เย็นวันศุกร์ ขณะที่ผมกำลังเดินหาซื้อของกินอยู่ที่ตลาดมะกรูด"น้องกันตพลหรือเปล่าครับ?" ผู้ชายอายุประมาณ 23-25 ปี เอ่ยถามผม ผู้ชายคนนี้หน้าตาดี(ออกไปทางหนุ่มเจ้าสำอางค์มากกว่า) รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวดูสะอาดสะอ้าน ทรงผมรองทรง แต่งตัวคล้ายพนักงานอ๊อฟฟิต ใส่เสื้อเชิ้ตสีอ่อน ผูกเน็กไทด์ กางเกงสเล็คสีดำ รองเท้าหนัง
"ใช่ครับ" ผมตอบคำถามแบบงงๆ (รู้จักชื่อตรูได้ยังไง? แล้วตรูไปเจอไปรู้จักกับพี่รูปหล่อคนนี้ตอนไหนหว่า?)
"ได้อะไรติดไม้ติดมือไปกินบ้าง?" พี่รูปหล่อมองดูถุงหิ้วพลาสติกในมือผม
"ข้าวยำกับจำปาดะทอด" ผมตอบไปงงไป พร้อมถามต่อด้วยสีหน้าท่าทางครุ่นคิด "ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่า พี่กับผมเคยเจอกันตอนไหน รู้จักกันได้อย่างไร? ผมพยายามนึกแล้ว แต่ยังนึกไม่ออก ผมยิ่งความจำไม่ดีอยู่ด้วย อย่าถือสาที่ผมจำอะไรไม่ได้"
"มาคนเดียวหรือครับ? รีบไปไหนหรือเปล่า? ยืนคุยกันตรงนี้ เดี๋ยวจะเกะกะทางเดินและหน้าร้านของแม่ค้า พี่ว่าเราไปนั่งที่ร้านกาแฟตรงหัวมุมถนนดีไหม พี่จะได้อธิบายให้ฟัง" พี่รูปหล่อกล่าวเชิญชวน
ถ้าพี่เสนอ มีหรือที่ผมจะไม่สนอง (เพราะเห็นว่ารูปหล่อนะนี่ ผมถึงยอมใจง่ายตอบตกลง)
"จำพี่ไม่ได้จริงหรือครับ?" พี่รูปหล่อทวนคำถามเดิม
"ไม่ได้ครับ" ผมตอบแบบสั้นๆอย่างมั่นใจ (ก็ใครมันจะไปจำได้ละ ถ้าตรูจำได้ป่านนี้ตรูร่ายยาวไปแล้ว)
"ตอนที่น้องไปทำบัตรเอทีเอ็มที่ธนาคาร แล้วพี่เข้ามาช่วยพนักงานคนที่ทำเรื่องให้น้อง พนักงานคนนั้นก็ผ่านเรื่องของน้องมาให้พี่เป็นคนจัดการ จำได้หรือยังครับ?"
"อ๋อ
จำได้แล้ว ผมต้องขอโทษด้วยอีกรอบนะครับ ผมนี่แย่จริงๆ พี่จำผมได้ แต่ผมกลับจำพี่ไม่ได้เลย" ผมยกมือไหว้ขอโทษพี่รูปหล่อ (ความจำสั้นจริงๆนะตรู ใช่แล้ว
ตอนนั้นผมดันทำบัตรเอทีเอ็มหัก เลยต้องมาขอทำบัตรใหม่ที่ธนาคาร)
"ไม่ต้องขอโทษขอโพยขนาดนั้นก็ได้" พี่รูปหล่อรีบรับไหว้อย่างรวดเร็ว
"พี่ชื่ออะไรครับ?"
