We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: นิยายที่ยังไม่มีชื่อเรื่อง(กระทู้ 2 ครับ)" Posted by someone on 24-May-13 at 10:26 PM ผมผลุนผลันออกจากห้องทันที โดยไม่สนใจว่าผมยังใส่ชุดนักเรียนอยู่ .ขอให้ผมเจอไอ้นัยเหอะวะ ขอให้มึงกลับบ้านอามึงนะ มึงอย่าไปที่อื่นเลย ผมรีบวิ่งออกจากหอมุ่งตรงสู่ปากซอยด้วยใจเต้นรัว ก่อนจะเรียกแท็กซี่แล้วบอกจุดหมายปลายทาง ผมให้พี่แท็กซี่เร่งให้เร็วที่สุดแต่มันก็ดูช้ามากเหลือเกิน เชี่ย .กูอยากจะเหาะได้จริงๆ โว้ย ออกมาได้ไม่เท่าไหร่ โทรศัพท์ก็สั่นอย่างแรงในกระเป๋ากางเกงผม ผมรีบล้วงออกมาอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าอาจเป็นไอ้นัยโทรมาก็ได้ แต่ปรากฏว่าเป็นไอ้กันโทรมาหาผมครับ “ว่าไงกัน” ผมรีบถามออกไป “เอก มึงรีบมารับตัวเพื่อนมึงด่วนเลยว่ะ” ไอ้กันละล่ำละลักบอกผม “ใครวะ” ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าเพื่อนผมที่ไอ้กันบอกคือใคร “ก็ไอ้เด็กช่างกลหน้าตี๋ๆ ที่ไปนั่งรอมึงตอนซ้อมร้องเพลงไงวะ ตอนนี้มันโดน อ.เวร กับนักการกักตัวไว้ว่ะ” “หา!!!!!!!” ผมอุทานดังลั่นแท็กซี่ “ไอ้นัยเหรอวะ” “เออๆ ไอ้นั่นแหละ มึงรีบมาด่วนเลย มันเสือกไปมีเรื่องชกกับพี่แซ็คนักบาสรุ่นพี่ ม.6” ไอ้กันรายงานสด ทำเอาผมต้องอ้าปากค้าง ไอ้นัยกับพี่แซ็คต่อยกันเหรอวะเนี่ย .เป็นไปได้ยังไงวะ ผมรู้จักพี่แซ็คดีครับ เพราะแกเป็นนักบาสขาโจ๋ เรียกว่าเป็นนักเลงประจำโรงเรียนเลยก็ว่าได้ มีเรื่องชกต่อยกับนักเรียนคนอื่นอยู่หลายครั้ง จนใครๆก็ต่างพากันกลัวแก “พี่แท็กซี่ครับ ผมขอโทษนะครับ ช่วยเปลี่ยนเส้นทางไปโรงเรียน .ด้วยนะพี่” ผมรีบยกมือไหว้คนขับบอกออกไปอย่างรีบร้อน โชคดีที่ผมมาเจอแท็กซี่ใจดี แกก็รีบเลี้ยวรถ เปลี่ยนเส้นทางให้ทันที ไอ้กันเล่าให้ผมฟังด้วยน้ำเสียงตกใจ ว่าไอ้นัยบุกเข้าไปหามันถึงห้องพักนักกีฬาที่อยู่ภายในโรงเรียน ในสภาพที่เมามาก กลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมด ก่อนที่มันจะขอคุยกับไอ้กัน แล้วถามเรื่องไอ้กันกับผม ว่ามีอะไรกันหรือเปล่า .เชี่ยแล้วดิ ไอ้นัยแม่งโคตรมุทะลุเลยว่ะ “กูเลยถามมันว่า แล้วมึงเป็นอะไรกับไอ้เอก ถึงได้มาถามกู มันก็บอกว่ามันเป็น แฟนมึง” ไอ้กันพูดเสียงเบาในสองคำสุดท้าย ทำเอาผมร้อนไปหมดทั้งหน้า โอย ความลับของกูไม่มีอีกต่อไปแล้ว ผมอายมันเหมือนกันครับ แต่อีกใจก็รู้สึกดีใจที่ไอ้นัยมันหวงผมได้ถึงขนาดนี้ “มันบอกว่ามันเห็นเรากอดกันแล้วก็เห็นกูหอมแก้มมึงเมื่อเย็นนี้” ไอ้กันเล่าต่อ “กูเลยบอกมันไปตรงๆว่าไม่มีอะไร อย่าเข้าใจผิดกูกับมึงเลย เอก ..