——————————————————————————————————————————————————-

ซีนแรกอยู่ใน ep 1 เลยค่ะ : ซีนร้องเพลงในสวนสาธารณะ / ซีนนี้ไม่เชิงเป็นความผิดพลาด, แต่เป็นความไม่เก๋าเกม
ในการกำกับของคุณอู๋ - - คือแกคุมแสงไม่ได้ / close up กับ middle shot ตอนวง Chinchilla คุยกับติณณ์
ภาพโอเคนะ, ไม่ได้คมชัด … แต่ก็ไม่เบลออะไร / แต่พอถ่าย long shot เจ๊งบ้งเลย, ปล่อยแสงเข้าจนเบลอไม่หมด

ซีนที่ 2 อยู่ใน ep 8 : ตอนที่ติณณ์ผละจากแม่วิ่งไปสถานี HW เพื่อให้ กลจ.กันแข่งร้องเพลง … พอติณณ์เข้าประตูไป
ตอนแรกกันยังไม่เห็นติณณ์, ไม่กี่วินาทีต่อมา - - ประกายตากับสีหน้าของกันก็บ่งบอกว่ากันเห็นติณณ์แล้ว
กล้องตัดทันที - - คราวนี้ถ่ายจากจุดที่ติณณ์ยืนย้อนขึ้นไปบนเวที : เดี๊ยนคาดหวังจะได้เห็นความดีใจของกันชัด ๆ แต่ก็เหวอ
เพราะภาพที่เห็นกันกำลังหันไปทางผู้ชมขวามือ / อ้าววววว … อะไรวะ ? มันควรให้คนดูทีวีดื่มด่ำกับช่วงเวลานี้มั้ย ?
จากนั้นภาพก็โคลสอัพหน้ากัน : คราวนี้แลเห็นกันยิ้มให้ติณณ์ <มันควรเป็นช็อตต่อเนื่องกันนี่หว่า> ทำไมถึงให้คนดู
เห็นช่วงเวลาที่กันมองไปทางอื่นทั้งที่คนที่กันอยากร้องเพลงให้เขาฟังที่สุด - - เพิ่งจะเดินเข้ามา ???

ซีนที่ 3 เกิดใน ep ล่าสุด : ตอนที่กันพูดคุยกับแม่ใน รพ. / กันขอให้แม่รับปากจะอยู่กับกันต่อไป, แม่ไม่ตอบ
เพราะนางไม่กล้ารับปากเหตุการณ์ในอนาคตว่านางจะรอด … ซีนนี้ภาพตัดไปตัดมาระหว่าง 3 ทาง
ถ่ายหน้าแม่ - ถ่ายหน้ากัน - ถ่ายทั้งคู่ร่วมเฟรม : งานมาบ้งตรงการคุมความต่อเนื่อง … คนจ้องมอนิเตอร์ต้องเก๋าจริง ๆ
เพราะรายละเอียดมันเล็กน้อยมากจนถ้าพลาดไม่สังเกตดี ๆ จะไม่เห็น / ตอนกล้องถ่ายหน้าคุณลูกหว้าตรง ๆ
เธออยู่ในอารมณ์เศร้าเบอร์ใหญ่, ศีรษะของเธอเอนมาซ้ายมือค่อนข้างมาก … แต่ในภาพที่ถ่ายกันและแม่พร้อมกัน
คุณลูกหว้าอยู่ในอารมณ์เศร้าคนละเบอร์กับตอนถ่ายหน้าตรง, ศีรษะของเธอค่อนข้างตั้งตรงด้วย
ช่วงแรกของการตัดภาพไปมา : มันดูไม่โดดออกมามากนัก … แต่เมื่อไดอะล็อคดำเนินต่อไปนานเท่าไหร่
ความไม่ต่อเนื่องนี้ยิ่งเห็นชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งที่มันเป็นเหตุการณ์ต่อเนื่อง … นสด.ควรอยู่ในอารมณ์เดียวกันรึเปล่า ?