"ทวีป"
"ชื่อเพราะจังครับ" ผมกล่าวชม
"คงไม่เพราะเท่าชื่อน้องหรอกครับ" พี่ทวีปส่งยิ้มหวาน พร้อมทั้งจ้องหน้าผม
ผมรู้สึกเขินจนทำอะไรไม่ถูก
"น้องกันตพลเป็นคนเหนือใช่ไหมครับ?" พี่ทวีปยิงคำถามต่อ
"ครับ พี่นี่รู้ดีจริงๆนะ ไม่ต้องเรียกผมเต็มยศขนาดนั้นหรอกครับ เรียกผมว่า กันต์ เฉยๆดีกว่า เล่นเรียกชื่อเต็มขนาดนี้ ผมเขินแย่" ผมพูดโดยไม่สบตาฝ่ายตรงข้าม
"พี่จำมาจากตอนที่ทำเรื่องบัตรเอทีเอ็มให้น้องกันต์นั่นแหละ บังเอิญเห็นรายละเอียดจากแบบฟอร์มที่น้องกันต์กรอกเอาไว้กับทางธนาคาร พี่เป็นคนความจำค่อนข้างดี เลยเก็บรายละเอียดได้พอสมควร"
"ความจำดีและช่างสังเกตขนาดนี้ น่าจะไปทำงานเป็นสายลับมากกว่าทำงานธนาคารนะครับ" ผมแซวไปยิ้มไป
พี่ทวีปหัวเราะอย่างชอบใจ
"พี่ทวีปเป็นคนปัตตานีหรือจังหวัดไหนครับ?" ผมถามด้วยความอยากรู้
"เบตง"
"ใต้สุดในสยาม เบตงคงจะสวยและน่าอยู่มากนะครับ พูดถึงเบตงแล้ว ผมนึกออกแค่ตู้ไปรษณีย์ที่ใหญ่ที่สุดเท่านั้น"
"ถ้าหาเวลาว่างพร้อมกันได้ น้องกันต์ไปเที่ยวบ้านพี่นะครับ" พี่ทวีปเชิญชวนด้วยสายตาเคลือบน้ำตาล
ผมได้แต่ยิ้มๆ (ก็มันเขิน)
"อ้าว
เงียบไปเลย" พี่ทวีปยิ่งจ้องหน้าผมมากขึ้นอีก
"น้องกันต์เรียนปีไหน? คณะอะไรครับ?" พี่ทวีปยังคงซักประวัติผมต่อไป
"ผมไม่ได้เรียนอยู่ปัตตานีครับ ผมเป็นนักศึกษาโครงการแลกเปลี่ยนจากมหา'ลัยอื่น แค่เทอมเดียวเอง เดี๋ยวเทอมหน้าก็กลับไปเรียนที่มหาลัยเดิมแล้ว" ผมตอบแบบคร่าวๆ
"ครับ เย็นนี้น้องกันต์ว่างหรือเปล่า?" พี่ทวีปรีบตัดบทถามอย่างรวบรัด
"ครับ" ผมตอบแบบประหยัดคำพูด
"น้องกันต์มาที่ตลาดนี้ยังไง?"
"รถป๊อกๆจากมหา'ลัยครับ"
"คงไม่รังเกียจนะ ถ้าพี่จะชวนไปนั่งรถเล่นชมเมืองและทานข้าวด้วยกันที่บ้านพี่ หลังจากนั้นพี่จะขับไปส่งน้องกันต์ที่มหา'ลัยเองครับ ไม่ต้องห่วง"
"ครับ" ผมยังคงตอบแบบสั้นๆ (คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกัน วันนี้วันศุกร์ ถ้ารีบกลับมหาลัยก็ไม่รู้จะทำอะไรดี อยู่ในห้องก็ทั้งเซ็งและเบื่อ แซยิด + เล๊ะ + ดุล ต่างกลับบ้านกันหมด เหลือแต่ตรูอยู่ห้องคนเดียว สู้ไปกับพี่ทวีปดีกว่า พี่เขาอุตส่าห์เสนอซะขนาดนั้น ตรูต้องสนองให้หายอยากซะหน่อย อิ อิ)
บ้านของพี่ทวีปอยู่ไม่ไกลจากตลาดมะกรูด ลักษณะของบ้านเป็นบ้านแบบทาวน์เฮ้าส์ 2ชั้น 2ห้องนอน 2ห้องน้ำ
พี่ทวีปอยู่ที่ปัตตานีคนเดียว ส่วนครอบครัว(พ่อ แม่ พี่ น้อง) อยู่ที่เบตง
ระหว่างที่ผมกับพี่ทวีปกำลังรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ที่โต๊ะอาหารที่ตั้งอยู่ติดหน้าต่าง หน้าบ้าน ทันใดนั้นฝนก็ตกลงมาโดยที่ก่อนหน้านี้ไม่มีเค้าว่าฝนจะตกแต่อย่างใด (ฝนฟ้าช่างเข้าใจตกได้เวลาจริง)
