ตอนที่ 5 <1>: สุขสันต์วันเกิดนะเพื่อนรัก
แม้ว่าต้นจะไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยมาก แต่ก็ถือว่าพอมีฐานะและอยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน แตกต่างจากสนที่ครอบครัวของเขาต้องถือว่าอยู่ในฐานะที่ไม่ค่อยดีนัก พ่อแม่ของสนยังคงรับจ้างทำงานในไร่และขายส่งผักอยู่เช่นเดิม แต่ตอนหลังๆ ก็ดีขึ้นพอสมควรเนื่องจากน้าสาวของสนส่งเงินมาให้ใช้บ้าง บางครั้งฐานะที่ต่างกันก็ทำให้มีช่องว่างอยู่บ้างไม่มากก็น้อยแม้ว่าต้นจะไม่ได้คบเพื่อนที่ฐานะก็ตาม พอจะขึ้น ม. 4 พ่อแม่ของต้นก็ซื้อมอเตอร์ไซค์ให้ต้นคันหนึ่งสำหรับขี่ไปโรงเรียน แน่นอนต้นให้สนขี่ไปด้วยกันอยู่แล้ว แต่บางครั้งต้นก็กังวลว่าเพื่อนจะคิดมาก โดยเฉพาะยิ่งวันนี้ที่พ่อกับแม่จะพาต้นไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ในกรุงเทพ เป็นครั้งแรกที่พ่อกับแม่จะให้ต้นซื้อกางเกงยีนส์มาใส่เท่ห์ๆ เหมือนกับเด็กวัยรุ่นคนอื่นๆ ต้นคิดถึงสนขึ้นมาทันที ถ้าต้นชวนสนไปด้วยเขาคงไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าแบบนี้ แล้วถ้าต้นใส่เสื้อผ้าแบบนี้ให้สนเห็น ต้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสนจะคิดยังไง เขาเองก็อยากให้เพื่อนได้แต่งตัวแบบนี้บ้างตามประสาวัยรุ่น ต้นคิดกังวลอยู่นานแต่ก็หาทางออกไม่ได้เพราะต้นเองก็ยังเด็ก ไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อของพวกนี้มาให้เพื่อนได้หรอก
ที่ต้นต้องคิดมากเพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของสนนั่นเอง ที่ผ่านมาสนไม่เคยจัดงานวันเกิดเลย ต่างจากต้นซึ่งจัดงานวันเกิดทุกปีตั้งแต่เด็กๆ อย่างไรก็ตาม ต้นก็รู้ว่าสนเกิดวันไหน พอถึงวันเกิดของเพื่อน ต้นทำได้แค่เพียงบอกเพื่อนว่า "สุขสันต์วันเกิดนะสน" พร้อมกับพาสนไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวหรืออาหารแถวๆ บ้าน แค่นั้นสนก็ดีใจแล้วล่ะ แต่ปีนี้ต้นอยากซื้อเสื้อผ้าดีๆ สักชุดให้เพื่อน แต่มันก็แพงน่าดูเหมือนกันสำหรับเด็กๆ อย่างเขา
เมื่อไม่รู้จะทำอย่างไร ต้นจึงวิ่งไปปรึกษาพ่อเผื่อพ่อจะช่วยได้บ้าง พ่อของต้นกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ชั้นล่าง รอแม่ที่กำลังแต่งตัวเพื่อที่จะออกไปข้างนอกอยู่
"พ่อครับ" ต้นเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
พ่อเขาเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็วางหนังสือพิมพ์ลง "อ้าวต้น พร้อมแล้วเหรอลูก แม่เขายังแต่งตัวไม่เสร็จเลย" พ่อถามพลางสังเกตท่าทางแปลกๆ ซึ่งต้นมักจะทำเวลาจะขออะไรจากพ่อแม่เสมอ
