We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ร.ด.หฤโหด ไตรภาค" Posted by หนุ่ม น.ศ. on 01-Mar-12 at 02:38 PM ตอนที่ 19 ปรี๊ดดดดดด ปรี๊ดดดดดดดดดดด เสียงนกหวีดปลุกให้ผมลืมตาตื่นขึ้น วันนี้ไม่มีใครตื่นก่อนนกหวีดเลยเพราะต่างก็หมดแรงกันทั้งนั้น ทุกคนตื่นเพราะเสียงนกหวีดพร้อมกันหมด ผมเหลือบมองดูนาฬิกา ตี 5 พอดี รีบเก็บผ้าปูที่นอนเข้าเป้สนาม หยิบหมวก หยิบปืนวิ่งมาเข้าแถวทันที สลัดความงัวเงียออกไปจนหมดสิ้น พอทุกคนเข้าแถวตามหมู่เรียบร้อยดีแล้ว ครูฝึกก็สั่งให้เดินไปรวมพลยังที่เดิม แล้วก็ให้แยกย้ายไปกินข้าวเช้า พอทุกคนกินเสร็จ และล้างถาดเสร็จแล้ว ต่างก็รีบไปเติมน้ำใส่กระติกจนเต็ม เตรียมเอาไว้ดื่มระหว่างทาง เพราะได้ข่าวที่บอกต่อๆ กันมาว่า วันนี้จะโหดที่สุด ไม่นาน ครูฝึกก็เรียกรวมพล และพาทุกคนออกเดินไปจนถึงชายป่า แล้วจึงสั่งให้หยุดและนั่งลง ครูพิชิตยืนจังก้าอยู่หน้าแถว แล้วเริ่มต้นพูดด้วยเสียงอันดัง " วันนี้จะเป็นการฝึกการเข้าตี ก่อนอื่นครูจะแบ่งกำลังพลออกเป็น 3 ส่วนตามหมู่ กำลังพลแต่ละส่วนจะมีชื่อเรียกเป็นของตนเอง ส่วนแรกชื่อว่า " เห่าดง " ส่วนที่ 2 ชื่อว่า " เห่าฟ้า " ส่วนที่ 3 ชื่อว่า " เห่าไฟ " แต่ละส่วนต้องทำการเข้าตี แต่จะเข้าตีไม่พร้อมกัน เห่าดงจะตีก่อน แล้วตามด้วยเห่าไฟ แล้วก็เห่าฟ้า เห่าดง ลุก ! " กำลังพลหลายหมู่ที่ครูพิชิตจัดไว้ในชื่อของเห่าดง รีบลุกขึ้นทันที แล้วเดินตามครูพิชิตเข้าป่าไป ผมเองอยู่เห่าฟ้า เข้าตีทีหลังสุด ต้องรอก่อน ระหว่างที่รออยู่นั้น ครูฝึกคนอื่นก็สั่งให้ทุกคนเก็บขยะไปพลางๆ ก่อน ผมเดินเก็บขยะไปพลางนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้แปรงฟันเลย " เหี้ยแม่ง กูนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้แปรงฟันเลยนี่หว่า หน้าก็ยังไม่ได้ล้าง ขี้ตากูยังมีอยู่เลย โสโครกชิบหายเลยว่ะ อ้วก ! ไอ้อ๊อต กูอยากรู้ว่าทำไมแม่งไม่ให้เวลาพวกเราแปรงฟันเลยวะ เหม็นปากชิบหาย " ผมพูดกับไอ้อ๊อตขณะเดินเก็บขยะไปด้วย ไอ้อ๊อตยิ้มแล้วก็ตอบว่า " กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ รู้แต่ว่ามันทำให้กูไม่กล้าดูดปากกับผู้ชายคนไหนเลยวันนี้ ไม่ว่าแม่งจะหล่อแค่ไหนก็ตาม กูทนกลิ่นไม่ได้จริงๆ " " ไว้ถ้าทหารสั่งให้พักเมื่อไหร่ เราหลบไปแปรงฟันกันดีกว่านะมึงนะ " ผมพูด ไอ้อ๊อตพยักหน้าแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ เราเก็บขยะกันต่อไปอีกซักพัก ก็ได้ยินเสียงครูฝึกเป่านกหวีดรวม ผมกับไอ้อ๊อตรีบวิ่งไปเข้าแถวอย่างไม่รอช้า ครูฝึกให้นั่งรออีกซักพัก แล้วครูพิชิตก็เดินมายืนจังก้าอยู่หน้าแถวของพวกเราอีกครั้งหนึ่ง แล้วตะโกนลั่น " เอาละ เห่าฟ้า ได้เวลาเข้าตีแล้ว พร้อมจะรบกันหรือยังวะเฮ้ยยยยยยยยยยยยย ! " " พร้อมมมมมมมมมมม " ทุกคนตะโกนขานรับพร้อมกันดังสนั่น ผมแอบยิ้มอยู่ในใจ ครูพิชิตนี่บทจะแมน ก็แมนเหี้ยๆ จริงๆ ไม่นึกเลยว่าแมนๆ แบบนี้ จะเป็นเกย์ได้ ครูพิชิตยิ้มอย่างพอใจที่ได้ยินเสียงขานรับดังขนาดนี้ ก็เลยเริ่มต้นบรรยายวิธีการฝึกเข้าตีให้พวกเราฟัง " การเข้าตี เป็นการรบด้วยวิธี รุก ที่เป็นการบุกเข้าจู่โจมข้าศึกแบบเข้าไปหาถึงที่เลย ต่างกับการรับที่เราจะตั้งรับอยู่แต่ในฐาน การรบแบบรุกนี้มีความมุ่งหมายเพื่อที่จะทำลายกำลังรบของข้าศึกให้ลดน้อยลง และเพื่อยึดภูมิประเทศที่ข้าศึกยึดครอง ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งอยู่ที่ " ที่รวมพล " ซึ่งเป็นที่ที่ทหารทุกนายจะต้องมารวมพลที่นี่ เพื่อฟังคำสั่งของผู้บัญชาการ ต่อไปครูจะพาทุกคนไปยัง ฐานออกตี ทั้งหมด ลุก ! " ทุกคนลุกขึ้น ครูพิชิตสั่งต่อ " หน้า เดิน ! " ครูพิชิตพาทุกคนเดินเข้าไปในป่าที่ยังไม่รกทึบมากนัก คงยังเป็นชายป่าอยู่ แล้วจึงสั่งให้นั่งอีกครั้ง ก่อนจะบรรยายต่อ " ที่นี่คือ " ฐานออกตี " ห่างจากที่รวมพลในระยะทางที่ใช้เวลาเดินเท้าไม่เกิน 1 ชั่วโมง เป็นที่ที่หมู่ทำการจัดขบวนเข้าตีและทำการติดต่อประสานงานเป็นขั้นสุดท้ายก่อนจะเข้าตี ถัดจากจุดนี้จะเป็น " แนวออกตี " ซึ่งโดยปกติจะเป็นภูมิประเทศที่ตั้งฉากกับทิศทางที่เราจะเข้าตี อย่างเช่น ถนน หรือแม่น้ำ เวลาทุกคนเดินผ่านจุดนี้ ให้สังเกตแนวออกตีด้วย ไม่ใช่เดินเรื่อยเจื้อย ไม่มองอะไรเลย เขตตั้งแต่แนวออกตีเป็นต้นไป จะเรียกว่า " เขตปฎิบัติการ " เขตนี้เต็มไปด้วยหิน ลำธาร ต้นไม้มากมาย ทุกคนต้องวิ่งและหมอบไปเรื่อยๆ ตามสัญญาณปืนที่ยิงอยู่ที่หอควบคุมเป็นระยะๆ ถ้าได้ยินเสียง ปัง ปัง ปัง ต้องหมอบทันที แล้วก็คลานสูงหรือคลานต่ำไปเรื่อยๆ เพราะเสียงปังปังนั่นหมายความว่า ข้าศึกมันกำลังยิงเรา ถ้าไม่หมอบ เราก็โดนยิงตายห่าแล้ว พอเสียงปืนเงียบจึงค่อยวิ่งได้ แล้วก็ต้องทำท่ายิงไปด้วยนะมึง คือมึงต้องเข้าใจว่า ในเขตปฏิบัติการนี้ ข้าศึกจะต้องถูกกวาดล้างจนหมดสิ้น ไม่มีเหลือหลอ อ้อ แล้วก็อย่าลืมหา " จุดตรวจสอบ " ด้วย เพื่ออ้างในการรายงานที่ตั้งในฝ่ายของเรา แต่มึงต้องหาเอาเอง ครูจะไม่บอกว่า จุดตรวจสอบมันคืออะไร พอพ้นเขตนี้ไปได้ ก็จะถึง " แนวประสานการปฏิบัติขั้นสุดท้าย " ก่อนจะเข้าถึง " ที่หมาย " ตรงนี้แหละ ทุกคนจะต้องเข้าตะลุมบอนกับข้าศึก ซึ่งก็คือหมวดอื่น ทุกคนจะต้องเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างเร็วสุดๆ ในรูปขบวนแถวหน้ากระดาน และจะต้องแหกปากตะโกนโห่ร้องให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยิงกราดไปให้ทั่วๆ ให้แม่งตายห่าให้หมด เดี๋ยวถึงตรงนั้นแล้วครูจะบอกอีกที จำไว้ อย่ากินแรงเพื่อน ฝึกให้เต็มที่ แล้วมึงจะรู้สึกสนุกไปกับมันเอง เอ้า ลุก ! " ครูพิชิตสั่งลุกแล้วจึงเริ่มชี้วางตัวกำลังพลในแต่ละหมู่ตามจุดต่างๆ หัวหน้าหมู่ (ไอ้เด่น) จะฟังตำแหน่งจากครูพิชิตแล้วชี้ตำแหน่งให้พวกเรา ทุกคนต้องจำตำแหน่งต่างๆ ให้ได้หมด ซึ่งตำแหน่งก็เหมือนกับที่เคยเรียนมาเมื่อวาน มีหัวหน้าหมู่ หัวหน้าชุดยิง ก ,ข พลปืนเล็ก พลยิงเครื่องยิงลูกระเบิด ผมได้เป็นพลปืนเล็ก นอกจากนั้นก็ยังมีพลยิงกระสุน 1,2 พลยิงเครื่องยิงจรวด และพลนำสาร 1,2 ผู้ซึ่งนำข่าวสารจากหมู่อื่นๆ มาส่งอยู่เรื่อยๆ ซึ่งใครเป็นพลนำสารจะรับบทหนักมาก ต้องพูดเยอะ และต้องเดินไปเดินมาเหนื่อยน่าดู หลังจากวางตัวเรียบร้อย พวกเราทุกคนก็ออกเดินเข้าป่าไปเรื่อยๆ ตามลำดับหมู่ แล้วจึงเริ่มวิ่ง วิ่งเร็วขึ้นๆๆ แล้วไม่นานก็ได้ยินเสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " ระวัง หมอบบบบบบบบ " ครูพิชิตซึ่งเดินตามหลังมาห่างๆ ตะโกนลั่น ผมรีบล้มตัวลงหมอบทันที แล้วก็เริ่มต้นคลานไปเรื่อยๆ ผ่านสุมทุมพุ่มไม้ไปนับสิบ เมื่อเสียงปืนเงียบลง ผมจึงลุกขึ้นวิ่งต่อได้อีกครั้ง " ถึงแนวออกตีแล้วววววว " เสียงครูพิชิตตะโกนไล่หลังมา ผมมองหน้าเพื่อนๆ อย่างงงๆ ไอ้เด่นหันมาพูดกับคนในหมู่ว่า " ไหนวะ แนวออกตี " แล้วมันก็มองไปรอบๆ ผมมองไปที่ตีนของตนเองแล้วก็ร้องว่า " นี่ไงสัด แนวออกตี เป็นเส้นขีดบนพื้นนี่เอง หมายความว่า จากตรงนี้ เราก็เข้าเขตปฏิบัติการแล้วสิวะ " ถูกของผมจริงๆ แนวออกตีเป็นเส้นที่ขีดอยู่บนพื้น เป็นสัญลักษณ์บอกว่าจากนี้ ต้องเหนื่อยของจริงแล้ว " หยุดทำเหี้ยไร เห่าฟ้า วิ่ง หน้า วิ่ง ! " ครูพิชิตตะโกนสั่ง ผมและเพื่อนๆ ทุกคนออกวิ่งไปอย่างรวดเร็ว เราวิ่งไปนานมากๆ จนผมรู้สึกเหนื่อยแบบสุดๆ ก็พอดีได้ยินเสียงปืนดังขึ้นมาอีก ผมก็ต้องหมอบลงไปอีกครั้ง แล้วก็คลานสูง หรือคลานต่ำ แล้วแต่สภาพภูมิประเทศ ผมวิ่ง วิ่ง วิ่ง และก็วิ่งจนแทบจะขาดใจตายอยู่แล้ว เสียงปืนก็ยิงไม่ยอมหยุด แต่ผมก็กัดฟันวิ่งต่อไปด้วยความเหนื่อยอ่อน ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " หมอบบบบบบบบ คลานนนนนน " เสียงครูพิชิตดังซ้ำๆ แบบนี้ไปเรื่อยๆ เขตปฏิบัติการนี่พื้นที่มันช่างกว้างใหญ่เสียเหลือเกิน วิ่งเท่าไหร่ๆ ก็ไม่ยอมถึงแนวประสานการปฏิบัติขั้นสุดท้ายซะที ผมทั้งวิ่งทั้งคลานเป็นสิบๆ ครั้ง เหนื่อยเหลือเกิน ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้วะ " เห่าฟ้า หาจุดตรวจสอบด้วย อย่าลืม ! " ครูพิชิตตะโกน ไอ้เด่นฟังแล้วก็พูดเสียงดัง " เออ เกือบลืม เฮ้ย! พวกเรา หาจุดตรวจสอบหน่อยเว้ย " " แล้วมันคืออะไรวะ จุดตรวจสอบเนี่ย " ไอ้เทพถามด้วยความสงสัย ไอ้ไก่นึกอยู่พักหนึ่งจึงพูดขึ้นมาว่า " มันจะเป็นเส้นขีดแบบเดียวกับแนวออกตีรึเปล่าวะ " " กูว่าไม่น่าจะใช่ว่ะ " ผมพูดขึ้นบ้าง ทุกคนในหมู่หันมามองหน้าผม ไอ้เด่นถามผมทันที " แล้วมึงรู้เหรอว่า จุดตรวจสอบคืออะไร " " กูเคยอ่านในหนังสือว่ะ เขาบอกว่า จุดตรวจสอบจะต้องเป็นจุดที่เด่นๆ ที่ไม่มีลักษณะกลืนไปกับภูมิประเทศบริเวณนั้น " " อะไรของนายวะ เรางง " ไอ้แมนพูดเบาๆ ด้วยความงุนงง ผมเลยพูดต่อว่า " กูว่าเราแยกย้ายกันหาดีกว่า " ทุกคนในหมู่ก็เลยแยกย้ายกันหาจุดตรวจสอบ ไม่นานก็เจอ ที่แท้จุดตรวจสอบก็คือ กองหินกองเล็กๆ บริเวณที่ถนนตัดกันตรงนั้นนั่นเอง ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอกที่หาจุดตรวจสอบเจอ จู่ๆ ไอ้ไก่ก็วิ่งกระหืดกระหอบมาหาทุกคนแล้วบอกว่า " กูพลนำสาร 1 นะ เมื่อกี้ครูพิชิตแม่งเรียกกู แล้วฝากกูมาบอกพวกมึงว่า ให้รีบไปที่แนวประสานการปฏิบัติให้เร็วที่สุด ข้าศึกมารอนานแล้ว เราต้องเข้าตะลุมบอนกับแม่งแล้ว " " ชิบหายแล้ว งั้นรีบไปเร็วพวกเรา " ไอ้เด่นพูดแล้วก็รีบวิ่งนำหน้าไปทันที ไอ้อ๊อต ไอ้เทพ ไอ้ไก่ ไอ้แมน และผม วิ่งตามไปเป็นพรวน ผมวิ่งแทบจะไม่ไหวอยู่แล้วเพราะรู้สึกปวดข้อตีนเต็มกำลัง รองเท้าที่ใส่ก็โคตรรัดข้อตีนเลย ยิ่งทำให้ผมปวดจนแทบจะทนไม่ไหว แต่ก็ฝืนวิ่งต่อไป ตอนนี้ผมวิ่งรั้งท้ายอยู่ ไอ้อ๊อตหันมามองผมแล้วก็เร่งยิก " เร็วๆ สิวะหนุ่ม สู้ตายเว้ยมึง " ไอ้อ๊อตคงลืมตัว เผลอพูดคำหยาบใส่ผมอีกแล้ว แต่ผมก็ไม่สนใจ ตอบมันไปว่า " กูไปไม่ไหวแล้ว ตีนกูเจ็บจะตายห่าอยู่แล้ว เพื่อน กูคงไปไม่ถึงที่หมายแน่ๆ " " ไหงพูดงั้นวะ อย่าอ่อนแอสิมึง มากูช่วยลากมึงไปเอง " ไอ้อ๊อตพูดแล้วก็วิ่งเข้ามาพยุงผม แล้วลากผมให้วิ่งเคียงข้างมันไปเรื่อยๆ ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมและไอ้อ๊อตหมอบลงไปทันที ฝุ่นฟุ้งตลบเต็มไปหมด พอเสียงปืนเงียบลงไอ้อ๊อตจึงค่อยๆ พยุงผมขึ้น แต่ผมเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว " กูไม่ไหวแล้วจริงๆ เพื่อน มึงไปเถอะ ทิ้งกูไว้ตรงนี้แหละ โอยยย กูเหนื่อยเหลือเกิน " " ได้ไงวะ เราเพื่อนกัน จะทิ้งกันได้ไง เราไปไหนต้องไปด้วยกันสิวะ " ไอ้อ๊อตพูดแล้วก็ทรุดนั่งลงไปกับพื้น ประคองร่างผมไว้ แล้วเอามือบีบนวดร่างกายผมช้าๆ เพื่อให้ผมคลายความอ่อนล้าลงบ้าง ไอ้เทพ ไอ้เด่น และเพื่อนๆ ทุกคนในหมู่หันมามองผมกับไอ้อ๊อต แล้วต่างก็รีบวิ่งมาหาเรา 2 คนทันที " สู้ๆ เว้ยไอ้หนุ่มเพื่อนรัก มึงต้องทำได้ " ไอ้เด่นตะโกน ไอ้เทพก็พูดขึ้นมาบ้าง " เข้มแข็งเข้าไว้สัด เข้มแข็งเข้าไว้ มึงเป็นลูกผู้ชายนะเว้ย " ผมได้ยินแล้วก็ฮึดสู้ ฝืนยืนขึ้นอย่างช้าๆ ตอนนี้แผลที่ข้อตีนผมต้องกำลังอักเสบหนักอยู่แน่ๆ มันถึงทำให้ผมเจ็บปวดจนสุดจะทนทานแบบนี้ แต่ผมก็ยังฝืนยิ้ม " เออ กูไหวแล้ว ไปต่อได้ ขอบใจพวกมึงทุกคนนะ " ผมยืนขึ้นแล้วก็ออกวิ่งต่อ เพื่อนๆ ทุกคนก็ออกวิ่งไปเช่นกัน ผมพยายามข่มความเจ็บปวดเอาไว้ ฝืนวิ่งต่อไปอย่างไม่คิดชีวิต แต่วิ่งๆ ไปไม่นานผมก็ล้มป้าบ ! หน้าคะมำลงไปบนพื้นดิน แว่นหลุดออกจากตากระเด็นไปไกล ผมถึงกับร้องด้วยความเจ็บปวด " โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย ! " ไอ้อ๊อตตกใจ รีบวิ่งเข้ามาดูผมอีกรอบ " เฮ้ย วิ่งอีท่าไหนวะ ล้มซะเต็มที่เลย เอ้านี่แว่น ใส่แล้ววิ่งต่อนะ อีกนิดนึงก็จะถึงแนวประสานการปฏิบัติขั้นสุดท้ายแล้ว " ไอ้อ๊อตเก็บแว่นแล้วเอาแว่นสวมให้ผม ผมหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวด ยังคงนอนคว่ำอยู่อย่างนั้น แล้วพูดเสียงสั่นๆว่า " ทิ้งกูไว้ตรงนี้เหอะ กูไปต่อไม่ไหวแล้ววว " " ไอ้เหี้ย ต้องไหวสิวะ มึงเป็นผู้ชายมึงต้องเข้มแข็งสิวะ มึงมีควยรึเปล่าวะ มึงมีควยมั๊ย ไอ้เหี้ยถ้ามึงไม่มีควยกูจะทิ้งมึงไว้ตรงนี้จริงๆ ด้วย เพราะกูถือว่ามึงไม่ใช่ผู้ชาย มึงเป็นแค่คนอ่อนแอคนหนึ่ง ตอบกูมาสิเว้ย ถ้ามึงมีควย แสดงว่ามึงยังเป็นลูกผู้ชาย มึงต้องไปต่อกับกู และกับเพื่อนๆ สัด ไอ้หนุ่ม ลุกสิวะ " คำพูดของไอ้อ๊อตทำให้ผมนึกถึงคำของพ่อขึ้นมาได้ว่า " จะเหนื่อยจะเจ็บแค่ไหนก็ต้องอดทนลูกเดียว มันไม่ถึงตายหรอกลูกก็รู้ ..... พ่อเชื่อว่าลูกต้องผ่านการฝึกไปได้ด้วยดี " ใช่แล้ว ผมต้องอดทน ผมจะอ่อนแอไม่ได้ ผมก็เป็นลูกผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน ผมคิดแล้วก็พยายามลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง กัดริมฝีปากเพื่อข่มความเจ็บปวดเอาไว้ แล้วตอบไอ้อ๊อตว่า " กูมีควย กูเป็นลูกผู้ชาย กูจะไปต่อกับมึง " ไอ้อ๊อตยิ้มด้วยความดีใจ แล้วตบไหล่ผมแรงๆ ก่อนจะพูดเสียงดัง " เจ๋งมากเพื่อนรัก กูนึกแล้วว่ามึงต้องทำได้ ไป เราไปต่อกันเลย " เรา 2 คนรีบวิ่งต่อไปอย่างช้าๆ สลับกับหมอบ และคลาน ตามเสียงปืน น่าแปลกที่อาการเจ็บข้อตีนของผมทุเลาลงไปมาก คงเป็นเพราะผมมีกำลังใจที่เข้มแข็งขึ้นจากคำพูดของไอ้อ๊อต ผมวิ่งไปเรื่อยๆ นานเป็นชั่วโมง สุดท้ายก็ลอดลวดหนาม (คราวนี้เป็นเชือกขึง) และในที่สุดก็มาถึง " แนวประสานการปฏิบัติขั้นสุดท้าย " (มีป้ายติดอยู่) รวมเวลาที่วิ่งมา 2 ชั่วโมง เห่าฟ้าทุกคนหยุดวิ่ง และหันซ้ายหันขวาไม่รู้จะทำอะไรต่อดี ครูพิชิตก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ทุกคนต่างก็พูดกันเองว่า ทำอะไรต่อไปวะ " ครูพิชิตหายไปไหนวะ แล้วต้องทำอะไรต่อวะเนี่ย " ไอ้เด่นพูดขึ้น ผมเองก็ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไปเหมือนกัน ขณะที่ทุกคนกำลังหันรีหันขวางอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงครูพิชิตพูดดังมาจากหอบังคับการว่า " ระวัง ระวัง ข้าศึกกำลังจะบุกมาแล้ว เห่าฟ้า เห่าฟ้า เตรียมเข้าตะลุมบอน หัวหน้าหมู่ ขว้างระเบิดนำร่องทำลายข้าศึกแนวหน้าไปก่อน ปฏิบัติ ปฏิบัติ " ไอ้เด่นได้ยินดังนั้นก็ทำตามที่ได้เตี๊ยมกับครูพิชิตไว้แล้ว มันตะโกนดังลั่น " ทุกคนหมอบ กูจะขว้างระเบิด ! " ผมและทุกคนตกใจ รีบหมอบลงไปโดยเร็ว พอทุกคนหมอบและก้มหัวลงต่ำหมดแล้ว ก็สังเกตุเห็นว่า ข้างหน้ามีข้าศึกกำลังเดินขบวนมากันเยอะมาก เดินมาเป็นแถวรูปหน้ากระดาน ทุกคนถือปืนในท่ายิงใต้แขน ต่างก็กำลังเดินจ้ำเข้ามาหาพวกเรา ไอ้เด่นก็หมอบลงเช่นกันแล้วทำท่าดึงสลักระเบิดออก แล้วจึงทำท่าขว้างระเบิดออกไปทันที แล้วก็แหกปากลั่น " ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ! " ผมและทุกคนก็ช่วยกันร้องตะโกนว่า ตูมๆๆๆๆๆ เหมือนกับไอ้เด่น และสังเกตุว่า ข้าศึกทุกคนรีบหมอบลงอย่างรวดเร็ว จนแถวของข้าศึกหายวับไปเหลือแต่สีเขียวๆ ของเสื้อผ้าเท่านั้น ไม่นานไอ้เด่นก็ตะโกนว่า " ลุก ! " ผมรีบลุกขึ้น ข้าศึกก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน ผมมองไปก็เห็นข้าศึกเป็นผู้ชายหล่อๆยืนอยู่เต็มไปหมดก็สะกิดให้ไอ้อ๊อตดูแล้วพูดว่า " แนะ มึงดูสิ กูต้องตะลุมบอนกับผู้ชายพวกนั้นว่ะ มันส์แน่ๆ " " เออ กูก็ว่างั้น เตรียมมันส์กันได้แล้วมึง " ไอ้อ๊อตพูดยิ้มๆ ไอ้เด่นไม่รอช้ารีบตะโกนว่า " ลุยยยยยยยยยยยยยยยยย เลย ! "

