We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: นิยายที่ยังไม่มีชื่อเรื่อง" Posted by someone on 10-May-13 at 09:05 PM ผมนั่งมองนามบัตรของพี่กรอยู่นานมาก ผมจะโทรไปดีมั้ย ..ถ้าโทรไปแล้วผมจะพูดว่าอะไร .ผมคิดสับสนอยู่ในหัวว่าจะโทรหรือไม่โทรดี เงินในกระเป๋าของผมมันก็เกือบหมดแล้ว ทั้งค่าหมอค่ายาตั้งแต่มีเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อน จะขอพี่แอนก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะไม่อยากให้พี่แอนรู้เรื่องที่ผมไปมีเรื่องมา เฮ้อ .. จะยืมไอ้เอกกับไอ้นัยก็ไม่อยากกวนมัน เพราะรู้ๆกันอยู่ว่าเด็กต่างจังหวัดที่มาเรียนในกรุงเทพแบบนี้ เงินทองก็ได้กันไม่มากนัก จะไปเบียดเบียนเพื่อนอีกก็ใช่ที่ แล้วสุดท้ายผมก็ต้องกดเบอร์พี่กรโทรออกไป ใจผมเต้นแรงระหว่างรอพี่กรรับสาย ไม่กี่อึดใจพี่กรก็รับ “หวัดดีครับ” พี่กรพูดเสียงเพราะมาก “หวัดดีพี่กร ผะ ผมตาลนะครับ” ผมบอกออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มปากนัก “อ้าวน้องตาล มีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่กรถาม ทำเอาผมไม่รู้จะพูดยังไงดี ได้แต่อึกๆ อักๆ จนพี่กรต้องถามอีกรอบ “มีอะไรจะให้พี่ช่วย ก็บอกมาได้ครับ ไม่ต้องเกรงใจนะน้องตาล” พี่กรพูดเสียงใจดีมาก มากซะจนผมนึกตำหนิตัวเองที่โทรมารบกวนแก “เอ่อ .ผมไม่รู้จะบอกยังไงคับพี่” ผมไม่กล้าที่จะเอ่ยขอยืมเงินแก ก็คนเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน ก็จะยืมเงินเค้าแล้ว “จะยืมตังค์พี่ ใช่ป่ะ” พี่กรคงเดาถูก พูดแทงใจดำผมจนรู้สึกเจ็บแปล๊บเข้าให้ “ก็ ..ก็ทำนองนั้นครับ แหะๆ” ผมยังบอกอ้อมๆไปนิด จริงๆมันก็ไม่ได้ช่วยห่าไรเล้ย “พี่ต้องถามก่อนนะ จะเอาไปทำอะไร” พี่กรพูดตรงจนผมต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้แกฟัง “อ๋อ ได้สิครับ” พี่กรรับปาก ผมโล่งอกเลยครับ “เอ่อ พี่กรครับ” ผมรวบรวมความกล้าอย่างมากที่จะพูดประโยคต่อไป “คือที่ผมจะถามต่อไปเนี่ย พี่กรต้องสัญญานะครับว่าจะไม่โกรธผม เพราะคำถามมันอาจแรงไป แต่ผมอยากรู้จริงๆ” “ว่ามาเลยครับ พี่ไม่โกรธแน่” พี่กรรับปากผมเลยกัดฟันเปล่งเสียงออกไป “พี่ ..พี่เป็นเกย์ รึเปล่าครับ” ผมรู้เลยครับว่า แค่ถามมันยังยากเลย แล้วพี่กรจะตอบผมว่าไง “แล้วตาลคิดว่าไงล่ะ” พี่กรถามผมกลับ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่โกรธจริงๆ ทำเอาผมโล่งอกไปเยอะ “ผมว่า 50:50 คับ” ผมบอกไปตามความคิดตัวเอง “จริงๆก็ดูแทบไม่ออก แต่ติดที่พี่เนี้ยบมากนี่แหละ” “เลยสงสัยว่าเป็นหรือไม่เป็น ..