We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: ขอร้องพี่ๆครับ ใครมีนิยายเรื่องหนึ่งใจหลายรักของพี่เอ๋CT บ้างครับ อยากอ่านต่อจนนอนไม่หลัยเลย"
Posted by POPO on 03-Aug-16 at 09:39 PM
81.....
หน้าที่การงานดีขึ้นตามลำดับ เราถูกย้ายไปทำฟร้อนท์แคชเชียร์ของโรงแรมคงเป็นเพราะภาษาที่ดีขึ้นเป็นลำดับได้อยู่รอบเช้าต้องเข้างานตั้งแต่หกโมง การเรียนเอยูเอก็ต้องหยุดไปเพราะไม่มีแรงที่จะเรียนต่อ เนื่องจากต้องตื่นแต่เช้าทุกวัน ทำงานเสร็จก็ล้าแล้ว แขกทัวร์จีนเยอะมาก พี่ศักดิ์ทะเลาะกับอาตัวเองในครัวถึงขั้นลงไม้ลงมือแกลาออกไปแล้ว เราไม่รู้เรื่องอะไรเลย หายไปโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าไปทำงานที่ไหนต่อ รู้สึกใจหายเหมือนพี่ชายหายไปจากบ้าน พยายามตามหาก็ไม่ได้คำตอบรู้เพียงแค่ว่าพ่อแกที่เป็นกุ๊กเปิดร้านเบเกอรี่ให้ก็เท่านั้นไม่มีโอกาสที่จะร่ำลากันเลย โรงแรมมีทัวร์จีนมาลงเยอะมาก ร้อยเปอร์เซ็นต์ทุกวันเพราะค่าห้องถูก เหมือนเรื่องบังเอิญในสิ่งที่ไม่อยากให้มันเป็น พี่โด่งพาแขกกรุ๊ปที่รีโลเคทจากโรงแรมที่มีคอนแทคด้วยมาพักที่โรงแรมเรา เราเจอแกตอนทำเช็คเอ้าท์กรุ๊ป ไกด์รูปหล่อยื่นหน้ามาเล่นเอา รีเซฟชั่นหมู่เฮาถึงกับกรี๊ด เรากำลังโพสท์บิลล์อยู่ได้ยินเสียงคุ้นๆก็เงยหน้าขึ้นมามอง
“เช็คเอ้าท์ ด้วยครับ” เสียงวางกุญแจที่เคาน์เตอร์ใกล้ๆกับที่เรายืนมันคุ้นหู เราชะงักรู้สึกเหมือนเหงื่อออกที่มือ พี่อีกแคชเชียร์อีกคนไปกินข้าวเหลือเราที่เคาน์เตอร์คนเดียว พี่โด่งเดินมาเกาะที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์แล้วยิ้มทัก
”ไงเอ๋ ทำงานที่นี่เหรอ” เราไม่อยากเห็นหน้าพี่โด่ง แม้เหตุการณ์จะผ่านไปนานแล้วแต่มันยังเจ็บปวดเสมอที่คิดถึง
“ฮะ พี่สบายดีม๊ย” ถามโดยไม่มองหน้าทำทีเป็นสนใจกับบิลล์ของกรุ๊ปทัวร์อยู่
“สบายดี แล้วเอ๋หล่ะไม่เห็นโทรไปหาพี่เลย โตขึ้นเยอะนี่ กี่เดือนแล้วที่ไม่เจอกัน” เราเงยหน้ามองแก พี่โด่งหลบให้ลูกทัวร์เดินเข้ามาจ่ายเงินที่เรา กว่าจะหมดทุกห้องก็ใช้เวลาพอดู
“ สบายดีฮะ”
“เรียนเป็นไงบ้าง”
“ก็เก็บได้ทุกวิชา เทอมสองก็หนักหน่อย เพราะไม่ได้ไปเรียนเลย พี่โด่งมาทำไกด์เต็มตัวแล้วเหรอ”
“ใช่ ตอนนี้เป็นฟรีแลนซ์ รับงานไปเรื่อยๆ”
“พี่แต่งงานรึยัง” เราถามเบาๆดีที่เคาน์เตอร์ข้างๆไม่สนใจ
“ไปเรื่อยๆ วันนี้เลิกงานกี่โมง แล้วหยุดวันไหน” พี่โด่งถามเรา
“บ่ายสาม หยุดพรุ่งนี้” เราตอบสั้นๆไม่ต่อปากต่อคำเหมือนก่อนเพราะคิดว่าแกคงถามไปงั้นๆ
“เดี๋ยวพี่ส่งแขกขึ้นเครื่องแล้ว พี่มารับนะ ไปหาที่คุยกันสักหน่อย ว่าไง” เหมือนใจจะขาดมากกว่าเดิมเราก็สั่งใจตัวเองไม่ได้ในที่สุดได้แต่พยักหน้า
“บ่ายสามครึ่งรอที่เบลล์นะ พี่จะขับรถมารับ ไปหล่ะ” แกโบกมือแล้วเดินตามแขกคนสุดท้ายเข้าลิฟต์ไป
“คุยอะไรกันตัว” รีเซฟชั่นยื่นหน้ามาถามทำให้เราตื่นจากพะวัง “รู้จักกันเหรอ หล่อดีนะไกด์คนนี้”
“รู้จัก พี่เขาเคยอยู่อพาร์ทเมนท์เดียวกัน โลกมันกลมนะ” เราแต่งเรื่องไปเรื่อยเปื่อย
“อยู่หน้ารามเหรอ” เพื่อนสาวเหมือนจะจับโกหก
“ฮื่อ” เราแค่พยักหน้าแล้วก้มลงไปเคลียร์บิลล์ต่อ ไม่อยากจะคุยไม่อยากจะเล่าให้ใครฟังรู้สึกตัวเองไม่ทันโลก เป็นกระเทยโบราณคร่ำครึกับความหวังลมๆแล้งๆ เพราะเทียบกับเพื่อนๆพวกนี้แล้วชีวิตเราไม่มีสีสันเอาซะเลย อุ๊ กับ ต่อ รีเซฟชั่นชอบไปเที่ยวแถวสีลม นั่งร้านเทเลโฟนจีบผู้ชาย ตอนเช้าก็จะมาเม้าท์แตกให้เราอิจฉาเล่นอยู่เรื่อย พวกหล่อนเรียนจบมหาลัยกันแล้วอายุมากกว่าเราสามปีแต่ไม่ยอมให้เราเรียกพี่ เราไม่ค่อยอยากไปกับพี่โด่งนัก แต่พอเลิกงานเปลี่ยนยูนิฟอร์มเสร็จก็มายืนรอที่หน้าโรงแรมตามนัด พี่โด่งขับรถเก๋งคันใหม่เอี่ยมมาจอดเทียบ เราเปิดประตูแล้วรีบเข้ามานั่งในรถคู่คนขับ
“เป็นไง ยังโกรธพี่อยู่รึเปล่า” พี่โด่งยิงคำถามทันที ที่รถเคลื่อน
“เอ๋ ไม่ได้โกรธพี่ แต่เอ๋รู้ตัวว่าพี่โด่งคงจะเจอคนที่ถูกใจแล้ว คิดแค่ว่าตัดใจดีกว่า” พยายามเรียบเรียงคำพูดช้าๆ
“ ถ้าไม่โกรธ ทำไมไม่ติดต่อหล่ะ พี่เคยไปหาเราที่ชั้นบน เขาก็ไม่รู้จักเอ๋สักคน นี่มันบังเอิญที่ได้มาเจอกัน ไม่งั้นก็คงไม่เจอกันเลยสิท่า”
“อยากจะโทรหา แต่กลัวจะเสียใจ เวลาหลายเดือนที่ผ่านมาก็ค่อยๆดีขึ้นมาก พี่โด่งไม่รู้หรอกว่าเอ๋เจ็บปวดแค่ไหน ที่เวลาอยู่ลำพังแล้วคิดถึงพี่ขึ้นมา” สุดท้ายทำนบก็พังจนได้
“ใครห้ามไม่ให้โทร คิดไปเองทั้งนั้น พี่บอกแล้วไงเรื่องพี่กับหลินมันไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่สนุก”
“แล้วเรื่องของเรา ก็แค่สนุกเหรอพี่” เราหันหน้าไปทั้งๆที่ตายังแดงอยู่
“เอ๋เริ่มพูดไม่รู้เรื่องอีกแล้วนะครับ” พี่โด่งถอนหายใจ “อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเรื่องโน้นเรื่องนี้ เรื่องของเราก็คือเรื่องของเราสองคนเท่านั้นเข้าใจรึเปล่า”
“ไม่เข้าใจหรอก พี่โด่งใจร้าย” เรายังไม่ลดละ
