เมื่อจบ ม.6 ผมได้เลือกสอบเข้าเรียนที่วิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งรับนักเรียนทุน หมายความว่า เมื่อจบจากที่นี้สามารถบรรจุเข้าทำงานได้เลย การเรียนการสอนที่นี้ได้กำหนดระยะเวลาเรียน 2 ปี โดยปีแรกนักเรียนทุนเข้ามาเรียนทฤษฎี เป็นเวลา 6 เดือน และออกไปฝึกปฏิบัติงานอีก 6 เดือน จากนั้นจึงกลับเข้ามาเรียนทฤษฎีอีก 6 เดือน และออกไปฝึกงานอีก 6 เดือน จึงสำเร็จการศึกษารุ่นที่ผมเข้ามาศึกษา มีนักเรียนทุนทั้งหมด 76 คน โดยมาจากภาคกลาง 21 คน นอกนั้นเป็นเด็กใต้ทั้งหมด แน่นอนว่าเมื่อพวกเราเข้ามาเป็นน้องใหม่ ย่อมต้องถูกรุ่นพี่ปี 2 รับน้องใหม่เป็นธรรมดา พวกเราน้องใหม่ปี 1 จะเข้าพักในห้องพักรวม ซึ่งถูกแบ่งเป็นล็อคๆละ 20 เตียง สิ่งอำนวยความสะดวกที่ทางวิทยาลัยจัดให้ประกอบด้วย เตียงพร้อมที่นอนแข็งๆ ส่วนผ้าปูกับหมอนให้จัดหามาเอง พร้อมด้วยตู้ไม้ที่ถูกแสดงความเป็นมรดกตกทอดมาหลายรุ่นอีก 1 ใบ นอกจากจะนอนห้องรวมกันแล้ว ห้องน้ำยังเป็นห้องน้ำรวมอีกด้วยแต่แบ่งเป็นห้องๆประมาณ 20 ห้อง และมีอ่างสำหรับซักผ้า
วันแรกที่พวกเราน้องใหม่เข้ามาในรั้ววิทยาลัยแห่งนี้ หลังจากที่ผู้ปกครองพามารายงานตัวและเข้ามาอยู่ที่หอพักแล้ว ตกเย็นพวกเราก็ถูกรุ่นพี่ให้การต้อนรับน้องใหม่ทันที โดยเรียกน้องใหม่ทั้งหมดให้ลงมาเข้าแถว โดยให้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า 10 นาที ใครลงมาไม่ทันจะถูกลงโทษด้วยการให้ไปวิ่งรอบสนาม พร้อมร้องตะโกนว่า ผมจะไม่สายอีกแล้วครับ กิจกรรมรับน้องในวันแรกใช้เวลาถึง 5 ทุ่ม รุ่นพี่จึงปล่อยให้กลับหอพัก แต่ละคนแทบจะหมดแรง พอประมาณสักเที่ยงคืน ขณะที่ทุกคนกำลังนอนหลับใหล มีรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งเข้ามาสะกิดเรียกน้องใหม่ประมาณ 5 คนลงไปข้างล่าง ซึ่งรวมถึงผมด้วย
พวกเราทั้ง 5 คน ถูกพาไปที่ห้องพักห้องหนึ่งซึ่งมีรุ่นพี่อยู่ 4-5 คน รุ่นพี่คนที่เรียกพวกเรามาได้พูดขึ้นว่า ไม่ต้องกลัวไปไอ้น้องพวกพี่จะพาพวกเอ็งทั้ง 5 คนมาเล่นเกมสนุกสักเล็กน้อย เอาละ พวกเอ็งทั้งหมดถอดกางเกงออกเหลือแต่กางเกงใน ยุ่งละครับพี่น้อง เพราะปกติก่อนนอนผมไม่ชอบนุ่งกางเกงในด้วยซิ พี่ครับ ผมไม่ได้นุ่งกางเกงในมาครับผมพูดเสียงสั่นๆพวกรุ่นพี่หัวเราะฮาขึ้น ใส่หรือไม่ใส่ก้อต้องถอด ใครไม่ถอดโดนอัด