หึหึ” พี่กรถามแล้วหัวเราะเบาๆ “งั้นก่อนพี่จะตอบ พี่ขอถามอีกคำถามนะ” “คับพี่” ผมอยากรู้เหมือนกันพี่กรจะถามอะไร “ถ้าพี่เป็นเกย์จริงๆ มันจะมีผลอะไรกับการยืมเงินครั้งนี้” พี่กรถามโดนใจผมจริงๆ เพราะสิ่งที่ผมอ้อมค้อมมาทั้งหมด ก็อยู่ตรงนี้แหละ “ผมพูดอย่างตรงไปตรงมาเลยนะครับ” ผมรวบรวมสมาธิ “คือผม ไม่อยากยืมเงินพี่เฉยๆ ผมอยากทำงานให้ได้เงินด้วยสิ่งที่ผมมี” ผมอ้อมอีกแล้วครับ แต่ก็ไม่รู้จะพูดตรงๆได้ยังไง “หึหึ พี่เข้าใจสิ่งที่ตาลพูดนะ” พี่กรบอกผม “ฮืมมมมม .พี่ยังไม่ได้ตอบเราเลยใช่มั้ย ว่าพี่เป็นเกย์หรือเปล่า” “คับพี่” ผมรอคำตอบจากพี่กร “ใช่ .พี่เป็นเกย์” พี่กรตอบเสียงปรกติ ท่าทางแกไม่ได้ซีเรียสกับตรงนี้เลย “แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เกย์ทุกคนต้องอยากมีอะไรกับผู้ชายทุกคนนะ” พี่กรพูดทำเอาผมสะอึก นี่กูกำลังโดนชกหน้าจังๆเข้าให้แล้ว ผมมักจะคิดเสมอว่า คนหล่อๆแบบผม เกย์ทั้งประเทศต้องอยากได้ อยากมีอะไรด้วย แต่คำพูดพี่กรทำเอาผมเสียเซลฟ์อย่างแรง “ผมขอโทษคับพี่ ผมแค่อยากพูดตรงๆ” ผมขอโทษออกไปจากใจจริง “หรือพี่กรชอบไอ้เอก ไม่ใช่ผม” ผมถามออกไปอีกแล้ว ..ไอ้ปากหมาเอ๊ย ผมตบปากตัวเองด้วยความโมโห “โอเคเอางี้ดีกว่า เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วพี่ขับรถไปรับที่หอ แล้วเราค่อยคุยกันต่อ” พี่กรบอกก่อนจะวางสาย ผมเลยต้องโกหกไอ้นัยว่าผมจะไปหาแฟน ผมเลยไม่ได้ไปดูไอ้เอกซ้อมเต้นที่โรงเรียนมัน พอเลิกเรียนผมก็รีบเผ่นกลับมาที่หอ ผมนอนรอพี่กรอย่างกระวนกระวาย นึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำลงไปแล้วก็อดตำหนิตัวเองไม่ได้ การที่เราเป็นคนพูดตรง มันอาจทำร้ายคนอื่นหรือแม้กระทั่งตัวเราก็ได้ แต่ ..นิสัยเรามันแบบนี้นี่หว่า แก้ยังไงก็คงไม่ได้ อย่างมากพี่กรก็อาจโกรธแล้วไม่ให้ยืมเงิน เฮ้อ แล้วกูจะไปหาเงินที่ไหนละวะ เสียงโทรศัพท์ดัง ทำเอาผมตกใจ พี่กรโทรมาแล้วครับ ผมเลยรีบกดรับ “พี่มาถึงแล้วครับ ไปคุยกันที่บ้านพี่ดีกว่า น้องตาลลงมาหน้าหอเลย” พี่กรบอกผมเสียงใส ผมเลยรีบวิ่งลงไปด้านล่าง พี่กรขับรถพาผมออกจากหอเพื่อไปบ้านแก ผมขอโทษแกอีกครั้งที่ทำให้แกต้องลำบากในทุกเรื่อง “อย่าคิดมากสิตาล” พี่กรบอกผมแล้วมองอย่างเอ็นดู จนผมรู้สึกดีขึ้นมาก “แล้วสรุปว่าไงคับ” ผมถามออกไปด้วยความร้อนใจ ก็คนมันอยากรู้ก่อนนี่ครับ “ถึงบ้านแล้วค่อยคุยกัน เงินน่ะพี่ให้ยืมแน่ แต่จะใช้คืนแบบที่ตาลบอกรึเปล่า เดี๋ยวไปคุยกันอีกที” พี่กรบอกแล้วชวนผมคุยเรื่องอื่น จนผมลืมไปชั่วขณะว่าผมกำลังมาทำอะไรที่บ้านแก พี่กรยังไม่คุยเรื่องนั้นครับ แกชวนผมทำกับข้าวก่อน ผมก็ช่วยไปคุยไปอย่างสนุกสนาน ผมแกล้งหยอกแกจนเราเปื้อนไปทั้งคู่ ทำให้ต้องไปอาบน้ำกันก่อนกินข้าวเย็น โดยผมต้องเอากางเกงขาสั้นพี่กรมาใส่ก่อน พอเรากินข้าวเย็นเสร็จ ก็นั่งดูทีวีกันต่อ ขณะที่นั่งดูทีวี พี่กรก็พูดขึ้น “พี่ชอบน้องเอก” พี่กรบอกผมโต้งๆ ทำเอาผมอึ้งไปนิด “ผมนึกแล้ว”ก็ไม่ได้พลิกโผอะไรเลยสักนิด เพราะตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน พี่กรก็มองไอ้เอกไม่วางตา “ผมคงหล่อไม่พอมั้งคับ แหะๆ” ผมพูดติดตลกแต่จริงๆก็ใจฝ่อไปบ้างครับ ก็ผมออกจะมั่นใจในความหล่อของตัวเองซะขนาดนี้ “ใครบอกล่ะ” พี่กรยิ้มแล้วเอามือมายีหัวผมอย่างเอ็นดู “ตาลหล่อกว่าเอกอีก” “อ้าว .