We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: เรื่องแต่ง กลกามรักfuck พี่น้องสุด hot" Posted by มดตะนอย on 09-Jan-15 at 05:24 PM ราวกับร่วงลงสู่ห้วงเวลาที่ดิ่งลงในความหลุมดำมืดอันเว้งว้างและไร้จุดสิ้นสุดและยังคงร่วงลงไปเรื่อยๆ ราวกับไม่มีก้นบึ้งในหลุมดำลึกลับแห่งนี้ แต่แล้ว นั่นไง ! เห็นแล้ว ในที่สุด ก็เห็นแล้ว แสงสว่างส่องประกายแพรวพราวระยิบระยับอยู่เบื้องหน้า มันช่างสว่างแสบตาเหลือเกิน ในที่สุด....ก็ถึงทางออกแล้วเสียที ดวงตาของไอ้พีร์กระพริบถี่รัวจากแสงสว่างที่ส่องเข้ามากระทบม่านตาก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ ความรู้สึกและสติสัมปชัญญะค่อยๆ ฟื้นกลับคืนมา แต่สัญญาณรับภาพรอบตัวยังคงพร่ามัวราวกับตกอยู่ท่ามกลางม่านหมอกหนา “ อื้อ อูยยยย์............... ” ตอนนี้ หัวของมันปวดแทบระเบิดและก็รู้สึกกระหายน้ำเหลือเกิน มันกำลังทำอะไร และอยู่ที่ไหนกันนะ เสียงซุบซิบพึมพำดังหึ่งๆ ขึ้นรอบตัวหลังจากที่เห็นร่างที่นอนเหยียดยาวเริ่มฟื้นคืนสติและกำลังสะบัดหัวอย่างมึนงง “ นี่...นี่ กูอยู่ไหน............... ” เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความสับสนดูสะท้อนก้องกังวานไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่อับทึบ มืดชื้น และร้อนอบอ้าว เด็กหนุ่มพยายามจะลุกขึ้นนั่งแต่ตัวได้ถูกรั้งไว้จากการที่ข้อมือทั้งสองข้างถูกพันธนาการด้วยสายหนังเส้นใหญ่ที่ตรึงแน่นกับแผ่นเหล็กรูปทรงประหลาดที่รองรับเรือนร่างมันอยู่มันพยายามขยับตัวอีกครั้งพร้อมกับความตื่นกลัวเริ่มเข้ามาแทรกซึมภายในจิตใจเมื่อพบว่าข้อเท้าทั้งสองข้างก็ไร้สิ้นซึ่งอิสรภาพแล้วเช่นกัน ความตื่นตกใจยิ่งทวีขึ้นสูงเมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นจากพื้นผิวโลหะที่แผ่ซ่านมายังผิวหนังที่เปล่าเปลือยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์มาปกปิด............ถ้าสิ่งที่คาดเดาไว้ไม่ผิด ตอนนี้ มันอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าราวทารกแรกเกิด.....แล้วเสื้อผ้ามันไปไหน ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ ใครพามันมา และที่นี่คือที่ไหน หลากหลายคำถามประดังเข้ามาอย่างไม่หยุด.....หากยังไร้ซึ่งคำตอบจากห้องที่เงียบสงัด หรือว่า...ที่ได้ยินเสียงซุบซิบพึมพำเมื่อชั่วครู่....มันจะหูฝาดไปวะ เด็กหนุ่มกรอกตาสำรวจสถานที่ไปรอบๆ เท่าที่สายตาจะกวาดไปถึงพบว่า มันอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมพื้นผ้าขนาดไม่ใหญ่มากนัก มีผนังปูนสีพื้นที่ถูกละเลงด้วยภาพวาดและลายเส้นหวัดๆ ที่สื่อความหมายในเชิงหยาบคายและลามกอนาจารของเด็กมือบอนตามแถวตอม่อทางด่วน สะพานลอย หรือไม่ก็ตามผนังห้องน้ำสาธารณะด้านขวามือของมันมีประตูสังกะสีเก่าคร่ำคร่าเปิดพะเยิบพะยาบอยู่แต่เท่าที่สังเกตคร่าวๆ ภายนอกประตูบานนั้นดูเหมือนจะไม่มีแสงสว่างใดๆ เล็ดลอดเข้ามาเลย.......เป็นความมืดสนิทจนน่ากลัวราวกับห้องนี้ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง มันหรี่ตาดูแสงสว่างเจิดจ้าที่ส่องจากหลอดนีออนที่ติดอยู่บนเพดานเหนือตัวมัน ดูเหมือนมีแมลงตัวเล็กจำนวนมหาศาลบินล้อแสงไฟฉวัดเฉวียนไปมาอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ๆ แล้วไหนจะสภาพที่มันถูกตึงร่างอยู่กับโครงเหล็กนี่อีกล่ะ เมื่อดูโดยรวมแล้วคล้ายๆ กับมันตกอยู่ในหนังผีสยองขวัญสั่นประสาทสักเรื่องหนึ่งมากกว่าที่จะเป็นเรื่องจริงที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวมัน ! มันหลับตาลงอีกครั้ง...หวังลึกๆ ว่า เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ความฝันร้าย ทันใดนั้น....มันก็รู้สึกขนลุกเมื่อประสาทสัมผัสรับรู้ได้ถึงเงาดำของใครบางคนพาดทับตัวมันอยู่....มันจึงหันไปมองและนัยน์ตาทั้งคู่จะเบิกโพลงด้วยความตื่นตกใจเมื่อพบใบหน้าของคนที่มันรู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี “ ไอ้ซัน ! ”