พวกเราทั้งรีบถอดกางเกงออกทันที เฮ้อ ไม่แฟร์นี่หว่า เพื่อนมึงไม่ได้นุ่งกางเกงในอยู่คนเดียว ดังนั้นพวกมึกทั้งหมดที่เหลือถอดกางเกงในออกด้วย แล้วเข้าไปอยู่ในตู้นั่นแต่ละคนต้องจำใจถอดกางเกงในออก ผมแอบชำเลืองมอง บางคนก็ห้อยเป็นพวงแต่ออกอาการเสียวนิดหน่อย ในขณะที่อีกคนหดสั้นเหมือนหัวเต่าในกระดอง ก็ใครจะมีอารมณ์ได้ละครับ รุ่นพี่คนเดิมชี้ให้พวกเราเข้าไปในตู้เสื้อผ้าซึ่งภายในเป็นเพียงตู้เปล่าซึ่งมีจำนวน 5 ใบเท่ากับพวกเราเลย พวกมึงเข้าไปอยู่ในตู้นั่น กูจะล๊อคกุญแจตู้ ทีนี้พวกมึงฟังคำสั่งให้ดี ให้พวกเอ็งเอาค_วย ลอดผ่านรูออกมา ผมสังเกตเห็นรูขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 2 นิ้ว ซึ่งมีแสงจากข้างนอกเล็ดลอดเข้ามา ใจผมสั่นอย่างกะกลองเพล เพราะไม่รู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ใครไม่เอาออกมา กูจะขังให้อยุ่ในตู้นี้จนถึงเช้าเลยนะโว๊ย
เอาละวะ เป็นไงเป็นกัน ผมจึงค่อย ๆ แหย่ท่อนเอ็นของผมลอดผ่านรูนั้น บอกตามตรงเลยว่ามันเสียวไปหมด ผมเชื่อแน่ว่าคนอื่น ๆ ก็คงเหมือนผม สักพักผมรุ้สึกเหมือนกับมีใครใช้ลิ้นเลียบริเวณปลายท่อนเอ็นของผม ขณะเดียวกัน ตู้ข้าง ๆ ผมก็เริ่มมีเสียงครางจากบรรดาเพื่อน ๆ ด้วยความเสียว เจ้าใบ้ผมเริ่มโป่งพองและยืดยาว เจ้าของชิวหาพาเพลิน ก็เริ่มบรรเลงใช้เพลงปากเป่าปี่อย่างผู้ชำนาญการ พวกเราแต่ละคนร้องครางกันถ้วนหน้า ผมงี้แทบเข่าอ่อนด้วยความเสียว ผมยอมรับเลยว่าคนที่กำลังสโมคให้ผมเก่งชำนาญมากเลยทีเดียว ทั้งดูดทั้งเม้น ทั้งขบกัดเบา ๆ ทั้งเลีย ซิ๊ด โอ๊ย ๆ ๆ ผมจะแตกแล้วครับคนที่ดูดค_วยให้ผมก็เร่งจัวหวะทั้งดูดทั้งเม้นจนกระชับแน่นไปหมด ผมเองก็เด้งกระแทกตุ้จนกระทั่งน้ำว่าวน้ำกระฉูดใส่ปาก ไหลทะลักยังกะเขื่อนแตก ในขณะที่เพื่อน ๆ ตู้ข้าง ๆ ก็เริ่มกระแทกกระทั่นเร่งจังหวะความเสียวเหมือนกัน บางคนก็เสร็จไปก่อนผม
เมื่อเสร็จกิจ รุ่นพี่ก็มาไขกุญแจ พาพวกเราทั้ง 5 คนมาส่งที่หอพัก พร้อมกำชับว่าอย่าบอกให้ใครรู้ ไม่งั้นจะโดนทำโทษ คืนนั้น ผมหลับอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงเลยครับ
