เครดิต : เว็บจีแกงค์ นะครับ
.
.
.
.
.
.
ภาคแรก
"อย่า ครับ พี่ผมขอร้องหล่ะจะเอาอะไรจากผมก็เชิญ แต่อย่าทำร้ายผมน่ะครับ ผมกลัวแล้ว" ชายหนุ่มวิงวอนร้องขอชีวิตจากเหล่าโจรในตรอกมืดแห่งหนึ่ง
"เฮ้ยจับมันถอดเสื้อสิ"ชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งในหมู่โจรซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหัวหน้าโจรกลุ่มนี้
"ครับ ลูกพี่" ชายผู้ซึ่งเป็นลูกน้องรับปาก
"พี่อย่าน่ะ ปล่อยผมไปเถอะ อย่าทำอะไรผมเลย" ชายหนุ่มผู้เคราะห์ร้ายวิงวอนอีกครั้ง
"แกคิดว่าแกเป็นใคร ถึงมาสั่งข้าได้" ชายผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าเอ่ย
"ถอดเสื้อผ้ามันหมดแล้วครับ" ชายที่ถอดเสื้อผ้าหนุ่มเคราะห์ร้ายอยู่เอ่ย
"จับมันหันก้นมา" หนุ่มซึ่งเป็นหัวหน้าเอ่ย
"พี่จะทำอะไรมันอ่ะครับ"
"เอาตูดมันซิว่ะ แต่ว่ากูไม่เอาหรอก"
"อ้าวแล้วพี่จะให้ใครเอาอ่า"
"พวกมรึงทุกตัวไงหล่ะ" ชายหนุ่มลั่นวาจาพร้อมหัวเราะดั่งลั่น ฝนที่เริ่มตกลงมาโปรยปรายอย่างเอาเป็นเอาตาย
ชายหนุ่มนับสิบคนเวียนเทียนคนละ 2 รอบ
"เอาหล่ะ พวกมรึงพอได้" หัวหน้าที่กำลังนั่งดูลูกน้องนับสิบรุมโทรมหนุ่มน้อยอย่างเมามัน ลุกขึ้นยืน แล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเอง
"อ้าวทำไมหล่ะครับ"
"คราวนี้ ถึงตากูบ้างแล้วหล่ะ" หัวหน้างัดท่อนซุงยักษ์ของตัวเองออกมาชักเข้าชักออก ก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงแห่งกาม
น้ำที่ไหลเยิ้มออกมาจากปลายท่อนซุง ถูกเสียบเข้าไปพร้อมกับท่อนซุงอันยาว8-9 นิ้ว สีดำทะมึนของมันช่างหน้ากลัวเสียจริง
"ทำไมมันฟิตอย่างงี้ว่ะ แหมรู้งี้กูเอามันคนแรกก็ดี" หัวหน้าโจรเอ่ย
"โอ้ ยๆๆ" ร่ายที่ไร้เรี่ยวแรงอันแสนเปียกไปด้วยฝนและน้ำกามของชายหนุ่มเคราะห์ร้าย ร้องออกมา เสียงฟ้าผ่าดังลั่นแสงวาบสว่างไปชั่วหนึ่ง
"ไปกันเถอะพวกเรา" ชายที่เป็นหัวหน้าเอ่ย พร้อมพาลูกน้องเอากระป๋าตังค์+โทรศัพ์มือถือของชายที่โดนรุมโทรมไปหมาดๆ
"ชะ ช่วย ด้วย คร๊า ..บบ" ชายหนุ่มที่นอนเปลือยร้องออกมา
ชายหนุ่มที่เดินผ่านตรอกเกิดได้ยินเข้าเลยวิ่งเข้ามาช่วย
"อ้าว คุณเป็นอะไรครับ ทำไมมานอนโทรมอย่างนี้ ใครทำอะไรคุณ" ชายหนุ่มถามด้วยความหวังดี
"ผมมม...." ชายคนนั้นน้ำตาไหลพรากพร้อมกับสายฝนก่อนจะหมดสะติไป
"เอาไงดีว่ะ พาไปบ้านเราก่อนละกาน" ชายหนุ่มอุ้มชายน่าสงสารกลับบ้านตัวเอง
"เฮ๊ย.. เราอยู่ที่ไหนเนี่ย" ชายหนุ่มที่ร่ายกายย่ำแย่ตื่นขึ้นมาพร้อมคราบน้ำตา
"อ๊ะ ตื่นแล้วหรอครับ"
"อะ อืม คุณนี่เองที่ช่วยผมไว้ เอออ... ขอบคุณมากๆน่ะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ เออ.... แล้วใครทำร้ายคุณหรอครับ ถึงได้โทรมเชียว"
"เออ .... อืมม...." ชายหนุ่มที่ถูกทำร้ายร้องไห้
"ถ้าคุณไม่สบายใจที่จะพูดมันก็ไม่ต้องพูดน่ะครับ" ชายหนุ่มโผกอดให้เขาซบลงที่อกของเขา
"ร้องมาเลยครับ ร้องออกมาให้พอน่ะ" ชายคนนั้นปลอบโยน
"ขอบคุณมากน่ะครับ ผมจะไม่ลืมบุญคุณนายเลย" ชายที่โศกเศร้าเอ่ยพร้อมกอดนายคนนี้ไว้แน่ๆ
ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่างกายที่ยังย่ำแย่อยู่
"เราเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ" ชายหนุ่มคนนั้นเอ่ยรำพันขึ้นมา เขายังเจ็บที่ก้นเขาอยู่ เขาภาพนั้นยังติดตาเข้าไปตลอดชีวิต
"ตื่นแล้วหรอครับ" ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องนอนของตนเองกล่าวขึ้น
"อะ ..อืม เอออ.. นายชื่ออะไรหรอ" ชายที่อยู่บนเตียงของเจ้าของบ้านพร้อมชุดใหม่
"อ้อ ผมลืมแนะนำตัวเองไป ผมชื่อไดครับ" เขาพูดพร้อมยิ้มหวานๆส่งไปให้หนุ่มน้อยที่อยู่บนเตียง
"อื้มได ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ ผมชื่อพีชครับ" พีชพูดพร้อมส่งยิ้มแห้งๆให้
"คุณยังไม่หายเจ็บสิน่ะ" ไดพูดอย่างเป็นห่วง
"อะ.. อืม"
"แล้วบ้านคุณอยู่ไหน เดี๋ยวผมไปบอกพ่อแม่คุณให้ว่าคุณอยู่ที่บ้านผม"
"มะ ไม่ครับ บ้านผมไม่มีหรอก พ่อแม่ผมเลิกกันตั้งแต่เด็ก ผมอยู่กับเฮียตั้งแต่เด็ก"
"เออ ขอโทษน่ะครับ ผมไม่น่าถามเลย" ไดหน้าเสีย
"ไม่เป็นไรครับ ที่ผมถูกทำร้ายหน่ะ ผมหนีมาเพราะไม่อยากทำอาชีพแบบนี้อีก เลยโดนเค้า..." พีชเริ่มหน้าเสีย
"คุณอยู่บ้านผมไปก่อนก็ได้ ผมก็อยู่คนเดียวเหมือนกันครับ" ไดเอ่ยขึ้น พร้อมส่งยิ้มหวานๆมาให้