กูขอโทษด้วยนะ ที่กูป็นสาเหตุให้มึงผิดใจกับแฟนมึง ” “เฮ้ย! มึงไม่ผิดหรอกกัน” ผมบอกไป แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆ ที่มีคนมาเรียกผมกับไอ้นัยว่า ..แฟน .. “เรื่องเนี้ยะเคลียร์กันได้ไม่ยาก กูห่วงแต่เรื่องที่มันเสือกไปต่อยกับพี่แซ็คนี่แหละ” ใช่ครับ ถ้าตอนนี้มันโดนอาจารย์เวรกักตัวเอาไว้ มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้ว .ผมร้อนใจที่สุด เพราะกลัวอาจารย์เวรจะแจ้งตำรวจ เรื่องคงบานปลายแน่ๆ ..ผมเป็นห่วงไอ้นัยเหลือเกิน ห่วงจนอกผมแทบจะระเบิด “แต่แฟนมึงมันเข้าใจมึงแล้วนะ เพราะกูเล่าให้แม่งฟังจนหมดเปลือก” ไอ้กันเล่าต่อ ทำเอาผมโล่งใจไปหนึ่งเปราะ “มันก็กำลังจะกลับอยู่แล้วเชียว” ไอ้กันทิ้งระยะในการเล่า “แต่พี่แซ็คดิ แม่งเสือกเดินมาเข้าห้องน้ำพอดี เลยมาเจอเข้า” ไอ้กันรายงาน ทำเอาผมต้องถอนหายใจออกมา “เค้ามองหน้าแฟนมึงด้วยความสงสัย แฟนมึงเลยถามว่า .มองเหี้ยไร” ชิบหายแล้วไอ้นัย โอ๊ย ..ถึงตรงนี้แม้ไอ้กันไม่เล่าต่อ ผมก็แทบจะเห็นภาพเป็นวิดีโอเลยละครับ ว่าไอ้วัยรุ่นเลือดร้อนสองตัวมาเจอกัน มันจะเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง เฮ้อ .เวรจริงๆเลย “มึงรีบๆมานะเอก ตอนนี้กูขอร้องจารย์ไว้ บอกว่าเป็นเพื่อนมึง เค้าเลยรอให้มึงมาถึงก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที” ผมร้อนใจสุดๆ เพราะเป็นห่วงไอ้นัยมากจนเกินจะบรรยายได้ โธ่ ไอ้นัยเอ๊ย ทำไมถึงได้ใจร้อนแบบนี้วะ ถ้ามึงไม่ปิดโทรศัพท์แล้วฟังกูพูดก่อน เรื่องยุ่งๆแบบนี้มันคงไม่เกิดขึ้นแน่ๆ ผมรีบวิ่งสุดกำลังหลังจากลงจากแท็กซี่ รีบมุงสู่ห้อง อ.เวร .ผมภาวนาในใจ ขอให้เรื่องมันอย่าเลวร้ายไปกว่านี้เลย “อ้าว มาแล้วเหรอเอกพัฒน์” เฮ้ย! อ.สุชาติ เป็นอาจารย์เวรเหรอวะเนี่ย ผมรีบยกมือไหว้แก ..โอ ..สวรรค์ช่วยลูกแล้ว .นี่ผมยังพอมีหวังใช่มั้ยเนี่ย ไอ้นัยนั่งคอตกมองผมแล้วยิ้มออกมาอย่างหมดสภาพบนโซฟา โดยมีนักการคอยยืนคุมอยู่ใกล้ๆ ส่วนพี่แซ็คคู่กรณีนั่งแก้มช้ำอยู่อีกด้าน โดยมีไอ้กันยืนประกบอยู่ด้วย “ขอโทษด้วยนะคับพี่แซ็ค” ผมรีบยกมือไหว้พี่แซ็ค .เอาวะ มืออ่อนตีนเอาไว้ก่อน “เพื่อนผมแม่งเมาไปหน่อย” “กิติพงษ์ เธอจะว่าไงล่ะ” อ.สุชาติถามพี่แซ็ค พลางเดินมาตบไหล่ผมแล้วบีบอย่างแรง จนผมเจ็บเล็กๆ .