We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ขอร้องพี่ๆครับ ใครมีนิยายเรื่องหนึ่งใจหลายรักของพี่เอ๋CT บ้างครับ อยากอ่านต่อจนนอนไม่หลัยเลย" Posted by popo on 21-Mar-19 at 04:40 PM 244 ชั่วข้ามคืนแห่งความทรมานและทุรนทุรายมันผ่านไปอย่างเชื่องช้า เราไม่ได้มีความหมายต่ออั้นมากไปกว่าผู้ชายจะมองผู้ชายด้วยกันพยายามคิดให้ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างพี่เพลินสอน แต่ทำอย่างไรมันก็นอนไม่หลับ เราไม่น่าเผลอใจไปกับเขาเลยสักนิด ทำไมเราไม่คิดเป็นกำไรชีวิตที่ได้มาง่ายๆ กลับอยากที่จะเอาชีวิตไปผูกพัน เรานอนไม่หลับจนต้องใช้ยาคลายเครียด แต่กินเข้าไปยิ่งเครียดมากกว่าเดิม หากเขาไม่มาก็ขอเพียงแต่เขาโทรมาบอกก็ยังดี แต่เขาก็ไม่มา กว่าฤทธิ์ยาจะทำงาน มันส่งผลให้เราดูโทรมเพียงชั่วข้ามคืน เราหลบขอบตาคล้ำไม่ให้ใครผิดสังเกต ทีน่าลาป่วยเพราะลุกไม่ขึ้น เพื่อนของอั้นก็ลาป่วยไปคน อีกคนมาทำงานก็อยู่ในสภาพไม่ต่างจากเรา กว่าจะผ่านวันนั้นมาได้ วันหยุดพรุ่งนี้ขอนอนยาวเลยก็แล้วกัน ถึงห้องหัวถึงหมอนได้ไม่นานก็มีคนมารบกวนแต่ไม่ใช่ต่อเพราะบอกกันไว้แล้ว อั้นมาหาเราในสภาพที่เมากว่าเมื่อวาน “มาทำไม” เราถามเขา “ก็บอกให้มาก็มา มาแล้วยังจะถามอีก” “เวลาเธอเดินช้านะ”เราเปิดประตูออกให้เขาก้าวเข้ามา อั้นยังไม่ได้นั่งที่พื้นด้วยซ้ำ เสียงโทรศัพท์ของโมก็ดังขึ้น “มาถึงกรุงเทพฯแล้วนะ อีกครึ่งชั่วโมงจะออกไปรับเอาของไปเก็บที่ห้องก่อน” เรามองหน้าอั้นพร้อมกับฟังการบอกกล่าวของโม ตกใจจนตัวเย็นวาบ “โม วันนี้น้องเรามาจากต่างจังหวัด มาค้างด้วย” “เหรอ แล้วจะกลับวันไหน” โมเหมือนอารมณ์ดี “ยังไม่รู้มาได้สองสามวันแล้ว” เราโกหกเขาอีก “งั้นเอ๋ก็ให้น้องอยู่ที่ห้องแล้วนั่งรถมาหาเราแล้วกัน” โมบอก “เรารอที่ห้องนะ”เขาไม่รอเราที่จะให้อธิบายอะไรต่อวางหูไปแล้ว นายอั้นยังเมาโงนเงนอยู่ในห้องอยู่เลย จะทำไงดี นึกขึ้นได้ถ้าโกหกก็ต้องให้มันไปทางเดียวกัน รีบเคาะประตูเรียกต่อ ต่อทำหน้างง “ไหนว่าจะนอนไง” ต่อเห็นรองเท้าที่ไม่ใช่ของเราวางหน้าห้อง “โม กลับมาแล้ว บอกจะมาหา” “แล้วไง” ต่อยังยืนเช็ดผมอยู่ “ก็ ชั้นโกหกว่าน้องมาค้างด้วย” “แล้วไง” “นี่ตั้งใจฟังหน่อยสิ จะได้ตอบเหมือนกัน” “เออจะบอกให้ว่ามาหลายวันแล้ว นี่แล้วเก็บหลักฐานให้ดีหล่ะ” ต่อพาดผ้าขนหนูที่ราว “แต่ระวังนะถ้าคืนนี้หล่อนไม่ไปหาหล่อนต้องหาวิธีที่จะไม่ให้เขามาหาก็ได้ โมมันอาละวาดชั้นไม่รู้ด้วยนะ” ต่อมองหน้าเรา “แล้วพาใครมาอีกหล่ะ” “อั้น” “อะไรกัน ยังไม่เลิกวุ่นวายกันอีกเหรอนายอั้นอะไรนี่” “ก็ชั้นชอบนี่” “มีใครที่หล่อนไม่ชอบมั่งเอ๋” ต่อทำหน้ากวนๆใส่เรา “ไม่รู้หล่ะ ยังไงหล่อนก็ต้องหาวิธีช่วยชั้นให้ได้ เขามาหาชั้นเองนี่” “ก็หล่อนไม่เลิกวุ่นวายนี่นา ข้ามคืนแล้วถึงมาหา ผู้ชายมันคงคิดดีแล้วหล่ะมั๊ง ว่าจะมาทำไม” “แล้วแต่มันจะคิดเถอะ”ต่อจับที่บ่าเรา “นี่เอ๋หล่อนจะมากระวนกระวายทำไม รีบจัดการให้เสร็จแล้วก็ไปหาโมเขา อ้างว่าคุยกันเพลินหรืออะไรก็ได้ แต่คืนนี้หล่อนต้องออกไปหาเขา อย่าทำให้เขาสงสัย ไปช้าดีกว่าไม่ไปเลย ถ้ารักจะเจ้าชู้ก็ต้องบริหารเวลาให้เป็น” เป็นครั้งแรกที่ต่อใช้คำว่าเจ้าชู้กับเรา เพราะส่วนใหญ่จะกัดว่ามักมากแทน เราออกจากห้องต่อกลับมาห้องตัวเอง “ไปไหนมา” “อั้นมีธุระอะไรกับพี่เหรอ” เครียดจนหายอยากไปแล้ว “จะมานอนด้วย” “เอ่อ” ”วันนี้อย่าเพี่งค้างเลยนะ” “ก็จะค้าง มีปัญหาเหรอ” เอาใหญ่แล้วนายอั้น “งั้นก็นอนแล้วกันขอพี่ไปทำธุระก่อนนะ ฝากห้องด้วย” “ไม่ได้ ไม่ได้ พรุ่งนี้ค่อยไป” “อั้นเมามากเลยนะวันนี้” เราถอนหายใจแล้วนั่งลงข้างๆเขา “ไปอาบน้ำก่อนไป” “ไม่อยากอาบ พี่เอ๋เอาเหล้ามากินหน่อย” เราลุกไปหยิบผ้าขนหนูส่งให้เขา “พี่อยากให้อาบน้ำก่อนนะ มอมแมมยังกะไปฟัดกะใครมา” เขารับผ้าแล้วตาขวางใส่เรา ถอดผ้าสลัดกางเกงไม่หลุดจนไปนั่งกองที่พื้น เราต้องช่วยดึงกางเกงให้ที่พันขาเขาออกผ้าขนหนูพันไว้หลวมๆมันกางออกจนเห็นกางเกงในสีขาวที่ซ่อนตัวปรารถนาไว้ “ตาเป็นมันเลยนะ” เขานั่งเอามือค้ำไว้ข้างหลัง “จะทำอะไรก็ทำสิพี่” ไม่เอาหล่ะถ้าจะเมือก “ไปอาบน้ำก่อนนะ” อั้นทำทีเป็นลุกแล้วลากแขนเรากระชากไปบนเตียงอย่างแรง “เจ็บนะ” ”ไหนบอกว่าชอบไง จะเดินหนีทำไม” เขากระเสือกกระสนให้หน้าเราอยู่ในระดับเดียวกับเป้าของเขา กลิ่นฉี่และกลิ่นเหงื่อมันค่อนแรงจนเรากลั้นหายใจ อั้นเอาเข่าล็อคตัวด้านบนของเราไว้พร้อมกับนั่งทับ เขางัดสิ่งที่เราดอมดมอย่างหอมหวานเมื่อครั้งก่อนมาเกลี่ยที่ริมฝีปากเรามันเมือกและเหนียวเพราะฉี่เราหันหน้าหนี “อมหน่อยพี่เอ๋ วันนั้นยังทำนี่นา” สายตาอ้อนวอนที่อั้นมองลงมา “ไปอาบน้ำก่อนนะ”เราบอกเขาอีกครั้งอั้นเอาตัวออกจากเรา “งั้นก็ตามใจ ให้แล้วไม่เอา” “ก็บอกให้ไปอาบน้ำก่อน มันเหม็นขนาดนี้จะทำได้ไง” “เหม็น” อั้นทำท่าย่นจมูกแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย เราเดินไปเคาะที่ประตู เขากำลังจะปลดผ้าขนหนู “มีอะไรพี่”เราดันประตู “จะเอาอะไร” ห้องน้ำแคบๆอัดเข้าไปสองคน เราปลดผ้าขนหนูเขาออกและดันตัวเองให้ปิดประตู “เฮ้ยพี่จะทำอะไร”เราคว้าเป้าเขาไว้ “ก็มันไม่เคยนี่”อั้นดิ้นหลุดแล้วดันตัวเราเข้าไปด้านในพร้อมเปิดประตูห้องน้ำวิ่งออกมาทั้งกางเกงในตัวเดียวเข้ามาในห้อง “เล่นอะไรบ้าๆกลัวนะ” เรายืนขำที่เขาไปนั่งหอบบนเตียง “แค่นี้ก็ตกใจ” เรายืนขำต่อหน้าเขา “ไปไป ไม่แกล้งแล้ว” อั้นระวังหลังกลัวเราจะตามเข้าไปอีก อะไรจะขนาดนี้ เขาออกมาพร้อมกับความสะอาดสดชื่น “สร่างแล้ว” เรามองกองเสื้อผ้าของเขาที่มันมอมแมม “ชุดที่ใส่เมื่อวานเหรอ” เขาพยักหน้า “กลับไปก็กินกันต่อถึงเช้า” แล้วก็นอน นึกขึ้นได้ก็รีบออกมานี่แหล่ะ น้ำก็ไม่ได้อาบ “สกปรก ไหนว่าจะกลับบ้าน” “ไม่กลับแล้ว พ่อจะขึ้นมาประชุมพอดี แกจะแวะมาหา” “งั้นก็กลับไปทำงานสิ” “ไม่เอา เหนื่อย เมื่อไหร่มันจะเสร็จซะทีนะ” “อั้นเรียนอะไรเหรอ ถึงได้มาฝึกฝ่ายบุคคล” “เรียนบริหาร พ่อเขาอยากให้เลิกเที่ยวแต่มันอดไม่ได้หรอก ผมเรียนเก่งนะพี่” แค่รู้ว่าเรียนมหาวิทยาลัยของรัฐก็โอเคแล้วนะ “ขี้โม้จริงๆ” เราพลิกตัวมานั่งมองดูหน้าเขา “แล้ววันนี้มีธุระอะไรเป็นพิเศษกับพี่รึเปล่า” เขาส่ายหน้า ”มาหาเฉยๆ เสื้อที่พี่ให้ผมยังอยู่ในกระเป๋าอยู่เลยนะ” เขาชี้ไปที่เป้ที่ติดตัวของเขา “โคตรรู้ใจเลย รู้ได้ไงว่ากำลังอยากได้” “ก็เห็นพูดถึงบ่อย ตอนกินเหล้าคราวที่แล้ว” เรานึกถึงราคาแล้วก็สมควรหรอกนะที่พูดถึงบ่อยๆ “รอมันเซล มันก็หมดก่อนทุกที” เสียงโทรศัพท์ขัดจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง “เฮ้ย เมื่อไหร่จะมาเนี่ย” เรามองหน้าอั้นที่เขาทำท่าแปลกใจ “พรุ่งนี้เช้าจะไปนะ ยังคุยธุระไม่เสร็จ” เสียงโมค่อนข้างเมาและแสดงอำนาจ “เมารึเปล่า” “ไม่ได้เมา” “นานๆเจอกันทีมีเรื่องคุยเยอะ รับรองตื่นมาเจอเราแน่นอน” “ให้มันจริงนะเอ๋ อย่าเล่นตลก หรือว่ามีอะไร โกหกรึเปล่า” “ไม่ได้โกหก จะโกหกให้ได้อะไรขึ้นมา พูดไม่รู้เรื่องเราก็โกรธเหมือนกันนะ” เราทำเสียงแข็งใส่เขาคืนบ้าง “งั้นพรุ่งนี้นะ ถ้าไม่มาน่าดูแน่”เขากระแทกหูใส่เรา อั้นทำหน้าสงสัย “ทะเลาะกับเด็กเหรอ” “เปล่า ทะเลาะกับผู้ใหญ่” อั้นยังยืนอยู่ด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เราลุกขึ้นไปหาเขาใกล้ๆ “เอาอีกแล้ว”เขาเบี่ยงตัวหลบแต่สายตาที่มองกลับมานั้นมันล่อหลอกเหลือเกิน “ฮั่นแน่ ไม่ได้แอ้มหรอกทีนี้” เขาหลบได้ก็ยืนคุมเชิงหนีบชายผ้าเช็ดตัวทั้งสองข้างแน่นก่อนจะก้มลงหยิบกระเป๋าดึงเสื้อที่เราซื้อให้มาใส่ “มีกางเกงขาสั้นมั๊ยพี่” เราลุกไปหยิบให้แต่โดยดี เขายกขึ้นดู “มีที่สั้นกว่านี้มั๊ย” พูดเหมือนประชด “นี่แหล่ะยาวสุดแล้ว” “มันจะเก็บอะไรได้เนี่ย” ตัวสูงยาวของเขาคงทำให้เหมือนใส่กางเกงในมากกว่ามั๊ง อั้นลองใส่แล้วทำหน้าเบ้ “ไม่ไหวพี่มันรัด จุกไปหมดเลย”อั้นปลดผ้าขนหนูออกกางเกงขาสั้นใส่เล่นของเรามันรั้งจนแก้มก้นอั้นโผล่พอเขาหันมาเท่านั้นแหละพ่อเจ้าประคุณเอ๊ย น้ำลายเราสออีกแล้ว เราขยับไปหา “ก็ใส่ให้มันดีๆสิ มานี่จะขยับให้ ใส่ไม่เป็นเอง” เราแกล้งหวังดีจับที่ชายกางเกง พอเขาวางใจก็สอดนิ้วเข้าไปข้างใน อั้นสะดุ้งเพราะนิ้วไปเขี่ยที่ปลายพอดี “เล่นอีกแล้วพี่เอ๋นี่” เขาเดินหนีไปนั่งบนเตียงแล้วก็เอนตัวลงนอนเอียงข้างให้ “นวดให้หน่อยพี่ เมื่อยเอว” มารยาอีกแล้วจะเอาอะไรอีก ถ้าไม่หวังกินของหวานนะบึ่งไปหาโมนานแล้ว อั้นนอนคว่ำออกคำสั่ง “เนี่ยปวดต้นคอ” เราก็บีบที่ต้นคอเขาเบาๆ “มือพี่อุ่นดีนะ” เขาครางฮึมฮำอย่างสบายตัว เรานวดไล่ลงไปเรื่อยๆถึงกลางหลังสะโพก ต้นขาไล่ขึ้นไล่ลงก้นก็สอดมือเข้าไปในกางเกง อั้นพลิกตัวเมื่อนิ้วเราแซะไปตามร่องก้นของเขา “พี่เอ๋ ชอบเล่นอะไรแปลกๆนะ” เขาไม่ยอมหันหลังกลับเปลี่ยนเป็นนอนหงายเอาหมอนมาบังลำตัวช่วงล่างไว้ เรารู้ว่ามันแข็งแน่นอน ใครมันจะไปทนได้ทั้งนวดทั้งคลึงแบบนี้ “นอนแล้วนะ” “จะนอนเฉยๆเหรอ” “ก็นอนนะสิ” เราดึงหมอนจากการกอดของเขาแล้วนั่งทับตัวอั้นไว้ เขาเหมือนกะสนุกกับการเล่นของเรา เบี่ยงตัวหนีมือที่ลูบไล้ตามต้นขา ที่แนวขนเริ่มเด่นชัด “แล้วอะไรเนี่ย