We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ตรีกับกบ" Posted by BLACK_MOTH on 17-Apr-12 at 02:19 AM ตอนที่ 3 เลือกแล้ว แปลกจังเลยะนะผมว่า เวลาเรามีความรักนี่มันดูอะไรก็ดีไปหมด มองดูถนนยังสวยเลย ผมนั่งนับเวลาให้ถึงตอนเช้า จะได้เจอหน้าตรี เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน เอ๋!!! รองเท้านักเรียนหญิงสีดำวางอยู่หน้าบ้านผม หรือว่าเล็ก ทำไงดีวะ ผมค่อย ๆ เดินขึ้นบ้านโดยใช้ความคิดอย่างหนัก จะเอาไงดีกับเล็กหละ จะบอกเขาตรง ๆ ว่า จริง ๆ แล้วผมรู้แล้วว่าผมรักใคร หรือว่าเก็บไว้ก่อนแล้วค่อยวันหลังดีกว่า แต่ไม่ทันแล้ว เล็กเดินออกมาในชุดนอน ซีทรู บางเฉียบสีชมพู หัวนมชูชันดันเนื้อผ้าออกมา ส่วนช่วงล่างนั้นก็สั้นเกือบเห็นขนเลย ผมกระอักกระอ่วนไม่น้อยกับชุดที่เธอใส่ แต่ว่าเอ๋!! ทำไมควยผมมันไม่โด่วะ ปกติแค่เธอสัมผัสควยผมก็โด่แล้ว คือว่ามันพวกไวต่อการสัมผัสเสียด้วย เพียงแต่ความรู้สึกเมื่อผมจะร่วมรัก หน้าของไอ้ตรีก็จะลอยเข้ามาในหัวผมตลอด เล็ก “กลับมาแล้วหรอ เห็นแบะบอกว่าวันนี้ กบไปง้อตรีมัน เป็นไงบ้าง สำเร็จไหม เห็นบอกว่า อยู่ในห้องเคลียร์กันตั้งนานเลย” เอาหละสิ กู ผม “ก็เรียบร้อยดี ปรับความเข้าใจกันแล้ว กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง นานเอาการเลย” เล็ก “ตรี นี่เหมือนผู้หญิงเลย ง้อยากมาก ๆ เลย ปกติกบไม่เคยง้อใครรอบสองนี่ ขนาดเขา ตัวเองง้อเราแค่ครั้งเดียวเอง ก็ต้องยอมแล้ว” เล็กพูดเชิงน้อยใจ ผม “ก็มันเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่กบรักที่สุดนี่ ก็ต้องง้อนานหน่อย” ผมรีบเดินเข้าห้อง เลยดีกว่า เดี๋ยวมันจับพิรุธได้ อาบน้ำก่อนแล้วกัน อยู่ในห้องน้ำก่อนแล้วกัน กูจะทำไงต่อไปหละที่นี้ ผมอยู่ในห้องน้ำเกือบชั่วโมง สุดท้ายผมก็คิดหาทางได้ ผมออกจากห้องน้ำ แล้วก็แต่งตัว กะว่าจะไปนอนบ้านไอ้แบะก่อนแล้วกัน เล็ก“อ้าว กบจะไหนเหรอ” ผม “กบมีนัดกับไอ้แบะหนะ เล็กนอนก่อนเลย อาจจะกลับมาดึก หรือถ้าดึกมากอาจไม่กลับ เห็นไอ้แบะบอกว่ามีเรื่องคุยอะ” เล็ก “อ้าวหรอ เรามีเรื่องอาจจะบอกกับกบนะ อยู่คุยกับเราก่อนได้ไหม” ผมต้องชะงักกับคำขอร้องของผู้หญิงที่นอนกับผมแทบทุกวัน ผม “มีเรื่องไร ด่วนไหมอะ เราต้องรีบไป” เล็ก “นั่งก่อนสิ” เล็กเดินมาจับ มือ และจูงมือผมไปนั่งบนเตียงนอน เล็กนั่งเงียบสักครู่ แล้วก็บอกว่า เล็ก “กบ ทางบ้านของเล็กจะย้ายไปอยู่ที่อังกฤษ และขอให้เล็กไปอยู่กับเขาด้วย” หา อะไรมันจะโชคดีอย่างนี้ แบบนี้กูก็ไม่ต้องบอกมันก็ได้นี่ เปล่าให้เงียบหายไปเองเลยก็ได้ 555 สวรรค์โปรด เล็ก “กบ กบเป็นไร ดีใจมากเลยหรอที่เล็กจะต้องไปอังกฤษ ” ตายละวา ผม “เปล่าหรอก กำลังอึ้งอะ คิดอะไรไม่ถูก เออ แล้วเล็กว่าไงหละ จะไปด้วยกับที่บ้านไหม” เล็ก “เล็กไม่อยากไปหรอก ถ้าเล็กไม่ไป เล็กมาอยู่กับกบได้ไหมอะ ใครเขาก็รู้กันว่า เราสองคนเป็นอะไรกัน คงไม่เป็นไรมั้ง” ฉิบหายแล้วกู ทำไมดีหละ กบ “แล้วทางบ้านเล็กเขาไม่ว่าหรอ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน พ่อแม่ของเล็กกบก็ยังไม่ได้เจอเลย” ปัดไปก่อนแล้วกู เล็ก “ก็นี่ไง พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้ว เล็กจะพากบไปพบพ่อกับแม่ เล็กคุยไว้แล้ว ว่าถ้าจบม. 3 เมื่อไรเราจะมั้นกัน และจบ มหาวิทยาลัย เราจะแต่งงานกัน” โห มึงคิดเองเออเองนิ คิดไปถึงไหนแล้วนี่ ผม “เล็กบอกพ่อแม่เหรอว่าเราจะแต่งงานกัน” เล็ก “ก็ใช่นะสิ ทำไมเหรอ” เล็กทำหน้าสงสัย ผมจับมือทั้งสองข้างของเล็กไว้ ผม “เล็ก ถ้าเราคบกันแล้ว วันหนึ่งเล็กรู้ว่ากบไม่ใช่กบอย่างที่เล็กเคยรู้จัก เล็กจะยังคบกบอยู่หรือเปล่า เล็กยังจะรักกบอยู่อีกไหม” พอผมพูดจบ เล็กจ้องหน้าผมอย่างจริงจัง น้ำตาของเธอเริ่มไหนออกมา เล็ก “กบหมายความว่ายังไง กบไม่รักเล็กแล้วหรอ แล้วที่ผ่านมา ที่เราคบกัน มีอะไรกัน มันคืออะไร” เล็กร้องไห้ออกมาแล้วอะ ตายแล้วกูยิ่งแพ้น้ำตาคนอยู่ด้วย กบ “กบรู้ว่าเล็กรักกบ รักกบมาก แต่ว่าถ้าหากว่าวันหนึ่ง เมื่อเล็กรู้ว่า...” เล็ก “รู้ว่าอะไร!!!” ผม “สมมุติว่า วันหนึ่งเล็กเจอคนที่ดีกว่า อยู่ตรงนั้น เล็กจะได้เจอใครอีกมากมาย เล็กจะได้เรียนต่อ เล็กจะได้มีทุกอย่างอย่างที่เล็กฝัน และเป็นอย่างที่พ่อแม่ของเล็กหวังไว้ กบคงไม่กล้าเอาตัวกบไปขวางทางคนที่กบรักหรอก สู้ปล่อยเล็กไปดีกว่า ส่วนความเจ็บช้ำ กบขอรับไว้เองดีกว่า” กูตอแหลเก่งมากเลย เล็ก “โถ ที่รักของเล็ก ไม่เป็นไรหรอก เล็กยอม” ผท “ไม่ได้นะเล็ก กบจะเป็นตัวถ่วงเล็กไม่ได้ กบไม่ยอมให้ใครมาว่าได้หรอกนะว่า การที่เล็กอยู่ที่นี่เพราะกบ ถ้าวันใดวันไม่เป็นอย่างที่เล็กหวังขึ้น เล็กจะต้องมาเสียใจกับสิ่งที่เล็กเลือกวันนี้ เล็กไปเถอะ ถ้าถึงเวลานั้นเล็กไม่มีใคร เราก็กลับคบกันเหมือนเดิม ตอนนั้นกบก็คงจะลืมตาอ้าปาก เรียนจบ และเดินไปกับเล็กโดยที่เล็กจะได้ไม่อายใครได้งัย ไปเถอะเล็ก เพื่อนาคตของตัวเอง” เล็ก “กบจะไล่เล็กไปหรอ” ผม “เปล่านะ ผมไม่ได้ไล่นะ เพียงแต่ หากมันเป็นทางที่ดีที่สุดของเล็ก ผมก็ไม่อยากจะขวาง เพราะอย่างน้อยที่สุด มันเป็นสิ่งที่ผมทำได้เพื่อคนที่ผมรัก เออ แล้วพ่อแม่ของเล็กจะไปเมื่อไร” เล็ก “วันจันทร์หน้านี่แล้ว” ผม “ทำไมมันเร็วจังเลยอะ เหลืออีกแค่ 4 วันเอง” เล็ก “พ่อแม่เล็กจัดการเรื่องเรียนต่อที่นั้นไว้ให้แล้ว ไปถึงโน้นก็เรียนได้เลย” ผม “งั้นก็หมายความว่าเล็ก ยอมไปแล้วนะสิ เดี๋ยววันจันทร์โดดเรียนไปส่งนะ” บทจะง่ายก็ง่ายเสียเหลือเกิน อย่างนี้ก็ไม่มีอุปสรรคแล้วนะสิ อิอิอิอิอิ เล็ก “งั้นคืนนี้อยู่กับเล็กนะ เล็กอยากให้คืนนี้เป็นคืนที่พิเศษที่สุดของเราสองคน เพราะพรุ่งนี้เล็กต้องกลับบ้านไปเก็บของแล้ว” ทำไงดีหละกู ถ้ากูอยู่กูก็ต้องเย็ดเล็ก แต่ไม่ถ้าเล็กคงจะรู้สึกแย่มาก ๆ แต่ว่าเราต้องใจแข็ง แข็งเข้าไว้ แข็งเข้าไว้ เล็กเขามือมาลูบควยผม นั้น แย่แล้ว มันรูดซิบกางเกงผมออกแล้ว อย่า อย่า มันอมหัวควยผมเข้าไปแล้ว ไอ้กบน้อยมึงไม่หน้ากูเลย ตื่นเสียแล้ว ไม่ได้การแล้ว ผม”ว่าไงไอ้แบะ เออ กูกำลังไป รอเดี๋ยว มึงอย่าพึ่งคิดสั้นนะโว้ย” ผมโทรศัพท์ขึ้นมาพูดคนเดียว แล้วก็รีบกดเหมือนวางสาย ผม “เล็ก กบขอโทษนะ ไอ้แบะมันมีเรื่องเครียดมากอะ กบต้องไปแล้ว ขอโทษนะ” ผมไม่รอฟังคำตอบ รีบใส่กางเกงแล้วก็วิ่งลงมา ขี่มอไซด์ออกไปเลย ผมไม่แม้แต่จะมองกลับมาที่เล็ก เพราะผมกลัว กลัวจังเลย กลัวอะไรก็ไม่รู้ เป็นอันว่าคืนนั้นผมต้องไปนอนบ้านไอ้แบะตามระเบียบ เพราะกลับบ้านไม่ได้แล้วอะ ทุกคนคงคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง ตอแหล แต่ผมขอหละนะ บางครั้งคนเราก็ต้องเห็นแก่ตัวกันบ้าง เพราะความรัก แต่ผมไม่รู้เลยว่าเรื่องที่แย่ ๆ กำลังจะตามมา เช้าวันศุกร์ (สุก ๆ ดิบๆ) ของตรี “ตรี เอ้ย เชษฐ์มารับแล้วลูก แต่งตัวเสร็จยัง” แม่เรียกผม เป็นอย่างนี้ทุกเช้าหละ เพราะเชษฐ์ มันจะมารับผมทุกวันแหละ ไม่ว่าน้อยจะมานอนบ้านมันหรือไม่ก็ตาม แต่ผมก็ไม่เคยถามมันเลยว่าแล้วน้อยมันไปเรียนยังไง แต่ก็ช่างมันเถอะเรื่องของมัน ส่วนผมก็มีรถมาโรงเรียนฟรีร ก็ดีแล้ว ไม่ต้องเสียตังค์บ้านยิ่งจน ๆ อยู่ด้วย อิอิอิ เชษฐ์ “เมื่อวานเป็นไงบ้างวะ ยิ้มซะแย้มจะปริ ไม่บอกกูก็รู้แล้ว ไอ้กบมันสารภาพกับมึงหมดแล้วใช่เปล่าวะ” ผม “สารภาพบ้าอะไรวะ ก็แค่เคลียร์กันเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรนี่” ผมแกล้งตอบแบบขอไปที แล้วเชษฐ์มันก็ออกรถไป เชษฐ์ “งั้นอย่างนี้ตุ๊กตาหลังมอไซด์กูก็ต้องยกให้ไอ้กบเสียงแล้วสิเนี่ย” ผม “ตุ๊กตาอะไรวะ ไม่เห็นมีเลย” เชษฐ์ “ก็มึงไง” ผม “มึงก็พูดไป บ้านกูกับมันอยู่คนละทาง มันจะมาส่งกูทำไม ก็มีแต่มึงนี่แหละ ที่เป็นพี่ชายที่แสนดี คอยมารับมาส่งกูตลอด ถ้ามีอะไรที่กูจะตอบแทนมึงได้ บอกเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ” เชษฐ์ “มีแน่ แต่รอให้ถึงเวลาก่อนแล้ว” ไอ้นี่พูดแปลก โว้ย แต่ช่างมันเถอะ คงจะขอลอกข้อสอบ ลอกการบ้านตามระเบียบหละมั้ง ก็ปกติอยู่แล้วนี่หว่า พอรถมาถึงโรงเรียน นั่นไง ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าเชียว รอกินข้าวเช้าหละสิ ผมลงจากรถเชษฐ์ ผม “ไปกินข้าวเช้ากันดีกว่า” รินทร์ “มึง กระดี้กระด้าเชียวนะมึง เมื่อเย็นโดนไปกี่ดอกหละ” ไอ้เหี้ยรินทร์ ปากหมาแต่เช้าเชียวนะมึง แต่เอ๋ กบหายไปไหนเนี่ย ผมมองหามันจนทั่วไป ก็ไม่มีแม้แต่เงามัน หรือว่าจะมาสาย แต่รถมันก็อยู่นี่ ไอ้แบะ “ตรี มองหาไอ้กบหรอ” ดูตามันสิ ส่อแววเจ้าเล่ห์เชียวนะมึง ผม “อือ แล้วไอ้กบหายไปไหนอะ” ไอ้แบะ “มันมีเรื่องเครียดนิดหน่อย เมื่อคืนมันมาหากูที่บ้านตอนตี 2 มันเล่าให้กูฟังว่า