ด้วยความห่วงพะวงที่จะช่วยเหลือลูกศิษย์รักให้พ้นจากพันธนาการ........ครูบิ๊กจึงลืมสังเกตสีหน้าท่าทีหวาดกลัวอย่างลนลานของไอ้แนทที่กำลังมองข้ามไหล่มันไป................................. โครม.... เป็นเสียงสุดท้ายที่ครูบิ๊กได้ยิน ความรู้สึกเจ็บชาจากการกระแทกของวัตถุแข็งพุ่งปราดมาบริเวณ ท้ายทอยก่อนที่สติสัมปชัญญะทั้งหมดจะดับวูบไป
ไม่แน่ใจว่า เวลาผ่านไปเท่าได้ ครูบิ๊กค่อยๆ ขยับเปลือกตาให้แสงสว่างสลัวๆ จากหลอดนีออนสาดส่องลงมายังโลกแห่งความมืดมิด
ครูบิ๊กกระพริบตาถี่ๆ และสบัดหัวเพื่อขับไล่ความมึนงง และพยายามเรียบเรียงความทรงจำว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง
ใช่แล้ว นี่ไม่ใช่ภาพของความฝัน.................เลนส์ม่านตามันเบิกกว้างขึ้นเพื่อรับรู้เหตุการณ์เบื้องหน้าได้ชัดๆ แต่สิ่งที่มันกำลังเผชิญกลับเป็นดุจดั่งความฝัน........ฝันร้ายที่สุดในชีวิตของมัน
สายลมเย็นยามค่ำคืนที่ปะทะกับผิวหนังทำให้ครูบิ๊กรู้ตัวว่าตอนนี้ ร่างกายของมันเปลือยเปล่าเหมือนทารกแรกเกิด ไม่มีเสื้อผ้าเหลือติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว มันพยายามขยับตัว แต่ก็พบว่า ในขณะนี้ มันอยู่ในสภาพที่ไม่แตกต่างไปจากไอ้แนทเท่าใดนัก
มันก้มลงมองพื้นโคลนแฉะและส่งกลิ่นอันไม่พึงปราถนาที่อยู่ห่างจากใบหน้าไป ไม่ถึงคืบ มันพยายามขยับตัวอีกครั้ง ก็พบว่า ตัวของมันกำลังลอยคว้างอยู่ในอากาศ โดยมีเชือกยาวห้อยมาจากหลังคาตรึงมือที่ไขว้หลังไว้แน่น แต่เรือนร่างที่แกว่งไกวไปตามลมก็ลอยอยู่ไม่ห่างจากผิวดินมากนัก ส่วนหัวท่อนควยอันใหญ่ยาวห้อยระไปตามผิวหน้าดินที่เต็มไปด้วยขี้โคลนเหลวสีน้ำตาลดำสกปรกเลอะเทอะ
รู้สึกเป็นไงบ้างคร้าบบบบ ครูบิ๊กสุดที่รักของผม นี่ รู้มั้ยว่า ตัวครูหนักมากเลยกว่าผมจะแบกมาถึงที่นี่ได้ ผมงี้เหนื่อยแทบแย่
เสียงแหบพร่าที่คุ้นเคยดังขึ้นเหนือหัว ทำให้ครูบิ๊กเงยหน้าขึ้นมองอย่างแค้นใจ
ไอ้สัตว์จอม นี่มึงทำอะไรกูวะ มึงปล่อยตัวกูเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นน่าดู ฮี่มมมมม......
ครูภารโรงเฒ่ายืนจับราวไม้ที่กั้นเป็นแนวยาวรูปวงกลมล้อมรอบอยู่เหนือคอกโคลนตมแห่งนี้
ฮ่าฮ่าฮ่า ปล่อยให้โง่เหรอครับเจ้านาย ตอนนี้ ก็น่าดูอยู่แล้วนี่ครับ แบบว่า ดูไม่จืดเลยทีเดียว
ไอ้สัตว์ ไอ้วิปริต นี่มึงคิดจะทำอะไรกับกู............
