ไม่มีการทารุณกรรม

แรงงานทาสอย่างไร

เทอมองไปไกล กว่านั้นไม่เป็นหรอ

จ่ายค่าจ้าง ไม่ได้บังคับ แต่ถ้าไม่ทำ ก็ไม่มีแดก ดำรงชีวิตอยู่ไม่ได้ เพราะทุกอย่างต้องใช้เงินซื้อ สุดท้ายก็หนีไม่พ้น ต้องเป็นแรงงาน วนอยู่ในลูปของแรงงานทาสอยู่ดี

แรงงานทาสราคาถูก ส่วนมากคือมีเงินใช้ไม่พอแดก และต้องเอาเงินค่าจ้างราคาถูกมาซื้อของ ที่นายทุนผลิตขึ้นมาอยู่ดี

ระบบทุนนิยมันต้องการแรงงานถูก เพื่อสร้างความร่ำรวยให้นายทุน มันเป็นหัวใจหลักของระบบทุนนิยม

จริงๆ แล้วมันก็คือการล่าอณานิคม ในยุคสมัยใหม่นั้นแหละ ต่างกันที่ คนล่าเป็นบริษัทเอกชน การกดคนให้อยู่ในลูปนรกของการเป็นแรงงานก็ยังคงมีต่อไป

เป็นแรงงานก็ต้องเป็นไปตลอด ไม่มีทางมีเงินพอ ออกมาต่อยอดชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นได้ เพราะระบบมันกดทับคนพวกนี้ให้เป็นทาสแรงงานราคาถูกไปตลอดชีวิต

นี่ยังไม่รวมถึงทรัพยากรธรรมชาติ ที่ประเทศฐานการพัฒนา ต้องเอาออกมาใช้ ในขั้นตอนการผลิตให้บริษัทเอกชนข้ามชาติเหล่านั้นอีก

ประเทศฐานการผลิตเสียทั้งคุณภาพชีวิตประชากร เสียทรัพยากร ทั้งธรรมชาติ ตั้งโรงงานผลิต ปล่อยกาซผิด ทำลายธรรมชาติ กระทบสุขภาพชีวิตคนในชาติไปตั้งเท่าไร

คนที่รวยจริงๆ จากเกมส์นี้ คือนายทุน และรัฐบาล ประชาชนที่เป็นแรงงานราคาถูก ไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอก พวกเขายังจนเหมือนเดิม ถ้ายังเล่นอยู่ในเกมนี้ นอกจากออกมา ทำอะไรเป็นของตัวเอง ซึ่งเขาจะเอาเงิน เอาความรู้มาจากไหน เพราะแรงงานราคาถูก ก็คงไม่สามารถเข้าถึงโอกาสพวกนั้นได้ ถ้ารัฐไม่เข้ามาช่วยพวกเขา

โรงงานของบริษัทเอกชน มันคือภาพสะท้องของตัวระบบทุนนิยม ถามว่าล่าอาณานิคมไหม กูก็มองว่ามันไม่ต่างกันหรอก อาจจะดีกว่าหน่อย ตรงที่ระบบทุนนิยม มันได้เลี้ยงไข ทำให้เหมือนว่ามึงยังพอเงินประทังชีวิตไปวันๆ ได้

ภายใต้โลกทุนนิยม จะมีชนชั้นสูง 1% ที่มีทรัพย์สินมหาศาล และชนชั้นล่าง 99% ต้องทำงานดิ้นรน เจ้าสัวได้กำไรมหาศาล แต่ค่าแรงของพนักงานกลับต่ำเตี้ย และแทบไม่มีสิทธิมีเสียงในบริษัท ยกตัวอย่างสมมุติจากกะลาแลนด์ เจ้าสัวบริษัทหนึ่งเพิ่มส่วนขายน้ำปั่น ธนาคาร และอื่นๆ เข้าไปในร้านสะดวกซื้อของตนเอง พนักงานมีหน้าที่เพิ่มขึ้น ต้องทำทั้งแคชเชียร์และปั่นน้ำ แต่กลับได้ค่าแรงเท่าเดิม ไม่สัมพันธ์กับหน้าที่ที่เพิ่มขึ้น ในขณะที่เจ้าสัวกลับมีรายได้เพิ่มสูงขึ้น” เจ้าสัวอาจได้กำไรถึงวินาทีละสี่แสน แต่แรงงานได้ค่าแรงต่อชั่วโมงแค่เพียงสี่สิบบาทเท่านั้น ทุนนิยมไม่ต่างอะไรกับเผด็จการทางเศรษฐกิจเลย