"ขอบคุณ คุณมากน่ะครับ ผมไม่รู้ว่าจะตอบคุณ คุณอย่างไรดี"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเต็มใจจะช่วยคุณทุกเมื่อ" ไดพร้อมกับส่งตาหวานให้พีช
"เอออ.... อย่ามองผมแบบนั้นสิ ผมเขินน้า"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็ผมชอบบบ..." ไดโน้มตัวลงมาหอมแก้มพีช
"จะๆๆ ทำอะไรอ่ะ" พีชหันหน้าหนีด้วยความกลัว
"ก็แบบนี้พีชชอบไม่ใช่หรอ"
"มะๆ ..ไม่ใช่แบบนั้นน้าครับ"
"อ้อหรอ ก็ผมชอบนี่" ไดประกบปากพีชด้วยปากของตนเอง
"อ๊ะ" พีชร้อง
"ไม่ต้องกลัวน่ะครับ ผมทำไม่เจ็บหรอก ผมจะทำให้คุณลืมเรื่องเมื่อวานไปเลย" ไดยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเริ่มลูบไล้ร่ายกายของพีช
"หัวนมของพีชเต่งตึงจังเลยครับ"
"โอ๊ย อย่าบีบแรงซิครับ"
"ทำไมครับ"
"ผะ.. ผมๆๆเจ็บ" พีชทำหน้าเสียวซี้ด
"ขอโทษครับ เดี๋ยวผมจะระวังให้มากกว่านี้หน่อย"
"ไม่เป็นรัยหรอกครับ"
คืน นั้น ไม่รู้อะไรจริงๆ พีชถึงไม่กลัวอะไรเลย ทั้งๆเพิ่งเจ็บมามาก แต่กลับกลายเป็นสนุกและรับรสบางอย่างที่ไม่ใช่เฉพาะความใคร่ที่เขาเคยได้รับ จากคนที่มาซื้อบริการของเค้าทั่วไป ทั้งๆที่เค้าไม่เคยสนุกและรู้สึกอบอุ่นแบบนี้มาก่อนเลย เพราะว่าเค้าไม่อยากทำอาชีพแบบนี้
"นี่ นายจะไปไหนอ่ะ" พีชงัวเงียลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาอยู่เตียงเจ้าชองบ้าน
"อ้าว ตื่นแล้วหรอ อรุณสวัสดิ์ครับ ผมกำลังจะไปทำงานอ่า ^^" ไดในชุดพนักงานบริษัทแห่งหนึ่งตอบพีชแล้วส่งยิ้มน่าเสอียนมาให้
"แหม แฮปปี้จังเนอะ"
"อ้าว ก็ต้องแฮปปี้สิครับ"
"แฮปปี้ เรื่องไรมิทราบ"
"ก็มีคนน่ารักมานอนอยู่ในห้องเมื่อคืนก่าผมไง"
"บ้าพูดรัยไม่รู้ เค้าเขินน้า"
"เขิน นักก็มาเป็นเมียผมสิครับ" ไดโน้มตัวลงมา เอาหน้าผากชนพีช สายตาทั้งสองที่จ้องมองกันราวกับโลกนี้เป็นของพวกเขา เวลาเหมือนหยุดนิ่ง
"อะ... อื้ม ><"
"พูดอะไรน่ะครับ ผมไม่ค่อยได้ยินเลยอ่า" ไดทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วฉีกยิ้มอีกที
"ก็ได้!" พีชตะโกน
"พอใจรึยังอ่ะ"
"พอใจแล้วครับ" ไดหอมแก้มพีชก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"บะบายที่รัก ไว้เลิกงานแล้วผมจะรีบๆมาน่ะ" ไดหยิบกระเป๋าหน้าห้องก่อนจะเดินจากไป