เหมือนแกกำลังจะสื่อสารอะไรกับผม “ผมไม่ติดใจอะไรหรอกคับจารย์ ขอให้มันขอโทษผมก็พอ” พี่แซ็คบอกทำหน้าดุ ทำเอาผมต้องรีบหันไปหาไอ้นัย กวักมือเรียกมันให้เดินมาหา “เฮ้ย! นัย มานี่ มาขอโทษพี่แซ็คเร็วๆ” ไอ้นัยทำหน้ามึน นั่งนิ่งไม่ยอมลุก ผมเลยรีบเดินไปเข้าไปหา หว่านล้อมมันอยู่ไม่นาน ผมอ้างเรื่องตำรวจ แล้วก็เรื่องบุกรุกพื้นที่ เอาจริงๆ เราก็ผิดเต็มๆ อย่าให้เรื่องลามปามถึงตำรวจเลย ไอ้นัยมันถึงพยักหน้ายอมลุกจากโซฟา ผมประคองมันลุกเดินมาหาพี่แซ็ค ไอ้นัยมองหน้าผมทำตาละห้อย “เอ้า ไหว้ขอโทษพี่แซ็คซะ มึงนี่เมาแล้วไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ น่าตบกระโหลกนัก” ผมบอกออกไปแกมบังคับ ไอ้นัยยังนิ่งอยู่ครับ ผมเลยเตะขาแม่งไปทีนึง “ขอโทษคร้าบบบบบ” ไอ้นัยยกมือไหว้พี่แซ็คด้วยเสียงอ้อแอ้ “ผมมาตามแฟนผมคร้าบบบบ ผมเจอแฟนผมแล้ว ผมขอโทษนะคร้าบบบบ” เฮ้ย! ไอ้บ้านัย!!!!!! มึงพูดอะไรออกไปวะเนี่ย ..โอย ..ชิบหายวายป่วงหมดแล้ว หน้าผมร้อนผ่าวไปหมดแล้วครับ ถึงจะไม่เห็นก็รู้ว่าหน้าผมคงแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปทั้งหน้า ไอ้เชี่ย มึงมันบ้าไปแล้ว “ไอ้นัย มึงนี่เมาแล้วพูดอะไรไม่รู้เรื่อง” ผมรีบพูดแก้ตัว “เอ่อ เออะ ..อย่าไปฟังมันเลยนะครับ ไอ้นี่มันเมาแล้วเพี้ยนแบบนี้ประจำ” อ.สุชาติยืนตาโตมองผม พี่แซ็คหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น ไอ้กันเองก็เถอะครับ ยืนเอามือปิดปากหัวเราะไปกับเค้าด้วยเหมือนกัน “โอเคๆ ผมไม่เอาเรื่องมันแล้วคับจารย์ ฮ่าๆ” พี่แซ็คบอกแล้วหัวเราะ “ท่าทางแม่งไม่เต็มบาทอย่างที่มึงบอกจริงๆว่ะ” “แหม ..เพื่อนเธอนี่ตลกดีเนอะเอกพัฒน์” อ.สุชาติยิ้มออกมาแปลกๆ แต่ไม่วายขมวดคิ้วมองผม ผมเลยโบกมือปฏิเสธ จารย์คร้าบ อย่าไปเชื่อไอ้นัยมันนะคร้าบ ผมกับไอ้นัยเดินไปไหว้ขอโทษพี่แซ็คอีกรอบก่อนที่แกจะกลับออกไป อ.สุชาติรีบเดินมาดึงผมไปคุยส่วนตัว บอกว่าแกจำไอ้นัยได้เลยไม่ได้แจ้งตำรวจ ไม่งั้นเรื่องคงยุ่งไปกว่านี้ “ขอโทษอย่างแรงเลยนะครับจารย์” ผมไหว้ลงไปที่อกแกด้วยความขอบคุณ “แต่ครูว่า ช่วงนี้ อย่าเพิ่งให้เพื่อนเธอมาที่โรงเรียนเราเลยนะ” อ.สุชาติบอก ผมก็เข้าใจละครับ เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็ร้ายแรงพอสมควร ผมเลยพยักหน้ารับอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง “ให้เรื่องมันซาๆ ไปก่อน แล้วค่อยพาแฟนเธอ เอ๊ย เพื่อนเธอมาอีก หึหึ” “โด่จารย์ ..