แล้วทำไม ” ผมอดสงสัยไม่ได้ “มานี่สิ จะพาไปดูอะไร” พี่กรบอกผมพลางดึงแขนผมลุกขึ้น แกพาผมเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองของบ้าน พาไปหยุดที่หน้าห้องๆหนึ่ง ที่หน้าประตูมีรูปนักบอลทีมดังปิดอยู่ ผมมองหน้าพี่กรอย่างงงๆ พี่กรไม่พูดอะไรแต่เอื้อมมือไปเปิดประตูออกกว้าง แล้วเดินนำผมเข้าห้อง ผมเดินตามพี่กรเข้าไป พี่กรเอื้อมมือไปเปิดสวิทช์ ทำให้แสงไฟสว่างไปทั่วห้อง ผมปรับสายตามองไป ห้องนี้เป็นห้องนอนของใครซักคน มีเตียงนอนขนาดนอนคนเดียว ภายในห้องมีรูปนักบอลติดไว้เยอะมาก ท่าทางเจ้าของห้องต้องเป็นผู้ชาย และต้องชอบนักบอลทีมนี้ โต๊ะเขียนหนังสือยังมีหนังสือวางกองอยู่ใกล้ๆกับที่ใส่ปากกา น่าจะเป็นแบบเรียน ม.ปลายนะครับ “ห้องใครครับพี่กร” ผมถามพี่กรออกไป พี่กรมองหน้าผมก่อนจะเดินไปหยิบกรอบรูปที่คว่ำหน้าอยู่เปิดขึ้น “ไอ้เอก ..” ผมอุทานเรียกชื่อไอ้เอกออกมาเบาๆ ก็นั่นมันหน้าไอ้เอกชัดๆ รูปครึ่งตัวขนาดหนึ่งฟุต มันชัดเจนมากครับ ถึงแม้ว่าทรงผมจะยาวกว่าเพราะเป็นรองทรง และเสื้อนักเรียนที่ใส่ก็ปักชื่อคนละโรงเรียน “เหมือนมากใช่มั้ย” พี่กรบอกเสียงแผ่วๆ ผมเห็นแววตาแกเศร้าจับใจ “ใครกันครับ พี่กร” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย ใครกันวะหน้าเหมือนไอ้เอกได้ขนาดนี้ ผมเพ่งมองตลอดเวลา เริ่มเห็นบางจุดที่ต่างออกไปบ้าง แต่โดยรวมกว่า 95 เปอร์เซ็นต์ เหมือนไอ้เอกมากจริงๆ “น้องชายพี่เอง” พี่กรบอกแล้วเม้มปาก “ชื่อน้องกิจ” “แล้ว เค้าไปไหนละครับ” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย พลันหน้าพี่กรก็เริ่มเสีย น้ำตาหยดร่วงลงพื้นอย่างเร็วมาก ก่อนที่มันจะไหลพรากลงอาบแก้ม .เวรแล้ว ..กูพลาดอีกแล้ว “ผมขอโทษคับพี่กร” ผมรีบเดินไปโอบไหล่ พี่กรกอดผมซบหน้าลงไป ร้องไห้เบาๆอยู่พักนึง ผมได้แต่ลูบหลังแกปลอบไปเท่าที่ทำได้ จนแกเงยหน้าขึ้นแล้วเช็ดน้ำตาออกไป “เค้าเสียแล้วครับ” พี่กรพูดพลางน้ำตาไหลออกมาอีก “พี่เป็นคนทำให้น้องตาย ฮือๆๆๆๆ” พี่กรปล่อยโฮใส่ผมเต็มๆ ผมรีบคว้าแกมากอดเอาไว้ เพราะไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่านี้ พี่กรร้องไห้จนตัวโยน ผมก็พลอยน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ กว่าพี่กรจะหยุดร้องก็พักนึงเลยครับ พอแกเริ่มตั้งสติได้เลยพาผมนั่งลงบนเตียง แล้วเล่าเรื่องน้องชายแกให้ฟัง แกบอกว่าน้องชายเสียชีวิตไปสามปีแล้ว ตอนนั้นกำลังเรียน ม.