"บ้า... ผู้ชายอะไรไม่รู้ ><" พีชรำพันถึงภาพที่ไดหอมแก้ม แล้วอมยิ้มหวานล้มตัวนอนคดอยู่กับเตียงต่อไป
"นี่ อาหารเย็นจร้า ทำเองเลยน้า" พีชยกกะเพราไข่ดาวมาล่อไดที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา
"หอมมั้ย" พีชถามไดขณะเอาจานอาหารเลื่อนผ่านจมูกไดไปอย่างเร็ว
"โอ้ๆๆๆ หอมจังเลยครับ ที่รักทำเองหรือนี่"
"ใช่สิ แล้วจะกินมั้ยหล่ะ" พีชทำหน้าบู้ (หน้าบู้หมายถึง ทำหน้ายู่ยี่น่ะครับ)
"กินซิครับ โอ้ๆๆๆๆ อย่างอลสิคร๊าบบบ ผมล้อเล่นหน่า" ไดลุกขึ้นยืนโอบพีชและหอมแก้มอย่างอ่อนโยน
"ไปกินซิ" พีชไล่ไดเพราะเขินจัด
"คร๊าบบบ... เออนี่ตุ๊กตาที่พีชให้อ่ะ อยู่บนหัวนอนน่ะครับ"
"อื้ม"
"ไปลองชิมฝีมือพีชดีกว่า" ไดเดินยกจานไปนั่งกินบนโต๊ะ
"โอ้วววว... อร่อยจริง แฟนใครทำน่ะ"
"ปากหวานๆๆๆๆๆ เดี๊ยโดนต่อยเลย"
"ไม่ชอบรึไงหล่ะครับ" ไดยิ้มส่งสายตาหวานให้อีกที
"ชอบดิ เออนี่ เค้าได้งานทำใหม่แล้วน่ะ"
"จริงหรอครับ งานอะไรอ่า"
"เป็นพนักงานส่งพิซซ่าอ่า"
"อื้มมม.. ดีแล้วว"
"กินเร็วๆล่ะกาน"
"คร๊าบบ แล้วตัวเองกินอะไรรึยังอ่า"
"อื้ม กินแล้วครับ"
"เดี๋ยวคืนนี้ เรามาสนุกกันดีกว่าน่ะครับ"
"บ้า หรอ"
"แล้วอยากสนุกไหมหล่ะ"
"อยากจิ"
"นี่ อาหารเย็นจร้า ทำเองเลยน้า" พีชยกกะเพราไข่ดาวมาล่อไดที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา
"หอมมั้ย" พีชถามไดขณะเอาจานอาหารเลื่อนผ่านจมูกไดไปอย่างเร็ว
"โอ้ๆๆๆ หอมจังเลยครับ ที่รักทำเองหรือนี่"
"ใช่สิ แล้วจะกินมั้ยหล่ะ" พีชทำหน้าบู้ (หน้าบู้หมายถึง ทำหน้ายู่ยี่น่ะครับ)
"กินซิครับ โอ้ๆๆๆๆ อย่างอลสิคร๊าบบบ ผมล้อเล่นหน่า" ไดลุกขึ้นยืนโอบพีชและหอมแก้มอย่างอ่อนโยน
"ไปกินซิ" พีชไล่ไดเพราะเขินจัด
"คร๊าบบบ... เออนี่ตุ๊กตาที่พีชให้อ่ะ อยู่บนหัวนอนน่ะครับ"
"อื้ม"
"ไปลองชิมฝีมือพีชดีกว่า" ไดเดินยกจานไปนั่งกินบนโต๊ะ
"โอ้วววว... อร่อยจริง แฟนใครทำน่ะ"
"ปากหวานๆๆๆๆๆ เดี๊ยโดนต่อยเลย"
"ไม่ชอบรึไงหล่ะครับ" ไดยิ้มส่งสายตาหวานให้อีกที
"ชอบดิ เออนี่ เค้าได้งานทำใหม่แล้วน่ะ"
"จริงหรอครับ งานอะไรอ่า"