"ฝนท่าทางตกหนัก คงอีกนานกว่าจะหยุด น้องกันต์ไม่รีบกลับใช่ไหม? กินข้าวเสร็จแล้ว อยู่ดูวีดีโอกับพี่ก่อน พี่เช่าหนังมาเยอะมาก" พี่ทวีปยิ้มพร้อมกับสีหน้าแบบมีเลศนัย
"ครับ" ผมรับคำ
หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อยได้ประมาณ 40 นาที ผมก็มานั่งเอนหลังอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก ส่วนพี่ทวีปนั้น กำลังเปิดโทรทัศน์และเครื่องเล่นวีดีโอ
"หนังอะไรครับพี่?" ผมแกล้งถามด้วยท่าทางที่ตกใจ
"น้องกันต์ชอบดูไหมครับ?" พี่ทวีปถามไปยิ้มไป
ผมใช้สีหน้าท่าทางสื่อภาษาแทนคำตอบ
หนังที่พี่ทวีปเปิดให้ผมดูคือ หนังโป๊ชาย-หญิง (กะจะปลุกให้ตรูมีอารมณ์ด้วยการดูหนังโป๊ เข้าใจคิดนะ)
ระหว่างที่กำลังนั่งดูหนัง พี่ทวีปพยายามกระเถิบเข้ามานั่งใกล้ผมทีละนิดๆ ผมรู้ทั้งรู้แต่แกล้งนิ่งเฉยๆรอดูความเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม
"น้องกันต์เคยมีอะไรกับใครแบบในหนังหรือยังครับ?" พี่ทวีปเปิดประเด็นถามอย่างตรงไปตรงมา
"ครับ แต่เป็นอีกแบบหนึ่ง" ผมตอบแบบให้ฝ่ายตรงข้ามคิดเอาเอง
"ยังไง? พี่ไม่เข้าใจ?" พี่ทวีปทำหน้างงๆ
"อย่างนั้นละครับ ถ้าพี่ไม่เข้าใจ ผมก็ไม่บอก" ผมเริ่มทำหน้ายั่วยวนฝ่ายตรงข้าม
"มีอารมณ์หรือครับ เห็นเป้าตุงเชียว" พี่ทวีปจ้องไปที่เป้ากางเกงผม
ผมยิ้มแบบอายๆ แต่พอมาถึงตรงนี้แล้ว จะมัวมานั่งเหนียมอายอยู่ มันก็ดูแอ๊บแบ๊วแบบแสแสร้ง ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เอาให้มันสุดๆไปเลยละกัน ไม่ได้รีดน้ำออกมาหลายวันแล้ว ตอนนี้โอกาสมา จะมัวช้าอยู่ใย
"พี่ช่วยผมได้หรือเปล่า?" ผมพูดออกมาตรงๆ
พี่ทวีปใช้มือลูบคลึงที่เป้ากางเกงผมอย่างไม่รีรอ จากนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้าง ค่อยๆปลดเข็มขัด ปลดกระดุม รูดซิบกางเกงผมออก และถลกกางเกงพร้อมกับกางเกงในของผมออกไปพร้อมกัน
"ของน้องกันต์ใหญ่เกินตัวจริงๆ แถมยังขนดกดำอีก" พี่ทวีปค่อยๆใช้มือถอกปลายหนังอุ้มองคชาติของผมออกอย่างช้า
แท่งตอปิโดของผมค่อยๆขยายขนาดและแข็งชูชันขึ้นทันที
พี่ทวีปจูงมือผมเดินขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบน เมื่ออยู่ในห้องนอนแล้ว พี่ทวีปค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเปลือยเปล่า
อาวุธประจำกายของพี่ทวีป หัวปิดแบบเปิดถอกออกไม่ได้ ส่วนขนาดนั้นไม่เล็กไม่ใหญ่ มีขนขึ้นประปรายที่หัวหน่าว
พี่ทวีปจัดการถวายบัวให้ผมอย่างชำนาญงาน การใช้ลิ้น ลงลิ้น ลากลิ้นของพี่เขา พริ้วไหวได้จังหวะดีจริงๆ ผมครางออกมาอย่างไม่หยุดปาก แถมยังกระเด้าเพื่อให้แท่งตอปิโดของผมเข้า-ออกในปากของพี่เขาอย่างเต็มสปีด
นอกจากพี่ทวีปจะนั่งคุกเข่าถวายบัวให้ผมแล้ว พี่เขายังใช้มือสาวว่าวให้ตัวเองอีกด้วย
