We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: Reasoning (เหตุผลหรือความรัก)" Posted by ไอ้ต้า on 21-May-12 at 07:47 PM วันนั้นอาหารอร่อยมาก ๆ ผมมีความสุขจริง ๆ ที่ได้กินอาหารกับซันอีกครั้ง หลังจากเรากินเสร็จ ซันบอกกับผมว่า “อยากไปส่งต้าที่ห้องนะครับ” “ได้ซิ แต่ผมขอแค่ไปส่งนะ เราไม่มีอะไรเกินเลยนะครับ” “ทะลึ่งจังเลยต้า ผมแค่ขอไปส่ง ไม่ได้ขอมีอะไรด้วยซักหน่อย 555” ซันหัวเราะ ผมเองก็ได้แต่ยิ้ม ๆ ตอบซันไป แต่ในใจมีความสุขนะครับ หลังจากเดินไปถึงลานจอดรถ ซันก็เปิดประตูให้ผม หลังจากรถออก ซันก็เริ่มถามผม “ต้า ช่วงนี้พอจะมีเวลาว่างบ้างไหม ผมอยากชวนต้าไปเที่ยว” “เที่ยวเหรอ ไปเที่ยวไหน” “ไม่รู้ดิ ยังไม่ได้คิด แค่ลองชวนดู กลัวต้าจะไม่ไป” “จริง ๆ แล้วผมก็เหนื่อยล้ากับทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกันนะ ผมก็อยากไปนะ” “ผมว่าเราไปหัวหินดีมะ ทะเล ง่ายดี ไม่รู้จะไปไหน” “เอาไงเอากัน ผมโอเค” “งั้นเดี๋ยวขอผมหาข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ก่อนนะ แล้วผมจะบอกต้าอีกที” เราคุยกันไปมาหลายเรื่องครับ จนถึงที่ห้องผม เราสองคนก็ขึ้นห้องพร้อมกัน เมื่อปิดประตูห้องปุ๊ป ซันก็พยายามยื่นหน้าเข้ามาเพื่อจะจูบ แต่ผมก็ดันซันเอาไว้ “บอกแล้วไง” “ไม่ได้ห้ามจูบซะหน่อยนี่ต้า นิดนึงนะ” ผมอดเสียไม่ได้ ก็เลยแลกจูบไปนิดนึง หลังจากน้ัน ผมก็เอาพวงกุญแจรูปดวงอาทิตย์มาวางไว้บนตู้ พร้อมกับกระดาษแผ่นนั้นที่ซันเขียนให้ผม เราสองคนก็นอนกอดกันที่เตียงโดยที่ไม่มีเสียงพูดอะไรเลย นอนกอดกันได้แค่สักพักเดียวเท่านั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของซันก็ดังขึ้น ซันหยิบดูแล้ว ทำท่าให้ผมเงียบ ๆ (เหมือนทุกที ผมจึงรู้ว่าใครที่โทรมา) “ฮัลโหลพี่ ว่าไงครับ” “อ่อ ตอนนี้พี่อยู่ไหนครับ ครับ ๆ ๆ” “งั้น เดี๋ยวผมไปหาครับ” ซันวางสาย พร้อมกับหันหน้ามามองผม ทำหน้าเศร้า ๆ “ผมต้องไปแล้วล่ะต้า พี่เซนต์มา” “อ่อ ไปเถอะ ไว้ค่อยคุยกันละกัน” “ต้าไม่โกรธผมนะ อย่าโกรธผมนะ” “ไม่หรอก ซันไปเถอะ” และแล้วซันก็ออกจากห้องไป โดยที่ผมไม่ได้ไปส่ง ผมเดินไปหยิบพวงกุญแจมา แล้วนอนลงบนเตียงโดยที่วางกุญแจไว้ข้าง ๆ ผมนั่งมองพวงกุญแจรูปดวงอาทิตย์ที่ซันให้มาด้วยความดีใจ แต่เชื่อไหมครับว่าผมกลัว กลัวเหลือเกิน และรับไม่ได้ด้วยกับทุกครั้งที่ต้องคิดว่า ในขณะที่ซันกอดเรา ในเวลาอื่น ซันก็กอดกับพี่เซนต์ด้วย กระดาษที่ซันให้ผมนั้น ผมเชื่อว่ามันมาจากใจจริงครับ ผมสับสนจริง ๆ เลยครับ แค่เพียงแปปนึง ผมก็หยิบโทรศัพท์ส่งข้อความไปที่ซัน “ผมอยากไปเที่ยวกับคุณ” ตอนนั้นผมไม่สนใจแล้วล่ะครับ ว่าจะเป็นอย่างไร ผมสนแต่ว่า ผมอยากไปกับซัน ผมรักเค้ามากครับ อะไรก็ไม่รู้ในใจผมเนี่ย ชอบมาทำให้ผมคิดว่าซันเขาไม่รักผม ต่อไปนี้ผมตั้งใจแล้วว่า ผมจะรักซันให้มาก ผมไม่สนอะไรอีกแล้วครับ ผมกำพวงกุญแจไว้แน่นเลยทีเดียวครับ วันต่อมาผมไปเรียนเช่นเคยครับ ผมเจอนุที่โรงอาหารตอนกินข้าวกลางวัน ผมก็นั่งคนเดียวเหมือนเดิม แต่วันนี้แปลก ไอ้นุมานั่งตรงข้ามผม แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาตักข้าวกิน ผมล่ะงงมาก ได้แต่นั่งมองมันแบบงง ๆ ไม่รู้ว่ามันจะมาทำให้ชีวิตผมเป็นทุกข์อีกหรือเปล่า “มีอะไร” ผมถามตรง ๆ “มีอะไร คืออะไร กูแค่มานั่งตรงนี้ ต้องมีอะไรด้วยเหรอ” “ไม่ใช่ กูว่ามันแปลก มึงอยากนั่งตรงนี้ใช่ไหม งั้นกูไปเอง” ผมลุกขึ้นหยิบจานแต่ไอ้นุยกมือสองข้างเหมือนห้ามผม ทั้งที่ปากยังเคี้ยวข้าวอยู่เลย “อะไรของมึงวะ กูมาดี” หลังจากไอ้นุเคี้ยวเสร็จมันก็พูดออกมา “กูไม่สนหรอก ว่ามึงจะมาดีมาร้าย กูไปล่ะ” ผมกำลังก้าวขาออก “กูขอโทษนะ” ผมหันควับมาที่มัน คนอย่างมันเนี่ยนะ มาขอโทษผม เหอะ ๆ มันคงกินยาไม่เขย่าขวดแน่ ๆ “นี่มึงเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย” ผมถาม “กูขอโทษมึงจริง ๆ ว่ะ เพราะกู ทำให้มึงกะไอ้นั่นต้องเลิกยุ่งกัน” มันคงพูดทั้งที่ยังไม่รู้ว่าผมกับซันดีกันแล้ว “มึงมาพูดตอนนี้ไม่สายไปหน่อยเหรอวะ ก่อนหน้านี้กวนตีนกูจัง” ผมบอก “ก็ไม่รู้จะทำไง แล้วกูก็ไม่อยากจะขอโทษนี่หว่า จริง ๆ ก่อนหน้านี้ที่กูเห็นมึงเศร้า ๆ กูก็รู้สึกผิดตะหงิด ๆ ว่ะ” “เอาเป็นว่า มึงแค่เลิกยุ่งกับกูก็พอแล้ว เข้าใจป่ะ” ผมถาม “เราไม่ได้เป็นเพื่อนกันเหรอวะ” “ไม่ได้เป็น......” ผมตอบอย่างไม่มีเยื่อใย (ทีตอนมึงทำกับกูเล่า มันแย่มากขนาดไหน ไม่คิดบ้าง) หลังจากผมตอบมัน ผมก็ลุกออกไปนั่งที่อื่น ส่วนมันน่ะเหรอ ก็ต้องยกจานกลับไปนั่งกับพวกเพื่อนมันนั่นแหละ หลังจากเลิกเรียน วันนี้ผมไม่ได้มีนัดไปไหนกับซันหรือใคร แต่ผมยังไม่อยากกลับห้อง ก็เลยไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้า เดินเล่นเรื่อยเปื่อยครับ ไม่ได้มีจุดประสงค์อะไรเลยจริง ๆ ผมเดินไปโซนเสื้อผ้าผู้ชาย (สงสัยคงมีดวงเสียเงิน) ผมเหลือไปเห็นเสื้อกันหนาวสีแดงมีฮู้ด ดูเท่มากๆ เลยครับ ผมเลยเดินไปดูใกล้ ๆ จับดูผ้าก็นุ่มดี ท่าทางจะอุ่น ผมไม่ได้นึกถึงตัวเองหรอกนะครับ ที่ใส่เสื้อตัวนี้อยู่ ผมนึกถึงซัน เพราะซันคงไปต่างประเทศบ่อย ส่วนผมน่ะเหรอ เหอะ ๆ จะได้ไปรึเปล่าก็ยังไม่รู้เลยครับ ผมจับ ๆ อยู่สักพัก ก็ดูราคา แว๊กกก 1,7xx นี่มันราคาเสื้อเหรอเนี่ย ทำไมผมดูต่ำต้อยจัง T T แต่มันคงเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ซันทำให้ผม ว่าแล้วก็หยิบเสื้อตัวนี้ส่งให้พนักงาน ทำหน้าตาดูอิ่มเอิบใจจัง ตอนผมส่งให้พนักงาน พนักงานถามผมว่า “คุณใส่เองรึเปล่าคะ” “อ่อ ซื้อให้เพื่อนน่ะครับ” “เพื่อนใส่ไซส์ XL เหรอคะ” ผมนี่ไม่ได้รู้เรื่องเอาซะเลย ไซส์ก็ไม่ได้ดู เลยบอกไปว่า “อ่อ ขอโทษทีครับ เอาไซส์ประมาณตัวผม” “ไซส์ M ค่ะ ลองได้นะคะ ถ้าไซส์เดียวกัน” “ครับ” ว่าแล้วก็รับไซส์ M จากพนักงานเข้าห้องลอง ผมเองก็ไม่คุ้นชินกับการซื้อเสื้อในห้างซะด้วย ก็เลยป้ำ ๆ เป๋อ ๆ พอลองใส่ดู สวยดีนะครับ ผมก็อยากได้นะ แต่ซื้อได้แค่ตัวเดียวเองครับ หลังจากลองเสื้อเสร็จ ก็เอาให้พนักงานเพื่อจ่ายเงิน “ห่อของขวัญด้วยไหมคะ ห่อฟรีค่ะ” พนักงานยิ้ม ๆ “อ่อ ครับ ขอบคุณมากครับ” ต้องขอบคุณพี่เขานะครับ ที่มีน้ำจิตน้ำใจดี แนะนำผมด้วย ถ้าเป็นคนอื่นคงขอให้ขาย ๆ ไปประมาณนั้นล่ะมั้ง หลังจากจ่ายเงินเสร็จ ผมก็ถือถุงออกมาอย่างมีความสุข เดินไปทางไหนในห้างก็มีแต่รอยยิ้ม อันนี้ก็ดี อันนั้นก็ดี แต่ไม่ได้ซื้อหรอกนะครับ ซื้อไปแล้ว 5555 ผมคิดในใจ “ถึงเวลาที่ผมจะให้ซันบ้าง ถึงน้อยนิดแต่ก็ให้ได้เท่าที่ผมมี” สองสามวันมานี้ถึงแม้จะได้ไม่ได้คุยกับซันเลย แต่เวลาที่ผมมองถุงที่ซื้อเสื้อหนาวมาจากห้าง ผมใจเต้นแรงและอยากจะมอบเสืิ้อตัวนี้ให้ซันด้วยมือตัวเองเลยจริง ๆ ครับ และแล้วซันก็ติดต่อผมมาในเย็นวันนั้น ในขณะที่ผมกำลังเตรียมบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเป็นอาหารเย็น “ฮัลโหล ซัน คิดถึงซันจัง” ผมรับสาย “พอดียุ่ง ๆ น่ะครับ ขอโทษนะที่ไม่ได้ติดต่อมาหลายวัน” “ไม่เป็นไร ผมรู้หรอกน่า” “ผมยุ่งหาที่เที่ยวของเราไง” “จริงดิ ไปเที่ยวไหนกันดีล่ะ แล้วไปเมื่อไหร่” “สุดสัปดาห์นี้ เราไปหัวหินกันนะต้า ผมจองที่พักไว้แล้ว ดีใจไหม” “ดีใจซิ ดีใจมาก ๆ เลย เอ่อ แล้วซันจะไม่มีปัญหาใช่ไหม” ผมต้องการถามเรื่องพี่เซนต์ “ไม่มีหรอก ไม่ต้องห่วงนะต้า” เราตกลงเรื่องไปเที่ยวกันและคุยเรื่องอื่น ๆ ร่วมชั่วโมง ผมหิวมากเลยบอกกับซันว่า “ซัน เดี๋ยวผมกินข้าวก่อนแล้วกันนะ ไว้คุยกันอีกทีนะ” “อ่อ งั้นรออีกไม่กี่วันเราก็ได้ไปเที่ยวกันแล้วนะ รอหน่อยนะครับ ต้าของผม” “ครับ” ผมตอบรับแบบยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว ตาก็มองไปที่ถุงของขวัญ สรุปคือเราจะไปหัวหิน พักแถว ๆ เขาตะเกียบ ผมไม่เคยไปเลย อยากไปมาก ๆ และสำคัญที่สุดก็คือ ไปกับซันนี่แหละ ซันจะมารับผมตั้งแต่เช้า และเราจะพักหนึ่งคืนที่นั่น คิดแล้วก็ตื่นเต้นชะมัดเลยครับ บอกตามตรงนะ ตอนนั้นกว่าจะได้ไป ผมนี่นอนไม่หลับอยู่สองคืนเลย มัวแต่คิดว่า จะพูดอะไรดี จะคุยอะไรกัน ถ้าเขาพูดแบบนี้ เราควรจะพูดตอบไปอย่างไร โอ้ย สารพัดเลยครับ คืนก่อนวันเดินทาง ผมโทรไปหาซัน เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นอน “ฮัลโหล ต้า ว่าไงครับ พรุ่งนี้เรามีนัดกันนะ” ซันบอกผมตั้งแต่ผมยังไม่ถามอะไร “อ่อ 555 ก็จะโทรมาถามว่าไปแน่ใช่ไหม” “ไปแน่ซิ จองอะไรหมดแล้ว น้ำมันเติมเต็มแล้ว 555” “ซัน ผมนอนไม่หลับเลย มันตื่นเต้นมาก” “คิดมากไปได้ ผมเองก็ตื่นเต้นนะ ที่จะได้ไปกับต้า” “อืม งั้นเด๋วผมเตรียมเก็บของก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ” “เจอกันครับ ต้าของผม” ซันก็วางสายไป ส่วนผม ส่องกระจก แล้วก็เปิดตู้ เลือกเสื้อผ้าเลยครับ เหมือนคนที่จะไปเดทครั้งแรกยังไงยังงั้นเลย ต้องเตรียมกระเป๋าเป้ใส่ข้าวของส่วนตัว เสื้อผ้าไปด้วย แต่บอกได้เลย ผมนอนไม่หลับหรอกครับ ผมลืมตาตื่นมาตามเสียงนาฬิกาปลุก แต่ผมไม่รู้สึกงัวเงีย ถึงแม้ว่ากว่าจะหลับก็ไม่น่าต่ำกว่าตีสามตีสี่เห็นจะได้ ผมรีบว่ิงเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัว เพราะอีก ชม นึง ซันก็จะมารับแล้ว หลังจากเตรียมตัวเสร็จก็มาเปิดทีวี ดูอะไรเพลิน ๆ ก่อนที่ซันจะโทรมา ไม่นาน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น “ต้า ผมรออยู่ข้างล่างนะ ลงมาได้เลย” “ครับ” ผมวางสาย และรู้สึกโล่ง ที่ซันไม่ได้โทรมาปฎิเสธด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ผมหยิบกระเป๋าเป้ สะพายและปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าในห้อง แล้วออกมาหาซัน “ต้า วันนี้น่ารักจัง ใส่เสื้อซะสวยเลย” ผมตกใจ บอกซันว่า “แปปนึงนะ” ผมลืมของที่จะให้ซัน ลืมได้ไงวะเนี่ย เลยรีบวิ่งขึ้นมาเอา พอตอนลงมาก็เห็นซันคุยโทรศัพท์อยู่ ผมก็คิดนะ ว่าคงเป็นพี่เซนต์แหละ แต่ผมเลือกหลบอยู่ก่อนดีกว่า ไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้อะไร พอเห็นแล้วว่าซันคุยเสร็จ ผมก็เดินออกไป