ปลายที่โรงเรียนชื่อดัง หลังจากเรียนจบ ม.สามจากเชียงใหม่ น้องชายพี่กรเป็นนักบอลครับ แถมเป็นตัวโรงเรียนอีกด้วย น้องพี่กรรูปหล่อเตะบอลเก่งมาก อนาคตกำลังรุ่งโรจน์ เพราะมีมหาลัยชื่อดังมาจองตัวเอาไว้อีก “เค้าเนื้อหอมมาก สาวๆติดกันตรึม” พี่กรเล่าตอนนี้ด้วยรอยยิ้ม พี่กรเล่าต่อว่าปิดเทอมใหญ่ตอนที่กิจจบ ม.5 ทั้งสองคนกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่เชียงใหม่ กิจอยากเรียนขับรถมากแต่พ่อกับแม่ไม่ยอม กิจเลยมาขอพี่กร พี่กรรักน้องเกินไปเลยตามใจ แอบสอนขับรถให้จนขับเป็น “แต่อายุเค้ายังไม่ถึงเกณฑ์เลยทำใบขับขี่ไม่ได้” พี่กรเล่าต่อ แล้วพี่กรต้องกลับกรุงเทพก่อน เพราะต้องมาเข้าเวรครูที่โรงเรียน ส่วนกิจก็ยังอยู่ที่เชียงใหม่เพื่อรอเปิดเทอม จนวันก่อนเดินทางกลับกรุงเทพก็เกิดเรื่องจนได้ “กิจแอบเอารถของพ่อออกไปขับโดยไม่บอกใคร” พี่กรเล่าตอนนี้น้ำตาเริ่มคลอเบ้าอีกแล้ว “สุดท้ายก็เกิดอุบัติเหตุ ..จนเสียชีวิต .มันเป็นความผิดของพี่เอง ฮือๆๆๆๆ” พี่กรร้องไห้โฮอีกครั้ง ผมคว้าแกเข้ามากอดด้วยความสงสาร “ไม่ใช่คับ พี่กรไม่ได้ผิด” ผมพูดออกไปตามที่คิด พลางลูบหลังแกไปเรื่อยๆ “ไม่มีใครผิดทั้งนั้นพี่ มันเป็นอุบัติเหตุ” พี่กรร้องไห้จนน้ำตาแห้ง ผมเลยพาแกลงมานั่งข้างล่าง .น่าสงสารพี่กรมากๆเลยครับ คงโทษตัวเองมาตลอดเวลา พอมาเจอไอ้เอกที่หน้าตาเหมือนน้องชายแก แกเลยพยายามติดต่อให้ได้ “กิจหน้าเหมือนพ่อที่เป็นคนภาคกลาง ส่วนพี่ได้แม่ เลือดคนเชียงใหม่มาเต็มๆ” พี่กรบอกผม เออ ..จริงสินะ เพราะหน้าพี่กรไม่เหมือนน้องชายเอาซะเลย พี่กรผิวออกขาวหน้าตาดีแบบคนเหนือ ส่วนกิจเหมือนไอ้เอกคือผิวสองสี ตาโต คิ้วเข้ม “จะให้ผมเล่าให้ไอ้เอกฟังมั้ยคับ” ผมถามออกไป พี่กรส่ายหน้า “อย่าเพิ่งเลยน้องตาล พี่ไม่รู้ว่าน้องเอกเค้าจะคิดยังไง กลัวเค้าจะว่าพี่บ้า” พี่กรยิ้มนิดๆ “แล้วแต่พี่นะคับ แต่ผมว่าไอ้เอกมันไม่คิดอะไรหรอก พี่ดีกับมันขนาดนี้ ผมว่ามันนับถือพี่เหมือนพี่ชายจริงๆนะ” ผมบอกไปตามความจริง “งั้นเหรอ” พี่กรยิ้มกว้างดวงตาเริ่มสดใสขึ้น “ใช่คับ ผมเคยบอกมันว่าพี่เป็นเกย์ มันก็คอยแก้ต่างให้พี่ตลอด ว่าไม่ได้เป็น” ผมเล่าให้พี่กรฟัง “หือ แอบนินทาพี่เหรอเรา” พี่กรเอามือมายีหัวผมเบาๆอย่างเอ็นดู ผมเลยหันไปหอมแก้มพี่กรฟอดใหญ่ ทำเอาพี่กรตาโตหน้าแดงก่ำ “พี่อยู่คนเดียว เหงาบ้างมั้ยคับ” ผมถามแกออกไปแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะกดจมูกลงไปที่แก้มแดงๆของพี่กร