"ผมขอเอาตูดพี่ได้ไหมครับ?" ผมถามออกมา
"ครับ" พี่ทวีปตอบอย่างเต็มใจ
พี่ทวีปเดินเข้าหยิบเจลหล่อลื่นและถุงยางอนามัย ที่อยู่อีกห้องหนึ่ง จากนั้นก็แกะซองและคลี่ถุงยางครอบใส่แท่งตอปิโดของผม และบีบเจลหล่อลื่นชะโลมที่ปากถ้ำทองของตัวเอง
เมื่อทุกอย่างพร้อม ผมค่อยดันแท่งตอปิโดเข้าปากถ้ำทองของพี่ทวีปอย่างช้าๆ เมื่อเข้าได้มิดด้ามแล้วก็ค่อยๆซอยเข้าๆออกอย่างเป็นจังหวะจะโคน จากนั้นถึงค่อยเพิ่มความเร็ว
รูตูดของพี่ทวีปไม่ค่อยฟิตและตอดแท่งตอปิโดของผมเท่าไหร่ (หลวมกว่าของพี่ต่อมาก สงสัยคงจะผ่านสมรภูมิมาอย่างโชกโชน) จนผมต้องกระเด้าอย่างแรงๆถี่ๆ ถึงจะรู้สึกได้ถึงความเสียวซาบซ่าน
ผมกระเด้าอยู่ประมาณเกือบๆ 20 นาที พี่ทวีปก็สาวว่าวให้ตัวเองจนน้ำแตก (ลืมบอกไปว่า เอากันในท่าโก่งโค้งหันหลัง หรือท่าหมา นั่นเอง) 3 นาทีให้หลัง ผมก็หลั่งน้ำอสุจิออกมา
คืนนั้นพวกเราต่อกันอีก 2 ยก จนเผลอหลับไปทั้งคู่
ผมรู้สึกปวดฉี่ เลยตื่นขึ้นมากลางดึก ไม่รู้ว่าเวลาเท่าไหร่ ผมไม่อยากเปิดไฟเพราะพี่ทวีปกำลังหลับอยู่ เกรงใจพี่เขา เลยอาศัยวิธีคลำทางท่ามกลางความมืด เพื่อเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องน้ำ
พอปิดประตูห้องนอน ผมพยายามหาสวิตซ์ไฟตรงทางเดินไปห้องน้ำ หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ด้วยความที่เพิ่งตื่นเลยเกิดอาการสะลึมสะลือ เดินเข้าไปยังห้องอีกห้องหนึ่ง โดยคิดว่าเป็นห้องน้ำ
ผมเปิดประตูห้องและคลำหาสวิตซ์ไฟตรงผนังข้างประตู พอไฟเปิดเท่านั้น ผมถึงกับหายสะลึมสะลือทันที ตาสว่างโดยอัตโนมัติ
โอ้
. แม่เจ้า !!!!!!!!
สิ่งที่ผมเห็นในห้องนั้นคือ รูปของพี่ทวีปแต่งหญิงไปประกวดนางงามสาวประเภท2 ตามเวทีต่างๆ และถ่ายเล่นๆโพสท่าเป็นนางแบบ รูปพวกนั้นติดอยู่ตามฝานังบ้าง ใส่กรอบโชว์ตามชั้นต่างในตู้โชว์บ้าง
นอกจากนั้นแล้ว ยังมีมงกุฏ ถ้วยเกียรติยศนางงาม วิกผมทรงต่างๆ ผ้าพันคอขนเฟอร์หลากสี รองเท้าบู๊ต และรองเท้าส้นสูง ตั้งไว้ตามชั้นต่างๆในตู้โชว์
รสนิยมของผม ชอบเกย์ที่เงียบๆไม่แสดงออกมากกว่า ถ้าจะออกสาวก็พอรับได้ แต่ต้องออกนิดๆ พอดูดีดูน่ารัก อย่าเกินงามมาก ส่วนประเภทสาวแตกร้อยเมตร เปิดสปอร์ตไลท์ แต่งหญิง ผมเห็นแล้วไม่เกิดอารมณ์
ผมกลับเข้ามานอนอย่างเอ๋อๆ เพราะช็อคกับสิ่งที่เห็นในห้องนั้น ผมพยายามนอนห่างๆพี่ทวีปนิดหนึ่ง และพยายามข่มตาหลับจนกว่าจะสว่าง แล้วค่อยว่ากันอีกที
ผมไม่ได้รังเกียจพี่ทวีปเลยแม้แต่น้อย ผมกลับชื่นชมและเคารพในสิ่งที่พี่เขาเป็น แต่ถ้าเรื่องมีเพศสัมพันธ์ละก็ ขอบาย เพราะไม่ใช่สเป็กของผม
ผมตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของพี่ทวีป ผมค่อยๆแกะแขนของพี่ทวีปออกจากตัวผม