"พ่อครับ วันจันทร์นี้เป็นวันเกิดสนครับ" ต้นบอกแค่นั้นก่อนเพื่อหยั่งเชิงความสนใจจากพ่อ
"เหรอลูก จริงด้วยสิ พ่อก็ไม่เคยถามเลยว่าสนเขาเกิดวันไหน แล้วต้นจะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดเพื่อนล่ะ"
"สนไม่มีเงินจัดงานวันเกิดหรอกครับพ่อ แต่ว่าต้นอยากซื้อกางเกงยีนส์กับเสื้อให้ต้นสักชุดหนึ่ง พ่อว่าดีไหมครับ"
"เอาสิลูก เดี๋ยวพ่อช่วยซื้อให้ จะให้สนไปกับเราไหมล่ะ"
พอพ่อพูดจบ ต้นก็ร้องดีใจพร้อมกับโผกอดพ่อ "พ่อใจดีจังเลยครับ ต้นรักพ่อที่สุดเลย"
พ่อของต้นยิ้มด้วยความเอ็นดู ครอบครัวของต้นไม่เคยเห็นสนเป็นคนอื่นคนไกล สนมาทีไรก็ช่วยทำงานให้หลายอย่าง บางทีก็มาช่วยซ่อมหลังคา ท่อน้ำ ตัดหญ้าและอีกสารพัด ที่สำคัญ สนไม่เคยรับเงินที่พ่อกับแม่ของต้นให้เลย ครอบครัวของต้นเห็นว่าสนกับต้นเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและช่วยเหลือกันและกันมาตลอด เด็กสองคนนี้ไม่เคยทะเลาะกันเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ เลย เพราะฉะนั้นถ้าจะซื้อของขวัญดีๆ ให้สน ที่บ้านของเขาจึงยินดีเป็นอย่างยิ่ง
"แล้วจะให้สนไปด้วยไหมลูก ถ้าจะให้ไปต้องรีบไปบอกสนนะ" พ่อต้นถามย้ำอีกครั้ง
"ไม่ต้องหรอกครับ ผมอยากจะเซอร์ไพรส์สนครับ" ต้นบอกพ่อด้วยรอยยิ้มอย่างดีใจเป็นที่สุด
------------------------------------------------------------------------------------------------
คิดไปคิดมาที่บ้านต้นก็ตกลงกันว่าจะจัดงานวันเกิดให้สน แม่ของต้นซื้อเค้กวันเกิดมาเตรียมไว้พร้อมกับขนมและอาหารเย็น ส่วนต้นก็เตรียมของขวัญที่เลือกเองกับมือ เขามั่นใจว่าสนจะต้องใส่ได้และชอบของที่เขาซื้อให้อย่างแน่นอน พอเตรียมของเสร็จแล้ว ต้นก็ไปชวนสนพร้อมกับพ่อและแม่ของเขาให้มากินข้าวเย็นที่บ้านด้วยกัน แต่ไม่ได้บอกว่าจะเลี้ยงวันเกิดให้สน เขาบอกแต่เพียงว่าพ่อกับแม่อยากเลี้ยงขอบคุณในโอกาสพิเศษ แม้ที่บ้านของสนจะดูงงๆ อยู่เพราะไม่รู้ว่ามีโอกาสพิเศษอะไร แต่ก็ยอมมาแต่โดยดี
เมื่อทุกคนมาพร้อมหน้ากันหมดแล้ว พ่อกับแม่ของต้นก็เชิญให้ทุกคนร่วมกินข้าว เย็นนี้มีกับข้าวหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นต้มยำไก่บ้าน ยำวุ้นเส้น หมูทอดกระเทียมพริกไทยและน้ำพริก ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารบ้านๆ ที่ทำกินกันง่ายๆ นอกจากนี้ยังมีเครื่องดื่มยอดฮิตอย่างน้ำอัดลมสำหรับเด็กๆ ด้วย