แซวผม” ผมอายอีกแล้วครับ ใจก็ยังหวังอย่าให้อาจารย์เชื่อที่ไอ้นัยพูด ..โธ่ ..ไอ้นัยนะไอ้นัย ปากพาจนซะแล้วมึง ผมเดินพยุงไอ้นัยออกมาจากโรงเรียน โดยมีไอ้กันเดินออกมาส่ง ไอ้กันขอโทษผมอีกครั้งที่เรื่องของมันทำให้ผมต้องวุ่นวายขนาดนี้ “นัย นายอย่าเข้าใจเอกผิดนะ” ไอ้กันย้ำอีกครั้งพลางเอามือไปตบไหล่ไอ้นัย “กูเห็นมึงสองคนรักกันแบบนี้ กูก็อดอิจฉาไม่ได้ว่ะ” ไอ้กันยิ้มแต่ดวงตาดูเศร้าไม่น้อยเลย “โผมหวงมากเลยอ่ะ แฟนคนเนี้ยยยย” ไอ้นัยพูดเสียงยานๆ ด้วยความเมา ..ไอ้เชี่ย ..หัดอายคนอื่นเค้ามั่งสิวะ แต่ .ผมก็อดยิ้มด้วยความปลื้มใจไม่ได้เลยครับ ที่ได้ยินมันเรียกผมว่าแฟนอย่างเต็มปากแบบนี้ หน้าผมร้อนขึ้นอีกครั้ง ..ทั้งเขินทั้งอายปนๆกันไปหมด ..ก็ผมยังไม่ชินนี่ครับ ที่จะให้คนอื่นๆมารู้เรื่องของผม เฮ้อ ..แต่ก็มีคนรู้เพิ่มขึ้นอีกแล้วสินะ “แล้วเรื่องที่มึงจะช่วยกูให้เลิกกับไอ้เบสต์ ถ้ามันจะทำให้มึงลำบากก็หยุดเอาไว้ก่อนเหอะ” ไอ้กันบอกผมด้วยสายตาที่จริงใจ “เฮ้ย! ไม่ได้หรอก กูก็ห่วงมึงนะโว้ย” ผมรีบบอกมัน “งั้นเราไว้ค่อยคุยกันอีกทีละกัน มึงไปพักผ่อนเหอะ ดึกแระ ขอบใจมากนะโว้ยเพื่อน” “กู๊ดไนท์ว่ะ เอก นัย” ไอ้กันยิ้มโบกมือให้แล้วเดินหันหลังเข้าประตูโรงเรียนไป “ฮึฮึ ..เอกใจร้าย” ไอ้นัยเอามือทุบไหล่ผมเบา ทำเสียงงอแงเหมือนเด็กๆ “มีไรก็ไม่ยอมบอกเค้า ให้เค้าเข้าใจผิด” “มึงก็ถามกูสิวะ อย่าไปคิดเองเออเองแบบนี้” ผมเฉ่งมันไป “แล้วโทรศัพท์น่ะ ปิดทำไมวะ จะโทรไปเคลียร์ก็เลยไม่ได้เคลียร์ ไม่งั้นเรื่องคงไม่ยุ่งขนาดนี้” “ฮึ แบทหมดอ่ะ” ไอ้นัยทำปากบึนเหมือนจะร้องไห้ ไอ้นี่แม่งขี้อ้อนจริงๆเลยว่ะ “แล้วทำไมต้องแดกเหล้าซะเมาขนาดนี้” ผมอดด่ามันไม่ได้ “ก็เค้ากลุ้มใจนี่ เห็นแฟนโดนคนอื่นกอดแล้วหอมแก้มแบบนั้น ฮึฮึ” ไอ้นัยพูดเสียงอ้อนเรียกผมว่า “แฟน” อย่างเต็มปากเต็มคำอีกครั้ง “ทีหลังอย่าไปให้ใครทำแบบนี้กับตัวเองอีกนะ เค้าเจ็บมากเลยอ่ะ รู้มั้ย” ไอ้นัยพูดด้วยสายตาที่บ่งบอกว่ามัน “เจ็บ” จริงๆ ผมอึ้งไปเลยครับ ..ถ้าเป็นผมเห็นไอ้นัยโดนกอดจูบแบบนี้บ้างโดยที่ผมไม่รู้อะไรมาก่อน ผมก็คงเจ็บไม่น้อยไปกว่ามัน ..เฮ้อ ผมเข้าใจมันแล้วละครับ “โอเค เค้าขอโทษ พอใจยัง” ผมบอกมันออกไป ..เฮ้ย! นี่กูพูดแทนตัวเองว่า “เค้า” ตามมันไปแล้วเหรอวะเนี่ย .เฮ้อ ติดมันมาจนได้นะกู

