ก็เออดิวะ ก็กูชอบเขานี่หว่า ผมย้ำคำพูดทุกคำ ช้า ๆ ชัด ๆ
เห้ยย กูอยู่กะมึงมาตั้งนาน ไม่เห็นจะรู้เลยว่ามึงชอบเอาตูด 555 เพืื่อนผมพลางหัวเราะ
ตูดพ่อมึงซิ กูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลย กูแค่ชอบเขา อยากดูแลเขา ไม่ได้คิดอุบาทว์แบบมึง ผมตอบทันควัน
ถ้าเขาให้มึงเอา มึงจะเอาป่ะหล่ะ มันถาม
ผมตอบทันที เอาดิ แล้วเราสองคนก็นั่งหัวเราะเหมือนคนปัญญาอ่อน 5555 เสียงหัวเราะระงมไปหมด ตอนนั้นรู้สึกสบายใจมากที่ได้พูดเรื่องแบบนี้กับใครซักคน เพราะติดอยู่ในใจแล้วมันทรมานเหมือนมะเร็งความคิดคอยกัดกินพื้นที่ในหัวใจ
แล้วมึงเครียดเรื่องเหี้ยไรวะ
ก็เขามีแฟนแล้วนี่หว่า เขาไม่สนใจกูซักนิดเลยเหอะ พูดเสร็จก็ซดเหล้าดังซ๊วบ ๆ
อย่าคิดมาก แดกเหล้า แล้วเราสองคนก็ชนแก้ว กินกันต่อ หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว ตามันจะปิดน่ะครับ เห้อออ ง่วงงงงอีกวันที่ตื่นขึ้นมาโดยมี นุ อยู่ข้าง ๆ (ก็ไอ้เพื่อนรู้มากของผมนี่แหละครับ แต่เราไม่ได้มีอะไรกันนะครับ แค่เพื่อนเท่านั้นครับ)
ไอ้ต้า มึงเห็นผู้ชายมึงก็ชอบไปหมดเลยเหรอวะ ไอ้นุเร่ิมถามผม
มึงเหี้ยละ กูบอกแล้วไง ว่าไม่ได้ชอบไปทั่ว จริง ๆ นะเว้ย ไม่ได้โกหก ผมตอบ
แล้วกับกูมึงคิดอะไรป่ะวะ หล่อ ๆ อย่างกูเนี่ย มันพูดพลางชี้ตัวเอง
กูว่ามึงแปรงฟันเหอะ ปากเหม็นสัด 5555 ผมตอบมัน
แม่มึง สัด มันลุกขึ้นไปห้องน้ำเลย
ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้นหลังจากที่ผมบอกนุเรื่องของซันไป แต่ก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี อะไร ๆ ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว
ผ่านไปซะทีช่วงสอบ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ ว่าผมจะสามารถผ่านได้ทุกวิชาหรือเปล่า แต่ก็ตั้งใจนะครับ ถึงแม้ว่าความสามารถเราจะไม่ถึงก็เถอะ นับนิ้วดูก็สองอาทิตย์แล้วซินะ นับจากที่นัดกับซันเพื่อคุยแต่ก็ไม่ได้คุยอะไรเลย เพราะว่าซันไม่มา วันนี้ผมว่างแล้ว ผมก็เลยตัดสินใจติดต่อกับซันอีกครั้ง
ซัน เป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า ไม่ได้ไปกินที่ร้านเลย พอดีผมยุ่ง ๆ น่ะ
อ้าว ต้า เออ ผมก็สบายดี เรื่อย ๆ ร้านก็ไม่ได้ยุ่งอะไร เหมือนเดิม ว่าง ๆ ก็มาซิ เดี๋ยวชงช็อกโกแลตให้ดื่ม ผมติดอยู่แก้วนึงไง ซันชักชวน
อ่อ แล้วซันอยู่คนเดียวเหรอ ผมถาม
อืม ใช่ ผมอยู่คนเดียวน่ะ
งั้นเดี๋ยวผมไปหาที่ร้านแล้วกันนะครับ ผมกดวางสายแล้วออกไปหาซันทันที
ผมไปหาซันที่ร้าน ทันทีที่ผมเห็นซัน มันก็เหมือนลืมเรื่องอะไรทั้งหมดที่เจอ หรือที่เขาเคยผิดคำพูดกับเรา พวกคุณเคยเป็นกันไหมครับ? ตอนนี้ผมเป็นอยู่ ผมลืมหมดเลย และปรี่เข้าไปทักซัน
สวัสดี มาละ เร็วป่ะ ของฟรีอ่ะ ผมเร็วอยู่แล้ว ผมทักกวน ๆ
อ้าว มาแล้วเหรอ อันนี้เชื่อนะ ว่าชอบของฟรี 5555 ซันหัวเราะ
ทำไมวันนี้อยู่คนเดียวล่ะ
อ่อ ก็ตอนนี้พี่เซนต์ต้องไปช่วยที่บ้านดูงานที่โรงงานที่ต่างจังหวัดน่ะ เขาไม่ได้มาช่วยบ่อย ๆ แล้วล่ะ
แต่ก็ยังมาเหรอ
ไม่ค่อยหรอก ทำไมเหรอ อยากเจอพี่เซนต์เหรอไง? ซันถามผม
จะไปอยากเจอทำไม ต้องการจะมั่นใจว่าผมจะได้เจอแต่ซันต่างหาก ผมพูดแล้วอมยิ้ม
ซันไม่ตอบอะไร เพียงแต่ยิ้มมุมปาก
ซันทำช็อกโกแลตเย็นให้ดื่ม อร่อยเชียวครับ ผมก็มีโอกาสคุยกับซัน แต่ไม่ได้คุยเรื่องเราสามคนนะ ผมคุยเรื่องสัพเพเหระ ที่ผมไม่ได้มาเจอซันสักพักละ ก็เลยได้รู้ว่า ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ซันไม่ค่อยได้นอน เพราะก็เรื่องเรียนด้วย สอบด้วย ร้านด้วย จนซันเองก็มีเวลาให้กับพี่เซนต์น้อยลง พี่เซนต์เองก็ต้องช่วยงานที่บ้าน เนื่องจากเรียนจบมาแล้ว ที่บ้านก็ไม่ให้มาจมปลักอยู่กับร้านกาแฟเล็ก ๆ นี่หรอก ผมจึงคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีมากสำหรับผม และถ้าผมไม่พยายามทำคะแนนตอนนี้ ก็คงจะหาโอกาสได้ยากแล้ว (นี่เพื่อน ๆ ว่าผมเลวไปไหมครับ แต่ผมไม่สนใจหรอกนะ เรื่องเหตุผล ตอนนี้ผมทำตามความรู้สึกเท่านั้นครับ) ผมเลยบอกซันว่าผมจะช่วยซันเก็บร้าน แต่อย่างไรก็ตามผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะชวนซันไปที่ห้องเพื่อกินข้าวกัน ก็คงเป็นพวกอาหารสำเร็จรูปที่ซื้อตามริมถนนนั่นแหละ ตั้งใจไว้แบบนั้น แต่ไม่รู้ว่าจะไปรึเปล่าเนี่ยสิ ผมเลยออกปากชวน
ซันเดี๋ยววันนี้ผมมาช่วยเก็บร้านนะ
เห้ย ต้า ไม่เป็นไร ขอบคุณมากครับ
ไม่เอา ผมอยากช่วยซันนี่นา เอาเถอะให้ผมช่วยเถอะ
อืม ก็ได้ ขอบคุณ ซันยอมในที่สุด แต่ผมก็อยู่ในร้านซันทั้งวันแหละ ช่วยยกช่วยเสริฟบ้าง นั่งคุยกะซันบ้าง ดูทีวีบ้าง จนในที่สุดก็ถึงเวลาเก็บร้าน เราก็เริ่มเก็บ ในขณะที่กำลังเก็บร้าน ผมก็ออกปากชวน
ซัน วันนี้กินข้าวกันนะ ผมเลี้ยงอีกตามเคย
ไม่เป็นไร อย่าดีกว่า ซันปฎิเสธอีกเช่นเคย
เอาหน่า กินข้าวกันหน่อย ขำ ๆ ไม่ซีเรียส นะครับ นะ ผมอ้อน
อืม ก็ได้ครับ แต่ว่าผมเลี้ยงละกัน คราวที่แล้วนายเลี้ยงไปละ
โอเค ได้เลย ผมยิ้ม แล้วรีบกวาดใหญ่เลย จะได้เสร็จเร็ว ๆ ๆ ๆ
จะกินอะไรล่ะ ต้า ซันถามผม
ผมอยากกินอะไรง่าย ๆ ซื้อไปกินห้องผมละกัน ไม่อยากออกไปไหนน่ะ
ผมว่าไม่เหมาะนะ กินข้างนอกง่ายกว่า
