ตอนที่ 6วันนี้ดุ๋งเข้ามาหาผมที่ร้านกาแฟค่อนข้างเช้าแฮะ ปกติจะแวะมาช่วงเย็นโน่น แต่ก็นานๆที ดูสีหน้าไม่สู้ดีนัก มาถึงก็ขอคุยเป็นการเป็นงาน
....................................................
ไม่เป็นไรดุ๋ง ไม่ต้องคิดมาก เข้าใจโว้ย เข้าใจ ผมเข้าไปกอดคอมัน
เราซะอีกต้องขอบคุณนาย ที่อุตส่าห์ให้โอกาสและช่วยให้มีรายได้ขึ้นมา ทั้งๆที่ก็เพิ่งรู้จักกันก็ตอนเรียนนี่เอง นายยังกล้าไว้ใจเราเลย นับประสาอะไร เรื่องแค่นี้ จิ๊บจ๊อยเพื่อน ผมพูดจากใจจริง เข้ามากรุงเทพฯไม่กี่เดือน ก็ได้เจ้าดุ๋งนั่นแหละที่กล้าคบค้าสมาคมด้วย
แน่นะเว้ย ดุ๋งย้ำ ผมพยักหน้าหงึกหงัก
ถ้านายเข้าใจ ก็สบายใจว่ะ งั้นเดี๋ยวเป็นลูกมือช่วยขายละกัน ว่าแล้ว เจ้าดุ๋งก็
กระวีกระวาดเข้าช่วยจัดอุปกรณ์ที่ผมเตรียมค้างเอาไว้
เฮ้ ทำไมแต่ละคนมาแต่ช่วงเช้ากันนะวันนี้ นี่ก็อีกกลุ่มหนึ่ง ตั้น เจ๋ง บี๋ และเพื่อนอีกสามคน หลังจากที่ไม่ได้เจอกันราวๆสัปดาห์หนึ่งเห็นจะได้ สั่งเครื่องดื่มตามใจตนเองเสร็จ ก็พากันไปเลือกโต๊ะตัวในสุด เหมือนต้องการความเป็นส่วนตัวยังไงยังงั้น
วันนี้ไม่มีเรียนกันเหรอ พ่อหนุ่มสาวทั้งหลาย ผมทักขณะเอากาแฟไปเสิร์ฟ
มีเลกเชอร์บ่ายพี่ ตอนนี้เร่งเตรียมโปรเจกท์กลุ่มกันก่อน เจ๋งตอบโดยไม่เงยหน้า
ส่วนพ้ม ขอปรึกษาเรื่อง Eng นะฮะ ตั้นทำหน้าเจ้าเล่ห์
น่านนน...บลั๊ฟกันอีกละ ผมเบิกตาโต
เรื่องจริงนะพี่ เตรียมตัวไว้ก่อนสอบชิงทุนอ่ะ
งั้นต้องพี่ดุ๋งนี่เลย จบนอกโดยตรง อย่างแรงๆ ผมเชียร์ แล้วก็แนะนำให้รู้จักกันซะเลย ซึ่งดุ๋งก็เข้ากับเด็กกลุ่มนี้เป็นปี่เป็นขลุ่ย เพราะช่างคุย และเฟรนด์ลี่อยู่แล้ว
แหมพี่ปั่นหวงวิชาเชียวนะ ไม่ยอมติวกันเล้ย เสียงเจ้าตั้นลอยมาเข้าหู เมื่อว่างจากคู่สนทนา
ไม่หรอก พี่น่ะยินดีซาเหมอ ให้พี่ดุ๋งโชว์พาวไปก่อน
จากความเป็นกันเองของดุ๋งกระมัง จึงทำให้เด็กๆกล้าชวนไปงานวันเกิด ได้ยินแว่วๆว่าเป็นวันเกิดของบี๋น่ะ(ขนาดได้ยินแว่วๆนะเนี่ย) เสียงดุ๋งบ่นเสียดมเสียดายว่ามีนัดอยู่แล้ว และโบ้ยมาทางผม
พี่ปั่นถ้าไม่รังเกียจ ไปนะพี่ ไม่มีใครหรอก ไม่ถึงสิบคนได้ คืนพรุ่งนี้ค่ะ เสียงบี๋กล่าวชวน เอ ถ้าดุ๋งไม่แนะมาจะชวนเรามั้ยน้อ ถึงไม่ชวนก็ไม่ใช่เรื่องของเราซะหน่อย
โห ใครจะกล้ารังเกียจสาวหน้าใสอย่างน้องบี๋ล่ะครับ พี่ไปเดี๋ยวน้องๆจะไม่สนุกกันซะเปล่า
ไปเท้อพี่ปั่น ไอ้บี๋มันไม่ใช่ชวนใครๆง่าย ถ้าไม่จำเป็น แต่นี่มันจำเป็นถึงชวนไง
...................หนอยเจ้าเจ๋ง
ฮือ ฮือ พี่ซาบซึ้งมากครับ แล้วจะรู้ว่าพี่น่ะตัวกินกับของแท้เลยนะ ผมทำเสียงล้อเลียนกลับ
ต่อให้กินตับก็ไม่กลัว ยังไงก็ถือว่ารับปากแล้วนะ งั้นพรุ่งนี้ซักห้าโมงเย็น ผมมารับที่หอก็แล้วกัน แล้วจะโทรหาอีกที ว่าแล้วก็เอาเบอร์มาซะดีๆ ดุ๋งสรุปง่ายๆ
ทุกคนกลับกันไปแล้ว ผมจึงได้มีเวลาคิดทบทวน ก็ดีเหมือนกันช่วงนี้จะได้ผ่อนคลายหน่อย หลังจากที่หัวมีแต่เรื่องเรียน เรื่องงาน และเรื่องเงิน
..