หลายคนอ้างว่าแค่สู้กับเผด็จการทางการเมืองก็เพียงพอแล้ว เอาทหารและศักดินาออกจากสภาก็เพียงพอแล้ว แต่กระนั้น เราจะมีประชาธิปไตยทางการเมืองไปทำไม ถ้าหากในที่ทำงานยังเป็นเผด็จการเบ็ดเสร็จ นายทุนกดขี่ สภาพการทำงานย่ำแย่ แรงงานไม่ได้ค่าแรงเป็นธรรม และไม่มีสิทธิพูดใดๆ

“คอมมิวนิสต์ (Communism)” คือยาถอนพิษความเลวร้ายของระบอบทุนนิยม หากอธิบายอย่างสั้น คอมมิวนิสต์มุ่งทำให้คนมีความเป็นคนเท่ากัน โดยปลดแอกสังคมจากพันธนาการทุน ไม่มีใครสูงส่งกว่าใครเพียงเพราะมีทุนมากกว่าคนอื่นๆ ไม่มีใครสูงกว่าใครเพราะเป็นเจ้าของโรงงานห้างร้าน ไม่มีใครโทษตัวเองที่ยากจนเพราะไม่ขยันหรือมีบุญเหมือนเจ้าสัว นอกจากนี้ คอมมิวนิสต์มีรากศัพท์จากคำว่า “common” ซึ่งแปลว่า ร่วมกัน หรือก็คือเป็นระบบที่เป็นของเราร่วมกัน ได้รับสวัสดิการมีคุณภาพถ้วนหน้าร่วมกัน ไม่ได้แบ่งแยกคนด้วยเงินตรา ไม่ได้กักตุนผลิตยารักษาคุณภาพดีน้อยๆ ราคาแพงไว้ให้คนรวย แล้วผลิตยาไร้คุณภาพต้นทุนถูกให้คนจน แต่พยายามหาวิธีผลิต/บริหารจัดการยาคุณภาพดีให้ทุกคนเข้าถึงได้ เพราะยึดถือหลักคนเท่ากัน โดยสรุปก็คือ คอมมิวนิสต์คือประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจ

คอมมิวนิสต์ไม่เท่ากับเผด็จการแต่อย่างใด คอมมิวนิสต์มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้คนเท่ากันอย่างแท้จริงโดยไม่มีเงื่อนไขของเงินมาบัญชา (ไม่ได้ต้องการให้คนใส่เสื้อสีเดียวกันหรือสูงเท่ากัน แต่ต้องการให้คนมีพื้นฐานเศรษฐกิจเท่ากัน เข้าถึงสวัสดิการที่มีคุณภาพได้ถ้วนหน้า) ซึ่งความเท่าเทียมนี้ ก็ไม่อาจแยกขาดกับเสรีภาพได้ และหลายครั้งที่เสรีภาพที่แท้จริง ก็ไม่ใช่แค่เสรีภาพในเชิงคุณค่าเท่านั้น เช่น การมีหนึ่งสิทธิหนึ่งเสียง การสมรสเท่าเทียม เป็นต้น แต่เป็นเสรีภาพเชิงวัตถุด้วย เช่น มีบ้าน มีอาหาร ได้เรียนในโรงเรียนที่มีคุณภาพ เข้าถึงระบบการรักษาพยาบาลได้ถ้วนหน้า เป็นต้น

หลายคนโจมตีว่าคอมมิวนิสต์จะแย่งยึดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นบ้าน มือถือ เสื้อผ้า อาหาร หรือแม้กระทั่งแปรงสีฟัน แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้น แปรงสีฟันคือกรรมสิทธิ์ส่วนตัว (personal property) ไม่ใช่กรรมสิทธิ์เอกชน (private property) คอมมิวนิสต์ไม่ได้จะยึดแปรงสีฟัน แต่จะทำให้โรงงานแปรงสีฟันเป็นของแรงงาน ผู้ที่เป็นคนผลิตแปรงสีฟันขึ้นมาเอง ไม่ใช่นายทุนที่คอยลดต้นทุน ขูดรีดค่าแรงและกดคุณภาพแปรงสีฟัน คอมมิวนิสต์ต้องการแจกจ่ายแปรงสีฟันที่มีคุณภาพให้ผู้คน ไม่ได้ยึดแปรงสีฟันใคร

