช็อค มันไม่ใช่เรื่องจริง! มันไม่ใช่เรื่องจริง!!! ลุงป้าน้าอาพากันมองต่ออย่างรังเกียจ และต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา บางคนถึงกับเบะปากใส่ ต่อน้ำตาซึมออกมาด้วยความอับอาย พลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของพี่เอก .......พี่เอก! ช่วยต่อด้วย!!!...... ปากของต่อขยับแต่เหมือนจะไม่มีเสียงเปล่งออกมา เอกมองหน้าต่อแล้วส่ายหัวแบบเอือมระอา ข้างๆ กายของพี่เอกมีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับต่อซึ่งกุมมือเอกไว้แน่น .......อะไรกัน!! นั่นใคร??..... “พี่เอกไปกันเถอะฮะ ผมไม่อยากเห็นภาพนี้เลยอ่ะ” เด็กหนุ่มคนนั้นชวนเอกให้ไปที่อื่น เอกก็เออออ พลางชวนกันปลีกตัวคล้อยไปด้านหลังฝูงชน ปล่อยให้ต่อโดนผู้คนรุมประณามกันต่อไป “เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป พี่เอก ช่วยต่อด้วย ฮือๆๆๆ” ต่อร้องให้ขอความช่วยเหลือออกมาได้ในที่สุด แต่พี่เอกก็เดินหายลับสายตาไปเสียแล้ว .....ไม่จริง! ..........ไม่จริง!! .................ไม่จริง!!! . . “กริ๊งงงงงงงงงง” เสียงนาฬิกาปลุก พร้อมทั้งเสียงเพลงที่ตั้งปลุกไว้ในไอโฟนดังขึ้นพร้อมกัน ต่อตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายพร้อมกับเหงื่อที่ผุดเต็มหลังและใบหน้า ต่อนึกย้อนไปถึงเมื่อหลายเดือนที่แล้วที่ขโมยกางเกงในเจเพรสสีเหลืองมาจากในล็อกเกอร์ที่คลับเฮาส์ในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นของใครก็ไม่ทราบได้ ตอนนั้นต่อเองก็หน้ามืดทีเดียวที่คิดขโมยมา ในใจก็ยังคงคิดว่าตัวเองนี้วิปริตอยู่ไม่ใช่น้อย .......ก็อยากมาลืมทิ้งไว้เองนี่หว่า....... ต่อพยายามคิดเข้าข้างตัวเอง ไหนๆ ก็ไหนๆ ต่อเลยเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแบบวอล์คอิน เพื่อไปหยิบกางเกงในตัวนี้ออกมา กางเกงในถูกซ่อนไว้ยังส่วนลึกสุดของตู้ เมื่อหยิบออกมาแล้ว ต่อจึงเดินกลับมานอนบนเตียงพร้อมทั้งดูกางเกงในตัวนี้ไปด้วย รอยด่างจางๆ ยังคงมีอยู่ตรงเป้ากางเกงส่วนบน บ่งบอกเลยว่าเวลาใส่หัวควยจะอยู่ตรงตำแหน่งไหน ส่วนกลิ่นไม่ค่อยมีแล้ว ไม่เหมือนวันแรกๆ ที่จะมีกลิ่นอับเหงื่ออยู่บ้าง เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ควยของต่อก็โด่เต็มที่ จึงไม่รอช้าที่จะจัดการตัวเองซะ รวมถึงกางเกงในตัวต้นเหตุที่ทำให้ฝันร้ายด้วย...... ....................................................................................................................................... ต่อมายืนรอเอกอยู่ที่หน้าโรงหนังแถวสยามอยู่ครู่ใหญ่แล้ว ตอนนี้ต่ออารมณ์เสียนิดๆ เพราะเอกมาสายกว่าที่นัดกันไว้ แถมที่ผ่านมาก็ล่วงเลยจนเกือบจะเปิดเทอมแล้วถึงเพิ่งจะได้มาเจอกัน นั่นเป็นเพราะเอกรับทำงานโปรเจคพิเศษกับอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยตลอดช่วงปิดเทอมกลางนั่นเอง .........เหอะ!....ไหนบอกจะพามากินข้าวดูหนัง....... ต่อคิดในใจ ทันใดนั้นต่อก็เห็นเอกกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่หน้าโรงหนังอย่างเร่งรีบ พอได้เห็นหน้าต่อเอกก็โล่งอก “พี่ขอโทษนะครับ พอดีงานติดพันน่ะ เกือบมาไม่ทันแน่ะ” “ไม่เป็นไรคับ ผมก็เพิ่งมาถึงนี่แหละ” แต่ในใจของต่อคิดตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง .......ยืนรออยู่นานแล้วรู้มั้ย? ........ “ป่ะ ไปซื้อตั๋วกัน” เอกชวนต่อ “อ้อ.....ผมซื้อมาเรียบร้อยแล้วครับ นี่ไง” ต่อตอบ .......โถ....ถ้ารอพี่มาซื้อ ตั๋วก็เต็มพอดีสิครับ!!....... “อ้าว เหรอ อ่ะงั้น...เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” เอกควักเงินจากกระเป๋าตังค์แล้วยื่นให้ต่อ ต่อก็รับไปแต่โดยดี “ป่ะ งั้นเราเข้าไปกันเถอะ” . . ในระหว่างที่ดูหนังเกี่ยวกับพ่อมดแม่มดภาคจบ ต่อก็รู้สึกเพลิดเพลินไปกับเนื้อเรื่องดี รวมถึงเอกด้วย แต่ที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ก็คือ ต่อรู้สึกอยากให้เอกกุมมือต่อไว้บ้าง เหมือนคู่รักคนอื่นๆ ที่เค้ามาดูหนังกัน แต่จนแล้วจนรอดเอกก็ดูแต่หนังไม่มาสนใจต่อเลย..... . . เมื่อหนังจบลง ทั้งสองก็เดินผ่าฝูงชนออกมาจากโรงหนังในตอนบ่ายแก่ๆ เอกเอาแต่พูดถึงหนังโดยไม่ได้สังเกตต่อเลยสักนิดเดียว “คนแต่งก็คิดได้เนอะ แล้วตกลงใครเป็นเจ้าของไม้จริงๆ น้องต่อฟังทันมั้ยครับ?” “..............” “น้องต่อเป็นอะไรป่าว พี่เห็นเงียบๆ ไป” “ป่าวคับ” ต่อตอบ “น้องต่อโกรธพี่เหรอครับ พี่ขอโทษจริงๆ นะที่วันนี้พี่มาช้าอ่ะ” “ไม่ได้โกรธหรอกครับ ผมเข้าใจว่าพี่งานเยอะ” ต่อพูดด้วยสีหน้าฝืนยิ้ม “งั้น เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านนะ” “ครับ” . . ระหว่างที่นั่งแทกซี่กลับบ้านเอกกับต่อก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ก็รู้สึกน้อยใจอยู่ไม่น้อย ....2 อาทิตย์ที่แล้ว.... เสียงโทรศัพท์มือถือของต่อดังขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อต่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของเอกจึงรีบรับทันที!! “ฮัลโหล พี่เอก” “เป็นไงบ้างครับน้องต่อ” “สบายดีครับ โหย พี่เอกหายไปเลยนะ เพิ่งจะโทร.มาเนี่ย....” “ขอโทษทีนะครับน้องต่อ พอดีพี่รับทำโปรเจคสั้นๆ กับอาจารย์ที่มหาลัยพี่อ่ะ” “แล้วงานหนักมั้ยครับ?” “ก็พอดูเลยล่ะครับ พอดีแกทำวิจัยเรื่องเครื่องยนต์ไฮบริด พี่ก็เลยต้องออกแรงเยอะหน่อย” เอกอธิบาย “โหย....จริงๆ พี่มาสอนผมตอนปิดเทอมแทนก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยอ่ะ เดี๋ยวผมบอกแม่ให้” ต่อคะยั้นคะยอ “ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” เอกบอก “แล้วเมื่อไหร่เราจะได้ไปดูหนังกันล่ะครับ พี่เอกก็ยุ่งตลอดเลย” “แหม....