We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: My First Boyfriend "
Posted by katesnk on 04-Feb-12 at 03:13 PM
พยายามหว่านล้อม ด้วยการเสนอเงินสะสมทั้งหมดที่ผมมีอยู่ให้กับเด็กหนุ่ม ผมหวังว่ามันคงมีค่ามากพอเมื่อเทียบกับชีวิตของตัวเอง เพราะถ้าเขาฆ่าแกงผม เขาก็จะไม่ได้อะไรเลย แต่ถ้าเขายอมตกลงเขาก็จะมีเงินไปใช้ และผมก็คิดว่าจะไม่แจ้งความอะไรด้วย ถือเสียว่าเป็นการฟาดเคราะห์ให้กับตัวเอง เขาก็จะได้ทั้งเงิน และอิสรภาพนอกคุก

แทนที่เขาจะตาโต เจ้าโจรลักพาตัวกลับหงายหน้าหัวเราะราวกับว่าได้ฟังเรื่องตลก

“อายุเท่าไหร่แล้วคุณ ทำไมถึงได้คิดว่าคนอื่นจะเชื่อคำพูดของคุณ ถ้าผมปล่อยคุณไป คุณก็เอาตำรวจมาลากคอผมน่ะสิ ผมถูกคุมขัง ไม่ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้ ส่วนคุณก็ลอยนวลหนีผมไปโดยง่าย ...ใครเชื่อก็บ้าแล้ว”

เขาทำเป็นรู้ทัน ท่าทางไม่ใช่คนโง่สักเท่าไหร่ อันที่จริงผมยังไม่ได้คิดถึงประเด็นนั้น คิดแค่ว่าถ้าเขายอมปล่อยผมไปดีๆ ผมก็คงไม่เอาเรื่องเอาราวอะไร ท่าทางเขาไม่เหมือนโจรมืออาชีพ ยังดูเป็นเด็กที่น่าจะยังเรียนไม่จบ เขาอาจจะเดือดร้อนอะไรบางอย่างจนต้องจับผมมา ผมไม่อยากจะตัดอนาคตของเขา แค่อยากรู้ว่าเขาทำแบบนี้ทำไม ถ้าเหตุผลพอรับได้ ผมก็คงปล่อยเขาไป ไม่เอาความ

ทว่าพอเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันของเขา เมื่อได้ฟังผมพูดจบ มันก็ทำให้ผมเกิดเปลี่ยนใจ เด็กนี่คงไม่ใช่คนใฝ่ดีอย่างที่ผมคิด เขากล้าที่จะจับตัวผมมาได้โดยไม่กลัวโดนจับ แสดงว่าเขาอาจจะเคยทำเรื่องเหล่านี้มาก่อน เขาอาจจะเป็นอาชญากรเด็กก็ได้ ความอ่อนเยาว์และท่าทีสุภาพไม่ได้การันตีว่าคนนั้นจะต้องเป็นคนดี ถ้าผมหนีรอดออกไปได้ คงจะต้องแจ้งความให้ตำรวจมาเอาโทษกับเขา เพราะไม่อยากให้เขาทำแบบนี้กับเหยื่อรายอื่นๆอีก

“ก่อนที่เราจะตกลงเจรจากัน ผมอยากจะแก้ความเข้าใจผิดจากคุณสักเรื่องหนึ่ง ก่อนที่คุณจะคิดไปใหญ่โต”

เด็กหนุ่มโน้มตัวลงมา และยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ตาหวานพราวระยับ

“มองหน้าผมสิ.......”

เขาบังคับให้ผมมองหน้าเขาด้วยการใช้สองมือประคองหน้าผมไว้ ผมจะหันหนีก็ไม่ได้ เพราะมือแข็งแรงของเขากดที่หน้าผมอยู่

“ผมหน้าตาหล่อเหลาแบบนี้ หุ่นก็ดี เสียงก็เพราะ เป็นพระเอกหนัง นักร้อง หรือ นายแบบก็ยังได้ มีหนทางหาเงินได้มากมายกว่าการเป็นโจรเรียกค่าไถ่ หรือมือปืนเสียอีก ได้เงินดี แถมซ้ำไม่ต้องเสี่ยงต่อคุกตารางด้วย...แล้วผมจะเป็นโจรผู้ร้ายไปเพื่ออะไร ลองใช้สมองของผู้ใหญ่ของคุณคิดดูสิ”

