We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: ขอร้องพี่ๆครับ ใครมีนิยายเรื่องหนึ่งใจหลายรักของพี่เอ๋CT บ้างครับ อยากอ่านต่อจนนอนไม่หลัยเลย"
Posted by POPO on 03-Aug-16 at 09:52 PM
90....
ของที่หรั่งจะให้ก็คือของที่เราต้องการเรานอนนิ่งกอดหรั่งไว้ลูบไล้ไปทั้งตัวของเขา หรั่งนอนหลับตาพริ้มเราเองก็มีความสุข อยากให้เวลาหยุดลงตรงนี้นานๆ ใจเรากระหวัดนึกไปถึงหลายๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ค่อยๆลำดับภาพช้าๆ เราไม่เคยประสบความสำเจเลยใร่องความรัก มีเพียงเพศสัมพันธ์เท่านั้นที่เป็นจริง เกิดเป็นกระเทยได้เพียงแค่นี้เท่านั้นเองนะเหรอ เราอยากมีความรักที่อีกฝ่ายก็รักตอบบ้าง จะหาได้ที่ไหน
พี่เพลินบอกกับเราเมื่อครั้งไปเยี่ยมบ้านหลังปีใหม่
"หายากเอ๋ เจ๊ไม่มีคำตอบให้เอ๋หรอกนะ เพราะจนป่านนี้เก็ยังหาไม่เจอเลย ไม่ต้องดูที่ไหนไกลผู้ชายผู้หญิงจริงๆพอมีปัญหาก็เลิกกัน ทั้งๆที่ก่อนจะอยู่กันก็รักกันแทบจะแหกตูดดม นับประสาอะไรกับกระเทยยิ่งไม่ได้เริ่มที่ความรัก"
"งั้นเราก็ต้องตามล่าหาผู้ชายไปตลอดชีวิตอย่างนี้เหรอพี่เพลิน" เรายังข้องใจอยู่
"ถ้าเอ๋ ยังยึดติดก็ไม่มีทางหลุดพ้นวงโคจรนี้หรอก หาอะไรดีทำดีกว่าที่จะหมกมุ่นผู้ชาย คิดแค่สนุก แต่อย่าถึงขั้นมั่ว เอดส์จะถามหา"
"แล้วอย่างเอ๋ถือว่ามั่วมั๊ย"
"เรียกว่าดอกเลยแหละ" พี่เพลินหัวเราะลั่น"แล้วนี่จะอยู่กี่วัน แม่เราเขาจะส่งแผนที่ไปให้อยู่แล้ว หลงกรุงเทพฯจนบ้านช่องไม่กลับ"
"แหม ก็ทำงานหาวันหยุดยากจะตาย นี่ก็มาได้แค่สองวันเอง เสียดายไม่เจอไอ้ตั้มเลย"
"มันสบายไปแล้วป่านนี้คงเก็บเงินได้เยอะนะ ทำงานที่ญี่ปุ่นเงินมันดี"
"พี่รู้มั๊ยว่ามันจะกลับเมื่อไหร่" เราถามพี่เพลินเราเองเหมือนคนใจดำที่ไม่ได้ติดต่อกับตั้มเลยไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนประสาอะไร เราได้ที่อยู่ของตั้มมาแล้ว คงไม่ยากที่จะติดต่อกัน บ้านไม่ค่อยสนุกเหมือนแต่ก่อน เตี่ยกับแม่ก็ขายของที่ตลาดเหมือนเดิม อาจารย์โตแต่งงานกับลูกสาวร้านขายผ้าตอนนี้เมียแกกำลังท้องพอดี เวลาแค่ปีกว่าหลายอย่างเปลี่ยนไปเยอะมีแต่ตัวเราที่ยังวนเวียนในเกมกามอยู่คนเดียว เราอยู่บ้านสองวัน แม่ไม่อยากให้ทำงานอีกแล้วเพราะไม่ค่อยได้กลับบ้าน
