We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ร.ด.หฤโหด ไตรภาค" Posted by หนุ่ม น.ศ. on 20-Feb-12 at 03:14 PM ตอนที่ 16 " อือออ กี่โมงแล้ววะเนี่ย " ผมพูดพลางพลิกตัวไปมาช้าๆ แล้วเอามือขยี้ตาเพื่อให้หายจากอาการง่วง แล้วควานหานาฬิกาข้อมือที่ถอดทิ้งเอาไว้ก่อนนอน พอเจอแล้วก็หยิบขึ้นมาแล้วคลานออกไปส่องดูเวลานอกเต็นท์ ตี 4 แล้ว ผมยังอยากจะนอนต่อ แต่ก็กลัวจะนอนเพลินจนแต่งตัวไม่ทัน ก็เลยคว้าแปรงสีฟันและยาสีฟันลุกออกจากเต็นท์เดินไปที่โรงอาบน้ำด้วยความรวดเร็ว ที่โรงอาบน้ำมีคนยืนอยู่พอสมควร ทุกคนยังอยู่ในชุดครึ่งท่อน ต่างก็กำลังแปรงฟันและล้างหน้ากันอย่างขะมักเขม้น ผมก็รีบล้างหน้าแปรงฟันเหมือนกัน ไอ้เด่นซึ่งแปรงฟันเสร็จแล้วและกำลังยืนคุยกับเพื่อนอยู่หันมาเห็นผมเข้าก็ ร้องทัก " ไง ไอ้หนุ่มหัวเกรียน แปรงฟันเสร็จแล้วเหรอวะมึงน่ะ วันนี้ต้องไปลุยป่ากันแล้วนะเว้ย พร้อมยัง ๆ " ท่าทางและน้ำเสียงขึงขังของไอ้เด่น ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ " พร้อมแล้วว่ะ เออ มึงมานี่หน่อยสิ กูอยากจะถามอะไรซักหน่อย " ไอ้เด่นเดินเข้ามาหาผม ผมกอดคอมันแล้วหันหลังให้กับคนอื่นๆ ก่อนจะกระซิบถามมันเบาๆ ว่า " ถามจริงๆ เหอะ เรื่องเมื่อวานน่ะ มึงรู้ได้ไงว่ากูเป็น " ไอ้เด่นยิ้มแก้มแทบปริ แล้วตอบช้าๆ " โด่ ! นึกว่าจะถามอะไร กูมองตามึง กูก็รู้แล้วว่ามึงเป็น กูรู้ตั้งแต่วันแรกที่กูคุยกับมึงแล้ว สายตามึงปิดกูไม่ได้หรอกเพื่อน มันฟ้องออกมาว่า มึงน่ะ ชอบแบบเดียวกับกู " " สุดยอดเลยมึง มึงดูกูออกได้ไงวะ กูล่ะเชื่อมึงเลย " " ก็เรามันพวกเดียวกัน ทำไมจะดูไม่ออกวะ " ผมยิ้มเมื่อได้ยินมันพูดแบบนี้ แล้วจึงหันหลังกลับ ก่อนจะตบไหล่ไอ้เด่นเบาๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูมันช้าๆ แต่นุ่มนวล " ไปแต่งตัวกันเหอะ เดี๋ยวก็ได้เวลาไปแล้ว " " โอเค " ไอ้เด่นตอบ แล้วทั้งผมกับไอ้เด่นก็แยกย้ายกันกลับไปแต่งตัวที่เต็นท์ ................................ ปรี๊ดดดดดดดดด เสียงนกหวีดเรียกรวมดังขึ้นในเวลาไม่นานนัก ทุกคนรีบวิ่งมายังลานรวมพลทันที หัวหน้าชุดฝึกให้ทุกคนไปรับปืนมาคนละ 1 กระบอก แล้วเริ่มออกเดินจากเต็นท์เข้าไปในป่าทั้งๆ ที่ยังมืดมาก ผมเดินไปด้วยความยากลำบากมากเพราะมันมืดจริงๆ มองทางก็ไม่ค่อยจะเห็น ทางที่เดินไปก็ขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อ ต้นไม้ก็ขึ้นเยอะ บางช่วงต้องข้ามสะพานด้วย เสียวตกจริงๆ โชคดีที่ครูฝึกประจำหมวดเอาไฟฉายส่องที่พื้นไปตลอดทางเลยพอเห็นทางบ้าง เดินไปนานๆ ชักเมื่อยขา แต่ผมก็กัดฟันเดินต่อไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าไกลมาก เดินไปเดินมากลับหลงกับหมวดของตนเอง ทำไงดีเนี่ย ก็เลยเดินมั่วๆ ตามหมวดไหนไปก็ไม่รู้จนกระทั่งถึงที่หมาย