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >[font face=tahoma size=5 color=#CC0099] >ผมนั่งมองนามบัตรของพี่กรอยู่นานมาก ผมจะโทรไปดีมั้ย ..ถ้าโทรไปแล้วผมจะพูดว่าอะไร .ผมคิดสับสนอยู่ในหัวว่าจะโทรหรือไม่โทรดี > >เงินในกระเป๋าของผมมันก็เกือบหมดแล้ว >ทั้งค่าหมอค่ายาตั้งแต่มีเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อน >จะขอพี่แอนก็ไม่รู้จะพูดยังไง >เพราะไม่อยากให้พี่แอนรู้เรื่องที่ผมไปมีเรื่องมา เฮ้อ .. > >จะยืมไอ้เอกกับไอ้นัยก็ไม่อยากกวนมัน >เพราะรู้ๆกันอยู่ว่าเด็กต่างจังหวัดที่มาเรียนในกรุงเทพแบบนี้ >เงินทองก็ได้กันไม่มากนัก จะไปเบียดเบียนเพื่อนอีกก็ใช่ที่ > >แล้วสุดท้ายผมก็ต้องกดเบอร์พี่กรโทรออกไป >ใจผมเต้นแรงระหว่างรอพี่กรรับสาย ไม่กี่อึดใจพี่กรก็รับ > >“หวัดดีครับ” พี่กรพูดเสียงเพราะมาก > >“หวัดดีพี่กร ผะ ผมตาลนะครับ” >ผมบอกออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มปากนัก > >“อ้าวน้องตาล มีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่กรถาม >ทำเอาผมไม่รู้จะพูดยังไงดี ได้แต่อึกๆ อักๆ >จนพี่กรต้องถามอีกรอบ > >“มีอะไรจะให้พี่ช่วย ก็บอกมาได้ครับ ไม่ต้องเกรงใจนะน้องตาล” >พี่กรพูดเสียงใจดีมาก มากซะจนผมนึกตำหนิตัวเองที่โทรมารบกวนแก > >“เอ่อ .ผมไม่รู้จะบอกยังไงคับพี่” >ผมไม่กล้าที่จะเอ่ยขอยืมเงินแก ก็คนเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน >ก็จะยืมเงินเค้าแล้ว > >“จะยืมตังค์พี่ ใช่ป่ะ” พี่กรคงเดาถูก >พูดแทงใจดำผมจนรู้สึกเจ็บแปล๊บเข้าให้ > >“ก็ ..ก็ทำนองนั้นครับ แหะๆ” ผมยังบอกอ้อมๆไปนิด >จริงๆมันก็ไม่ได้ช่วยห่าไรเล้ย > >“พี่ต้องถามก่อนนะ จะเอาไปทำอะไร” >พี่กรพูดตรงจนผมต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้แกฟัง > >“อ๋อ ได้สิครับ” พี่กรรับปาก ผมโล่งอกเลยครับ > >“เอ่อ พี่กรครับ” ผมรวบรวมความกล้าอย่างมากที่จะพูดประโยคต่อไป >“คือที่ผมจะถามต่อไปเนี่ย พี่กรต้องสัญญานะครับว่าจะไม่โกรธผม >เพราะคำถามมันอาจแรงไป แต่ผมอยากรู้จริงๆ” > >“ว่ามาเลยครับ พี่ไม่โกรธแน่” >พี่กรรับปากผมเลยกัดฟันเปล่งเสียงออกไป > >“พี่ ..พี่เป็นเกย์ รึเปล่าครับ” ผมรู้เลยครับว่า >แค่ถามมันยังยากเลย แล้วพี่กรจะตอบผมว่าไง > >“แล้วตาลคิดว่าไงล่ะ” พี่กรถามผมกลับ >ด้วยน้ำเสียงที่ไม่โกรธจริงๆ ทำเอาผมโล่งอกไปเยอะ > >“ผมว่า 50:50 คับ” ผมบอกไปตามความคิดตัวเอง >“จริงๆก็ดูแทบไม่ออก แต่ติดที่พี่เนี้ยบมากนี่แหละ” > >“เลยสงสัยว่าเป็นหรือไม่เป็น ..หึหึ” พี่กรถามแล้วหัวเราะเบาๆ >“งั้นก่อนพี่จะตอบ พี่ขอถามอีกคำถามนะ” > >“คับพี่” ผมอยากรู้เหมือนกันพี่กรจะถามอะไร > >“ถ้าพี่เป็นเกย์จริงๆ มันจะมีผลอะไรกับการยืมเงินครั้งนี้” >พี่กรถามโดนใจผมจริงๆ เพราะสิ่งที่ผมอ้อมค้อมมาทั้งหมด >ก็อยู่ตรงนี้แหละ > >“ผมพูดอย่างตรงไปตรงมาเลยนะครับ” ผมรวบรวมสมาธิ “คือผม >ไม่อยากยืมเงินพี่เฉยๆ ผมอยากทำงานให้ได้เงินด้วยสิ่งที่ผมมี” >ผมอ้อมอีกแล้วครับ แต่ก็ไม่รู้จะพูดตรงๆได้ยังไง > >“หึหึ พี่เข้าใจสิ่งที่ตาลพูดนะ” พี่กรบอกผม >“ฮืมมมมม .