จริงอยู่ที่การปฏิวัติคอมมิวนิสต์แห่งศตวรรษที่ 20 ล้มเหลว และเมื่อเอ่ยถึงคอมมิวนิสต์ ฝั่งปัญญาชนมากมายก็มักโจมตีว่า คอมมิวนิสต์คืออุดมการณ์ล้มเหลว เป็นผี จบสิ้นไปแล้ว และกลายพันธุ์เป็นเผด็จการ (เช่น ประเทศจีน เราโจมตีจีนกันว่าเป็นคอมมิวนิสต์ ทั้งๆ ที่จีนเป็นประเทศมหาอำนาจทุนด้วยซ้ำ) แต่หากเราย้อนศึกษาประวัติศาสตร์ศตวรรษที่ 20 จริงๆ คอมมิวนิสต์มีอายุเพียง 70 ปีเท่านั้น มันมีอายุสั้นมากและนำไปใช้แค่เพียงครั้งเดียว ในขณะที่ทุนนิยมมีอายุกว่า 400 ปี เกิดวิกฤตเศรษฐกิจนับครั้งไม่ถ้วน ความเหลื่อมล้ำพุ่งสูง มีคนตกงานและอดอยากมากมาย กี่คนแล้วที่ถูกดับฝัน ไม่ได้เรียนหรือประกอบอาชีพที่ตนเองอยากทำเพราะไม่มีเงิน หลายคนถูกบังคับให้เรียนหมอ เพราะจบมามีตลาดงานรองรับ หลายคนหมดไฟ เพราะต้องทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน ทำไมเราไม่มองว่าทุนนิยมเป็นระบบที่ล้มเหลวแบบที่ตราหน้าคอมมิวนิสต์บ้าง

เมื่อนานมาแล้ว เราต่างเชื่อว่าโลกแบน เพราะถูกปลูกฝังให้เชื่อเช่นนั้น เราต่างหวาดกลัวที่จะท่องทะเลไกลโพ้นเพราะกลัวจะตกออกจากโลก ใครก็ตามที่คิดว่าโลกกลม ก็อาจถูกเข่นฆ่าได้ แต่แล้วแนวคิดโลกกลมก็พิสูจน์จนได้ว่าโลกไม่ได้แบน เช่นเดียวกันกับระบบทุนนิยม ที่ผู้คนต่างเชื่อว่ามันเป็นระบบที่เป็นฉันทามติ ยอมรับกันทั่วโลก (เช่น ทุนนิยมไม่ได้เป็นระบบที่ดี แต่ก็เลวน้อยที่สุด เราปฏิรูปช่วยทุนนิยมมาหลายครั้ง พยายามหาทางประนีประนอมให้ทุนลดการกดขี่ลงสักนิด แต่แล้วก็ล้มเหลวทุกครั้ง ทุนนิยมไม่เคยช่วยเรา ซ้ำยังทำร้ายเราด้วยซ้ำ) มันถึงเวลาแล้วหรือไม่ ที่เราควรจะจินตนาการให้ไกลกว่าระบบกดขี่เช่นนี้ และเชื่อว่าโลกใบใหม่เป็นไปได้ (Another world is possible)

กดไลค์

ประเด็นคือ กษัตริย์ทุกวันนี้ ก็เป็นนายทุนด้วยค่ะ มีทั้งอำนาจทางกฎหมาย และอำนาจเงิน

ถ้าประเทศไหน ไม่กำจัดอำนาจกษัตริย์ให้อยู่ใต้รัฐธรรมนูญเท่าเทียมกับประชาชน เมื่อนั้น คนในสังคมก็จะแย่ได้

การปกครองของพวกอีลิต มีหลายระบอบ แล้วก็ยังเหมือนกับยุคสมัยก่อน
ที่มีการล่าอาณานิคม เพียงแต่ยุคสมัยเปลี่ยน เลยล่าอาณานิคมได้เนียนขึ้น
ลองศึกษาหาในgoogle จะเข้าใจ
เรื่อง familia rothschild, city of london , the protocal ,goyim
ระบอบกษัตริย์ ก็เป็นการปกครองแบบหนึ่ง แต่เป็นการปกครองที่เป็นปรปักษ์
กับกลุ่มที่บอกข้างต้น กลุ่มที่บอกข้างต้นจะยึดครองก็ต้องเปลี่ยนการปกครองแบบเดิม
หรือทำให้การปกครองแบบเดิมมีอยู่เป็นแค่สัญญาลักษณ์แบบอังกฤษ
แม้แต่ อเมริกา Democrat Republican ก็ถูก finance โดยคนกลุ่มเดียวกัน
ตย เล็กๆ ฟังเพลินๆ https://www.youtube.com/watch?v=yBJO76hvk5A

น่ากลัวมากค่ะ

บ้างที่สหภาพแรงงานไม่แข็งแรง ลูกจ้างก็ยังถูกเอาเปรียบอยู่ดี

ทำโอทีไม่ได้เงินก็มี

กูว่า ประเทศรากหญ้าโลกที่สามที่เป็นฐานการผลิตให้มากกว่านะคะ ที่ช่วยพวกประเทศโลกที่1

ฐานการผลิตราคาถูก ยิ่งทำให้บริษัทโลกที่1 มันมีต้นทุนการผลิตที่ถูกลง ทำกำไรได้มากขึ้น รวยขึ้น