พอถึงที่หมายก็พยายามหาหมวดของตนเองเข้า กว่าจะเข้าหมวดถูกก็แทบแย่ ครูฝึกให้เราวางสัมภาระไว้ที่ลาน แล้วให้ไปรับข้าวที่ " ตำบลจ่ายอาหาร " คราวนี้พวกเราทุกคนต้องแดกข้าวหลวงเพราะไม่มีร้านค้าอยู่แถวนี้แล้ว ก็เลยรับข้าวที่ใส่จานหลุมๆ มาให้เสร็จ เอามานั่งแดกกับเพื่อนๆ ตรงพื้นเลอะๆ ตรงนั้นเอง อาหารก็ไม่น่าแดกเลยซักนิด เป็นน้ำพริกเละๆ และข้าวแข็งๆ ผมกระเดือกแทบไม่ลง แต่ก็ฝืนยัดๆ เข้าปากไปเพื่อให้มีแรงฝึก แถมครูฝึกที่ตักข้าวให้ผมก็ตักให้ผมซะเยอะจนแดกไม่หมด แต่ผมก็พยายามยัดแต่ข้าวเปล่าๆ เข้าปากให้มากที่สุดเพื่อจะได้มีแรง แดกเสร็จแล้วก็ต้องล้างถาดเอง โดยเอาถาดไปจุ่มในน้ำ 1 และจุ่มน้ำ 2 ต่อ แล้วก็เอาไปล้างในกะละมังใส่ผงซักฟอก สุดท้ายก็เอาถาดที่ล้างแล้วไปจุ่มในน้ำร้อน ก่อนจะเอาไปวางไว้ตรงที่ใส่ถาด เสร็จแล้วก็เดินไปเติมน้ำใส่กระติกจนเต็ม และนั่งรอเวลาทำการฝึกในภาคเช้า เช้านี้เราต้องทำการฝึก 3 สถานี แต่ละสถานีก็โหดๆ ทั้งนั้น เริ่มจากสถานีแรกคือ " บุคคลทำการรบในเวลากลางวัน " ซึ่งสถานีนี้จะแบ่งออกเป็น 3 สถานีย่อย คือ การจัดรูปขบวนรบ การพราง และการระวังข้าศึก ผมเข้าฝึกในสถานีการจัดรูปขบวนรบก่อน การจัดรูปขบวนรบเป็นการจัดการวางกำลังในสนามรบ แต่ละหมู่มีกำลัง 11 นาย ประกอบด้วย - ผู้บังคับหมู่ - หัวหน้าชุดยิง ก - หัวหน้าชุดยิง ข - พลยิงปืนเล็ก - พลยิงกระสุน 1 - พลยิงกระสุน 2 - พลยิงเครื่องยิงจรวด - พลยิงเครื่องยิงลูกระเบิดขนาด 40 มม. เอ็ม 203 - พลยิงปืนเล็กอัติโนมัติ (ปล./ อ) - พลนำสาร 1 - พลนำสาร 2 เป็นการจัดกำลังพลที่แปลกๆ ไปหน่อย แตกต่างจากที่ผมเคยเรียนมา แต่ก็ช่างมันเถอะ แต่วันนี้เป็นแค่การซ้อมทำการรบ (จะรบจริงวันพรุ่งนี้!) ครูฝึกก็เลยยังไม่ได้กำหนดตำแหน่งให้เรา เพียงแต่พูดให้ฟังเฉยๆ หลังจากนั้นก็ต้องฝึกการเคลื่อนที่ในสนามรบ ครูฝึกตะโกนเสียงดังว่า " ต่อไปเป็นการฝึกเดิน วิ่ง โผ หมอบ คลานสูง คลานต่ำ และลอดลวดหนาม ทุกคนต้องฝึกกับคู่ฝึกของตนเอง เรียกว่า " เงา " ไปไหนต้องไปด้วยกันตลอด จะทำอะไรต้องทำเหมือนๆ กันทุกอย่าง เริ่มจากจุดนี้ ไปสิ้นสุดที่ชายป่าด้านโน้น ทั้งหมด ลุก! " ทุกคนลุกขึ้นยืนทันที ครูฝึกให้ทุกคนดึงแขนเสื้อที่พับขึ้นไว้เอาลงมาปิดแขนและข้อศอกให้หมดเพื่อ ไม่ให้ได้รับบาดเจ็บตอนฝึก ตอนนี้เลยดูเหมือนทุกคนใส่เสื้อแขนยาวอยู่ แล้วครูฝึกก็เป่านกหวีดให้สัญญาณ แล้วตะโกนว่า " ไปได้ ! " ผมวิ่งเข้าไปประกบคู่กับคู่ฝึกของผมทันที คู่ฝึกของผมเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆ ชาวบ้านๆ ออกแนวกร้านๆ ผิวดำๆ แต่ก็ไม่มีเวลามองหน้ากันนานเพราะต้องรีบฝึก ตอนแรกครูฝึกให้พวกเราเดินกันไปเรื่อยๆก่อน แล้วจู่ๆ ครูฝึกก็ตะโกนว่า " หมอบ ! " ผมกับคู่ฝึกรีบล้มตัวลงนอนหมอบทันที แล้วครูฝึกก็สั่งต่อ " คลานสูงไปจนถึงรั้วลวดหนามข้างหน้า เร็วๆ เลยมึง เร็วๆๆๆๆ !!!! " ผมรีบคลานสูงโดยใช้ข้อศอกคลาน โดยขยับศอกซ้ายสลับกับศอกขวาคลานไปเรื่อยๆ เป้ากางเกงและร่างกายท่อนล่างแนบไปกับพื้นสากๆ ทำให้ผมรู้สึกทรมานยิ่งนัก ผมคลานสูงไปอย่างรวดเร็วจนถึงลวดหนาม เป็นลวดหนามจริงๆ เลยนะครับ มีแค่เส้นเดียว แต่ลวดหนามคมกริบจนผมขนลุก แล้วก็ขึงไว้สูงจากพื้นดินแค่นิดเดียวเท่านั้น พอทุกคนคลานมาหยุดอยู่ตรงหน้าลวดหนามแล้ว ก็ได้ยินครูฝึกสั่งต่อ " นอนหงายลอดไป แล้วลุกขึ้นโผไปที่กอไม้ข้างหน้าของแต่ละคน เร็ว! " ผมพลิกตัวเป็นนอนหงาย แล้วลอดผ่านลวดหนามไปอย่างทุลักทุเล (เสียวโดนควย) เสร็จแล้วก็รีบโผไปที่กอไม้ข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังช้ากว่าคู่ฝึกของผม เขาโผมาถึงก่อนหน้าผมอีก พอผมมาถึงเขาก็พูดว่า " อย่าช้าดิวะ เร็วๆ หน่อย กูอยากไปให้ถึงที่หมายจะแย่อยู่แล้ว กูเหนื่อย " " เออ " ผมตอบไปแค่นั้น ตอนนี้สภาพภูมิประเทศโล่งกว้างกว่าเดิม ไม่เหมาะกับการคลานสูงอีกต่อไปแล้ว " คลานต่ำไปจนถึงลวดหนามเส้นต่อไป เร็วๆๆๆ อย่าช้า ไอ้ห่าเอ๊ย " เสียงครูฝึกสั่งต่อ ผมรีบนอนคว่ำแล้วลงคลานต่ำทันที คลานต่ำจะแตกต่างกับคลานสูงตรงที่ใช้ข้อศอกคลานไม่ได้ แต่จะต้องนอนคลานโดยทำตัวให้แนบกับพื้นดินมากที่สุด แล้วเคลื่อนที่ไปข้างหน้าโดยใช้แขนทั้ง 2 ข้าง ประกอบกับใช้ขาขวายันเพื่อให้ร่างกายเคลื่อนที่ไปข้างหน้า เป็นการคลานที่ยากและเคลื่อนที่ไปได้ช้ากว่าคลานสูง ผมค่อยๆ คลานต่ำไปอย่างทุลักทุเลมากกว่าตอนคลานสูง จนถึงลวดหนามแล้วจึงพลิกตัวลอดไปได้อีกครั้ง " เสร็จแล้วโผไปตามจุดที่ปักไม้เอาไว้ เร็ว ! " ผมรีบโผไปยังพุ่มไม้ที่เขาปักไม้อาไว้ทันที การโผคือการวิ่งเป็นระยะทางสั้นๆ แบบเร็วๆ ไปตามจุดโน้นจุดนี้ พอวิ่งไปถึงพุ่มไม้นั้นก็รีบล้มตัวนอนราบไม่ให้ครูฝึกเห็นตัว ผมโผไปโผมาจนปวดไปหมดทั้งตัว แต่ก็ต้องอดทน พอพ้นจากเขตโผไปแล้วคราวนี้เจอรวมมิตรเลย เพราะครูฝึกออกคำสั่งให้พวกเราทำทุกอย่าง ทั้งวิ่ง หมอบ คลาน โผ คลานสูง คลานต่ำ ไปเรื่อยๆ ไม่มีการหยุดเลย สลับกับลอดลวดหนามที่มีอยู่ตลอดทาง " คลานสูงสิวะ เร็วๆ สิไอ้ตี๋ มึงคลานหรือมึงกระเด้าพื้นอยู่วะเนี่ย ! " " ลงคลานต่ำ เร็วๆ เอ้า หมอบ กูบอกให้หมอบยังจะคลานอยู่อีก มึงนี่ ! " " โผมาที่จุดนี้ แล้วลอดลวดหนามไปเลยมึง อย่าช้า ! " " คลานน่ะแหกขากว้างๆ ไปเลย นั่นอย่างนั้น ดีมากมึง เอ้าๆ เร็วๆ เข้าหน่อย เว้ย ! " " หมอบสัดหมอบ หมอบลงไปก่อน ทำทีว่ากำลังหลบลูกระเบิดน่ะมึง แล้วเดี๋ยวค่อยคลานต่อ " เสียงครูฝึกที่วิ่งอยู่ข้างๆ สั่งผ่านโทรโข่งไม่ยอมหยุด ผมทั้งวิ่ง ทั้งโผ ทั้งคลานจนเจ็บระบมไปทั้งตัว ครูฝึกสั่งอะไรก็ต้องทำทุกอย่าง " รอกูด้วยสิวะ " ผมพูดกับคู่ฝึกของผมพลางหอบแฮ่กๆ ขณะที่วิ่งไปด้วยกัน