We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: Hatyai Story: นักรักหน้าหยก 7" Posted by เจ้าบอสน้อย on 26-Aug-12 at 10:27 AM เอ้ย เดี๋ยวโกรธกันหรอก ไอ้วิวเตือน แต่พวกลิงนั้นไม่สนครับ เล่นกันไปได้ตลอดทาง ถึงน้ำตกโตนงาช้าง อากาศที่นี่เย็นได้ตลอดปีครับ ร้อนๆมาจากในเมือง แต่เมื่อมาถึงน้ำตกแทบจะร้องหาผ้าห่ม จอดรถเสร็จ พวกเราก็เดินไปหาอะไรกินรองท้องก่อน ขณะที่นั่งกินอะไรกันอยู่ โทรศัพท์ผมดังขึ้น หวั่นใจเหมือนกันว่าน่าจะใช่น้องแตงโทรมาชวนไปกินข้าวแน่ๆ แล้วมันก็ถูกอย่างที่คิด เมื่อไอ้วิวพูดพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้ว่า แตงโทรมา ผมรีบพูดและรีบวางสายไปเพราะไม่อยากทำให้อากาศบริเวณน้ำตกต้องมามัวหมอง แต่ตอนนี้หน้าไอ้วิวเปลี่ยนไปเล็กน้อย และกลับสู่สภาพเดิมได้อย่างปกติ (แหม นับถือมันครับ) หลังจากถอดเสื้อผ้าให้อยู่ในชุดพร้อมอาบน้ำแล้ว เราทั้ง 5 ก็เดินปีนทางชันๆลื่นขึ้นไปเล่นน้ำตกที่ชั้น3 หรือ4 นี่แหละครับ กว่าจะถึงก็เล่นเอาลื่นกันหลายรอบเหมือนกัน แต่เมื่อถึงบริเวณเล่นน้ำก็หายเหนื่อยครับ ผมสังเกตอย่างหนึ่งว่า ปัจจุบันผู้ชายส่วนใหญ่ที่ผมเห็นนะครับ ถ้าต้องมาเล่นน้ำบริเวณที่สาธารณะอย่างนี้มักจะสวมกางเกงบอลเล่นใส่เสื้อ ซึ่งจากเมื่อตอนเด็กที่เคยมา(ตอนนั้นยังไม่ลามกนะครับ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด)ผมจะเห็นผู้ชายถอดเสื้อเล่นน้ำเต็มไปหมด ซึ่งตรงนี้มันบอกอะไรผมได้หลายๆอย่างครับ แต่ก็ไม่นำพามาเล่าตรงนี้ เราเล่นน้ำไปสักพักก็เริ่มหนาวบางคนก็มานั่งบนโขดหิน ส่วนผมกับเจ้าจอมนั้นยังคงบ้าคลั่งหนังจีน ยิงพลังใส่กระแสน้ำได้เรื่อย ไอ้วิวมันคงหนาวมากอ่ะครับ ไปนั่งห่มผ้าขนหนูอยู่บนโขดหินเช่นกัน ผมเลยแกล้งมัน เล่นเป็นเงือกหนุ่ม ถอดเสื้ออกแล้วโยนใส่มัน ไอ้วิวโวยวาย เหวยๆผมหัวเราะมันครับ แล้วก็อมน้ำแล้วพ่นใส่มันอีก (ยอมรับว่าเล่นอุบาทว์ครับ) สาวๆแถวนั้น มองเราหยอกกันใหญ่ แต่เค้าคงไม่สงสัยเราหรอกครับ เพราะยังคงส่งสายตาหวานๆมาให้ไอ้วิวได้อีก ไม้ตายผมที่จะแกล้งไอ้วิวคือกระโดดขึ้นจากน้ำแล้วดึงตัวมันจากโขดหินให้ตกลงไปในแอ่งน้ำที่ผมเล่นอยู่ แต่มันไม่เป็นไปตามคาดครับ เพราะขณะที่ผมกระโดดขึ้น กางเกงบอลเจ้ากรรมมันรูดลงครับ โชว์ขนที่หัวหนาวสีดำขลับตัดกับผิวในร่มผ้าที่ขาวเป็นพิเศษ เล่นเอาสาวๆปิดตาเลยครับ ผมอายมากรีบดึงกางเกงไว้แล้วปีนขึ้นฝั่งไปทางอื่น ส่วนไอ้วิวนั้นลุกขึ้นทันทีแล้วหัวเราะคิกคักๆรีบมาคว้ามือผมให้ขึ้นบนโขดหิน ขณะเดียวกันนั้นผมได้ยินเสียงเจ้าจอมมัน ร้องออกมาจากโขดหินอันใหญ่ข้างหลังที่มีกระแสน้ำพุ่งแรง ซึ่งก่อนหน้านั้นเห็นมันเล่นหนังกำลังภายในอยู่ ตอนแรกนึกว่ามันตกน้ำ หรือเกิดเหตุร้ายอะไร จึงรีบฝ่าน้ำที่ไหลแรงเข้าไปดูพร้อมกับไอ้วิว ส่วนน้องตั้งและน้องฟ๋งนั้นยังคงถ่ายรูปกันตามแนวป่า ภาพที่เห็นคือวัยรุ่นบ้านๆ 2 คน ตัวดำๆ ผมหยิกๆแดงๆ กำลังชูกางเกงเจ้าจอมขึ้น เจ้าจอมร้องขอกางเกงคืน ซึ่งตอนนี้มันยืนโป๊ะอยู่ โดยเอามือปิดอาจู๋มันไว้ แต่ก็ยังไม่วายเห็นรังไข่และขนของมันอยู่ดี ไอ้วิวรีบฝ่ากระแสน้ำไปแล้วตบหัวไอ้2 คนนั้นอย่างจังโดยไม่ถามหาสาเหตุก่อน ผมตกใจมากที่เห็นไอ้วิวแสดงบทบู้ ไอ้2 นั้นหลังจากได้สติจากการโดนตบหัวอย่างจังแล้วก็หันมาทางไอ้วิวแล้วสวนเข้าที่แก้มไอ้วิว ดังผั๊วะ ไอ้วิวล้มลงตามกระแสน้ำที่แรง อีกคนหนึ่งรีบกดหัวไอ้วิวลงในน้ำ ผมเห็นท่าไม่ดี จึงเข้าไปช่วยทันที คงด้วยความได้เปรียบทางกายภาพที่ผมตัวโตกว่าไอ้เด็กขาดสารอาหารพวกนั้นมั้ง ผมต่อยหน้ามันคนละที เลือดกลบปากเลยครับ ไอ้วิวก็รีบผุดขึ้นมาจากน้ำเพื่อหายใจ ผมสงสารไอ้วิวมากครับ หน้ามันแดงจัด สงสัยคงสำลักน้ำ ตอนนั้นผมหูอื้อได้อีกครับ เมื่อเห็นไอ้วิวดูไม่ดี ผมกะจะเข้าไปคว้าคอทั้ง2ตัวนั้นมากดน้ำให้สาใจ แต่ด้วยกระแสน้ำตรงนั้นไม่เอื้อต่อการต่อสู้ และ2ตัวนั้นมันอยู่ในชัยภูมิที่ดีกว่า มันเลยรีบวิ่งขึ้นจากแอ่งน้ำขึ้นไปทางน้ำตกชั้นบน และทิ้งกางเกงไว้ให้เจ้าจอมในที่เกิดเหตุ ผมพยุงตัวไอ้วิว เห็นแก้มมันดูช้ำ จมูกแดงจัด ลำลักน้ำยังไม่หาย ส่วนเจ้าจอมยังไม่หายตกใจ ผมได้สติกลัว2ตัวนั้นไปตามพวก จึงรีบบอกให้ทุกคนรีบกลับไปที่รถให้เร็วที่สุด ในรถแก้มไอ้วิวที่ดูช้ำๆตอนนี้ดูคล้ำเพราะฟกช้ำชัดเจน จมูกมันยังคงแดงๆ แถมเสียงเริ่มแหบเหมือนคนเป็นหวัดเลยครับ เห็นแล้วเป็นห่วงเลยครับ ผมจับมือมันไว้นิ่งๆขณะที่ขับรถอยู่ แต่ก็พลันสังเกตเห็นจากกระจกว่าเจ้าจอมมองมือผมอยู่ ผมจึงรีบวางแล้วมาขับรถต่อ ส่วนไอ้วิวเหมือนจะรับรู้ด้วย จึงแก้ต่างโดยการให้เจ้าจอมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง เจ้าจอมเล่าให้ฟังว่า 2 ตัวนั้นมันเล่นน้ำอยู่ใกล้เจ้าจอมตั้งนานแล้วและ พูดพลางมองเจ้าจอมแล้วหัวเราะแบบเย้ยๆว่าเจ้าจอมต้องเป็นกระเทยแน่ๆ จึงเข้ามาแกล้ง(ด้วยผิวพรรณหน้าตาที่คล้ายผู้หญิงด้วยมั้ง จึงทำให้หน้าเข้ 2 ตัวนั้นคิดไปเอง) มันฝ่าน้ำมาหาเจ้าจอมเลยและถามเจ้าจอมประมาณว่า เล่นอะไรอยู่ ในน้ำเสียงแซวๆ แล้วอีกคนมือไว ไปจับก้นเจ้าจอม อีกคนก็ได้ใจดึงกางเกงเจ้าจอมออก แรงจากการดึงและกระแสน้ำทำให้กางเกงเจ้าจอมหลุดออกอย่างง่ายดาย เมื่อกางเกงหลุดออกอีกคนจึงอุ้มตัวมันขึ้น(ดูมันลามก) อีกคนเลยถอดออก แล้วผมกับไอ้วิวก็มาเห็นเหตุการณ์ต่อ หลังจากเจ้าจอมเล่าเสร็จ ไอ้วิวก็จัดการต่อว่าเจ้าจอมจนถึงตัวเมืองหาดใหญ่ ผมเองก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องพี่น้องเค้าอ่ะนะครับ ก็ปล่อยให้ไอ้วิวสอนลูกพี่ลูกน้องมันไป ผมแอบดูทางกระจกเห็นเจ้าจอมน้ำตาคลอๆนั่งก้มหน้า ส่วนน้องตั้งกับน้องฟ๋งก็นั่งก้มหน้ารับผิดไปด้วย ไอ้วิวยังคงพูดอยู่ทั้งๆที่เสียงมันแหบหมดแล้วก็ตาม ผมจึงหันไปมองหน้ามัน ด้วยสายตาที่บอกว่าพอเหอะสงสารเด็ก ไอ้วิวจึงหยุด และบอกให้ผมเวียนไปส่งเจ้าจอมที่บ้านพ่อแม่มัน(พ่อแม่เจ้าจอมย้ายมาหาดใหญ่แล้ว อยู่คนละสายกับทางกลับบ้านเราทั้ง2คน) ส่วนน้องตั้งกับน้องฟ๋งก็ขอนอนบ้านเจ้าจอมด้วย เป็นอันว่าเด็กๆนอนบ้านเจ้าจอมหมด ถึงบ้านเจ้าจอม ไอ้วิวต่อว่าเจ้าจอมอีกครั้ง จนเจ้าจอมร้องไห้ออกมา มันจึงหยุด และสั่งให้ลงรถไป เจ้าจอมเดินร้องไห้เข้าบ้านมีเพื่อน2 คนเดินเก้ๆกังๆดูเหมือนอยากจะปลอบแต่ก็กลัวไอ้วิวดุ ภาพที่ออกมาเลยดูไม่ดีเท่าไหร่ ขณะขับรถกลับ แม่เจ้าจอมโทรมาหาไอ้วิว และไอ้วิวก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังโดยตัดเรทเอ็กซ์ออกไปเพื่อรักษาหน้าเจ้าจอม เหมือนแม่เจ้าจอมจะไว้ใจไอ้วิวมาก หลังจากรู้เรื่องทั้งหมดก็รีบขอบใจไอ้วิวเป็นการใหญ่ก่อนที่จะวางสายไป ขณะนั่งรถกลับหอไอ้วิวนั่งปิดตามาตลอดทาง ผมเองก็ไม่อยากกวนมัน ก่อนถึงหอพักผมแวะซื้อน้ำแข็งก้อนมาประคบแก้มมันให้ ถึงหอพักเรา2 คนรีบอาบน้ำสระผมอีกครั้ง แล้วผมก็หายามาให้ไอ้วิวกิน เสียงไอ้วิวดูแย่ลงกว่าเดิม ส่วนแก้มนั้นไม่ต้องห่วงบวมได้ที่เลย แต่โชคดีว่าพรุ่งนี้ไอ้วิวหยุดเรียนอีกวัน ส่วนผมนั้นมีเรียนได้เรื่อย (เบื่อจัด) หลังจากกินยาแล้วผมให้ไอ้วิวนอนบนตักผม แล้วผมก็ประคบน้ำแข็งที่แก้มให้มัน ตัวไอ้วิวร้อนมากครับ มันคงเป็นไข้แล้วแน่ๆ ผมคิด คืนนั้นไอ้วิวไข้สูงมากครับ ผมดูท่าไม่ดีเลยบอกมันว่าไปหาหมอม่ะ มันบอกว่าไม่ไปอายพี่คณะมันที่แก้มมันช้ำและบวม ตี2 ไอ้วิวยังคงตัวร้อนจัด ผมจึงเช็ดตัวให้ มันบอกหนาวมาก ผมเลยหยุดและห่มผ้าให้มัน และจัดการหายาให้กินอีกโดส ผมนอนกอดมันจนเช้า ตื่นมาเห็นมันไข้ลดลง แต่ยังคงหลับอยู่ แก้มมันนั้นบวมลดลงแล้ว ทิ้งรอยช้ำๆไว้ กลับมาที่ห้อง ผมเทโจ๊กไว้ให้มันและหายามาให้ (เหมือนในรักแห่งสยามเลย ผมคิด) แล้วผมก็ไปเรียน แต่ในใจก็ยังเป็นห่วงอยู่ 5โมงเย็นผมกลับมาเห็นไอ้วิวนอนหลับอยู่ โจ๊กหายไปครึ่งถ้วย แต่ยายังคงอยู่ที่เดิม ผมก็คิดว่ามันหายดีแล้วจึงชะล่าใจ ไปล้างหน้าล้างเท้า แล้วจึงกลับมานั่งลูบผมมันบนเตียง มันหลับอยู่ผมคิด จึงไม่อยากปลุกมัน ให้มันนอนต่อไปสักพัก ผมจึงมานั่งทำงานส่งอาจารย์ต่อ แต่งานมันก็ไม่รีบเกินไปเพราะกลางเดือนสิงหานี้ทางมหาลัยหยุดการเรียนการสอน ทุกคณะ แต่คณะไอ้วิวหยุดก่อน (มันช่างมาป่วยได้ตรงจังหวะ) สัก1ทุ่ม ไอ้วิวยังไม่ตื่น ผมเริ่มหิวข้าวแล้วจึงไปปลุกมัน เพื่อที่จะถามว่าจะกินอะไรมั๊ยเดี๋ยวจะออกไปซื้อให้ แต่ในใจผมลึกๆจริงๆตอนนั้นคือมีนัดกินข้าวเย็นกับน้องแตงแล้ว แต่ก็นะ มันทำใจลำบากอ่ะครับ ผมไปขย่มตัวมันเห็นมันนอนนิ่ง จึงรื้อผ้าห่มออก ผมตกใจสุดชีวิต เมื่อเห็นกองเลือดบนผ้าปูที่นอนและเปื้อนผ้าห่มด้วย มันเป็นเลือดที่ออกมาจากปากไอ้วิวครับ ผมพลิกตัวดูหน้าดูเยื่อบุตามันชัดๆ พบว่าซีดมาก ตายห่าแล้วครับ ไอ้วิวของผมจะช็อคป่าวเนี้ยะ ผมรีบอุ้มมันขึ้นแล้วพาลงไปข้างล่าง ทุลักทุเลน่าดู ไอ้วิวเองก็สะลืมสะลือช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ผมส่งไอ้วิวที่ห้องฉุกเฉินอีกครั้ง พยาบาลรีบพาไอ้วิวเข้าห้องตรวจ ผมใจไม่ดีเลยครับ ภาพอดีตมันหวนมาอีกครั้งคราวที่ผมมาหาเคส และเคสก็เสียที่นี่ แต่คราวนี้ไอ้วิวของผมต้องไม่เป็นอะไร เสียงพยาบาลเรียกหาญาติ คุณอรรณพ เศรษฐาวงศ์ ผมจึงรีบเข้าไป ก็เจอพี่หมอที่ไอ้วิวสนิทด้วยตรวจอยู่ ก็เลยวางใจหน่อยครับ ผมเล่าให้พี่หมอฟัง พี่หมอบอกว่าสงสัยเรื่องเกร็ดเลือดไอ้วิวจะต่ำแน่ๆเลยเลือดจึงไหลไม่หยุด ผมฉุกคิดขึ้นได้ว่า ยาลดไข้ที่กินนั้นเป็นกลุ่มยาแอสไพรินด้วย เกร็ดเลือดจึงต่ำเข้าไปใหญ่ ผมจึงรีบบอกพี่หมอ และยังเล่าให้ฟังตอนที่มีดเคยบาดมันที่บ้านตอนปอกมะม่วงด้วยว่าเลือดหยุดช้ามาก เมื่อได้ประวัติแล้วพี่หมอจึงบอกให้พี่พยาบาลเจาะแล็ป CBC, UA,PT,PTT,CHEM ,SERO พี่พยาบาลทวนชื่อแล็ปซ้ำเพื่อป้องกันความผิดพลาด และยังเสนอให้หมอสั่งแล็ป HEMO CULTURE อีกตัวเนื่องจากไอ้วิวมีไข้สูงและแผลเปิดที่กระพุ้งแก้มสกปรกจากแหล่งน้ำตกดังกล่าว ที่ห้องฉุกเฉินที่เรานั่งรอผลแล็ปอยู่ ตอนนี้ไอ้วิวไข้สูงมากครับหนาวสั่นไปทั้งตัว หน้าแดง ฝ่ามือแดงมาก ผมนั่งจับมือมันไว้แน่น ผมเริ่มสัมผัสได้ว่าเหงื่อเย็นๆชื้นๆเริ่มออกจากฝ่ามือมันมากขึ้น ชั่วโมงกว่าๆพี่หมอคนเดิมเดินมาบอกผลแล็ปบางตัวที่ออกแล้ว บอกว่าพบค่าผิดปกติเกี่ยวกับเกร็ดเลือดที่ต่ำกว่าค่าปกติ ซึ่งพี่หมอแนะนำให้นอนโรงพยาบาล ผมฟังแล้วอันไหนที่พี่หมอว่าดีก็ออเออไป ขณะที่รอพยาบาลเคลีย์เอกสารการadmit นั้นผมโทรไปหาป้าละม้ายและเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง ไม่เกิน5 นาทีก็มาถึง ตอนนี้ไอ้วิวนอนอยู่ที่ห้องพิเศษของโรงพยาบาลเนื่องจากสามารถใช้สิทธ์บุคลากรของป้าละม้ายได้ เมื่อส่งไอ้วิวถึงห้อง ป้าละม้ายหันมาบอกให้ผมกลับไปนอนได้แล้วเพราะตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้วด้วย ผมจำใจต้องกลับห้องทั้งๆที่ใจไม่อยากกลับเพราะเป็นห่วงไอ้วิว แต่ด้วยภาระที่ผมต้องรับผิดชอบเรื่องเรียนพรุ่งนี้ และด้วยความเกรงใจให้ครอบครัวเค้าอยู่ด้วยกัน ผมจึงกลับ คืนนั้นผมนอนคิดเกือบทั้งคืนว่า เมื่อถึงคราวที่เป็นทุกข์ดังเช่นในครั้งนี้ มันก็ได้พิสูจน์ความรู้สึกของผมที่แท้จริงว่าผมก็รักเป็น แต่ที่ไม่จริงๆจังๆหรือนอกใจบางในครั้งก่อนมานั้นอาจเป็นนิสัยผมเอง แต่ส่วนลึกผมก็รักไอ้วิว ใช่ผมรักไอ้วิว ความเลือนรางของใบหน้าไอ้วิวค่อยๆหายไปๆ ตื่นมาตอนเช้า ผมรีบไปเรียนต่อที่คณะ วันนี้ยุ่งได้ทั้งวัน แต่ไม่ขอเล่าตรงนี้นะครับ เดี๋ยวจะพาลเบื่อไปเปล่าๆ 5โมงเย็นขณะที่ผมเดินไปที่จอดรถ แม่ผมโทรมาหาพอดี ครับแม่ ผมส่งเสียงอ้อนดังที่เคยทำ อืม อยู่ไหนลูก แม่เสียงเรียบๆ คงคอนเซปเดิมได้ตลอด คณะครับ มาเยี่ยมวิวพร้อมแม่มั๊ยลูก ได้ครับ อืมแล้วแม่อยู่ไหนแล้ว ตอนนี้แม่อยู่ที่ฝ่ายการ ครับ เดี๋ยวเจอกันที่ไหนดีครับ ที่ฝ่ายก่อนแล้วกันนะ คอยแม่ก่อน ครับ ผมวางสายจากแม่ไม่ทันถึง2วินาที น้องแตงก็โทรมาหาผม พี่บอส ไปกินข้าวกันค่ะ เสียงน้องแตงสดใส อืม พี่ต้องไปเยี่ยมเพื่อนอ่ะ พอดีไม่สบายนิดหน่อย เอ้าจริง หรือค่ะ อืมแตงไปเป็นเพื่อนม่ะอ่ะพี่ เดี๋ยวเสร็จจากเยี่ยมเพื่อนก็ไปกินข้าวต่อเลยไง ได้ ผมเผลอปากพูดไปด้วยความเคยชินที่ไม่เคยปฏิเสธเธอ เดี๋ยวเจอกันที่หน้าโต๊ะยามนะค่ะ น้องแตงวางสายทันทีที่พูดจบ ผมเดินหอบของเต็มมือมาที่นัดกันไว้ ตอนนั้นลืมนึกไปว่าผมจะไปพร้อมแม่ผมและอาจมีพ่อด้วย พูดง่ายๆคือผมจะไปกับครอบครัวผม และอีกอย่างน้องแตงเองก็ยังไม่รู้ว่าคนที่จะไปเยี่ยมคือใคร สักครู่น้องแตงมาถึง เราทักทายกันเล็กน้อย และผมก็บอกเธอว่าผมจะไปเยี่ยมไอ้วิวกับครอบครัวผม ที่ผมบอกเช่นนี้ก็แค่อยากให้เธอรู้ข้อมูลและตัดสินใจก่อนที่จะสายไปกว่านี้ แต่ดูๆเหมือนน้องแตงจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แบบว่ามาแล้วก็ไม่อยากเสียเที่ยวหรืออาจรู้สึกเกรงใจผมที่จะปฏิเสธเมื่อต้องเจอครอบครัวผม เธอจึงบอกว่าค่ะ แตงจะไป ที่หอผู้ป่วยพิเศษ ผม แม่ พ่อ และน้องแตงเข้าไปเยี่ยมไอ้วิวกัน ในห้องนั้นมีเพียงป้าละม้าย ส่วนลุงชีพนั้นลงไปซื้อของใช้บางอย่าง ป้าละม้ายเมื่อเห็นแม่ผมมาก็ดึงมือแม่ผมไปคุยที่ข้างๆระเบียง ผมได้ยินว่าเรื่องที่คุยกันนั้นป็นเรื่องที่ฝ่าย ผมเลยไม่สนใจฟัง ผมจับมือไอ้วิวที่หลับอยู่ มือมันเย็นๆ หน้ามันช้ำดำเหมือนเดิม ตัวยังร้อนเหมือนเดิม ผมเห็นแล้วใจมันห่อเหี่ยวครับ ตอนนี้ผมลืมไปเลยว่าพาน้องแตงมาด้วย เห็นอีกทีก็ตอนที่ป้าละม้ายเข้ามาทักกึ่งเล่นกึ่งจริงว่า แหม พาว่าที่ลูกสะใภ้มาด้วย อิๆๆเสียงพาละม้ายหัวเราะ (ดูป้าละม้ายไม่เครียดเรื่องไอ้วิวป่วยเลยหรืออาจเฉยๆเพราะเจอมาเยอะ) แม่ผมจ้องตา ป้าละม้าย แล้วพูดขึ้น เค้าชื่อแตง เรียนพยาบาลด้วยเธอ เอ้าจริง ดีแล้วหนู เสียงป้าละม้ายชม แล้วสาวๆเค้าก็ทักทายพูดคุยกันไปเรื่อย ส่วนพ่อผมก็นั่งมอง แจมไปด้วยบางครั้ง น้องแตงดูอึดอัดอีกครั้ง ขณะเดียวกันนั้นไอ้วิวก็ตื่นขึ้นมา มันเห็นทุกคน ที่มาเยี่ยมไม่เว้นแม้แต่น้องแตง นี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้วิวได้เจอกับน้องแตง ไอ้วิวมองน้องแตงแล้วมองมาทางผม แต่ผมกลับหลบตามันทันที แม่ผมเดินมาหาไอ้วิวแล้วลูบหน้าลูบผมสอบถามอาการ มีพ่อยืนข้างๆ อีกฝั่งของเตียงเป็นป้าละม้าย ส่วนผมนั้นเดินปลีกออกไปนอกห้อง มีน้องแตงเดินตามมา คนนี้คือพี่วิวหรอค่ะ น้องแตงถามผม ครับ ผมตอบน้องแตงอย่างสารภาพ แตงเจอบนวอร์ดบ่อยค่ะ พี่เค้าน่ารักดี แตงเคยช่วยพี่เค้าทำแผลให้ผู้ป่วยด้วย หรอ ครับ ผมรับฟัง ค่ะ เพิ่งรู้ว่าเพื่อนพี่บอสนะเนี้ยะ ครับ เพื่อนสนิทพี่เอง เอ้าบอส มาเยี่ยมวิวหรอลูก เสียงลุงชีพทักมาแต่ไกล ผมหันไปมองตามเสียงนั้น ไปๆเข้าไปในห้องกัน นี่ลุงซื้อของกินมาเยอะเลย มากินด้วยกัน ลุงชีพโอบไหล่ผมและออกปากชวนน้องแตงเข้ามาในห้องอีกครั้ง ในห้องตอนนี้ไอ้วิวลุกขึ้นนั่งได้แล้วดูหน้ามันซีดๆเพลียๆ ก่อนที่ผมจะเดินไปคุยกับมันอีกครั้งนั้น ป้าละม้ายจับมือผมให้นั่งลงใกล้ๆเพื่อจะสอบถามเรื่องทะเลาะกันที่น้ำตกโตนงาช้าง ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผู้ใหญ่ฟัง ในขณะนั้นผมเห็นน้องแตง ไปยืนคุยกับไอ้วิวข้างเตียง ดูทั้ง2 คนสนิทกันดีจัง แต่ผมอาจคิดมากไปก็ได้ เค้าคุยกันในฐานะคนรู้จักหรอก ใจหนึ่งห้ามอีกใจหนึ่ง เล่าเสร็จ ก็ถึงคิวแม่ผมที่เทศนาผมอีกรอบ เห้อออออออ กลับจากเยี่ยมไอ้วิว พ่อก็ชวนเราไปกินข้าวเย็นกันต่อ มีน้องแตงไปด้วย ในตอนนี้ดูน้องแตงไม่อึดอัดแล้วดูเธอจะเข้าได้ดีกับพ่อผม อาจเพราะบุคลิกพ่อด้วยมั้ง ที่เป็นมิตรกับทุกคน ส่วนแม่นั้นน้องแตงดูยังเกรงๆอยู่ หลังจากทานข้าวเสร็จพ่อผมก็ขับรถเวียนไปส่งน้องแตงที่หอ และพาผมกลับบ้านโดยที่ไม่ได้ไปส่งที่หอผม พ่อผมให้เหตุผลว่าลืม ผมฟังเหตุผลพ่อแล้วก็นะ ขัดใจนิดหน่อยเพราะมันฟังไม่ขึ้น แต่ก็ไม่อยากจะโวยวายเพราะถ้านอนหอก็เหงาอีก จึงเริ่มเห็นด้วยกับพ่อ กลับมานอนบ้านดีกว่า ที่บ้าน เมื่อผมอาบน้ำเสร็จจัดการจะนอน แม่ผมก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับพ่อผม ผมได้แต่มองท่านทั้ง 2 แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่ามาไม้ไหนกัน แต่ที่รู้ในตอนนี้คือ รู้สึกว่าท่านทั้ง 2 นั้นมีท่าทีเปลี่ยนไป อ่ะ เสร็จธุระแล้วหรอลูก พ่อผมถาม

