We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: ขอร้องพี่ๆครับ ใครมีนิยายเรื่องหนึ่งใจหลายรักของพี่เอ๋CT บ้างครับ อยากอ่านต่อจนนอนไม่หลัยเลย"
Posted by -*- on 12-Aug-16 at 11:25 PM
ตอนที่ 99

“คิดถึงพี่โด่งจังเลย” เราสวมกอดพี่โด่งทันทีที่เข้ามาในห้องแล้วจูบกันเนิ่นนานพี่โด่งรุนแรงกับเราอีกครั้งทั้งขบทั้งกัดไปทั่วใบหน้า เราถอนริมฝีปากแล้วเอาหน้าซุกไซ้ที่อกพี่โด่งดันตัวออก
“ไหนมองหน้าชัดๆหน่อยสิ” เราจ้องมองกันและกันพี่โด่งยิ้มให้หล่อเหมือนเดิม อากาศหนาวที่เมืองนอกทำให้แก้มพี่โด่งแดงระเรื่อดูแปลกตา เรายิ้มแล้วเอาแก้มซุกที่อกอีกครั้ง
“คราวนี้พี่โด่งจะอยู่เมืองไทยนานมั๊ย” เราถามที่อก
“สองเดือน เอ๋ว่างงานแล้วนี่ มาอยู่กับพี่นะ” พี่โด่งลูบผมเบาๆ เราพยักหน้า
“ได้ฮะ สำหรับพี่โด่งทุกอย่างได้ทั้งนั้น”
“ไม่ใช่สำหรับพี่ แต่สำหรับเราทั้งสองคนต่างหาก” พี่โด่งจูบที่หน้าผากแล้วลูบผมเรา”อย่าเพิ่งตัดผมนะเอ๋”
“ทำไมหล่ะพี่” เราเงยหน้าขึ้นมอง
“พี่อยากเห็นเอ๋คนเดิมอีกครั้ง ได้มั๊ย” เรามองที่ดวงตาของพี่โด่งเหมือนจะเค้นเอาความหมายที่มากกว่านั้น แกยังสูดดมที่ผมของเราอย่าไม่รู้เบื่อ
“พี่ห้ามใจตัวเองตลอดเลยรู้มั๊ย ตอนที่ไม่เจอเรา พี่อยากจะพิสูจน์ใจตัวเอง”
“แล้วพี่พิสูจน์ได้รึยัง”
“ได้แล้ว พี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่พี่ชอบเอ๋ กับเอ๋มันไม่มีเพศสำหรับพี่ เอ๋เป็นคนเดียวที่พี่รู้สึกดีเวลาพี่คิดถึง” เราดีใจที่ได้ยินคำนั้นจากปากของพี่โด่ง คำตอบที่คอยหามันกระจ่างชัดในมโนสำนึก
“เอ๋ ก็ไม่ต่างจากพี่เลย พี่โด่งกินข้าวรึยัง”
“รออยู่ไง ไปไหนกันดี ไปร้านริมน้ำร้านเดิมกันมั๊ย” พี่โด่งขับรถไปยังที่ร้านเดิม แกโอบไหล่เราเดินเข้าไปอย่างไม่อายสายตาใครอีกแล้ว เรามองหน้ากันไปกินข้าวกันไป อย่างมีความสุข นักดนตรีขับกล่อมเพลงเก่าๆที่พี่โด่งชอบ เรานึกบ้าอยากจะร้องเพลง พี่โด่งก็เชียร์นักร้องเชียร์แขกให้ไปร่วมแจมบนเวทีหลายคนแล้ว จนถึงคิวของเรา
“ร้องเพลงอะไรครับ” เรากระซิบบอกนักร้องให้เร่งจังหวะนิดนึง

......ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน แม้นจะสิ้นสิทธิ์และเสรี แต่วันนั้นใจฉันยังคงที่ ความรักความภักดีไม่มีสิ้นสลาย
......ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงคลี รักเต็มปรี่ไม่มีรู้คลาย ชีพถูกฝังความรักความรักยังเวียนว่ายเคียงคู่เธอมิคลายฝากวิญญาณไว้เตือน
..... ด้วยความรักไม่รู้จบ แม้ผืนดินกลบยากลบความรักเลือนจะเนิ่นนานกี่วันกี่ปีกี่เดือน ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อนใจไม่เลือนรักเธอ
......ทุกๆอย่างบนทางรักจริง ทุกๆสิ่งบนทางรักเจอ จะสมหวังหรือพบความเพ้อเจ้อเป็นที่ใจของเธอจะจริงจังฉันท์ใด

พี่โด่งคอยยกแก้วเป็นกำลังใจข้างล่าง แขกผู้หญิงคลอเคลียแฟนแล้วปรบมือให้ตอนที่ร้องจบ เสียงเราก็ธรรมดาดีที่นักร้องคอยช่วยส่งตอนที่จะล่ม เราร้องเพลงรักไม่รู้จบเพื่อจะย้ำความรู้สึกลึกที่มีในใจให้พี่โด่งรับฟัง พี่โด่งให้เราไปนั่งฝั่งเดียวกันกับแก แล้วเด็กเสริฟ ก็เดินมาบอกให้พี่โด่งไปร้องให้ฟัง สาวๆในร้านกรี๊ดกันลั่นพี่โด่งจะร้องเพลงอะไรนะ แกออกจะเขินสายตาคอยมองเราตลอดตอนที่บอกเพลงกับนักร้อง

......จากน้องไปไกล อยู่แห่งไหนดวงใจพี่นี้เป็นห่วง พี่ยังรัก พี่ยังหวง ยังเป็นห่วงหวงเธอเหมือนดั่งดวงใจ
.......ขอบฟ้ากั้นกลาง ใช่กีดขวางแนวทางแห่งรักเราได้ สุดขอบฟ้ากว้างเพียงไหน ยังคงได้หวนคืนรับขวัญแก้วตา ......หมั่นนึกถึงพี่หมั่นสร้างความดีไว้รอคอยพี่กลับมา กอดน้องแนบหมอนนิทรา สุขเถิดหนาแก้วตาจงอย่าโศกศัลย์
......เก็บน้ำตาไว้อย่าให้ไหลพาใจพี่คิดไหวหวั่น ยิ่งได้รู้เจ้าโศกศัลย์พี่ยิ่งหวั่นหวิวทรวงแทบจะขาดใจ

พี่โด่งร้องเพลงจากน้องเพื่อบอกอะไรเราเหรอ สาวๆโต๊ะอื่นวิ่งไปให้ดอกไม้กับนักร้องรับเชิญรูปหล่อกันหลายโต๊ะ พี่โด่งเขินหน้าแดง เดินแจกยิ้มให้สาวๆก่อนกลับมาถึงโต๊ะ
“ใครก็อยากเป็นน้องพี่ทั้งนั้นแหละวันนี้”เราสัพยอก
“พี่ร้องให้น้องคนนึงฟังนะ ถ้าน้องคนอื่นเขาจะตามมาต้องขอน้องคนนี้ก่อน” พี่โด่งชี้มาที่เรา เราหัวเราะแล้วยิ้มให้กับโต๊ะข้างๆ หลายคนยกแก้วให้พวกเราก็ยกตอบ ลมเย็นจากแม่น้ำพัดโชยมาเอื่อยๆ เรานั่งฟังเพลงกันอีกสักพักก็กลับ เสียงสาวๆยังตามมาเป็นระลอก พี่โด่งป็อบดีจริง ขับรถไปเรื่อยๆอย่างไม่เร่งร้อน พี่โด่งคอยชำเลืองมาที่เราบ่อยๆ
“พี่โด่งมีอะไรเหรอ”
“พรุ่งนี้ไปบ้านปู่กันนะครับ” พี่โด่งบอกขึ้นมา