"เป็นพนักงานส่งพิซซ่าอ่า"
"อื้มมม.. ดีแล้วว"
"กินเร็วๆล่ะกาน"
"คร๊าบบ แล้วตัวเองกินอะไรรึยังอ่า"
"อื้ม กินแล้วครับ"
"เดี๋ยวคืนนี้ เรามาสนุกกันดีกว่าน่ะครับ"
"บ้า หรอ"
"แล้วอยากสนุกไหมหล่ะ"
"อยากจิ"
ณ ห้องที่มืดในยามค่ำคืน แสงไฟที่สาดส่องลงมายังร่ายของทั้งคนที่อยู่ในสภาพล่อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่ ทั้งสองอยู่ในท้า 69
"โม๊คให้ผมทีครับ ที่รัก" ไดร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน
พีชงับหัว-ว-ของไดด้วยความอยากและความกระหาย ละลัวลิ้นที่ปลายยอดของท่อนซุงได ก่อนจะงับไปทั้งอันและทำความสะอาดจนเยิ้มไปหมด
ในขณะที่ไดก็คว้าของพีชมางับเล่นเช่นกัน เขากินไข่ทีละข้างก่อนจะเลียมันอีกที
"พร้อมรึยังครับที่รัก" ไดถาม ขณะที่จับเอวหมุนตัวพีชลงมานอน
"อะอื้ม" พีชพูดขณะที่ไดจับขาพีชฉีกออกไปทั้งสองข้าง แล้วเอาท่อนซุงมาจ่อหน้าถ้ำ
"1... 2... 3..." ไดยัดท่อนซุงขนาด7นิ้วลงไปในรู
"อะ โอ๊ย" พีชร้องด้วยความเจ็บ(จากครั้งนู้น) กล้ามเนื้อของพีชกระตุกและบีบท่อนซุงของได
"อู๊ยยย... มัยมันฟิตอย่างนี้เนี่ย เสียวสุดยอดเลย" ไดพูดพร้อมค่อยๆยัดท่อนซุงของตนเองลงไปจนมิด
"เริ่มเร็วน่ะครับที่รัก" ไดถามพีชก่อนจะล้มตัวลงมางับหัวนมสีชมพูของพีช ที่กำลังเบ่งบาน
"อื้ม" พีชตอบทันที และแล้วไดก็เริ่มซอยเข้าซอยออกอย่างรวดเร็ว
"โอ๊ย ๆๆ. เจ็บๆๆ" พีชร้อด้วยความเจ็บปวด แต่ไดไม่สนใจฟังและเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ
เสียงดังป้าบๆสนั่นบ้านของได
และแล้ว...
"โอ๊ย.. ผมไม่ไหวแล้วขอแตกในน่ะครับ" ไดบอกแล้วปล่อยน้ำกะทิไปในตัวพีช
"อ้าาาส์... สนุกจังเลย" พีชพูดขณะที่ไดล้มตัวลงมานอนกอดกับพีช
"ผมจะรัก ที่รักคนนี้ตลอดไปจนวันตายน่ะครับ" ไดบอกพีชแล้วเอามือลูบใบหน้าพีชอย่างอ่อนโยน
"ผมก็จะรักคุณคนเดียวจนวันสิ้นลมน่ะ" พีชตอบรับไดทันทีที่ได้ยินจากปากคนที่ตนรักมากที่สุดในชีวิต
แล้วทั้งคู่ก็นอนกอดกันถึงรุ่งเช้า
"พีชอย่าลืมนะ สัญญากันแล้ว = =" ไดบอกพีชขณะหน้าผากแตะกัน
"ผมจะไม่มีวันลืมเลย ได" พีชกล่าวเสร็จปั้บ
ไดก็จูบพีชเพื่อส่งแรงแห่งรักไปให้พีช
