We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ต้นสน - Repost และตอนพิเศษ [18]" Posted by sarawatta on 14-Jun-11 at 10:46 PM ตอนที่ 18: รักออกแบบได้ เช้าวันใหม่ วันนี้ดูท้องฟ้าแจ่มใสและมีแดดกำลังดี บรรยากาศดูสดใสทีเดียว นิกกับปั้นจั่นกำลังสาละวนกับการชงกาแฟและปิ้งขนมปังอยู่ในครัวเพื่อจะกินรองท้องก่อนไปเรียนหนังสือ ไม่นานนักต้นกับสนก็เดินกอดคอกันลงมา นิกกับปั้นจั่นมองด้วยอาการทึ่งนิดๆ เพราะไม่คิดว่าทั้งสองคนจะปรับความเข้าใจกันได้รวดเร็วขนาดนี้ แถมทำเหมือนราวกับว่าไม่ได้มีเรื่องบาดหมางใจกันแต่อย่างใด “เฮ้ยต้น กลับมาเมื่อคืนเหรอ ทำไมดีกันไวจังวะ” นิกถามด้วยความสงสัยขณะยกกาแฟและขนมปังมากินที่โต๊ะ ปั้นจั่นยกตามมาและนั่งลงข้างๆ นิก ต้นยิ้มและพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ “คนเขาเป็นเพื่อนรักกัน คุยกันแป๊บเดียวก็เข้าใจเว้ย” สนพูดด้วยน้ำเสียงอวดนิดๆ “อ้าวต้น ตกลงมึงจะย้ายหอหรือเปล่า กูไปหาให้แล้วนะเว้ย เขาบอกว่าย้ายไปได้เลย วันนี้ก็ได้” ปั้นจั่นแกล้งแหย่ ต้นทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจว่าปั้นจั่นหมายถึงอะไร “เดี๋ยวกูเตะเอาเลยไอ้นี่ ต้นไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ” สนว่าเพื่อน “อะไรกันเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย” ต้นถามอย่างงงๆ “นายไม่รู้เรื่องใช่ไหมต้น แสดงว่าสองคนนี้มันหลอกเรา มันบอกว่านายใช้ให้พวกมันไปหาหอพักใหม่ให้ พอกลับมาแล้วนายก็จะย้ายออกไป” สนรีบฟ้อง พอต้นถึงบางอ้อแล้วก็หัวเราะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร “ไปดีกว่า เดี๋ยวกูจะไปกับต้นก่อนละกัน วันนี้ต้นมีงานแต่เช้า” สนบอกเพื่อนอีกสองคนแล้วหันมาเตือนต้นให้รีบไป “ไปต้น เดี๋ยวไม่ทัน” สนพูดพลางจับมือเพื่อนเดินออกไป นิกกับปั้นจั่นมองตาค้างอย่างไม่เชื่อสายตา “มึงเห็นอะไรไหมวะนิก” ปั้นจั่นถามโดยไม่ละสายตา มองต้นและสนที่เดินออกไปด้วยกัน “เห็นดิ เดี๋ยวนี้สนมันถึงขั้นเดินจูงมือกับต้นเลยเหรอวะ เพื่อนที่ไหนกันวะจูงมือกันแบบนี้” “ไม่ธรรมดานะสองคนนี้ ต้นมันเป็นเกย์อยู่แล้ว แต่ไอ้สนนี่สิ กูชักสงสัยแล้วว่ะ เมื่อก่อนก็ว่ามันแปลกๆ แต่ตอนนี้มันยิ่งน่าสงสัยมากกว่าเดิมอีก” “คงไม่มั้ง ไอ้สนมันก็คงแค่รักเพื่อนมัน ไม่มีอะไรหรอก แต่ทำแบบนี้ไอ้ต้นมันคงคิดเตลิดไปไกลว่ะ สงสารมัน เกิดไอ้สนไม่ได้คิดอะไรมันก็จะเจ็บอีก” นิกแย้ง “ถ้างั้นต้องหาทางช่วยไอ้ต้นมัน ต้องหาทางพิสูจน์ให้ได้ว่าไอ้สนมันเป็นเกย์ด้วยหรือเปล่า จะได้เตือนไอ้ต้นมันได้ทันการณ์” ปั้นจั่นเสนอความเห็น “แล้วมึงจะทำไงวะ” นิกถาม ปั้นจั่นทำหน้าครุ่นคิด สักพักหนึ่งก็นึกออก “นึกออกละ งานนี้เราทำเองไม่ได้หรอก ต้องหาคนช่วย มึงจำพี่ปิ๊กได้ไหมวะ” “ใครวะ” นิกสงสัย “รุ่นพี่เราที่อยู่ปีสี่ไง พี่คนนี้เขาชัดเจนมากเลยนะเว้ยว่าเขาเป็นเกย์ กูว่าเราลองไปคุยกับพี่เขาดีไหม เผื่อพี่เขาจะช่วยได้” “ยังไงวะ มึงจะให้เขาช่วยอะไร” “ก็ช่วยแกล้งทำเป็นจีบไอ้ต้นไง ที่นี้ลองดูซิว่าไอ้สนมันจะเป็นยังไง มันจะหวงเพื่อนมันหรือเปล่า” ปั่นจั่นพูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย เขามั่นใจว่าแผนนี้จะต้องช่วยให้เขารู้อะไรได้บ้างไม่มากก็น้อย แม้ใครจะบอกว่ารักออกแบบไม่ได้ แต่ครั้งนี้เขาจะลองออกแบบมันดู ------------------------------------------------------------------------------------------------ พอไปถึงมหาวิทยาลัย นิกกับปั้นจั่นก็ตรงไปหาพี่ปิ๊กทันที พวกเขาใช้เวลาเกลี้ยกล่อมพี่ปิ๊กอยู่สักพักพี่ปิ๊กก็ยอมตกลงที่จะช่วย แต่นิกกับปั้นจั่นได้กำชับพี่ปิ๊กว่าอย่าบอกใครอีกเป็นอันขาดว่าต้นเป็นเกย์ เพราะที่เขาสองคนเอามาบอกนี้ก็ถือว่าผิดสัญญากับต้นแล้ว แต่ที่ทำเช่นนี้เพราะต้องการช่วยต้นนั่นเอง พี่ปิ๊กก็รับคำเป็นอย่างดี พี่ปิ๊กเป็นเกย์ที่ดูแมนหน่อย แต่จากการแต่งตัวที่เนี้ยบ ผมเผ้า กระเป๋า รองเท้าและเครื่องแต่งกายอื่นๆ ก็พอจะดูได้ไม่ยากนักว่าพี่ปิ๊กเป็นเกย์ หน้าตาของพี่ปิ๊กก็ดูดีพอสมควร แม้จะไม่หล่อมาก แต่ด้วยผิวพรรณและการแต่งกายสะอาดสะอ้านทำให้เขาดูดีทีเดียว พอถึงเที่ยง แผนของนิกกับปั้นจั่นก็เริ่มขึ้น นิกกับปั้นจั่นโทรไปบอกต้นว่าจะไปกินข้าวด้วย