ทำยังกะไม่เคย” เราไม่ยอมแพ้แม้อั้นจะเอามือปิดไว้แต่เราดื้อกว่าสุดท้ายก็สอดมือเข้าขอบขากางเกงไปเจอน้องของอั้นจนได้ “แข็งขนาดนี้ยังจะเล่นตัวอีก” อั้นเอาหมอนปิดหน้า “จะทำอะไรก็ทำเท้อ” เขาพูดทั้งๆที่หน้าอยู่ใต้หมอน เราเอามือดึงหมอนออกจากหน้าเขา มือลูบไปตามลำยาวมันแข็งลอดขากางเกงออกมาเกือบครึ่งลำ “แล้วจะใส่ทำไมเนี่ย ไหนบอกว่าอึดอัด”เขายกก้นขึ้นโดยง่าย กางเกงหลุดออกมาแล้วพร้อมการช่วยเหลือของเขาอั้นใช้ขาทั้งสองข้างดันกางเกงออกให้พ้นตัว ลำตั้งตัวหัวยังคงเป็นสีชมพูมันวาว เราไม่ได้ปิดไฟมันแดงกล่ำอยู่กับมือเราที่ผลุบเข้าผลุบออกหนังมันร่นตามมือเราไปเรื่อยๆ “พี่เอ๋ ไม่โม๊คเหรอ” “ล้างรึยัง” “ดมดูสิ” เราก้มหน้าลงช้า กลิ่นสบู่ล้างกลิ่นเหม็นของเมื่อครู่ได้ชะงัดนัก เรามองหน้าเขา อั้นพยักหน้าก่อนจะเอาหมอนมารองผงกหัวดูการกลืนเหยื่อของเรา “ดูอะไร” เราถอนริมฝีปาก “มันเสียวก็อยากรู้ว่าพี่ทำไง” เราจ้องตาเขาแล้วดูดเน้นๆที่หัวแรงๆ อั้นดิ้นเอามือดันหัวเราออก “โอ๊ย เสียว พอแล้ว” พอเราถอนปากออกมันก็หดตัว “เสียวจนหดเลยพี่ แต่ผมชอบนะ”อั้นพยายามป้อนมันเข้าปากเราอีก “เอาแบบเมื่อกี๊นะ” เขานอนมองเราที่ดูดดุนเครื่องเคราของเรา นานจนน้ำลายในปากมันแห้งแล้วแห้งอีกแต่เขาก็ไม่ได้ฟื้นขึ้นมาอย่างที่เราต้องการ “ไม่แข็ง” “อย่าหยุดสิพี่เพลินดี” เราไม่ไหวเพราะคอแห้งเหลือเกิน “เหนื่อยแล้ว” แต่มือยังรูดมันเล่นอยู่ อั้นแกะมือเราออก “พี่ดุนไข่ให้หน่อย” นี่มันเปลี่ยนจากเมื่อวานเป็นแบบนี้เพราะอะไรเนี่ย มือของอั้นกระตุกขึ้นลงตามจังหวะที่เขาต้องการโดยมีลิ้นเราทำหน้าที่ตามคำสั่ง “กินน้ำมั๊ยพี่” อั้นยื่นปลายหัวที่กำลังยืดออกมามันเป็นสายยาวติดที่หัวแม่มือเขาบังคับมันจ่อไว้ที่ลิ้นของเราแล้วปล่อยมันออกมาเรื่อยๆจนหมด อยากจะบ้วนทิ้งแต่ความหวานมันยวนใจเรากลืนมันลงไปจนหมดแล้วโลมไล้ทำความสะอาดความเหนียวเหนอะด้วยลิ้นก่อนจะลุกไปห้องน้ำ อั้นเดินตามมาคราวนี้กลับไม่อาย ยืนแอ่นให้เราฟอกสบู่รูดเข้ารูดออกจนเราอยากมาอีก เขาตีหัวเราเบาๆเมื่อถึงที่นอนก่อนจะกอดเราแน่น “พี่เอ๋ อยู่คนเดียวรึเปล่า” เราพยักหน้า “มีอะไรเหรอ” “จะเป็นไรมั๊ย ถ้าผมขอมาค้างห้องพี่สักสองสามวัน” “ทำไมเหรอ” “พอดี เอ่อ เพื่อนมัน” เขาหยุด “ได้มั๊ยพี่ พอพ่อผมมาแล้วผมจะย้ายที่อยู่” แล้วเราจะทำยังไงนี่ “แต่พรุ่งนี้พี่ไปธุระทั้งวันนะ” “ไม่เป็นไร พี่ออก ผมออก” “แล้วอั้นจะไปอยู่ที่ไหนหล่ะ” “ไปเดินสวนก็ได้ พี่กลับกี่โมง” “ยังไม่รู้เลย” ที่ไม่รู้คือโมจะกลับเมื่อไหร่ต่างหาก “งั้นผมไปหาอะไรทำแล้วกลับสักสองทุ่มนะ” “ไม่เป็นไรแน่นะ” เขาย้ำอีกที เราพยักหน้า เราอยากอยู่กะเขาแล้วสิ มาเองนะไม่ได้ลากมา แต่ว่าทีนี้จะแก้ปัญหาเรื่องของโมยังไง คิดไม่ออก แว่บนั้นเราคิดถึงพี่เพลิน กะว่าจะโทรไปหาแต่ก็ต้องชะงักไว้ก่อน ดูท่าทีของโมก่อนแล้วกัน แล้วเช้านี้เราจะไปหาโมที่ห้อง โดยแยกจากอั้นที่หน้าปากซอย