แต่ตอนนี้ผมวิ่งช้ากว่าเขา และกำลังวิ่งไล่หลังเขาอยู่ " มึงก็เร็วๆ ดิวะ " คู่ฝึกของผมพูดแล้วก็ฉุดข้อมือผมให้วิ่งไปพร้อมๆ กับเขา ก็พอดีครูฝึกสั่งให้หมอบ เรา 2 คนรีบหมอบลงไปทันที เขามองหน้าผมแล้วพูดว่า " เอางี้ มึงช้าแบบนี้ มึงวิ่งหน้ากูเลยดีกว่า " พอดีครูฝึกสั่งให้วิ่งต่อ เขาก็เลยยืนขึ้นแล้วผลักผมให้วิ่งไปข้างหน้า แล้วเขาวิ่งประกบอยู่ข้างหลัง เวลาที่ผมวิ่งช้าลงเขาก็จะคอยดุนหลังผมไว้ไม่ให้ความเร็วตก ทำให้ผมวิ่งได้เร็วขึ้นๆ เพราะมีเขาคอยช่วยจี้หลังผมไว้ให้ ถ้าผมวิ่งเซ (เพราะเหนื่อย) เขาก็คอยดึงแขนผมไว้ไม่ให้ผมเซ ผมก็ช่วยเขาเหมือนกันเวลาที่เขาคลานช้าโดยการเอาแขนช่วยดันแผ่นหลังแข็งๆ ของเขาให้ตัวของเขาเคลื่อนไปข้างหน้าได้เร็วขึ้น เป็นอันว่าเรา 2 คนต่างคนต่างช่วยกันฝึกไปด้วยกัน ร่วมกันฝึกเคียงบ่าเคียงไหลกันตามวิถีแห่งคนกล้า นี่แหละ น้ำใจของลูกผู้ชาย จะแสดงออกมาในยามคับขันแบบนี้เสมอ ก่อนจะถึงที่หมายครูฝึกสั่งให้ทุกคนต้องวิ่งเป็นระยะทางไกลมากแบบเร็วๆ ไม่ได้หยุดพัก ( ประมาณว่ากำลังหนีข้าศึก) ผมวิ่งจนขาลาก เหนื่อยสุดขีด แต่ในที่สุดก็ถึงที่หมาย ระยะทางไม่ถึงกับไกลมาก แต่พอทุกคนไปถึงก็หมดแรงกันไปตามๆ กัน พอถึงที่หมายแล้ว ครูฝึกก็ให้นั่งพัก คู่ฝึกของผมถึงกับนอนแผ่หราลงไปเลยเพราะเหนื่อยมาก เขานอนกางแข้งกางขาอ้าซ่าแล้วหลับตา ผมรีบกระเถิบลงไปดูรอยต่อตรงเป้ากางเกงของเขาทันที เขาใส่กางเกงแบบพอดีตัวค่อนข้างฟิต ทำให้ผมเห็นเป้ากางเกงส่วนล่างของเขาอย่างชัดเจน มันตุงออกมามากผิดปกติ แสดงว่าไข่ของเขาต้องพวงใหญ่มากแน่ๆ มันถึงได้ตุงพองออกมาได้อย่างนี้ ผมมองแล้วก็กลืนน้ำลายดังเอื๊อก! ชอบแบบนี้จัง แขนขาของเขายาวเก้งก้าง ผมมองแล้วก็ยิ้มๆ ตอนแรกผมเองก็นั่งพักเฉยๆ ทำท่าว่าจะไม่หายเหนื่อยก็เลยนอนแผ่กับเขาบ้าง ยอมเลอะใบไม้ (เพราะตอนนี้ก็เลอะจะแย่อยู่แล้ว) เอาหมวกมาเป็นหมอน มีคนนอนแผ่ตามผมและคู่ฝึกกันหลายคน เรานอนแผ่ไข่กันอยู่แป๊ปนึง ครูฝึกก็เรียกให้พวกที่นอนอยู่ลุกขึ้นนั่ง ห้ามนอน พอลุกขึ้นมาครั้งนี้ผมรู้สึกสบายขึ้นมาก คราวหลังถ้าเหนื่อยมากๆ ผมจะนอนแผ่แบบนี้อีก ผมหันไปพูดกับคู่ฝึกที่กำลังหาวหวอดๆ อยู่ว่า " ขอบใจมากนะมึง ที่ช่วยกูตอนกูอยู่ในสนามรบ " คู่ฝึกของผมยิ้มแบบกวนตีน ก่อนจะตอบด้วยท่าทางที่กวนตีนไม่แพ้กัน " เออ ไอ้สัตว์ ไม่เป็นไร มึงก็ช่วยกูไม่น้อยเหมือนกัน ไอ้หน้าตี๋ " ผมหัวเราะแล้วเอามือลูบแผ่นหลังของเขาเบาๆ อย่างหลงใหล กลิ่นตัวแบบนี้ ท่าทางแบบนี้ คนนี้ชายแท้แน่ๆ ผมคิดในใจ เขาก็ไม่ว่าอะไร ยอมให้ผมลูบหลังไปเรื่อยๆ ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งพักกันอย่างสบายใจ รอเวลาให้ครูฝึกเรียกไปฝึกต่อยังสถานีที่ 2