พีชหน้าแดง แล้วก็ยิ้มอยู่ในใจ
"เฮ้อออ.... " ไดลุกขึ้นมานั่งงัวเงีย ขี้ตา
"ที่รักกกก... อยู่ไหนอ่า"
"อยู่นี่คร๊าบบบบ.." พีชตะโกนตอบไดจากในห้องกินข้าว
"ตื่นไวจัง" ไดเดินเข้ามาในห้องกินข้าว
"อื้ม"
"หอมอะไรอ่า" ไดเดินมาที่จานทั้งสองใบบนโต๊ะ
"เป็นไง น่ากินมั้ย"
"น่ากินมากๆเลยครับ" ไดอมยิ้มให้พีชแล้วนั่งลงบนเก้าอี้
"ข้าวผัดอเมริกันเชียวน่ะ"
"อื้มทานและน่ะครับ"
"มา เดี๋ยวป้อนให้" พีชหยิบช้อนแล้วลงมือตักข้าวผัดคำใหญ่ป้อนได
"อร่อยมั้ย" พีชถามแล้วหยิบผ้าเช็ดปาก เช็ดให้ได
"อร่อยดิครับ" ไดยื่นหน้าไปให้พีชเช็ดปากให้ทันที
"กินไปเลย จะกินมั้งแล้ว" พีชทำปากเบ้แล้วจ้องมองหน้าไดสักพักแล้วทั้งคู่ก็หัวเราะกัน
"มะ เค้าป้อนพีชมั่ง" ไดตักข้าวผัดคำยักษ์ยัดปากพีช
"อื้อ ใหญ่เกิน" พีชพูดขณะข้าวล้นปาก
"แหม แค่นี้ล้นปาก ทีเมื่อคืนน่ะ ของผมใหญ่กว่านี้ ยังกินได้หมดเลยน่ะ"
"บร้า พูดอะไรก็ไม่รู้"
"ผมไปทำงานแล้วน่ะครับ ที่รัก" ไดเดินหยิบกระเป๋าออกนอกประตู
"บ๊ายบายครับ" พีชบ๊ายบายไดก่อนส่งจูบให้
"จุ๊บๆ" ไดเอ่ยแล้วไปทำงาน
"ไปทำงานบ้างดีกว่า" พีชรำพันกับตัวเองแล้วหยิบเสื้อพนักงานพิซซ่ามาใส่
ณ ที่ร้านพิซซ่าแห่งหนึ่ง พีชเดินเข้าไปในร้านแล้วนำพิซซ่าไปส่ง
"เฮ้ยไอ้หนู คนที่มาใหม่หน่ะ เอาพิซซ่าไปส่งที่...หน่อยน่ะ" พนักงานทำพิซซ่าเอ่ย
"ครับ"
"เร็วๆ ด้วยหล่ะ ห้ามเกิน 30 นาทีน่ะ"
พีชขี่มอเตอร์ไซด์ของร้านพิซซ่าไปที่คอนโดแห่งหนึ่ง
"ชั้นที่ 30" พีชบ่นพึมพำก่อนจะเดินไปส่งที่หน้าห้อง
"ก๊อกๆๆ" พีชเคาะประตู
"เอาเข้ามาให้หน่อยครับ ผมกำลังยุ่งอยู่ครับ" เสียงจากในห้องตะโกนออกมา
"เอออ.. คือ.." พีชตะกุกตะกัก
"เอาเข้ามาได้เลยครับ ประตูไม่ได้ล็อค" เสียงคนในห้องตะโกนออกมาอีกครั้ง
"งั้นผมเข้าไปและน่ะครับ" พีชขออนุญาติเจ้าของห้องเพื่อเข้าไป
"ผมรอคุณอยู่เลยน่ะ พีช" ชายคนหนึ่งที่อยู่ในห้อง รูปร่างสูงขาวเท่ห์ตาตี๋ และดูดีมากทักทายพีช
"เอ๊ะ! คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไง" พีชงงว่าบุคคลในฝันนี้รู้ชื่อเขาได้อย่างไรกัน
"อ้อ! ผมแอบชอบคุณมานานแล้วครับ" ชายคนนั้นหน้าแดงมากทีเดียวและเอามือเกาหัวตัวเอง