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >244 >ชั่วข้ามคืนแห่งความทรมานและทุรนทุรายมันผ่านไปอย่างเชื่องช้า >เราไม่ได้มีความหมายต่ออั้นมากไปกว่าผู้ชายจะมองผู้ชายด้วยกันพยายามคิดให้ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างพี่เพลินสอน >แต่ทำอย่างไรมันก็นอนไม่หลับ เราไม่น่าเผลอใจไปกับเขาเลยสักนิด >ทำไมเราไม่คิดเป็นกำไรชีวิตที่ได้มาง่ายๆ >กลับอยากที่จะเอาชีวิตไปผูกพัน >เรานอนไม่หลับจนต้องใช้ยาคลายเครียด >แต่กินเข้าไปยิ่งเครียดมากกว่าเดิม >หากเขาไม่มาก็ขอเพียงแต่เขาโทรมาบอกก็ยังดี แต่เขาก็ไม่มา >กว่าฤทธิ์ยาจะทำงาน มันส่งผลให้เราดูโทรมเพียงชั่วข้ามคืน >เราหลบขอบตาคล้ำไม่ให้ใครผิดสังเกต ทีน่าลาป่วยเพราะลุกไม่ขึ้น >เพื่อนของอั้นก็ลาป่วยไปคน >อีกคนมาทำงานก็อยู่ในสภาพไม่ต่างจากเรา >กว่าจะผ่านวันนั้นมาได้ วันหยุดพรุ่งนี้ขอนอนยาวเลยก็แล้วกัน >ถึงห้องหัวถึงหมอนได้ไม่นานก็มีคนมารบกวนแต่ไม่ใช่ต่อเพราะบอกกันไว้แล้ว >อั้นมาหาเราในสภาพที่เมากว่าเมื่อวาน >“มาทำไม” เราถามเขา >“ก็บอกให้มาก็มา มาแล้วยังจะถามอีก” >“เวลาเธอเดินช้านะ”เราเปิดประตูออกให้เขาก้าวเข้ามา >อั้นยังไม่ได้นั่งที่พื้นด้วยซ้ำ เสียงโทรศัพท์ของโมก็ดังขึ้น >“มาถึงกรุงเทพฯแล้วนะ >อีกครึ่งชั่วโมงจะออกไปรับเอาของไปเก็บที่ห้องก่อน” >เรามองหน้าอั้นพร้อมกับฟังการบอกกล่าวของโม ตกใจจนตัวเย็นวาบ >“โม วันนี้น้องเรามาจากต่างจังหวัด มาค้างด้วย” >“เหรอ แล้วจะกลับวันไหน” โมเหมือนอารมณ์ดี >“ยังไม่รู้มาได้สองสามวันแล้ว” เราโกหกเขาอีก >“งั้นเอ๋ก็ให้น้องอยู่ที่ห้องแล้วนั่งรถมาหาเราแล้วกัน” โมบอก >“เรารอที่ห้องนะ”เขาไม่รอเราที่จะให้อธิบายอะไรต่อวางหูไปแล้ว >นายอั้นยังเมาโงนเงนอยู่ในห้องอยู่เลย จะทำไงดี >นึกขึ้นได้ถ้าโกหกก็ต้องให้มันไปทางเดียวกัน >รีบเคาะประตูเรียกต่อ ต่อทำหน้างง >“ไหนว่าจะนอนไง” ต่อเห็นรองเท้าที่ไม่ใช่ของเราวางหน้าห้อง >“โม กลับมาแล้ว บอกจะมาหา” >“แล้วไง” ต่อยังยืนเช็ดผมอยู่ >“ก็ ชั้นโกหกว่าน้องมาค้างด้วย” >“แล้วไง” >“นี่ตั้งใจฟังหน่อยสิ จะได้ตอบเหมือนกัน” >“เออจะบอกให้ว่ามาหลายวันแล้ว นี่แล้วเก็บหลักฐานให้ดีหล่ะ” >ต่อพาดผ้าขนหนูที่ราว >“แต่ระวังนะถ้าคืนนี้หล่อนไม่ไปหาหล่อนต้องหาวิธีที่จะไม่ให้เขามาหาก็ได้ >โมมันอาละวาดชั้นไม่รู้ด้วยนะ” ต่อมองหน้าเรา >“แล้วพาใครมาอีกหล่ะ” >“อั้น” >“อะไรกัน ยังไม่เลิกวุ่นวายกันอีกเหรอนายอั้นอะไรนี่” >“ก็ชั้นชอบนี่” >“มีใครที่หล่อนไม่ชอบมั่งเอ๋” ต่อทำหน้ากวนๆใส่เรา >“ไม่รู้หล่ะ ยังไงหล่อนก็ต้องหาวิธีช่วยชั้นให้ได้ >เขามาหาชั้นเองนี่” >“ก็หล่อนไม่เลิกวุ่นวายนี่นา ข้ามคืนแล้วถึงมาหา >ผู้ชายมันคงคิดดีแล้วหล่ะมั๊ง ว่าจะมาทำไม” >“แล้วแต่มันจะคิดเถอะ”ต่อจับที่บ่าเรา >“นี่เอ๋หล่อนจะมากระวนกระวายทำไม >รีบจัดการให้เสร็จแล้วก็ไปหาโมเขา >อ้างว่าคุยกันเพลินหรืออะไรก็ได้ แต่คืนนี้หล่อนต้องออกไปหาเขา >อย่าทำให้เขาสงสัย ไปช้าดีกว่าไม่ไปเลย >ถ้ารักจะเจ้าชู้ก็ต้องบริหารเวลาให้เป็น” >เป็นครั้งแรกที่ต่อใช้คำว่าเจ้าชู้กับเรา >เพราะส่วนใหญ่จะกัดว่ามักมากแทน >เราออกจากห้องต่อกลับมาห้องตัวเอง >“ไปไหนมา” >“อั้นมีธุระอะไรกับพี่เหรอ” เครียดจนหายอยากไปแล้ว >“จะมานอนด้วย” >“เอ่อ” >”วันนี้อย่าเพี่งค้างเลยนะ” >“ก็จะค้าง มีปัญหาเหรอ” เอาใหญ่แล้วนายอั้น >“งั้นก็นอนแล้วกันขอพี่ไปทำธุระก่อนนะ ฝากห้องด้วย” >“ไม่ได้ ไม่ได้ พรุ่งนี้ค่อยไป” >“อั้นเมามากเลยนะวันนี้” เราถอนหายใจแล้วนั่งลงข้างๆเขา >“ไปอาบน้ำก่อนไป” >“ไม่อยากอาบ พี่เอ๋เอาเหล้ามากินหน่อย” >เราลุกไปหยิบผ้าขนหนูส่งให้เขา >“พี่อยากให้อาบน้ำก่อนนะ มอมแมมยังกะไปฟัดกะใครมา” >เขารับผ้าแล้วตาขวางใส่เรา >ถอดผ้าสลัดกางเกงไม่หลุดจนไปนั่งกองที่พื้น >เราต้องช่วยดึงกางเกงให้ที่พันขาเขาออกผ้าขนหนูพันไว้หลวมๆมันกางออกจนเห็นกางเกงในสีขาวที่ซ่อนตัวปรารถนาไว้ >“ตาเป็นมันเลยนะ” เขานั่งเอามือค้ำไว้ข้างหลัง >“จะทำอะไรก็ทำสิพี่” ไม่เอาหล่ะถ้าจะเมือก >“ไปอาบน้ำก่อนนะ” >อั้นทำทีเป็นลุกแล้วลากแขนเรากระชากไปบนเตียงอย่างแรง >“เจ็บนะ” >”ไหนบอกว่าชอบไง จะเดินหนีทำไม” >เขากระเสือกกระสนให้หน้าเราอยู่ในระดับเดียวกับเป้าของเขา >กลิ่นฉี่และกลิ่นเหงื่อมันค่อนแรงจนเรากลั้นหายใจ >อั้นเอาเข่าล็อคตัวด้านบนของเราไว้พร้อมกับนั่งทับ >เขางัดสิ่งที่เราดอมดมอย่างหอมหวานเมื่อครั้งก่อนมาเกลี่ยที่ริมฝีปากเรามันเมือกและเหนียวเพราะฉี่เราหันหน้าหนี >“อมหน่อยพี่เอ๋ วันนั้นยังทำนี่นา” สายตาอ้อนวอนที่อั้นมองลงมา >“ไปอาบน้ำก่อนนะ”เราบอกเขาอีกครั้งอั้นเอาตัวออกจากเรา >“งั้นก็ตามใจ ให้แล้วไม่เอา” >“ก็บอกให้ไปอาบน้ำก่อน มันเหม็นขนาดนี้จะทำได้ไง” >“เหม็น” อั้นทำท่าย่นจมูกแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย >เราเดินไปเคาะที่ประตู เขากำลังจะปลดผ้าขนหนู >“มีอะไรพี่”เราดันประตู “จะเอาอะไร” ห้องน้ำแคบๆอัดเข้าไปสองคน >เราปลดผ้าขนหนูเขาออกและดันตัวเองให้ปิดประตู >“เฮ้ยพี่จะทำอะไร”เราคว้าเป้าเขาไว้ >“ก็มันไม่เคยนี่”อั้นดิ้นหลุดแล้วดันตัวเราเข้าไปด้านในพร้อมเปิดประตูห้องน้ำวิ่งออกมาทั้งกางเกงในตัวเดียวเข้ามาในห้อง >“เล่นอะไรบ้าๆกลัวนะ” เรายืนขำที่เขาไปนั่งหอบบนเตียง >“แค่นี้ก็ตกใจ” เรายืนขำต่อหน้าเขา “ไปไป ไม่แกล้งแล้ว” >อั้นระวังหลังกลัวเราจะตามเข้าไปอีก อะไรจะขนาดนี้ >เขาออกมาพร้อมกับความสะอาดสดชื่น >“สร่างแล้ว” เรามองกองเสื้อผ้าของเขาที่มันมอมแมม >“ชุดที่ใส่เมื่อวานเหรอ” >เขาพยักหน้า >“กลับไปก็กินกันต่อถึงเช้า” แล้วก็นอน >นึกขึ้นได้ก็รีบออกมานี่แหล่ะ น้ำก็ไม่ได้อาบ >“สกปรก ไหนว่าจะกลับบ้าน” >“ไม่กลับแล้ว พ่อจะขึ้นมาประชุมพอดี แกจะแวะมาหา” >“งั้นก็กลับไปทำงานสิ” >“ไม่เอา เหนื่อย เมื่อไหร่มันจะเสร็จซะทีนะ” >“อั้นเรียนอะไรเหรอ ถึงได้มาฝึกฝ่ายบุคคล” >“เรียนบริหาร พ่อเขาอยากให้เลิกเที่ยวแต่มันอดไม่ได้หรอก >ผมเรียนเก่งนะพี่” >แค่รู้ว่าเรียนมหาวิทยาลัยของรัฐก็โอเคแล้วนะ >“ขี้โม้จริงๆ” เราพลิกตัวมานั่งมองดูหน้าเขา >“แล้ววันนี้มีธุระอะไรเป็นพิเศษกับพี่รึเปล่า” เขาส่ายหน้า >”มาหาเฉยๆ เสื้อที่พี่ให้ผมยังอยู่ในกระเป๋าอยู่เลยนะ” >เขาชี้ไปที่เป้ที่ติดตัวของเขา “โคตรรู้ใจเลย >รู้ได้ไงว่ากำลังอยากได้” >“ก็เห็นพูดถึงบ่อย ตอนกินเหล้าคราวที่แล้ว” >เรานึกถึงราคาแล้วก็สมควรหรอกนะที่พูดถึงบ่อยๆ >“รอมันเซล มันก็หมดก่อนทุกที” >เสียงโทรศัพท์ขัดจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง >“เฮ้ย เมื่อไหร่จะมาเนี่ย” เรามองหน้าอั้นที่เขาทำท่าแปลกใจ >“พรุ่งนี้เช้าจะไปนะ ยังคุยธุระไม่เสร็จ” >เสียงโมค่อนข้างเมาและแสดงอำนาจ “เมารึเปล่า” >“ไม่ได้เมา” >“นานๆเจอกันทีมีเรื่องคุยเยอะ รับรองตื่นมาเจอเราแน่นอน” >“ให้มันจริงนะเอ๋ อย่าเล่นตลก หรือว่ามีอะไร โกหกรึเปล่า” >“ไม่ได้โกหก จะโกหกให้ได้อะไรขึ้นมา >พูดไม่รู้เรื่องเราก็โกรธเหมือนกันนะ” >เราทำเสียงแข็งใส่เขาคืนบ้าง >“งั้นพรุ่งนี้นะ ถ้าไม่มาน่าดูแน่”เขากระแทกหูใส่เรา >อั้นทำหน้าสงสัย >“ทะเลาะกับเด็กเหรอ” >“เปล่า ทะเลาะกับผู้ใหญ่” >อั้นยังยืนอยู่ด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เราลุกขึ้นไปหาเขาใกล้ๆ >“เอาอีกแล้ว”เขาเบี่ยงตัวหลบแต่สายตาที่มองกลับมานั้นมันล่อหลอกเหลือเกิน >“ฮั่นแน่ ไม่ได้แอ้มหรอกทีนี้” >เขาหลบได้ก็ยืนคุมเชิงหนีบชายผ้าเช็ดตัวทั้งสองข้างแน่นก่อนจะก้มลงหยิบกระเป๋าดึงเสื้อที่เราซื้อให้มาใส่ >“มีกางเกงขาสั้นมั๊ยพี่” เราลุกไปหยิบให้แต่โดยดี เขายกขึ้นดู >“มีที่สั้นกว่านี้มั๊ย” พูดเหมือนประชด >“นี่แหล่ะยาวสุดแล้ว” >“มันจะเก็บอะไรได้เนี่ย” >ตัวสูงยาวของเขาคงทำให้เหมือนใส่กางเกงในมากกว่ามั๊ง >อั้นลองใส่แล้วทำหน้าเบ้ >“ไม่ไหวพี่มันรัด >จุกไปหมดเลย”อั้นปลดผ้าขนหนูออกกางเกงขาสั้นใส่เล่นของเรามันรั้งจนแก้มก้นอั้นโผล่พอเขาหันมาเท่านั้นแหละพ่อเจ้าประคุณเอ๊ย >น้ำลายเราสออีกแล้ว เราขยับไปหา >“ก็ใส่ให้มันดีๆสิ มานี่จะขยับให้ ใส่ไม่เป็นเอง” >เราแกล้งหวังดีจับที่ชายกางเกง >พอเขาวางใจก็สอดนิ้วเข้าไปข้างใน >อั้นสะดุ้งเพราะนิ้วไปเขี่ยที่ปลายพอดี >“เล่นอีกแล้วพี่เอ๋นี่” >เขาเดินหนีไปนั่งบนเตียงแล้วก็เอนตัวลงนอนเอียงข้างให้ >“นวดให้หน่อยพี่ เมื่อยเอว” มารยาอีกแล้วจะเอาอะไรอีก >ถ้าไม่หวังกินของหวานนะบึ่งไปหาโมนานแล้ว อั้นนอนคว่ำออกคำสั่ง >“เนี่ยปวดต้นคอ” เราก็บีบที่ต้นคอเขาเบาๆ >“มือพี่อุ่นดีนะ” เขาครางฮึมฮำอย่างสบายตัว >เรานวดไล่ลงไปเรื่อยๆถึงกลางหลังสะโพก >ต้นขาไล่ขึ้นไล่ลงก้นก็สอดมือเข้าไปในกางเกง >อั้นพลิกตัวเมื่อนิ้วเราแซะไปตามร่องก้นของเขา >“พี่เอ๋ ชอบเล่นอะไรแปลกๆนะ” >เขาไม่ยอมหันหลังกลับเปลี่ยนเป็นนอนหงายเอาหมอนมาบังลำตัวช่วงล่างไว้ >เรารู้ว่ามันแข็งแน่นอน ใครมันจะไปทนได้ทั้งนวดทั้งคลึงแบบนี้ >“นอนแล้วนะ” >“จะนอนเฉยๆเหรอ” >“ก็นอนนะสิ” เราดึงหมอนจากการกอดของเขาแล้วนั่งทับตัวอั้นไว้ >เขาเหมือนกะสนุกกับการเล่นของเรา >เบี่ยงตัวหนีมือที่ลูบไล้ตามต้นขา ที่แนวขนเริ่มเด่นชัด >“แล้วอะไรเนี่ย