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >เอ้ย เดี๋ยวโกรธกันหรอก ไอ้วิวเตือน >แต่พวกลิงนั้นไม่สนครับ เล่นกันไปได้ตลอดทาง ถึงน้ำตกโตนงาช้าง >อากาศที่นี่เย็นได้ตลอดปีครับ ร้อนๆมาจากในเมือง >แต่เมื่อมาถึงน้ำตกแทบจะร้องหาผ้าห่ม จอดรถเสร็จ >พวกเราก็เดินไปหาอะไรกินรองท้องก่อน ขณะที่นั่งกินอะไรกันอยู่ >โทรศัพท์ผมดังขึ้น >หวั่นใจเหมือนกันว่าน่าจะใช่น้องแตงโทรมาชวนไปกินข้าวแน่ๆ >แล้วมันก็ถูกอย่างที่คิด >เมื่อไอ้วิวพูดพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้ว่า > แตงโทรมา >ผมรีบพูดและรีบวางสายไปเพราะไม่อยากทำให้อากาศบริเวณน้ำตกต้องมามัวหมอง >แต่ตอนนี้หน้าไอ้วิวเปลี่ยนไปเล็กน้อย >และกลับสู่สภาพเดิมได้อย่างปกติ (แหม นับถือมันครับ) >หลังจากถอดเสื้อผ้าให้อยู่ในชุดพร้อมอาบน้ำแล้ว เราทั้ง 5 >ก็เดินปีนทางชันๆลื่นขึ้นไปเล่นน้ำตกที่ชั้น3 หรือ4 >นี่แหละครับ กว่าจะถึงก็เล่นเอาลื่นกันหลายรอบเหมือนกัน >แต่เมื่อถึงบริเวณเล่นน้ำก็หายเหนื่อยครับ >ผมสังเกตอย่างหนึ่งว่า ปัจจุบันผู้ชายส่วนใหญ่ที่ผมเห็นนะครับ >ถ้าต้องมาเล่นน้ำบริเวณที่สาธารณะอย่างนี้มักจะสวมกางเกงบอลเล่นใส่เสื้อ > ซึ่งจากเมื่อตอนเด็กที่เคยมา(ตอนนั้นยังไม่ลามกนะครับ >อย่าเพิ่งเข้าใจผิด)ผมจะเห็นผู้ชายถอดเสื้อเล่นน้ำเต็มไปหมด >ซึ่งตรงนี้มันบอกอะไรผมได้หลายๆอย่างครับ >แต่ก็ไม่นำพามาเล่าตรงนี้ >เราเล่นน้ำไปสักพักก็เริ่มหนาวบางคนก็มานั่งบนโขดหิน >ส่วนผมกับเจ้าจอมนั้นยังคงบ้าคลั่งหนังจีน >ยิงพลังใส่กระแสน้ำได้เรื่อย ไอ้วิวมันคงหนาวมากอ่ะครับ >ไปนั่งห่มผ้าขนหนูอยู่บนโขดหินเช่นกัน ผมเลยแกล้งมัน >เล่นเป็นเงือกหนุ่ม ถอดเสื้ออกแล้วโยนใส่มัน ไอ้วิวโวยวาย >เหวยๆผมหัวเราะมันครับ แล้วก็อมน้ำแล้วพ่นใส่มันอีก >(ยอมรับว่าเล่นอุบาทว์ครับ) สาวๆแถวนั้น มองเราหยอกกันใหญ่ >แต่เค้าคงไม่สงสัยเราหรอกครับ >เพราะยังคงส่งสายตาหวานๆมาให้ไอ้วิวได้อีก >ไม้ตายผมที่จะแกล้งไอ้วิวคือกระโดดขึ้นจากน้ำแล้วดึงตัวมันจากโขดหินให้ตกลงไปในแอ่งน้ำที่ผมเล่นอยู่ >แต่มันไม่เป็นไปตามคาดครับ เพราะขณะที่ผมกระโดดขึ้น >กางเกงบอลเจ้ากรรมมันรูดลงครับ >โชว์ขนที่หัวหนาวสีดำขลับตัดกับผิวในร่มผ้าที่ขาวเป็นพิเศษ >เล่นเอาสาวๆปิดตาเลยครับ >ผมอายมากรีบดึงกางเกงไว้แล้วปีนขึ้นฝั่งไปทางอื่น >ส่วนไอ้วิวนั้นลุกขึ้นทันทีแล้วหัวเราะคิกคักๆรีบมาคว้ามือผมให้ขึ้นบนโขดหิน >ขณะเดียวกันนั้นผมได้ยินเสียงเจ้าจอมมัน >ร้องออกมาจากโขดหินอันใหญ่ข้างหลังที่มีกระแสน้ำพุ่งแรง >ซึ่งก่อนหน้านั้นเห็นมันเล่นหนังกำลังภายในอยู่ >ตอนแรกนึกว่ามันตกน้ำ หรือเกิดเหตุร้ายอะไร >จึงรีบฝ่าน้ำที่ไหลแรงเข้าไปดูพร้อมกับไอ้วิว >ส่วนน้องตั้งและน้องฟ๋งนั้นยังคงถ่ายรูปกันตามแนวป่า >ภาพที่เห็นคือวัยรุ่นบ้านๆ 2 คน ตัวดำๆ ผมหยิกๆแดงๆ >กำลังชูกางเกงเจ้าจอมขึ้น เจ้าจอมร้องขอกางเกงคืน >ซึ่งตอนนี้มันยืนโป๊ะอยู่ โดยเอามือปิดอาจู๋มันไว้ >แต่ก็ยังไม่วายเห็นรังไข่และขนของมันอยู่ดี >ไอ้วิวรีบฝ่ากระแสน้ำไปแล้วตบหัวไอ้2 >คนนั้นอย่างจังโดยไม่ถามหาสาเหตุก่อน >ผมตกใจมากที่เห็นไอ้วิวแสดงบทบู้ ไอ้2 >นั้นหลังจากได้สติจากการโดนตบหัวอย่างจังแล้วก็หันมาทางไอ้วิวแล้วสวนเข้าที่แก้มไอ้วิว >ดังผั๊วะ ไอ้วิวล้มลงตามกระแสน้ำที่แรง >อีกคนหนึ่งรีบกดหัวไอ้วิวลงในน้ำ ผมเห็นท่าไม่ดี >จึงเข้าไปช่วยทันที >คงด้วยความได้เปรียบทางกายภาพที่ผมตัวโตกว่าไอ้เด็กขาดสารอาหารพวกนั้นมั้ง >ผมต่อยหน้ามันคนละที เลือดกลบปากเลยครับ >ไอ้วิวก็รีบผุดขึ้นมาจากน้ำเพื่อหายใจ ผมสงสารไอ้วิวมากครับ >หน้ามันแดงจัด สงสัยคงสำลักน้ำ ตอนนั้นผมหูอื้อได้อีกครับ >เมื่อเห็นไอ้วิวดูไม่ดี >ผมกะจะเข้าไปคว้าคอทั้ง2ตัวนั้นมากดน้ำให้สาใจ >แต่ด้วยกระแสน้ำตรงนั้นไม่เอื้อต่อการต่อสู้ >และ2ตัวนั้นมันอยู่ในชัยภูมิที่ดีกว่า >มันเลยรีบวิ่งขึ้นจากแอ่งน้ำขึ้นไปทางน้ำตกชั้นบน >และทิ้งกางเกงไว้ให้เจ้าจอมในที่เกิดเหตุ ผมพยุงตัวไอ้วิว >เห็นแก้มมันดูช้ำ จมูกแดงจัด ลำลักน้ำยังไม่หาย >ส่วนเจ้าจอมยังไม่หายตกใจ ผมได้สติกลัว2ตัวนั้นไปตามพวก >จึงรีบบอกให้ทุกคนรีบกลับไปที่รถให้เร็วที่สุด >ในรถแก้มไอ้วิวที่ดูช้ำๆตอนนี้ดูคล้ำเพราะฟกช้ำชัดเจน >จมูกมันยังคงแดงๆ แถมเสียงเริ่มแหบเหมือนคนเป็นหวัดเลยครับ >เห็นแล้วเป็นห่วงเลยครับ ผมจับมือมันไว้นิ่งๆขณะที่ขับรถอยู่ >แต่ก็พลันสังเกตเห็นจากกระจกว่าเจ้าจอมมองมือผมอยู่ >ผมจึงรีบวางแล้วมาขับรถต่อ ส่วนไอ้วิวเหมือนจะรับรู้ด้วย >จึงแก้ต่างโดยการให้เจ้าจอมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง >เจ้าจอมเล่าให้ฟังว่า 2 >ตัวนั้นมันเล่นน้ำอยู่ใกล้เจ้าจอมตั้งนานแล้วและ >พูดพลางมองเจ้าจอมแล้วหัวเราะแบบเย้ยๆว่าเจ้าจอมต้องเป็นกระเทยแน่ๆ >จึงเข้ามาแกล้ง(ด้วยผิวพรรณหน้าตาที่คล้ายผู้หญิงด้วยมั้ง >จึงทำให้หน้าเข้ 2 ตัวนั้นคิดไปเอง) >มันฝ่าน้ำมาหาเจ้าจอมเลยและถามเจ้าจอมประมาณว่า เล่นอะไรอยู่ >ในน้ำเสียงแซวๆ แล้วอีกคนมือไว ไปจับก้นเจ้าจอม >อีกคนก็ได้ใจดึงกางเกงเจ้าจอมออก >แรงจากการดึงและกระแสน้ำทำให้กางเกงเจ้าจอมหลุดออกอย่างง่ายดาย >เมื่อกางเกงหลุดออกอีกคนจึงอุ้มตัวมันขึ้น(ดูมันลามก) >อีกคนเลยถอดออก แล้วผมกับไอ้วิวก็มาเห็นเหตุการณ์ต่อ >หลังจากเจ้าจอมเล่าเสร็จ >ไอ้วิวก็จัดการต่อว่าเจ้าจอมจนถึงตัวเมืองหาดใหญ่ >ผมเองก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องพี่น้องเค้าอ่ะนะครับ >ก็ปล่อยให้ไอ้วิวสอนลูกพี่ลูกน้องมันไป >ผมแอบดูทางกระจกเห็นเจ้าจอมน้ำตาคลอๆนั่งก้มหน้า >ส่วนน้องตั้งกับน้องฟ๋งก็นั่งก้มหน้ารับผิดไปด้วย >ไอ้วิวยังคงพูดอยู่ทั้งๆที่เสียงมันแหบหมดแล้วก็ตาม >ผมจึงหันไปมองหน้ามัน ด้วยสายตาที่บอกว่าพอเหอะสงสารเด็ก >ไอ้วิวจึงหยุด >และบอกให้ผมเวียนไปส่งเจ้าจอมที่บ้านพ่อแม่มัน(พ่อแม่เจ้าจอมย้ายมาหาดใหญ่แล้ว >อยู่คนละสายกับทางกลับบ้านเราทั้ง2คน) >ส่วนน้องตั้งกับน้องฟ๋งก็ขอนอนบ้านเจ้าจอมด้วย >เป็นอันว่าเด็กๆนอนบ้านเจ้าจอมหมด >ถึงบ้านเจ้าจอม ไอ้วิวต่อว่าเจ้าจอมอีกครั้ง >จนเจ้าจอมร้องไห้ออกมา มันจึงหยุด และสั่งให้ลงรถไป >เจ้าจอมเดินร้องไห้เข้าบ้านมีเพื่อน2 >คนเดินเก้ๆกังๆดูเหมือนอยากจะปลอบแต่ก็กลัวไอ้วิวดุ >ภาพที่ออกมาเลยดูไม่ดีเท่าไหร่ ขณะขับรถกลับ >แม่เจ้าจอมโทรมาหาไอ้วิว >และไอ้วิวก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังโดยตัดเรทเอ็กซ์ออกไปเพื่อรักษาหน้าเจ้าจอม >เหมือนแม่เจ้าจอมจะไว้ใจไอ้วิวมาก >หลังจากรู้เรื่องทั้งหมดก็รีบขอบใจไอ้วิวเป็นการใหญ่ก่อนที่จะวางสายไป >ขณะนั่งรถกลับหอไอ้วิวนั่งปิดตามาตลอดทาง ผมเองก็ไม่อยากกวนมัน >ก่อนถึงหอพักผมแวะซื้อน้ำแข็งก้อนมาประคบแก้มมันให้ >ถึงหอพักเรา2 คนรีบอาบน้ำสระผมอีกครั้ง >แล้วผมก็หายามาให้ไอ้วิวกิน เสียงไอ้วิวดูแย่ลงกว่าเดิม >ส่วนแก้มนั้นไม่ต้องห่วงบวมได้ที่เลย >แต่โชคดีว่าพรุ่งนี้ไอ้วิวหยุดเรียนอีกวัน >ส่วนผมนั้นมีเรียนได้เรื่อย (เบื่อจัด) >หลังจากกินยาแล้วผมให้ไอ้วิวนอนบนตักผม >แล้วผมก็ประคบน้ำแข็งที่แก้มให้มัน ตัวไอ้วิวร้อนมากครับ >มันคงเป็นไข้แล้วแน่ๆ ผมคิด >คืนนั้นไอ้วิวไข้สูงมากครับ >ผมดูท่าไม่ดีเลยบอกมันว่าไปหาหมอม่ะ >มันบอกว่าไม่ไปอายพี่คณะมันที่แก้มมันช้ำและบวม ตี2 >ไอ้วิวยังคงตัวร้อนจัด ผมจึงเช็ดตัวให้ มันบอกหนาวมาก >ผมเลยหยุดและห่มผ้าให้มัน และจัดการหายาให้กินอีกโดส >ผมนอนกอดมันจนเช้า ตื่นมาเห็นมันไข้ลดลง แต่ยังคงหลับอยู่ >แก้มมันนั้นบวมลดลงแล้ว ทิ้งรอยช้ำๆไว้ >กลับมาที่ห้อง ผมเทโจ๊กไว้ให้มันและหายามาให้ >(เหมือนในรักแห่งสยามเลย ผมคิด) แล้วผมก็ไปเรียน >แต่ในใจก็ยังเป็นห่วงอยู่ >5โมงเย็นผมกลับมาเห็นไอ้วิวนอนหลับอยู่ โจ๊กหายไปครึ่งถ้วย >แต่ยายังคงอยู่ที่เดิม ผมก็คิดว่ามันหายดีแล้วจึงชะล่าใจ >ไปล้างหน้าล้างเท้า แล้วจึงกลับมานั่งลูบผมมันบนเตียง >มันหลับอยู่ผมคิด จึงไม่อยากปลุกมัน ให้มันนอนต่อไปสักพัก >ผมจึงมานั่งทำงานส่งอาจารย์ต่อ >แต่งานมันก็ไม่รีบเกินไปเพราะกลางเดือนสิงหานี้ทางมหาลัยหยุดการเรียนการสอน >ทุกคณะ แต่คณะไอ้วิวหยุดก่อน (มันช่างมาป่วยได้ตรงจังหวะ) >สัก1ทุ่ม ไอ้วิวยังไม่ตื่น