"แต่ผมไม่เคยเห็นคุณเลยน่ะ"
"อ้อผมแอบสะกดรอยตามคุณไปในทุกๆที่หน่ะครับ"
"แล้วคุณชื่ออะไรอ่า" พีชถาม
"ผมชื่อเจี๊ยนคร๊าบ"
"พีชน่ารักจังน่ะครับ" เจี๊ยนเขยิบตัวเข้ามาใกล้พีช ในขณะที่พีชก็เขยิบตัวถอยหลังไปชิดประตู
"เอออ... คือ" พีชทำหน้าครุ่นคิดแล้ววางถาดพิซซ่าไว้ที่พื้น
"งั้นผมวางไว้ตรงนี้น่ะครับ" พีชเอามือจับบิดประตูเพื่อจะหนีออกไป
- เฮ้ย! ทำไมมันบิดไม่ออกว่ะ - พีชคิด
"ผมใช้ระบบล็อคอัตโนมัติหน่ะครับ หนีผมไม่ได้หรอก" เจี๊ยนมองพีชพยายามบิดกลอนประตูแล้วหัวเราะต่อไป
"อย่าทำอะไรผมเลยน่ะ ผมมีเจ้าของแล้ว" พีชตัวสั่น
"อ้อ หรอคร๊าฟฟฟฟ ไม่เป็นไรหรอกคร๊าฟฟฟฟ เดี๋ยวผมจะทำให้ลืมคนของคุณไปเลยและกาน ดีมะครับ?" เจี๊ยนเขยิบเข้ามาติดแล้วเอามือจับคางพีชเงยหน้าขึ้นมา
"อย่ากลัวผมไปเลยน่ะ ผมจะทำให้ลืมไม่ลงเลยน่ะครับ" เจี๊ยนโอบกอดพีชแล้วประกบปากดูดดื่มอย่างกระหาย
เจี๊ยนพลักพีชลงไปที่เตียงของตน
"ได้เวลาเริ่มสนุกกันแล้วครับ" เจี๊ยนถอดเสื้อของตนเองออกจนหมด
พีชเห็นหุ่นที่น่ากอดของเจี๊ยนก็เคลิ้มไป รวมถึงซิกแพ็คของเขาสวยที่สุดที่เขาเคยเห็นมา
เจี๊ยนมองหน้าพีชที่กำลังหื่นกระหายเขาเต็มที่ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย
เจี๊ยนเดินเข้ามาบนเตียง จับพีชถอดเสื้อออก พีชเหมือนถูกต้องมนต์สะกดให้เคลิ้มตาม
ร่างกายของพีชขยับไม่ได้ แม้แต่หัวใจของพีชยังเป็นของเจี๊ยนคนเดียว ลืมไดไปแล้ว:-X
"ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดในโลก" เจี๊ยนถอดกางเกงในออก แล้วงัดตอปิโดยักษ์ขนาด 9 นิ้ว ฝังมุขลูกยักษ์ที่หนังตอปิโด
เจี๊ยนจับหัวพีช โม๊ค ตอปิโดของตัวเอง
"ดูดมันเลยที่รัก อ้าาาาา.... เป็นเมียผมน่ะ" เจี๊ยนทำหน้าซี้ดดด...แล้วโขกหัวพีชกระแทกเร็วขึ้น
"อื้มมม..." พีชโม๊คตอปิโดด้วยความเอร็ดอร่อยที่สุดที่เคยกินมา พีชละลัวลิ้นที่ปลายตอปิโด เลียที่มุขอันใหญ่และอมมันเข้าไป
"อ้าาาาส์" เจี๊ยนยืนตัวแกร็ง แอ่นตอปิโดไปหาพีช พีชจับไข่ทั้ง2ข้างแล้วทำความสะอาดทั้ง2ลูก
"นอนไปซิครับ ผมจะทำความสะอาดก้นให้" เจี๊ยนผลักพีชลงไปนอนราบแล้ว พลิกตัวพีชไปนอนคว่ำ