หึหึหึ ยังคงมุทะลุหยาบคายอยู่เหมือนเดิมนะครับ ช่างไม่ดูตัวเองซะเลยว่าอยู่ ในสภาพไหน ไอ้บิ๊กหน้าโง่ ถุย...... ไอ้จอมสำรากออกมาก่อนขากเสลดเข้าใส่เต็มใบหน้าของครูบิ๊กที่ไม่สามารถจะหลบได้ทัน !
ผิวหน้าของมันสัมผัสได้ถึงกลิ่นเหม็นหื่นและความเหนียวเหนอะหนะของเหลวสีเขียวข้นปนน้ำตาลที่เปรอะเปื้อนกระจายทั่วใบหน้าอันคมสัน
ความรู้สึกของครูบิ๊กในตอนแรกคือความรู้สึกช็อคด้วยความตื่นตะลึงเพราะไม่คิดว่า ฐานะครูอย่างมันจะประสบกับการกระทำที่ดูหมิ่นเหยียดหยามเช่นนี้จากภารโรงชั้นต่ำอย่างไอ้จอม ต่อมา ความรู้สึกนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธเกรี้ยวจนตัวสั่นเทิ่ม ครูบิ๊กเริ่มใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีดิ้นรนอย่างรุนแรงให้หลุดพ้นจากการพันธนาการอันน่าอัปยศนี้ พร้อมกับตะโกนด่าด้วยน้ำเสียงอันกราดเกรี้ยว
อ๊ากกกกกกกก............. ปล่อยกูเดี๋ยวนี้ ไอ้สัตว์ กูบอกมึงให้ปล่อยกู แน่จริง มึงมาสู้กันกับกูตัว ต่อตัวแบบลูกผู้ชายสิวะ
เสียงแผดก้องของครูบิ๊กดังสะท้อนไปทั่วคอกไม้ที่คับแคบผสมผสานกับเสียงหัวเราะอันน่าขนลุกของภารโรงเฒ่า...ทำให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นดูราวกับหนังสยองขวัญสั่นประสาทของฮอลลีวูด
แม้จะดิ้นจนสุดแรงเกิด.....ก็ดูเหมือนว่าเป็นความพยายามที่ไร้ผล เพราะทำให้เชือกกลับรัดแน่นยิ่งขึ้นไปอีก เส้นเชือกที่มัดร่างใหญ่บึกบึนแกว่งตัวไปมาอย่างรุนแรงราวกับเรือที่ต้องพายุที่ถาโถมเข้าใส่อย่างรุนแรง
ไอ้จอมเฝ้ามองดูเหยื่อของมันที่สบัดตัวดิ้นรนไปมาอย่างสิ้นหวัง และค่อยๆ อ่อนแรงลงเรื่อยๆ เหงื่อของครูบิ๊กไหลโซมกายปะปนไปกับเลือดที่ไหลซึมมาจากรอยบาดของคมเชือกที่ฝังลึกเข้าไปในเนื้อของครูพละหนุ่ม
เอาล่ะ หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว คราวนี้ กูจะให้บทเรียนที่มึงจะจดจำไปตลอดชีวิต ซึ่งยังถือว่าเล็กน้อยเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่มึงทำกับกูตลอดมา
สิ้นเสียงของไอ้จอม มันก็เอี้อมมือไปจับคันโยกเหล็กสีเขียวที่ติดผนังคอกแล้วดึงลง...................