รังเกียจผมเหรอ หรือเห็นว่าผมจน ก็เลยไม่อยากจะเป็นเพื่อนกะผม ผมบอก
ไปกันใหญ่ละ ไม่ใช่แบบนั้น ผมเห็นว่ามันไม่ควรไปตอนนี้ ซันให้เหตุผล
แล้วชอบผมบ้างไหมครับ ผมถามไป
..... ซันไม่ตอบอะไร
ผมทนไม่ไหว ก็เลยวางไม้กวาดลง ร้านก็ปิดแล้ว ผมก็กล้า เดินเข้าไปหาซัน
ซัน ซันเคยชอบผมไหม ผมอยากรู้ครับ ผมชอบซันมากนะครับ
ซันเดินพยายามจะเลี่ยงตัวผม ผมทนไม่ไหว ก็เลยคว้าซันมากอด และในทันที ผมก็พุ่งหน้าเข้าไปประกบปากกับซัน ซันพยายามจะผลัก เบี่ยงหน้า ผมไม่ยอม พยายามบี้ปากเข้าไป ผมพยายามสอดลิ้นเข้าไป แต่ปากก็ปิด ผมก็พยายามจูบเท่าที่ทำได้ มือของผมเองก็ไม่ได้อยู่นิ่ง วาดไปตามตัวของซัน จากบนลงล่าง ในระหว่างที่ปากเราสองคนประกบกัน มือผมก็ได้สัมผัสกับท่อนเนื้อที่ค่อย ๆ ขยายตัวในกางเกงของซัน ผมจับมันอย่างไม่ถนัดมือนัก ซันหายใจแรง และผ่อนปากออกมาเพื่อถอนหายใจ ผมจึงจูบและดูดปากของซันอย่างต่อเนื่อง ตอนนั้นอารมณ์ผมกระเจิดกระเจิง ท่อนเนื้อของผมแข็งตั้งแต่ปากไปประกบกับซันแล้วครับ ผมถอนปากออกมา ไปไซร้ที่คอของซัน ปากซันบอกว่า อย่า ๆ แต่ร่างกายของเขาไม่ได้ปฎิเสธผมเลยครับ ผมได้ใจ รุกอย่างต่อเนื่อง ผมปลดกระดุมกางเกงของซัน แล้วล้วงเข้าไปในกางเกงใน มันเต้นตุ๊บ ๆ ๆ อุ่น ๆ มือดีครับ ส่วนมือซันตอนนี้น่ะเหรอ กอดเอวผมอยู่ครับ ผมรูดขึ้น รูดลงภายในกางเกง อ่าาาาห์ ซันครางขึ้นมา ทำให้ผมยิ่งได้ใจ เลยบอกกับซันว่า
ไปห้องผมนะครับ ผมรักคุณ ผมไม่อาจละสายตาจากคุณ ผมบอกไป
ซันไม่ได้ตอบผมในตอนนั้น มีแต่เสีียง อื้อ ๆ ในลำคอ ผมจึงถอนมือออก แล้วจุ๊บไปที่ปากของซันอีกครั้ง
ผมเอามือเขกหัวซัน แล้วบอกว่า ปิดร้านก่อนซิครับ อิอิ
ซันหน้าแดงมาก ก็อย่ากวนผมดิ ซันตอบ
ทันทีที่เราปิดร้านเสร็จ เราก็เดินออกไป รถของซันก็จอดที่ที่จอดรถ แต่วันนี้เราไม่ขับรถไปครับ เพราะหอผมเนี่ย เดินไปก็ถึง ผมรู้สึกได้เลยว่าผมเดินเร็วในวันนี้ 5555
ซัน เดินช้าจัง ผมหน้าแดง
นายเดินเร็วเกิน แทบจะวิ่งแล้วต่างหาก เออ ต้า เราทำถูกแล้วเหรอ ซันถามผม หน้าหมอง ๆ
เราทำตามหัวใจของเรา มันผิดด้วยเหรอ ผมบอก
เผลอแปปเดียว ผมกำลังไขกุญแจเข้าห้องด้วยมือที่สั่นเทา ผมตื่นเต้นมากครับ ก็ผมไม่เคยนี่ครับ ซันก็ยืนอยู่ข้าง ๆผม ผมเข้ามาถึงห้องแล้วก็นึกขึ้นได้ว่า เราไม่ได้ซื้ออาหารกันมาเลย สงสัยต้องกินอย่างอื่นแล้วล่ะมั้งครับ
เอ่อ ซัน ผมลืมซื้ออาหารมาเลยน่ะ 5555 ผมบอกแล้วหัวเราะแห้ง ๆ
งั้นผมออกไปซื้อให้ละกันนะ เสียงซันสั่นกว่าผมอีก
ไม่ต้องหรอก ไม่สำคัญแล้ว ผมพูดพลางดึงซันเข้ามาในอ้อมกอดอันอบอุ่น