เด็กหนุ่มพูดทำนองประชดประชัน ผมมองหน้าเขาและเห็นคล้อยตาม เจ้าหมอนี่หน้าตาดีจริงๆ ยิ่งเห็นใกล้ๆก็ยิ่งรับรู้ได้ว่าหน้าตาของเขาหล่อเหลาเหมือนเทพสร้าง หล่อๆอย่างนี้ แค่เดินเข้าสู่วงการบันเทิงก็จับเงินแสนเงินล้านได้สบาย ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปเที่ยวจับตัวคนมาเรียกค่าไถ่ให้เสียประวัติตัวเอง

“แล้วผมก็ไม่ได้จับตัวคุณมาเพื่อต้องการเงิน หรือต้องการทรัพย์สินอะไรทั้งนั้น... เข้าใจไว้ด้วย”

เขาพูดอย่างหยิ่งๆ ก่อนจะคลายมือที่จับหน้าผมออก

“ถ้านายไม่ได้เป็นโจรลักพาตัวคนมาเรียกค่าไถ่...งั้นนายจับฉันมาเพื่ออะไร นายมีเรื่องโกรธแค้นฉันรึ หรือมีใครที่แค้นเคืองฉันอยู่ จ้างวานนายให้มาเก็บฉันใช่ไหม”
ซักถามอย่างอยากรู้ เพื่อประเมินสถานการณ์ตัวเองว่า มีโอกาสที่จะเอาตัวรอดหรือไม่ ถ้าหากมีใครจ้างวานเขามา ผมก็จะเสนอค่าจ้างที่มากกว่า และหากเรามีเรื่องเข้าใจผิดกันโดยที่ผมไม่รู้ ก็จะได้หาโอกาสเคลียร์กัน เขาจะได้เลิกเข้าใจผิดและปล่อยตัวผมไปเสียที

เด็กหนุ่มหัวร่องอหายกับคำถามของผม แม้จะรู้สึกขุ่นเคืองใจนิดๆแต่ผมก็ไม่กล้าแสดงความรู้สึกอะไรออกมา ด้วยกลัวตัวเองไม่ปลอดภัย และเหนือสิ่งอื่นใด ผมกลัวจะถูกเขาข่มขืนจริงๆ

“ไม่ใช่อีกนั่นแหละ ผมไม่ได้มาเอาชีวิตคุณเพราะใครจ้างวานมาหรอก ผมจับคุณมาด้วยเหตุผลส่วนตัวของผมเอง”

ตอบเหมือนเมื่อครู่นี้ เพียงแต่ไม่บอกรายละเอียด ยิ่งทำให้ผมรู้สึกคับข้องใจเป็นอย่างมาก

“เหตุผลอะไรของนาย”

ถามด้วยความงุนงง เหตุผลส่วนตัวที่เขาว่ามันคือเรื่องใดกันหนอ ไม่ใช่โจร ไม่ต้องการเงิน ไม่ได้ถูกใช้ไหว้วานมา ทำเองด้วยความสมัครใจ แล้วมันจะมีเรื่องอะไรที่ทำให้เขาต้องจับตัวผมมา หน้าตาของเขาผมก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้ไปทำร้ายอะไรเขาแน่ๆ

“ทานข้าวก่อน แล้วผมจะบอก”

เด็กหนุ่มไม่ตอบ กลับเฉไฉไปเรื่องอื่น ยิ่งทำให้ผมหัวเสียมากยิ่งขึ้น

“จะบอกตอนไหนก็เหมือนกัน ช้าหรือเร็วนายก็ต้องบอกฉันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่บอกฉันมาเสียตอนนี้เลย จะได้หมดเรื่องหมดราวกันไปซะที”

“ก็นั่นน่ะสิ ยังไงคุณก็ต้องได้รู้ แล้วจะรีบร้อนทำไม ทำใจให้สบาย ทานข้าวทานปลาให้อิ่มท้อง ก่อนไม่ดีกว่าเหรอ จะได้ไม่เครียดเวลาผมเล่าให้ฟัง”

เขาย้อนกลับ พลางยิ้มทะเล้น

“ฉันไม่กิน ฉันอยากพูดคุยกับนายให้รู้เรื่องว่าจับฉันมาทำไม”

ผมปฏิเสธ เขายักไหล่แล้วพูดอย่างไม่ยินดียินร้าย

“ไม่ใช่เรื่องดีเลยนะที่จะยอมอดข้าว เดี๋ยวน้ำย่อยกัดกระเพาะคุณจนเป็นแผลหรอก เรื่องทุกอย่างมันจะดูยุ่งขึ้น เพราะคุณไม่ให้ความร่วมมือ แล้วคุณก็อาจจะถูกกักขังหน่วงเหนี่ยวให้อยู่ในบ้านนี้ต่อไป อยู่กับผม ไม่ต้องออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันกันอีก”