"ขอเวลาเอ๋สักพักแล้วกัน เอ๋อยากทำงานเดี๋ยวเรียนขึ้นปีสูงๆแล้วค่อยเลิก" เราอ้อมแอ้มตอบแม่ไม่เต็มเสียง
"เดี๋ยวพาลเรียนไม่จบพอดี" แม่ถอนหายใจนอนกอดแม่อบอุ่นกว่านอนกอดผู้ชายเพราะไม่ต้องคิดว่าจะได้รับความรักตอบแทนหรือไม่ แม่รักเราอยู่แล้ว
"เอ๋กลับบ้านมาเหรอ เป็นไงมั่ง"อี๊ดถามขึ้นมาตอนที่เราแวะอาของฝากจากที่บ้านของเขาไปให้ที่ห้อง ถานอนเอกเขนกอ่านการ์ตูนอยู่ในห้อง ห้องอี๊ดอยู่ชั้นห้าลมเย็นดี พวกเรานั่งกินข้าวด้วยกันทั้งสามคนตนเย็นที่ระเบียงด้านหลังห้อง
"เอ๋ ใครมาหามึงบ่อยๆวะตอนกลางวัน" อี๊ดคงหมายถึงหรั่ง
"เพื่อนที่ทำงาน"
"วันนั้นตอนมึงไม่อยู่กูไปหา ก็เห็นมันใส่ผ้าขนหนูมาเปิดประตูให้ บอกว่ามึงไปซื้อกับข้าว"อี๊ด พูดเหมือนสงสัย เรารู้สึกอายเหมือนกัน ถามองหน้าเหมือนตั้งใจฟัง
"มึงมีผัวแล้วเหรอ" อี๊ดเป็นคนพูดจาโผงผาง เขารู้จักเพื่อนกระเทยเยอะพอจะเข้าใจโลกของกระเทยอยู่บ้าง
"ไอ้บ้า บอกเพื่อนก็เพื่อนสิ อยู่รอบดึกเหมือนกันแค่แวะมากินเหล้า"
"กูไม่เชื่อ" อี๊ดยังเถียง
"ตามใจมึงสิ พูดแบบนี้ก็เสียหายนะ คนแถวนี้เขายิ่งกลัวกระเทยงาบอยู่ด้วย" เราแกล้วแขวะไปที่ถา
"โอ๊ย ไอ้ถามันไม่กลัวแล้ว มึงระวังตูดมึงดีๆเถอะ" อี๊ดแหย่
"กล้าๆหน่อยเถอะ" เรามองหน้าถา เขาก้มหน้าขำ มันก็อาจจะจริงก็เป็นได้ "แล้วหายกลัวได้ไงหล่ะ"
"ตอนนี้อ้ถา มันมีน้องไก่กระเทยข้างล่างมาตามจีบอยู่ เอาข้าวเอาน้ำมาส่งทุกวัน"
"จริงเหรอ" เรารู้สึกสนุกที่ได้ฟังเรื่องของถา
"อย่าไปเชื่อมันเอ๋ อี๊ดมันขี้โม้"
"ไม่ต้องมาเขิน วันก่อนมึงนอนให้น้องไก่คลำค-ย แล้วกูเปิดประตูมาเจอทำไมไม่อาย กลางวันแสกๆแท้ๆ" เราขำ อ๊ดก็ยังสาธยายไม่หยุด เราชักอยากเห็นหน้าน้องไก่ของถาแล้วสิ เก่งกาจสามารถจัง
"นวดโว๊ย ไม่ใช่คลำ" ถายังปฏิเสธ
"แล้วมึงหล่ะ อี๊ด ไม่มีน้องอะไรกับเขาเหรอ" ยิ่งฟังยิ่งสนุก
"ไม่มีบุญหว่ะ ว่าแต่มึงจะสงเคราะห์กูได้นะเอ๋ ฝนตกให้ทั่วฟ้าสิโว๊ย ทำให้แต่ไอ้นกคนเดียว" เล่นเอาหูอื้อเลย "นะเอ๋นะ "
"ถ้าจะสงเคราะห์ ก็ต้องทั้งหมดแหล่ะ รวมทั้งถาด้วย" พวกเราก็นั่งหัวเราะกันครื้นเครง
"เอ๋ มึงคอยดูนะเดี๋ยวน้องไก่จะถือของหวานมาให้กิน" เสียงเคาะประตูหน้าห้อง น้องไก่ที่เราคาดหมายคงเป็นกระเทยเด็กหน้าใสเหมือนลูกเจี๊ยบชนิดว่าเราสู้ไม่ได้แน่ๆเลย ประตูเปิดออกแล้ว ไม่ใช่ลูกเจี๊ยบอย่างที่คิดแต่เป็นไก่โต้งเลยทีเดียว กระเทยเด็กใส่แว่นหนา รูปร่างท้วม ตัวขาวๆเนี่ยนะ เราหันไปมองหน้าถา นี่คนหล่อมีรสนิยมแปลกๆแบบนี้เหรอ ยิ่งเรายืนใกล้น้องไก่ยิ่งทำให้เราตัวเล็กลีบลงกว่าเดิม
"ไก่ รู้จักพี่เอ๋รึยัง" น้องไก่ทักทาย
"ไม่ต้องไหว้หรอก น่าจะอายุเท่ากันเพราะเราเพิ่งเรียนปีสอง เป็นน้องพวกนี้อีก" เราไม่อยากให้ใครมาทำตัวว่าเราอาวุโสกว่า ถึงจะวัดที่ประสบการณ์ก็เถอะ
"รู้จักแล้ว เจ๊เอ๋หน้าหวานหอติดกัน มีแฟนรูปหล่อหน้าเหมือนฝรั่งมาหาบ่อยๆ"
"อะไรนะ เธอพูดอะไร" กระเทยตัวใหญ่ยืนหนีบกระมิดกระเมี้ยน
"ระเบียงห้องหนูอยู่บนเหนือระเบียงห้องพี่พอดี วันที่พี่นกไปห้องพี่หนูก็เห็น"
"พูดอะไรเรื่อยเปื่อยเป็นตุเป็นตะ อี๊ดกูไปหล่ะ"
"ทนฟังไม่ได้สิมึง" อี๊ดหัวเราะสะใจ น้องไก่หล่อนร้ายนักนะเล่นเอาเรื่องของฉันมาเล่าให้คนอื่นฟัง ยังไม่ทันได้ออกจากห้องนกก็โผล่หน้าเข้ามา
"คุยอะไรกันอยู่ว่ะ เอ๋อยู่นี่เองไปหาที่ห้องไม่เจอ"
"อุ๊ยพระเอกมาเจอนางเอก" นังไก่ตอนเดี๋ยวเถอะแกเรารู้สึกฉุนขึ้นมาเล็กน้อย แล้วรีบเดินออกจากห้อง
"เอ๋ เป็นอะไรวะ" นกงงไม่รู้เรื่อง
"มึงก้ตามไปถามมันสิ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน" นกรีบวิ่งตามมา เราได้ยินเสียงหัวเราะตามหลัง ฉุนจริงๆทำเป็นพูดเจื้อยแจ้วเห็นเรื่องเราเป็นเรื่องสนุก อยากจะจับทำข้าวมันไกตอนจริง ..................
90….