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >วันนั้นอาหารอร่อยมาก ๆ ผมมีความสุขจริง ๆ >ที่ได้กินอาหารกับซันอีกครั้ง หลังจากเรากินเสร็จ >ซันบอกกับผมว่า “อยากไปส่งต้าที่ห้องนะครับ” >“ได้ซิ แต่ผมขอแค่ไปส่งนะ เราไม่มีอะไรเกินเลยนะครับ” >“ทะลึ่งจังเลยต้า ผมแค่ขอไปส่ง ไม่ได้ขอมีอะไรด้วยซักหน่อย >555” ซันหัวเราะ >ผมเองก็ได้แต่ยิ้ม ๆ ตอบซันไป แต่ในใจมีความสุขนะครับ >หลังจากเดินไปถึงลานจอดรถ ซันก็เปิดประตูให้ผม หลังจากรถออก >ซันก็เริ่มถามผม >“ต้า ช่วงนี้พอจะมีเวลาว่างบ้างไหม ผมอยากชวนต้าไปเที่ยว” >“เที่ยวเหรอ ไปเที่ยวไหน” >“ไม่รู้ดิ ยังไม่ได้คิด แค่ลองชวนดู กลัวต้าจะไม่ไป” >“จริง ๆ แล้วผมก็เหนื่อยล้ากับทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกันนะ >ผมก็อยากไปนะ” >“ผมว่าเราไปหัวหินดีมะ ทะเล ง่ายดี ไม่รู้จะไปไหน” >“เอาไงเอากัน ผมโอเค” >“งั้นเดี๋ยวขอผมหาข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ก่อนนะ >แล้วผมจะบอกต้าอีกที” >เราคุยกันไปมาหลายเรื่องครับ จนถึงที่ห้องผม >เราสองคนก็ขึ้นห้องพร้อมกัน เมื่อปิดประตูห้องปุ๊ป >ซันก็พยายามยื่นหน้าเข้ามาเพื่อจะจูบ แต่ผมก็ดันซันเอาไว้ >“บอกแล้วไง” >“ไม่ได้ห้ามจูบซะหน่อยนี่ต้า นิดนึงนะ” >ผมอดเสียไม่ได้ ก็เลยแลกจูบไปนิดนึง หลังจากน้ัน >ผมก็เอาพวงกุญแจรูปดวงอาทิตย์มาวางไว้บนตู้ >พร้อมกับกระดาษแผ่นนั้นที่ซันเขียนให้ผม >เราสองคนก็นอนกอดกันที่เตียงโดยที่ไม่มีเสียงพูดอะไรเลย >นอนกอดกันได้แค่สักพักเดียวเท่านั้น >เสียงโทรศัพท์มือถือของซันก็ดังขึ้น ซันหยิบดูแล้ว >ทำท่าให้ผมเงียบ ๆ (เหมือนทุกที ผมจึงรู้ว่าใครที่โทรมา) >“ฮัลโหลพี่ ว่าไงครับ” >“อ่อ ตอนนี้พี่อยู่ไหนครับ ครับ ๆ ๆ” >“งั้น เดี๋ยวผมไปหาครับ” >ซันวางสาย พร้อมกับหันหน้ามามองผม ทำหน้าเศร้า ๆ >“ผมต้องไปแล้วล่ะต้า พี่เซนต์มา” >“อ่อ ไปเถอะ ไว้ค่อยคุยกันละกัน” >“ต้าไม่โกรธผมนะ อย่าโกรธผมนะ” >“ไม่หรอก ซันไปเถอะ” และแล้วซันก็ออกจากห้องไป >โดยที่ผมไม่ได้ไปส่ง > >ผมเดินไปหยิบพวงกุญแจมา แล้วนอนลงบนเตียงโดยที่วางกุญแจไว้ข้าง >ๆ ผมนั่งมองพวงกุญแจรูปดวงอาทิตย์ที่ซันให้มาด้วยความดีใจ >แต่เชื่อไหมครับว่าผมกลัว กลัวเหลือเกิน >และรับไม่ได้ด้วยกับทุกครั้งที่ต้องคิดว่า ในขณะที่ซันกอดเรา >ในเวลาอื่น ซันก็กอดกับพี่เซนต์ด้วย กระดาษที่ซันให้ผมนั้น >ผมเชื่อว่ามันมาจากใจจริงครับ ผมสับสนจริง ๆ เลยครับ >แค่เพียงแปปนึง ผมก็หยิบโทรศัพท์ส่งข้อความไปที่ซัน >“ผมอยากไปเที่ยวกับคุณ” >ตอนนั้นผมไม่สนใจแล้วล่ะครับ ว่าจะเป็นอย่างไร ผมสนแต่ว่า >ผมอยากไปกับซัน ผมรักเค้ามากครับ อะไรก็ไม่รู้ในใจผมเนี่ย >ชอบมาทำให้ผมคิดว่าซันเขาไม่รักผม ต่อไปนี้ผมตั้งใจแล้วว่า >ผมจะรักซันให้มาก ผมไม่สนอะไรอีกแล้วครับ >ผมกำพวงกุญแจไว้แน่นเลยทีเดียวครับ > >วันต่อมาผมไปเรียนเช่นเคยครับ >ผมเจอนุที่โรงอาหารตอนกินข้าวกลางวัน >ผมก็นั่งคนเดียวเหมือนเดิม แต่วันนี้แปลก ไอ้นุมานั่งตรงข้ามผม >แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาตักข้าวกิน ผมล่ะงงมาก >ได้แต่นั่งมองมันแบบงง ๆ >ไม่รู้ว่ามันจะมาทำให้ชีวิตผมเป็นทุกข์อีกหรือเปล่า >“มีอะไร” ผมถามตรง ๆ >“มีอะไร คืออะไร กูแค่มานั่งตรงนี้ ต้องมีอะไรด้วยเหรอ” >“ไม่ใช่ กูว่ามันแปลก มึงอยากนั่งตรงนี้ใช่ไหม งั้นกูไปเอง” >ผมลุกขึ้นหยิบจานแต่ไอ้นุยกมือสองข้างเหมือนห้ามผม >ทั้งที่ปากยังเคี้ยวข้าวอยู่เลย >“อะไรของมึงวะ กูมาดี” หลังจากไอ้นุเคี้ยวเสร็จมันก็พูดออกมา >“กูไม่สนหรอก ว่ามึงจะมาดีมาร้าย กูไปล่ะ” ผมกำลังก้าวขาออก >“กูขอโทษนะ” >ผมหันควับมาที่มัน คนอย่างมันเนี่ยนะ มาขอโทษผม เหอะ ๆ >มันคงกินยาไม่เขย่าขวดแน่ ๆ >“นี่มึงเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย” ผมถาม >“กูขอโทษมึงจริง ๆ ว่ะ เพราะกู >ทำให้มึงกะไอ้นั่นต้องเลิกยุ่งกัน” >มันคงพูดทั้งที่ยังไม่รู้ว่าผมกับซันดีกันแล้ว >“มึงมาพูดตอนนี้ไม่สายไปหน่อยเหรอวะ ก่อนหน้านี้กวนตีนกูจัง” >ผมบอก >“ก็ไม่รู้จะทำไง แล้วกูก็ไม่อยากจะขอโทษนี่หว่า จริง ๆ >ก่อนหน้านี้ที่กูเห็นมึงเศร้า ๆ กูก็รู้สึกผิดตะหงิด ๆ ว่ะ” >“เอาเป็นว่า มึงแค่เลิกยุ่งกับกูก็พอแล้ว เข้าใจป่ะ” ผมถาม >“เราไม่ได้เป็นเพื่อนกันเหรอวะ” >“ไม่ได้เป็น......” ผมตอบอย่างไม่มีเยื่อใย >(ทีตอนมึงทำกับกูเล่า มันแย่มากขนาดไหน ไม่คิดบ้าง) >หลังจากผมตอบมัน ผมก็ลุกออกไปนั่งที่อื่น ส่วนมันน่ะเหรอ >ก็ต้องยกจานกลับไปนั่งกับพวกเพื่อนมันนั่นแหละ >หลังจากเลิกเรียน วันนี้ผมไม่ได้มีนัดไปไหนกับซันหรือใคร >แต่ผมยังไม่อยากกลับห้อง ก็เลยไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้า >เดินเล่นเรื่อยเปื่อยครับ ไม่ได้มีจุดประสงค์อะไรเลยจริง ๆ > >ผมเดินไปโซนเสื้อผ้าผู้ชาย (สงสัยคงมีดวงเสียเงิน) >ผมเหลือไปเห็นเสื้อกันหนาวสีแดงมีฮู้ด ดูเท่มากๆ เลยครับ >ผมเลยเดินไปดูใกล้ ๆ จับดูผ้าก็นุ่มดี ท่าทางจะอุ่น >ผมไม่ได้นึกถึงตัวเองหรอกนะครับ ที่ใส่เสื้อตัวนี้อยู่ >ผมนึกถึงซัน