พอทุกคนกินข้าวเสร็จ แม่ของต้นก็บอกให้ทุกคนอยู่รอก่อนเพราะจะมีของหวานตามมา ต้นกับแม่ขอตัวเข้าไปในบ้านเพื่อเตรียมของหวาน คนที่เหลือจึงนั่งคุยกันไปพลางๆ แต่คุยกันอยู่ดีๆ ไฟก็ดับพรึบลง ในขณะที่สนกับครอบครัวของเขากำลังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็ได้ยินเสียงคนร้องเพลง Happy Birth Day มาจากข้างหลัง พอเขาหันไปดูก็เห็นแม่ของต้นถือเค้กวันเกิดพร้อมเทียนสว่างไสวเดินออกมาจากบ้านพร้อมกับต้น พอเริ่มรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ทุกคนก็พร้อมใจกันร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้เขา สนได้แต่ตะลึงงันด้วยความคาดไม่ถึง เขาไม่เคยจัดงานวันเกิดมาก่อนเลยในชีวิต และไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้จัดงานวันเกิดของตัวเองกับเขาบ้าง แม่ของต้นเอาเค้กวันเกิดมาวางไว้ตรงหน้าเขา เขาเห็นทุกคนร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้เขาด้วยสีหน้าที่เปี่ยมสุข เขามีความสุขและตื้นตันใจเป็นที่สุด จริงๆ แล้วเขาก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันมีอะไรแปลกๆ เพราะปกติเมื่อถึงวันเกิดเขา ต้นก็มักจะพาเขาไปเลี้ยงข้าว แต่ปีนี้ต้นทำเหมือนจำไม่ได้ แถมอยู่ดีๆ ก็ชวนครอบครัวเขามากินข้าวที่บ้านด้วย เขาเพิ่งมาถึงบางอ้อก็ตอนนี้นี่เอง
ทุกคนปรบมือเมื่อร้องเพลงจบและบอกให้สนเป่าเทียนวันเกิด ในระหว่างนั้นต้นก็วิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อเปิดไฟและเอาของขวัญที่เขาเตรียมไว้มาให้เพื่อน
"สุขสันต์วันเกิดนะสน แม่ขอให้สนมีความสุขมาก คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนานะลูกนะ ขอให้เรียนเก่งๆ มีงานดีๆ ทำ จะได้ดูแลพ่อแม่ได้ พวกเราต้องขอบใจสนมากที่ช่วยดูแลต้น ต้นโชคดีมากที่มีเพื่อนดีๆ อย่างสน พ่อกับแม่เองก็รู้สึกสบายใจและดีใจที่ต้นมีเพื่อนดีๆ อย่างสน พวกเราไม่เคยมองสนเป็นคนอื่นคนไกลนะลูก พวกเราชื่นชมและรักสนเหมือนเป็นคนหนึ่งในครอบครัวของเรา สนเป็นเด็กดีและขยัน มาบ้านของเราทีไรก็มาช่วยทำงานให้ตั้งหลายอย่าง ครั้งนี้นอกจากจะเลี้ยงวันเกิดให้สนแล้ว ก็ถือเป็นการเลี้ยงขอบคุณสนและครอบครัวด้วยก็แล้วกันนะ" แม่ของต้นอวยพรให้สน สนยกมือไหว้ขอบคุณ ถัดจากนั้นคนอื่นๆ ก็อวยพรให้สนบ้าง ทั้งพ่อของต้น พ่อและแม่ของสนซึ่งต่างก็ตื้นตันใจด้วยกันทั้งคู่เพราะใจจริงนั้นก็อยากจัดงานวันเกิดให้ลูกชายเหมือนครอบครัวอื่นๆ เขาบ้างมานานแล้ว
แล้วก็มาถึงตาของต้นซึ่งเป็นคนสุดท้ายที่จะอวยพรให้เพื่อน เขาหยิบการ์ดใบหนึ่งซึ่งเขาเขียนอวยพรวันเกิดให้เพื่อนด้วยตัวเองขึ้นมา แล้วก็อ่านตามสิ่งที่เขาได้เขียนไว้