“ตามใจพี่สิฮะ” เราตอบกับแกตอนที่รถเลี้ยวเข้าที่จอดรถพอดี
“เอ๋น่าจะเกิดเป็นผู้หญิงนะ” พี่โด่งพูดเมื่อสอดใส่เข้ามาในตัวเรา มันบาดระริกของใหญ่ๆไม่ได้เข้ามานานแล้ว
“ถ้าเป็นผู้หญิงจะมานอนกับพี่อย่างนี้ได้เหรอ พอดีท้อง” เราพูดทั้งที่เจ็บแปลบๆ พี่โด่งกระแทกอย่างหื่นกระหายอารมณ์ที่เก็บกดมานานกระพือเข้าหาตัวเราอย่างรุนแรง ทั้งตัวถูกกัดและทึ้งอย่างไม่ปราณี เรากัดฟันทนแสร้งแสดงว่าสุขเหลือคณานับ บางทีก็รุนแรงตอบบ้างพี่โด่งดึงออกมาจนสุดแล้วปลดถุงยางออกก่อนที่จะยัดเข้ามาในปากเราเพื่อให้เรากลืนกิน น้ำเชื้อไหลลงคอช้าๆจนหมดพี่โด่งถึงชักออกแล้วลากเราจากที่นอนไปชำระล้างเราจูบกันนานในห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ โผเผกลับมาที่นอนทั้งๆที่ยังเปลือยกันอยู่ทั้งคู่พี่โด่งทิ้งตัวลงมาทาบทับอีกครั้งแล้วบรรจงจูบอย่างไม่รู้เบื่อ
“พี่โด่งจะทำให้เอ๋คลั่งแล้วนะ”เราจูบที่คางแกอีกครั้ง
“ก็จะเอาให้คลั่งเลย ตัวดีทำให้พี่คิดถึงอยู่ได้”
“พี่พูดจริงเหรอ” เรากอดแกแน่นท่อนล่างเราบดเบียดกันอยู่
“ไม่ต้องถามย้ำเหมือนผู้หญิงได้มั๊ยครับ ผู้ชายเขาพูดกันทีเดียวก็รู้เรื่องแล้ว” พี่โด่งเอามือลูบผมเรา”เอ๋ดีกับพี่มากเลยนะ จนพี่ไม่รู้ว่าจะหาใครมาแทนเอ๋ได้”
“ดียังไงฮะ” เรายังไม่หมดข้อสงสัย “พี่โด่งตอบให้หมดซักทีได้มั๊ย พี่โด่งรู้สึกอะไรบ้าง เอ๋จะได้ทำตัวถูก”
“ทุกอย่างที่เราเป็นอยู่นั่นแหละส่วนดีของเรา เอ๋มองโลกในแง่ดี และรู้จักตัวเอง แม้แต่พี่เองยังนับถือเลย และเอ๋ก็พูดตรงๆในสิ่งที่เอ๋คิด” แกบอกกับเราตรงๆอย่างที่เราอยากฟัง
“แล้วเมื่อไหร่พี่จะพูดตรงๆหล่ะ อ้อมโลกไปไกลแล้ว” เราเอาผ้าสอดมากางตัวรู้สึกอายที่ท่อนล่างเหมือนจะตื่นแล้ว พี่โด่งเอื้อมมือไปเปิดสวิทช์ไฟหัวเตียง แสงไฟเหลืองๆให้บรรยากาศที่อบอุ่นมาก หน้าพี่โด่งหล่อกว่าที่เคยเป็นอยู่ประกายตาแจ่มใสแวววาว รอยยิ้มที่ฝังใจเรามานานกลับมาอีกครั้ง เรายิ้มตอบ
“ถ้าพี่จะขอเอ๋อีกครั้งเอ๋จะให้คำตอบพี่ได้มั๊ย ตอบตรงๆนะ”
“พี่จะขออะไร”
“อยู่ด้วยกันได้มั๊ย ช่วงที่พี่อยู่เมืองไทย” พี่โด่งจูบที่ปากอีกครั้งแล้วถอนออกช้าๆเพื่อฟังคำตอบ
“ทำไมจะอยู่ไม่ได้ ตอนนี้ตกงานแล้วพี่โด่งจะเลี้ยงไหวเหรอ” เราแกล้งถาม