ประเทศที่มีผู้นำดีเขาจะพยายามส้รางผลผลิตในประเทศที่ออกไปสู้กับตลาดโลกได้ โดยไม่ต้องพึ่งพาการเป็นฐานการผลิตให้ต่างชาติ

เพราะการเป็นฐานการผลิตคือขนมหวานเคลือบยาพิษ .... เราต้องกดค่าแรงของประชาชนในชาติเพื่อให้เป็นที่สนใจ

ผลก็คือประชาชนกลายเป็นทาสแรงงาน มีชีวิตอยู่กับค่าจ้างต่ำๆเพื่อทำงานให้นายทุนทั้งในชาติและต่างชาติ ไม่มีวันลืมตาอ้าปากได้จนถึงวันตาย

ค่าจ้างต่ำๆ ค่าครองชีพต่ำๆ เพื่อให้คนต่างชาติมาใช้ชีวิตอยู่ยามเกษียณได้อย่างสุขสบาย

ถ้ามองแบบคลั่งชาติมากๆ ชาตินิยมจัดๆ ก็อาจจะมองแบบนั้นได้ว่าเป็นเมืองขึ้นหีแตด

แต่ถ้ามองแบบนักธุรกิจ แบบ neoliberal การค้าเสรีหีแตด ก็จะมองว่าเป็นโอกาส

อย่างจีน ถ้าเขามองว่า การตั้งฐานผลิต เป็นเมืองขึ้น ทุกวันนี้ จีนก็คงต้องเป็นเมืองขึ้น ทั้งอเมริกา ยุโรป ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ไต้หวัน แล้วล่ะ เพราะจีนเป็นฐานการผลิตสินค้าทั้งโลก

แต่ในความจริง จีนสร้างชาติ ร่ำรวยได้ทุกวันนี้ เพราะยุทธศาสตร์การเป็นโรงงานโลก ได้ทั้งเงิน และได้การถ่ายทอดเทคโนโลยีการผลิตมามากมาย

เปลี่ยนรัฐบาลล่า เป็นให้บริษัทเอกชนของแต่ละประเทศล่าแทน

ทำงานกับบริษัทอเมริกัน อังกฤษ ก็ต้องพูดอังกฤษ

ทำกับบริษัทฝรั่งเศส ก็ต้องพูดฝรั่งเศส

ทำกับบริษัท จีน หรือ ญี่ปุ่น ก็ต้องเรียนภาษาพวกมัน

ต่างกับตอนล่าอณานิคมตรงไหน

แล้วไทยโลกที่เท่าไรคะ

>
>ถูกต้องค่ะ
>
>ประเทศที่มีผู้นำดีเขาจะพยายามส้รางผลผลิตในประเทศที่ออกไปสู้กับตลาดโลกได้
> โดยไม่ต้องพึ่งพาการเป็นฐานการผลิตให้ต่างชาติ
>
>เพราะการเป็นฐานการผลิตคือขนมหวานเคลือบยาพิษ ....
>เราต้องกดค่าแรงของประชาชนในชาติเพื่อให้เป็นที่สนใจ
>
>ผลก็คือประชาชนกลายเป็นทาสแรงงาน
>มีชีวิตอยู่กับค่าจ้างต่ำๆเพื่อทำงานให้นายทุนทั้งในชาติและต่างชาติ
> ไม่มีวันลืมตาอ้าปากได้จนถึงวันตาย

คิดว่าญี่ปุ่นมีสวนมากนะ เงินลงทุนโหมเข้ามาที่ไทยตั้งแต่ช่วงแพ้สงคราม

ถ้าญี่ปุ่นหอบเงินหนีหมด GDP ไทย น่าจะลดหวบๆ

นี่ไงคะ ถึงต้องพัฒนาอุตสาหกรรมหนักภายในประเทศตัวเองด้วย ไม่ใช่จะรอแต่ให้คนอื่นมาตั้งโรงงาน

ทาสสิ ก็ในเมื่อประเทศต้นทางตัองจ่ายค่าแรงที่สูงแพงกว่า ถึงมาหาแรงงานทาสราคาต่ำๆในประะเทศกำลังพัฒนาไง เพียงแต่เป็นแรงงานทาสที่ถูกกฎหมายเนียนๆจนเราไม่รู้ตัวกันเลยว่าจริงๆมันคือแรงงานทาสดีๆนี่แหละ

ส่วนประเทศอื่นอาจจะต้องเรียนรุ้งานจากจีน

สวัสดีค่ะ ป้ากะเทยเปย์รู ซื้อกิน

หน้าแบบมึง แถมเงินพร้อมอสังหากูยังไม่เอาเลยค่ะ อิอิ

ไม่ทำก็ไม่มีแดก ทุกคนล้วนตกเป็นเหยื่อยของการค้าแรงงาน

ใครจะไปเอามึงก่อนค่ะ อีแก่