รีบทวงสัญญาเชียวนะครับ ได้ไปแน่นอนน่า ก็พี่สัญญาไว้แล้วนี่นา” . . ต่อคิดแล้วก็ยังน้อยใจไม่หาย ความจริงวันนี้ต่อกับเอกมีโปรแกรมจะต้องกินข้าวเที่ยงด้วยกันด้วย แต่เนื่องจากเอกยังทำงานไม่เสร็จจึงลดเหลือแค่ดูหนังอย่างเดียว แถมยังมีข่าวร้ายอีกคือโปรเจกต้องขยายเวลาทำให้เอกจะไม่ได้มาสอนต่อไปอีก 2 อาทิตย์ หลังจากต่อเปิดเทอมไปแล้ว เอกลงจากรถแทกซี่พร้อมต่อที่หน้าหมู่บ้านในตอนพลบค่ำ ด้วยบรรยากาศที่ชวนอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง “เอ่อ น้องต่อหายโกรธพี่ยังครับ” เอกถาม “............” ต่อยังคงเงียบ “ก็พี่รับปากอาจารย์ไปแล้วว่าจะทำให้เสร็จ พี่ไม่รู้นี่นาว่างานมันจะเยอะขนาดเนี๊ยะ น้องต่อเห็นใจพี่เถอะนะครับ” เอกยังคงง้อต่อไป ต่อได้ยินคำพูดของเอก พลางถึงภาพที่เอกรีบวิ่งมาหาต่อที่หน้าโรงหนัง โดยตามแขนยังมีรอยเปื้อนของน้ำมันเครื่องอยู่จางๆ ต่อก็อดใจอ่อนไม่ได้ “ผมไม่โกรธก็ได้ แต่พี่ต้องโทรหาผมทุกวันนะ” ต่อยื่นคำขาด “ก็ได้ครับ พี่จะโทรหาน้องต่อทุกวันเลย....” เอกรีบรับข้อเสนอแถมยิ้มจนแก้มปริจนต่อก็อดขำไม่ได้ ในที่สุดทั้งคู่ก็เข้าใจกัน เอกจึงขอตัวกลับห้อง ส่วนต่อก็เดินกลับเข้ามาในหมู่บ้าน . . . ระหว่างที่เดินผ่านคลับเฮาส์ ต่อก็นึกถึงกางเกงในสีเหลืองตัวนั้นทันที จะมีใครลืมทิ้งไว้อีกรึเปล่านะ??? แค่คิด ใจต่อก็เต้นตึกตักแล้ว ต่อจึงตัดสินใจเดินเข้าไปที่ห้องน้ำคลับเฮ้าส์ทันที!! ต่อค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำชาย ไฟยังคงเปิดสว่างอยู่ แต่ห้องกลับเงียบสงัด เมื่อต่อดูแล้วว่าไม่มีคนอยู่จึงรีบเดินไปที่ล็อกเกอร์ทันที ต่อจำได้อย่างแม่นยำว่าเป็นล็อกเกอร์เบอร์ไหน เมื่อต่อมองซ้ายมองขวาแล้วไม่เห็นใคร จึงรีบเปิดล็อกเกอร์สำรวจทันที!!! . . ต่อรู้สึกเหมือนถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 เลยทีเดียว!! เพราะเบื้องหน้าของต่อในตอนนี้มีกางเกงในรอสโซ่สีน้ำเงินเข้มวางอยู่ตัวหนึ่ง เป็นใครก็ไม่รู้มาลืมไว้อีกแล้ว ต่อรีบคิดทันทีว่าจะเอากลับไปอย่างไรดี เพราะว่าวันนี้ไม่ได้มีถุงชุดว่ายน้ำมาด้วย ....เอาวะ ยัดใส่กระเป๋ากางเกงนี่แหละ..... ต่อคิดในใจ และไม่รอช้ารีบจับกางเกงในตัวนั้นยัดใส่กระเป๋าทันที!! โดยหารู้ไม่ว่าเรื่องนี้จะนำความเดือดร้อนมาสู่ตัวเองในภายหลังแน่นอน!! “โถๆๆ ไปติดนิสัย ขี้ลักขี้ขโมยมาจากไหนเนี่ยครับคุณหนู” ต่อสะดุ้งเฮือก!!! ใครวะโผล่มาตอนนี้ จบกัน!! ต่อมองไปทางต้นเสียงด้วยใบหน้าซีดเผือด เป็นยามหนุ่มคนหนึ่งในหมู่บ้านที่ต่อคุ้นหน้าดี “เอ่อ.....ขอโทษครับ ผมนึกว่าของผมน่ะครับ แต่ดูแล้วไม่ใช่ แฮ่ะๆๆ” ต่อรีบวางกางเกงในคืนที่เดิม ยามคนนั้นเดินเข้ามาประชิดตัวของต่อจนหลังของต่อแนบติดไปกับล็อกเกอร์ ตอนนี้ต่อเหมือนกับผู้ต้องหาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน “แต่ผมดูแล้วคุณหนูดูลนๆ นะครับ เหมือนกับกำลังทำความผิดอย่างงั้นแหละ” ต่อได้แต่หลบตาและอาย เพราะตัวเองทำผิดจริงๆ และต่อก็ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไรดีเพราะยังตกใจไม่หาย “อยากได้มากกว่านี้มั้ยล่ะครับ” คราวนี้ยามหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนมาเป็นกระซิบที่ข้างหูของต่อ “ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ ทุ่มนึงนะครับ” ยามหนุ่มกระซิบเบาๆ แล้วยิ้มให้ต่อก่อนเดินหันหลังจากไป ต่อยังคงงงไม่หาย รู้สึกว่าดีใจที่ไม่โดนจับ แต่ก็รู้สึกแปลกใจกับคำพูดของยามด้วย เมื่อต่อตั้งสติได้ ต่อก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกมาจากคลับเฮาส์ทันที!! เมื่อต่อเดินมาถึงบ้านก็รีบวิ่งขึ้นบ้านไป ต่อรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเป็นอย่างมากในวันนี้ แต่โชคก็ยังคงเข้าข้างอยู่บ้าง ต่อนอนคลุมโปงอยู่บนเตียง พลางได้ยินเสียงยามหนุ่มคนนั้นก้องอยู่ในหู ......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ ทุ่มนึงนะครับ..... ......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ ทุ่มนึงนะครับ..... ......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ ทุ่มนึงนะครับ..... . . . จนในที่สุดต่อก็หลับไป........ ................................................................................................................................................ จบตอน Kink Team เขียน . .

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >คำเตือน: >• เรื่องต่อไปนี้มีเนื้อหาความรุนแรงและอันตราย >ที่ไม่เหมาะสมสำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 18 ปี >ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างยิ่ง >• เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการ >ไม่ใช่ความจริง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับ บุคคล >สถานการณ์หรือ สถานที่ใดๆ >และห้ามลอกเลียนแบบการกระทำเป็นอันขาด >• การกระทำในเรื่องที่แต่งขึ้นนี้มีอันตรายเป็นอย่างยิ่ง >ผู้แต่งจะไม่รับผิดชอบใดๆ >กับการนำการกระทำในเรื่องนี้ไปเลียนแบบในชีวิตจริง > >ความเดิมตอนที่แล้ว! > >“กูว่าปิดเทอมนี้อย่าเพิ่งเจอกันเลยดีกว่าว่ะ >ขอกูทำใจหน่อยเหอะ” >....................................................................................... > >“โหย..... งั้นกว่าผมจะเจอพี่เอกก็เปิดเทอมเลยดิ” >....................................................................................... > >“ก็แค่ 2 อาทิตย์กว่าๆ เองครับ >นี่ไง....พี่ก็เลยจะถามน้องต่อว่า >ถ้าพี่จะชวนน้องต่อไปดูหนังกินข้าวบ้าง >น้องต่อจะสะดวกมั้ยครับ?” >....................................................................................... > >“สัญญากับพี่แล้วนะ...งั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันนะครับ” >....................................................................................... > >“ไอ้เด็กเวรนี่เอง!!.......