“เมียทั้งคนเลี้ยงไม่ได้ก็ให้มันรู้ไปสิ”เราหัวเราะระรื่นสะใจในคำตอบ
“เอ๋รักพี่นะ ถึงแม้พี่จะไม่คิดอะไรกับเอ๋ ในใจเอ๋มีพี่โด่งคนเดียวเท่านั้น” เราทำหน้าจริงจัง
“แล้วรู้ได้ไงว่าไม่รัก ผู้ชายถ้าไม่รักจริงไม่พาเข้าบ้านหรอก” เรามองหน้าแกแล้วทำเหมือนไม่เข้าใจ
“ฟังไม่รู้เรื่อง พูดอ้อมโลกอีกแล้ว พี่โด่งบอกดีๆสิ” พี่โด่งก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหู
“พี่รักเอ๋นะครับ” แล้วแกก็จูบเราแรงอีกทีนึงก่อนจะกอดเราแน่นจนแทบจะแหลกคาวงแขน
“เชื่อแล้ว” ที่เชื่อเพราะน้องพี่โด่งดันที่ท้องเราอีกแล้วนะสิ “ลูกพี่ดื้ออีกแล้วนะ แต่วันนี้ต้องขอเพราะเหนื่อยมากปวดหลังจะแย่อยู่แล้ว”
“บ่นทำไม พี่เป็นคนทำยังไม่บ่นเลย”
“ก็เอ๋นั่งรถมาทั้งวันแล้วนะพี่” พี่โด่งคลายวงแขนออกแล้วทิ้งตัวนอนหงายเคชี้ไปที่เพดานห้อง กระดกให้เราดูเล่น
“ไม่ต้องมายั่วเลย” เราเอามือไปกุมมันไว้ “พี่โด่งนอนกอดหน่อยสิเอ๋ อยากให้พี่กอดเหมือนก่อนมาก” เราซุกตัวอยู่ข้างๆ พี่โด่งเอียงตัวมากอดเราไว้แน่นแล้วจูบที่หน้าผาก
“ฝันดีนะครับ”
“พี่โด่งก็เหมือนกัน” เราจูบตอบที่ปลายคางก่อนที่เราทั้งคู่จะหลับไปอย่างฝันดีจริงๆ.............................

ตอนที่ 100

เราเดินทางไปย้อนอดีตกับพี่โด่งอีกครั้งที่อัมพวาในเช้าวันถัดมา ปู่กับย่าดูแก่ลงไปมากไม่เจอกันแค่สองปีกว่าๆ เห็นแล้วสะท้อนใจอีกไม่นานเราก็ต้องเดินทางมาถึงวัยนี้เช่นกัน บ้านหลังเล็กถูกเก็บกวาดอีกครั้งด้วยฝีมือของเราเอง พี่โด่งเป็นแค่ลูกมือเล็กๆน้อยๆ เราเช็ดถูอย่างไม่รู้เหนื่อย ปลายฝนอย่างนี้คงเย็นดีนะ เรามองดูแม่น้ำแม่กลองที่ขุ่นคลั่กเพราะเป็นหน้าฝน ในใจนึกกลัวลึกๆน้ำเชี่ยวเหลือเกิน ปล่อยขาเล่นในน้ำที่ชานบ้านกระแสน้ำซัดเซาะท่อนขาบอกถึงความแรงของกระแสน้ำได้เป็นอย่างดี พี่โด่งพายเรือเล่นอยู่ไกลๆ ดูแล้วเหมือนเด็กหนุ่มที่กำลังสนุกกับการผจญภัยกับกระแสน้ำ ปู่ยืนมองที่ฝั่งข้างๆที่เรานั่งอยู่
“ไอ้หนู พี่เขาสนุกใหญ่แล้วเห็นมั๊ย ไม่ไปเล่นกับพี่เขาหล่ะ” เราโยนเบ็ดลงไปในน้ำที่เชี่ยวกรากเล่น ลองเสี่ยงดูว่าปลาจะติดเบ็ดบ้างรึเปล่า ไม่เห็นจะได้เลย พี่โด่งพายเรือกลับมาที่ฝั่งเหงื่อซึมใบหน้าหล่อเต็มไปหมดส่งยิ้มอย่างมีความหมายให้ตอนที่ขึ้นจากเรือ ย่าเตรียมข้าวเย็นเรียบร้อยเราไม่ต้องช่วยอะไรมากนักเพราะพี่โด่งหาลูกจ้างมาช่วยย่านานแล้ว