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >[font face=tahoma size=5 >color=black]ผมผลุนผลันออกจากห้องทันที >โดยไม่สนใจว่าผมยังใส่ชุดนักเรียนอยู่ .ขอให้ผมเจอไอ้นัยเหอะวะ >ขอให้มึงกลับบ้านอามึงนะ มึงอย่าไปที่อื่นเลย > >ผมรีบวิ่งออกจากหอมุ่งตรงสู่ปากซอยด้วยใจเต้นรัว >ก่อนจะเรียกแท็กซี่แล้วบอกจุดหมายปลายทาง ผมให้พี่แท็กซี่เร่งให้เร็วที่สุดแต่มันก็ดูช้ามากเหลือเกิน เชี่ย .กูอยากจะเหาะได้จริงๆ >โว้ย > >ออกมาได้ไม่เท่าไหร่ โทรศัพท์ก็สั่นอย่างแรงในกระเป๋ากางเกงผม >ผมรีบล้วงออกมาอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าอาจเป็นไอ้นัยโทรมาก็ได้ >แต่ปรากฏว่าเป็นไอ้กันโทรมาหาผมครับ > >“ว่าไงกัน” ผมรีบถามออกไป > >“เอก มึงรีบมารับตัวเพื่อนมึงด่วนเลยว่ะ” >ไอ้กันละล่ำละลักบอกผม > >“ใครวะ” ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าเพื่อนผมที่ไอ้กันบอกคือใคร > >“ก็ไอ้เด็กช่างกลหน้าตี๋ๆ ที่ไปนั่งรอมึงตอนซ้อมร้องเพลงไงวะ >ตอนนี้มันโดน อ.เวร กับนักการกักตัวไว้ว่ะ” > >“หา!!!!!!!” ผมอุทานดังลั่นแท็กซี่ “ไอ้นัยเหรอวะ” > >“เออๆ ไอ้นั่นแหละ มึงรีบมาด่วนเลย >มันเสือกไปมีเรื่องชกกับพี่แซ็คนักบาสรุ่นพี่ ม.6” > >ไอ้กันรายงานสด >ทำเอาผมต้องอ้าปากค้าง ไอ้นัยกับพี่แซ็คต่อยกันเหรอวะเนี่ย .เป็นไปได้ยังไงวะ ผมรู้จักพี่แซ็คดีครับ >เพราะแกเป็นนักบาสขาโจ๋ >เรียกว่าเป็นนักเลงประจำโรงเรียนเลยก็ว่าได้ >มีเรื่องชกต่อยกับนักเรียนคนอื่นอยู่หลายครั้ง >จนใครๆก็ต่างพากันกลัวแก > >“พี่แท็กซี่ครับ ผมขอโทษนะครับ >ช่วยเปลี่ยนเส้นทางไปโรงเรียน .ด้วยนะพี่” >ผมรีบยกมือไหว้คนขับบอกออกไปอย่างรีบร้อน >โชคดีที่ผมมาเจอแท็กซี่ใจดี แกก็รีบเลี้ยวรถ >เปลี่ยนเส้นทางให้ทันที > >ไอ้กันเล่าให้ผมฟังด้วยน้ำเสียงตกใจ >ว่าไอ้นัยบุกเข้าไปหามันถึงห้องพักนักกีฬาที่อยู่ภายในโรงเรียน >ในสภาพที่เมามาก กลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมด >ก่อนที่มันจะขอคุยกับไอ้กัน แล้วถามเรื่องไอ้กันกับผม >ว่ามีอะไรกันหรือเปล่า .เชี่ยแล้วดิ ไอ้นัยแม่งโคตรมุทะลุเลยว่ะ > >“กูเลยถามมันว่า แล้วมึงเป็นอะไรกับไอ้เอก ถึงได้มาถามกู >มันก็บอกว่ามันเป็น แฟนมึง” > >ไอ้กันพูดเสียงเบาในสองคำสุดท้าย >ทำเอาผมร้อนไปหมดทั้งหน้า โอย ความลับของกูไม่มีอีกต่อไปแล้ว ผมอายมันเหมือนกันครับ >แต่อีกใจก็รู้สึกดีใจที่ไอ้นัยมันหวงผมได้ถึงขนาดนี้ > >“มันบอกว่ามันเห็นเรากอดกันแล้วก็เห็นกูหอมแก้มมึงเมื่อเย็นนี้” >ไอ้กันเล่าต่อ “กูเลยบอกมันไปตรงๆว่าไม่มีอะไร >อย่าเข้าใจผิดกูกับมึงเลย เอก ..กูขอโทษด้วยนะ >ที่กูป็นสาเหตุให้มึงผิดใจกับแฟนมึง ” > >“เฮ้ย! มึงไม่ผิดหรอกกัน” ผมบอกไป แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆ >ที่มีคนมาเรียกผมกับไอ้นัยว่า ..แฟน .. >“เรื่องเนี้ยะเคลียร์กันได้ไม่ยาก >กูห่วงแต่เรื่องที่มันเสือกไปต่อยกับพี่แซ็คนี่แหละ” > >ใช่ครับ ถ้าตอนนี้มันโดนอาจารย์เวรกักตัวเอาไว้ >มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้ว .ผมร้อนใจที่สุด >เพราะกลัวอาจารย์เวรจะแจ้งตำรวจ >เรื่องคงบานปลายแน่ๆ ..ผมเป็นห่วงไอ้นัยเหลือเกิน >ห่วงจนอกผมแทบจะระเบิด > >“แต่แฟนมึงมันเข้าใจมึงแล้วนะ >เพราะกูเล่าให้แม่งฟังจนหมดเปลือก” ไอ้กันเล่าต่อ >ทำเอาผมโล่งใจไปหนึ่งเปราะ “มันก็กำลังจะกลับอยู่แล้วเชียว” >ไอ้กันทิ้งระยะในการเล่า > >“แต่พี่แซ็คดิ แม่งเสือกเดินมาเข้าห้องน้ำพอดี เลยมาเจอเข้า” >ไอ้กันรายงาน ทำเอาผมต้องถอนหายใจออกมา >“เค้ามองหน้าแฟนมึงด้วยความสงสัย >แฟนมึงเลยถามว่า .มองเหี้ยไร” > >ชิบหายแล้วไอ้นัย โอ๊ย ..ถึงตรงนี้แม้ไอ้กันไม่เล่าต่อ >ผมก็แทบจะเห็นภาพเป็นวิดีโอเลยละครับ >ว่าไอ้วัยรุ่นเลือดร้อนสองตัวมาเจอกัน >มันจะเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง เฮ้อ .เวรจริงๆเลย > >“มึงรีบๆมานะเอก ตอนนี้กูขอร้องจารย์ไว้ บอกว่าเป็นเพื่อนมึง >เค้าเลยรอให้มึงมาถึงก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที” > >ผมร้อนใจสุดๆ เพราะเป็นห่วงไอ้นัยมากจนเกินจะบรรยายได้ โธ่ >ไอ้นัยเอ๊ย ทำไมถึงได้ใจร้อนแบบนี้วะ >ถ้ามึงไม่ปิดโทรศัพท์แล้วฟังกูพูดก่อน >เรื่องยุ่งๆแบบนี้มันคงไม่เกิดขึ้นแน่ๆ > >ผมรีบวิ่งสุดกำลังหลังจากลงจากแท็กซี่ รีบมุงสู่ห้อง >อ.เวร .ผมภาวนาในใจ ขอให้เรื่องมันอย่าเลวร้ายไปกว่านี้เลย > >“อ้าว มาแล้วเหรอเอกพัฒน์” เฮ้ย! อ.สุชาติ >เป็นอาจารย์เวรเหรอวะเนี่ย ผมรีบยกมือไหว้แก ..โอ ..สวรรค์ช่วยลูกแล้ว .นี่ผมยังพอมีหวังใช่มั้ยเนี่ย > >ไอ้นัยนั่งคอตกมองผมแล้วยิ้มออกมาอย่างหมดสภาพบนโซฟา >โดยมีนักการคอยยืนคุมอยู่ใกล้ๆ >ส่วนพี่แซ็คคู่กรณีนั่งแก้มช้ำอยู่อีกด้าน >โดยมีไอ้กันยืนประกบอยู่ด้วย > >“ขอโทษด้วยนะคับพี่แซ็ค” ผมรีบยกมือไหว้พี่แซ็ค .เอาวะ >มืออ่อนตีนเอาไว้ก่อน “เพื่อนผมแม่งเมาไปหน่อย” > >“กิติพงษ์ เธอจะว่าไงล่ะ” อ.สุชาติถามพี่แซ็ค >พลางเดินมาตบไหล่ผมแล้วบีบอย่างแรง >จนผมเจ็บเล็กๆ .