ที่ขโมยกางเกงในกู......” >....................................................................................... > > >Kinky Opera > >>>Season Two2 (Rising of SM)<< > >.....ความรัก ความแค้น ความหวัง.......พลัง กำเนิด สรรค์สร้าง >....สมหวัง เจ็บปวด เลือนราง........เส้นทาง ความทุกข์ ระทม > >Episode 3 : >> Nightmare << > >. >. >. >........อืมมม......... >ต่อรู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่แบบกึ่งหลับกึ่งตื่น >รู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก >. >. > >“นี่เองเหรอ เด็กเลวคนที่ว่า ไหน.....ขอดูหน้าชัดๆ หน่อยซิ!!” >เสียงใครก็ไม่รู้ดังขึ้นมา ทำให้ต่อตื่นจากภวังค์ >ต่อมารู้ตัวอีกที ก็พบว่าตัวเองอยู่ในชุดนักเรียน >ถูกมัดมือมัดเท้าไพล่หลัง >ล้อมรอบไปด้วยลุงป้าน้าอาที่ไม่รู้จักหลายคน > >........อะไรกัน ที่นี่ที่ไหน???.......... >ต่อคิดในใจพลางมองสังเกตรอบๆตัว > >........นี่มันห้างที่สยามนี่นา >เรามาอยู่ที่นี่ได้ไง???........ >ไม่เพียงเท่านั้น ข้างๆ ตัวของต่อยังมีป้ายใหญ่เขียนไว้ว่า >“ข้อหา : ขโมยกางเกงใน >ผู้ชาย<” >พอเห็นป้ายนี้ต่อถึงกับช็อค มันไม่ใช่เรื่องจริง! >มันไม่ใช่เรื่องจริง!!! >ลุงป้าน้าอาพากันมองต่ออย่างรังเกียจ >และต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา >บางคนถึงกับเบะปากใส่ >ต่อน้ำตาซึมออกมาด้วยความอับอาย >พลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของพี่เอก > >.......พี่เอก! ช่วยต่อด้วย!!!...... > >ปากของต่อขยับแต่เหมือนจะไม่มีเสียงเปล่งออกมา >เอกมองหน้าต่อแล้วส่ายหัวแบบเอือมระอา ข้างๆ >กายของพี่เอกมีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับต่อซึ่งกุมมือเอกไว้แน่น > >.......อะไรกัน!! นั่นใคร??..... >“พี่เอกไปกันเถอะฮะ ผมไม่อยากเห็นภาพนี้เลยอ่ะ” > >เด็กหนุ่มคนนั้นชวนเอกให้ไปที่อื่น เอกก็เออออ >พลางชวนกันปลีกตัวคล้อยไปด้านหลังฝูงชน >ปล่อยให้ต่อโดนผู้คนรุมประณามกันต่อไป > >“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป พี่เอก ช่วยต่อด้วย ฮือๆๆๆ” >ต่อร้องให้ขอความช่วยเหลือออกมาได้ในที่สุด >แต่พี่เอกก็เดินหายลับสายตาไปเสียแล้ว >.....ไม่จริง! >..........ไม่จริง!! >.................ไม่จริง!!! >. >. >“กริ๊งงงงงงงงงง” เสียงนาฬิกาปลุก >พร้อมทั้งเสียงเพลงที่ตั้งปลุกไว้ในไอโฟนดังขึ้นพร้อมกัน > >ต่อตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายพร้อมกับเหงื่อที่ผุดเต็มหลังและใบหน้า >ต่อนึกย้อนไปถึงเมื่อหลายเดือนที่แล้วที่ขโมยกางเกงในเจเพรสสีเหลืองมาจากในล็อกเกอร์ที่คลับเฮาส์ในหมู่บ้าน >ซึ่งเป็นของใครก็ไม่ทราบได้ >ตอนนั้นต่อเองก็หน้ามืดทีเดียวที่คิดขโมยมา >ในใจก็ยังคงคิดว่าตัวเองนี้วิปริตอยู่ไม่ใช่น้อย > >.......