“โด่งเมื่อไหร่จะเป็นฝั่งเป็นฝาสักทีหล่ะลูก ย่าจะอยูทันได้อุ้มเหลนรึเปล่า” พี่โด่งหัวเราะหึหึ
“ผมยังไม่อยากมีพันธะนะครับ ย่าก็อุ้มลูกพี่เดือนไปก่อนนะครับ” พี่สาวพี่โด่งเพิ่งมีลูกให้ทวดอุ้มเมื่อไม่นานมานี่เอง
“แล้วเอ๋หล่ะ มีแฟนกับเขารึยัง อย่าเพิ่งมีนะเดี๋ยวเรียนไม่จบ” อย่าถามและห้ามในเวลาเดียวกันจะเอายังไงแน่
“มีแล้วฮะ” เราอ้อมแอ้มตอบไป ถ้าไม่กลัวย่าจะหัวใจวายคงบอกว่าหลานย่านั่นแหละผัวหนู
“อย่าให้เสียการเรียนนะ” ปู่กำหราบอีกรอบ
“ไม่เสียหรอก มีแต่เสียตัวมากกว่า”พี่โด่งพูดขำๆ
“เฮ้ยผู้ชายจะเสียตัวได้ไง” ปู่งง แล้วจ้องหน้าเราอีกที “รึว่าเราเป็นกระเทย” เราส่ายหน้า
“พี่โด่งชอบพูดเล่นอย่างนี้แหล่ะฮะ ไม่มีอะไรหรอกปู่” เราพยายามโกหกให้เนียนที่สุด
“แต่ย่าว่าหน้าเอ๋ เหมือนผุ้หญิงนะ ดูบางทีก็ตุ้งติ้งจนน่าสงสัย”
“ผมเป็นผู้ชายครับ” เราบังคับโทนเสียงให้ต่ำลงพี่โด่งหัวเราะก๊าก ย่าก็ขำ
“ไม่ถามแล้ว อายจนหน้าแดงหมดแล้ว กินข้าวกันเถอะ” ปู่เปลี่ยนเรื่อง พี่โด่งคอยยักคิ้วให้ตลอดเวลา มันน่านักนะบอกให้เราทำเฉยๆแล้วตัวเองก็มาคอยกัดอยู่ได้ เรื่องดูดหัวปลาช่อนก็ทีนึงแล้ว ปู่พาย่าไปนอนแล้วเรานั่งเล่นที่ริมระเบียงกับพี่โด่งสองคน แล้วค่อยๆนอนหงายมองท้องฟ้าที่มืดมิดเพราะเมฆฝนข้างๆตัวพี่โด่งมีเหล้าดองยาของปู่วางไว้เราอยากหนุนตักพี่โด่งจังแต่ก็ไม่กล้าทำเพราะเดี๋ยวใครเห็นจะเข้าใจผิดกันไปหมด ต้องไว้หน้าพี่โด่งด้วยแม้ว่าจะรักแค่ไหนก็ตามเถอะ
“พี่โด่ง ชอบทำเสียเรื่อง เดี๋ยวก็ความแตกพอดี” เราต่อว่าพี่โด่งที่กำลังเพลินกับเหล้าดองยาอยู่
“กลัวอะไร ปู่กับย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องแค่นั้นแหละ”
“แต่ก็ไม่ดี ไม่ใช่เหรอพี่ พี่โด่งเป็นหลานชายคนเดียว ถ้าแกคิดมากเดี๋ยวพี่โด่งก็กลุ้มอีก”
“ไม่มีอะไรหรอกเอ๋ อย่ากังวลเลย”พี่โด่งยกแก้วสุดท้ายกระดกรวดเดียว “ไปนอนกันเถอะ พี่ง่วงแล้ว” เราลุกตามอย่างว่าง่าย
“ไปเล่นน้ำกันเถอะเอ๋” พี่โด่งคงร้อนเพราะฤทธ์เหล้า เราต้องคอยห้ามไว้ไม่ให้แกว่ายออกไปไกลเพราะมันมืด