พี่ยังไม่ได้ตอบเราเลยใช่มั้ย >ว่าพี่เป็นเกย์หรือเปล่า” > >“คับพี่” ผมรอคำตอบจากพี่กร > >“ใช่ .พี่เป็นเกย์” พี่กรตอบเสียงปรกติ >ท่าทางแกไม่ได้ซีเรียสกับตรงนี้เลย “แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า >เกย์ทุกคนต้องอยากมีอะไรกับผู้ชายทุกคนนะ” > >พี่กรพูดทำเอาผมสะอึก นี่กูกำลังโดนชกหน้าจังๆเข้าให้แล้ว >ผมมักจะคิดเสมอว่า คนหล่อๆแบบผม เกย์ทั้งประเทศต้องอยากได้ >อยากมีอะไรด้วย แต่คำพูดพี่กรทำเอาผมเสียเซลฟ์อย่างแรง > >“ผมขอโทษคับพี่ ผมแค่อยากพูดตรงๆ” ผมขอโทษออกไปจากใจจริง > >“หรือพี่กรชอบไอ้เอก ไม่ใช่ผม” >ผมถามออกไปอีกแล้ว ..ไอ้ปากหมาเอ๊ย ผมตบปากตัวเองด้วยความโมโห > >“โอเคเอางี้ดีกว่า เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วพี่ขับรถไปรับที่หอ >แล้วเราค่อยคุยกันต่อ” พี่กรบอกก่อนจะวางสาย > >ผมเลยต้องโกหกไอ้นัยว่าผมจะไปหาแฟน >ผมเลยไม่ได้ไปดูไอ้เอกซ้อมเต้นที่โรงเรียนมัน >พอเลิกเรียนผมก็รีบเผ่นกลับมาที่หอ > > >ผมนอนรอพี่กรอย่างกระวนกระวาย >นึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำลงไปแล้วก็อดตำหนิตัวเองไม่ได้ >การที่เราเป็นคนพูดตรง >มันอาจทำร้ายคนอื่นหรือแม้กระทั่งตัวเราก็ได้ > >แต่ ..นิสัยเรามันแบบนี้นี่หว่า แก้ยังไงก็คงไม่ได้ >อย่างมากพี่กรก็อาจโกรธแล้วไม่ให้ยืมเงิน เฮ้อ แล้วกูจะไปหาเงินที่ไหนละวะ > >เสียงโทรศัพท์ดัง ทำเอาผมตกใจ พี่กรโทรมาแล้วครับ >ผมเลยรีบกดรับ > >“พี่มาถึงแล้วครับ ไปคุยกันที่บ้านพี่ดีกว่า >น้องตาลลงมาหน้าหอเลย” พี่กรบอกผมเสียงใส >ผมเลยรีบวิ่งลงไปด้านล่าง > >พี่กรขับรถพาผมออกจากหอเพื่อไปบ้านแก >ผมขอโทษแกอีกครั้งที่ทำให้แกต้องลำบากในทุกเรื่อง > >“อย่าคิดมากสิตาล” พี่กรบอกผมแล้วมองอย่างเอ็นดู >จนผมรู้สึกดีขึ้นมาก > >“แล้วสรุปว่าไงคับ” ผมถามออกไปด้วยความร้อนใจ >ก็คนมันอยากรู้ก่อนนี่ครับ > >“ถึงบ้านแล้วค่อยคุยกัน เงินน่ะพี่ให้ยืมแน่ >แต่จะใช้คืนแบบที่ตาลบอกรึเปล่า เดี๋ยวไปคุยกันอีกที” >พี่กรบอกแล้วชวนผมคุยเรื่องอื่น >จนผมลืมไปชั่วขณะว่าผมกำลังมาทำอะไรที่บ้านแก > >พี่กรยังไม่คุยเรื่องนั้นครับ แกชวนผมทำกับข้าวก่อน >ผมก็ช่วยไปคุยไปอย่างสนุกสนาน >ผมแกล้งหยอกแกจนเราเปื้อนไปทั้งคู่ >ทำให้ต้องไปอาบน้ำกันก่อนกินข้าวเย็น >โดยผมต้องเอากางเกงขาสั้นพี่กรมาใส่ก่อน > >พอเรากินข้าวเย็นเสร็จ ก็นั่งดูทีวีกันต่อ ขณะที่นั่งดูทีวี >พี่กรก็พูดขึ้น > >“พี่ชอบน้องเอก” พี่กรบอกผมโต้งๆ ทำเอาผมอึ้งไปนิด > >“ผมนึกแล้ว”ก็ไม่ได้พลิกโผอะไรเลยสักนิด >เพราะตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน พี่กรก็มองไอ้เอกไม่วางตา >“ผมคงหล่อไม่พอมั้งคับ แหะๆ” >ผมพูดติดตลกแต่จริงๆก็ใจฝ่อไปบ้างครับ >ก็ผมออกจะมั่นใจในความหล่อของตัวเองซะขนาดนี้ > >“ใครบอกล่ะ” พี่กรยิ้มแล้วเอามือมายีหัวผมอย่างเอ็นดู >“ตาลหล่อกว่าเอกอีก” > >“อ้าว .