เหมือนแกกำลังจะสื่อสารอะไรกับผม > >“ผมไม่ติดใจอะไรหรอกคับจารย์ ขอให้มันขอโทษผมก็พอ” >พี่แซ็คบอกทำหน้าดุ ทำเอาผมต้องรีบหันไปหาไอ้นัย >กวักมือเรียกมันให้เดินมาหา > >“เฮ้ย! นัย มานี่ มาขอโทษพี่แซ็คเร็วๆ” > >ไอ้นัยทำหน้ามึน นั่งนิ่งไม่ยอมลุก ผมเลยรีบเดินไปเข้าไปหา >หว่านล้อมมันอยู่ไม่นาน ผมอ้างเรื่องตำรวจ >แล้วก็เรื่องบุกรุกพื้นที่ เอาจริงๆ เราก็ผิดเต็มๆ >อย่าให้เรื่องลามปามถึงตำรวจเลย >ไอ้นัยมันถึงพยักหน้ายอมลุกจากโซฟา > > >ผมประคองมันลุกเดินมาหาพี่แซ็ค ไอ้นัยมองหน้าผมทำตาละห้อย > >“เอ้า ไหว้ขอโทษพี่แซ็คซะ มึงนี่เมาแล้วไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ >น่าตบกระโหลกนัก” ผมบอกออกไปแกมบังคับ ไอ้นัยยังนิ่งอยู่ครับ >ผมเลยเตะขาแม่งไปทีนึง > >“ขอโทษคร้าบบบบบ” ไอ้นัยยกมือไหว้พี่แซ็คด้วยเสียงอ้อแอ้ >“ผมมาตามแฟนผมคร้าบบบบ ผมเจอแฟนผมแล้ว ผมขอโทษนะคร้าบบบบ” > >เฮ้ย! ไอ้บ้านัย!!!!!! >มึงพูดอะไรออกไปวะเนี่ย ..โอย ..ชิบหายวายป่วงหมดแล้ว หน้าผมร้อนผ่าวไปหมดแล้วครับ >ถึงจะไม่เห็นก็รู้ว่าหน้าผมคงแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปทั้งหน้า ไอ้เชี่ย >มึงมันบ้าไปแล้ว > >“ไอ้นัย มึงนี่เมาแล้วพูดอะไรไม่รู้เรื่อง” ผมรีบพูดแก้ตัว >“เอ่อ เออะ ..อย่าไปฟังมันเลยนะครับ >ไอ้นี่มันเมาแล้วเพี้ยนแบบนี้ประจำ” > >อ.สุชาติยืนตาโตมองผม พี่แซ็คหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น >ไอ้กันเองก็เถอะครับ >ยืนเอามือปิดปากหัวเราะไปกับเค้าด้วยเหมือนกัน > >“โอเคๆ ผมไม่เอาเรื่องมันแล้วคับจารย์ ฮ่าๆ” >พี่แซ็คบอกแล้วหัวเราะ >“ท่าทางแม่งไม่เต็มบาทอย่างที่มึงบอกจริงๆว่ะ” > >“แหม ..เพื่อนเธอนี่ตลกดีเนอะเอกพัฒน์” อ.สุชาติยิ้มออกมาแปลกๆ >แต่ไม่วายขมวดคิ้วมองผม ผมเลยโบกมือปฏิเสธ จารย์คร้าบ >อย่าไปเชื่อไอ้นัยมันนะคร้าบ > >ผมกับไอ้นัยเดินไปไหว้ขอโทษพี่แซ็คอีกรอบก่อนที่แกจะกลับออกไป >อ.สุชาติรีบเดินมาดึงผมไปคุยส่วนตัว >บอกว่าแกจำไอ้นัยได้เลยไม่ได้แจ้งตำรวจ >ไม่งั้นเรื่องคงยุ่งไปกว่านี้ > >“ขอโทษอย่างแรงเลยนะครับจารย์” >ผมไหว้ลงไปที่อกแกด้วยความขอบคุณ > >“แต่ครูว่า ช่วงนี้ >อย่าเพิ่งให้เพื่อนเธอมาที่โรงเรียนเราเลยนะ” อ.สุชาติบอก >ผมก็เข้าใจละครับ เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็ร้ายแรงพอสมควร >ผมเลยพยักหน้ารับอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง “ให้เรื่องมันซาๆ ไปก่อน >แล้วค่อยพาแฟนเธอ เอ๊ย เพื่อนเธอมาอีก หึหึ” > >“โด่จารย์ ..