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >[b]ตอนที่ 16[/b] > >" อือออ กี่โมงแล้ววะเนี่ย " >ผมพูดพลางพลิกตัวไปมาช้าๆ >แล้วเอามือขยี้ตาเพื่อให้หายจากอาการง่วง >แล้วควานหานาฬิกาข้อมือที่ถอดทิ้งเอาไว้ก่อนนอน >พอเจอแล้วก็หยิบขึ้นมาแล้วคลานออกไปส่องดูเวลานอกเต็นท์ ตี 4 >แล้ว >ผมยังอยากจะนอนต่อ แต่ก็กลัวจะนอนเพลินจนแต่งตัวไม่ทัน >ก็เลยคว้าแปรงสีฟันและยาสีฟันลุกออกจากเต็นท์เดินไปที่โรงอาบน้ำด้วยความรวดเร็ว >ที่โรงอาบน้ำมีคนยืนอยู่พอสมควร ทุกคนยังอยู่ในชุดครึ่งท่อน >ต่างก็กำลังแปรงฟันและล้างหน้ากันอย่างขะมักเขม้น >ผมก็รีบล้างหน้าแปรงฟันเหมือนกัน >ไอ้เด่นซึ่งแปรงฟันเสร็จแล้วและกำลังยืนคุยกับเพื่อนอยู่หันมาเห็นผมเข้าก็ >ร้องทัก >" ไง ไอ้หนุ่มหัวเกรียน แปรงฟันเสร็จแล้วเหรอวะมึงน่ะ >วันนี้ต้องไปลุยป่ากันแล้วนะเว้ย พร้อมยัง ๆ " >ท่าทางและน้ำเสียงขึงขังของไอ้เด่น ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ >" พร้อมแล้วว่ะ เออ มึงมานี่หน่อยสิ กูอยากจะถามอะไรซักหน่อย " >ไอ้เด่นเดินเข้ามาหาผม ผมกอดคอมันแล้วหันหลังให้กับคนอื่นๆ >ก่อนจะกระซิบถามมันเบาๆ ว่า >" ถามจริงๆ เหอะ เรื่องเมื่อวานน่ะ มึงรู้ได้ไงว่ากูเป็น " >ไอ้เด่นยิ้มแก้มแทบปริ แล้วตอบช้าๆ >" โด่ ! นึกว่าจะถามอะไร กูมองตามึง กูก็รู้แล้วว่ามึงเป็น >กูรู้ตั้งแต่วันแรกที่กูคุยกับมึงแล้ว >สายตามึงปิดกูไม่ได้หรอกเพื่อน มันฟ้องออกมาว่า มึงน่ะ >ชอบแบบเดียวกับกู " >" สุดยอดเลยมึง มึงดูกูออกได้ไงวะ กูล่ะเชื่อมึงเลย " >" ก็เรามันพวกเดียวกัน ทำไมจะดูไม่ออกวะ " >ผมยิ้มเมื่อได้ยินมันพูดแบบนี้ แล้วจึงหันหลังกลับ >ก่อนจะตบไหล่ไอ้เด่นเบาๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูมันช้าๆ >แต่นุ่มนวล >" ไปแต่งตัวกันเหอะ เดี๋ยวก็ได้เวลาไปแล้ว " >" โอเค " >ไอ้เด่นตอบ >แล้วทั้งผมกับไอ้เด่นก็แยกย้ายกันกลับไปแต่งตัวที่เต็นท์ >................................ >ปรี๊ดดดดดดดดด >เสียงนกหวีดเรียกรวมดังขึ้นในเวลาไม่นานนัก >ทุกคนรีบวิ่งมายังลานรวมพลทันที >หัวหน้าชุดฝึกให้ทุกคนไปรับปืนมาคนละ 1 กระบอก >แล้วเริ่มออกเดินจากเต็นท์เข้าไปในป่าทั้งๆ ที่ยังมืดมาก >ผมเดินไปด้วยความยากลำบากมากเพราะมันมืดจริงๆ >มองทางก็ไม่ค่อยจะเห็น ทางที่เดินไปก็ขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อ >ต้นไม้ก็ขึ้นเยอะ บางช่วงต้องข้ามสะพานด้วย เสียวตกจริงๆ >โชคดีที่ครูฝึกประจำหมวดเอาไฟฉายส่องที่พื้นไปตลอดทางเลยพอเห็นทางบ้าง >เดินไปนานๆ ชักเมื่อยขา แต่ผมก็กัดฟันเดินต่อไปเรื่อยๆ >รู้สึกว่าไกลมาก เดินไปเดินมากลับหลงกับหมวดของตนเอง >ทำไงดีเนี่ย ก็เลยเดินมั่วๆ >ตามหมวดไหนไปก็ไม่รู้จนกระทั่งถึงที่หมาย >พอถึงที่หมายก็พยายามหาหมวดของตนเองเข้า >กว่าจะเข้าหมวดถูกก็แทบแย่ ครูฝึกให้เราวางสัมภาระไว้ที่ลาน >แล้วให้ไปรับข้าวที่ " ตำบลจ่ายอาหาร " >คราวนี้พวกเราทุกคนต้องแดกข้าวหลวงเพราะไม่มีร้านค้าอยู่แถวนี้แล้ว >ก็เลยรับข้าวที่ใส่จานหลุมๆ มาให้เสร็จ เอามานั่งแดกกับเพื่อนๆ >ตรงพื้นเลอะๆ ตรงนั้นเอง อาหารก็ไม่น่าแดกเลยซักนิด >เป็นน้ำพริกเละๆ และข้าวแข็งๆ ผมกระเดือกแทบไม่ลง แต่ก็ฝืนยัดๆ >เข้าปากไปเพื่อให้มีแรงฝึก >แถมครูฝึกที่ตักข้าวให้ผมก็ตักให้ผมซะเยอะจนแดกไม่หมด >แต่ผมก็พยายามยัดแต่ข้าวเปล่าๆ >เข้าปากให้มากที่สุดเพื่อจะได้มีแรง >แดกเสร็จแล้วก็ต้องล้างถาดเอง โดยเอาถาดไปจุ่มในน้ำ 1 >และจุ่มน้ำ 2 ต่อ แล้วก็เอาไปล้างในกะละมังใส่ผงซักฟอก >สุดท้ายก็เอาถาดที่ล้างแล้วไปจุ่มในน้ำร้อน >ก่อนจะเอาไปวางไว้ตรงที่ใส่ถาด >เสร็จแล้วก็เดินไปเติมน้ำใส่กระติกจนเต็ม >และนั่งรอเวลาทำการฝึกในภาคเช้า >เช้านี้เราต้องทำการฝึก 3 สถานี แต่ละสถานีก็โหดๆ ทั้งนั้น >เริ่มจากสถานีแรกคือ " บุคคลทำการรบในเวลากลางวัน " >ซึ่งสถานีนี้จะแบ่งออกเป็น 3 สถานีย่อย คือ การจัดรูปขบวนรบ >การพราง และการระวังข้าศึก >ผมเข้าฝึกในสถานีการจัดรูปขบวนรบก่อน >การจัดรูปขบวนรบเป็นการจัดการวางกำลังในสนามรบ >แต่ละหมู่มีกำลัง 11 นาย ประกอบด้วย >- ผู้บังคับหมู่ >- หัวหน้าชุดยิง ก >- หัวหน้าชุดยิง ข >- พลยิงปืนเล็ก >- พลยิงกระสุน 1 >- พลยิงกระสุน 2 >- พลยิงเครื่องยิงจรวด >- พลยิงเครื่องยิงลูกระเบิดขนาด 40 มม. เอ็ม 203 >- พลยิงปืนเล็กอัติโนมัติ (ปล./ อ) >- พลนำสาร 1 >- พลนำสาร 2 >เป็นการจัดกำลังพลที่แปลกๆ ไปหน่อย แตกต่างจากที่ผมเคยเรียนมา >แต่ก็ช่างมันเถอะ แต่วันนี้เป็นแค่การซ้อมทำการรบ >(จะรบจริงวันพรุ่งนี้!) >ครูฝึกก็เลยยังไม่ได้กำหนดตำแหน่งให้เรา เพียงแต่พูดให้ฟังเฉยๆ >หลังจากนั้นก็ต้องฝึกการเคลื่อนที่ในสนามรบ >ครูฝึกตะโกนเสียงดังว่า >" ต่อไปเป็นการฝึกเดิน วิ่ง โผ หมอบ คลานสูง คลานต่ำ >และลอดลวดหนาม ทุกคนต้องฝึกกับคู่ฝึกของตนเอง เรียกว่า " เงา " >ไปไหนต้องไปด้วยกันตลอด จะทำอะไรต้องทำเหมือนๆ กันทุกอย่าง >เริ่มจากจุดนี้ ไปสิ้นสุดที่ชายป่าด้านโน้น ทั้งหมด ลุก! " >ทุกคนลุกขึ้นยืนทันที >ครูฝึกให้ทุกคนดึงแขนเสื้อที่พับขึ้นไว้เอาลงมาปิดแขนและข้อศอกให้หมดเพื่อ >ไม่ให้ได้รับบาดเจ็บตอนฝึก >ตอนนี้เลยดูเหมือนทุกคนใส่เสื้อแขนยาวอยู่ >แล้วครูฝึกก็เป่านกหวีดให้สัญญาณ แล้วตะโกนว่า >" ไปได้ ! " >ผมวิ่งเข้าไปประกบคู่กับคู่ฝึกของผมทันที >คู่ฝึกของผมเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆ ชาวบ้านๆ ออกแนวกร้านๆ >ผิวดำๆ แต่ก็ไม่มีเวลามองหน้ากันนานเพราะต้องรีบฝึก >ตอนแรกครูฝึกให้พวกเราเดินกันไปเรื่อยๆก่อน แล้วจู่ๆ >ครูฝึกก็ตะโกนว่า >" หมอบ ! " >ผมกับคู่ฝึกรีบล้มตัวลงนอนหมอบทันที แล้วครูฝึกก็สั่งต่อ >" คลานสูงไปจนถึงรั้วลวดหนามข้างหน้า เร็วๆ เลยมึง เร็วๆๆๆๆ >!!!! " >ผมรีบคลานสูงโดยใช้ข้อศอกคลาน >โดยขยับศอกซ้ายสลับกับศอกขวาคลานไปเรื่อยๆ >เป้ากางเกงและร่างกายท่อนล่างแนบไปกับพื้นสากๆ >ทำให้ผมรู้สึกทรมานยิ่งนัก >ผมคลานสูงไปอย่างรวดเร็วจนถึงลวดหนาม เป็นลวดหนามจริงๆ >เลยนะครับ มีแค่เส้นเดียว แต่ลวดหนามคมกริบจนผมขนลุก >แล้วก็ขึงไว้สูงจากพื้นดินแค่นิดเดียวเท่านั้น >พอทุกคนคลานมาหยุดอยู่ตรงหน้าลวดหนามแล้ว >ก็ได้ยินครูฝึกสั่งต่อ >" นอนหงายลอดไป แล้วลุกขึ้นโผไปที่กอไม้ข้างหน้าของแต่ละคน >เร็ว! " >ผมพลิกตัวเป็นนอนหงาย แล้วลอดผ่านลวดหนามไปอย่างทุลักทุเล >(เสียวโดนควย) เสร็จแล้วก็รีบโผไปที่กอไม้ข้างหน้าอย่างรวดเร็ว >แต่ก็ยังช้ากว่าคู่ฝึกของผม เขาโผมาถึงก่อนหน้าผมอีก >พอผมมาถึงเขาก็พูดว่า >" อย่าช้าดิวะ เร็วๆ หน่อย กูอยากไปให้ถึงที่หมายจะแย่อยู่แล้ว >กูเหนื่อย " >" เออ " >ผมตอบไปแค่นั้น ตอนนี้สภาพภูมิประเทศโล่งกว้างกว่าเดิม >ไม่เหมาะกับการคลานสูงอีกต่อไปแล้ว >" คลานต่ำไปจนถึงลวดหนามเส้นต่อไป เร็วๆๆๆ อย่าช้า ไอ้ห่าเอ๊ย >" >เสียงครูฝึกสั่งต่อ ผมรีบนอนคว่ำแล้วลงคลานต่ำทันที >คลานต่ำจะแตกต่างกับคลานสูงตรงที่ใช้ข้อศอกคลานไม่ได้ >แต่จะต้องนอนคลานโดยทำตัวให้แนบกับพื้นดินมากที่สุด >แล้วเคลื่อนที่ไปข้างหน้าโดยใช้แขนทั้ง 2 ข้าง >ประกอบกับใช้ขาขวายันเพื่อให้ร่างกายเคลื่อนที่ไปข้างหน้า >เป็นการคลานที่ยากและเคลื่อนที่ไปได้ช้ากว่าคลานสูง ผมค่อยๆ >คลานต่ำไปอย่างทุลักทุเลมากกว่าตอนคลานสูง >จนถึงลวดหนามแล้วจึงพลิกตัวลอดไปได้อีกครั้ง >" เสร็จแล้วโผไปตามจุดที่ปักไม้เอาไว้ เร็ว ! " >ผมรีบโผไปยังพุ่มไม้ที่เขาปักไม้อาไว้ทันที >การโผคือการวิ่งเป็นระยะทางสั้นๆ แบบเร็วๆ ไปตามจุดโน้นจุดนี้ >พอวิ่งไปถึงพุ่มไม้นั้นก็รีบล้มตัวนอนราบไม่ให้ครูฝึกเห็นตัว >ผมโผไปโผมาจนปวดไปหมดทั้งตัว แต่ก็ต้องอดทน >พอพ้นจากเขตโผไปแล้วคราวนี้เจอรวมมิตรเลย >เพราะครูฝึกออกคำสั่งให้พวกเราทำทุกอย่าง ทั้งวิ่ง หมอบ คลาน >โผ คลานสูง คลานต่ำ ไปเรื่อยๆ ไม่มีการหยุดเลย >สลับกับลอดลวดหนามที่มีอยู่ตลอดทาง >" คลานสูงสิวะ เร็วๆ สิไอ้ตี๋ >มึงคลานหรือมึงกระเด้าพื้นอยู่วะเนี่ย ! " >" ลงคลานต่ำ เร็วๆ เอ้า หมอบ กูบอกให้หมอบยังจะคลานอยู่อีก >มึงนี่ ! " >" โผมาที่จุดนี้ แล้วลอดลวดหนามไปเลยมึง อย่าช้า ! " >" คลานน่ะแหกขากว้างๆ ไปเลย นั่นอย่างนั้น ดีมากมึง เอ้าๆ >เร็วๆ เข้าหน่อย เว้ย ! " >" หมอบสัดหมอบ หมอบลงไปก่อน ทำทีว่ากำลังหลบลูกระเบิดน่ะมึง >แล้วเดี๋ยวค่อยคลานต่อ " >เสียงครูฝึกที่วิ่งอยู่ข้างๆ สั่งผ่านโทรโข่งไม่ยอมหยุด >ผมทั้งวิ่ง ทั้งโผ ทั้งคลานจนเจ็บระบมไปทั้งตัว >ครูฝึกสั่งอะไรก็ต้องทำทุกอย่าง >" รอกูด้วยสิวะ " >ผมพูดกับคู่ฝึกของผมพลางหอบแฮ่กๆ ขณะที่วิ่งไปด้วยกัน >แต่ตอนนี้ผมวิ่งช้ากว่าเขา