ผมเริ่มหิวข้าวแล้วจึงไปปลุกมัน >เพื่อที่จะถามว่าจะกินอะไรมั๊ยเดี๋ยวจะออกไปซื้อให้ >แต่ในใจผมลึกๆจริงๆตอนนั้นคือมีนัดกินข้าวเย็นกับน้องแตงแล้ว >แต่ก็นะ มันทำใจลำบากอ่ะครับ >ผมไปขย่มตัวมันเห็นมันนอนนิ่ง จึงรื้อผ้าห่มออก ผมตกใจสุดชีวิต >เมื่อเห็นกองเลือดบนผ้าปูที่นอนและเปื้อนผ้าห่มด้วย >มันเป็นเลือดที่ออกมาจากปากไอ้วิวครับ >ผมพลิกตัวดูหน้าดูเยื่อบุตามันชัดๆ พบว่าซีดมาก ตายห่าแล้วครับ >ไอ้วิวของผมจะช็อคป่าวเนี้ยะ >ผมรีบอุ้มมันขึ้นแล้วพาลงไปข้างล่าง ทุลักทุเลน่าดู >ไอ้วิวเองก็สะลืมสะลือช่วยเหลือตนเองไม่ได้ >ผมส่งไอ้วิวที่ห้องฉุกเฉินอีกครั้ง >พยาบาลรีบพาไอ้วิวเข้าห้องตรวจ ผมใจไม่ดีเลยครับ >ภาพอดีตมันหวนมาอีกครั้งคราวที่ผมมาหาเคส และเคสก็เสียที่นี่ >แต่คราวนี้ไอ้วิวของผมต้องไม่เป็นอะไร เสียงพยาบาลเรียกหาญาติ >คุณอรรณพ เศรษฐาวงศ์ ผมจึงรีบเข้าไป >ก็เจอพี่หมอที่ไอ้วิวสนิทด้วยตรวจอยู่ ก็เลยวางใจหน่อยครับ >ผมเล่าให้พี่หมอฟัง >พี่หมอบอกว่าสงสัยเรื่องเกร็ดเลือดไอ้วิวจะต่ำแน่ๆเลยเลือดจึงไหลไม่หยุด >ผมฉุกคิดขึ้นได้ว่า ยาลดไข้ที่กินนั้นเป็นกลุ่มยาแอสไพรินด้วย >เกร็ดเลือดจึงต่ำเข้าไปใหญ่ ผมจึงรีบบอกพี่หมอ >และยังเล่าให้ฟังตอนที่มีดเคยบาดมันที่บ้านตอนปอกมะม่วงด้วยว่าเลือดหยุดช้ามาก > เมื่อได้ประวัติแล้วพี่หมอจึงบอกให้พี่พยาบาลเจาะแล็ป CBC, >UA,PT,PTT,CHEM ,SERO >พี่พยาบาลทวนชื่อแล็ปซ้ำเพื่อป้องกันความผิดพลาด >และยังเสนอให้หมอสั่งแล็ป HEMO CULTURE >อีกตัวเนื่องจากไอ้วิวมีไข้สูงและแผลเปิดที่กระพุ้งแก้มสกปรกจากแหล่งน้ำตกดังกล่าว >ที่ห้องฉุกเฉินที่เรานั่งรอผลแล็ปอยู่ >ตอนนี้ไอ้วิวไข้สูงมากครับหนาวสั่นไปทั้งตัว หน้าแดง >ฝ่ามือแดงมาก ผมนั่งจับมือมันไว้แน่น >ผมเริ่มสัมผัสได้ว่าเหงื่อเย็นๆชื้นๆเริ่มออกจากฝ่ามือมันมากขึ้น >ชั่วโมงกว่าๆพี่หมอคนเดิมเดินมาบอกผลแล็ปบางตัวที่ออกแล้ว >บอกว่าพบค่าผิดปกติเกี่ยวกับเกร็ดเลือดที่ต่ำกว่าค่าปกติ >ซึ่งพี่หมอแนะนำให้นอนโรงพยาบาล >ผมฟังแล้วอันไหนที่พี่หมอว่าดีก็ออเออไป >ขณะที่รอพยาบาลเคลีย์เอกสารการadmit >นั้นผมโทรไปหาป้าละม้ายและเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง ไม่เกิน5 >นาทีก็มาถึง >ตอนนี้ไอ้วิวนอนอยู่ที่ห้องพิเศษของโรงพยาบาลเนื่องจากสามารถใช้สิทธ์บุคลากรของป้าละม้ายได้ >เมื่อส่งไอ้วิวถึงห้อง >ป้าละม้ายหันมาบอกให้ผมกลับไปนอนได้แล้วเพราะตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้วด้วย >ผมจำใจต้องกลับห้องทั้งๆที่ใจไม่อยากกลับเพราะเป็นห่วงไอ้วิว >แต่ด้วยภาระที่ผมต้องรับผิดชอบเรื่องเรียนพรุ่งนี้ >และด้วยความเกรงใจให้ครอบครัวเค้าอยู่ด้วยกัน ผมจึงกลับ >คืนนั้นผมนอนคิดเกือบทั้งคืนว่า >เมื่อถึงคราวที่เป็นทุกข์ดังเช่นในครั้งนี้ >มันก็ได้พิสูจน์ความรู้สึกของผมที่แท้จริงว่าผมก็รักเป็น >แต่ที่ไม่จริงๆจังๆหรือนอกใจบางในครั้งก่อนมานั้นอาจเป็นนิสัยผมเอง >แต่ส่วนลึกผมก็รักไอ้วิว ใช่ผมรักไอ้วิว >ความเลือนรางของใบหน้าไอ้วิวค่อยๆหายไปๆ >ตื่นมาตอนเช้า ผมรีบไปเรียนต่อที่คณะ วันนี้ยุ่งได้ทั้งวัน >แต่ไม่ขอเล่าตรงนี้นะครับ เดี๋ยวจะพาลเบื่อไปเปล่าๆ >5โมงเย็นขณะที่ผมเดินไปที่จอดรถ แม่ผมโทรมาหาพอดี >ครับแม่ ผมส่งเสียงอ้อนดังที่เคยทำ >อืม อยู่ไหนลูก แม่เสียงเรียบๆ คงคอนเซปเดิมได้ตลอด >คณะครับ >มาเยี่ยมวิวพร้อมแม่มั๊ยลูก >ได้ครับ อืมแล้วแม่อยู่ไหนแล้ว >ตอนนี้แม่อยู่ที่ฝ่ายการ >ครับ เดี๋ยวเจอกันที่ไหนดีครับ >ที่ฝ่ายก่อนแล้วกันนะ คอยแม่ก่อน >ครับ >ผมวางสายจากแม่ไม่ทันถึง2วินาที น้องแตงก็โทรมาหาผม >พี่บอส ไปกินข้าวกันค่ะ เสียงน้องแตงสดใส >อืม พี่ต้องไปเยี่ยมเพื่อนอ่ะ พอดีไม่สบายนิดหน่อย >เอ้าจริง หรือค่ะ อืมแตงไปเป็นเพื่อนม่ะอ่ะพี่ >เดี๋ยวเสร็จจากเยี่ยมเพื่อนก็ไปกินข้าวต่อเลยไง >ได้ ผมเผลอปากพูดไปด้วยความเคยชินที่ไม่เคยปฏิเสธเธอ >เดี๋ยวเจอกันที่หน้าโต๊ะยามนะค่ะ >น้องแตงวางสายทันทีที่พูดจบ ผมเดินหอบของเต็มมือมาที่นัดกันไว้ >ตอนนั้นลืมนึกไปว่าผมจะไปพร้อมแม่ผมและอาจมีพ่อด้วย >พูดง่ายๆคือผมจะไปกับครอบครัวผม >และอีกอย่างน้องแตงเองก็ยังไม่รู้ว่าคนที่จะไปเยี่ยมคือใคร >สักครู่น้องแตงมาถึง เราทักทายกันเล็กน้อย >และผมก็บอกเธอว่าผมจะไปเยี่ยมไอ้วิวกับครอบครัวผม >ที่ผมบอกเช่นนี้ก็แค่อยากให้เธอรู้ข้อมูลและตัดสินใจก่อนที่จะสายไปกว่านี้ >แต่ดูๆเหมือนน้องแตงจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก >แบบว่ามาแล้วก็ไม่อยากเสียเที่ยวหรืออาจรู้สึกเกรงใจผมที่จะปฏิเสธเมื่อต้องเจอครอบครัวผม >เธอจึงบอกว่าค่ะ แตงจะไป >ที่หอผู้ป่วยพิเศษ ผม แม่ พ่อ และน้องแตงเข้าไปเยี่ยมไอ้วิวกัน >ในห้องนั้นมีเพียงป้าละม้าย >ส่วนลุงชีพนั้นลงไปซื้อของใช้บางอย่าง >ป้าละม้ายเมื่อเห็นแม่ผมมาก็ดึงมือแม่ผมไปคุยที่ข้างๆระเบียง >ผมได้ยินว่าเรื่องที่คุยกันนั้นป็นเรื่องที่ฝ่าย >ผมเลยไม่สนใจฟัง >ผมจับมือไอ้วิวที่หลับอยู่ มือมันเย็นๆ หน้ามันช้ำดำเหมือนเดิม >ตัวยังร้อนเหมือนเดิม ผมเห็นแล้วใจมันห่อเหี่ยวครับ >ตอนนี้ผมลืมไปเลยว่าพาน้องแตงมาด้วย >เห็นอีกทีก็ตอนที่ป้าละม้ายเข้ามาทักกึ่งเล่นกึ่งจริงว่า > แหม พาว่าที่ลูกสะใภ้มาด้วย อิๆๆเสียงพาละม้ายหัวเราะ >(ดูป้าละม้ายไม่เครียดเรื่องไอ้วิวป่วยเลยหรืออาจเฉยๆเพราะเจอมาเยอะ) >แม่ผมจ้องตา ป้าละม้าย แล้วพูดขึ้น เค้าชื่อแตง >เรียนพยาบาลด้วยเธอ >เอ้าจริง ดีแล้วหนู เสียงป้าละม้ายชม >แล้วสาวๆเค้าก็ทักทายพูดคุยกันไปเรื่อย ส่วนพ่อผมก็นั่งมอง >แจมไปด้วยบางครั้ง น้องแตงดูอึดอัดอีกครั้ง >ขณะเดียวกันนั้นไอ้วิวก็ตื่นขึ้นมา มันเห็นทุกคน >ที่มาเยี่ยมไม่เว้นแม้แต่น้องแตง >นี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้วิวได้เจอกับน้องแตง >ไอ้วิวมองน้องแตงแล้วมองมาทางผม แต่ผมกลับหลบตามันทันที >แม่ผมเดินมาหาไอ้วิวแล้วลูบหน้าลูบผมสอบถามอาการ มีพ่อยืนข้างๆ >อีกฝั่งของเตียงเป็นป้าละม้าย ส่วนผมนั้นเดินปลีกออกไปนอกห้อง >มีน้องแตงเดินตามมา >คนนี้คือพี่วิวหรอค่ะ น้องแตงถามผม >ครับ ผมตอบน้องแตงอย่างสารภาพ >แตงเจอบนวอร์ดบ่อยค่ะ พี่เค้าน่ารักดี >แตงเคยช่วยพี่เค้าทำแผลให้ผู้ป่วยด้วย >หรอ ครับ ผมรับฟัง >ค่ะ เพิ่งรู้ว่าเพื่อนพี่บอสนะเนี้ยะ >ครับ เพื่อนสนิทพี่เอง >เอ้าบอส มาเยี่ยมวิวหรอลูก เสียงลุงชีพทักมาแต่ไกล >ผมหันไปมองตามเสียงนั้น >ไปๆเข้าไปในห้องกัน นี่ลุงซื้อของกินมาเยอะเลย มากินด้วยกัน >ลุงชีพโอบไหล่ผมและออกปากชวนน้องแตงเข้ามาในห้องอีกครั้ง >ในห้องตอนนี้ไอ้วิวลุกขึ้นนั่งได้แล้วดูหน้ามันซีดๆเพลียๆ >ก่อนที่ผมจะเดินไปคุยกับมันอีกครั้งนั้น >ป้าละม้ายจับมือผมให้นั่งลงใกล้ๆเพื่อจะสอบถามเรื่องทะเลาะกันที่น้ำตกโตนงาช้าง >ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผู้ใหญ่ฟัง ในขณะนั้นผมเห็นน้องแตง >ไปยืนคุยกับไอ้วิวข้างเตียง ดูทั้ง2 คนสนิทกันดีจัง >แต่ผมอาจคิดมากไปก็ได้ เค้าคุยกันในฐานะคนรู้จักหรอก >ใจหนึ่งห้ามอีกใจหนึ่ง เล่าเสร็จ >ก็ถึงคิวแม่ผมที่เทศนาผมอีกรอบ เห้อออออออ >กลับจากเยี่ยมไอ้วิว พ่อก็ชวนเราไปกินข้าวเย็นกันต่อ >มีน้องแตงไปด้วย >ในตอนนี้ดูน้องแตงไม่อึดอัดแล้วดูเธอจะเข้าได้ดีกับพ่อผม >อาจเพราะบุคลิกพ่อด้วยมั้ง ที่เป็นมิตรกับทุกคน >ส่วนแม่นั้นน้องแตงดูยังเกรงๆอยู่ >หลังจากทานข้าวเสร็จพ่อผมก็ขับรถเวียนไปส่งน้องแตงที่หอ >และพาผมกลับบ้านโดยที่ไม่ได้ไปส่งที่หอผม พ่อผมให้เหตุผลว่าลืม >ผมฟังเหตุผลพ่อแล้วก็นะ ขัดใจนิดหน่อยเพราะมันฟังไม่ขึ้น >แต่ก็ไม่อยากจะโวยวายเพราะถ้านอนหอก็เหงาอีก >จึงเริ่มเห็นด้วยกับพ่อ กลับมานอนบ้านดีกว่า >ที่บ้าน เมื่อผมอาบน้ำเสร็จจัดการจะนอน >แม่ผมก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับพ่อผม ผมได้แต่มองท่านทั้ง 2 >แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่ามาไม้ไหนกัน แต่ที่รู้ในตอนนี้คือ >รู้สึกว่าท่านทั้ง 2 นั้นมีท่าทีเปลี่ยนไป >อ่ะ เสร็จธุระแล้วหรอลูก พ่อผมถาม Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.