นกเดินตามมาจนถึงห้อง เราหงุดหงิดกับนังไก่ตอนก็เลยลงกับเขา
“ตามมาทำไม ไม่อยู่กินของหวานกับน้องไก่หล่ะ”
“เป็นอะไรวะ โกรธคนอื่นแล้วมาลงกับเรา” นกเกาหัว แล้วไปนั่งเล่นที่เตียงเราเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวอาบน้ำ ยืนแหงนหน้ามองขึ้นไปที่ระเบียงของหอติดกัน มองเห็นร่างป้อมๆของนังไก่ตอนแว่บๆ รู้สึกไม่ชอบใจกับการอยากรู้อยากเห็นเรื่องของคนอื่นของนังนี่นัก น้ำเย็นๆพอทำให้หายหงุดหงิดได้บ้าง
นกนอนดูทีวีบนเตียง “เอ๋พรุ่งนี้ทำงานรอบไหน”
“ตีห้า” เรานั่งเช็ดผมข้างๆนก “นกมาหาเรามีอะไรเหรอ”
“ไม่เห็นหน้าหลายวัน เลยอยากมาเล่นด้วย” นกก็ตอบเอาใจไปเรื่อยเปื่อย
“มาเล่นอะไรหล่ะ ตัวเองก็หายหน้าหายตาไปเหมือนกัน มีเด็กใหม่อีกละสิ” นกเปลี่ยนหน้าแฟนบ่อยจนเราจำไม่ได้ว่าคนไหน แป็บเดียวก็เลิก
“คนรูปหล่อก้อยังงี้แหละนา บริหารเสน่ห์ไปทั่ว”
“ใครว่า พวกนั้นก็เพื่อนกันทั้งนั้น ใครจะมาเป็นแฟนเรา”
“โกหก นี่นกรู้จักนังไก่ตอนมั๊ย” นกทำหน้างง
“ใครวะไก่ตอน” เขาทำท่านึก “อ๋อ น้องไก่เด็กไอ้ถา ทำไมไปเรียกไก่ตอน”
“ก็มันอ้วน แล้วเป็นเหมือนไก่ตัวผู้ที่ถูกตอนไง” ยิ่งพูดถึงยิ่งหมั่นไส้ท่าเดินหนีบๆและจีบปากจีบคอของไก่
“ไปว่ามัน โกรธมันเรื่องอะไร” เราก็เล่าให้นกฟัง
“แค่เนี๊ยะ ก็โกรธ บ้ารึเปล่า” นกหันหน้ามา
“เราไม่อยากให้มันเอามาพูดให้คนอื่นฟังต่างหาก”
“เพื่อนทุกคนมันรู้กันหมดแล้ว ว่าเราเป็นคู่ซ้อมกัน”
“บ้า คู่ซ้อมอะไรไม่ใช่กระสอบทรายนะ นกนี่พูดอะไรก็ไม่รู้” เราปิดไฟแล้วนอนลงที่เตียง “จะนอนที่นี่เหรอ พรุ่งนี้ตื่นเช้านะ”
“เรื่องอะไร จะให้นอนวะ นานๆมาหาทั้งที” นกล้มลงมาทับ เราเอียงหน้าหลบ
“ไม่อาว ง่วงนอน” เราทำทีเป็นลากเสียงยาว “ปิดประตูด้านหลังก่อนสิ เดี๋ยวมีคนแอบดูจากข้างบน
“ห้องมืดขนาดนี้มันจะเห็นได้ไงวะ ระแวงไปได้” เราได้แต่หัวเราะคิกๆตอนที่นกเริ่มปฏิบัติการณ์ แล้วก็เกือบไปทำงานสายจนได้ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็วิ่งกระหืดกระหอบไปรับรอบกับรอบดึก
“ทำอะไรอยู่เอ๋ มาซะเกือบสายเลย หรั่งก็มาทำงานนี่วันนี้” พี่สุถามเราต่อหน้าหรั่งที่ยืนยิ้มแฉ่งอญุ่หน้าเคาน์เตอร์ ยังไม่มีใครรู้เรื่องของเรากับหรั่งสักคน รับปากกันแล้วก็ต้องรักษาสัญญา
“มัวแต่นอนคิดถึงหรั่งอยู่เลยนอนไม่หลับ” เราเลี่ยงตลกไปกับพี่สุ หรั่งแอบถลึงตาใส่ รู้น่าเรามองตอบ
“เอ๋ เดือนหน้า ได้อยู่รอบไหนรู้รึยัง” เราส่ายหน้าไม่อยากเป็นรีลีฟอีกเลย พี่ตู่เดินหน้าสวยมาทำงานแล้ว บ้านแกอยู่ไกล มาได้เร็วสุดก็หกโมงครึ่ง รอบดึกเตรียมตัวกลับบ้านหรั่งทำทีเป็นโบกมือให้
เราโชคร้ายถูกไนท์ออดิทขอคนมาช่วยทั้งเดือนเป็นโชคดีเรื่องงาน แต่โชคร้ายก็คือหรั่งย้ายไปอยู่บ่ายแทน ทั้งเดือนเจอกันแค่ตอนเข้างาน ไม่มีโอกาสได้ไปหากันแม้แต่วันหยุดก็ไม่ตรงกัน หรั่งย้ายไปอยู่บ่ายก็ถูกพวกรอบบ่ายตามจีบ เด็กเสริฟห้องอาหารคอยตามแจ เราเห็นแล้วแสลงใจ และยิ่งรู้จากปากปุ๊ว่าหรั่งไปเที่ยวกับคนนั้นบ่อยๆหลังเลิกงาน ยิ่งรู้สึกเสียใจจนบอกไม่ถูก เรามาทบทวนดูอะไรที่เขาทำเปลี่ยนไป อาจจะเป็นเพราะเด็กเสริฟคนนั้น หลังเลิกงานจะแต่งตัวเป็นหญิงเลย ตอนทำงานก็จะทาเยลทั้งหัวแต่พอเลิกงานหล่อนก็สะบัดบ็อบใส่เรา เดินเชิดควงแขนหรั่งสวนกับเราหน้าลิฟต์ นี่มันหมายความว่ากระเทยหัวโปกอย่างเราแพ้กระเทยมีนมผมยาวเหรอนี่ เราเกิดอาการเครียดขึ้นมาจนได้เดินสวนกับหรั่งก็ไม่พูดด้วย เก็บตัวทำงานอยู่แต่ด้านใน ยิ่งนับวันความคืบหน้าของทั้งคู่ก็เข้าหูเราตลอดเวลา ปุ๊เล่าให้เราฟังเพื่อตอบใจตัวเอง แต่คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือเราต่างหาก
“เอ๋ เป็นอะไร” หรั่งถามเราเมื่อเขาต้องอยู่แทนรอบดึกวันนึง
“ไม่ได้เป็นอะไร”
“ทำไม ทำท่าเหมือนโกรธเรา” หรั่งดึงแขนเราขึ้นไปที่ชั้นสิบที่เคยจัดงานปีใหม่ ลมเย็นๆพัดจนหน้าชาอีกแล้ว
“ไม่เห็นต้องถามนี่ ตัวเองเปลี่ยนไป ”
“อะไรเปลี่ยน”
“เรื่องของหรั่งกับคนนั้น เรารู้นะว่าไปถึงขั้นไหนแล้ว ถ้าเป็นผู้หญิงเราจะไม่โกรธเลย แต่นี่เราแพ้พวกเดียวกัน แค่มีนมผมยาวเท่านั้นเอง มิน่าถึงหายเงียบไม่ไปหาเลย” เราพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น “ หรั่งคงลืมทุกอย่างแล้วสินะ”เรายืนจ้องหน้าเขาอย่างแสนเสียดาย “เราเสียใจนะ” เดินผละจากเขาออกมา หมดปัญญาที่จะยื้อแย่งในเมื่อเราไม่ใช่คนที่ถูกเลือก เดินสวนกับคู่แข่งที่หน้าลิฟต์ น้องเอ๋ที่เคยเป็นดาวในงานปีใหม่กำลังพ่ายแพ้เด็กใหม่
“พี่เอ๋ ฝากบอกหรั่งด้วยนะ ว่าปอยกลับแล้ว” เราพยักหน้า “สงสารหรั่งจังเลยพี่ ควงงานสองรอบ กว่าจะเลิก”
“ทำไมต้องบอกเขาด้วยหล่ะ ว่าปอยกลับบ้านแล้ว เป็นแฟนเขาเหรอ” เราเสแสร้งพูดดีด้วย
“ก็อยู่ด้วยกันแล้ว ต้องบอกกันหน่อยสิเดี๋ยวเขาเป็นห่วง”
“จริงเหรอ ที่ว่าอยู่ด้วยกัน” เรายังอยากได้ยินคำตอบจากปอย แต่ลิฟต์ก็เปิดก่อน