อีเล็กเมียมันต้องไปเรียนที่อังกฤษ แต่ แปลกว่ะไม่เห็นมันจะเสียใจเลย มันพูดเหมือนกับว่าดีใจยังไงยังงั้นเลย นี่มันก็ไปจองโต๊ะกินข้าวก่อน ให้พวกกูมารอมึง 2 ตัวนี่แหละ” ผม “แล้วเล็กจะไปเมื่อไร” ไอ้แบะ “เห็นมันบอกว่าวันจันทร์หน้า” เชษฐ์ “ทำไมมันเร็วแบบนั้นวะ ไอ้ตรี มึงไม่ต้องยิ้มออกนอกหน้าขนาดนั้นก็ได้” ผม “เปล่านี่กูไม่ได้ยิ้มสักหน่อย ว่าแต่ว่า กบมันเครียดมากเลยหรอ” ไอ้แบะ “เครียดห่าอะไรอะ กระดี้กระด้าสุด ๆ เลย ก็หละงง ถ้าเป็นกูนะ กูร้องไห้ตายเลย ขาดทั้งเมีย ขาดทั้งที่เย็ด แต่มันก็แปลก มันทำเหมือนว่าดีใจมาก หรือว่ามันแกล้งวะ” ไอ้รินทร์ “ไปเจอหน้ามันเดี๋ยวก็รู้ ไปกินข้าวกันเถอะ กูหิวแล้ว” พวกเราเดินไปที่โรงอาหาร ซื้อข้าวกันคนละจาน มานั่งกิน โดยมีกบมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทุกคนทักทายกันตามปกติ มีแต่ไอ้กบเท่านั้นที่มันนั่งมองผมตาเยิ้มเชียว ไอ้ห่านี่เดี๋ยวเขาก็รู้หมดหรอว่ามึงคิดอะไร จนเชษฐ์ต้องกระแอมดึงความสนใจมาที่มัน ไอ้กบมันถึงคิดได้ เรานั่งกินข้าวกันแล้วพูดคุยเล่นกัน คน ไอ้เชาว์ถามเรื่องเล็กที่จะไปอังกฤษ แต่กบดูไม่มีทีท่าจะเสียใจ จนทุกคนสงสัยว่าทำไม เชาว์ “ไอ้กบ มึงไม่เสียใจเลยเหรอ ที่อีเล็กมันไปอังกฤษ” กบ “ก็มันไปดีแล้ว ก็จะเครียดทำไมวะ ถ้ามันเจ็บมันป่วยสิ กูจึงเครียด หรือมึงว่าไม่จริง” เชาว์ “กูว่าไม่ใช่ว่ะ มึงมีใหม่แล้วสิ มึงจะไม่เครียด ได้หีใหม่แล้วสิมึง ใครวะ หรือว่าอีเด็กห้องสี่ เห็นมันมาคุยกับมึงเมื่อ สองสามวันก่อน” กบ “มึงก็ว่าไป เดี๋ยวใครเข้าใจผิด กูจะแย่” ก็แน่หละสิ ไอ้ควาย กบ “เปล่า ไม่ใช่หรอก เล็กมันไปเรียนหนังสือ มันจะได้ดี แล้วกูจะไปขวางมันทำไมวะ คนที่เขารักกันก็ต้องส่งเสริมกันสิวะ” เออ มึงพูดได้ดี ไอ้ควาย ผมหละเซ็งจิต กินข้าวไม่ค่อยลง ทำไมข้าววันนี้มันไม่มีรสชาติเลยวะเนีย อิ่มดีกว่า ผม “เดี๋ยวกูเอาสมุดการบ้านไปส่งอาจารย์ก่อนนะ ใครจะฝากกูไปส่งบ้าง” เชาว์ “อ้าว ไหนว่ามึงสองคนคืนดีกันแล้วไงวะ ไอ้ตรี มึงยังไม่เลิกงอนไอ้กบอีกหรอ เหี้ย หน้ามึงเหมือนผู้หญิง ยังทำตัวเป็นผู้หญิงไปได้ เดี๋ยวกูก็เย็ดมึงทำเมียเลย” ไอ้ปากสวะ ผม “เหี้ย งานมึงจะส่งไหม ถ้าไม่ส่งกูจะได้ส่งคนเดียว” ผมตวาดไอ้เชาว์ไปหนึ่งที มันคงรู้ว่าผมไม่พอใจ เชาว์ “ส่งก็ได้ครับ คุณเมียสุดที่รัก โอ้ว ไอ้กบมึงตบกะบาลกูทำไมเนี่ย” ไอ้เชาว์เกาหัวแกรก ๆ กบ “กูเห็นแมงวันมันเกาะ กูก็เลยตบ มีไรเปล่าวะ” เหมือนว่าทุกคนรู้ว่ากบไม่พอใจ ทุกคนก็เลยเงียบ แล้วก็กินข้าวกันแบบไม่มีต่อความกันต่อ มีอยู่ 4 คนที่ฝากสมุดผมไปส่ง ผมเดินไปส่งสมุดดีกว่า กบ “ตรี เดี๋ยวกบไปเป็นเพื่อนแล้วกัน” กบมันกระโดดจากวงสนทนา วิ่งมาหาผม แล้วมันก็เอาสมุดจากมือแล้วก็กระเป๋าผมไปถึอ ผม “กบ จะบ้าหรอ กระเป๋าถือเองได้ เอามานี่” กบมันไม่ยอมให้ผมถือ กบ “ก็อยากถือนี่ ถือให้สุดที่รักแค่นี่สบาย” กูละอายประชาชี จริง ๆ เลย อยากถือก็ถือ เราเดินมาจนถึงห้องภาษอังกฤษ เพื่อส่งงานอาจารย์ พอดีอาจารย์อยู่ ก็เลยให้ผมกับกบช่วยกันจัด sheet เพื่อให้เรียนกันในชั่วโมงแรก เราสองคนก็เลยไม่ได้เข้าแถว นั่งจัด sheet กันไป แล้วก็แบก sheet ไปห้องเรียน วันนี้เป็นวันที่เล็กมาเรียนเป็นวันสุดท้าย การที่เล็กมาวันนี้คงเพื่อมาลาทุก ๆ คนมั้ง พอผมเข้าห้องเรียนมา ให้เพื่อนตัวดี ต่างแซวกัน ไอ้เพื่อนที่น่ากระทืบทั้งหลาย ร้องเฮกันใหญ่เลย เหมือนมันดีใจที่ผมกับกบดีกัน แต่แวบหนึ่งสายตาของผมหันไปเห็นเล็ก ซึ่งอาการของเล็กไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร ความเงียบของเขาทำให้ผมต้องหลบสายตาเหมือนคนผิดยังไงก็ไม่รู้ ปกติเล็กจะเป็นยิ้มง่ายเป็นมิตรกับทุกคน ห้องให้ห้อง ผมเปรียบเสมือนคิง เล็กเปรียบเสมือนควีน(ด้านการเรียนนะครับ) ก็เหมือนจะแข่งกันแต่เราก็จะแบ่งกันลอกกันในส่วนที่แต่ละคนโง่ เราจึงเป็นเพื่อนที่สนิทกันพอประมาณ (แต่ดูเหมือนว่าเล็กจะเข้ามาแต่เรื่องเรียนเท่านั้น เรื่องอื่น ๆ เล็กจะไม่เข้ามา สังคมของเล็กกับกบ ต่างจากผมมากมาย เขา 2 คน อยู่ในฐานะที่มีอันจะกิน มีพร้อมทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ ไม่ผิดที่เขาจะชอบกันรักกัน ส่วนผมนะเหรอ เหมือนกับอะไรดีอะ ประมาณว่าก้อนกรวด กับก้อนเพ็ชร เมื่อเทียบกับเล็ก ซึ่งผมก็รู้ดี เพราะฉะนั้นแค่ไอ้เพื่อน ๆ ทั้งหลายที่คบผม มันก็มากมายแล้ว) เวลาผ่านไปจนหมดคาบ 4 เล็กเดินมากบซึ่งตอนนี้กบมันนั่งคู่กับผม เพราะเชษฐ์มันไปนั่งกับน้อย เล็ก “กบ วันนี้ไปส่งเราที่บ้านนะ จะได้แนะนำให้รู้พ่อแม่เรา” เอาละสิ ไอ้กบ ผมนั่งฟังอยู่เงียบ ๆ แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินดีกว่า นั่นไงหนังสือภาษาไทย อ่านเข้าไปก่อน กบ “ไม่ได้หรอก วันนี้กบมีนัดแล้ว” เล็ก “มีนัดอะไร เมื่อคืนเราคุยกันแล้วนี่ ว่าเล็กจะพากบไปบ้าน” กบ “กบต้องไปส่งตรีที่บ้านอะ” เอาหละสิ ไอ้กบ หาเหาใส่กูจนได้ เล็ก “อะไร ทำไม ตรี กลับบ้านเองไม่ได้เหรอ ทำไมกบต้องไปส่งตรีด้วย กลับบ้านเองไม่ได้หรอ หรือไม่มีปัญหา อ้อลืมไปที่บ้านจนนี่ คงไม่มีเงินกลับบ้านสินะ ถึงได้คอยเป็นกาฝากให้กบ ไปส่งที ให้เชษฐ์ไปส่งที เมื่อเช้าน้อยมันก็มาเรียนเองทั้งที่ไปค้างบ้านเชษฐ์ มันบ่นน้อยใจเชษฐ์มากเลย ว่าทำไมตรี เธอมีดีตรงไหน อ๋อหรือเชษฐ์มันสงสารเธอ” ผมอึ้งสิ ยอมรับเลยว่าหน้าผมร้อนมาก ด้วยความโกรธที่มีคนมาจี้ใจดำขนาดนี้ แต่ก็แกล้งทำมึนใส่ จนเล็กควักเงินธนบัตรใบหนึ่งขึ้นมา ปาใส่ผม เป็นแบงค์ใบละ 100 บาท 1 ใบ เล็ก “เอาไปสิ คงเป็นค่ารถกลับบ้านได้หลายวัน ทีนี้กบจะได้ไปส่งฉันได้แล้ว แล้วอีกอย่าง เชษฐ์มันจะได้ไปส่งน้อยได้สิ คงจะอิ่มปากหลายวัน”ผมจำได้ว่าผมกำมือแน่นจนดินสอในมือผมหักเลย ก็ไม่รู้จะทำยังไงนี่ นี่เราเป็นกาฝาก เป็นขอทานที่เล็กมาปาเงินใส่เราขนาดนี้เลยเหรอ ชีช้ำว่า จะจากกันด้วยดีไม่ได้หรือไง ผมทำได้เพียงก้มตาหยิบหนังสือใส่กระเป๋าเรียน แล้วลุกขึ้นออกจากห้องไป พอหันหลังออกไปเท่านั้น รู้สึกว่าน้ำตาของผมมันไหลออกมาแบบกลั้นไม่อยู่เลย แรงที่จะก้าวเดินต่อไปมันไม่มีแล้ว ได้แต่ยืนพิงผนังห้องดีด้าน แล้วก็ทรุดตัวลงไป เราผิดหรือที่เกิดมาจน ทำไมหละ ก็กูเลือกเกิดได้ กูจะเกิดให้รวยกว่ามึงอีก ผมคิดได้เท่านั้น ผมไม่รู้หรอกว่าใครจะเป็นยังไงแต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว ล้มทั้งยืนเลย จนเชษฐ์เดินออกมา เห็นสภาพผม เชษฐ์ไม่พูดอะไรเลย จับผมพยุงขึ้นแล้วก็กอดผม ตอนนั้นผมไม่ต้องการคำพูดอะไร ผมได้แต่ร้องไห้ น้ำตามันไหลออกมาแบบหยุดไม่อยู่ เชษฐ์ “เข้มแข็งไว้ ไอ้น้องรัก เจอเรื่องมาตั้งมากมาย เรื่องแค่นี้เล็ก ๆ” ขณะนั้นน้อยเดินออกมาเห็นสภาพผม น้อย “เชษฐ์ ที่น้อยเล่าให้เล็กฟัง ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ แค่น้อยใจนิดเดียวเอง ไม่คิดว่าเล็กจะพูดแบบนี้” แล้วน้อยก็เดินมาที่ผม “ตรี น้อยไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ น้อยไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ตรีคือเพื่อนของน้อยคนหนึ่ง เชษฐ์เขาบอกน้อยแล้วว่าต้องมารับตรี ซึ่งน้อยก็เข้าใจ แต่ขอนิดหนึ่งนะ แต่น้อยไม่มีเจตนาอย่างที่เล็กพูดเคย” น้อยปลอบผม ผม “ไม่เป็นไรหรอก เขาเข้าใจ คนอย่างน้อยไม่มีวันคิดอะไรแบบนี้หรอก เราเรียนประถมมาด้วยกัน แถมอยู่กลุ่มเดียวกันด้วย เขารู้จักนิสัยน้อยดี แต่ว่ามันก็จริงอย่างที่เล็กเขาพูดนั่นแหละ” ปัง !!! เรา สามคนตกใจกับเสียงที่เกิดขึ้น นั้นมันเสียงอะไร เรารีบเข้าไปดู ปรากฎว่ากบมันทุบโต๊ะเรียนซะพังเลย ส่วนเล็กก็ไปนั่งกองอยู่บนพื้น พร้อมน้ำตาที่เต็มใบหน้า ผมจะสุดจะอึ้งจริง เชษฐ์ “ไอ้กบ มันเกิดอะไรขึ้นวะ มึงพังโต๊ะเรียนทำไมเนี่ย แล้วตอนบ่ายจะเอาอะไรนั่งเรียน” กบหันมามองเชษฐ์ แต่ก็ไม่มีอะไรออกจากปากกบ ตอนนั้นผมปาดน้ำตาออกแล้วก็เดินไปหากบ ผม “เจ็บไหมเนี่ย” ผมจับมือขวาของกบ มือควายจริง ไม่เห็นมีแผลเลย แต่ว่าอ้าว หลังมือดิ เลือดอาบเลย ผม “ไอ้กบ มือมึงเลือดออกอะ เป็นไรมากเปล่า ไอ้บ้า ทุบโต๊ะทำไมเนี่ย เจ็บไหม ไปหาหมอก่อนไป” ผมลากกบไปหาหมอที่โรงพยาบาล ซึ่งโรงพยาบาลกับโรงเรียนผมมันอยู่ติดกันเลย มีแค่กำแพงกั้นเท่านั้นเอง เหตุการณ์ตอนนั้นเป็นอย่างไรผมไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าตอนนี้กบมันเป็นแผล ผมทำได้แผลเบื้องต้น ไม่รู้จนะเอาอะไรก็เอาเสื้อนักเรียนผมนั่นแหละถอดมาพันห้ามเลือดไว้ โชคดีนะที่ผมใส่เสื้อยืดไว้ข้างใน เลยไม่โป้ เหมือนว่าทุกคนจะอึ้งกับเหตุการณ์อยู่ มีเพียงแค่ผม เชษฐ์ แล้วก็น้อยเท่านั้นที่คิดได้ จึงรีบพาไอ้ตัวดีไปหาหมอ เป็นอันว่าอวสานอาหารกลางวันของผมเสียแล้ว ไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย นั่งรอไอ้กบอยู่ พอมันออกมาเราก็พากันไปรับยา ผมไม่รู้จะเริ่มถามมันยังไงดี แต่เดี๋ยวไปถามเพื่อนเอาแล้วกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะยังไงตอนนี้กบคงไม่พร้อมที่จะเล่าอะไร หลังจากที่เรารับยากันเสร็จ อาจารย์ฝ่ายปกครองก็มาถึงโรงพยาบาลพอดี พร้อมกับเพื่อนทั้งกลุ่ม ไอ้พวกนี้รักกันดีจริง ๆ อาจารย์บอกว่าให้พวกเราซ่อมโต๊ะแล้วกัน วันนี้ให้ผมไปส่งกบที่บ้าน ก่อน แล้ววันจันทร์ค่อยไปเรียนหนังสือแต่ทุกคนที่เหลือต้องกลับมาอาจารย์ เป็นอันเซ็งเป็ดกันไป ไอ้แบะมันขี่มอไซด์ของกบมาให้ แล้วกูจะไปส่งมันยังไงเนี้ย ดีนะที่เชษฐ์มันเคยสอนผมขี่อยู่บ้าน รถของกับไม่คาร์ด โชคดีไป ก็เลยขับไปส่งมันได้ ตลอดทางรู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้อยากจะถามอยู่นะ แต่รู้สึกว่าคนข้างหลังมันไม่อยากจะตอบ ไม่ถามดีกว่า สุดท้ายผมก็เก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ พอลงจากรถได้เราก็ขึ้นบ้านกัน ผม “กบ ตั้มรู้นะว่าไม่เหมาะ แต่เกิดอะไรขึ้น” กบมองหน้าผม นิ่ง มาก จนผมใจหาย ปกติมันไม่เคยนิ่งขนาดนี้ เพราะมันจะโวยวาย มีอะไรก็โวยวายไว้ก่อน “กบ มันเกิดอะไรขึ้น” ผมจับมือกบแล้วก็มองหน้ามัน กบ “อีเล็กมันบอกว่า กบเป็นเกย์ มันว่าบอกเวลาที่กบเอากับมันทีไร กบต้องคราง รำพึงรำพันชื่อ ตรี ออกมาทุกครั้ง ที่แท้กบเป็นอะไรกันแน่ หรือว่าติดใจรสสวาทกับตรี” ตายแล้ว ก็กูจะเอาหน้าไปสู้ใครในห้องได้วะเนี่ย นี่แม้กระทั่งตอนมึงเย็ดกัน มึงยังเอากูไปคิดเลยหรอ ไอ้ควายกบ ผม “แล้ว...” กบ “กบก็เลยบอกว่า เพราะมึงไง รสชาติของมึงยอดแย่ไง กูถึงต้องนึกถึงคนอื่นเวลาเย็ดกับมึง” ตาย เวรหละกู ผม “แต่เขากับกบไม่เคยมีอะไรกันนี่ แล้วทำไมกบถึงพูดแบบนั้นหละ อย่างนี้แล้วเขาจะไปมองหน้าใครได้” ผมเอามือสองข้าง กุมขมับ ซวยหละกู “แล้วทำไมกบต้องทุบโต๊ะด้วยหละ” ผมถามต่อ กบ “อีเล็กมันบอกว่า มันเสียแรงที่รักเกย์ แต่ไม่เป็นไรคนอย่างกบ ก็แค่เศษเดนเท่านั้น จะไปอยู่ที่ไหนก็มีแต่จะทำให้ที่นั่นต่ำลง ไปคบกับอีตรี อีกะหรี่กันนเถอะ ตายแล้ว เพื่อนผู้ชายในกลุ่มป่านนี้คงเป็นผัวอีตรีกันหมดแล้ว เจ้าข้าเอ้ย ผู้ชายห้องนี้ไม่มีใครคิดว่าหีดีกว่าตูด เย็ดตูดกันซะหน้ามืดกันหมดเลย ผู้ชายห้องนี้มันมีแต่เกย์ ไม่น่าเชื้อเลย 5555 จนไอ้รินทร์ทนไม่ไหว เดินมาตบหน้าอีเล็กไปหนึ่งที แล้วก็พูดว่า พวกกูไม่เคยมีอะไรกับไอ้ตรีอย่างที่มึงพูด เสียดายนะที่พวกเราหลงนับถือมึง เห็นว่ามึงเรียนเก่ง ฐานะดี ให้เกียรติมึงสารพัด กูไม่คิดว่าปากมึงจะเน่าได้ขนาดนี้ ไม่งั้นไอ้กบมันถึงดีใจที่มึงไปจากมันได้เสียที กูพูดตรง ๆ ปากมึงยังเน่าได้ขนาดนี้ หีมึงคงจะเน่าสนิท ไอ้ตรี มันไม่ได้เป็นเกย์หรอนะโว้ย ถึงแม้ว่ามันจะเป็น กูว่าคงมีผู้ชายอีกหลายคนที่อยากจะเอามันทำเมีย มากกว่ามึง เพราะปากมึงนี่โคตรจะเน่า เลย ใครเขาได้ยินมึงพูด คงจะขยะแขยงมึงมากเลย ไอ้รินทร์มันด่าไปอีกหลายกะบุงหละ กบไม่รู้จะทำไง ก็เลยทุบโต๊ะ แต่ไม่คิดว่ามันจะแรงไปหน่อยอะ” โห ขอบคุณรินทร์มากเลยนะที่ช่วยแก้ตัวให้ ใช้ปากในทางที่ถูกก็งานนี้มึง ผม “แล้วอย่างนี้ ทุกคนว่าไงอะ” กบ “จะมีใครว่าอะไร” ผม “ตกลงแล้ว ที่กบเจ็บตัวเพื่อให้รินทร์หยุดหรอ” กบไม่พูด เคยแต่พยักหน้า แล้วอย่างนี้มือมันเจ็บ ใครจะดูมันหละเนี่ย ครอบครัวมันยิ่งไม่มีใครอยู่บ้านเสียด้วย กบ “ตรี มาช่วยดูกบหน่อยได้ไหมอะ กบเจ็บนะเนี่ย” อ้าวเกี่ยวไรกับกูอะ อนารถใจจัง แต่มันทุบมือซ้ายนี้ มันถนัดขวา ก็ทำอะไรได้นี่หว่า ผม “มือก็มือ ก็ช่วยตัวเองไปดิ” กบมองหน้าผม เหมือนจะอ้อนวอนยังไงก็ไม่รู้ โอ้ยมึงอย่ามึงกูแบบนั้นได้ไหม กูจะแย่ ผม “เออ ก็ได้ แต่ว่า เราต้องช่วยแม่เราซื้อของตอนเช้ามืดนะ แล้วก็ต้องทำงานที่บ้านก่อนนะ ถึงจะมาดูแลกบได้” โห พอพูดแค่นั้น ไอ้กบกูเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลย ตานี้เยิ้มเชียว ตายแล้ว ถ้ากูอยู่กับมันสองคน กูจะเสร็จมัน หรือว่ามันจะเสร็จกูหละเนี่ย ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องห้ามใจ ต้องห้ามใจ ขันติ ขันติ ขันจะแตกไหมเนี่ย กบ ผมว่านะ ถ้าตรีมาดูแลผมทุกวันได้คงดีมาก ๆ เลย คนที่เรารักอยู่ใกล้แค่เอื้อมแค่นี่ ผมหละกลัวใจตัวเองจังเลย กลัวจะอดใจไม่ไหวอะดิ แต่ต้องห้ามใจไว้ก่อนเดี๋ยวไก่ตื่นหมด ผมให้รถมอไซด์ตรีไว้ใช้ ไปไหนมาไหน ไปซื้อของให้ที่บ้าน ขี่มารับผมไปโรงเรียน ขี่ไปส่งผมทำแผล ส่งผมกลับบ้าน ไม่เพียงเท่านั้น ยังไปจ่ายตลาดซื้อกับข้าวทำอาหารมากให้ผมกินอีกเขาบอกแต่เพียงว่า คนเจ็บต้องทานอาหารที่บำรุงร่างกาย แผลจะได้หายไว ๆ เขาทำอาหารเย็นให้ผมกินทุกวัน ผมก็ได้แต่กินกับกินอะนะ ไม่เพียงเท่านั้น เขายังทำความสะอาดบ้าน (ปกติพ่อแม่ผมจะไม่ค่อยอยู่บ้านครับ ท่านทำธุรกิจ เดือนหนึ่งจะกลับบ้านสักครั้ง บางทีก็ 2 – 3 เดือนเลย) ล้างจาน ตัดต้นไม้ ซักเสื้อผ้าให้ผม กางเกงในยังซักให้เลย ตลอดเวลาที่ผมอยู่กับเล็ก เล็กไม่เคยอะไรให้ผมขนาดนี้ แม้แต่อาหารผมยังต้องไปซื้อให้เลย แถมยังเลือกกินอีกต่าง ๆ ไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่กิน เสื้อผ้าก็ไม่เคยซัก บ้านก็ไม่เคยทำ เขาดูแลผมตั้งแต่7 โมงเช้า จนถึง 2 ทุ่ม ผมกลายเป็นเด็กไปเลย มีการจับผมใส่ชุดนอน ห่มผ้าให้ก่อนที่เขาจะกลับบ้านอีก ผมรู้สึกเหมือนกลับไปเด็กอีกครั้งหนึ่งเลยก็ว่าได้ วันนี้เป็นวันที่สอง ที่ผมเป็นแผลที่มือซ้าย รู้สึกเหมือนจะมีไข้หน่อย ๆ ตรีมาหาผมตั้งแต่ 7 โมงเช้าเลย ผมยังไม่ตื่นเลย เข้าขึ้นมาหาผมที่ห้อง แล้วบอกว่าอาบน้ำได้เลยคนป่วย เดี๋ยลงไปกินข้าวนะ ทำโจ๊กไว้ให้กินแล้ว แต่ผมอยากนอนต่ออะ วันนี้วันหยุดทั้งที ผมเลยนอนต่อดีกว่า รู้สึกว่าตอนเช้าอากาศดีเชียว กำลังได้ที่เลย ผู้ชายทุกคนคงรู้ตื่นเช้า ๆ แน่ให้น้องชายสุดหวงของแต่ละคนก็ตื่นมาดูโลกเหมือนกันนั่นแหละ กำลังถูไถหัวกับที่นอนด้วยความเสียวเลย อยู่ก็ เอ ทำไมมันเย็นจังวะ ผ้าห่ม ผ้าห่มหายไปไหน อ้าว ตรี“ตื่นได้แล้ว ว้าย...ไอ้บ้า ไอ้เปรต ทำไมไม่เสื้อผ้านอน เมื่อคืนนี้ก็ใส่นี่ทำไมตอนนี้มันไม่มีอะ” ผมตกใจกับเสียงตรี เลยพลิกตัว หันไปดู ปรากฎว่าหน้าตรีแดงกล่ำเลย แถมเอามือสองข้างปิดตาไว้ ปิดทำไมวะ ก็ ก็ กูถอดเสื้อผ้าไปกองอยู่ข้างเตียงนี่หว่า ก็ปกติไม่ค่อยได้ใส่อะไรนอนนี่ ควยกูสู้เต็มที่ด้วย อ้าว แล้วจะปิดทำไมวะ ก็ผู้ชายเหมือนกัน หรือว่าตกใจในขนาดน้องชายผม แต่ปกติ แล้ว ทั้งผู้หญิงหรือกระเทยถ้าเห็นควยของผมแล้วต้องมีอันวิ่งเข้าใส่ แต่ตรีปิดตาทำไม ต้องแกล้งสักหน่อย ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินมาที่ตรี มาอยู่ข้างหลัง แบบให้ควยติดตัวตรีเลย พอผมเดินเข้ามาหา ควยผมยิ่งแข็งมากขึ้น ยิ่งได้กลิ่นตัวตรีแล้วแบบว่าอยากจะกระโจนเข้าใส่เลย ทำไมมันหอมแบบนี้ หอมแบบกลิ่นแอบเปิ้ลผสมองุ่นน่ากินฉิบหายเลย พอควยผมชนตัวตรี อาการตรีตกใจมาก วิ่งออกจากห้องผมไปเลย ได้แต่ร้องไอ้บ้า อย่านะมึง ไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วมากินข้าว ผมหละงง แต่ผมจำกลิ่นตัวตรีได้ ปกติตรีจะไม่ใช้น้ำหอมอะไร แต่ทำไมกลิ่นตัวตรีถึงได้น่ากินขนาดนี้ เป็นว่ากะว่าจะแกล้งเขา แต่เรากลับต้องมาทำร้ายตัวเองเสียเอง แต่ถ้าตรีอยู่นานอีกหน่อยผมคงห้ามใจไม่ไหวแน่ มีอันที่ผมต้องว่าวไปอีก 2 รอบ เพราะกลิ่นตัวไอ้ตรีแท้ กว่าจะอาบน้ำเสร็จ ว่าวเสร็จก็เกือบชั่วโมง ป่านนี้ตรีจะทำอะไรอยู่นะ ผมเดินลงไปข้างล่าง เห็นตรีกำลังถูบ้านอยู่ ผม “ตรีไม่ต้องทำหรอก” ตรี “ทำไมหละ มันรกออก เดี๋ยวเราจัดการเอง ไปทานข้าวได้แล้ว” ผมต้องสวมบทนางแจ๋ว ทำความสะอาดบ้านมันจนเรียบร้อย ส่วนไอ้กบหรอ กลายเป็นเจ้านายไปซะงั้น กินเสร็จก็นั่งดูหนังสบายใจ สภาพมัน ใส่แต่บอกเซอร์ ตอนผมทำความสะอาดที่หน้าทีวี ไม่รู้ว่ามันยั่วผมหรือเปล่า มันนั่งขันเข่า สองข้าง จนของของมันโผล่ออกมาทั้งพวก ขนาดโคระตะใหญ่มาก ขนาดมันไม่แข็ง ขนาดผมเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลายเลย ผมคงมองควยมันนานไปหน่อย มันเรียกผม ผมจึงตื่นจากภวังค์ กบ “ตรี ตรี มองควยกบหรอ” ผมตกใจกับคำถามของมัน รู้สึกว่าหน้ามันร้อนแปลกๆ ยังไงไม่รู้ดิ ผม “เปล่านี้ กำลังมองพื้น ทำไมมันสกปรกจังเลย” มันไม่พูดอะไร แต่มันลุกขึ้นมาหาผม เดินเข้ามาหาผมใกล้ ๆ เข้ามา เข้ามาแล้ว มันจะทำอะไรของมัน มันเดินมาจะประชิดตัวผม ซึ่งตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกอะ กบ “อยากดูก็ขอดูดิ ให้ดูอยู่แล้วไม่ต้องแอบดูหรอก” พูดไม่ทันขาดคำมันเอาควยในกางเกงบอกเซอร์ของมันมาถูที่มือซ้ายผม ผมตัวแข็งทื่อเลยทำอะไรไม่ถูก รู้สึกว่าควยของมันใหญ่และแข็งเรื่อย ๆ ร้อนขึ้นด้วย ด้วยความซิงของผม ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก นี่กูกำลังจะโดนมันเอากูทำเมียแล้วหรือนี่ ตายแล้ว แล้วกูจะทำยังไงหละ กูต้องทำอะไรก่อน แล้วมันจะทำอะไรกู กูต้องตอบสนองมันยังไง ไม่เคยนี่หว่า มันเอามือมากอดผม เบี่ยงตัวไปข้างหลัง รู้สึกได้เลยว่าควยมันทิ่มเอวของมัน มันเน้นกดควยขนาด 8 นิ้วของมัน ปากมันก็หอมที่คอ แล้วก็ไซร้ผม ขนของผมลุกไปทั้งตัวเลย ทำอะไรไม่ถูก มันเลื่อนมือขึ้นมาลูบที่หน้าอกของมัน ลีลาการจูบ ไซร้ของกบสุดยอดมากเลย ทั้งดูดทั้งเลีย ผมเคลิ้มไปเลยทำอะไรไม่ถูกอะ มันกระซิบข้าง ๆ หูผมบอกว่า ไม่เคยหรอ เดี๋ยวกบสอนตรีเองนะ ผมทำได้เพียงยืนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้เท่านั้น มันพยายามถูกเสื้อของผมออก แต่ผมขืนมันไว้ มันเลยถอดกางเกงของมันออก พอกางเกงมันออกเท่านั้น พระเจ้า ! จะบ้าตาย แทบเป็นลม ท่อนเนื้อขนาด 8 นิ้ว เส้นรอบวงเกือบ 6 นิ้ว ดีดตัวออกมาขนาดกับพื้น มีเส้นเลือดพองาม สีน้ำตาลเข้ม ปลายหัวแดงระเรื่อ มันวาวมีคาบน้ำปริ่มอยู่ปลายหัว น่ากินมาก ๆ แทบลมจับเกิดมาก็ไม่เคยเห็นควยใครใหญ่ขนาดมันเลย ผมช๊อคสิคับงานนี้ “มีใครอยู่ไหมวะ ไอ้กบ อยู่เปล่าวะ” เสียงระฆังแยกของไอ้แบะ ดังมาแต่ไกล กูละเซ็งเป็ด ไอ้แบะมาหาไอ้กบ จะโชคดีหรือโชคร้ายกันวะนี่ ถ้ามันมาช้ากว่านี้มีหวังตูดผมฉีกคาควยไอ้กบแน่ ๆ เลย แต่ว่าก็อยากลองเหมือนกันนะ ขนาดนี้ วัวกำลังหาม ดันเอาคานเข้ามาสอด แต่ก็โชคดี ไม่งั้นเราต้องเสียความบริสุทธิ์ตั้งแต่อายุ 14 แล้ว แบะนี่ถือได้ว่าเป็นเพื่อนที่สนิทกับกบที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะว่าไอ้สองคนนี้มันเป็นฝาแฝดกันเลยก็ว่าได้ ถ้าไอ้กบไปไหนก็จะมีไอ้แบะไปด้วยเสมอเลย จนช่วงหลัง ๆ นี้ แต่ก็ไม่ได้หายหน้าหายตาไปไหนก็อยู่ในกลุ่มแหละ แบะ “เป็นไงบ้าง กูมาขัดจังหวะหรือเปล่าวะ” ผม “ขัดอะไร แกจะบ้าเหรอ มาก็ดีแล้ว ช่วยดูกบมันหน่อย เขาจะถูบ้าน” แบะ “ไม่ขัดจังหวะเหรอ ควยไอ้กบโด่ซะขนาดนั้น” ผมหันไปมองที่กบ ตายละวา หลักฐานคาตา ไอ้กบก็หน้าแดง ทำไรไม่ถูก เอาละสิกู ความแตกไหมเนี่ย แต่โชคดีนะ ที่ไหวพริบผมยังพอมีอยู่ ผม “จะบ้าหรอ ไอ้กบมันพึ่งตื่นนอน ตอนมึงตื่นนอนควยมึงไม่โด่หรอ” แบะ “เออ ก็จริง” ไอ้ก็น่ารักมาเยี่ยมมาเยือน แถมคอยดูแลกบให้ผม ผมก็ทำงานบ้านได้สบายขึ้น แปล๊บเดียวเวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนค่ำ แล้ว ซึ่งแบะก็ยังคอยดูแลกบเป็นอย่างดี สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักกัน ส่วนผมนะหรอ ก็แสดงฝีมือทำอาหารเย็นให้ทั้งกบและแบะทาน กบไม่เท่าไรหรอกเพราะมันทานอาหารรสฝีมือผมไปแล้ว แต่แบะสิพึ่งเป็นมื้อแรก ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอ ไข่เจียว ผัดผัก แล้วก้ออีก 2-3 อย่างอะนะ ไอ้แบะกินไปชมอาหารที่ผมทำไปตลอดเลย แถมยังบอกอีกว่า เมียที่บ้านยังไม่เคยทำให้กินเลย ถ้าเป็นเมียมันนะ จะประเคนเช้าประเคนเย็นเลย ผมเลยยกเท้าขึ้นมาเกาเล่น ไอ้แบะถึงกับหน้าซีดเลย ซึ่งผมกับกบก็หัวเราะฮามันเลย ผม “กบ เดี๋ยวตรีกลับบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้เช้าเขาต้องไปซื้อของให้แม่แต่เช้า” ผมพูดพรางเก็บจานไปล้าง ไม่มีเสียงตอบรับจากกบ มันคงน้อยใจมั้งที่ไม่นอนเป็นเพื่อนมัน ผม “แบะ คืนนี้ค้างกับกบแล้วกัน จะได้ดูกบด้วย” แบะ “เออ ก็ได้ เดี๋ยวคืนนี้กูนอนกับมึง แต่มึงห้ามเย็ดกูนะโว้ย เดี๋ยวกูจะเย็ดมึงเอง” กบ “น้อย ๆ หน่อย ก็ไม่เย็ดมึงให้เสียน้ำหรอก แต่ก็กระทีบมึงไม่แน่” แบะ “เดี๋ยวก็ไม่นอนเลย” กบ”มึงอย่าพึ่งน้อยใจดิ” กบเข้าไปโอ๋แบะ เอามือลูบหัว เล่น ซึ่งแบะก็รับมุกดีมาก ยิ้มรับเล่นซะงั้น เล่นเอาผมยิ้มไม่หุบเลย ส่วนที่กบขอระบายหน่อยแล้วกัน เวลาที่แสนสั้น 1 วันของผมกับตรี หมดลงไปเร็วเหลือเกิน อยากให้วันหนึ่งมีสัก สามพันชั่วโมงจัง ตรีกับผมจะได้อยู่กันนานขึ้น ตรีกลับไปแล้ว เหลือผมกับไอ้แบะ เพื่อนซี้ของผม ก็เป็นกิจวัตรของผมอะนะ พอตรีไม่อยู่ ผมก็อาบน้ำ กูหนังกับไอ้แบะ จน 5 ทุ่ม แล้วก็เข้านอน เพราะพรุ่งนี้เป็นวันจันทร์แล้วอะนะ ขณะที่ผมกำลังเคลิ้ม ๆ ไอ้แบะก็ป้อนคำถามที่ทำเอาผมต้องตื่น แบะ “ไอ้กบ มึงเป็นผัวไอ้ตรีแล้วหรอวะ” ผมอึ้งสิ งานเข้ากูแล้ว ผม “เปล่า มึงจะบ้าหรอ ไอ้ตรีมันเป็นผู้ชาย กูก็ผู้ชายนะโว้ย” แบะ “ถ้างั้น ทำไมควยมึงโด่ ตอนอยู่กับไอ้ตรี” ผม “ก็ ก็ กูพึ่งตื่นนอน ตรีก็บอกมึงแล้วไง” แบะ “ไอ้ตอแหล มึงอาบน้ำแล้ว ก็ไม่โง่นะโว้ย กูเห็นนะโว้ย สายตามึงที่มึงมองไอ้ตรี เหี้ย มึงจะเยิ้มไปถึงไหนวะ และอีกอย่าง มึงไม่เคยเรียกว่า ไอ้กับมันเลย มึงมีพิรุธนะเนีย” ผมหละอึ้งรอบสอง ไม่รู้จะตอบมันยังไงดี ยิ่งโกหกไม่เก่งเสียดด้วยกู แบะ “มึงไม่ตอบ” ไอ้แบะมันเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วมันก็ลุกขึ้นเปิดไฟ และมาจ้องหน้าผม แบะ “มึงบอกกูมาตรง ๆ แบบลูกผู้ชายเลย มึงเป็นอะไรของมึง” ผมจุกเลย ไม่รู้จะตอบมันยังไง แบะ “ไอ้กบ” มันเรียกชื่อมันแล้วยังจ้องตาผมไม่กระพริบ กบ “มึงจะคาดครั้นกูเพื่ออะไรวะ” แบะ “กูแค่อยากรู้ ว่าทำไมอีเล็กมันถึงได้บ้ามากมายขนาดนั้น” กบ “กูไม่รู้เหมือนกันหวะ มึงจะเลิกคบกูไหม ถ้า ถ้า ถ้ากูชอบผู้ชาย” ผมจ้องมันกลับ แบะ “มึงจะบอกว่า มึงรักไอ้ตรีหรอ มึงบ้าไปแล้ว มึงเป็นอะไรของมัน มีหีให้เอา เสือกไปเอาตูด แล้วไอ้ตรีมันก็ชอบมึงด้วยสิ ไม่งั้นมันคงไม่ได้มาดูแล ป้อนข้าวป้อนน้ำมึงอย่างนี้หรอก” ไอ้แบะด่าผมเสร็จ ก็ลุกขึ้นจะเดินออกจากห้องผมเลย ผม “แบะ มึงฟังกูก่อน” ไอ้แบะมันหยุดแล้วมันหันมามองผม ผม “มึงฟังกูนะ กูรักตรี รักแบบที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิงคนหนึ่งอย่างหมดหัวใจ เวลากูเอากับอีเล็ก อยู่ดี ๆ หน้ามันก็ลอยเข้ามาในหัวกู(ไอ้ทำหน้าเลี่ยนเหมือนจะอวก) แล้วก็บอกตรีไปแล้วว่ากูคิดยังไงกับเขา แต่คำตอบที่กูได้รับ เขาบอกกับกูว่า เขาคงรักกูได้ไปไม่มากกว่าคำว่าเพื่อนหรอก แล้วที่เขามาดูแลกูก็เพราะว่าเขาคิดว่า ที่มือก็เจ็บก็เพราะเขา” แบะ “แต่เมื่อเช้านี้” ผม “กูพูดตรง ๆ กูห้ามใจไม่ไหวหวะ โชคดีที่มึงมา ไม่งั้น กูว่าถ้ากูทำไรมากกว่านั้น ตรีคงเลิกคบกูแน่ เลย” ผมระบายความรู้สึกที่อัดอั้นให้เพื่อนซี้ของผมฟัง แบะ “มึงเป็นเกย์หรอ” ผม “กูไม่รู้ กับผู้ชายคนอื่น กูไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเลย ให้ชักว่าว เล่นควยกัน กูก็เฉย แต่แค่กูอยู่ใกล้ ๆ เขา ก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้” ไอ้แบะเดินมานั่งบนเตียง สักครู่ แบะ “ตกลงว่ามึงชอบไอ้ตรี แต่ไอ้ตรีไม่ได้ชอบมึง ไอ้ตรีมันก็ยังเป็นผู้ชายอยู่” ผม “ก็คงงั้น” ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บยังไงบอกไม่ถูก ไอ้แบะมันคงรู้ว่าผมรู้สึกยังไง แบะ “มีใครรู้บ้าง” ผม “ไอ้เชษฐ์ คนเดียว แล้วก็มึงนี่แหละ” แบะ “สำหรับกู...กูว่า กูพอรับไหวหวะ แต่คนอื่นกูไม่รู้หวะ ยิ่งไอ้ริน ก็ว่ามันรับไม่ได้แน่เลย ตอนที่มีเรื่อง ไอ้รินก็ออกรับแทนซะเต็มที่เลย ถ้ามันรู้ กูว่าแย่แน่เลย” ผม “แล้วแต่มึงแล้ว มึงรู้แล้วนี่” แบะ “แล้วไอ้เชษฐ์หละ” ผม “กูคิดว่ามันไม่พูดหรอก เพราะถ้ามันพูดคงพูดไปนานแล้วหละ” แบะ “หมายความว่า ไอ้เชษฐ์มันรู้เรื่องมานานแล้วก็” ผม “ก็ตั้งแต่ที่กูมีเรื่องกับตรีนั่นแหละ มันบอกว่ามันรับได้ มันรักตรีเหมือนน้องมัน เพราะฉะนั้นหากกูไม่ทำให้ตรีเสียใจ มันก็ไม่ว่าอะไร แล้วมึงหละ” แบะ “................... เอาเป็นว่า กูพอไหวแล้วกัน แต่เอ มึงรู้เปล่าว่าอีเล็กมันจัดปราตี้เลี้ยงส่งตัวเองด้วย รู้สึกว่าคืนนั้น ไอ้ยสกับไอ้ปิ ห้อง 6 พามันไปส่งบ้าน” ผม “กูว่า มันคงพาอีเล็กไปส่งสวรรค์อะดิ ไอ้ 2 ตัวนี่มันเล่นยาด้วย อีเล็กคงไม่เหลือซากแล้ว” แบะ “กูก็ว่างั้น ช่างแม่งเถอะ นอนดีกว่า กูง่วงนอนแล้วหวะ” ผม “ขอบใจมึงมากจะโว้ย ที่เข้าใจกู” แบะ “กูเข้าใจมึงแล้ว แต่กูยังไม่เข้าใจไอ้ตรี แต่กูต้องรู้ให้ได้ นอนเหอะ” ไอ้แบะลุกขึ้นไปปิดไฟ แล้วเรา 2 คนก็นอนกัน ผู้รู้สึกโล่งใจจังเลยที่ได้ระบายความรู้สึกให้คนสักคนฟัง ถึงในตอนแรกมันจะไม่อยากฟังสักเท่าไรนัก