แล้วจะพาเพื่อนคนหนึ่งซึ่งต้องการเข้าร่วมชมรมของต้นไปให้รู้จัก ต้นก็ไม่ได้ว่าอะไรและยินดีที่จะมีสมาชิกของชมรมเพิ่มขึ้น นิกกับปั้นจั่นพาพี่ปิ๊กเดินมาหาโต๊ะที่ต้นกำลังนั่งอยู่ที่โรงอาหาร มีข้าววางอยู่ 2 จาน เข้าใจว่าอีกจานหนึ่งน่าจะเป็นของสนซึ่งไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น “สนล่ะ” ปั้นจั่นถามแล้วค่อยๆ พากันนั่งลงที่โต๊ะที่ต้นนั่งอยู่ “ไปซื้อน้ำ เดี๋ยวมา” ต้นบอกพลางหันไปมองพี่ปิ๊กซึ่งต้นเดาเอาว่าน่าจะเป็นคนที่ต้องการมาสมัครเข้าชมรมของเขา “นี่พี่ปิ๊กนะ รุ่นพี่ของพวกกูเอง เขาอยากมาสมัครเป็นสมาชิกชมรมจิตอาสาเพื่อสังคมของมึงน่ะ” นิกบอกเมื่อเห็นต้นมองพี่ปิ๊กอย่างสงสัย “หวัดดีครับ” ต้นหันไปทักพี่ปิ๊กพลางยิ้มให้ “หวัดดีครับ จริงๆ พี่ปิ๊กได้ยินชื่อน้องต้นมานานแล้วล่ะ พอมาเจอตัวจริง หล่อไม่เบาเลย” พี่ปิ๊กชม ต้นยิ้มนิดๆ ปกติเขาไม่ค่อยเขินนักถ้ามีคนมาชมว่าเขาหน้าตาดีเพราะต้นไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องหน้าตาของคนมากนัก “ขอบคุณครับ พี่สนใจจะเข้าชมรมของผมเหรอครับ” ต้นถาม “ครับ พอดีพอมีเวลาว่างอยู่ครับ เผื่อคนอย่างผมจะพอช่วยประโยชน์อะไรสังคมได้บ้าง ตอนนี้มีกิจกรรมอะไรให้ทำหรือเปล่า” ตอนแรกกะว่าจะแกล้งจีบ แต่พอเห็นตัวจริงของต้นแล้ว พี่ปิ๊กชักเริ่มสนใจต้นขึ้นมาจริงๆ เสียแล้ว “อ๋อ วันอาทิตย์นี้เราจะไปปลูกป่าชายเลนกันครับ ถ้าพี่สมัครวันนี้ก็น่าจะไปได้ทันครับ” ต้นแนะนำ “ดีเลย งั้นพี่จะไปสมัครวันนี้แหละ แล้วพี่จะเอาใบสมัครได้ที่ไหนล่ะ ต้องมีเอกสารอะไรหรือเปล่า” พี่ปิ๊กถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “อ๋อ...ใช้บัตรนักศึกษาอย่างเดียวครับ ส่วนใบสมัครเดี๋ยวไปเอาที่คณะผมได้ครับ วันนี้ผมจะกลับประมาณสี่โมงเย็น ไปเอาตอนนั้นก็ได้ครับ” ต้นบอก สนกลับมาพอดีพร้อมกับน้ำอัดลมสองแก้ว สนนั่งลงข้างๆ ต้นแล้วก็ส่งแก้วน้ำให้ต้น สายตาเขามองไปที่คนที่มาใหม่ด้วยความสงสัย นิกเหมือนจะรู้ทันก็รีบชิงบอกว่า “อ๋อ นี่พี่ปิ๊ก รุ่นพี่กูเองแหละ พอดีพี่เขาอยากจะมาสมัครเป็นแฟน เอ๊ยไม่ใช่ สมัครเข้าชมรมของต้น ก็เลยพามารู้จักกัน” นิกจงใจแกล้งพูดผิด สนกับต้นก็มองหน้ากันด้วยความสงสัยเล็กน้อย “อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” สนหันไปพูดกับพี่ปิ๊ก “เช่นกันครับ เป็นเพื่อนกันเหรอ โห...หล่อทั้งสองคนเลย” พี่ปิ๊กชมพลางใช้สายตามองทั้งต้นและสนด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย “อ๋อ ครับ ผมชื่อสนนะครับ เป็นเพื่อนต้นครับ เป็นเพื่อนรักกันด้วยครับ” สนพูดพลางเอามือไปโอบไหล่ต้นไว้ เขารู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับผู้ชายคนนี้โดยไม่รู้สาเหตุ “เดี๋ยวพวกกูพาพี่เขาไปซื้อข้าวก่อน เดี๋ยวมานะ” ปั้นจั่นบอก ต้นพยักหน้ารับรู้ พอสามคนนั้นเดินพ้นระยะที่จะได้ยินเสียง สนก็บอกเพื่อนว่า “เรารู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับพี่ปิ๊กเลยว่ะ ท่าทางแปลกๆ แต่งตัวก็ดูเหมือนไม่ใช่ผู้ชาย ไม่รู้เป็นเกย์หรือเปล่า แต่อย่ามาเกาะแกะกับเราก็แล้วกัน ยิ่งไม่ชอบอยู่ด้วย” สนว่า ต้นหลบตาต่ำเมื่อเห็นเพื่อนว่าพี่ปิ๊กแบบนั้น เพราะมันก็สะเทือนถึงเขาด้วย ถึงเขาจะไม่ได้แต่งตัวหรือมีท่าทางเหมือนเกย์มากนัก แต่เขาก็เป็นเกย์คนหนึ่งเหมือนกัน พอสนหันมาเห็นเพื่อนก็ทำให้เขาคิดได้ว่าได้เผลอพูดกระทบกระทั่งเพื่อนไปเสียแล้ว “เฮ้ยต้น ขอโทษว่ะ ต่อไปเราจะไม่พูดอย่างนี้อีกแล้ว” สนบอกอย่างรู้สึกผิด ต้นหันมายิ้มตอบตรงมุมปาก พอนิกกับปั้นจั่นพาพี่ปิ๊กกลับมานั่งกินข้าวด้วย ต้นกับสนก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไรนักเพราะพี่ปิ๊กชวนต้นคุยตลอดโดยมีสายตาของสนที่มองด้วยความสงสัย สนรู้สึกว่าพี่ปิ๊กให้ความสนใจต้นมากเป็นพิเศษ โดยเฉพาะสายตาของพี่ปิ๊กที่มองต้นนั้นมีความหมายอะไรบางอย่างที่ที่ทำให้สนไม่ค่อยสบายใจ ------------------------------------------------------------------------------------------------ เย็นวันศุกร์ ต้นกับสนก็พากันไปซื้อของฝากให้พ่อกับแม่ที่ตลาดแห่งหนึ่ง ทั้งสองหนุ่มมีความสุขและรอยยิ้มเสมอที่มีโอกาสได้ใช้เวลาร่วมกัน พอซื้อของเสร็จแล้วสนก็พาต้นไปนั่งกินข้าวด้วยกันอย่างสบายใจ เวลาคนที่เข้าใจกันอยู่ด้วยกันมันก็มีเรื่องให้คุยกันได้ตลอดโดยไม่รู้สึกเบื่อหรือรำคาญ ต้นกับสนก็เป็นอย่างนั้นมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต พอถึงวันเสาร์ สองหนุ่มก็กลับบ้านที่นครปฐมตามที่ได้ตกลงกันไว้ แต่ก็มีเวลาอยู่ได้เพียงวันเดียวเพราะวันอาทิตย์ต้องไปทำกิจกรรมปลูกป่าชายเลน อย่างไรก็ตาม การได้กลับไปใช้เวลากับครอบครัว ได้กลับไปหาบรรยากาศเก่าๆ อีกครั้งก็ช่วยเติมพลังให้กับสองหนุ่มได้ไม่น้อย ------------------------------------------------------------------------------------------------ เมื่อรถบัสมาส่งนักศึกษาถึงที่แล้วศูนย์อนุรักษ์ป่าชายเลน เจ้าหน้าที่ก็ออกมาต้อนรับนักศึกษาที่จะมาทำกิจกรรมปลูกป่าชายเลนกัน ก่อนที่จะเริ่มปลูกป่าชายเลนนั้น เจ้าหน้าที่ก็มีกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ให้นักศึกษาทำก่อน พี่ปิ๊กทำหน้าที่ตามที่ได้รับการขอร้องให้ช่วยเป็นอย่างดี เขาคอยมาป้วนเปี้ยนวนเวียนอยู่กับต้นแทบตลอดเวลา ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะพี่ปิ๊กเองก็เริ่มชอบต้นขึ้นมาจริงๆ นั่นเอง เขาจึงสามารถทำงานนี้ได้อย่างไม่ขัดเขินมากนัก พอทำกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ เจ้าหน้าที่ก็มีวิดีโอเกี่ยวกับระบบนิเวศน์ชายฝั่งให้ดูก่อน พอดูจบแล้วจึงพานักศึกษานั่งเรือออกไปยังบริเวณที่ต้องการปลูกป่าชายเลน เจ้าหน้าที่มีชุดลุยโคลนให้คนละชุด นักศึกษาที่มาส่วนมากจะแต่งชุดที่ไม่หวงมากเพราะถ้าลุยโคลนแล้วก็อาจจะไม่สามารถนำกลับมาใส่ได้อีก ทุกคนต้องสวมถุงเท้ายาวถึงเข่าเพื่อไม่ให้เปลือกหอยบาดขา ใส่หมวกกันแดด รวมทั้งจะต้องมีอุปกรณ์อาบน้ำ ผ้าเช็ดตัวและสบู่ติดมาด้วยเพื่อจะได้อาบน้ำทำความสะอาดร่างกายหลังจากเสร็จกิจกรรมแล้ว แน่นอน ไม่ว่าต้นจะทำกิจกรรมอะไร พี่ปิ๊กก็จะคอยมาอยู่ใกล้ๆ โดยมีนิกกับปั้นจั่นคอยกันสนไม่ให้ได้อยู่ใกล้กับต้นมากนัก แต่ก็อยู่ในระยะที่พอมองเห็นได้ ในขณะที่นักศึกษากำลังช่วยกันปลูกป่าชายเลนอยู่นั้น สนก็คอยหันไปมองต้นและพี่ปิ๊กบ่อยๆ นิกกับปั้นจั่นจึงสบโอกาสเติมเชื้อไฟ “กูว่าพี่ปิ๊กเขาต้องชอบไอ้ต้นแน่ๆ เลยว่ะ” ปั้นจั่นเริ่มก่อน สนหันมามองหน้าเขาด้วยสายตาฉงน “มึงพูดอะไรของมึงวะ” “อ้าว มึงไม่รู้หรือไง พี่ปิ๊กก็ออกจะเปิดเผยขนาดนั้น ใครๆ ก็รู้ว่าพี่เขาเป็นเกย์ ดูสิ ตามต้นไม่ห่างเลย แสดงว่าต้องคิดอะไรกับต้นแน่ๆ ว่าไหม” ปั้นจั่นบอก “หมายความว่าไง” สนถามเสียงห้วน “โห กูก็บอกซะขนาดนี้ยังไม่เข้าใจอีก กูหมายความว่าพี่ปิ๊กต้องชอบไอ้ต้นแน่ๆ ชอบ...ที่แปลว่าอยากเป็นแฟน เข้าใจไหม มึงดูสิ พี่ปิ๊กตามไอ้ต้นไม่ห่างเลย เห็นไหมเขาหัวเราะกันคิกคักๆ สนุกสนาน” ปั้นจั่นพูดพลางคอยสังเกตอาการของสนจึงได้เห็นว่าสนมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจนักและคอยหันไปมองดูต้นอยู่บ่อยๆ “พวกมึงจะบ้าหรือไง ผู้ชายกับผู้ชายมันจะชอบกันได้ยังไงวะ” สนแย้ง เขายังไม่อยากเชื่ออยู่ดีว่าพี่ปิ๊กจะชอบต้นจริงๆ ปั้นจั่นเดินมาใกล้ๆ สนแล้วกระซิบเบาๆ ว่า “มึงลืมไปหรือไงว่าไอ้ต้นมันเป็นเกย์ เกย์ก็ต้องชอบผู้ชายด้วยกัน มึงไม่รู้หรือไง” สนนิ่งไปสักพักและเริ่มคิดตาม แต่สุดท้ายก็หันมาสนใจการปลูกป่าชายเลนต่อเพราะไม่อยากคิดฟุ้งซ่าน แต่ก็ยังคงแอบมองต้นบ่อยๆ ด้วยความเป็นห่วง มีอยู่ตอนหนึ่งที่สนหันไปเห็นพี่ปิ๊กเอาน้ำบรรจุในแก้วพลาสติกมาให้ต้น พี่ปิ๊กเอาหลอดเจาะกระแทกฝาก่อนที่จะส่งให้ต้น แต่ต้นมือเปื้อนอยู่จึงจับหลอดไม่ได้ พี่ปิ๊กเลยถือแก้วให้ต้นดูดกินน้ำแทน “โห ไอ้ต้นมันคงจะมีแฟนก็คราวนี้แหละเว้ย” นิกแกล้งพูดพอให้สนได้ยิน สนเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดและไม่ค่อยพูดค่อยจา เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงรู้สึกไม่ค่อยพอใจนักที่เห็นพี่ปิ๊กมาเอาใจต้นแบบนั้น พอพักเที่ยง นักศึกษาก็เริ่มทยอยกันขึ้นมากินข้าวกล่องที่เจ้าหน้าที่เตรียมไว้ให้ สนเข้าไปช่วยเจ้าหน้าที่แจกกล่องข้าวให้เพื่อนๆ ด้วย พอหมดแล้วเขาก็ถือกล่องข้าวเดินไปตามหาต้นเพื่อจะไปนั่งกินข้าวกับเพื่อน แต่ก็เห็นต้นนั่งกินข้าวอยู่กับพี่ปิ๊ก สนยืนเคว้งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี จะเข้าไปหาเพื่อนก็รู้สึกไม่ค่อยสะดวกใจเพราะดูเหมือนเขาจะกลายเป็นส่วนเกิน แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเดินไปหาเพื่อน ต้นกับพี่ปิ๊กหันมายิ้มเมื่อเห็นสนเดินมา “ไอ้นิกกับปั้นจั่นเรียกให้พี่ไปหาครับ” สนบอกพี่ปิ๊กพลางพยักพเยิดไปทางที่นิกกับปั้นจั่นนั่งกินข้าวกันอยู่ พี่ปิ๊กมองตามพลางทำหน้าสงสัย “เหรอครับ เดี๋ยวพี่มานะต้น พี่ฝากกล่องข้าวด้วยเดี๋ยวพี่มากินต่อ” พี่ปิ๊กบอกพลางส่งกล่องข้าวให้ต้น ต้นก็หาที่วางไว้ใกล้ๆ พอพี่ปิ๊กไป สนก็มานั่งข้างๆ ต้นแทน “เป็นไงต้น เหนื่อยหรือเปล่า” สนถามเพื่อน ต้นยิ้มแล้วส่ายหน้า “ไม่หรอก สนุกดี เราชอบ พี่ปิ๊กแกก็ช่วยดีนะ แต่แกคุยเก่งชะมัดเลย เราคุยแทบไม่ทันแน่ะ” ต้นพูดพลางขำ สนเริ่มนิ่วหน้าเมื่อเห็นเพื่อนเอ่ยถึงพี่คนนั้นซึ่งเขาชักเริ่มจะไม่ชอบหน้ามากขึ้นทุกทีๆ “ดูเหมือนต้นจะชอบพี่เขามากนะ” สนพูดเหมือนแค่นเสียง ต้นหันมามองเพื่อนด้วยความแปลกใจกับวิธีการพูดแบบนั้นซึ่งต้นมักไม่ค่อยเห็นสนทำเท่าไรนัก “อ๋อ... พี่เขาก็อัธยาศัยดีนะ เราว่าพี่เขาเต็มที่ดี ขนาดงานแรกนะเนี่ย” ต้นชมพี่ปิ๊ก “เหรอ เขามาคุยอะไรกับนายมั่งล่ะ” สนเริ่มซัก “อ๋อ ก็หลายเรื่อง ส่วนมากก็คุยเรื่องเรียน แล้วพี่เขาก็ถามว่าชมรมของเราทำงานอาสาสมัครอะไรบ้าง อะไรทำนองนี้แหละ” ต้นบอก ในใจก็คิดสงสัยเหมือนกันว่าสนทำไมถึงอยากรู้ว่าพี่ปิ๊กมาคุยอะไรกับเขาบ้าง “เหรอ แล้ว...” สนหยุดคิด เขาอยากจะถามเพื่อนว่าชอบพี่ปิ๊กหรือเปล่าแต่ก็ไม่รู้จะถามอย่างไรดี “อะไรเหรอ” ต้นสงสัย “อ๋อ... เปล่า ไม่มีอะไรหรอก กินข้าวดีกว่า” สนบอกพลางหันมาตักข้าวใส่ปากกิน ต้นรู้สึกได้ว่าเพื่อนเขาดูแปลกๆ ไป ยังไม่ทันไรพี่ปิ๊กก็เดินกลับมาเพราะจริงๆ แล้วนิกกับปั้นจั่นไม่ได้เรียกให้แกไปหาเลย ต้นแปลกใจจึงร้องถาม “อ้าวพี่ คุยกันเสร็จแล้วเหรอครับ เห็นเพิ่งไปเมื่อกี้เอง” “สองคนนั้นเขาบอกว่าไม่ได้เรียกพี่นี่นา” พี่ปิ๊กร้องตอบ ต้นจึงหันมามองสนอย่างสงสัย สนหน้าถอดสีลงทันทีเพราะที่เขาบอกอย่างนั้นเพียงแค่ต้องการให้พี่ปิ๊กไปที่อื่น แล้วเขาจะได้มานั่งกินข้าวกับเพื่อนนั่นเอง “อ้าว แล้วเมื่อกี้นายบอกพี่เขาไม่ใช่เหรอว่าไอ้สองคนนั้นเรียกพี่เขา” ต้นหันมาถามเพื่อน สนทำหน้าเลิ่กลั่ก พยายามคิดหาทางแก้ตัว พี่ปิ๊กก็มองหน้าเขาอย่างสงสัยเช่นกัน “อ๋อ... พอดีได้ยินผมได้ยินพวกมันพูดถึงพี่ครับ สงสัยว่าผมอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ว่าพวกมันอยากคุยด้วย โทษทีครับ” สนแก้ตัวโดยที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันฟังดูสมเหตุสมผลหรือไม่ “อ๋อ...เหรอ...” พี่ปิ๊กร้องอ๋อเบาๆ แม้ว่าจะสงสัยแต่ก็ไม่คิดว่ามีประโยชน์ที่จะถามอะไรต่อ เขายืนหันรีหันขวางเพราะสนมานั่งแทนที่เขาเสียแล้ว ต้นเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูก จะบอกให้เพื่อนไปก็คงไม่ได้ จะให้พี่ปิ๊กมานั่งกินข้าวด้วยก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันดูแปลกๆ ต้นรู้สึกเหมือนสนจะไม่ค่อยชอบพี่ปิ๊กสักเท่าไร “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปกินกับสองคนนั้นก็ได้ ต้นคุยกับเพื่อนเถอะ” พี่ปิ๊กว่าพลางเดินไปหยิบกล่องข้าวของตนเองแล้วก็เดินไป เห็นสายตาของสนที่มองเขาแล้วพี่ปิ๊กก็รู้สึกถึงความไม่เป็นมิตรทันที พอพี่ปิ๊กไปแล้ว สีหน้าของสนก็เริ่มยิ้มแย้มมากขึ้น หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว นักศึกษาก็กลับลงมาปลูกป่ากันต่อ นิกกับปั้นจั่นเรียกสนให้ไปช่วยอีกที่หนึ่ง ส่วนพี่ปิ๊กก็กลับเข้ามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ต้นอีกครั้ง ทำให้สนไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าใดนัก สนเองก็ไม่รู้หรอกว่ามีนิกกับปั้นจั่นคอยสังเกตพฤติกรรมเขาอยู่และกำลังสงสัยว่าสนหวงเพื่อนหรือหึงเพื่อนกันแน่ อย่างไรก็ตาม การทดสอบวันนี้อาจจะยังไม่พอเสียแล้ว