ผมเตรียมตัวเสร็จก่อนห้าโมงซะอีก เสียงมือถือดังขึ้น เบอร์ก็แปลกๆ ด้วย คงเป็นเจ๋งนะแหละ
เจ๋งเหรอ ขับมาทางเดียวกับหอ.......... ผมพูดทันที
ไม่ใช่พี่ ไม่ใช่ ผมตั้นสุดฮอตคับ เจ๋งขับรถอยู่ กำลังจะไปรับแล้ว บอกทางอีกรอบนึงพี่
อ๋อ ตั้นนั่นเอง
ไม่ถึงสิบนาที รถก็มาถึงหอทันที ในรถมีสี่คน แต่ละคนแต่งตัวกันได้ทันสมัยมั่กมาก เด็กกรุงเทพฯ ก็งี้แหละ ต่างคนต่างทักทายกันเสร็จ ก็ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงบ้านของน้องบี๋
แขกมีสิบคนพอดิบพอดีถ้าไม่นับเจ้าของงานวันเกิด เป็นเพื่อนผู้หญิงของน้องบี๋ซะสี่คนแน่นอนแต่ละคนก็น่ารักทั้งนั้น(ทำไมคนหน้าตาดี จึงกระจุกตัวกันที่กรุงเทพฯกันหมดน้า) ฝ่ายหนุ่มๆมีหกซึ่งรวมเพื่อนชายข้างบ้านน้องบี๋อีกคนหนึ่ง พ่อแม่น้องบี๋ขอตัวขึ้นข้างบนก่อน ปล่อยให้เด็กๆรวมทั้งผมสนุกกันเฉพาะกลุ่ม ผมไม่ลืมที่จะให้ของขวัญเพราะเตรียมเอาไว้แล้วนั่นก็คือหนังสือกลอนที่อ่านได้ทุกเพศทุกวัย ผมยังไม่ทราบรสนิยมของน้องบี๋จึงให้ของที่เป็นกลางๆไว้ก่อน
บรรยากาศสนุกสนานตามวัยของน้องๆเขา หลังจากที่คุยกันอย่างเมามันแล้ว จะขาดเครื่องดื่มและเสียงเพลงไปได้เยี่ยงไร หนุ่มๆก็เหล้า ส่วนน้องผู้หญิงก็สปาย
แต่ละคนก็กระดกเก่งกันเหลือเกิน(หมายถึงแก้วเหล้า แก้วสปาย ) เฮ้ย เริ่มจะคุยกันเป็นคู่ เป็นคู่แล้ว มีน้อง น้องอะไรหว่า น้อง .....น้องนุกนิก นั่นเอง
ที่ไปร้องเพลงคาราโอเค มีน้องย้งไปด้วย ย้งป็นน้องชายของเจ๋งน่ะครับ ขอมาด้วยเพราะคุ้นกับน้องบี๋อยู่แล้ว แต่น้องย้งดื่มไม่มาก เหมือนจะรู้ตัวดีเพราะพึ่งเข้าปีหนึ่งเองแต่คนละมหาวิทยาลัยกับเจ๋ง น้องนุกนิกร้องเพลงเพราะดี แต่ย้งไม่ร้อง ได้แต่เต้นตามเท่านั้น
ผมอยากเปิดโอกาสให้หนุ่มสาวเขาคุยกันคล่องหน่อย (ความจริงผมเป็นส่วนเกินอยู่)จึงทำทีเอาแก้วที่วางเรี่ยราดอยู่จะไปเก็บในครัว ขณะ กำลังเดินผ่านน้องนุกนิกกับน้องย้ง อยู่นั้น
มา มา พี่ปั่น ร้องเพลงกัน พี่ร้องตาแดงๆ ได้ป๊ะ ถ้าได้ เพลงคู่กันเล๊ย
โอ้โห ไม่รู้จัก ปั่นโชว์โอเกะซะแล้ว
ได้ครับ แต่ย้ง ไม ไม่ร้องล่ะ
ผมร้องเพลงไม่เป็นครับพี่ แต่ขอเป็นแดนเซอร์เอง
ผมไม่ฟังเสียงละ และไม่สนใจแล้วว่านุกนิกกับย้งกิ๊กกันอยู่หรือเปล่า รีบเอาแก้วไว้ที่อ่างล้างจาน แล้วพุ่งมา คว้าหมับที่ไมค์อีกตัวทันที ดนตรีขึ้นผมก็โซโล่ทันที
โอ้โห เสียงดีมากเลยพี่ปั่น แต่ท่อนแรก มันของหนูนะพี่ แป่ววว... นุกนิกกับผมหัวเราะก๊าก
ผมกับนุกนิกร้องเพลงเข้าขากันมาก(อันนี้คิดเอาเอง) จากนั้น ก็ต่อด้วยหนุ่มบาว สาวปานทันที ย้งก็ออกสเต็ปตามได้สามช่าจริงๆ เพลงเริ่มมันขึ้น นุกนิกชวนผมลุกเต้นด้วย ผมก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว เรื่องเพลงถึงไหนถึงกัน มีตอนหนึ่งที่นุกนิกเต้นเอาหลังมาสีกันกับผม แบบขำๆ ผมยังกล่าวเลยว่า ระวังจะติดขี้กลากจากพี่นะ พอนุกนิกขอพักเหนื่อย ผมเลยร้องสามเพลงรวด แนวๆทั้งนั้น คิดฮอดแต่กอดบ่ได้ เชพบ๊ะงี้ ตบท้ายด้วย จิ๊จ๊ะซะเลย ตอนเพลงเชพบ๊ะ น้องย้งทำท่างได้ตลกมาก เออ ช่างกล้าจริงๆ นุกนิก ตบมือใหญ่ด้วยความชอบใจใหญ่
งานเลิกเกือบตีหนึ่ง สาวๆก็นอนบ้านน้องบี๋ต่อ ส่วนพวกผมก็ไปนอนบ้านน้องผู้ชายที่อยู่บ้านข้างๆ น้องเขาเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกัน แต่พ่อแม่มีเงินก็เลยซื้อบ้านให้อยู่ตอนมาเรียน พวกเราทำตัวหลุดกันหน่อยก็ไม่มีใครว่า พวกหนุ่มๆเมาๆกันทั้งนั้น มีน้องย้งเท่านั้นที่มีอาการน้อยกว่าเพื่อน ส่วนผมแค่มึนๆเพราะมันหายไปตอนได้ร้องเพลงแล้ว ผมพาน้องแต่ละคนนอนที่ห้องโถงใหญ่ทีละคน มีน้องย้งเป็นผู้ช่วย
จัดแจงหาผ้าห่มตามคำบอกเล่าด้วยเสียงอ้อแอ้ของเจ้าของบ้าน เพราะดึกๆอากาศเย็นเอาการ เฮ้อ ผ้าห่มไม่ครบซะงั้น ผมซึ่งนอนริมสุดเลยต้องขอห่มกับน้องย้ง แต่เด็กหนอเด็กนอนดิ้นเหลือเกินผ้าห่มหลุดจากตัวผมบ่อยมาก จนปล่อยเลยตามเลย หลับๆตื่นๆ หนาวจังแฮะ
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
อืมมม.. เริ่มอุ่นแล้ว...... สบายจังงง
....
.....................................
.....................................
อ้าว......... เช้าแล้วนี่ เฮ้ย ...... ตั้นมานอนข้างเราได้ไงวะ เมื่อคืนเจ้าตั้นนอนในสุดนี่นา ดูเวลาหกโมงเช้าแล้ว ยังไม่อยากลุกเลย ผมรีบนอนตะแคงหันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง
ตื่นแล้วหรือพี่ปั่น เสียงตั้นดังใกล้ๆมาจากด้านหลัง
อืมมมมม.....
ผมตื่นมาราวตีสาม เห็นพี่นอนหนาวอยู่ ก็เลยมานอนแทรกด้วย พอดีผ้าห่มผมผืนใหญ่หน่อย เลยห่มให้ด้วย
ตั้นไม่รู้อะไร ความหนาวทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก พี่น่ะสามารถสังเคราะห์แสงได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว จึงกลายเป็นผู้ชายอบอุ่นไงล่ะ
โห.......................ปล่อยมุกอะไรแต่เช้าวะตู