ทำยังกะไม่เคย” >เราไม่ยอมแพ้แม้อั้นจะเอามือปิดไว้แต่เราดื้อกว่าสุดท้ายก็สอดมือเข้าขอบขากางเกงไปเจอน้องของอั้นจนได้ >“แข็งขนาดนี้ยังจะเล่นตัวอีก” อั้นเอาหมอนปิดหน้า >“จะทำอะไรก็ทำเท้อ” เขาพูดทั้งๆที่หน้าอยู่ใต้หมอน >เราเอามือดึงหมอนออกจากหน้าเขา >มือลูบไปตามลำยาวมันแข็งลอดขากางเกงออกมาเกือบครึ่งลำ >“แล้วจะใส่ทำไมเนี่ย ไหนบอกว่าอึดอัด”เขายกก้นขึ้นโดยง่าย >กางเกงหลุดออกมาแล้วพร้อมการช่วยเหลือของเขาอั้นใช้ขาทั้งสองข้างดันกางเกงออกให้พ้นตัว >ลำตั้งตัวหัวยังคงเป็นสีชมพูมันวาว >เราไม่ได้ปิดไฟมันแดงกล่ำอยู่กับมือเราที่ผลุบเข้าผลุบออกหนังมันร่นตามมือเราไปเรื่อยๆ >“พี่เอ๋ ไม่โม๊คเหรอ” >“ล้างรึยัง” >“ดมดูสิ” เราก้มหน้าลงช้า >กลิ่นสบู่ล้างกลิ่นเหม็นของเมื่อครู่ได้ชะงัดนัก เรามองหน้าเขา >อั้นพยักหน้าก่อนจะเอาหมอนมารองผงกหัวดูการกลืนเหยื่อของเรา >“ดูอะไร” เราถอนริมฝีปาก >“มันเสียวก็อยากรู้ว่าพี่ทำไง” >เราจ้องตาเขาแล้วดูดเน้นๆที่หัวแรงๆ >อั้นดิ้นเอามือดันหัวเราออก >“โอ๊ย เสียว พอแล้ว” พอเราถอนปากออกมันก็หดตัว >“เสียวจนหดเลยพี่ แต่ผมชอบนะ”อั้นพยายามป้อนมันเข้าปากเราอีก >“เอาแบบเมื่อกี๊นะ” เขานอนมองเราที่ดูดดุนเครื่องเคราของเรา >นานจนน้ำลายในปากมันแห้งแล้วแห้งอีกแต่เขาก็ไม่ได้ฟื้นขึ้นมาอย่างที่เราต้องการ >“ไม่แข็ง” >“อย่าหยุดสิพี่เพลินดี” เราไม่ไหวเพราะคอแห้งเหลือเกิน >“เหนื่อยแล้ว” แต่มือยังรูดมันเล่นอยู่ อั้นแกะมือเราออก >“พี่ดุนไข่ให้หน่อย” >นี่มันเปลี่ยนจากเมื่อวานเป็นแบบนี้เพราะอะไรเนี่ย >มือของอั้นกระตุกขึ้นลงตามจังหวะที่เขาต้องการโดยมีลิ้นเราทำหน้าที่ตามคำสั่ง >“กินน้ำมั๊ยพี่” >อั้นยื่นปลายหัวที่กำลังยืดออกมามันเป็นสายยาวติดที่หัวแม่มือเขาบังคับมันจ่อไว้ที่ลิ้นของเราแล้วปล่อยมันออกมาเรื่อยๆจนหมด >อยากจะบ้วนทิ้งแต่ความหวานมันยวนใจเรากลืนมันลงไปจนหมดแล้วโลมไล้ทำความสะอาดความเหนียวเหนอะด้วยลิ้นก่อนจะลุกไปห้องน้ำ >อั้นเดินตามมาคราวนี้กลับไม่อาย >ยืนแอ่นให้เราฟอกสบู่รูดเข้ารูดออกจนเราอยากมาอีก >เขาตีหัวเราเบาๆเมื่อถึงที่นอนก่อนจะกอดเราแน่น >“พี่เอ๋ อยู่คนเดียวรึเปล่า” เราพยักหน้า >“มีอะไรเหรอ” >“จะเป็นไรมั๊ย ถ้าผมขอมาค้างห้องพี่สักสองสามวัน” >“ทำไมเหรอ” >“พอดี เอ่อ เพื่อนมัน” เขาหยุด “ได้มั๊ยพี่ >พอพ่อผมมาแล้วผมจะย้ายที่อยู่” >แล้วเราจะทำยังไงนี่ >“แต่พรุ่งนี้พี่ไปธุระทั้งวันนะ” >“ไม่เป็นไร พี่ออก ผมออก” >“แล้วอั้นจะไปอยู่ที่ไหนหล่ะ” >“ไปเดินสวนก็ได้ พี่กลับกี่โมง” >“ยังไม่รู้เลย” ที่ไม่รู้คือโมจะกลับเมื่อไหร่ต่างหาก >“งั้นผมไปหาอะไรทำแล้วกลับสักสองทุ่มนะ” >“ไม่เป็นไรแน่นะ” เขาย้ำอีกที เราพยักหน้า >เราอยากอยู่กะเขาแล้วสิ มาเองนะไม่ได้ลากมา >แต่ว่าทีนี้จะแก้ปัญหาเรื่องของโมยังไง คิดไม่ออก >แว่บนั้นเราคิดถึงพี่เพลิน >กะว่าจะโทรไปหาแต่ก็ต้องชะงักไว้ก่อน ดูท่าทีของโมก่อนแล้วกัน >แล้วเช้านี้เราจะไปหาโมที่ห้อง โดยแยกจากอั้นที่หน้าปากซอย Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.