"อ้าขาซิครับ" เจี๊ยนบอกพีชให้อ้าขาก่อนจะก้มลงเอามือทั้งสองข้างแบะก้นออก แล้วเอาลิ้นเลียทำความสะอาด
"อะโอ๊ย เสียวจังที่รัก" พีชร้องออกมาก่อนจะคว้าผ้าปูเตียงสีขาวมากำจนแน่ แล้วกัดมัน
"ผมจะทำให้เสียวกว่านี้เลย" เจี๊ยนเอานิ้วสอดเข้าไปในรูแล้วดึงเข้าดึงออก
"อร๊ากกกก.... ผมจะไม่ไหวแล้วน่ะ" พีชร้องด้วยอาการแกร็ง
เจี๊ยนจับตอปิโดตัวเองชักขึ้นชักลงแล้วนำไปจ่อปากรู
"1..2..3.. อ้าาาา ฟิตชิบ" เจี๊ยนดันตอปิโดไปสุดแรงจนมิด
"อ๊ายยย...." พีชร้องด้วยความเจ็บ เพราะมุขผ่านเข้าไปด้วยความรวดเร็ว
เจี๊ยนขย่มรูเป็นชุดใหญ่
"อ้า.... อ้า ..... โอ๊ยยย.... อ้า..." พีชร้องลั่นคอนโด
"ผมจะเสร็จแล้ว อ้าาาา..." เจี๊ยนดึงตอปิโดออกมาแล้วใส่ปากพีช
"ดูดมันเข้าไปเยอะน่ะครับที่รัก" พีชทำหน้าทำปากซู้ดแล้วหลับตาปี๋
พีชจับมันดูดไปอย่างแรงน้ำของเจี๊ยนมีรสอร่อยที่สุดที่หยุดที่เคยได้กิน
"ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ ที่รัก"เจี๊ยนลุกออกจากเตียงแล้วมุ่งไปสู่ห้องน้ำ
"ไปอาบน้ำด้วยกันซิครับ ผมจะถูหลังให้ " พีชเดินตามคำเรียกร้องจากคนรักใหม่
ทั้งคู่เดินเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ เจี๊ยนเดินลงน้ำในอ่างอาบน้ำ ที่มีน้ำอุ่นเต็มอ่าง
"มาเลยครับ ผมเปิดน้ำรอตั้งนานแล้ว"
"ครับ" พีชเดินลงอ่านอย่างระมัดระวัง
"หุ่นพีชนี่ดีจังน่ะครับ น่ารักน่าถนุดถนอม" เจี๊ยนมองร่างกายพีชทุกส่วน
"มองไรเล่า เค้าเขินน้า" พีชนั่งลงไปในอ่างน้ำ
"มองคนน่ารักไงครับ มาหันหลังมา ผมจะถูให้" พีชหันหลังให้เจี๊ยนแต่โดยดี
"อื้มมม... สบายจัง" พีชเอ่ย
"ผิวพีชขาวนุ่มมากเลยน่ะครับ แถมยังละเอียดอีกด้วย" เจี๊ยนถูหลังพีช แล้วมองผิวอันขาวเนียนของพีชอย่างกะอยากจะกินเลยเชียว
"แหมมม... พูดเว่อร์เกินไปเล่า น้อยๆหน่อย" พีชหน้าแดงเมื่อถูกชมอย่างจัง
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ" พีชกล่าวลา
"เดี๋ยวพีช ผมยังไม่มีเบอร์คุณเลย" เจี๊ยนห้ามพีช
"อ้อ ลืม 080307xxxx" พีชบอก
"นั่นไงเบอร์ผม" โทรศัพท์พีชดังขึ้น
"อื้ม" พีชตอบ
"บ๊ายบายครับ"
"บะบาย"
"จุ๊บๆครับ"
"อื้ม จุ๊บๆ" แล้วพีชก็เดินไปที่ลิฟท์แล้วกดลงจากคอนโดทันที