"ตื่นแล้วเหรอ? เมื่อคืนน้องกันต์หลับสบายไหม?" พี่ทวีปเอามือขยี้ตา พร้อมทั้งเอียงหัวมาซบที่ซอกคอผม
"ครับ" ผมตอบตามมารยาท
ผมพยายามจ้องมองหน้าพี่ทวีป เพื่อให้คุ้นเคยกับพี่ทวีปในลุ๊คแมนๆแบบนี้ แต่ภาพพี่ทวีปแต่งหญิงก็ยังหลอนผมอยู่จนได้
"น้องกันต์จ้องหน้าพี่แบบจริงจังมาก มีอะไรหรือครับ?" พี่ทวีปทำหน้าสงสัย
"ขี้ตาติดอยู่ตรงขอบตาทั้งสองของพี่ครับ" ผมพูดตลกเพื่อเบี่ยงประเด็น
"เล่นอะไรก็ไม่รู้ ทำเป็นเด็กๆไปได้" พี่ทวีปส่ายหัวอย่างอารมณ์ดี
"ผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ" ผมลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว
"น้องกันต์น่าจะอยู่กับพี่อีกซักคืนนะ ไม่น่ารีบกลับเลย วันนี้พี่กะว่าจะขับรถพาน้องกันต์ไปเที่ยวหาดใหญ่ ไปเที่ยวด้วยกันนะ" พี่ทวีปพูดแกมขอร้อง
"เอาไว้โอกาสหน้านะครับ วันนี้ผมไปไม่ได้จริงๆครับ อยากจะนอนให้เต็มอิ่มซักตื่น พรุ่งนี้ผมต้องตื่นตี5 ไปนราธิวาสกับโครงการที่ผมเข้าร่วม" ผมปฏิเสธ(ตอแหล)อย่างสุภาพ
"ครับผม น้องกันต์รอพี่แป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวพี่อาบน้ำเสร็จแล้วจะขับรถไปส่ง" พี่ทวีปหอมแก้มผมทั้งสองข้าง
ระหว่างทางจากบ้านพี่ทวีปมายังมหา'ลัย ผมยังคงนั่งเงียบ
"น้องกันต์ดูเงียบไปนะครับ ไม่เห็นพูดจาอะไรเลย" พี่ทวีปถามอย่างสงสัย
"แสบจู๋ครับ เมื่อคืนใช้งานหนักไปนิด" ผมพูดแบบติดตลก
พี่ทวีปหัวเราะอย่างชอบใจ
"พี่ครับ ไม่ต้องไปส่งผมถึงหอพักนะครับ จอดส่งผมที่หน้ามหา'ลัยก็พอ ผมต้องซื้อของใช้จุกจิกและก็จะแวะไปหารุ่นพี่หัวหน้าโครงการเพื่อถามเรื่องกำหนดการให้แน่ใจ" ผมแจกสตอให้พี่ทวีปไปทั้งไร่
สาเหตุที่ผมต้องทำแบบนี้ เพราะไม่อยากจะติดต่อหรือสานสัมพันธ์ใดๆทั้งสิ้น พี่ทวีปเป็นคนดีมาก ผมไม่อยากให้พี่ทวีปต้องมาเสียใจหรือเจ็บช้ำน้ำใจเพราะคนอย่างผม ดังนั้นผมจึงขอหยุดเอาไว้แค่นี้
"ได้ครับ ว่าแต่พี่จะเจอน้องกันต์อีกทีเมื่อไหร่?" พี่ทวีปถามขึ้นมา
"ผมยังไม่รู้เหมือนกัน ช่วงนี้นอกจากจะเรียนหนักแล้ว ยังต้องเข้าร่วมกิจกรรมกับโครงการเกือบทุกอาทิตย์ เหนื่อยสุดๆยังกะเข้าค่ายลูกเสือ พี่บอกเบอร์โทรกับเบอร์เพจของพี่มา แล้วผมจะส่งข่าวให้พี่ทราบอีกที" ผมตอบแบบถนอมน้ำใจ พร้อมส่งยิ้มให้ฝ่ายตรงข้าม (แหลได้โล่ห์จริงๆตรู)
ก่อนจะลงรถ พี่ไหว้ขอบคุณในความมีน้ำใจของพี่ทวีป ส่วนพี่ทวีปโอบกอดและหอมแก้มผม
พอแยกกับพี่ทวีปแล้ว ผมเดินอย่างโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก (ดีนะที่ผมได้ความลับในห้องนั้นซะก่อน เลยหันหัวเรือทัน ไม่อย่างคงจะถลำลึกไปมากกว่านี้แน่ๆ)
จาก นายทวีป กลายเป็น น.ส.ทวีพร ช่างอึ้ง ทึ่ง แต่ไม่เสียว จริงๆ!!!!!!
