พอตาร์มาถึงก็เข้าไปกินกัน ผมก็นั่งข้างๆโอ๋ แต่แปลกดีนะ ร้านแทบจะไม่มีคนเลย รู้สึกจะมีโต๊ะสองโต๊ะทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเสาร์ หัวละ899 ก็ไม่ได้แพงอะไร บริการก็ดี มีคอยมาสอนว่าน้ำจิ้มแบบไหนต้องกินยังไง เนื้อแบบนี้ต้องกินกับน้ำจิ้มยังไง คือแค่น้ำจิ้มก็เยอะแยะไปหมด (ซึ่งตอนนี้ร้านนี้เจ๊งไปแล้ว) ถ้าผมจำไม่ผิดร้านนี้จะชื่อโนบุ แต่เราก็กินได้ไม่เยอะหรอก(ผมไม่เคยคิดว่าไปกินบุฟเฟต์ที่ไหนแล้วคุ้มเลย) รึเพราะผมกินไม่เก่งก็ไม่รู้นะ ข้าวจานเดียวผมยังกินไม่หมด แต่ก็ชอบกิน โอ๋ก็คอยเตือนว่าอ้วนๆๆๆ เอ้ออีกนิดร้านนี้ไม่ใช่บาร์บิคิวปิ้งย่างนะ แต่เป็นชาบู แต่ก็เข้าไปแล้ว ก็ไม่เป็นไร ง่ายๆอยู่ละ แต่ตาร์จะคอยแทคแคร์ตลอด เพราะหม้อแยกเป็น 2หม้อ ตาร์ก็คอยคีบให้ผมทีให้โอ๋ที (ซึ่งไม่จำเป็นก็ได้มั้งกูไม่ได้เป็นง่อย)
"โอ๋กับเอ็กซ์ ดูรักกันดีนะ น่าอิจฉา"ตาร์พูด
"ตาร์ไม่มีแฟนหรอ"โอ๋ถาม
"ก็มีคนมาจีบเยอะนะ แต่อยากมีแบบโอ๋"
"หมายความว่าอยากมีแฟนเป็นเอ็กซ์ รึหมายถึงตัวโอ๋"ผมไม่เข้าใจในคำตอบนั้น
"แบบโอ๋อ่ะ สูงๆผิวขาวๆสีชมพู เวลายืดตัวรึยกแขน เห็นไรขนอ่อนๆที่หน้าท้อง เซ้กส์ซี่ดี"
เอาแล้วไง กูยกหม้อชาบูสาดคน นี่กูจะโดนข้อหาพยายามฆ่ามะ"โอ๋คงไม่สนใจหรอกมั้ง"
"ผมมีแฟนละตาร์ ผมไม่เคยมองใครเลย"พูดพร้อมทั้งหอมแก้มผม ซึ่งพนักงานในร้านก็สังเกตุเห็น แล้วหันไปซุบซิบกัน ซึ่งผมเดาว่าก็คงไม่พ้นเรื่องของพวกเราหรอก แต่ผมชินละ
"คบกันมานานยัง"
"เกือบๆปี แต่มาตกลงเป็นแฟนกันเมื่อเร็วๆนี้"ผมตอบ
"ดูใจกันมานานว่างั้น"
"ก็ตามนั้น"โอ๋พูดมั่ง
"ผมจีบโอ๋มั่งได้มะ"
"เห้ยตาร์เยอะไปป่ะ"ผมชักจะเริ่มฉุนจริงๆละนะ
"ผมไม่เคยคิดจะมองคนอื่นเลยตาร์"โอ๋พูดคำนี้ขึ้นมาทำให้ผมตัวลอยๆ
นี่หละครับความรักของเด็กยังไงก็เป็นเด็กแค่คิดว่า การกระทำตอนนั้นแบบนั้นเป็นสิ่งถูก ความรักที่มีแค่เราสองคน เป็นเจ้าของกันและกัน แล้วจะมีกันตลอดไป ซึ่งเราคิดแค่ว่าแค่นั้นก็พอแล้ว แต่ในความเป็นจริง ความจริงที่กำลังจะมาถึง ทำให้รู้ว่าแค่นั้นมันยังไม่พอหรอก ชีวิตมันต้องมีอะไรอีกเยอะ ซึ่งทุกคนต้องเจอและรับมือมันให้ได้ไม่ว่าจะเป็น ผม โอ๋รึใครก็ตาม