พี่โด่งว่ายมาประชิดที่ตีนบันไดทีเราเกาะไว้แกค่อยๆจ่อหัวปลาเข้ามาในไทร พี่โด่งไม่ใส่ถุงยางเราทำท่าจะดึงออก
“เอ๋ไม่ไว้ใจพี่เหรอ” เสียงนั้นกระเส่า จะทำยังไงได้มันเข้าไปตั้งครึ่งลำแล้วนี่เราปล่อยมือแล้วปล่อยให้แกทำตามใจอยากจนเสร็จ น้ำอุ่นๆไหลเข้ามาในตัวแล้วพร้อมกับน้ำเย็นๆของแม่น้ำ ตามมาชะล้างตอนที่แกถอยออกมา ช่างมันเถอะนะเราบอกตัวเองอย่างนั้น เราเดินขึ้นมาใส่ผ้าแล้วเดินเข้าบ้านเล็กด้วยกัน พี่โด่งยังไม่ยอมปล่อยเรานอนง่ายๆเหล้าดองยาทั้งกลมทำเอาพี่โด่งคึกไม่เลิก และแกก็งอแงไม่ยอมใส่ถุงยางอีก
“ทำไมวะ เอ๋ ต้องใส่ทำไมไม่ไว้ใจพี่เหรอ” เราพยายามจะเบี่ยงตัวออกจากการเกาะกุมแก
“พี่โด่งใส่ถุงก่อน”
“ไม่ใส่” เสียงแกตวาดพร้อมๆกับเสียงฟ้าที่ร้องอยู่ด้านนอกพี่โด่งตามมาตะครุบตัวเราไว้
“จะหนีไปไหน” แกทับที่ร่างเรานี่เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกนี่พี่โด่ง
“พี่โด่งอย่ารุนแรงสิ” เราเจ็บเพราะมือที่กดตัวเราไว้แน่น
“แล้วดิ้นทำไม”แกจับเรานั่งบนตัวแกกอดเราไว้แน่นส่วนมือก็จับเคถูที่ทางเข้าไปมา เราไม่กล้ามองหน้าพี่โด่งตอนนี้
“พี่โด่ง เอ๋เจ็บนะพี่” พี่โด่งหยุดกัดที่ไหล่แล้วมองหน้าเรา
“เจ็บอะไร แค่นี้เอง”แกดันหัวเข้ามาได้แล้ว มันแข็งแรงผิดปกติเรากัดริมฝีปากตัวเองแน่น รูเปิดตั้งแต่ในน้ำแล้วแต่ยังเจ็บอยู่เพราะไม่มีหล่อลื่น พี่โด่งผลักเรานอนลงแล้วพับตัวเราครึ่งนึงแกหยิบหมอนอีกใบมารองที่หลังเราไว้
“เข้ายากจังวุ้ย” แกบ่นพึมพำแล้วกางขาเราออกกว้างในห้องมีแต่ความมืดแสงสว่างจากท้องฟ้าเราร้องเสียงดังแข่งกับเสียงฝน
“โอ๊ยพี่โด่ง เอ๋เจ็บ” เราพยายามจะกระเถิบตัวออกให้หลุดจากการล่วงล้ำแต่พี่โด่งจับขาเราดึงเข้าหาตัวแกจนมันแนบสนิทแล้วแกก็โหมกระแทกอย่างรุนแรงที่สุดนับแต่เราเคยโดนมา พี่โด่งกระชากเข้าออกอยู่นานจนสาแก่ใจของแกก่อนจะฉีดมันเข้าไปในตัวเราอีกครั้ง แกถอนตัวออกช้าๆ แล้วนอนหงายเราได้แต่นอนตาค้าง นี่เราโดนพี่โด่งข่มขืนเอาแล้วสินะ ฝนข้างนอกยังคงตกกระหน่ำพี่โด่งเสร็จแล้วก็นอนหลับสนิท ปล่อยให้เรานอนระบม เราค่อยๆดันตัวลุกขึ้นไปทำความสะอาดอีกครั้ง เรารู้สึกเหมือนข้างในมันจะฉีกขาดอย่างรุนแรง เรากลัวจนตัวสั่นกลับมานอนร้องไห้เงียบๆคนเดียวอย่างไม่มีสาเหตุ พี่โด่งรู้สึกตัวเอาขาเปลือยมาก่ายตัวเราไว้อีกครั้ง เราตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งก่อนที่จะเป็นลมหมดสติในอ้อมแขนของพี่โด่งตอนที่แกดึงเราลุกจากที่นอน เราได้ยินแค่เสียงพี่โด่งร้องเรียกเราแผ่วๆเท่านั้น
“พาน้องไปเล่นน้ำตอนกลางคืนเห็นมั๊ย ไม่สบายจนได้ ตัวเย็นเจี๊ยบเลย” ย่าเอาผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดที่ตัว เรารู้สึกตัวอย่างช้าๆ มือของย่าเช็ดไปตามอกแล้วก็ชะงัก
“แล้วนี่รอยอะไรหล่ะโด่ง” ย่าก้มดูใกล้ๆ”ทำไมมันเขียวเป็นจ้ำๆอย่างนี้” แกเปิดดูที่ต้นคอและราวนม “เอ๋อะไรกัดเหรอลูก” เราเอามือปิดเสื้อแต่ไม่ตอบอะไร พี่โด่งดึงผ้าออกจากมือย่าแล้วบอกให้ย่าไปเอาข้าวต้มมาให้เราแกจะเช็ดตัวให้เอง
“เฮ้อ พาลูกเขามาลำบากจนได้นะโด่ง ย่าหล่ะห่วงจริงๆ พ่อแม่เขาจะว่าเอานะถ้ารู้ว่าลูกเขามาไม่สบายที่บ้านเรา”ย่าบ่นแล้วเดินออกไปหาข้าวให้เรากิน พี่โด่งจับหัวเราหนุนที่ตักแกแล้วก้มหน้าจนเกือบชิด
“พี่ขอโทษนะเอ๋” มือใหญ่ลูบผมเราเบา เหงื่อเม็ดเล็กๆมันซึมรอบโคนผมเต็มไปหมด เราหลับตาอีกครั้ง ย่าเอาข้าวมาให้
“ดูแลน้องดีๆนะ ย่าจะไปตลาดกับปู่ก่อน” พี่โด่งประคองเราลุกขึ้นนั่งพิงที่ไหล่แล้วใช้มือที่ว่างป้อนข้าวเรากินไม่ลงเบือนหน้าหนี มันเหม็นไปหมด เวียนหัว
“พี่โด่งเอ๋อยากจะนอนก่อน” เราแข็งใจกลืนยาลงคอก่อนที่จะนอนลงช้าๆ พี่โด่งลุกไปปิดประตู แล้วมานั่งใกล้อีกครั้ง เราลืมตามองพี่โด่งอีกครั้ง
“พี่โด่ง เอ๋รักพี่นะ พี่โด่งอย่าทิ้งเอ๋นะ” เราอ่อนแอจนพูดความในใจออกไปอีกจนได้ พี่โด่งเอนตัวลงนอนกอดเราไว้แน่นเหมือนเป็นคำมั่นสัญญา เราเกลียดตัวเองที่อ่อนแออย่างนี้ เราไม่อยากให้ใครมาเวทนาสงสาร เราอยากจะอยู่กับพี่โด่งด้วยความสุขมากกว่า ที่จะต้องมานอนหมดเรี่ยวแรงแบบนี้
“พี่โด่งเลยหมดสนุกเลย”
“เดี๋ยวก็หาย เอ๋แค่นอนไม่พอแค่นั้นแหละ พักก่อนนะครับ เดี๋ยวหายแล้วเรากลับกรุงเทพฯกันนะครับ”พี่โด่งจูบที่หน้าผากเราแล้วลูบผม เรามารู้ทีหลังว่าเป็นความดันต่ำทำให้หน้ามืดบ่อยๆ พี่โด่งกอดตัวเราไว้แน่นแล้วลูบที่ตัวเราเบาๆเราหลับไปเหราะฤทธิ๋ยาในอ้อมแขนพี่โด่งอีกครั้ง

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.