“พอเถอะ ไม่ต้องพูดแล้ว ยิ่งพูดก็ยิ่งเข้าทางนาย”

ร้องห้ามเสียงดัง เริ่มรู้สึกชังน้ำหน้าเด็กหนุ่มคนนี้มากขึ้น นอกจากจะปล่อยให้ผมถูกมัดแผ่หลาอยู่บนเตียง ปวดเมื่อยมือไปหมด เขายังพูดจาโยกโย้ถ่วงเวลาอยู่นั่นแหละ เมื่อไหร่ผมจะได้รู้เสียทีว่าตัวเองถูกจับมามัดติดกับเตียงเพราะอะไร

“ไม่ว่าฉันจะปฏิเสธอย่างไร นายก็คงไม่ฟังใช่ไหม เพราะนายจับฉันมาเพื่อบังคับขู่เข็ญให้ทำตามใจนายอยู่แล้วนี่”

อดไม่ได้ที่จะพูดประชดประชันเขา แต่ครั้นจะดื้อดึงต่อไป ก็กลัวว่าเขาจะทำตามที่พูดจริงๆ จับผมขังเอาไว้ เจ้าเด็กนี่อาจจะทำมิดีมิร้ายกับผมก็ได้

“ถ้าฉันกินข้าว นายก็จะบอกใช่ไหม ว่าจับฉันมาทำไม แล้วนายก็จะปล่อยฉันใช่ไหม”

ข่มความโกรธเคืองถามออกไปหลังจากนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง คงไม่มีทางไหนที่จะเอาตัวรอดได้นอกจากยินยอมโจรลักพาตัวไปก่อน แต่เพื่อไม่ให้เขาโยกโย้ได้อีก ผมจึงต้องการคำยืนยันว่าเขาจะปล่อยผม จำเป็นต้องยอมทำตามบางอย่างเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง และเผื่อว่าผมจะมองเห็นลู่ทางที่จะหนีไปจากที่นี่ได้

ถ้าตัดความรู้สึกไม่พอใจที่ถูกบังคับข่มขู่ออกไป การกินข้าวให้เขาเห็น เพื่อที่เขาจะได้สบายใจแล้วยอมเล่าทุกอย่างให้ฟังก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไร ผมทำได้อยู่แล้ว

“ก็อาจจะเป็นอย่างนั้น ขึ้นอยู่กับการร่วมไม้ร่วมมือของคุณ ถ้าทำตัวดีๆ ก็ถูกปล่อยตัวเร็ว”

เด็กหนุ่มยักไหล่ แล้วทำหน้ายียวน แม้จะเป็นคำตอบแบ่งรับแบ่งสู้ แต่ผมก็เห็นว่ามันเป็นโอกาสที่จะเป็นอิสระ ผมควรจะคว้ามันเอาไว้ ดังนั้น ผมจึงฝืนใจยินยอมทานข้าวเช้าที่เขาเตรียมมาให้โดยไม่พยายามแสดงความหงุดหงิดออกมา

“แก้มัดฉันก่อนสิ ทำอย่างนี้ฉันจะกินได้อย่างไรล่ะ”

ต่อรองอีก เพื่อหาทางหนีทีไล่ ถึงตัวผมจะเล็กกว่าเขา แต่ถ้าหากใช้ช่วงเวลาที่หมอนี่เผลอไม่ทันระวังตัว ผมอาจจะสู้ชนะได้

เขาส่ายหน้า ยิ้มกรู้มกริ่ม ท่าทางไม่เชื่อใจผม

“ผมไม่โง่หรอกนะ ถ้าผมปล่อยมือคุณเป็นอิสระ คุณก็จะก่อเรื่องขึ้นมา ด้วยการพยายามหนี ผมไม่ไว้ใจคุณ อุตส่าห์เสี่ยงตายไปจับคุณมา ขืนปล่อยให้หนีง่ายๆก็เหนื่อยฟรีน่ะสิ”

ช้อนถูกยื่นมาใกล้ๆปากของผมอีกครั้งหลังเด็กหนุ่มพูดจบ

“ผมจะเป็นฝ่ายป้อนคุณเอง”

เขาสรุปเอาดื้อๆ แววตาของเขาที่มองมา มันมีประกายบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกขนลุก

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.