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >ตอนที่ 3 เลือกแล้ว >แปลกจังเลยะนะผมว่า เวลาเรามีความรักนี่มันดูอะไรก็ดีไปหมด >มองดูถนนยังสวยเลย ผมนั่งนับเวลาให้ถึงตอนเช้า >จะได้เจอหน้าตรี เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน เอ๋!!! >รองเท้านักเรียนหญิงสีดำวางอยู่หน้าบ้านผม หรือว่าเล็ก >ทำไงดีวะ ผมค่อย ๆ เดินขึ้นบ้านโดยใช้ความคิดอย่างหนัก >จะเอาไงดีกับเล็กหละ จะบอกเขาตรง ๆ ว่า จริง ๆ >แล้วผมรู้แล้วว่าผมรักใคร >หรือว่าเก็บไว้ก่อนแล้วค่อยวันหลังดีกว่า แต่ไม่ทันแล้ว >เล็กเดินออกมาในชุดนอน ซีทรู บางเฉียบสีชมพู >หัวนมชูชันดันเนื้อผ้าออกมา >ส่วนช่วงล่างนั้นก็สั้นเกือบเห็นขนเลย >ผมกระอักกระอ่วนไม่น้อยกับชุดที่เธอใส่ แต่ว่าเอ๋!! >ทำไมควยผมมันไม่โด่วะ ปกติแค่เธอสัมผัสควยผมก็โด่แล้ว >คือว่ามันพวกไวต่อการสัมผัสเสียด้วย >เพียงแต่ความรู้สึกเมื่อผมจะร่วมรัก >หน้าของไอ้ตรีก็จะลอยเข้ามาในหัวผมตลอด >เล็ก “กลับมาแล้วหรอ เห็นแบะบอกว่าวันนี้ กบไปง้อตรีมัน >เป็นไงบ้าง สำเร็จไหม เห็นบอกว่า >อยู่ในห้องเคลียร์กันตั้งนานเลย” เอาหละสิ กู >ผม “ก็เรียบร้อยดี ปรับความเข้าใจกันแล้ว >กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง นานเอาการเลย” >เล็ก “ตรี นี่เหมือนผู้หญิงเลย ง้อยากมาก ๆ เลย >ปกติกบไม่เคยง้อใครรอบสองนี่ ขนาดเขา >ตัวเองง้อเราแค่ครั้งเดียวเอง ก็ต้องยอมแล้ว” >เล็กพูดเชิงน้อยใจ >ผม “ก็มันเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่กบรักที่สุดนี่ >ก็ต้องง้อนานหน่อย” ผมรีบเดินเข้าห้อง เลยดีกว่า >เดี๋ยวมันจับพิรุธได้ อาบน้ำก่อนแล้วกัน >อยู่ในห้องน้ำก่อนแล้วกัน กูจะทำไงต่อไปหละที่นี้ >ผมอยู่ในห้องน้ำเกือบชั่วโมง สุดท้ายผมก็คิดหาทางได้ >ผมออกจากห้องน้ำ แล้วก็แต่งตัว >กะว่าจะไปนอนบ้านไอ้แบะก่อนแล้วกัน >เล็ก“อ้าว กบจะไหนเหรอ” >ผม “กบมีนัดกับไอ้แบะหนะ เล็กนอนก่อนเลย อาจจะกลับมาดึก >หรือถ้าดึกมากอาจไม่กลับ เห็นไอ้แบะบอกว่ามีเรื่องคุยอะ” >เล็ก “อ้าวหรอ เรามีเรื่องอาจจะบอกกับกบนะ >อยู่คุยกับเราก่อนได้ไหม” >ผมต้องชะงักกับคำขอร้องของผู้หญิงที่นอนกับผมแทบทุกวัน >ผม “มีเรื่องไร ด่วนไหมอะ เราต้องรีบไป” >เล็ก “นั่งก่อนสิ” เล็กเดินมาจับ มือ >และจูงมือผมไปนั่งบนเตียงนอน เล็กนั่งเงียบสักครู่ >แล้วก็บอกว่า >เล็ก “กบ ทางบ้านของเล็กจะย้ายไปอยู่ที่อังกฤษ >และขอให้เล็กไปอยู่กับเขาด้วย” หา อะไรมันจะโชคดีอย่างนี้ >แบบนี้กูก็ไม่ต้องบอกมันก็ได้นี่ >เปล่าให้เงียบหายไปเองเลยก็ได้ 555 สวรรค์โปรด >เล็ก “กบ กบเป็นไร ดีใจมากเลยหรอที่เล็กจะต้องไปอังกฤษ ” >ตายละวา >ผม “เปล่าหรอก กำลังอึ้งอะ คิดอะไรไม่ถูก เออ >แล้วเล็กว่าไงหละ จะไปด้วยกับที่บ้านไหม” >เล็ก “เล็กไม่อยากไปหรอก ถ้าเล็กไม่ไป >เล็กมาอยู่กับกบได้ไหมอะ ใครเขาก็รู้กันว่า >เราสองคนเป็นอะไรกัน คงไม่เป็นไรมั้ง” ฉิบหายแล้วกู >ทำไมดีหละ >กบ “แล้วทางบ้านเล็กเขาไม่ว่าหรอ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน >พ่อแม่ของเล็กกบก็ยังไม่ได้เจอเลย” ปัดไปก่อนแล้วกู >เล็ก “ก็นี่ไง พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้ว >เล็กจะพากบไปพบพ่อกับแม่ เล็กคุยไว้แล้ว ว่าถ้าจบม. 3 >เมื่อไรเราจะมั้นกัน และจบ มหาวิทยาลัย เราจะแต่งงานกัน” โห >มึงคิดเองเออเองนิ คิดไปถึงไหนแล้วนี่ >ผม “เล็กบอกพ่อแม่เหรอว่าเราจะแต่งงานกัน” >เล็ก “ก็ใช่นะสิ ทำไมเหรอ” เล็กทำหน้าสงสัย >ผมจับมือทั้งสองข้างของเล็กไว้ >ผม “เล็ก ถ้าเราคบกันแล้ว >วันหนึ่งเล็กรู้ว่ากบไม่ใช่กบอย่างที่เล็กเคยรู้จัก >เล็กจะยังคบกบอยู่หรือเปล่า เล็กยังจะรักกบอยู่อีกไหม” >พอผมพูดจบ เล็กจ้องหน้าผมอย่างจริงจัง >น้ำตาของเธอเริ่มไหนออกมา >เล็ก “กบหมายความว่ายังไง กบไม่รักเล็กแล้วหรอ >แล้วที่ผ่านมา ที่เราคบกัน มีอะไรกัน มันคืออะไร” >เล็กร้องไห้ออกมาแล้วอะ ตายแล้วกูยิ่งแพ้น้ำตาคนอยู่ด้วย >กบ “กบรู้ว่าเล็กรักกบ รักกบมาก แต่ว่าถ้าหากว่าวันหนึ่ง >เมื่อเล็กรู้ว่า...” >เล็ก “รู้ว่าอะไร!!!” >ผม “สมมุติว่า วันหนึ่งเล็กเจอคนที่ดีกว่า อยู่ตรงนั้น >เล็กจะได้เจอใครอีกมากมาย เล็กจะได้เรียนต่อ >เล็กจะได้มีทุกอย่างอย่างที่เล็กฝัน >และเป็นอย่างที่พ่อแม่ของเล็กหวังไว้ >กบคงไม่กล้าเอาตัวกบไปขวางทางคนที่กบรักหรอก >สู้ปล่อยเล็กไปดีกว่า ส่วนความเจ็บช้ำ กบขอรับไว้เองดีกว่า” >กูตอแหลเก่งมากเลย >เล็ก “โถ ที่รักของเล็ก ไม่เป็นไรหรอก เล็กยอม” >ผท “ไม่ได้นะเล็ก กบจะเป็นตัวถ่วงเล็กไม่ได้ >กบไม่ยอมให้ใครมาว่าได้หรอกนะว่า การที่เล็กอยู่ที่นี่เพราะกบ >ถ้าวันใดวันไม่เป็นอย่างที่เล็กหวังขึ้น >เล็กจะต้องมาเสียใจกับสิ่งที่เล็กเลือกวันนี้ เล็กไปเถอะ >ถ้าถึงเวลานั้นเล็กไม่มีใคร เราก็กลับคบกันเหมือนเดิม >ตอนนั้นกบก็คงจะลืมตาอ้าปาก เรียนจบ >และเดินไปกับเล็กโดยที่เล็กจะได้ไม่อายใครได้งัย ไปเถอะเล็ก >เพื่อนาคตของตัวเอง” >เล็ก “กบจะไล่เล็กไปหรอ” >ผม “เปล่านะ ผมไม่ได้ไล่นะ เพียงแต่ >หากมันเป็นทางที่ดีที่สุดของเล็ก ผมก็ไม่อยากจะขวาง >เพราะอย่างน้อยที่สุด มันเป็นสิ่งที่ผมทำได้เพื่อคนที่ผมรัก >เออ แล้วพ่อแม่ของเล็กจะไปเมื่อไร” >เล็ก “วันจันทร์หน้านี่แล้ว” >ผม “ทำไมมันเร็วจังเลยอะ เหลืออีกแค่ 4 วันเอง” >เล็ก “พ่อแม่เล็กจัดการเรื่องเรียนต่อที่นั้นไว้ให้แล้ว >ไปถึงโน้นก็เรียนได้เลย” >ผม “งั้นก็หมายความว่าเล็ก ยอมไปแล้วนะสิ >เดี๋ยววันจันทร์โดดเรียนไปส่งนะ” บทจะง่ายก็ง่ายเสียเหลือเกิน > อย่างนี้ก็ไม่มีอุปสรรคแล้วนะสิ อิอิอิอิอิ >เล็ก “งั้นคืนนี้อยู่กับเล็กนะ >เล็กอยากให้คืนนี้เป็นคืนที่พิเศษที่สุดของเราสองคน >เพราะพรุ่งนี้เล็กต้องกลับบ้านไปเก็บของแล้ว” ทำไงดีหละกู >ถ้ากูอยู่กูก็ต้องเย็ดเล็ก แต่ไม่ถ้าเล็กคงจะรู้สึกแย่มาก ๆ >แต่ว่าเราต้องใจแข็ง แข็งเข้าไว้ แข็งเข้าไว้ >เล็กเขามือมาลูบควยผม นั้น แย่แล้ว มันรูดซิบกางเกงผมออกแล้ว > อย่า อย่า มันอมหัวควยผมเข้าไปแล้ว >ไอ้กบน้อยมึงไม่หน้ากูเลย ตื่นเสียแล้ว ไม่ได้การแล้ว >ผม”ว่าไงไอ้แบะ เออ กูกำลังไป รอเดี๋ยว >มึงอย่าพึ่งคิดสั้นนะโว้ย” ผมโทรศัพท์ขึ้นมาพูดคนเดียว >แล้วก็รีบกดเหมือนวางสาย >ผม “เล็ก กบขอโทษนะ ไอ้แบะมันมีเรื่องเครียดมากอะ >กบต้องไปแล้ว ขอโทษนะ” ผมไม่รอฟังคำตอบ >รีบใส่กางเกงแล้วก็วิ่งลงมา ขี่มอไซด์ออกไปเลย >ผมไม่แม้แต่จะมองกลับมาที่เล็ก เพราะผมกลัว กลัวจังเลย >กลัวอะไรก็ไม่รู้ > เป็นอันว่าคืนนั้นผมต้องไปนอนบ้านไอ้แบะตามระเบียบ >เพราะกลับบ้านไม่ได้แล้วอะ >ทุกคนคงคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง ตอแหล แต่ผมขอหละนะ > บางครั้งคนเราก็ต้องเห็นแก่ตัวกันบ้าง เพราะความรัก >แต่ผมไม่รู้เลยว่าเรื่องที่แย่ ๆ กำลังจะตามมา >เช้าวันศุกร์ (สุก ๆ ดิบๆ) ของตรี >“ตรี เอ้ย เชษฐ์มารับแล้วลูก แต่งตัวเสร็จยัง” แม่เรียกผม >เป็นอย่างนี้ทุกเช้าหละ เพราะเชษฐ์ มันจะมารับผมทุกวันแหละ >ไม่ว่าน้อยจะมานอนบ้านมันหรือไม่ก็ตาม >แต่ผมก็ไม่เคยถามมันเลยว่าแล้วน้อยมันไปเรียนยังไง >แต่ก็ช่างมันเถอะเรื่องของมัน ส่วนผมก็มีรถมาโรงเรียนฟรีร >ก็ดีแล้ว ไม่ต้องเสียตังค์บ้านยิ่งจน ๆ อยู่ด้วย อิอิอิ >เชษฐ์ “เมื่อวานเป็นไงบ้างวะ ยิ้มซะแย้มจะปริ >ไม่บอกกูก็รู้แล้ว ไอ้กบมันสารภาพกับมึงหมดแล้วใช่เปล่าวะ” > ผม “สารภาพบ้าอะไรวะ ก็แค่เคลียร์กันเท่านั้นเอง >ไม่มีอะไรนี่” ผมแกล้งตอบแบบขอไปที แล้วเชษฐ์มันก็ออกรถไป >เชษฐ์ >“งั้นอย่างนี้ตุ๊กตาหลังมอไซด์กูก็ต้องยกให้ไอ้กบเสียงแล้วสิเนี่ย” >ผม “ตุ๊กตาอะไรวะ ไม่เห็นมีเลย” >เชษฐ์ “ก็มึงไง” >ผม “มึงก็พูดไป บ้านกูกับมันอยู่คนละทาง มันจะมาส่งกูทำไม >ก็มีแต่มึงนี่แหละ ที่เป็นพี่ชายที่แสนดี คอยมารับมาส่งกูตลอด > ถ้ามีอะไรที่กูจะตอบแทนมึงได้ บอกเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ” >เชษฐ์ “มีแน่ แต่รอให้ถึงเวลาก่อนแล้ว” ไอ้นี่พูดแปลก โว้ย >แต่ช่างมันเถอะ คงจะขอลอกข้อสอบ ลอกการบ้านตามระเบียบหละมั้ง > ก็ปกติอยู่แล้วนี่หว่า > พอรถมาถึงโรงเรียน นั่นไง ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าเชียว >รอกินข้าวเช้าหละสิ ผมลงจากรถเชษฐ์ >ผม “ไปกินข้าวเช้ากันดีกว่า” >รินทร์ “มึง กระดี้กระด้าเชียวนะมึง >เมื่อเย็นโดนไปกี่ดอกหละ” ไอ้เหี้ยรินทร์ >ปากหมาแต่เช้าเชียวนะมึง แต่เอ๋ กบหายไปไหนเนี่ย >ผมมองหามันจนทั่วไป ก็ไม่มีแม้แต่เงามัน หรือว่าจะมาสาย >แต่รถมันก็อยู่นี่ >ไอ้แบะ “ตรี มองหาไอ้กบหรอ” ดูตามันสิ >ส่อแววเจ้าเล่ห์เชียวนะมึง >ผม “อือ แล้วไอ้กบหายไปไหนอะ” >ไอ้แบะ “มันมีเรื่องเครียดนิดหน่อย >เมื่อคืนมันมาหากูที่บ้านตอนตี 2 มันเล่าให้กูฟังว่า >อีเล็กเมียมันต้องไปเรียนที่อังกฤษ แต่ >แปลกว่ะไม่เห็นมันจะเสียใจเลย >มันพูดเหมือนกับว่าดีใจยังไงยังงั้นเลย >นี่มันก็ไปจองโต๊ะกินข้าวก่อน