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >http://i221.photobucket.com/albums/dd253/inxsiny/2005-09%20Indonesia/o8u24.jpg > >[b]ตอนที่ 18: รักออกแบบได้[/b] > >เช้าวันใหม่ วันนี้ดูท้องฟ้าแจ่มใสและมีแดดกำลังดี >บรรยากาศดูสดใสทีเดียว >นิกกับปั้นจั่นกำลังสาละวนกับการชงกาแฟและปิ้งขนมปังอยู่ในครัวเพื่อจะกินรองท้องก่อนไปเรียนหนังสือ >ไม่นานนักต้นกับสนก็เดินกอดคอกันลงมา >นิกกับปั้นจั่นมองด้วยอาการทึ่งนิดๆ >เพราะไม่คิดว่าทั้งสองคนจะปรับความเข้าใจกันได้รวดเร็วขนาดนี้ >แถมทำเหมือนราวกับว่าไม่ได้มีเรื่องบาดหมางใจกันแต่อย่างใด > >“เฮ้ยต้น กลับมาเมื่อคืนเหรอ ทำไมดีกันไวจังวะ” >นิกถามด้วยความสงสัยขณะยกกาแฟและขนมปังมากินที่โต๊ะ >ปั้นจั่นยกตามมาและนั่งลงข้างๆ นิก >ต้นยิ้มและพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ > >“คนเขาเป็นเพื่อนรักกัน >คุยกันแป๊บเดียวก็เข้าใจเว้ย” สนพูดด้วยน้ำเสียงอวดนิดๆ > >“อ้าวต้น ตกลงมึงจะย้ายหอหรือเปล่า กูไปหาให้แล้วนะเว้ย >เขาบอกว่าย้ายไปได้เลย วันนี้ก็ได้” ปั้นจั่นแกล้งแหย่ >ต้นทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจว่าปั้นจั่นหมายถึงอะไร > >“เดี๋ยวกูเตะเอาเลยไอ้นี่ >ต้นไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ” สนว่าเพื่อน > >“อะไรกันเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย” >ต้นถามอย่างงงๆ > >“นายไม่รู้เรื่องใช่ไหมต้น แสดงว่าสองคนนี้มันหลอกเรา >มันบอกว่านายใช้ให้พวกมันไปหาหอพักใหม่ให้ >พอกลับมาแล้วนายก็จะย้ายออกไป” สนรีบฟ้อง >พอต้นถึงบางอ้อแล้วก็หัวเราะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร > >“ไปดีกว่า เดี๋ยวกูจะไปกับต้นก่อนละกัน >วันนี้ต้นมีงานแต่เช้า” >สนบอกเพื่อนอีกสองคนแล้วหันมาเตือนต้นให้รีบไป > >“ไปต้น เดี๋ยวไม่ทัน” >สนพูดพลางจับมือเพื่อนเดินออกไป >นิกกับปั้นจั่นมองตาค้างอย่างไม่เชื่อสายตา > >“มึงเห็นอะไรไหมวะนิก” ปั้นจั่นถามโดยไม่ละสายตา >มองต้นและสนที่เดินออกไปด้วยกัน > >“เห็นดิ เดี๋ยวนี้สนมันถึงขั้นเดินจูงมือกับต้นเลยเหรอวะ >เพื่อนที่ไหนกันวะจูงมือกันแบบนี้” > >“ไม่ธรรมดานะสองคนนี้ ต้นมันเป็นเกย์อยู่แล้ว >แต่ไอ้สนนี่สิ กูชักสงสัยแล้วว่ะ เมื่อก่อนก็ว่ามันแปลกๆ >แต่ตอนนี้มันยิ่งน่าสงสัยมากกว่าเดิมอีก” > >“คงไม่มั้ง ไอ้สนมันก็คงแค่รักเพื่อนมัน ไม่มีอะไรหรอก >แต่ทำแบบนี้ไอ้ต้นมันคงคิดเตลิดไปไกลว่ะ สงสารมัน >เกิดไอ้สนไม่ได้คิดอะไรมันก็จะเจ็บอีก” นิกแย้ง > >“ถ้างั้นต้องหาทางช่วยไอ้ต้นมัน >ต้องหาทางพิสูจน์ให้ได้ว่าไอ้สนมันเป็นเกย์ด้วยหรือเปล่า >จะได้เตือนไอ้ต้นมันได้ทันการณ์” ปั้นจั่นเสนอความเห็น > >“แล้วมึงจะทำไงวะ” นิกถาม ปั้นจั่นทำหน้าครุ่นคิด >สักพักหนึ่งก็นึกออก > >“นึกออกละ งานนี้เราทำเองไม่ได้หรอก ต้องหาคนช่วย >มึงจำพี่ปิ๊กได้ไหมวะ” > >“ใครวะ” นิกสงสัย > >“รุ่นพี่เราที่อยู่ปีสี่ไง >พี่คนนี้เขาชัดเจนมากเลยนะเว้ยว่าเขาเป็นเกย์ >กูว่าเราลองไปคุยกับพี่เขาดีไหม เผื่อพี่เขาจะช่วยได้” > >“ยังไงวะ มึงจะให้เขาช่วยอะไร” > >“ก็ช่วยแกล้งทำเป็นจีบไอ้ต้นไง >ที่นี้ลองดูซิว่าไอ้สนมันจะเป็นยังไง >มันจะหวงเพื่อนมันหรือเปล่า” >ปั่นจั่นพูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย >เขามั่นใจว่าแผนนี้จะต้องช่วยให้เขารู้อะไรได้บ้างไม่มากก็น้อย >แม้ใครจะบอกว่ารักออกแบบไม่ได้ แต่ครั้งนี้เขาจะลองออกแบบมันดู >------------------------------------------------------------------------------------------------ >พอไปถึงมหาวิทยาลัย นิกกับปั้นจั่นก็ตรงไปหาพี่ปิ๊กทันที >พวกเขาใช้เวลาเกลี้ยกล่อมพี่ปิ๊กอยู่สักพักพี่ปิ๊กก็ยอมตกลงที่จะช่วย >แต่นิกกับปั้นจั่นได้กำชับพี่ปิ๊กว่าอย่าบอกใครอีกเป็นอันขาดว่าต้นเป็นเกย์ >เพราะที่เขาสองคนเอามาบอกนี้ก็ถือว่าผิดสัญญากับต้นแล้ว >แต่ที่ทำเช่นนี้เพราะต้องการช่วยต้นนั่นเอง >พี่ปิ๊กก็รับคำเป็นอย่างดี พี่ปิ๊กเป็นเกย์ที่ดูแมนหน่อย >แต่จากการแต่งตัวที่เนี้ยบ ผมเผ้า กระเป๋า >รองเท้าและเครื่องแต่งกายอื่นๆ >ก็พอจะดูได้ไม่ยากนักว่าพี่ปิ๊กเป็นเกย์ >หน้าตาของพี่ปิ๊กก็ดูดีพอสมควร แม้จะไม่หล่อมาก >แต่ด้วยผิวพรรณและการแต่งกายสะอาดสะอ้านทำให้เขาดูดีทีเดียว > >พอถึงเที่ยง แผนของนิกกับปั้นจั่นก็เริ่มขึ้น >นิกกับปั้นจั่นโทรไปบอกต้นว่าจะไปกินข้าวด้วย >แล้วจะพาเพื่อนคนหนึ่งซึ่งต้องการเข้าร่วมชมรมของต้นไปให้รู้จัก >ต้นก็ไม่ได้ว่าอะไรและยินดีที่จะมีสมาชิกของชมรมเพิ่มขึ้น > >นิกกับปั้นจั่นพาพี่ปิ๊กเดินมาหาโต๊ะที่ต้นกำลังนั่งอยู่ที่โรงอาหาร >มีข้าววางอยู่ 2 จาน >เข้าใจว่าอีกจานหนึ่งน่าจะเป็นของสนซึ่งไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น > >“สนล่ะ” ปั้นจั่นถามแล้วค่อยๆ >พากันนั่งลงที่โต๊ะที่ต้นนั่งอยู่ > >“ไปซื้อน้ำ เดี๋ยวมา” >ต้นบอกพลางหันไปมองพี่ปิ๊กซึ่งต้นเดาเอาว่าน่าจะเป็นคนที่ต้องการมาสมัครเข้าชมรมของเขา > >“นี่พี่ปิ๊กนะ รุ่นพี่ของพวกกูเอง >เขาอยากมาสมัครเป็นสมาชิกชมรมจิตอาสาเพื่อสังคมของมึงน่ะ” >นิกบอกเมื่อเห็นต้นมองพี่ปิ๊กอย่างสงสัย > >“หวัดดีครับ” ต้นหันไปทักพี่ปิ๊กพลางยิ้มให้ > >“หวัดดีครับ จริงๆ พี่ปิ๊กได้ยินชื่อน้องต้นมานานแล้วล่ะ >พอมาเจอตัวจริง หล่อไม่เบาเลย” พี่ปิ๊กชม ต้นยิ้มนิดๆ >ปกติเขาไม่ค่อยเขินนักถ้ามีคนมาชมว่าเขาหน้าตาดีเพราะต้นไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องหน้าตาของคนมากนัก > >“ขอบคุณครับ พี่สนใจจะเข้าชมรมของผมเหรอครับ” >ต้นถาม > >“ครับ พอดีพอมีเวลาว่างอยู่ครับ >เผื่อคนอย่างผมจะพอช่วยประโยชน์อะไรสังคมได้บ้าง >ตอนนี้มีกิจกรรมอะไรให้ทำหรือเปล่า” >ตอนแรกกะว่าจะแกล้งจีบ แต่พอเห็นตัวจริงของต้นแล้ว >พี่ปิ๊กชักเริ่มสนใจต้นขึ้นมาจริงๆ เสียแล้ว > >“อ๋อ วันอาทิตย์นี้เราจะไปปลูกป่าชายเลนกันครับ >ถ้าพี่สมัครวันนี้ก็น่าจะไปได้ทันครับ” ต้นแนะนำ > >“ดีเลย งั้นพี่จะไปสมัครวันนี้แหละ >แล้วพี่จะเอาใบสมัครได้ที่ไหนล่ะ >ต้องมีเอกสารอะไรหรือเปล่า” >พี่ปิ๊กถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น > >“อ๋อ...ใช้บัตรนักศึกษาอย่างเดียวครับ >ส่วนใบสมัครเดี๋ยวไปเอาที่คณะผมได้ครับ >วันนี้ผมจะกลับประมาณสี่โมงเย็น ไปเอาตอนนั้นก็ได้ครับ” >ต้นบอก > >สนกลับมาพอดีพร้อมกับน้ำอัดลมสองแก้ว สนนั่งลงข้างๆ >ต้นแล้วก็ส่งแก้วน้ำให้ต้น >สายตาเขามองไปที่คนที่มาใหม่ด้วยความสงสัย >นิกเหมือนจะรู้ทันก็รีบชิงบอกว่า > >“อ๋อ นี่พี่ปิ๊ก รุ่นพี่กูเองแหละ >พอดีพี่เขาอยากจะมาสมัครเป็นแฟน เอ๊ยไม่ใช่ >สมัครเข้าชมรมของต้น ก็เลยพามารู้จักกัน” >นิกจงใจแกล้งพูดผิด สนกับต้นก็มองหน้ากันด้วยความสงสัยเล็กน้อย > >“อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” สนหันไปพูดกับพี่ปิ๊ก > >“เช่นกันครับ เป็นเพื่อนกันเหรอ >โห...หล่อทั้งสองคนเลย” >พี่ปิ๊กชมพลางใช้สายตามองทั้งต้นและสนด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย > >“อ๋อ ครับ ผมชื่อสนนะครับ เป็นเพื่อนต้นครับ >เป็นเพื่อนรักกันด้วยครับ” >สนพูดพลางเอามือไปโอบไหล่ต้นไว้ >เขารู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับผู้ชายคนนี้โดยไม่รู้สาเหตุ > >“เดี๋ยวพวกกูพาพี่เขาไปซื้อข้าวก่อน เดี๋ยวมานะ” >ปั้นจั่นบอก ต้นพยักหน้ารับรู้ > >พอสามคนนั้นเดินพ้นระยะที่จะได้ยินเสียง สนก็บอกเพื่อนว่า >“เรารู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับพี่ปิ๊กเลยว่ะ ท่าทางแปลกๆ >แต่งตัวก็ดูเหมือนไม่ใช่ผู้ชาย ไม่รู้เป็นเกย์หรือเปล่า >แต่อย่ามาเกาะแกะกับเราก็แล้วกัน ยิ่งไม่ชอบอยู่ด้วย” >สนว่า > >ต้นหลบตาต่ำเมื่อเห็นเพื่อนว่าพี่ปิ๊กแบบนั้น >เพราะมันก็สะเทือนถึงเขาด้วย >ถึงเขาจะไม่ได้แต่งตัวหรือมีท่าทางเหมือนเกย์มากนัก >แต่เขาก็เป็นเกย์คนหนึ่งเหมือนกัน >พอสนหันมาเห็นเพื่อนก็ทำให้เขาคิดได้ว่าได้เผลอพูดกระทบกระทั่งเพื่อนไปเสียแล้ว > >“เฮ้ยต้น ขอโทษว่ะ >ต่อไปเราจะไม่พูดอย่างนี้อีกแล้ว” สนบอกอย่างรู้สึกผิด >ต้นหันมายิ้มตอบตรงมุมปาก > >พอนิกกับปั้นจั่นพาพี่ปิ๊กกลับมานั่งกินข้าวด้วย >ต้นกับสนก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไรนักเพราะพี่ปิ๊กชวนต้นคุยตลอดโดยมีสายตาของสนที่มองด้วยความสงสัย >สนรู้สึกว่าพี่ปิ๊กให้ความสนใจต้นมากเป็นพิเศษ >โดยเฉพาะสายตาของพี่ปิ๊กที่มองต้นนั้นมีความหมายอะไรบางอย่างที่ที่ทำให้สนไม่ค่อยสบายใจ >------------------------------------------------------------------------------------------------ >เย็นวันศุกร์ >ต้นกับสนก็พากันไปซื้อของฝากให้พ่อกับแม่ที่ตลาดแห่งหนึ่ง >ทั้งสองหนุ่มมีความสุขและรอยยิ้มเสมอที่มีโอกาสได้ใช้เวลาร่วมกัน >พอซื้อของเสร็จแล้วสนก็พาต้นไปนั่งกินข้าวด้วยกันอย่างสบายใจ >เวลาคนที่เข้าใจกันอยู่ด้วยกันมันก็มีเรื่องให้คุยกันได้ตลอดโดยไม่รู้สึกเบื่อหรือรำคาญ >ต้นกับสนก็เป็นอย่างนั้นมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต > >พอถึงวันเสาร์ สองหนุ่มก็กลับบ้านที่นครปฐมตามที่ได้ตกลงกันไว้ >แต่ก็มีเวลาอยู่ได้เพียงวันเดียวเพราะวันอาทิตย์ต้องไปทำกิจกรรมปลูกป่าชายเลน >อย่างไรก็ตาม การได้กลับไปใช้เวลากับครอบครัว >ได้กลับไปหาบรรยากาศเก่าๆ >อีกครั้งก็ช่วยเติมพลังให้กับสองหนุ่มได้ไม่น้อย >------------------------------------------------------------------------------------------------ >เมื่อรถบัสมาส่งนักศึกษาถึงที่แล้วศูนย์อนุรักษ์ป่าชายเลน >เจ้าหน้าที่ก็ออกมาต้อนรับนักศึกษาที่จะมาทำกิจกรรมปลูกป่าชายเลนกัน >ก่อนที่จะเริ่มปลูกป่าชายเลนนั้น >เจ้าหน้าที่ก็มีกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ให้นักศึกษาทำก่อน >พี่ปิ๊กทำหน้าที่ตามที่ได้รับการขอร้องให้ช่วยเป็นอย่างดี >เขาคอยมาป้วนเปี้ยนวนเวียนอยู่กับต้นแทบตลอดเวลา >ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะพี่ปิ๊กเองก็เริ่มชอบต้นขึ้นมาจริงๆ >นั่นเอง เขาจึงสามารถทำงานนี้ได้อย่างไม่ขัดเขินมากนัก >พอทำกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ >เจ้าหน้าที่ก็มีวิดีโอเกี่ยวกับระบบนิเวศน์ชายฝั่งให้ดูก่อน >พอดูจบแล้วจึงพานักศึกษานั่งเรือออกไปยังบริเวณที่ต้องการปลูกป่าชายเลน >เจ้าหน้าที่มีชุดลุยโคลนให้คนละชุด >นักศึกษาที่มาส่วนมากจะแต่งชุดที่ไม่หวงมากเพราะถ้าลุยโคลนแล้วก็อาจจะไม่สามารถนำกลับมาใส่ได้อีก >ทุกคนต้องสวมถุงเท้ายาวถึงเข่าเพื่อไม่ให้เปลือกหอยบาดขา >ใส่หมวกกันแดด รวมทั้งจะต้องมีอุปกรณ์อาบน้ำ >ผ้าเช็ดตัวและสบู่ติดมาด้วยเพื่อจะได้อาบน้ำทำความสะอาดร่างกายหลังจากเสร็จกิจกรรมแล้ว > >แน่นอน ไม่ว่าต้นจะทำกิจกรรมอะไร พี่ปิ๊กก็จะคอยมาอยู่ใกล้ๆ >โดยมีนิกกับปั้นจั่นคอยกันสนไม่ให้ได้อยู่ใกล้กับต้นมากนัก >แต่ก็อยู่ในระยะที่พอมองเห็นได้ > >ในขณะที่นักศึกษากำลังช่วยกันปลูกป่าชายเลนอยู่นั้น >สนก็คอยหันไปมองต้นและพี่ปิ๊กบ่อยๆ >นิกกับปั้นจั่นจึงสบโอกาสเติมเชื้อไฟ >“กูว่าพี่ปิ๊กเขาต้องชอบไอ้ต้นแน่ๆ เลยว่ะ” >ปั้นจั่นเริ่มก่อน > >สนหันมามองหน้าเขาด้วยสายตาฉงน >“มึงพูดอะไรของมึงวะ” > >“อ้าว มึงไม่รู้หรือไง พี่ปิ๊กก็ออกจะเปิดเผยขนาดนั้น >ใครๆ ก็รู้ว่าพี่เขาเป็นเกย์ ดูสิ ตามต้นไม่ห่างเลย >แสดงว่าต้องคิดอะไรกับต้นแน่ๆ ว่าไหม” ปั้นจั่นบอก > >“หมายความว่าไง” สนถามเสียงห้วน > >“โห กูก็บอกซะขนาดนี้ยังไม่เข้าใจอีก >กูหมายความว่าพี่ปิ๊กต้องชอบไอ้ต้นแน่ๆ >ชอบ...ที่แปลว่าอยากเป็นแฟน เข้าใจไหม มึงดูสิ >พี่ปิ๊กตามไอ้ต้นไม่ห่างเลย เห็นไหมเขาหัวเราะกันคิกคักๆ >สนุกสนาน” >ปั้นจั่นพูดพลางคอยสังเกตอาการของสนจึงได้เห็นว่าสนมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจนักและคอยหันไปมองดูต้นอยู่บ่อยๆ > >“พวกมึงจะบ้าหรือไง >ผู้ชายกับผู้ชายมันจะชอบกันได้ยังไงวะ” สนแย้ง >เขายังไม่อยากเชื่ออยู่ดีว่าพี่ปิ๊กจะชอบต้นจริงๆ > >ปั้นจั่นเดินมาใกล้ๆ สนแล้วกระซิบเบาๆ ว่า >“มึงลืมไปหรือไงว่าไอ้ต้นมันเป็นเกย์ >เกย์ก็ต้องชอบผู้ชายด้วยกัน มึงไม่รู้หรือไง” > >สนนิ่งไปสักพักและเริ่มคิดตาม >แต่สุดท้ายก็หันมาสนใจการปลูกป่าชายเลนต่อเพราะไม่อยากคิดฟุ้งซ่าน >แต่ก็ยังคงแอบมองต้นบ่อยๆ ด้วยความเป็นห่วง >มีอยู่ตอนหนึ่งที่สนหันไปเห็นพี่ปิ๊กเอาน้ำบรรจุในแก้วพลาสติกมาให้ต้น >พี่ปิ๊กเอาหลอดเจาะกระแทกฝาก่อนที่จะส่งให้ต้น >แต่ต้นมือเปื้อนอยู่จึงจับหลอดไม่ได้ >พี่ปิ๊กเลยถือแก้วให้ต้นดูดกินน้ำแทน > >“โห ไอ้ต้นมันคงจะมีแฟนก็คราวนี้แหละเว้ย” >นิกแกล้งพูดพอให้สนได้ยิน >สนเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดและไม่ค่อยพูดค่อยจา >เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงรู้สึกไม่ค่อยพอใจนักที่เห็นพี่ปิ๊กมาเอาใจต้นแบบนั้น > >พอพักเที่ยง >นักศึกษาก็เริ่มทยอยกันขึ้นมากินข้าวกล่องที่เจ้าหน้าที่เตรียมไว้ให้ >สนเข้าไปช่วยเจ้าหน้าที่แจกกล่องข้าวให้เพื่อนๆ ด้วย >พอหมดแล้วเขาก็ถือกล่องข้าวเดินไปตามหาต้นเพื่อจะไปนั่งกินข้าวกับเพื่อน >แต่ก็เห็นต้นนั่งกินข้าวอยู่กับพี่ปิ๊ก >สนยืนเคว้งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี >จะเข้าไปหาเพื่อนก็รู้สึกไม่ค่อยสะดวกใจเพราะดูเหมือนเขาจะกลายเป็นส่วนเกิน >แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเดินไปหาเพื่อน >ต้นกับพี่ปิ๊กหันมายิ้มเมื่อเห็นสนเดินมา > >“ไอ้นิกกับปั้นจั่นเรียกให้พี่ไปหาครับ” >สนบอกพี่ปิ๊กพลางพยักพเยิดไปทางที่นิกกับปั้นจั่นนั่งกินข้าวกันอยู่ >พี่ปิ๊กมองตามพลางทำหน้าสงสัย > >“เหรอครับ เดี๋ยวพี่มานะต้น >พี่ฝากกล่องข้าวด้วยเดี๋ยวพี่มากินต่อ” >พี่ปิ๊กบอกพลางส่งกล่องข้าวให้ต้น ต้นก็หาที่วางไว้ใกล้ๆ > >พอพี่ปิ๊กไป สนก็มานั่งข้างๆ ต้นแทน “เป็นไงต้น >เหนื่อยหรือเปล่า” สนถามเพื่อน > >ต้นยิ้มแล้วส่ายหน้า “ไม่หรอก สนุกดี เราชอบ >พี่ปิ๊กแกก็ช่วยดีนะ แต่แกคุยเก่งชะมัดเลย >เราคุยแทบไม่ทันแน่ะ” ต้นพูดพลางขำ > >สนเริ่มนิ่วหน้าเมื่อเห็นเพื่อนเอ่ยถึงพี่คนนั้นซึ่งเขาชักเริ่มจะไม่ชอบหน้ามากขึ้นทุกทีๆ >“ดูเหมือนต้นจะชอบพี่เขามากนะ” >สนพูดเหมือนแค่นเสียง > >ต้นหันมามองเพื่อนด้วยความแปลกใจกับวิธีการพูดแบบนั้นซึ่งต้นมักไม่ค่อยเห็นสนทำเท่าไรนัก >“อ๋อ... พี่เขาก็อัธยาศัยดีนะ เราว่าพี่เขาเต็มที่ดี >ขนาดงานแรกนะเนี่ย” ต้นชมพี่ปิ๊ก > >“เหรอ เขามาคุยอะไรกับนายมั่งล่ะ” สนเริ่มซัก > >“อ๋อ ก็หลายเรื่อง ส่วนมากก็คุยเรื่องเรียน >แล้วพี่เขาก็ถามว่าชมรมของเราทำงานอาสาสมัครอะไรบ้าง >อะไรทำนองนี้แหละ” ต้นบอก >ในใจก็คิดสงสัยเหมือนกันว่าสนทำไมถึงอยากรู้ว่าพี่ปิ๊กมาคุยอะไรกับเขาบ้าง > >“เหรอ แล้ว...” สนหยุดคิด >เขาอยากจะถามเพื่อนว่าชอบพี่ปิ๊กหรือเปล่าแต่ก็ไม่รู้จะถามอย่างไรดี > >“อะไรเหรอ” ต้นสงสัย > >“อ๋อ... เปล่า ไม่มีอะไรหรอก กินข้าวดีกว่า” >สนบอกพลางหันมาตักข้าวใส่ปากกิน >ต้นรู้สึกได้ว่าเพื่อนเขาดูแปลกๆ ไป > >ยังไม่ทันไรพี่ปิ๊กก็เดินกลับมาเพราะจริงๆ >แล้วนิกกับปั้นจั่นไม่ได้เรียกให้แกไปหาเลย >ต้นแปลกใจจึงร้องถาม > >“อ้าวพี่ คุยกันเสร็จแล้วเหรอครับ >เห็นเพิ่งไปเมื่อกี้เอง” > >“สองคนนั้นเขาบอกว่าไม่ได้เรียกพี่นี่นา” >พี่ปิ๊กร้องตอบ ต้นจึงหันมามองสนอย่างสงสัย >สนหน้าถอดสีลงทันทีเพราะที่เขาบอกอย่างนั้นเพียงแค่ต้องการให้พี่ปิ๊กไปที่อื่น >แล้วเขาจะได้มานั่งกินข้าวกับเพื่อนนั่นเอง > >“อ้าว >แล้วเมื่อกี้นายบอกพี่เขาไม่ใช่เหรอว่าไอ้สองคนนั้นเรียกพี่เขา” >ต้นหันมาถามเพื่อน > >สนทำหน้าเลิ่กลั่ก พยายามคิดหาทางแก้ตัว >พี่ปิ๊กก็มองหน้าเขาอย่างสงสัยเช่นกัน “อ๋อ... >พอดีได้ยินผมได้ยินพวกมันพูดถึงพี่ครับ >สงสัยว่าผมอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ว่าพวกมันอยากคุยด้วย >โทษทีครับ” >สนแก้ตัวโดยที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันฟังดูสมเหตุสมผลหรือไม่ > >“อ๋อ...เหรอ...” พี่ปิ๊กร้องอ๋อเบาๆ >แม้ว่าจะสงสัยแต่ก็ไม่คิดว่ามีประโยชน์ที่จะถามอะไรต่อ >เขายืนหันรีหันขวางเพราะสนมานั่งแทนที่เขาเสียแล้ว >ต้นเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูก จะบอกให้เพื่อนไปก็คงไม่ได้ >จะให้พี่ปิ๊กมานั่งกินข้าวด้วยก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันดูแปลกๆ >ต้นรู้สึกเหมือนสนจะไม่ค่อยชอบพี่ปิ๊กสักเท่าไร > >“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปกินกับสองคนนั้นก็ได้ >ต้นคุยกับเพื่อนเถอะ” >พี่ปิ๊กว่าพลางเดินไปหยิบกล่องข้าวของตนเองแล้วก็เดินไป >เห็นสายตาของสนที่มองเขาแล้วพี่ปิ๊กก็รู้สึกถึงความไม่เป็นมิตรทันที >พอพี่ปิ๊กไปแล้ว สีหน้าของสนก็เริ่มยิ้มแย้มมากขึ้น > >หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว นักศึกษาก็กลับลงมาปลูกป่ากันต่อ >นิกกับปั้นจั่นเรียกสนให้ไปช่วยอีกที่หนึ่ง >ส่วนพี่ปิ๊กก็กลับเข้ามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ต้นอีกครั้ง >ทำให้สนไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าใดนัก >สนเองก็ไม่รู้หรอกว่ามีนิกกับปั้นจั่นคอยสังเกตพฤติกรรมเขาอยู่และกำลังสงสัยว่าสนหวงเพื่อนหรือหึงเพื่อนกันแน่ >อย่างไรก็ตาม การทดสอบวันนี้อาจจะยังไม่พอเสียแล้ว Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.