"ขอให้วันนี้เป็นวันที่สนมีความสุขมากๆ สำหรับเรา นายคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา เราอยากจะขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่นายคอยช่วยเหลือและดูแลเราเป็นอย่างดี เราจะเป็นเพื่อนที่ดีของนายเสมอ และหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป"
สนมองหน้าเพื่อนด้วยความรู้สึกตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออก เขาซาบซึ้งในทุกคำพูดที่เพื่อนของเขาได้กลั่นกรองและเขียนไว้ในการ์ดใบนั้นอย่างล้นเหลือ
"เรามีของขวัญให้สนด้วยนะ เราเลือกเองกับมือเลย" ต้นบอกพลางเดินไปหยิบกล่องของขวัญที่ห่ออย่างสวยงามมาแล้วส่งให้เพื่อนพร้อมกับพูดว่า "สุขสันต์วันเกิดนะเพื่อนรัก"
สนรับกล่องของขวัญมาจากเพื่อน เขามองดูกล่องนั้นด้วยสายตาชื่นชมแม้จะยังไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน ก่อนที่เขาจะเปิดดู สนวางกล่องของขวัญไว้บนโต๊ะอาหารแล้วก็เดินมากอดต้น
"ขอบใจมากเพื่อน ขอบใจจริงๆ ที่นายเป็นเพื่อนที่ดีกับเรามาตลอด"
ต้นกอดตอบเพื่อนเบาๆ สนไม่เคยกอดเขาแบบนี้มาก่อนเลย อย่างมากก็แค่กอดคอเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน ต้นจึงรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าอ้อมกอดของเพื่อนเขาจะอบอุ่นถึงเพียงนี้
"แกะของขวัญดูสิสน เรารู้ว่านายต้องชอบแน่ๆ เลย" ต้นบอกเพื่อนอย่างตื่นเต้น สนปล่อยอ้อมแขนออกแล้วก็เดินมาแกะกล่องของขวัญ ทุกคนมองด้วยสายตาคอยลุ้นว่าข้างในจะเป็นอะไรแม้ว่าบางคนจะรู้แล้วก็ตาม นอกจากนี้ก็ยังลุ้นด้วยว่าสนจะชอบหรือไม่ พอสนเห็นว่าของขวัญวันเกิดชิ้นแรกในชีวิตของเขาเป็นกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดสีขาวมีลวดลายเท่ห์ๆ แบบวัยรุ่นที่เขาอยากได้มานาน เขาก็ยิ้มดีใจจนแก้มแทบปริ แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่เข้มแข็งมากเพียงใดก็ตาม แต่วันนี้เขาไม่อาจกลั้นน้ำตาแห่งความตื้นตันใจเอาไว้ได้เลย
"ขอบคุณทุกคนมากครับ ผมชอบที่สุดเลยครับ" สนหันไปบอกพ่อกับแม่ของต้น แล้วก็หันมาทางต้นที่ยืนลุ้นอยู่ใกล้ๆ "ขอบใจมากเพื่อน เราจะไม่มีวันลืมวันนี้และของขวัญวันเกิดชิ้นแรกในชีวิตของเราเลย"
สนเดินมากอดเพื่อนอีกครั้ง ในชีวิตนี้เขาจะหาเพื่อนที่ดีกับเขาแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว เขารู้สึกดีใจและโชคดีจริงๆ ที่ได้มาเจอต้นและได้เป็นเพื่อนกัน ชีวิตเขามีแต่สิ่งดีๆ ได้ก็เพราะมีเพื่อนคนนี้ที่คอยช่วยและให้กำลังใจเขาเสมอมา
ทุกคนมองดูภาพที่เพื่อนรักสองคนกอดกันด้วยความตื้นตันใจจนถึงกับน้ำตาซึมกันทุกคนเลยทีเดียว