ก็อยากมาลืมทิ้งไว้เองนี่หว่า....... >ต่อพยายามคิดเข้าข้างตัวเอง > >ไหนๆ ก็ไหนๆ ต่อเลยเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแบบวอล์คอิน >เพื่อไปหยิบกางเกงในตัวนี้ออกมา >กางเกงในถูกซ่อนไว้ยังส่วนลึกสุดของตู้ เมื่อหยิบออกมาแล้ว >ต่อจึงเดินกลับมานอนบนเตียงพร้อมทั้งดูกางเกงในตัวนี้ไปด้วย > > รอยด่างจางๆ ยังคงมีอยู่ตรงเป้ากางเกงส่วนบน >บ่งบอกเลยว่าเวลาใส่หัวควยจะอยู่ตรงตำแหน่งไหน >ส่วนกลิ่นไม่ค่อยมีแล้ว ไม่เหมือนวันแรกๆ >ที่จะมีกลิ่นอับเหงื่ออยู่บ้าง >เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ควยของต่อก็โด่เต็มที่ >จึงไม่รอช้าที่จะจัดการตัวเองซะ >รวมถึงกางเกงในตัวต้นเหตุที่ทำให้ฝันร้ายด้วย...... >....................................................................................................................................... > >ต่อมายืนรอเอกอยู่ที่หน้าโรงหนังแถวสยามอยู่ครู่ใหญ่แล้ว >ตอนนี้ต่ออารมณ์เสียนิดๆ เพราะเอกมาสายกว่าที่นัดกันไว้ >แถมที่ผ่านมาก็ล่วงเลยจนเกือบจะเปิดเทอมแล้วถึงเพิ่งจะได้มาเจอกัน >นั่นเป็นเพราะเอกรับทำงานโปรเจคพิเศษกับอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยตลอดช่วงปิดเทอมกลางนั่นเอง > >.........เหอะ!....ไหนบอกจะพามากินข้าวดูหนัง....... >ต่อคิดในใจ > >ทันใดนั้นต่อก็เห็นเอกกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่หน้าโรงหนังอย่างเร่งรีบ >พอได้เห็นหน้าต่อเอกก็โล่งอก >“พี่ขอโทษนะครับ พอดีงานติดพันน่ะ เกือบมาไม่ทันแน่ะ” > >“ไม่เป็นไรคับ ผมก็เพิ่งมาถึงนี่แหละ” >แต่ในใจของต่อคิดตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง >.......ยืนรออยู่นานแล้วรู้มั้ย? ........ > >“ป่ะ ไปซื้อตั๋วกัน” เอกชวนต่อ >“อ้อ.....ผมซื้อมาเรียบร้อยแล้วครับ นี่ไง” ต่อตอบ >.......โถ....ถ้ารอพี่มาซื้อ ตั๋วก็เต็มพอดีสิครับ!!....... > >“อ้าว เหรอ อ่ะงั้น...เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” >เอกควักเงินจากกระเป๋าตังค์แล้วยื่นให้ต่อ ต่อก็รับไปแต่โดยดี >“ป่ะ งั้นเราเข้าไปกันเถอะ” >. >. >ในระหว่างที่ดูหนังเกี่ยวกับพ่อมดแม่มดภาคจบ >ต่อก็รู้สึกเพลิดเพลินไปกับเนื้อเรื่องดี รวมถึงเอกด้วย >แต่ที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ก็คือ >ต่อรู้สึกอยากให้เอกกุมมือต่อไว้บ้าง เหมือนคู่รักคนอื่นๆ >ที่เค้ามาดูหนังกัน >แต่จนแล้วจนรอดเอกก็ดูแต่หนังไม่มาสนใจต่อเลย..... >. >. >เมื่อหนังจบลง >ทั้งสองก็เดินผ่าฝูงชนออกมาจากโรงหนังในตอนบ่ายแก่ๆ >เอกเอาแต่พูดถึงหนังโดยไม่ได้สังเกตต่อเลยสักนิดเดียว >“คนแต่งก็คิดได้เนอะ แล้วตกลงใครเป็นเจ้าของไม้จริงๆ >น้องต่อฟังทันมั้ยครับ?” >“..............” > >“น้องต่อเป็นอะไรป่าว พี่เห็นเงียบๆ ไป” >“ป่าวคับ” ต่อตอบ >“น้องต่อโกรธพี่เหรอครับ พี่ขอโทษจริงๆ >นะที่วันนี้พี่มาช้าอ่ะ” >“ไม่ได้โกรธหรอกครับ ผมเข้าใจว่าพี่งานเยอะ” >ต่อพูดด้วยสีหน้าฝืนยิ้ม >“งั้น เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านนะ” >“ครับ” >. >. >ระหว่างที่นั่งแทกซี่กลับบ้านเอกกับต่อก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย >นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา >ก็รู้สึกน้อยใจอยู่ไม่น้อย > >....2 อาทิตย์ที่แล้ว.... > >เสียงโทรศัพท์มือถือของต่อดังขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว >เมื่อต่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของเอกจึงรีบรับทันที!! >“ฮัลโหล พี่เอก” >“เป็นไงบ้างครับน้องต่อ” >“สบายดีครับ โหย พี่เอกหายไปเลยนะ เพิ่งจะโทร.มาเนี่ย....” >“ขอโทษทีนะครับน้องต่อ พอดีพี่รับทำโปรเจคสั้นๆ >กับอาจารย์ที่มหาลัยพี่อ่ะ” >“แล้วงานหนักมั้ยครับ?” >“ก็พอดูเลยล่ะครับ พอดีแกทำวิจัยเรื่องเครื่องยนต์ไฮบริด >พี่ก็เลยต้องออกแรงเยอะหน่อย” เอกอธิบาย >“โหย....จริงๆ พี่มาสอนผมตอนปิดเทอมแทนก็ได้นะ >จะได้ไม่ต้องเหนื่อยอ่ะ เดี๋ยวผมบอกแม่ให้” ต่อคะยั้นคะยอ >“ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” เอกบอก >“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้ไปดูหนังกันล่ะครับ >พี่เอกก็ยุ่งตลอดเลย” >“แหม....รีบทวงสัญญาเชียวนะครับ ได้ไปแน่นอนน่า >ก็พี่สัญญาไว้แล้วนี่นา” >. >. >ต่อคิดแล้วก็ยังน้อยใจไม่หาย >ความจริงวันนี้ต่อกับเอกมีโปรแกรมจะต้องกินข้าวเที่ยงด้วยกันด้วย >แต่เนื่องจากเอกยังทำงานไม่เสร็จจึงลดเหลือแค่ดูหนังอย่างเดียว >แถมยังมีข่าวร้ายอีกคือโปรเจกต้องขยายเวลาทำให้เอกจะไม่ได้มาสอนต่อไปอีก >2 อาทิตย์ หลังจากต่อเปิดเทอมไปแล้ว > > >เอกลงจากรถแทกซี่พร้อมต่อที่หน้าหมู่บ้านในตอนพลบค่ำ >ด้วยบรรยากาศที่ชวนอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง > >“เอ่อ น้องต่อหายโกรธพี่ยังครับ” เอกถาม >“............” ต่อยังคงเงียบ > “ก็พี่รับปากอาจารย์ไปแล้วว่าจะทำให้เสร็จ >พี่ไม่รู้นี่นาว่างานมันจะเยอะขนาดเนี๊ยะ >น้องต่อเห็นใจพี่เถอะนะครับ” เอกยังคงง้อต่อไป >ต่อได้ยินคำพูดของเอก >พลางถึงภาพที่เอกรีบวิ่งมาหาต่อที่หน้าโรงหนัง >โดยตามแขนยังมีรอยเปื้อนของน้ำมันเครื่องอยู่จางๆ >ต่อก็อดใจอ่อนไม่ได้ >“ผมไม่โกรธก็ได้ แต่พี่ต้องโทรหาผมทุกวันนะ” ต่อยื่นคำขาด >“ก็ได้ครับ พี่จะโทรหาน้องต่อทุกวันเลย....” >เอกรีบรับข้อเสนอแถมยิ้มจนแก้มปริจนต่อก็อดขำไม่ได้ >ในที่สุดทั้งคู่ก็เข้าใจกัน เอกจึงขอตัวกลับห้อง >ส่วนต่อก็เดินกลับเข้ามาในหมู่บ้าน >. >. >. >ระหว่างที่เดินผ่านคลับเฮาส์ >ต่อก็นึกถึงกางเกงในสีเหลืองตัวนั้นทันที >จะมีใครลืมทิ้งไว้อีกรึเปล่านะ??? >แค่คิด ใจต่อก็เต้นตึกตักแล้ว >ต่อจึงตัดสินใจเดินเข้าไปที่ห้องน้ำคลับเฮ้าส์ทันที!! > >ต่อค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำชาย ไฟยังคงเปิดสว่างอยู่ >แต่ห้องกลับเงียบสงัด >เมื่อต่อดูแล้วว่าไม่มีคนอยู่จึงรีบเดินไปที่ล็อกเกอร์ทันที >ต่อจำได้อย่างแม่นยำว่าเป็นล็อกเกอร์เบอร์ไหน >เมื่อต่อมองซ้ายมองขวาแล้วไม่เห็นใคร >จึงรีบเปิดล็อกเกอร์สำรวจทันที!!! >. >. >ต่อรู้สึกเหมือนถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 เลยทีเดียว!! >เพราะเบื้องหน้าของต่อในตอนนี้มีกางเกงในรอสโซ่สีน้ำเงินเข้มวางอยู่ตัวหนึ่ง >เป็นใครก็ไม่รู้มาลืมไว้อีกแล้ว >ต่อรีบคิดทันทีว่าจะเอากลับไปอย่างไรดี >เพราะว่าวันนี้ไม่ได้มีถุงชุดว่ายน้ำมาด้วย > >....เอาวะ ยัดใส่กระเป๋ากางเกงนี่แหละ..... > >ต่อคิดในใจ >และไม่รอช้ารีบจับกางเกงในตัวนั้นยัดใส่กระเป๋าทันที!! >โดยหารู้ไม่ว่าเรื่องนี้จะนำความเดือดร้อนมาสู่ตัวเองในภายหลังแน่นอน!! > >“โถๆๆ ไปติดนิสัย ขี้ลักขี้ขโมยมาจากไหนเนี่ยครับคุณหนู” > >ต่อสะดุ้งเฮือก!!! ใครวะโผล่มาตอนนี้ จบกัน!! >ต่อมองไปทางต้นเสียงด้วยใบหน้าซีดเผือด >เป็นยามหนุ่มคนหนึ่งในหมู่บ้านที่ต่อคุ้นหน้าดี > >“เอ่อ.....ขอโทษครับ ผมนึกว่าของผมน่ะครับ แต่ดูแล้วไม่ใช่ >แฮ่ะๆๆ” ต่อรีบวางกางเกงในคืนที่เดิม >ยามคนนั้นเดินเข้ามาประชิดตัวของต่อจนหลังของต่อแนบติดไปกับล็อกเกอร์ >ตอนนี้ต่อเหมือนกับผู้ต้องหาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน > >“แต่ผมดูแล้วคุณหนูดูลนๆ นะครับ >เหมือนกับกำลังทำความผิดอย่างงั้นแหละ” >ต่อได้แต่หลบตาและอาย เพราะตัวเองทำผิดจริงๆ >และต่อก็ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไรดีเพราะยังตกใจไม่หาย > >“อยากได้มากกว่านี้มั้ยล่ะครับ” >คราวนี้ยามหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนมาเป็นกระซิบที่ข้างหูของต่อ > >“ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ >ทุ่มนึงนะครับ” ยามหนุ่มกระซิบเบาๆ >แล้วยิ้มให้ต่อก่อนเดินหันหลังจากไป > >ต่อยังคงงงไม่หาย รู้สึกว่าดีใจที่ไม่โดนจับ >แต่ก็รู้สึกแปลกใจกับคำพูดของยามด้วย เมื่อต่อตั้งสติได้ >ต่อก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกมาจากคลับเฮาส์ทันที!! >เมื่อต่อเดินมาถึงบ้านก็รีบวิ่งขึ้นบ้านไป >ต่อรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเป็นอย่างมากในวันนี้ >แต่โชคก็ยังคงเข้าข้างอยู่บ้าง ต่อนอนคลุมโปงอยู่บนเตียง >พลางได้ยินเสียงยามหนุ่มคนนั้นก้องอยู่ในหู > >......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ >ทุ่มนึงนะครับ..... >......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ >ทุ่มนึงนะครับ..... >......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ >ทุ่มนึงนะครับ..... >. >. >. >จนในที่สุดต่อก็หลับไป........ >................................................................................................................................................ > >จบตอน >Kink Team เขียน >. >. Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.