และกำลังวิ่งไล่หลังเขาอยู่ >" มึงก็เร็วๆ ดิวะ " >คู่ฝึกของผมพูดแล้วก็ฉุดข้อมือผมให้วิ่งไปพร้อมๆ กับเขา >ก็พอดีครูฝึกสั่งให้หมอบ เรา 2 คนรีบหมอบลงไปทันที >เขามองหน้าผมแล้วพูดว่า >" เอางี้ มึงช้าแบบนี้ มึงวิ่งหน้ากูเลยดีกว่า " >พอดีครูฝึกสั่งให้วิ่งต่อ >เขาก็เลยยืนขึ้นแล้วผลักผมให้วิ่งไปข้างหน้า >แล้วเขาวิ่งประกบอยู่ข้างหลัง >เวลาที่ผมวิ่งช้าลงเขาก็จะคอยดุนหลังผมไว้ไม่ให้ความเร็วตก >ทำให้ผมวิ่งได้เร็วขึ้นๆ เพราะมีเขาคอยช่วยจี้หลังผมไว้ให้ >ถ้าผมวิ่งเซ (เพราะเหนื่อย) เขาก็คอยดึงแขนผมไว้ไม่ให้ผมเซ >ผมก็ช่วยเขาเหมือนกันเวลาที่เขาคลานช้าโดยการเอาแขนช่วยดันแผ่นหลังแข็งๆ >ของเขาให้ตัวของเขาเคลื่อนไปข้างหน้าได้เร็วขึ้น เป็นอันว่าเรา >2 คนต่างคนต่างช่วยกันฝึกไปด้วยกัน >ร่วมกันฝึกเคียงบ่าเคียงไหลกันตามวิถีแห่งคนกล้า >นี่แหละ น้ำใจของลูกผู้ชาย จะแสดงออกมาในยามคับขันแบบนี้เสมอ >ก่อนจะถึงที่หมายครูฝึกสั่งให้ทุกคนต้องวิ่งเป็นระยะทางไกลมากแบบเร็วๆ >ไม่ได้หยุดพัก ( ประมาณว่ากำลังหนีข้าศึก) ผมวิ่งจนขาลาก >เหนื่อยสุดขีด แต่ในที่สุดก็ถึงที่หมาย ระยะทางไม่ถึงกับไกลมาก >แต่พอทุกคนไปถึงก็หมดแรงกันไปตามๆ กัน พอถึงที่หมายแล้ว >ครูฝึกก็ให้นั่งพัก >คู่ฝึกของผมถึงกับนอนแผ่หราลงไปเลยเพราะเหนื่อยมาก >เขานอนกางแข้งกางขาอ้าซ่าแล้วหลับตา >ผมรีบกระเถิบลงไปดูรอยต่อตรงเป้ากางเกงของเขาทันที >เขาใส่กางเกงแบบพอดีตัวค่อนข้างฟิต >ทำให้ผมเห็นเป้ากางเกงส่วนล่างของเขาอย่างชัดเจน >มันตุงออกมามากผิดปกติ แสดงว่าไข่ของเขาต้องพวงใหญ่มากแน่ๆ >มันถึงได้ตุงพองออกมาได้อย่างนี้ >ผมมองแล้วก็กลืนน้ำลายดังเอื๊อก! ชอบแบบนี้จัง >แขนขาของเขายาวเก้งก้าง ผมมองแล้วก็ยิ้มๆ >ตอนแรกผมเองก็นั่งพักเฉยๆ >ทำท่าว่าจะไม่หายเหนื่อยก็เลยนอนแผ่กับเขาบ้าง ยอมเลอะใบไม้ >(เพราะตอนนี้ก็เลอะจะแย่อยู่แล้ว) เอาหมวกมาเป็นหมอน >มีคนนอนแผ่ตามผมและคู่ฝึกกันหลายคน เรานอนแผ่ไข่กันอยู่แป๊ปนึง >ครูฝึกก็เรียกให้พวกที่นอนอยู่ลุกขึ้นนั่ง ห้ามนอน >พอลุกขึ้นมาครั้งนี้ผมรู้สึกสบายขึ้นมาก >คราวหลังถ้าเหนื่อยมากๆ ผมจะนอนแผ่แบบนี้อีก >ผมหันไปพูดกับคู่ฝึกที่กำลังหาวหวอดๆ อยู่ว่า >" ขอบใจมากนะมึง ที่ช่วยกูตอนกูอยู่ในสนามรบ " >คู่ฝึกของผมยิ้มแบบกวนตีน >ก่อนจะตอบด้วยท่าทางที่กวนตีนไม่แพ้กัน >" เออ ไอ้สัตว์ ไม่เป็นไร มึงก็ช่วยกูไม่น้อยเหมือนกัน >ไอ้หน้าตี๋ " >ผมหัวเราะแล้วเอามือลูบแผ่นหลังของเขาเบาๆ อย่างหลงใหล >กลิ่นตัวแบบนี้ ท่าทางแบบนี้ คนนี้ชายแท้แน่ๆ ผมคิดในใจ >เขาก็ไม่ว่าอะไร ยอมให้ผมลูบหลังไปเรื่อยๆ >ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งพักกันอย่างสบายใจ >รอเวลาให้ครูฝึกเรียกไปฝึกต่อยังสถานีที่ 2 > > > Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.