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >[b]ตอนที่ 19[/b] > >ปรี๊ดดดดดด ปรี๊ดดดดดดดดดดด >เสียงนกหวีดปลุกให้ผมลืมตาตื่นขึ้น >วันนี้ไม่มีใครตื่นก่อนนกหวีดเลยเพราะต่างก็หมดแรงกันทั้งนั้น >ทุกคนตื่นเพราะเสียงนกหวีดพร้อมกันหมด ผมเหลือบมองดูนาฬิกา ตี >5 พอดี รีบเก็บผ้าปูที่นอนเข้าเป้สนาม หยิบหมวก >หยิบปืนวิ่งมาเข้าแถวทันที สลัดความงัวเงียออกไปจนหมดสิ้น >พอทุกคนเข้าแถวตามหมู่เรียบร้อยดีแล้ว >ครูฝึกก็สั่งให้เดินไปรวมพลยังที่เดิม >แล้วก็ให้แยกย้ายไปกินข้าวเช้า พอทุกคนกินเสร็จ >และล้างถาดเสร็จแล้ว ต่างก็รีบไปเติมน้ำใส่กระติกจนเต็ม >เตรียมเอาไว้ดื่มระหว่างทาง เพราะได้ข่าวที่บอกต่อๆ กันมาว่า >วันนี้จะโหดที่สุด >ไม่นาน ครูฝึกก็เรียกรวมพล และพาทุกคนออกเดินไปจนถึงชายป่า >แล้วจึงสั่งให้หยุดและนั่งลง ครูพิชิตยืนจังก้าอยู่หน้าแถว >แล้วเริ่มต้นพูดด้วยเสียงอันดัง >" วันนี้จะเป็นการฝึกการเข้าตี >ก่อนอื่นครูจะแบ่งกำลังพลออกเป็น 3 ส่วนตามหมู่ >กำลังพลแต่ละส่วนจะมีชื่อเรียกเป็นของตนเอง ส่วนแรกชื่อว่า " >เห่าดง " ส่วนที่ 2 ชื่อว่า " เห่าฟ้า " ส่วนที่ 3 ชื่อว่า " >เห่าไฟ " แต่ละส่วนต้องทำการเข้าตี แต่จะเข้าตีไม่พร้อมกัน >เห่าดงจะตีก่อน แล้วตามด้วยเห่าไฟ แล้วก็เห่าฟ้า เห่าดง ลุก ! >" >กำลังพลหลายหมู่ที่ครูพิชิตจัดไว้ในชื่อของเห่าดง >รีบลุกขึ้นทันที แล้วเดินตามครูพิชิตเข้าป่าไป >ผมเองอยู่เห่าฟ้า เข้าตีทีหลังสุด ต้องรอก่อน >ระหว่างที่รออยู่นั้น >ครูฝึกคนอื่นก็สั่งให้ทุกคนเก็บขยะไปพลางๆ ก่อน >ผมเดินเก็บขยะไปพลางนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้แปรงฟันเลย >" เหี้ยแม่ง กูนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้แปรงฟันเลยนี่หว่า >หน้าก็ยังไม่ได้ล้าง ขี้ตากูยังมีอยู่เลย โสโครกชิบหายเลยว่ะ >อ้วก ! ไอ้อ๊อต >กูอยากรู้ว่าทำไมแม่งไม่ให้เวลาพวกเราแปรงฟันเลยวะ >เหม็นปากชิบหาย " >ผมพูดกับไอ้อ๊อตขณะเดินเก็บขยะไปด้วย ไอ้อ๊อตยิ้มแล้วก็ตอบว่า >" กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ >รู้แต่ว่ามันทำให้กูไม่กล้าดูดปากกับผู้ชายคนไหนเลยวันนี้ >ไม่ว่าแม่งจะหล่อแค่ไหนก็ตาม กูทนกลิ่นไม่ได้จริงๆ " >" ไว้ถ้าทหารสั่งให้พักเมื่อไหร่ >เราหลบไปแปรงฟันกันดีกว่านะมึงนะ " >ผมพูด ไอ้อ๊อตพยักหน้าแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ >เราเก็บขยะกันต่อไปอีกซักพัก ก็ได้ยินเสียงครูฝึกเป่านกหวีดรวม >ผมกับไอ้อ๊อตรีบวิ่งไปเข้าแถวอย่างไม่รอช้า >ครูฝึกให้นั่งรออีกซักพัก >แล้วครูพิชิตก็เดินมายืนจังก้าอยู่หน้าแถวของพวกเราอีกครั้งหนึ่ง >แล้วตะโกนลั่น >" เอาละ เห่าฟ้า ได้เวลาเข้าตีแล้ว >พร้อมจะรบกันหรือยังวะเฮ้ยยยยยยยยยยยยย ! " >" พร้อมมมมมมมมมมม " >ทุกคนตะโกนขานรับพร้อมกันดังสนั่น ผมแอบยิ้มอยู่ในใจ >ครูพิชิตนี่บทจะแมน ก็แมนเหี้ยๆ จริงๆ ไม่นึกเลยว่าแมนๆ แบบนี้ >จะเป็นเกย์ได้ >ครูพิชิตยิ้มอย่างพอใจที่ได้ยินเสียงขานรับดังขนาดนี้ >ก็เลยเริ่มต้นบรรยายวิธีการฝึกเข้าตีให้พวกเราฟัง >" การเข้าตี เป็นการรบด้วยวิธี รุก >ที่เป็นการบุกเข้าจู่โจมข้าศึกแบบเข้าไปหาถึงที่เลย >ต่างกับการรับที่เราจะตั้งรับอยู่แต่ในฐาน >การรบแบบรุกนี้มีความมุ่งหมายเพื่อที่จะทำลายกำลังรบของข้าศึกให้ลดน้อยลง >และเพื่อยึดภูมิประเทศที่ข้าศึกยึดครอง >ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งอยู่ที่ " ที่รวมพล " >ซึ่งเป็นที่ที่ทหารทุกนายจะต้องมารวมพลที่นี่ >เพื่อฟังคำสั่งของผู้บัญชาการ ต่อไปครูจะพาทุกคนไปยัง ฐานออกตี >ทั้งหมด ลุก ! " >ทุกคนลุกขึ้น ครูพิชิตสั่งต่อ >" หน้า เดิน ! " >ครูพิชิตพาทุกคนเดินเข้าไปในป่าที่ยังไม่รกทึบมากนัก >คงยังเป็นชายป่าอยู่ แล้วจึงสั่งให้นั่งอีกครั้ง >ก่อนจะบรรยายต่อ >" ที่นี่คือ " ฐานออกตี " >ห่างจากที่รวมพลในระยะทางที่ใช้เวลาเดินเท้าไม่เกิน 1 ชั่วโมง >เป็นที่ที่หมู่ทำการจัดขบวนเข้าตีและทำการติดต่อประสานงานเป็นขั้นสุดท้ายก่อนจะเข้าตี >ถัดจากจุดนี้จะเป็น " แนวออกตี " >ซึ่งโดยปกติจะเป็นภูมิประเทศที่ตั้งฉากกับทิศทางที่เราจะเข้าตี >อย่างเช่น ถนน หรือแม่น้ำ เวลาทุกคนเดินผ่านจุดนี้ >ให้สังเกตแนวออกตีด้วย ไม่ใช่เดินเรื่อยเจื้อย ไม่มองอะไรเลย >เขตตั้งแต่แนวออกตีเป็นต้นไป จะเรียกว่า " เขตปฎิบัติการ " >เขตนี้เต็มไปด้วยหิน ลำธาร ต้นไม้มากมาย >ทุกคนต้องวิ่งและหมอบไปเรื่อยๆ >ตามสัญญาณปืนที่ยิงอยู่ที่หอควบคุมเป็นระยะๆ ถ้าได้ยินเสียง >ปัง ปัง ปัง ต้องหมอบทันที แล้วก็คลานสูงหรือคลานต่ำไปเรื่อยๆ >เพราะเสียงปังปังนั่นหมายความว่า ข้าศึกมันกำลังยิงเรา >ถ้าไม่หมอบ เราก็โดนยิงตายห่าแล้ว >พอเสียงปืนเงียบจึงค่อยวิ่งได้ แล้วก็ต้องทำท่ายิงไปด้วยนะมึง >คือมึงต้องเข้าใจว่า ในเขตปฏิบัติการนี้ >ข้าศึกจะต้องถูกกวาดล้างจนหมดสิ้น ไม่มีเหลือหลอ อ้อ >แล้วก็อย่าลืมหา " จุดตรวจสอบ " ด้วย >เพื่ออ้างในการรายงานที่ตั้งในฝ่ายของเรา แต่มึงต้องหาเอาเอง >ครูจะไม่บอกว่า จุดตรวจสอบมันคืออะไร >พอพ้นเขตนี้ไปได้ ก็จะถึง " แนวประสานการปฏิบัติขั้นสุดท้าย " >ก่อนจะเข้าถึง " ที่หมาย " ตรงนี้แหละ >ทุกคนจะต้องเข้าตะลุมบอนกับข้าศึก ซึ่งก็คือหมวดอื่น >ทุกคนจะต้องเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างเร็วสุดๆ >ในรูปขบวนแถวหน้ากระดาน >และจะต้องแหกปากตะโกนโห่ร้องให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ >ยิงกราดไปให้ทั่วๆ ให้แม่งตายห่าให้หมด >เดี๋ยวถึงตรงนั้นแล้วครูจะบอกอีกที จำไว้ อย่ากินแรงเพื่อน >ฝึกให้เต็มที่ แล้วมึงจะรู้สึกสนุกไปกับมันเอง เอ้า ลุก ! " >ครูพิชิตสั่งลุกแล้วจึงเริ่มชี้วางตัวกำลังพลในแต่ละหมู่ตามจุดต่างๆ >หัวหน้าหมู่ (ไอ้เด่น) >จะฟังตำแหน่งจากครูพิชิตแล้วชี้ตำแหน่งให้พวกเรา >ทุกคนต้องจำตำแหน่งต่างๆ ให้ได้หมด >ซึ่งตำแหน่งก็เหมือนกับที่เคยเรียนมาเมื่อวาน มีหัวหน้าหมู่ >หัวหน้าชุดยิง ก ,ข พลปืนเล็ก พลยิงเครื่องยิงลูกระเบิด >ผมได้เป็นพลปืนเล็ก นอกจากนั้นก็ยังมีพลยิงกระสุน 1,2 >พลยิงเครื่องยิงจรวด และพลนำสาร 1,2 >ผู้ซึ่งนำข่าวสารจากหมู่อื่นๆ มาส่งอยู่เรื่อยๆ >ซึ่งใครเป็นพลนำสารจะรับบทหนักมาก ต้องพูดเยอะ >และต้องเดินไปเดินมาเหนื่อยน่าดู >หลังจากวางตัวเรียบร้อย พวกเราทุกคนก็ออกเดินเข้าป่าไปเรื่อยๆ >ตามลำดับหมู่ แล้วจึงเริ่มวิ่ง วิ่งเร็วขึ้นๆๆ >แล้วไม่นานก็ได้ยินเสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว >ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >" ระวัง หมอบบบบบบบบ " >ครูพิชิตซึ่งเดินตามหลังมาห่างๆ ตะโกนลั่น >ผมรีบล้มตัวลงหมอบทันที แล้วก็เริ่มต้นคลานไปเรื่อยๆ >ผ่านสุมทุมพุ่มไม้ไปนับสิบ เมื่อเสียงปืนเงียบลง >ผมจึงลุกขึ้นวิ่งต่อได้อีกครั้ง >" ถึงแนวออกตีแล้วววววว " >เสียงครูพิชิตตะโกนไล่หลังมา ผมมองหน้าเพื่อนๆ อย่างงงๆ >ไอ้เด่นหันมาพูดกับคนในหมู่ว่า >" ไหนวะ แนวออกตี " >แล้วมันก็มองไปรอบๆ ผมมองไปที่ตีนของตนเองแล้วก็ร้องว่า >" นี่ไงสัด แนวออกตี เป็นเส้นขีดบนพื้นนี่เอง หมายความว่า >จากตรงนี้ เราก็เข้าเขตปฏิบัติการแล้วสิวะ " >ถูกของผมจริงๆ แนวออกตีเป็นเส้นที่ขีดอยู่บนพื้น >เป็นสัญลักษณ์บอกว่าจากนี้ ต้องเหนื่อยของจริงแล้ว >" หยุดทำเหี้ยไร เห่าฟ้า วิ่ง หน้า วิ่ง ! " >ครูพิชิตตะโกนสั่ง ผมและเพื่อนๆ ทุกคนออกวิ่งไปอย่างรวดเร็ว >เราวิ่งไปนานมากๆ จนผมรู้สึกเหนื่อยแบบสุดๆ >ก็พอดีได้ยินเสียงปืนดังขึ้นมาอีก ผมก็ต้องหมอบลงไปอีกครั้ง >แล้วก็คลานสูง หรือคลานต่ำ แล้วแต่สภาพภูมิประเทศ ผมวิ่ง วิ่ง >วิ่ง และก็วิ่งจนแทบจะขาดใจตายอยู่แล้ว >เสียงปืนก็ยิงไม่ยอมหยุด >แต่ผมก็กัดฟันวิ่งต่อไปด้วยความเหนื่อยอ่อน >ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >" หมอบบบบบบบบ คลานนนนนน " >เสียงครูพิชิตดังซ้ำๆ แบบนี้ไปเรื่อยๆ >เขตปฏิบัติการนี่พื้นที่มันช่างกว้างใหญ่เสียเหลือเกิน >วิ่งเท่าไหร่ๆ ก็ไม่ยอมถึงแนวประสานการปฏิบัติขั้นสุดท้ายซะที >ผมทั้งวิ่งทั้งคลานเป็นสิบๆ ครั้ง เหนื่อยเหลือเกิน >ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้วะ >" เห่าฟ้า หาจุดตรวจสอบด้วย อย่าลืม ! " >ครูพิชิตตะโกน ไอ้เด่นฟังแล้วก็พูดเสียงดัง >" เออ เกือบลืม เฮ้ย! พวกเรา หาจุดตรวจสอบหน่อยเว้ย " >" แล้วมันคืออะไรวะ จุดตรวจสอบเนี่ย " >ไอ้เทพถามด้วยความสงสัย ไอ้ไก่นึกอยู่พักหนึ่งจึงพูดขึ้นมาว่า >" มันจะเป็นเส้นขีดแบบเดียวกับแนวออกตีรึเปล่าวะ " >" กูว่าไม่น่าจะใช่ว่ะ " >ผมพูดขึ้นบ้าง ทุกคนในหมู่หันมามองหน้าผม ไอ้เด่นถามผมทันที >" แล้วมึงรู้เหรอว่า จุดตรวจสอบคืออะไร " >" กูเคยอ่านในหนังสือว่ะ เขาบอกว่า >จุดตรวจสอบจะต้องเป็นจุดที่เด่นๆ >ที่ไม่มีลักษณะกลืนไปกับภูมิประเทศบริเวณนั้น " >" อะไรของนายวะ เรางง " >ไอ้แมนพูดเบาๆ ด้วยความงุนงง ผมเลยพูดต่อว่า >" กูว่าเราแยกย้ายกันหาดีกว่า " >ทุกคนในหมู่ก็เลยแยกย้ายกันหาจุดตรวจสอบ ไม่นานก็เจอ >ที่แท้จุดตรวจสอบก็คือ กองหินกองเล็กๆ >บริเวณที่ถนนตัดกันตรงนั้นนั่นเอง >ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอกที่หาจุดตรวจสอบเจอ จู่ๆ >ไอ้ไก่ก็วิ่งกระหืดกระหอบมาหาทุกคนแล้วบอกว่า >" กูพลนำสาร 1 นะ เมื่อกี้ครูพิชิตแม่งเรียกกู >แล้วฝากกูมาบอกพวกมึงว่า >ให้รีบไปที่แนวประสานการปฏิบัติให้เร็วที่สุด >ข้าศึกมารอนานแล้ว เราต้องเข้าตะลุมบอนกับแม่งแล้ว " >" ชิบหายแล้ว งั้นรีบไปเร็วพวกเรา " >ไอ้เด่นพูดแล้วก็รีบวิ่งนำหน้าไปทันที ไอ้อ๊อต ไอ้เทพ ไอ้ไก่ >ไอ้แมน และผม วิ่งตามไปเป็นพรวน >ผมวิ่งแทบจะไม่ไหวอยู่แล้วเพราะรู้สึกปวดข้อตีนเต็มกำลัง >รองเท้าที่ใส่ก็โคตรรัดข้อตีนเลย >ยิ่งทำให้ผมปวดจนแทบจะทนไม่ไหว แต่ก็ฝืนวิ่งต่อไป >ตอนนี้ผมวิ่งรั้งท้ายอยู่ ไอ้อ๊อตหันมามองผมแล้วก็เร่งยิก >" เร็วๆ สิวะหนุ่ม สู้ตายเว้ยมึง " >ไอ้อ๊อตคงลืมตัว เผลอพูดคำหยาบใส่ผมอีกแล้ว แต่ผมก็ไม่สนใจ >ตอบมันไปว่า >" กูไปไม่ไหวแล้ว ตีนกูเจ็บจะตายห่าอยู่แล้ว เพื่อน >กูคงไปไม่ถึงที่หมายแน่ๆ " >" ไหงพูดงั้นวะ อย่าอ่อนแอสิมึง มากูช่วยลากมึงไปเอง " >ไอ้อ๊อตพูดแล้วก็วิ่งเข้ามาพยุงผม >แล้วลากผมให้วิ่งเคียงข้างมันไปเรื่อยๆ >ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >ผมและไอ้อ๊อตหมอบลงไปทันที ฝุ่นฟุ้งตลบเต็มไปหมด >พอเสียงปืนเงียบลงไอ้อ๊อตจึงค่อยๆ พยุงผมขึ้น >แต่ผมเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว >" กูไม่ไหวแล้วจริงๆ เพื่อน มึงไปเถอะ ทิ้งกูไว้ตรงนี้แหละ >โอยยย กูเหนื่อยเหลือเกิน " >" ได้ไงวะ เราเพื่อนกัน จะทิ้งกันได้ไง >เราไปไหนต้องไปด้วยกันสิวะ " >ไอ้อ๊อตพูดแล้วก็ทรุดนั่งลงไปกับพื้น ประคองร่างผมไว้ >แล้วเอามือบีบนวดร่างกายผมช้าๆ >เพื่อให้ผมคลายความอ่อนล้าลงบ้าง ไอ้เทพ ไอ้เด่น และเพื่อนๆ >ทุกคนในหมู่หันมามองผมกับไอ้อ๊อต แล้วต่างก็รีบวิ่งมาหาเรา 2 >คนทันที >" สู้ๆ เว้ยไอ้หนุ่มเพื่อนรัก มึงต้องทำได้ " >ไอ้เด่นตะโกน ไอ้เทพก็พูดขึ้นมาบ้าง >" เข้มแข็งเข้าไว้สัด เข้มแข็งเข้าไว้ มึงเป็นลูกผู้ชายนะเว้ย >" >ผมได้ยินแล้วก็ฮึดสู้ ฝืนยืนขึ้นอย่างช้าๆ >ตอนนี้แผลที่ข้อตีนผมต้องกำลังอักเสบหนักอยู่แน่ๆ >มันถึงทำให้ผมเจ็บปวดจนสุดจะทนทานแบบนี้ แต่ผมก็ยังฝืนยิ้ม >" เออ กูไหวแล้ว ไปต่อได้ ขอบใจพวกมึงทุกคนนะ " >ผมยืนขึ้นแล้วก็ออกวิ่งต่อ เพื่อนๆ ทุกคนก็ออกวิ่งไปเช่นกัน >ผมพยายามข่มความเจ็บปวดเอาไว้ ฝืนวิ่งต่อไปอย่างไม่คิดชีวิต >แต่วิ่งๆ ไปไม่นานผมก็ล้มป้าบ ! หน้าคะมำลงไปบนพื้นดิน >แว่นหลุดออกจากตากระเด็นไปไกล ผมถึงกับร้องด้วยความเจ็บปวด >" โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย ! " >ไอ้อ๊อตตกใจ รีบวิ่งเข้ามาดูผมอีกรอบ >" เฮ้ย วิ่งอีท่าไหนวะ ล้มซะเต็มที่เลย เอ้านี่แว่น >ใส่แล้ววิ่งต่อนะ >อีกนิดนึงก็จะถึงแนวประสานการปฏิบัติขั้นสุดท้ายแล้ว " >ไอ้อ๊อตเก็บแว่นแล้วเอาแว่นสวมให้ผม ผมหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวด >ยังคงนอนคว่ำอยู่อย่างนั้น แล้วพูดเสียงสั่นๆว่า >" ทิ้งกูไว้ตรงนี้เหอะ กูไปต่อไม่ไหวแล้ววว " >" ไอ้เหี้ย ต้องไหวสิวะ มึงเป็นผู้ชายมึงต้องเข้มแข็งสิวะ >มึงมีควยรึเปล่าวะ มึงมีควยมั๊ย >ไอ้เหี้ยถ้ามึงไม่มีควยกูจะทิ้งมึงไว้ตรงนี้จริงๆ ด้วย >เพราะกูถือว่ามึงไม่ใช่ผู้ชาย มึงเป็นแค่คนอ่อนแอคนหนึ่ง >ตอบกูมาสิเว้ย ถ้ามึงมีควย แสดงว่ามึงยังเป็นลูกผู้ชาย >มึงต้องไปต่อกับกู และกับเพื่อนๆ สัด ไอ้หนุ่ม ลุกสิวะ " >คำพูดของไอ้อ๊อตทำให้ผมนึกถึงคำของพ่อขึ้นมาได้ว่า >" จะเหนื่อยจะเจ็บแค่ไหนก็ต้องอดทนลูกเดียว >มันไม่ถึงตายหรอกลูกก็รู้ ..... >พ่อเชื่อว่าลูกต้องผ่านการฝึกไปได้ด้วยดี " >ใช่แล้ว ผมต้องอดทน ผมจะอ่อนแอไม่ได้ >ผมก็เป็นลูกผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน >ผมคิดแล้วก็พยายามลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง >กัดริมฝีปากเพื่อข่มความเจ็บปวดเอาไว้ แล้วตอบไอ้อ๊อตว่า >" กูมีควย กูเป็นลูกผู้ชาย กูจะไปต่อกับมึง " >ไอ้อ๊อตยิ้มด้วยความดีใจ แล้วตบไหล่ผมแรงๆ ก่อนจะพูดเสียงดัง >" เจ๋งมากเพื่อนรัก กูนึกแล้วว่ามึงต้องทำได้ ไป >เราไปต่อกันเลย " >เรา 2 คนรีบวิ่งต่อไปอย่างช้าๆ สลับกับหมอบ และคลาน >ตามเสียงปืน น่าแปลกที่อาการเจ็บข้อตีนของผมทุเลาลงไปมาก >คงเป็นเพราะผมมีกำลังใจที่เข้มแข็งขึ้นจากคำพูดของไอ้อ๊อต >ผมวิ่งไปเรื่อยๆ นานเป็นชั่วโมง สุดท้ายก็ลอดลวดหนาม >(คราวนี้เป็นเชือกขึง) และในที่สุดก็มาถึง " >แนวประสานการปฏิบัติขั้นสุดท้าย " (มีป้ายติดอยู่) >รวมเวลาที่วิ่งมา 2 ชั่วโมง เห่าฟ้าทุกคนหยุดวิ่ง >และหันซ้ายหันขวาไม่รู้จะทำอะไรต่อดี >ครูพิชิตก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ทุกคนต่างก็พูดกันเองว่า >ทำอะไรต่อไปวะ >" ครูพิชิตหายไปไหนวะ แล้วต้องทำอะไรต่อวะเนี่ย " >ไอ้เด่นพูดขึ้น ผมเองก็ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไปเหมือนกัน >ขณะที่ทุกคนกำลังหันรีหันขวางอยู่นั้น >ก็ได้ยินเสียงครูพิชิตพูดดังมาจากหอบังคับการว่า >" ระวัง ระวัง ข้าศึกกำลังจะบุกมาแล้ว เห่าฟ้า เห่าฟ้า >เตรียมเข้าตะลุมบอน หัวหน้าหมู่ >ขว้างระเบิดนำร่องทำลายข้าศึกแนวหน้าไปก่อน ปฏิบัติ ปฏิบัติ " >ไอ้เด่นได้ยินดังนั้นก็ทำตามที่ได้เตี๊ยมกับครูพิชิตไว้แล้ว >มันตะโกนดังลั่น >" ทุกคนหมอบ กูจะขว้างระเบิด ! " >ผมและทุกคนตกใจ รีบหมอบลงไปโดยเร็ว >พอทุกคนหมอบและก้มหัวลงต่ำหมดแล้ว ก็สังเกตุเห็นว่า >ข้างหน้ามีข้าศึกกำลังเดินขบวนมากันเยอะมาก >เดินมาเป็นแถวรูปหน้ากระดาน ทุกคนถือปืนในท่ายิงใต้แขน >ต่างก็กำลังเดินจ้ำเข้ามาหาพวกเรา >ไอ้เด่นก็หมอบลงเช่นกันแล้วทำท่าดึงสลักระเบิดออก >แล้วจึงทำท่าขว้างระเบิดออกไปทันที แล้วก็แหกปากลั่น >" ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ! " >ผมและทุกคนก็ช่วยกันร้องตะโกนว่า ตูมๆๆๆๆๆ เหมือนกับไอ้เด่น >และสังเกตุว่า ข้าศึกทุกคนรีบหมอบลงอย่างรวดเร็ว >จนแถวของข้าศึกหายวับไปเหลือแต่สีเขียวๆ ของเสื้อผ้าเท่านั้น >ไม่นานไอ้เด่นก็ตะโกนว่า >" ลุก ! " >ผมรีบลุกขึ้น ข้าศึกก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน >ผมมองไปก็เห็นข้าศึกเป็นผู้ชายหล่อๆยืนอยู่เต็มไปหมดก็สะกิดให้ไอ้อ๊อตดูแล้วพูดว่า >" แนะ มึงดูสิ กูต้องตะลุมบอนกับผู้ชายพวกนั้นว่ะ มันส์แน่ๆ " >" เออ กูก็ว่างั้น เตรียมมันส์กันได้แล้วมึง " >ไอ้อ๊อตพูดยิ้มๆ ไอ้เด่นไม่รอช้ารีบตะโกนว่า >" ลุยยยยยยยยยยยยยยยยย เลย ! " Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.