เพราะซันคงไปต่างประเทศบ่อย ส่วนผมน่ะเหรอ เหอะ ๆ >จะได้ไปรึเปล่าก็ยังไม่รู้เลยครับ ผมจับ ๆ อยู่สักพัก ก็ดูราคา >แว๊กกก 1,7xx นี่มันราคาเสื้อเหรอเนี่ย ทำไมผมดูต่ำต้อยจัง T T >แต่มันคงเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ซันทำให้ผม >ว่าแล้วก็หยิบเสื้อตัวนี้ส่งให้พนักงาน >ทำหน้าตาดูอิ่มเอิบใจจัง ตอนผมส่งให้พนักงาน พนักงานถามผมว่า >“คุณใส่เองรึเปล่าคะ” >“อ่อ ซื้อให้เพื่อนน่ะครับ” >“เพื่อนใส่ไซส์ XL เหรอคะ” >ผมนี่ไม่ได้รู้เรื่องเอาซะเลย ไซส์ก็ไม่ได้ดู เลยบอกไปว่า >“อ่อ ขอโทษทีครับ เอาไซส์ประมาณตัวผม” >“ไซส์ M ค่ะ ลองได้นะคะ ถ้าไซส์เดียวกัน” >“ครับ” ว่าแล้วก็รับไซส์ M จากพนักงานเข้าห้องลอง >ผมเองก็ไม่คุ้นชินกับการซื้อเสื้อในห้างซะด้วย ก็เลยป้ำ ๆ เป๋อ >ๆ พอลองใส่ดู สวยดีนะครับ ผมก็อยากได้นะ >แต่ซื้อได้แค่ตัวเดียวเองครับ หลังจากลองเสื้อเสร็จ >ก็เอาให้พนักงานเพื่อจ่ายเงิน >“ห่อของขวัญด้วยไหมคะ ห่อฟรีค่ะ” พนักงานยิ้ม ๆ >“อ่อ ครับ ขอบคุณมากครับ” ต้องขอบคุณพี่เขานะครับ >ที่มีน้ำจิตน้ำใจดี แนะนำผมด้วย ถ้าเป็นคนอื่นคงขอให้ขาย ๆ >ไปประมาณนั้นล่ะมั้ง หลังจากจ่ายเงินเสร็จ >ผมก็ถือถุงออกมาอย่างมีความสุข >เดินไปทางไหนในห้างก็มีแต่รอยยิ้ม อันนี้ก็ดี อันนั้นก็ดี >แต่ไม่ได้ซื้อหรอกนะครับ ซื้อไปแล้ว 5555 ผมคิดในใจ >“ถึงเวลาที่ผมจะให้ซันบ้าง ถึงน้อยนิดแต่ก็ให้ได้เท่าที่ผมมี” > >สองสามวันมานี้ถึงแม้จะได้ไม่ได้คุยกับซันเลย >แต่เวลาที่ผมมองถุงที่ซื้อเสื้อหนาวมาจากห้าง >ผมใจเต้นแรงและอยากจะมอบเสืิ้อตัวนี้ให้ซันด้วยมือตัวเองเลยจริง >ๆ ครับ และแล้วซันก็ติดต่อผมมาในเย็นวันนั้น >ในขณะที่ผมกำลังเตรียมบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเป็นอาหารเย็น >“ฮัลโหล ซัน คิดถึงซันจัง” ผมรับสาย >“พอดียุ่ง ๆ น่ะครับ ขอโทษนะที่ไม่ได้ติดต่อมาหลายวัน” >“ไม่เป็นไร ผมรู้หรอกน่า” >“ผมยุ่งหาที่เที่ยวของเราไง” >“จริงดิ ไปเที่ยวไหนกันดีล่ะ แล้วไปเมื่อไหร่” >“สุดสัปดาห์นี้ เราไปหัวหินกันนะต้า ผมจองที่พักไว้แล้ว >ดีใจไหม” >“ดีใจซิ ดีใจมาก ๆ เลย เอ่อ แล้วซันจะไม่มีปัญหาใช่ไหม” >ผมต้องการถามเรื่องพี่เซนต์ >“ไม่มีหรอก ไม่ต้องห่วงนะต้า” >เราตกลงเรื่องไปเที่ยวกันและคุยเรื่องอื่น ๆ ร่วมชั่วโมง >ผมหิวมากเลยบอกกับซันว่า >“ซัน เดี๋ยวผมกินข้าวก่อนแล้วกันนะ ไว้คุยกันอีกทีนะ” >“อ่อ งั้นรออีกไม่กี่วันเราก็ได้ไปเที่ยวกันแล้วนะ >รอหน่อยนะครับ ต้าของผม” >“ครับ” ผมตอบรับแบบยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว >ตาก็มองไปที่ถุงของขวัญ > >สรุปคือเราจะไปหัวหิน พักแถว ๆ เขาตะเกียบ ผมไม่เคยไปเลย >อยากไปมาก ๆ และสำคัญที่สุดก็คือ ไปกับซันนี่แหละ >ซันจะมารับผมตั้งแต่เช้า และเราจะพักหนึ่งคืนที่นั่น >คิดแล้วก็ตื่นเต้นชะมัดเลยครับ บอกตามตรงนะ ตอนนั้นกว่าจะได้ไป >ผมนี่นอนไม่หลับอยู่สองคืนเลย มัวแต่คิดว่า จะพูดอะไรดี >จะคุยอะไรกัน ถ้าเขาพูดแบบนี้ เราควรจะพูดตอบไปอย่างไร โอ้ย >สารพัดเลยครับ > >คืนก่อนวันเดินทาง ผมโทรไปหาซัน >เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นอน >“ฮัลโหล ต้า ว่าไงครับ พรุ่งนี้เรามีนัดกันนะ” >ซันบอกผมตั้งแต่ผมยังไม่ถามอะไร >“อ่อ 555 ก็จะโทรมาถามว่าไปแน่ใช่ไหม” >“ไปแน่ซิ จองอะไรหมดแล้ว น้ำมันเติมเต็มแล้ว 555” >“ซัน ผมนอนไม่หลับเลย มันตื่นเต้นมาก” >“คิดมากไปได้ ผมเองก็ตื่นเต้นนะ ที่จะได้ไปกับต้า” >“อืม งั้นเด๋วผมเตรียมเก็บของก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ” >“เจอกันครับ ต้าของผม” ซันก็วางสายไป >ส่วนผม ส่องกระจก แล้วก็เปิดตู้ เลือกเสื้อผ้าเลยครับ >เหมือนคนที่จะไปเดทครั้งแรกยังไงยังงั้นเลย >ต้องเตรียมกระเป๋าเป้ใส่ข้าวของส่วนตัว เสื้อผ้าไปด้วย >แต่บอกได้เลย ผมนอนไม่หลับหรอกครับ > >ผมลืมตาตื่นมาตามเสียงนาฬิกาปลุก แต่ผมไม่รู้สึกงัวเงีย >ถึงแม้ว่ากว่าจะหลับก็ไม่น่าต่ำกว่าตีสามตีสี่เห็นจะได้ >ผมรีบว่ิงเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัว เพราะอีก ชม นึง >ซันก็จะมารับแล้ว หลังจากเตรียมตัวเสร็จก็มาเปิดทีวี >ดูอะไรเพลิน ๆ ก่อนที่ซันจะโทรมา ไม่นาน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น >“ต้า ผมรออยู่ข้างล่างนะ ลงมาได้เลย” >“ครับ” ผมวางสาย และรู้สึกโล่ง >ที่ซันไม่ได้โทรมาปฎิเสธด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม >ผมหยิบกระเป๋าเป้ สะพายและปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าในห้อง >แล้วออกมาหาซัน >“ต้า วันนี้น่ารักจัง ใส่เสื้อซะสวยเลย” >ผมตกใจ บอกซันว่า “แปปนึงนะ” ผมลืมของที่จะให้ซัน >ลืมได้ไงวะเนี่ย เลยรีบวิ่งขึ้นมาเอา >พอตอนลงมาก็เห็นซันคุยโทรศัพท์อยู่ ผมก็คิดนะ >ว่าคงเป็นพี่เซนต์แหละ แต่ผมเลือกหลบอยู่ก่อนดีกว่า ไม่อยากฟัง >ไม่อยากรับรู้อะไร พอเห็นแล้วว่าซันคุยเสร็จ ผมก็เดินออกไป Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.