"หมู่ก็ได้นะ"ตาร์พูด
"หมู่ไรวะ"ผมหันไปถามโอ๋
"สกปรกว่ะความคิดนาย"โอ๋ไม่ตอบผม แต่หันไปตอบตาร์
"เป็นผู้ชายไม่เห็นมีอะไรเสียหายเล่อะ"
"สรุปมึงจะหาเพื่อนรึหาคู่ขาวะ"โอ๋ขึ้นคำว่ากูมึงกับคนอื่นเป็นครั้งแรก ผมได้แต่มองไม่ตาปริบๆไม่กล้าแส่กลัวโดนลูกหลง ได้แต่เอามือลูบขาโอ๋ให้ใจเย็นๆ
"เห้ยใจเย็นดิก็แค่ถามดู"
"ถ้าจะคุยเรื่องแบบนี้ก็อยารู้จักกันเลยดีกว่าว่ะ"
"โอเค ผมขอโทษ"
เหมือนอีกฝ่าย จะมั่นใจในรูปร่างหน้าตาตัวเองมาก เหมือนคนที่ไม่เคยผิดหวังกับการที่จะขอมีเซ็กส์กับใคร ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกว่าไอ้เล้งเป็นคนดีขึ้นมาในทันที แต่เอ๊ะ ผมนึกแผนอะไรชั่วๆออกละ 555
"ทำไม ตาร์ถึงอยากดัง อยากเป็นดาราอ่ะ"ผมถาม
"เป็นดาราดังๆก็จะได้มีเงินเยอะๆ"
"เอาเงินไปทำไรเยอะแยะ"ผมถามแบบโง่ๆมั้ง
"ผมไม่ได้รวยมั้ง ผมแค่คนธรรมดาคนนึงไม่ได้เหมือนพวกนาย"
"พวกผมก็ไม่ได้รวยนะ"
"พวกนายไม่เคยรู้จักความจนหรอกว่าเป็นไง"
"ผมโตมากับแม่ที่ต้องปากกัดตีนถีบ พ่อเป็นฝรั่งที่ทิ้งแม่ไป ต้องไปเป็นนักร้องตามคาเฟ่ ตั้งแต่เด็ก จนมีหมอแก่ๆมาเจอแล้วเอามาเลี้ยง พวกนายเคยมีความรู้สึกแบบนั้นหรอ"ตาร์พูดเหมือนอัดอั้น
เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกสงสารคนอื่นขึ้นมาจับใจ นี่หรอชีวิตของคนที่ไม่สมบูรณ์ ที่ตะเกียกตะกาย ไม่ได้หมายถึงว่าชีวิตผมสมบูรย์แบบหรอกครับ แต่ผมก็ไม่เคยอดอยาก อยากกินอะไรก็ได้กิน ความทุกข์ของผมที่ผมเจอในชีวิต อย่างมากก็แค่อาม่าอาก๋งตายจากไปทีละคน รึเห็นคนรอบตัวไม่สบาย พ่อแม่ร้องไห้ รึหมาตาย คนรอบกายผิดหวังในตัวผม ซึ่งผมว่าแค่นั้นก็หนักหนามากละสำหรับผม
"อยากเป็นดาราก็ต้องมีคุณค่าในตัวเองนะตาร์"โอ๋พูดเหมือนความโกธรเมื่อกี้จะหายไป
"ผมคงสู้เอ็กซ์ไม่ได้ซักอย่างเลยใช่มะโอ๋"
"ไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่เรื่องเซ็กส์ มันไม่ได้มีไว้แจกจ่ายนะ ยิ่งมีเยอะๆมั่วๆ มันก็มีแต่ยิ่งจะตอกย้ำตัวเอง ตื่นขึ้นมาก็ยิ่งเหงา มันต้องเกิดจากความรัก"ผมรู้สึกว่าแฟนผมเป็นคนดีจัง แต่แปลกๆพูดเหมือนผ่านมาเยอะ
"ขอบคุณครับโอ๋"
"ไม่เป็นไรก็เราเป็นเพื่อนกันนิ พูดให้เข้าใจกันตั้งกะวันนี้ดีกว่า"
ซักพักไอ้โอโทรเข้ามา
"เห้ยมึงอยู่ไหนกัน"
"เซนเวิร์ล"
"กูอยู่ตาบั๊ค"
"กูอยู่ร้านชาบู มาดิ"
"ชั้นไหนวะ"
"กูไม่รู้ว่ะ ชั้น 5 มั้ง ชั้นที่มีร้านอาหารเยอะๆ ฝั่งอิเซตันอ่ะ ก่อนถึงชั้นSFอ่ะ ร้านโนบุ"
แล้วไอ้โอก็วิ่งหน้าตั้งมา นั่งข้างๆไอ้ตาร์ หิวๆ มันแหกปาก เรียก พนักงานเสริฟ พี่ๆเอานี่เยอะๆ(ร้านนี้ไม่จำกัดเวลาครับ กินได้เท่าที่มียางอาย เพราะเหตุนี้มั้งเลยเจ๊ง)
"ดีดี ใครว๊ะ"ทำท่าสงสัย
"ตาร์ครับ" ยกมือเช๊คแฮนกับโอ
"อ๋ออืม ไหว้พระเถอะ"ไอ้โอถือตะเกียบไว้แน่นเหมือนกลัวใครแย่ง ตามองหาของกินบนโต๊ะเท่าที่จะพอหาได้ ไม่สนใจคนที่นั่งข้างๆมันซักนิด
"พวกนายหล่อกันทุกคนเลยนะ"ตาร์พูด
"เออ เด๋วไอ้กอฟ ไอ้พีท ชานนท์มา มันอยู่พารากอน"พูดแบบไม่สนใจตาร์
"เห้ยมึงสนใจเพื่อนข้างๆมั่ง"ผมพูดกลัวตาร์เป็นส่วนเกิน
"อ๋อ อิ่มยัง โอนะ"มันหันไปถามแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่
"จะไปไหนกันวะ"ผมถาม
"ดูแฮรี่ จองละ 6ที่"
"เอ้ามึงไม่ถามกูเล่อะว่ากูจะไปดูป่ะ"
"อวาดาเคดราฟร่าสัสเอ็กซ์ มึงตายแระ หมดสิทธิ์แสดงความเห็น"มันเอาตะเกียบมาเป็นไม้กายสิทธิ์
"แล้วผมอ่ะ"ตาร์ถาม
"ไม่รู้ดิ ไม่รู้ว่าจะมีเพื่อนเพิ่ม"โอตอบทำท่าเรียบเฉย
"จองกี่โมง"โอ๋ถาม
"ทุ่มกว่าๆ"
"งั้นเด๋วไปจองใหม่ นี่เพิ่ง4โมงเอง"
"แดกเร็วๆสัส"ผมเร่งมัน
"รีบไปไหนวะ"
"กูอิ่ม จะอ๊วก"
แล้วพนักงานก็เข้ามาถามว่ารับของหวานอะไรดีคะ ก็เลยถามว่ามีอะไรแนะนำบ้าง เค้าก็ตอบว่ามีไอศครีมวาซาบิ เออแปลกดี เอานี่หละครับ แล้วเค้าก็เอามาเสริฟ ก็แปลกจริงๆหละครับ ไม่เผ็ดขึ้นจมูก แต่ก็อร่อยดี ซึ่งทุกวันนี้ผมยังอยากลองกินอีกครั้ง แต่ไม่รู้จะไปหากินที่ไหน