แล้วทำไม ” ผมอดสงสัยไม่ได้ > >“มานี่สิ จะพาไปดูอะไร” พี่กรบอกผมพลางดึงแขนผมลุกขึ้น > >แกพาผมเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองของบ้าน >พาไปหยุดที่หน้าห้องๆหนึ่ง >ที่หน้าประตูมีรูปนักบอลทีมดังปิดอยู่ > >ผมมองหน้าพี่กรอย่างงงๆ >พี่กรไม่พูดอะไรแต่เอื้อมมือไปเปิดประตูออกกว้าง >แล้วเดินนำผมเข้าห้อง > >ผมเดินตามพี่กรเข้าไป พี่กรเอื้อมมือไปเปิดสวิทช์ >ทำให้แสงไฟสว่างไปทั่วห้อง > >ผมปรับสายตามองไป ห้องนี้เป็นห้องนอนของใครซักคน >มีเตียงนอนขนาดนอนคนเดียว ภายในห้องมีรูปนักบอลติดไว้เยอะมาก >ท่าทางเจ้าของห้องต้องเป็นผู้ชาย และต้องชอบนักบอลทีมนี้ > >โต๊ะเขียนหนังสือยังมีหนังสือวางกองอยู่ใกล้ๆกับที่ใส่ปากกา >น่าจะเป็นแบบเรียน ม.ปลายนะครับ > >“ห้องใครครับพี่กร” ผมถามพี่กรออกไป >พี่กรมองหน้าผมก่อนจะเดินไปหยิบกรอบรูปที่คว่ำหน้าอยู่เปิดขึ้น > >“ไอ้เอก ..” ผมอุทานเรียกชื่อไอ้เอกออกมาเบาๆ >ก็นั่นมันหน้าไอ้เอกชัดๆ รูปครึ่งตัวขนาดหนึ่งฟุต >มันชัดเจนมากครับ ถึงแม้ว่าทรงผมจะยาวกว่าเพราะเป็นรองทรง >และเสื้อนักเรียนที่ใส่ก็ปักชื่อคนละโรงเรียน > >“เหมือนมากใช่มั้ย” พี่กรบอกเสียงแผ่วๆ >ผมเห็นแววตาแกเศร้าจับใจ > >“ใครกันครับ พี่กร” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย >ใครกันวะหน้าเหมือนไอ้เอกได้ขนาดนี้ ผมเพ่งมองตลอดเวลา >เริ่มเห็นบางจุดที่ต่างออกไปบ้าง แต่โดยรวมกว่า 95 เปอร์เซ็นต์ >เหมือนไอ้เอกมากจริงๆ > >“น้องชายพี่เอง” พี่กรบอกแล้วเม้มปาก “ชื่อน้องกิจ” > >“แล้ว เค้าไปไหนละครับ” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย >พลันหน้าพี่กรก็เริ่มเสีย น้ำตาหยดร่วงลงพื้นอย่างเร็วมาก >ก่อนที่มันจะไหลพรากลงอาบแก้ม .เวรแล้ว ..กูพลาดอีกแล้ว > >“ผมขอโทษคับพี่กร” ผมรีบเดินไปโอบไหล่ พี่กรกอดผมซบหน้าลงไป >ร้องไห้เบาๆอยู่พักนึง ผมได้แต่ลูบหลังแกปลอบไปเท่าที่ทำได้ >จนแกเงยหน้าขึ้นแล้วเช็ดน้ำตาออกไป > >“เค้าเสียแล้วครับ” พี่กรพูดพลางน้ำตาไหลออกมาอีก >“พี่เป็นคนทำให้น้องตาย ฮือๆๆๆๆ” > >พี่กรปล่อยโฮใส่ผมเต็มๆ ผมรีบคว้าแกมากอดเอาไว้ >เพราะไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่านี้ พี่กรร้องไห้จนตัวโยน >ผมก็พลอยน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ > >กว่าพี่กรจะหยุดร้องก็พักนึงเลยครับ >พอแกเริ่มตั้งสติได้เลยพาผมนั่งลงบนเตียง >แล้วเล่าเรื่องน้องชายแกให้ฟัง > >แกบอกว่าน้องชายเสียชีวิตไปสามปีแล้ว ตอนนั้นกำลังเรียน >ม.