แซวผม” ผมอายอีกแล้วครับ >ใจก็ยังหวังอย่าให้อาจารย์เชื่อที่ไอ้นัยพูด ..โธ่ ..ไอ้นัยนะไอ้นัย ปากพาจนซะแล้วมึง > >ผมเดินพยุงไอ้นัยออกมาจากโรงเรียน โดยมีไอ้กันเดินออกมาส่ง >ไอ้กันขอโทษผมอีกครั้งที่เรื่องของมันทำให้ผมต้องวุ่นวายขนาดนี้ > >“นัย นายอย่าเข้าใจเอกผิดนะ” >ไอ้กันย้ำอีกครั้งพลางเอามือไปตบไหล่ไอ้นัย >“กูเห็นมึงสองคนรักกันแบบนี้ กูก็อดอิจฉาไม่ได้ว่ะ” >ไอ้กันยิ้มแต่ดวงตาดูเศร้าไม่น้อยเลย > >“โผมหวงมากเลยอ่ะ แฟนคนเนี้ยยยย” ไอ้นัยพูดเสียงยานๆ >ด้วยความเมา ..ไอ้เชี่ย ..หัดอายคนอื่นเค้ามั่งสิวะ แต่ .ผมก็อดยิ้มด้วยความปลื้มใจไม่ได้เลยครับ ที่ได้ยินมันเรียกผมว่าแฟนอย่างเต็มปากแบบนี้ > >หน้าผมร้อนขึ้นอีกครั้ง ..ทั้งเขินทั้งอายปนๆกันไปหมด ..ก็ผมยังไม่ชินนี่ครับ >ที่จะให้คนอื่นๆมารู้เรื่องของผม เฮ้อ ..แต่ก็มีคนรู้เพิ่มขึ้นอีกแล้วสินะ > >“แล้วเรื่องที่มึงจะช่วยกูให้เลิกกับไอ้เบสต์ >ถ้ามันจะทำให้มึงลำบากก็หยุดเอาไว้ก่อนเหอะ” >ไอ้กันบอกผมด้วยสายตาที่จริงใจ > >“เฮ้ย! ไม่ได้หรอก กูก็ห่วงมึงนะโว้ย” ผมรีบบอกมัน >“งั้นเราไว้ค่อยคุยกันอีกทีละกัน มึงไปพักผ่อนเหอะ ดึกแระ >ขอบใจมากนะโว้ยเพื่อน” > >“กู๊ดไนท์ว่ะ เอก นัย” >ไอ้กันยิ้มโบกมือให้แล้วเดินหันหลังเข้าประตูโรงเรียนไป > >“ฮึฮึ ..เอกใจร้าย” ไอ้นัยเอามือทุบไหล่ผมเบา >ทำเสียงงอแงเหมือนเด็กๆ “มีไรก็ไม่ยอมบอกเค้า >ให้เค้าเข้าใจผิด” > >“มึงก็ถามกูสิวะ อย่าไปคิดเองเออเองแบบนี้” ผมเฉ่งมันไป >“แล้วโทรศัพท์น่ะ ปิดทำไมวะ จะโทรไปเคลียร์ก็เลยไม่ได้เคลียร์ >ไม่งั้นเรื่องคงไม่ยุ่งขนาดนี้” > >“ฮึ แบทหมดอ่ะ” >ไอ้นัยทำปากบึนเหมือนจะร้องไห้ ไอ้นี่แม่งขี้อ้อนจริงๆเลยว่ะ > >“แล้วทำไมต้องแดกเหล้าซะเมาขนาดนี้” ผมอดด่ามันไม่ได้ > >“ก็เค้ากลุ้มใจนี่ เห็นแฟนโดนคนอื่นกอดแล้วหอมแก้มแบบนั้น >ฮึฮึ” ไอ้นัยพูดเสียงอ้อนเรียกผมว่า “แฟน” >อย่างเต็มปากเต็มคำอีกครั้ง > >“ทีหลังอย่าไปให้ใครทำแบบนี้กับตัวเองอีกนะ เค้าเจ็บมากเลยอ่ะ >รู้มั้ย” ไอ้นัยพูดด้วยสายตาที่บ่งบอกว่ามัน “เจ็บ” จริงๆ > >ผมอึ้งไปเลยครับ ..ถ้าเป็นผมเห็นไอ้นัยโดนกอดจูบแบบนี้บ้างโดยที่ผมไม่รู้อะไรมาก่อน >ผมก็คงเจ็บไม่น้อยไปกว่ามัน ..เฮ้อ ผมเข้าใจมันแล้วละครับ > >“โอเค เค้าขอโทษ พอใจยัง” ผมบอกมันออกไป ..เฮ้ย! >นี่กูพูดแทนตัวเองว่า “เค้า” >ตามมันไปแล้วเหรอวะเนี่ย .เฮ้อ ติดมันมาจนได้นะกู[/font] > > > > > > > > > Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.