“ใครใจร้ายกว่ากัน อยู่ๆก็หายหัว ไม่ติดต่อทั้งๆที่ก็รู้ว่าพี่อยู่ที่ไหน” พี่โด่งเลี้ยวรถเข้าโรงแรมอีกที่นึง”พี่ได้ห้องคอมพรุ่งนี้มีส่งแขกแต่เช้า เลยนอนที่นี่” จอดรถแล้วเดินนำเราขึ้นลิฟต์ เราเดินตามเขามาทำไมนี่ พี่โด่งเปิดห้องแล้วดึงตัวเราไปนั่งที่เตียง
“คิดถึงมากเลย” แกหอมแก้มเราเบาๆพี่โด่งเอนตัวทับเราบนเตียง “นอนกับพี่นะวันนี้ พรุ่งนี้จะพาไปเที่ยว”พี่โด่งประกบปากลงมา รสชาดที่ถวิลหาอยู่ตลอดเวลายังเหมือนเดิม เราปล่อยอารมณ์ไปตามอย่างที่ใจต้องการ มันอิ่มเอมที่สุด เราตัดใจจากพี่โด่งไม่ได้เลยแม้ในขณะนั้นจะมีคำถามอยู่ในหัวตลอดเวลาว่าพี่โด่งเป็นอะไรกันแน่แต่ร่างกายก็ตอบสนองแกอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้ จนค่ำก็อาบน้ำลงไปกินข้าวที่ห้องอาหารข้างล่าง พี่โด่งเหมือนไกด์ใหญ่ทุกคนทักทายเป็นอย่างดี นั่งเงียบๆกินข้าวกัน
“ร่าเริงหน่อยสิ ไม่ดีใจเหรอที่ได้เจอกันอีก”
“ดีใจ จนพูดไม่ออก” เราเพิ่งจะยิ้มออกมาได้ พี่โด่งยักคิ้วยั่ว
“พรุ่งนี้จะพาไปเที่ยวแอร์พอร์ท แล้วไปรื้อฟื้นความหลังกัน” แกพูดยิ้มๆ
“จะพาไปไหนหล่ะ “
“เดี๋ยวก็รู้เอง รับรองต้องชอบ”กินข้าวกันเสร็จพี่โด่งก็พาไปหาซื้อเสื้อผ้ามาไว้เปลี่ยนพรุ่งนี้ หมดเงินไปเยอะเหมือนกัน เราจะจ่ายเองแกก็บอกไม่ต้อง
“พี่จะซื้อให้น้องไม่ได้เหรอ ไม่ได้ดูแลกันนานแล้วนะ แม่พี่ถามถึงเอ๋บ่อยๆ ไม่รู้ว่าติดใจอะไรนักหนา เจอกันแค่ครั้งเดียวเอง”
“ชาติก่อนคงเป็นลูกสะใภ้มั๊ง” เราตอบติดตลก
“ชาตินี้ก็ใช่นี่นา” แกตบก้นเราทีนึง
“แต่ว่าหยิบเพศมาผิดเพราะกลัวเกิดไม่ทันพี่นะสิ” พี่โด่งหัวเราะเสียงใส
“เออต้องแบบนี้สิ ต่อปากต่อคำอย่างนี้ค่อยเป็นเอ๋คนเดิมหน่อย ไม่งั้นพี่เหงาแย่ไม่มีคนคอยแหย่”
“มีแต่พี่แหล่ะ ที่แหย่ เอ๋ไม่เคยแหย่พี่สักหน่อย”
“ทะลึ่ง” แกตบหัวเบาๆ ก่อนเดินออกจากร้าน “อยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุขดีนะเราเนี่ย อย่าหน้างอบ่อยนัก เดี๋ยวคนง้อจะเหนื่อย นะเอ๋อย่าคิดมากร่าเริงเข้าไว้ “ ใช่สินะเรื่องแค่นี้เองจะคิดอะไรนักหนา เราลืมคำพูดของพี่เพลินไปได้ไง อยู่คนเดียวคิดไปเองคนเดียว โลกยังกว้างนักอายุก็แค่นี้ จะมัวซึมเศร้าอยู่ทำไม ในเมื่อวันนี้ลมได้พัดพาความรักกลับมาให้ความชุ่มชื่นหัวใจอีกครั้งแล้วนี่....................

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.