ท่อพลาสติกขนาดใหญ่ที่อยู่มุมคอกทั้งสี่ต่างส่งเสียงคำรามกึกก้องแล้วพ่นกากอาหารออกมาตามท่อราวกับลาวาสีเหลือง ซึ่งราดรดไปตลอดร่างเปลือยของครูบิ๊ก มันไหลหยาดเยิ้มไปทั่วตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะหยดลงบนพื้นโคลนดังตี๋งๆ
หึหึหึ ไม่ต้องห่วง อีกประเดี๋ยว พรรคพวกกูจะทำให้มึงสะอาดเอี่ยมอ่องเอง
แล้วคันโยกสีแดงที่อยู่ติดกันก็ถูกดึงตามลงมาด้วยความรวดเร็ว
ประสาทหูของครูบิ๊กสัมผัสได้ถึงเสียงร้องตะกุยตะกายอย่างดีใจของสัตว์เดรัจฉานจำนวนมากที่รอการปลดปล่อยอยู่ภายในกรงไม้ที่ปิดทึบ ในไม่ช้า.....ประตูไม้รอบคอกถูกดึงขึ้นอย่างช้าๆ ส่งเสียงดังครืดคราดด้วยกลไกอัตโนมัติ..........
ครูบิ๊กพยายามเพ่งมองฝ่าสายน้ำตกของเศษอาหารออกไปมองสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ข้างหน้า แล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความสะพรึงกลัวอย่างจับจิต
ฝูงสัตว์สีชมพูโบกสะบัดหางสั้นๆ ไปมา ก็กรูกันออกมาจากช่องคอกเข้ามารุมล้อมอยู่รอบๆ ตัวครูพละหนุ่มผู้เคราะห์ร้าย
สัตว์ชั้นต่ำที่มนุษย์เรียกเพราะๆ ว่า สุกรหรือหมู ต่างตะเกียดตะกายเบียดเสียดกันเพื่อแก่งแย่งอาหารกันอย่างชุลมุน เมื่ออาหารบนพื้นหมดลง พวกมันก็หันมาจัดการกับเศษอาหารที่ติดอยู่บนเนื้อตัวของครูบิ๊กทันที
ครูบิ๊กมองอย่างสยดสยองยามที่มันแลบลิ้นยาวออกมาเลียไล้ไปตามเนื้อตัวในทุกส่วนสัด ไม่เว้นแม้แต่เจ้าไส้กรอกยักษ์และพวงไข่พองใหญ่ประจำตัวที่ห้อยโตงเตงอยู่
ครูบิ๊กหลับตาลงเมื่อรู้สึกได้ถึงลิ้นสากๆ กวาดไปทั่วร่างครั้งแล้วครั้งเล่า และมีบางครั้งที่ครูบิ๊กถึงกับร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดเมื่อฟันคมของฝูงสัตว์ชั้นต่ำเหล่านี้ขบกัดจนปรากฏเป็นแผลสดๆ ไปทั่วผิวหนัง บางตัวก็กัดทิ้งที่กลุ่มขนตามร่างกายอย่างเมามันจนเป็นแผลเลือดออกซิบๆ แต่ฝันร้ายครั้งนี้เพิ่งเริ่มต้น.....เมื่อครูบิ๊กรู้สึกได้ถึงการโจมตีที่พุ่งเข้ามาที่อวัยวะเบื้องล่างสุดของตัวเอง
นับเป็นภาพเหตุการณ์ที่น่าขนลุกขนพอง............เมื่อฝูงหมูทุกวัยทุกขนาดร่วมสิบตัวต่างกลุ้มรุมยื้อแย่งกันไปที่จุดยุทธศาสตร์เบื้องล่างจนท่อนควยยักษ์หายไปจากสายตา
แต่นับว่า ควยของครูบิ๊กคงประกอบกรรมดีสะสมมาแต่ชาติปางก่อน จึงถูกแค่ดูดเลียตลอด ลำควย พร้อมกับแทะเล็มเบาๆ พอเป็นพิธี กลุ่มหมอยเปียกโชกด้วยน้ำลายและเศษอาหาร พวงอัณฑะทั้งสองขยับขึ้นลงไปมาราวมีชีวิตจากการดูดดุนของฝูงหมูเหล่านี้
และแล้วสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น.......................