ให้พวกกูมารอมึง 2 ตัวนี่แหละ” >ผม “แล้วเล็กจะไปเมื่อไร” >ไอ้แบะ “เห็นมันบอกว่าวันจันทร์หน้า” >เชษฐ์ “ทำไมมันเร็วแบบนั้นวะ ไอ้ตรี >มึงไม่ต้องยิ้มออกนอกหน้าขนาดนั้นก็ได้” >ผม “เปล่านี่กูไม่ได้ยิ้มสักหน่อย ว่าแต่ว่า >กบมันเครียดมากเลยหรอ” >ไอ้แบะ “เครียดห่าอะไรอะ กระดี้กระด้าสุด ๆ เลย ก็หละงง >ถ้าเป็นกูนะ กูร้องไห้ตายเลย ขาดทั้งเมีย ขาดทั้งที่เย็ด >แต่มันก็แปลก มันทำเหมือนว่าดีใจมาก หรือว่ามันแกล้งวะ” >ไอ้รินทร์ “ไปเจอหน้ามันเดี๋ยวก็รู้ ไปกินข้าวกันเถอะ >กูหิวแล้ว” พวกเราเดินไปที่โรงอาหาร ซื้อข้าวกันคนละจาน >มานั่งกิน โดยมีกบมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว >ทุกคนทักทายกันตามปกติ >มีแต่ไอ้กบเท่านั้นที่มันนั่งมองผมตาเยิ้มเชียว >ไอ้ห่านี่เดี๋ยวเขาก็รู้หมดหรอว่ามึงคิดอะไร >จนเชษฐ์ต้องกระแอมดึงความสนใจมาที่มัน ไอ้กบมันถึงคิดได้ >เรานั่งกินข้าวกันแล้วพูดคุยเล่นกัน คน >ไอ้เชาว์ถามเรื่องเล็กที่จะไปอังกฤษ >แต่กบดูไม่มีทีท่าจะเสียใจ จนทุกคนสงสัยว่าทำไม >เชาว์ “ไอ้กบ มึงไม่เสียใจเลยเหรอ ที่อีเล็กมันไปอังกฤษ” >กบ “ก็มันไปดีแล้ว ก็จะเครียดทำไมวะ ถ้ามันเจ็บมันป่วยสิ >กูจึงเครียด หรือมึงว่าไม่จริง” >เชาว์ “กูว่าไม่ใช่ว่ะ มึงมีใหม่แล้วสิ มึงจะไม่เครียด >ได้หีใหม่แล้วสิมึง ใครวะ หรือว่าอีเด็กห้องสี่ >เห็นมันมาคุยกับมึงเมื่อ สองสามวันก่อน” >กบ “มึงก็ว่าไป เดี๋ยวใครเข้าใจผิด กูจะแย่” ก็แน่หละสิ >ไอ้ควาย >กบ “เปล่า ไม่ใช่หรอก เล็กมันไปเรียนหนังสือ มันจะได้ดี >แล้วกูจะไปขวางมันทำไมวะ >คนที่เขารักกันก็ต้องส่งเสริมกันสิวะ” เออ มึงพูดได้ดี >ไอ้ควาย ผมหละเซ็งจิต กินข้าวไม่ค่อยลง >ทำไมข้าววันนี้มันไม่มีรสชาติเลยวะเนีย อิ่มดีกว่า >ผม “เดี๋ยวกูเอาสมุดการบ้านไปส่งอาจารย์ก่อนนะ >ใครจะฝากกูไปส่งบ้าง” >เชาว์ “อ้าว ไหนว่ามึงสองคนคืนดีกันแล้วไงวะ ไอ้ตรี >มึงยังไม่เลิกงอนไอ้กบอีกหรอ เหี้ย หน้ามึงเหมือนผู้หญิง >ยังทำตัวเป็นผู้หญิงไปได้ เดี๋ยวกูก็เย็ดมึงทำเมียเลย” >ไอ้ปากสวะ >ผม “เหี้ย งานมึงจะส่งไหม ถ้าไม่ส่งกูจะได้ส่งคนเดียว” >ผมตวาดไอ้เชาว์ไปหนึ่งที มันคงรู้ว่าผมไม่พอใจ >เชาว์ “ส่งก็ได้ครับ คุณเมียสุดที่รัก โอ้ว >ไอ้กบมึงตบกะบาลกูทำไมเนี่ย” ไอ้เชาว์เกาหัวแกรก ๆ >กบ “กูเห็นแมงวันมันเกาะ กูก็เลยตบ มีไรเปล่าวะ” >เหมือนว่าทุกคนรู้ว่ากบไม่พอใจ ทุกคนก็เลยเงียบ >แล้วก็กินข้าวกันแบบไม่มีต่อความกันต่อ มีอยู่ 4 >คนที่ฝากสมุดผมไปส่ง ผมเดินไปส่งสมุดดีกว่า >กบ “ตรี เดี๋ยวกบไปเป็นเพื่อนแล้วกัน” กบมันกระโดดจากวงสนทนา > วิ่งมาหาผม แล้วมันก็เอาสมุดจากมือแล้วก็กระเป๋าผมไปถึอ >ผม “กบ จะบ้าหรอ กระเป๋าถือเองได้ เอามานี่” >กบมันไม่ยอมให้ผมถือ >กบ “ก็อยากถือนี่ ถือให้สุดที่รักแค่นี่สบาย” >กูละอายประชาชี จริง ๆ เลย อยากถือก็ถือ >เราเดินมาจนถึงห้องภาษอังกฤษ เพื่อส่งงานอาจารย์ >พอดีอาจารย์อยู่ ก็เลยให้ผมกับกบช่วยกันจัด sheet >เพื่อให้เรียนกันในชั่วโมงแรก เราสองคนก็เลยไม่ได้เข้าแถว >นั่งจัด sheet กันไป แล้วก็แบก sheet ไปห้องเรียน >วันนี้เป็นวันที่เล็กมาเรียนเป็นวันสุดท้าย >การที่เล็กมาวันนี้คงเพื่อมาลาทุก ๆ คนมั้ง >พอผมเข้าห้องเรียนมา ให้เพื่อนตัวดี ต่างแซวกัน >ไอ้เพื่อนที่น่ากระทืบทั้งหลาย ร้องเฮกันใหญ่เลย >เหมือนมันดีใจที่ผมกับกบดีกัน >แต่แวบหนึ่งสายตาของผมหันไปเห็นเล็ก >ซึ่งอาการของเล็กไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร >ความเงียบของเขาทำให้ผมต้องหลบสายตาเหมือนคนผิดยังไงก็ไม่รู้ >ปกติเล็กจะเป็นยิ้มง่ายเป็นมิตรกับทุกคน ห้องให้ห้อง >ผมเปรียบเสมือนคิง เล็กเปรียบเสมือนควีน(ด้านการเรียนนะครับ) >ก็เหมือนจะแข่งกันแต่เราก็จะแบ่งกันลอกกันในส่วนที่แต่ละคนโง่ >เราจึงเป็นเพื่อนที่สนิทกันพอประมาณ >(แต่ดูเหมือนว่าเล็กจะเข้ามาแต่เรื่องเรียนเท่านั้น >เรื่องอื่น ๆ เล็กจะไม่เข้ามา สังคมของเล็กกับกบ >ต่างจากผมมากมาย เขา 2 คน อยู่ในฐานะที่มีอันจะกิน >มีพร้อมทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ >ไม่ผิดที่เขาจะชอบกันรักกัน ส่วนผมนะเหรอ เหมือนกับอะไรดีอะ >ประมาณว่าก้อนกรวด กับก้อนเพ็ชร เมื่อเทียบกับเล็ก >ซึ่งผมก็รู้ดี เพราะฉะนั้นแค่ไอ้เพื่อน ๆ ทั้งหลายที่คบผม >มันก็มากมายแล้ว) เวลาผ่านไปจนหมดคาบ 4 >เล็กเดินมากบซึ่งตอนนี้กบมันนั่งคู่กับผม >เพราะเชษฐ์มันไปนั่งกับน้อย >เล็ก “กบ วันนี้ไปส่งเราที่บ้านนะ >จะได้แนะนำให้รู้พ่อแม่เรา” เอาละสิ ไอ้กบ >ผมนั่งฟังอยู่เงียบ ๆ แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินดีกว่า >นั่นไงหนังสือภาษาไทย อ่านเข้าไปก่อน >กบ “ไม่ได้หรอก วันนี้กบมีนัดแล้ว” >เล็ก “มีนัดอะไร เมื่อคืนเราคุยกันแล้วนี่ >ว่าเล็กจะพากบไปบ้าน” >กบ “กบต้องไปส่งตรีที่บ้านอะ” เอาหละสิ ไอ้กบ >หาเหาใส่กูจนได้ >เล็ก “อะไร ทำไม ตรี กลับบ้านเองไม่ได้เหรอ >ทำไมกบต้องไปส่งตรีด้วย กลับบ้านเองไม่ได้หรอ หรือไม่มีปัญหา > อ้อลืมไปที่บ้านจนนี่ คงไม่มีเงินกลับบ้านสินะ >ถึงได้คอยเป็นกาฝากให้กบ ไปส่งที ให้เชษฐ์ไปส่งที >เมื่อเช้าน้อยมันก็มาเรียนเองทั้งที่ไปค้างบ้านเชษฐ์ >มันบ่นน้อยใจเชษฐ์มากเลย ว่าทำไมตรี เธอมีดีตรงไหน >อ๋อหรือเชษฐ์มันสงสารเธอ” ผมอึ้งสิ >ยอมรับเลยว่าหน้าผมร้อนมาก >ด้วยความโกรธที่มีคนมาจี้ใจดำขนาดนี้ แต่ก็แกล้งทำมึนใส่ >จนเล็กควักเงินธนบัตรใบหนึ่งขึ้นมา ปาใส่ผม เป็นแบงค์ใบละ 100 >บาท 1 ใบ >เล็ก “เอาไปสิ คงเป็นค่ารถกลับบ้านได้หลายวัน >ทีนี้กบจะได้ไปส่งฉันได้แล้ว แล้วอีกอย่าง >เชษฐ์มันจะได้ไปส่งน้อยได้สิ >คงจะอิ่มปากหลายวัน”ผมจำได้ว่าผมกำมือแน่นจนดินสอในมือผมหักเลย > ก็ไม่รู้จะทำยังไงนี่ นี่เราเป็นกาฝาก >เป็นขอทานที่เล็กมาปาเงินใส่เราขนาดนี้เลยเหรอ ชีช้ำว่า >จะจากกันด้วยดีไม่ได้หรือไง >ผมทำได้เพียงก้มตาหยิบหนังสือใส่กระเป๋าเรียน >แล้วลุกขึ้นออกจากห้องไป พอหันหลังออกไปเท่านั้น >รู้สึกว่าน้ำตาของผมมันไหลออกมาแบบกลั้นไม่อยู่เลย >แรงที่จะก้าวเดินต่อไปมันไม่มีแล้ว >ได้แต่ยืนพิงผนังห้องดีด้าน แล้วก็ทรุดตัวลงไป >เราผิดหรือที่เกิดมาจน ทำไมหละ ก็กูเลือกเกิดได้ >กูจะเกิดให้รวยกว่ามึงอีก ผมคิดได้เท่านั้น >ผมไม่รู้หรอกว่าใครจะเป็นยังไงแต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว >ล้มทั้งยืนเลย จนเชษฐ์เดินออกมา เห็นสภาพผม >เชษฐ์ไม่พูดอะไรเลย จับผมพยุงขึ้นแล้วก็กอดผม >ตอนนั้นผมไม่ต้องการคำพูดอะไร ผมได้แต่ร้องไห้ >น้ำตามันไหลออกมาแบบหยุดไม่อยู่ >เชษฐ์ “เข้มแข็งไว้ ไอ้น้องรัก เจอเรื่องมาตั้งมากมาย >เรื่องแค่นี้เล็ก ๆ” ขณะนั้นน้อยเดินออกมาเห็นสภาพผม >น้อย “เชษฐ์ ที่น้อยเล่าให้เล็กฟัง >ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ แค่น้อยใจนิดเดียวเอง >ไม่คิดว่าเล็กจะพูดแบบนี้” แล้วน้อยก็เดินมาที่ผม “ตรี >น้อยไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ น้อยไม่เคยคิดแบบนั้นเลย >ตรีคือเพื่อนของน้อยคนหนึ่ง >เชษฐ์เขาบอกน้อยแล้วว่าต้องมารับตรี ซึ่งน้อยก็เข้าใจ >แต่ขอนิดหนึ่งนะ แต่น้อยไม่มีเจตนาอย่างที่เล็กพูดเคย” >น้อยปลอบผม >ผม “ไม่เป็นไรหรอก เขาเข้าใจ >คนอย่างน้อยไม่มีวันคิดอะไรแบบนี้หรอก เราเรียนประถมมาด้วยกัน > แถมอยู่กลุ่มเดียวกันด้วย เขารู้จักนิสัยน้อยดี >แต่ว่ามันก็จริงอย่างที่เล็กเขาพูดนั่นแหละ” ปัง !!! เรา >สามคนตกใจกับเสียงที่เกิดขึ้น นั้นมันเสียงอะไร >เรารีบเข้าไปดู ปรากฎว่ากบมันทุบโต๊ะเรียนซะพังเลย >ส่วนเล็กก็ไปนั่งกองอยู่บนพื้น พร้อมน้ำตาที่เต็มใบหน้า >ผมจะสุดจะอึ้งจริง >เชษฐ์ “ไอ้กบ มันเกิดอะไรขึ้นวะ มึงพังโต๊ะเรียนทำไมเนี่ย >แล้วตอนบ่ายจะเอาอะไรนั่งเรียน” กบหันมามองเชษฐ์ >แต่ก็ไม่มีอะไรออกจากปากกบ >ตอนนั้นผมปาดน้ำตาออกแล้วก็เดินไปหากบ >ผม “เจ็บไหมเนี่ย” ผมจับมือขวาของกบ มือควายจริง >ไม่เห็นมีแผลเลย แต่ว่าอ้าว หลังมือดิ เลือดอาบเลย >ผม “ไอ้กบ มือมึงเลือดออกอะ เป็นไรมากเปล่า ไอ้บ้า >ทุบโต๊ะทำไมเนี่ย เจ็บไหม ไปหาหมอก่อนไป” >ผมลากกบไปหาหมอที่โรงพยาบาล >ซึ่งโรงพยาบาลกับโรงเรียนผมมันอยู่ติดกันเลย >มีแค่กำแพงกั้นเท่านั้นเอง >เหตุการณ์ตอนนั้นเป็นอย่างไรผมไม่รู้หรอก >รู้แต่ว่าตอนนี้กบมันเป็นแผล ผมทำได้แผลเบื้องต้น >ไม่รู้จนะเอาอะไรก็เอาเสื้อนักเรียนผมนั่นแหละถอดมาพันห้ามเลือดไว้ > โชคดีนะที่ผมใส่เสื้อยืดไว้ข้างใน เลยไม่โป้ >เหมือนว่าทุกคนจะอึ้งกับเหตุการณ์อยู่ มีเพียงแค่ผม เชษฐ์ >แล้วก็น้อยเท่านั้นที่คิดได้ จึงรีบพาไอ้ตัวดีไปหาหมอ >เป็นอันว่าอวสานอาหารกลางวันของผมเสียแล้ว >ไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย นั่งรอไอ้กบอยู่ >พอมันออกมาเราก็พากันไปรับยา ผมไม่รู้จะเริ่มถามมันยังไงดี >แต่เดี๋ยวไปถามเพื่อนเอาแล้วกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น >เพราะยังไงตอนนี้กบคงไม่พร้อมที่จะเล่าอะไร >หลังจากที่เรารับยากันเสร็จ >อาจารย์ฝ่ายปกครองก็มาถึงโรงพยาบาลพอดี >พร้อมกับเพื่อนทั้งกลุ่ม ไอ้พวกนี้รักกันดีจริง ๆ >อาจารย์บอกว่าให้พวกเราซ่อมโต๊ะแล้วกัน >วันนี้ให้ผมไปส่งกบที่บ้าน ก่อน >แล้ววันจันทร์ค่อยไปเรียนหนังสือแต่ทุกคนที่เหลือต้องกลับมาอาจารย์ > เป็นอันเซ็งเป็ดกันไป ไอ้แบะมันขี่มอไซด์ของกบมาให้ >แล้วกูจะไปส่งมันยังไงเนี้ย >ดีนะที่เชษฐ์มันเคยสอนผมขี่อยู่บ้าน รถของกับไม่คาร์ด >โชคดีไป ก็เลยขับไปส่งมันได้ >ตลอดทางรู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้อยากจะถามอยู่นะ >แต่รู้สึกว่าคนข้างหลังมันไม่อยากจะตอบ ไม่ถามดีกว่า >สุดท้ายผมก็เก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ >พอลงจากรถได้เราก็ขึ้นบ้านกัน >ผม “กบ ตั้มรู้นะว่าไม่เหมาะ แต่เกิดอะไรขึ้น” กบมองหน้าผม > นิ่ง มาก จนผมใจหาย ปกติมันไม่เคยนิ่งขนาดนี้ >เพราะมันจะโวยวาย มีอะไรก็โวยวายไว้ก่อน “กบ >มันเกิดอะไรขึ้น” ผมจับมือกบแล้วก็มองหน้ามัน >กบ “อีเล็กมันบอกว่า กบเป็นเกย์ >มันว่าบอกเวลาที่กบเอากับมันทีไร กบต้องคราง รำพึงรำพันชื่อ >ตรี ออกมาทุกครั้ง ที่แท้กบเป็นอะไรกันแน่ >หรือว่าติดใจรสสวาทกับตรี” ตายแล้ว >ก็กูจะเอาหน้าไปสู้ใครในห้องได้วะเนี่ย >นี่แม้กระทั่งตอนมึงเย็ดกัน มึงยังเอากูไปคิดเลยหรอ >ไอ้ควายกบ >ผม “แล้ว...” >กบ “กบก็เลยบอกว่า เพราะมึงไง รสชาติของมึงยอดแย่ไง >กูถึงต้องนึกถึงคนอื่นเวลาเย็ดกับมึง” ตาย เวรหละกู >ผม “แต่เขากับกบไม่เคยมีอะไรกันนี่ >แล้วทำไมกบถึงพูดแบบนั้นหละ >อย่างนี้แล้วเขาจะไปมองหน้าใครได้” ผมเอามือสองข้าง กุมขมับ >ซวยหละกู “แล้วทำไมกบต้องทุบโต๊ะด้วยหละ” ผมถามต่อ >กบ “อีเล็กมันบอกว่า มันเสียแรงที่รักเกย์ >แต่ไม่เป็นไรคนอย่างกบ ก็แค่เศษเดนเท่านั้น >จะไปอยู่ที่ไหนก็มีแต่จะทำให้ที่นั่นต่ำลง ไปคบกับอีตรี >อีกะหรี่กันนเถอะ ตายแล้ว >เพื่อนผู้ชายในกลุ่มป่านนี้คงเป็นผัวอีตรีกันหมดแล้ว >เจ้าข้าเอ้ย ผู้ชายห้องนี้ไม่มีใครคิดว่าหีดีกว่าตูด >เย็ดตูดกันซะหน้ามืดกันหมดเลย ผู้ชายห้องนี้มันมีแต่เกย์ >ไม่น่าเชื้อเลย 5555 จนไอ้รินทร์ทนไม่ไหว >เดินมาตบหน้าอีเล็กไปหนึ่งที แล้วก็พูดว่า >พวกกูไม่เคยมีอะไรกับไอ้ตรีอย่างที่มึงพูด >เสียดายนะที่พวกเราหลงนับถือมึง เห็นว่ามึงเรียนเก่ง ฐานะดี >ให้เกียรติมึงสารพัด กูไม่คิดว่าปากมึงจะเน่าได้ขนาดนี้ >ไม่งั้นไอ้กบมันถึงดีใจที่มึงไปจากมันได้เสียที กูพูดตรง ๆ >ปากมึงยังเน่าได้ขนาดนี้ หีมึงคงจะเน่าสนิท ไอ้ตรี >มันไม่ได้เป็นเกย์หรอนะโว้ย ถึงแม้ว่ามันจะเป็น >กูว่าคงมีผู้ชายอีกหลายคนที่อยากจะเอามันทำเมีย มากกว่ามึง >เพราะปากมึงนี่โคตรจะเน่า เลย ใครเขาได้ยินมึงพูด >คงจะขยะแขยงมึงมากเลย ไอ้รินทร์มันด่าไปอีกหลายกะบุงหละ >กบไม่รู้จะทำไง ก็เลยทุบโต๊ะ แต่ไม่คิดว่ามันจะแรงไปหน่อยอะ” > โห ขอบคุณรินทร์มากเลยนะที่ช่วยแก้ตัวให้ >ใช้ปากในทางที่ถูกก็งานนี้มึง >ผม “แล้วอย่างนี้ ทุกคนว่าไงอะ” >กบ “จะมีใครว่าอะไร” >ผม “ตกลงแล้ว ที่กบเจ็บตัวเพื่อให้รินทร์หยุดหรอ” กบไม่พูด >เคยแต่พยักหน้า แล้วอย่างนี้มือมันเจ็บ ใครจะดูมันหละเนี่ย >ครอบครัวมันยิ่งไม่มีใครอยู่บ้านเสียด้วย >กบ “ตรี มาช่วยดูกบหน่อยได้ไหมอะ กบเจ็บนะเนี่ย” >อ้าวเกี่ยวไรกับกูอะ อนารถใจจัง แต่มันทุบมือซ้ายนี้ >มันถนัดขวา ก็ทำอะไรได้นี่หว่า >ผม “มือก็มือ ก็ช่วยตัวเองไปดิ” กบมองหน้าผม >เหมือนจะอ้อนวอนยังไงก็ไม่รู้ โอ้ยมึงอย่ามึงกูแบบนั้นได้ไหม >กูจะแย่ >ผม “เออ ก็ได้ แต่ว่า เราต้องช่วยแม่เราซื้อของตอนเช้ามืดนะ > แล้วก็ต้องทำงานที่บ้านก่อนนะ ถึงจะมาดูแลกบได้” >โห พอพูดแค่นั้น ไอ้กบกูเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลย >ตานี้เยิ้มเชียว ตายแล้ว ถ้ากูอยู่กับมันสองคน กูจะเสร็จมัน >หรือว่ามันจะเสร็จกูหละเนี่ย ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องห้ามใจ >ต้องห้ามใจ ขันติ ขันติ ขันจะแตกไหมเนี่ย > > > > > > > > กบ > ผมว่านะ ถ้าตรีมาดูแลผมทุกวันได้คงดีมาก ๆ เลย >คนที่เรารักอยู่ใกล้แค่เอื้อมแค่นี่ ผมหละกลัวใจตัวเองจังเลย >กลัวจะอดใจไม่ไหวอะดิ แต่ต้องห้ามใจไว้ก่อนเดี๋ยวไก่ตื่นหมด >ผมให้รถมอไซด์ตรีไว้ใช้ ไปไหนมาไหน ไปซื้อของให้ที่บ้าน >ขี่มารับผมไปโรงเรียน ขี่ไปส่งผมทำแผล ส่งผมกลับบ้าน >ไม่เพียงเท่านั้น >ยังไปจ่ายตลาดซื้อกับข้าวทำอาหารมากให้ผมกินอีกเขาบอกแต่เพียงว่า > คนเจ็บต้องทานอาหารที่บำรุงร่างกาย แผลจะได้หายไว ๆ >เขาทำอาหารเย็นให้ผมกินทุกวัน ผมก็ได้แต่กินกับกินอะนะ >ไม่เพียงเท่านั้น เขายังทำความสะอาดบ้าน >(ปกติพ่อแม่ผมจะไม่ค่อยอยู่บ้านครับ ท่านทำธุรกิจ >เดือนหนึ่งจะกลับบ้านสักครั้ง บางทีก็ 2 – 3 เดือนเลย) >ล้างจาน ตัดต้นไม้ ซักเสื้อผ้าให้ผม กางเกงในยังซักให้เลย >ตลอดเวลาที่ผมอยู่กับเล็ก เล็กไม่เคยอะไรให้ผมขนาดนี้ >แม้แต่อาหารผมยังต้องไปซื้อให้เลย แถมยังเลือกกินอีกต่าง ๆ >ไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่กิน เสื้อผ้าก็ไม่เคยซัก >บ้านก็ไม่เคยทำ เขาดูแลผมตั้งแต่7 โมงเช้า จนถึง 2 ทุ่ม >ผมกลายเป็นเด็กไปเลย มีการจับผมใส่ชุดนอน >ห่มผ้าให้ก่อนที่เขาจะกลับบ้านอีก >ผมรู้สึกเหมือนกลับไปเด็กอีกครั้งหนึ่งเลยก็ว่าได้ >วันนี้เป็นวันที่สอง ที่ผมเป็นแผลที่มือซ้าย >รู้สึกเหมือนจะมีไข้หน่อย ๆ ตรีมาหาผมตั้งแต่ 7 โมงเช้าเลย >ผมยังไม่ตื่นเลย เข้าขึ้นมาหาผมที่ห้อง >แล้วบอกว่าอาบน้ำได้เลยคนป่วย เดี๋ยลงไปกินข้าวนะ >ทำโจ๊กไว้ให้กินแล้ว แต่ผมอยากนอนต่ออะ วันนี้วันหยุดทั้งที >ผมเลยนอนต่อดีกว่า รู้สึกว่าตอนเช้าอากาศดีเชียว >กำลังได้ที่เลย ผู้ชายทุกคนคงรู้ตื่นเช้า ๆ >แน่ให้น้องชายสุดหวงของแต่ละคนก็ตื่นมาดูโลกเหมือนกันนั่นแหละ >กำลังถูไถหัวกับที่นอนด้วยความเสียวเลย อยู่ก็ เอ >ทำไมมันเย็นจังวะ ผ้าห่ม ผ้าห่มหายไปไหน อ้าว >ตรี“ตื่นได้แล้ว ว้าย...ไอ้บ้า ไอ้เปรต ทำไมไม่เสื้อผ้านอน >เมื่อคืนนี้ก็ใส่นี่ทำไมตอนนี้มันไม่มีอะ” ผมตกใจกับเสียงตรี >เลยพลิกตัว หันไปดู ปรากฎว่าหน้าตรีแดงกล่ำเลย >แถมเอามือสองข้างปิดตาไว้ ปิดทำไมวะ ก็ ก็ >กูถอดเสื้อผ้าไปกองอยู่ข้างเตียงนี่หว่า >ก็ปกติไม่ค่อยได้ใส่อะไรนอนนี่ ควยกูสู้เต็มที่ด้วย อ้าว >แล้วจะปิดทำไมวะ ก็ผู้ชายเหมือนกัน >หรือว่าตกใจในขนาดน้องชายผม แต่ปกติ แล้ว >ทั้งผู้หญิงหรือกระเทยถ้าเห็นควยของผมแล้วต้องมีอันวิ่งเข้าใส่ > แต่ตรีปิดตาทำไม ต้องแกล้งสักหน่อย >ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินมาที่ตรี มาอยู่ข้างหลัง >แบบให้ควยติดตัวตรีเลย พอผมเดินเข้ามาหา ควยผมยิ่งแข็งมากขึ้น > ยิ่งได้กลิ่นตัวตรีแล้วแบบว่าอยากจะกระโจนเข้าใส่เลย >ทำไมมันหอมแบบนี้ หอมแบบกลิ่นแอบเปิ้ลผสมองุ่นน่ากินฉิบหายเลย > พอควยผมชนตัวตรี อาการตรีตกใจมาก วิ่งออกจากห้องผมไปเลย >ได้แต่ร้องไอ้บ้า อย่านะมึง ไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วมากินข้าว >ผมหละงง แต่ผมจำกลิ่นตัวตรีได้ ปกติตรีจะไม่ใช้น้ำหอมอะไร >แต่ทำไมกลิ่นตัวตรีถึงได้น่ากินขนาดนี้ >เป็นว่ากะว่าจะแกล้งเขา แต่เรากลับต้องมาทำร้ายตัวเองเสียเอง >แต่ถ้าตรีอยู่นานอีกหน่อยผมคงห้ามใจไม่ไหวแน่ >มีอันที่ผมต้องว่าวไปอีก 2 รอบ เพราะกลิ่นตัวไอ้ตรีแท้ >กว่าจะอาบน้ำเสร็จ ว่าวเสร็จก็เกือบชั่วโมง >ป่านนี้ตรีจะทำอะไรอยู่นะ ผมเดินลงไปข้างล่าง >เห็นตรีกำลังถูบ้านอยู่ >ผม “ตรีไม่ต้องทำหรอก” >ตรี “ทำไมหละ มันรกออก เดี๋ยวเราจัดการเอง >ไปทานข้าวได้แล้ว” ผมต้องสวมบทนางแจ๋ว >ทำความสะอาดบ้านมันจนเรียบร้อย ส่วนไอ้กบหรอ >กลายเป็นเจ้านายไปซะงั้น กินเสร็จก็นั่งดูหนังสบายใจ สภาพมัน > ใส่แต่บอกเซอร์ ตอนผมทำความสะอาดที่หน้าทีวี >ไม่รู้ว่ามันยั่วผมหรือเปล่า มันนั่งขันเข่า สองข้าง >จนของของมันโผล่ออกมาทั้งพวก ขนาดโคระตะใหญ่มาก >ขนาดมันไม่แข็ง ขนาดผมเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลายเลย >ผมคงมองควยมันนานไปหน่อย มันเรียกผม ผมจึงตื่นจากภวังค์ >กบ “ตรี ตรี มองควยกบหรอ” ผมตกใจกับคำถามของมัน >รู้สึกว่าหน้ามันร้อนแปลกๆ ยังไงไม่รู้ดิ >ผม “เปล่านี้ กำลังมองพื้น ทำไมมันสกปรกจังเลย” >มันไม่พูดอะไร แต่มันลุกขึ้นมาหาผม เดินเข้ามาหาผมใกล้ ๆ >เข้ามา เข้ามาแล้ว มันจะทำอะไรของมัน >มันเดินมาจะประชิดตัวผม ซึ่งตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกอะ >กบ “อยากดูก็ขอดูดิ ให้ดูอยู่แล้วไม่ต้องแอบดูหรอก” >พูดไม่ทันขาดคำมันเอาควยในกางเกงบอกเซอร์ของมันมาถูที่มือซ้ายผม > ผมตัวแข็งทื่อเลยทำอะไรไม่ถูก >รู้สึกว่าควยของมันใหญ่และแข็งเรื่อย ๆ ร้อนขึ้นด้วย >ด้วยความซิงของผม ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก >นี่กูกำลังจะโดนมันเอากูทำเมียแล้วหรือนี่ ตายแล้ว >แล้วกูจะทำยังไงหละ กูต้องทำอะไรก่อน แล้วมันจะทำอะไรกู >กูต้องตอบสนองมันยังไง ไม่เคยนี่หว่า มันเอามือมากอดผม >เบี่ยงตัวไปข้างหลัง รู้สึกได้เลยว่าควยมันทิ่มเอวของมัน >มันเน้นกดควยขนาด 8 นิ้วของมัน ปากมันก็หอมที่คอ แล้วก็ไซร้ผม > ขนของผมลุกไปทั้งตัวเลย ทำอะไรไม่ถูก >มันเลื่อนมือขึ้นมาลูบที่หน้าอกของมัน ลีลาการจูบ >ไซร้ของกบสุดยอดมากเลย ทั้งดูดทั้งเลีย >ผมเคลิ้มไปเลยทำอะไรไม่ถูกอะ มันกระซิบข้าง ๆ หูผมบอกว่า >ไม่เคยหรอ เดี๋ยวกบสอนตรีเองนะ >ผมทำได้เพียงยืนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้เท่านั้น >มันพยายามถูกเสื้อของผมออก แต่ผมขืนมันไว้ >มันเลยถอดกางเกงของมันออก พอกางเกงมันออกเท่านั้น พระเจ้า ! >จะบ้าตาย แทบเป็นลม ท่อนเนื้อขนาด 8 นิ้ว เส้นรอบวงเกือบ 6 >นิ้ว ดีดตัวออกมาขนาดกับพื้น มีเส้นเลือดพองาม สีน้ำตาลเข้ม >ปลายหัวแดงระเรื่อ มันวาวมีคาบน้ำปริ่มอยู่ปลายหัว น่ากินมาก >ๆ แทบลมจับเกิดมาก็ไม่เคยเห็นควยใครใหญ่ขนาดมันเลย >ผมช๊อคสิคับงานนี้ “มีใครอยู่ไหมวะ ไอ้กบ อยู่เปล่าวะ” >เสียงระฆังแยกของไอ้แบะ ดังมาแต่ไกล กูละเซ็งเป็ด >ไอ้แบะมาหาไอ้กบ จะโชคดีหรือโชคร้ายกันวะนี่ >ถ้ามันมาช้ากว่านี้มีหวังตูดผมฉีกคาควยไอ้กบแน่ ๆ เลย >แต่ว่าก็อยากลองเหมือนกันนะ ขนาดนี้ วัวกำลังหาม >ดันเอาคานเข้ามาสอด แต่ก็โชคดี >ไม่งั้นเราต้องเสียความบริสุทธิ์ตั้งแต่อายุ 14 แล้ว >แบะนี่ถือได้ว่าเป็นเพื่อนที่สนิทกับกบที่สุดเลยก็ว่าได้ >เพราะว่าไอ้สองคนนี้มันเป็นฝาแฝดกันเลยก็ว่าได้ >ถ้าไอ้กบไปไหนก็จะมีไอ้แบะไปด้วยเสมอเลย จนช่วงหลัง ๆ นี้ >แต่ก็ไม่ได้หายหน้าหายตาไปไหนก็อยู่ในกลุ่มแหละ >แบะ “เป็นไงบ้าง กูมาขัดจังหวะหรือเปล่าวะ” >ผม “ขัดอะไร แกจะบ้าเหรอ มาก็ดีแล้ว ช่วยดูกบมันหน่อย >เขาจะถูบ้าน” >แบะ “ไม่ขัดจังหวะเหรอ ควยไอ้กบโด่ซะขนาดนั้น” >ผมหันไปมองที่กบ ตายละวา หลักฐานคาตา ไอ้กบก็หน้าแดง >ทำไรไม่ถูก เอาละสิกู ความแตกไหมเนี่ย แต่โชคดีนะ >ที่ไหวพริบผมยังพอมีอยู่ >ผม “จะบ้าหรอ ไอ้กบมันพึ่งตื่นนอน >ตอนมึงตื่นนอนควยมึงไม่โด่หรอ” >แบะ “เออ ก็จริง” ไอ้ก็น่ารักมาเยี่ยมมาเยือน >แถมคอยดูแลกบให้ผม ผมก็ทำงานบ้านได้สบายขึ้น >แปล๊บเดียวเวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนค่ำ แล้ว >ซึ่งแบะก็ยังคอยดูแลกบเป็นอย่างดี สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักกัน >ส่วนผมนะหรอ ก็แสดงฝีมือทำอาหารเย็นให้ทั้งกบและแบะทาน >กบไม่เท่าไรหรอกเพราะมันทานอาหารรสฝีมือผมไปแล้ว >แต่แบะสิพึ่งเป็นมื้อแรก ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอ ไข่เจียว >ผัดผัก แล้วก้ออีก 2-3 อย่างอะนะ >ไอ้แบะกินไปชมอาหารที่ผมทำไปตลอดเลย แถมยังบอกอีกว่า >เมียที่บ้านยังไม่เคยทำให้กินเลย ถ้าเป็นเมียมันนะ >จะประเคนเช้าประเคนเย็นเลย ผมเลยยกเท้าขึ้นมาเกาเล่น >ไอ้แบะถึงกับหน้าซีดเลย ซึ่งผมกับกบก็หัวเราะฮามันเลย >ผม “กบ เดี๋ยวตรีกลับบ้านก่อนนะ >พรุ่งนี้เช้าเขาต้องไปซื้อของให้แม่แต่เช้า” >ผมพูดพรางเก็บจานไปล้าง ไม่มีเสียงตอบรับจากกบ >มันคงน้อยใจมั้งที่ไม่นอนเป็นเพื่อนมัน >ผม “แบะ คืนนี้ค้างกับกบแล้วกัน จะได้ดูกบด้วย” >แบะ “เออ ก็ได้ เดี๋ยวคืนนี้กูนอนกับมึง >แต่มึงห้ามเย็ดกูนะโว้ย เดี๋ยวกูจะเย็ดมึงเอง” >กบ “น้อย ๆ หน่อย ก็ไม่เย็ดมึงให้เสียน้ำหรอก >แต่ก็กระทีบมึงไม่แน่” >แบะ “เดี๋ยวก็ไม่นอนเลย” >กบ”มึงอย่าพึ่งน้อยใจดิ” กบเข้าไปโอ๋แบะ เอามือลูบหัว เล่น >ซึ่งแบะก็รับมุกดีมาก ยิ้มรับเล่นซะงั้น >เล่นเอาผมยิ้มไม่หุบเลย >ส่วนที่กบขอระบายหน่อยแล้วกัน > เวลาที่แสนสั้น 1 วันของผมกับตรี หมดลงไปเร็วเหลือเกิน >อยากให้วันหนึ่งมีสัก สามพันชั่วโมงจัง >ตรีกับผมจะได้อยู่กันนานขึ้น ตรีกลับไปแล้ว เหลือผมกับไอ้แบะ > เพื่อนซี้ของผม ก็เป็นกิจวัตรของผมอะนะ พอตรีไม่อยู่ >ผมก็อาบน้ำ กูหนังกับไอ้แบะ จน 5 ทุ่ม แล้วก็เข้านอน >เพราะพรุ่งนี้เป็นวันจันทร์แล้วอะนะ ขณะที่ผมกำลังเคลิ้ม ๆ >ไอ้แบะก็ป้อนคำถามที่ทำเอาผมต้องตื่น >แบะ “ไอ้กบ มึงเป็นผัวไอ้ตรีแล้วหรอวะ” ผมอึ้งสิ >งานเข้ากูแล้ว >ผม “เปล่า มึงจะบ้าหรอ ไอ้ตรีมันเป็นผู้ชาย >กูก็ผู้ชายนะโว้ย” >แบะ “ถ้างั้น ทำไมควยมึงโด่ ตอนอยู่กับไอ้ตรี” >ผม “ก็ ก็ กูพึ่งตื่นนอน ตรีก็บอกมึงแล้วไง” >แบะ “ไอ้ตอแหล มึงอาบน้ำแล้ว ก็ไม่โง่นะโว้ย กูเห็นนะโว้ย >สายตามึงที่มึงมองไอ้ตรี เหี้ย มึงจะเยิ้มไปถึงไหนวะ >และอีกอย่าง มึงไม่เคยเรียกว่า ไอ้กับมันเลย >มึงมีพิรุธนะเนีย” ผมหละอึ้งรอบสอง ไม่รู้จะตอบมันยังไงดี >ยิ่งโกหกไม่เก่งเสียดด้วยกู >แบะ “มึงไม่ตอบ” ไอ้แบะมันเงียบไปครู่หนึ่ง >แล้วมันก็ลุกขึ้นเปิดไฟ และมาจ้องหน้าผม >แบะ “มึงบอกกูมาตรง ๆ แบบลูกผู้ชายเลย มึงเป็นอะไรของมึง” >ผมจุกเลย ไม่รู้จะตอบมันยังไง >แบะ “ไอ้กบ” มันเรียกชื่อมันแล้วยังจ้องตาผมไม่กระพริบ >กบ “มึงจะคาดครั้นกูเพื่ออะไรวะ” >แบะ “กูแค่อยากรู้ ว่าทำไมอีเล็กมันถึงได้บ้ามากมายขนาดนั้น” >กบ “กูไม่รู้เหมือนกันหวะ มึงจะเลิกคบกูไหม ถ้า ถ้า >ถ้ากูชอบผู้ชาย” ผมจ้องมันกลับ >แบะ “มึงจะบอกว่า มึงรักไอ้ตรีหรอ มึงบ้าไปแล้ว >มึงเป็นอะไรของมัน มีหีให้เอา เสือกไปเอาตูด >แล้วไอ้ตรีมันก็ชอบมึงด้วยสิ ไม่งั้นมันคงไม่ได้มาดูแล >ป้อนข้าวป้อนน้ำมึงอย่างนี้หรอก” ไอ้แบะด่าผมเสร็จ >ก็ลุกขึ้นจะเดินออกจากห้องผมเลย >ผม “แบะ มึงฟังกูก่อน” ไอ้แบะมันหยุดแล้วมันหันมามองผม >ผม “มึงฟังกูนะ กูรักตรี >รักแบบที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิงคนหนึ่งอย่างหมดหัวใจ >เวลากูเอากับอีเล็ก อยู่ดี ๆ >หน้ามันก็ลอยเข้ามาในหัวกู(ไอ้ทำหน้าเลี่ยนเหมือนจะอวก) >แล้วก็บอกตรีไปแล้วว่ากูคิดยังไงกับเขา แต่คำตอบที่กูได้รับ >เขาบอกกับกูว่า เขาคงรักกูได้ไปไม่มากกว่าคำว่าเพื่อนหรอก >แล้วที่เขามาดูแลกูก็เพราะว่าเขาคิดว่า >ที่มือก็เจ็บก็เพราะเขา” >แบะ “แต่เมื่อเช้านี้” >ผม “กูพูดตรง ๆ กูห้ามใจไม่ไหวหวะ โชคดีที่มึงมา ไม่งั้น >กูว่าถ้ากูทำไรมากกว่านั้น ตรีคงเลิกคบกูแน่ เลย” >ผมระบายความรู้สึกที่อัดอั้นให้เพื่อนซี้ของผมฟัง >แบะ “มึงเป็นเกย์หรอ” >ผม “กูไม่รู้ กับผู้ชายคนอื่น กูไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเลย >ให้ชักว่าว เล่นควยกัน กูก็เฉย แต่แค่กูอยู่ใกล้ ๆ เขา >ก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้” >ไอ้แบะเดินมานั่งบนเตียง สักครู่ >แบะ “ตกลงว่ามึงชอบไอ้ตรี แต่ไอ้ตรีไม่ได้ชอบมึง >ไอ้ตรีมันก็ยังเป็นผู้ชายอยู่” >ผม “ก็คงงั้น” ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บยังไงบอกไม่ถูก >ไอ้แบะมันคงรู้ว่าผมรู้สึกยังไง >แบะ “มีใครรู้บ้าง” >ผม “ไอ้เชษฐ์ คนเดียว แล้วก็มึงนี่แหละ” >แบะ “สำหรับกู...กูว่า กูพอรับไหวหวะ แต่คนอื่นกูไม่รู้หวะ >ยิ่งไอ้ริน ก็ว่ามันรับไม่ได้แน่เลย ตอนที่มีเรื่อง >ไอ้รินก็ออกรับแทนซะเต็มที่เลย ถ้ามันรู้ กูว่าแย่แน่เลย” >ผม “แล้วแต่มึงแล้ว มึงรู้แล้วนี่” >แบะ “แล้วไอ้เชษฐ์หละ” >ผม “กูคิดว่ามันไม่พูดหรอก เพราะถ้ามันพูดคงพูดไปนานแล้วหละ” >แบะ “หมายความว่า ไอ้เชษฐ์มันรู้เรื่องมานานแล้วก็” >ผม “ก็ตั้งแต่ที่กูมีเรื่องกับตรีนั่นแหละ มันบอกว่ามันรับได้ > มันรักตรีเหมือนน้องมัน เพราะฉะนั้นหากกูไม่ทำให้ตรีเสียใจ >มันก็ไม่ว่าอะไร แล้วมึงหละ” >แบะ “................... เอาเป็นว่า กูพอไหวแล้วกัน แต่เอ >มึงรู้เปล่าว่าอีเล็กมันจัดปราตี้เลี้ยงส่งตัวเองด้วย >รู้สึกว่าคืนนั้น ไอ้ยสกับไอ้ปิ ห้อง 6 พามันไปส่งบ้าน” >ผม “กูว่า มันคงพาอีเล็กไปส่งสวรรค์อะดิ ไอ้ 2 >ตัวนี่มันเล่นยาด้วย อีเล็กคงไม่เหลือซากแล้ว” >แบะ “กูก็ว่างั้น ช่างแม่งเถอะ นอนดีกว่า กูง่วงนอนแล้วหวะ” >ผม “ขอบใจมึงมากจะโว้ย ที่เข้าใจกู” >แบะ “กูเข้าใจมึงแล้ว แต่กูยังไม่เข้าใจไอ้ตรี >แต่กูต้องรู้ให้ได้ นอนเหอะ” >ไอ้แบะลุกขึ้นไปปิดไฟ แล้วเรา 2 คนก็นอนกัน >ผู้รู้สึกโล่งใจจังเลยที่ได้ระบายความรู้สึกให้คนสักคนฟัง >ถึงในตอนแรกมันจะไม่อยากฟังสักเท่าไรนัก Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.