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   >ราวกับร่วงลงสู่ห้วงเวลาที่ดิ่งลงในความหลุมดำมืดอันเว้งว้างและไร้จุดสิ้นสุดและยังคงร่วงลงไปเรื่อยๆ >ราวกับไม่มีก้นบึ้งในหลุมดำลึกลับแห่งนี้ แต่แล้ว นั่นไง ! >เห็นแล้ว ในที่สุด ก็เห็นแล้ว >แสงสว่างส่องประกายแพรวพราวระยิบระยับอยู่เบื้องหน้า >มันช่างสว่างแสบตาเหลือเกิน >ในที่สุด....ก็ถึงทางออกแล้วเสียที > >ดวงตาของไอ้พีร์กระพริบถี่รัวจากแสงสว่างที่ส่องเข้ามากระทบม่านตาก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ > ความรู้สึกและสติสัมปชัญญะค่อยๆ ฟื้นกลับคืนมา >แต่สัญญาณรับภาพรอบตัวยังคงพร่ามัวราวกับตกอยู่ท่ามกลางม่านหมอกหนา > >“ อื้อ อูยยยย์............... ” > >ตอนนี้ หัวของมันปวดแทบระเบิดและก็รู้สึกกระหายน้ำเหลือเกิน >มันกำลังทำอะไร และอยู่ที่ไหนกันนะ > >เสียงซุบซิบพึมพำดังหึ่งๆ >ขึ้นรอบตัวหลังจากที่เห็นร่างที่นอนเหยียดยาวเริ่มฟื้นคืนสติและกำลังสะบัดหัวอย่างมึนงง > >“ นี่...นี่ กูอยู่ไหน............... ” > >เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความสับสนดูสะท้อนก้องกังวานไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ >ที่อับทึบ มืดชื้น และร้อนอบอ้าว > >เด็กหนุ่มพยายามจะลุกขึ้นนั่งแต่ตัวได้ถูกรั้งไว้จากการที่ข้อมือทั้งสองข้างถูกพันธนาการด้วยสายหนังเส้นใหญ่ที่ตรึงแน่นกับแผ่นเหล็กรูปทรงประหลาดที่รองรับเรือนร่างมันอยู่มันพยายามขยับตัวอีกครั้งพร้อมกับความตื่นกลัวเริ่มเข้ามาแทรกซึมภายในจิตใจเมื่อพบว่าข้อเท้าทั้งสองข้างก็ไร้สิ้นซึ่งอิสรภาพแล้วเช่นกัน > >ความตื่นตกใจยิ่งทวีขึ้นสูงเมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นจากพื้นผิวโลหะที่แผ่ซ่านมายังผิวหนังที่เปล่าเปลือยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์มาปกปิด............ถ้าสิ่งที่คาดเดาไว้ไม่ผิด > ตอนนี้ >มันอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าราวทารกแรกเกิด.....แล้วเสื้อผ้ามันไปไหน >ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ ใครพามันมา และที่นี่คือที่ไหน >หลากหลายคำถามประดังเข้ามาอย่างไม่หยุด.....หากยังไร้ซึ่งคำตอบจากห้องที่เงียบสงัด >หรือว่า...ที่ได้ยินเสียงซุบซิบพึมพำเมื่อชั่วครู่....มันจะหูฝาดไปวะ > >เด็กหนุ่มกรอกตาสำรวจสถานที่ไปรอบๆ >เท่าที่สายตาจะกวาดไปถึงพบว่า >มันอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมพื้นผ้าขนาดไม่ใหญ่มากนัก >มีผนังปูนสีพื้นที่ถูกละเลงด้วยภาพวาดและลายเส้นหวัดๆ >ที่สื่อความหมายในเชิงหยาบคายและลามกอนาจารของเด็กมือบอนตามแถวตอม่อทางด่วน >สะพานลอย >หรือไม่ก็ตามผนังห้องน้ำสาธารณะด้านขวามือของมันมีประตูสังกะสีเก่าคร่ำคร่าเปิดพะเยิบพะยาบอยู่แต่เท่าที่สังเกตคร่าวๆ > ภายนอกประตูบานนั้นดูเหมือนจะไม่มีแสงสว่างใดๆ >เล็ดลอดเข้ามาเลย.......เป็นความมืดสนิทจนน่ากลัวราวกับห้องนี้ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง > >มันหรี่ตาดูแสงสว่างเจิดจ้าที่ส่องจากหลอดนีออนที่ติดอยู่บนเพดานเหนือตัวมัน > >ดูเหมือนมีแมลงตัวเล็กจำนวนมหาศาลบินล้อแสงไฟฉวัดเฉวียนไปมาอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ๆ >แล้วไหนจะสภาพที่มันถูกตึงร่างอยู่กับโครงเหล็กนี่อีกล่ะ >เมื่อดูโดยรวมแล้วคล้ายๆ >กับมันตกอยู่ในหนังผีสยองขวัญสั่นประสาทสักเรื่องหนึ่งมากกว่าที่จะเป็นเรื่องจริงที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวมัน >! > >มันหลับตาลงอีกครั้ง...หวังลึกๆ ว่า >เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ความฝันร้าย >ทันใดนั้น....มันก็รู้สึกขนลุกเมื่อประสาทสัมผัสรับรู้ได้ถึงเงาดำของใครบางคนพาดทับตัวมันอยู่....มันจึงหันไปมองและนัยน์ตาทั้งคู่จะเบิกโพลงด้วยความตื่นตกใจเมื่อพบใบหน้าของคนที่มันรู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี > >“ ไอ้ซัน ! ” Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.