ปลายที่โรงเรียนชื่อดัง หลังจากเรียนจบ ม.สามจากเชียงใหม่ > >น้องชายพี่กรเป็นนักบอลครับ แถมเป็นตัวโรงเรียนอีกด้วย >น้องพี่กรรูปหล่อเตะบอลเก่งมาก อนาคตกำลังรุ่งโรจน์ >เพราะมีมหาลัยชื่อดังมาจองตัวเอาไว้อีก > >“เค้าเนื้อหอมมาก สาวๆติดกันตรึม” พี่กรเล่าตอนนี้ด้วยรอยยิ้ม > >พี่กรเล่าต่อว่าปิดเทอมใหญ่ตอนที่กิจจบ ม.5 >ทั้งสองคนกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่เชียงใหม่ >กิจอยากเรียนขับรถมากแต่พ่อกับแม่ไม่ยอม กิจเลยมาขอพี่กร >พี่กรรักน้องเกินไปเลยตามใจ แอบสอนขับรถให้จนขับเป็น > >“แต่อายุเค้ายังไม่ถึงเกณฑ์เลยทำใบขับขี่ไม่ได้” พี่กรเล่าต่อ > >แล้วพี่กรต้องกลับกรุงเทพก่อน >เพราะต้องมาเข้าเวรครูที่โรงเรียน >ส่วนกิจก็ยังอยู่ที่เชียงใหม่เพื่อรอเปิดเทอม > >จนวันก่อนเดินทางกลับกรุงเทพก็เกิดเรื่องจนได้ > >“กิจแอบเอารถของพ่อออกไปขับโดยไม่บอกใคร” >พี่กรเล่าตอนนี้น้ำตาเริ่มคลอเบ้าอีกแล้ว >“สุดท้ายก็เกิดอุบัติเหตุ ..จนเสียชีวิต .มันเป็นความผิดของพี่เอง >ฮือๆๆๆๆ” > >พี่กรร้องไห้โฮอีกครั้ง ผมคว้าแกเข้ามากอดด้วยความสงสาร > >“ไม่ใช่คับ พี่กรไม่ได้ผิด” ผมพูดออกไปตามที่คิด >พลางลูบหลังแกไปเรื่อยๆ “ไม่มีใครผิดทั้งนั้นพี่ >มันเป็นอุบัติเหตุ” > >พี่กรร้องไห้จนน้ำตาแห้ง >ผมเลยพาแกลงมานั่งข้างล่าง .น่าสงสารพี่กรมากๆเลยครับ >คงโทษตัวเองมาตลอดเวลา พอมาเจอไอ้เอกที่หน้าตาเหมือนน้องชายแก >แกเลยพยายามติดต่อให้ได้ > >“กิจหน้าเหมือนพ่อที่เป็นคนภาคกลาง >ส่วนพี่ได้แม่ เลือดคนเชียงใหม่มาเต็มๆ” พี่กรบอกผม >เออ ..จริงสินะ เพราะหน้าพี่กรไม่เหมือนน้องชายเอาซะเลย >พี่กรผิวออกขาวหน้าตาดีแบบคนเหนือ >ส่วนกิจเหมือนไอ้เอกคือผิวสองสี ตาโต คิ้วเข้ม > >“จะให้ผมเล่าให้ไอ้เอกฟังมั้ยคับ” ผมถามออกไป พี่กรส่ายหน้า > >“อย่าเพิ่งเลยน้องตาล พี่ไม่รู้ว่าน้องเอกเค้าจะคิดยังไง >กลัวเค้าจะว่าพี่บ้า” พี่กรยิ้มนิดๆ > >“แล้วแต่พี่นะคับ แต่ผมว่าไอ้เอกมันไม่คิดอะไรหรอก >พี่ดีกับมันขนาดนี้ ผมว่ามันนับถือพี่เหมือนพี่ชายจริงๆนะ” >ผมบอกไปตามความจริง > >“งั้นเหรอ” พี่กรยิ้มกว้างดวงตาเริ่มสดใสขึ้น > >“ใช่คับ ผมเคยบอกมันว่าพี่เป็นเกย์ มันก็คอยแก้ต่างให้พี่ตลอด >ว่าไม่ได้เป็น” ผมเล่าให้พี่กรฟัง > >“หือ แอบนินทาพี่เหรอเรา” >พี่กรเอามือมายีหัวผมเบาๆอย่างเอ็นดู >ผมเลยหันไปหอมแก้มพี่กรฟอดใหญ่ ทำเอาพี่กรตาโตหน้าแดงก่ำ > >“พี่อยู่คนเดียว เหงาบ้างมั้ยคับ” >ผมถามแกออกไปแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ >ก่อนจะกดจมูกลงไปที่แก้มแดงๆของพี่กร[/font] Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.