”อย่าลืมนะพี่” ปอยยังย้ำตอนที่เราเดินออกจากลิฟต์
“เอ๋ เป็นอะไรตาแดงๆ หรั่งเธอทำอะไรเขา” พี่สุถามแล้วหยิบทิชชู่ให้
“คนบ้าพี่ อย่าอยู่ใกล้นะเดี๋ยวบ้าไปด้วย” หรั่งตอบเสร็จก็เดินเลี่ยงเข้าไปในห้องแพนทรี้
“เอ๋ ไหวมั๊ย ไม่สบายรึเปล่า” พี่ออดิทเป็นห่วงเอามือมาอังที่หน้าผาก “ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า”
“ไม่มีพี่ ฝุ่นเข้าตาแล้วไปขยี้เลยแสบตาฮะ” เรานั่งทำงานอย่างเลื่อนลอยงานแต่ละอย่างมันช่างยากเย็นนักสำหรับวันนี้ทำอะไรก็ไม่ลงตัว ใจก็ยังนึกถึงแต่คนที่แอบนอนอยู่ที่ด้านในแพนทรี้ อยากจะเข้าไปหาเขาจริงๆ คืนทรมานกว่าจะผ่านไปได้ พี่สุดูอาการออกตั้งแต่เมื่อคืนแกก็ให้เราอยู่คนเดียวไม่พูดอะไร จนเดินไปที่ป้ายรถเมล์
“พี่ดูออกนะ ว่าเอ๋เป็นอะไร ”
“เอ๋บอกไม่ถูกพี่ ที่ผ่านมาพยายามคิดว่ามันไม่จริง แต่ยิ่งนับวันมันก็ยิ่งกระจ่างขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าเราไม่ดีตรงไหน” รู้สึกเจ็บที่ตา
“ก็แค่เขาไม่ได้รักเราเท่านั้น เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์ ร้องไห้เสียน้ำตาไปเขาก็มองไม่เห็นหรอก คนมันหมดใจแล้ว ไม่มีทางจะดึงเขากลับมาหรอก” พี่สุนั่งรถเมล์มากับเราด้วย
“เอ๋ไม่แน่ใจว่ารักเขารึเปล่าแต่พอรู้ว่าเขาไปยุ่งกับคนอื่น มันทั้งเสียดายและเสียใจ “
“พี่อยากให้เอ๋อย่าคิดมาก ถือซะว่าที่ผ่านมาแป็นกำไรชีวิตก็แล้วกันนะ”
เรานั่งมองไปตามถนนอยู่แต่กับความเงียบ บอกกับตัวเองว่า ปล่อยเขาไปเถอะในเมื่อเขาชอบแบบนั้น หรั่งเองก็ไม่เคยบอกรักเราทั้งนั้น แต่คิดไปคิดมาก็เสียดาย อุตส่าห์ทำตัวเงียบๆเก็บกินไปเรื่อยๆ
“แต่พี่ว่าหรั่ง เขาก็คงอึดอัดนะ เห็นพวกรอบบ่ายบอกว่านังปอย ตามโทรตามจิกทั้งวันเลย”
“แต่เขาก็อยู่ด้วยกันแล้วนี่นา”
“ไปเห็นแล้วเหรอ เชื่อคนง่ายๆระวังจะเสียใจทีหลังนะ เอ๋ต้องให้เห็นกับตาก่อน บางทีกระเทยอย่างเราก็ต้องมีเม้าท์อัพราคาตัวเองเหมือนกัน จะเอาสิบเอาร้อยหารก็ต้องดูแต่ละคนอีก”
“เอ๋ก็ว่างั้นแหละ ไม่รู้จะมานั่งเสียอกเสียใจทำไม เขาจะไปไหนก็ตามใจเขาเถอะ เราก็หาเอาใหม่” เรายักไหล่
“ดีแล้ว เสียดมเสียดายอะไร กระดอไม่ได้เลี่ยมทองซะหน่อย” พี่สุหัวเราะกับเรา คงยังไม่ถึงขั้นรักหรั่งกระมังถึงรู้สึกแค่หวิวๆเหมือนทำของหายเท่านั้น...........................

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.