ประเทศพัฒนาแล้ว ค่าครองชีพแพง แต่รายได้ต่อหัว และค่าแรงขั้นต่ำเขาก็ทะยาน ทะลุเพดานด้วย คือคนหาเงินได้เยอะ เทียบกับค่าครองชีพเขาคืออยู่ได้ชิลๆ มีเงินเหลือเก็บด้วยแล้วประเทศพัฒนาแล้วเหล่านี้ เขาควบคุมค่าอุปโลกน์ บริโภค และปัจจัยพื้นฐานให้ต่ำด้วย (เมื่อเทียบกับค่าแรงที่คนในประเทศเขาได้) เพื่อให้ประชาชนดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีคุณภาพ คนโลกที่1 ทำงานชั่วโมงเดียว ก็มีเงินซื้ออาหารแดกทั้งวันแล้ว คนโลกที่3 ทำงานทั้งวัน มีเงินซื้อข้าวแดกแค่มื้อเดียวงี้
สังเกตุดูว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว ค่าอาหารเขาจะถูกมาก เมื่อเทียบกับเงินเดือนของคนประเทศเขา คือในประเทศพัฒนาแล้วหมดเงินไปกับค่าอาหารเบสิคๆ ไม่เกิน 10% ของเงินที่คนโลกที่1หาได้ทั้งเดือน
แต่ถ้ามึงอยู่ในไทย แค่ค่าอาหารเบสิคๆ มึงก็หมดไป 56% แล้ว ที่ยังไม่รวมค่าอื่นๆอีก ค่าเดินทาง ค่าที่พัก
ซึ่งก็คือยังไง โดยรวมคนไทยก็ไม่มีเงินพอกับการดำรงชีวิต ต้องไปกู้หนี้ยืมสิน จำนวนคนจนมันถึงเพิ่มขึ้นทุกปี แก้จนไม่ได้สักที