ณ ปัจจุบันกูไม่เคยขับดึกๆเลยค้ะ เพราะสมัยยังสาว ยังสวยนมพึ่งตั้งเต้า
มีเหตุสุดวิสัยต้องพาเพื่อนตุ้ดไปหาหมอที่รพธรรมศาสตร์ช่วงตีสอง
แล้วรถไปดับตรงบริเวณที่เปลี่ยวมาก อีดอก ข้างทางมีแต่ป่า อีกะเทยก็นอนกุมท้องร้องโอ๊ยๆ ปวดจะตายแหล่มิอแหล่
กูก็ปสด รีบควานหาโทรศัพท์ ตอนนั้นใจไม่นึกถึงผีเลยค่ะ กลัวโดนทุบหัวลากเข้าป่ามากกว่า
เพราะเสาไฟข้างทางมันติดห่างๆ เลยสลัวๆ

สักสิบนาทีมีพี่อปพร.แว้นมอไซต์กับขี่รถวี้หว่อมาเคาะกระจกถามว่ารถเป็นไร โอ๊ยย กูแบบ อยากอมควยตอบแทน
เกมือนฝนตกฤดูหนาว เหมือนสายรุ้งขึ้นตอนคืนเดือนหงาย อีเหี้ย ตั้งแต่นั้นมา ไม่เอาอีกแล้วค้ะ กลัวจิงงๆ ขับได้แค่สองสามทุ่ม กึกกว่านั้นกดแกรัปค่ะ

เรื่องผีตามถนน มันมีจริงนะคะ เล่าให้ฟังสองสามเรื่องละกัน

1 เรื่องแรก
ถนน เชียงใหม่ - ลำพูน สายใน (สายต้นยาง)

วันนัันฝนตก ญาติกูนั้งรถกันไปสองคน รถติดมาก (ตามปกติถ้าฝนตกรถจะติดอยู่แล้วไม่รู้ทำไม)
ถนนสายต้นยางสองเลน ปรากฏว่าตรงองการโทรสัพ
มีหมาตัวหนึ่ง นั่งหันหลังอยู่ตรงเส้นเหลืองกลางถนน
ย้ำ ฝนตกหนัก รถติดเต็มถนน
หมาดำนั่งอยู่กลางเส้นเหลืองแบ่งเลน
ญาติกูก็ทัก หมาอะไรมานั่งตรงนี้
เท่านั้น หมาตัวนั้น บิดคอหันหลังมามอง ตาแดงเลย
ญาติกูบอกขนลุก
ปรากฏว่าปากเขาบวม หาสาเหตุไม่เจอ หลายวันเลย

2. เรื่องตอนกูยังเด็ก

นั่งรถปิ๊กอัพจากจังหวัดตาก มาเชียงใหม่ตอนกลางคืน
กูนอนที่กะบะท้ายกับน้อง และญาติผู้ใหญ่อีกคนหนึ่ง
ระหว่างทาง ถนนเปลี่ยว โพล้เพล้ มีหมาตัวหนึงวิ่งตามรถมา
รถวิ่งร้อยกว่า (ต่างจังหวัดเปลี่ยวทางโล่ง)
แล้วหมาก็วิ่งนำรถแซงหายขึ้นไป
ญาติกูก็รู้เลยว่านั้นไม่ใช่หมาปกติ

3. อันนี้เรื่องตอนกูเรียนมหาลัย ชื่อดังแห่งหนึ่งทางเหนือ
อ. ท่านหนึ่งเป็นนักวิปัสนา ลูกศิษย์เจ้าคุณโชดก มาเป็นอาจารย์พิเศษ ตอนอบรมสมาธิ ที่กูไปเข้า (อ.สนอง บอกชื่อเลยก็ได้)
ท่านมีสมาธิ นอกจากไปเป็นวิทยากรแล้ว ท่านก็มีเมตตาเล่าเรื่องลึกลับต่าง ที่ท่านได้พบให้ฟัง
ท่านเล่าว่า ถนนเลียบคลองชล หลัง ม.
มีวิญญานกลุ่มหนึง หัวหน้ามันเป็นอดีตนักศึกษาวิศวะ ที่ประสบอุบัติเหตุตาย
คอยหาคนที่ดวงตกไปเข้าด้อมด้วย
ใครดวงตก ผ่านแถวนั้นจะง่วง แล้วขับตกน้ำจมน้ำตายไป
ตอนนัั้นก็ฟังก็กลัวนะ แต่ไม่ได้เชื่ออะไร
หลังกูเรียนจบ
น้องสาว มาขอให้ติดต่อโรงพิมพ์หนังสือสวดมนต์ให้ เอาไปแจกงานศพเพื่อน(ญ)ร่วมรุ่นมัธยม
ขับเลียบคลองชล แล้วขับพุ่งทะลุตกลงไปจมน้ำตาย

กูก็แบบ นึกถึงเรื่องที่ อ.ท่านนั้นเล่าให้ฟังได้

บรืออออ

มีอีกเยอะ แต่ขี้เกียจพิมพ์

-------------------------------------

เขา(ที่ไม่ใช่อ.คนนั้นนะ)ว่า ผีส่วนใหญ่ ชอบแกล้งให้คนประสบอุบัติเหตุ จะเอาไปเป็นผัว เป็นพวกบ้าง (ปกติไม่ค่อยเห็นเอาไปเป็นเมียนะ)

ส่วนมากผีพวกนั้นไม่ชอบกะเทย
ถ้าออกสาว มันไม่ค่อยโดน
แนะนำให้ปริ้นโลโกเวป ปามพลาซ่าติดหน้ารถ
ผีีเห็น จะรัองว่า "ว้ายยย รถกะเทย ไป ๆ กูไม่ยุ่งด้วย"

แม้แต่ที่ปัดน้ำฝนก็ช่วยเหี้ยอะไรไม่ได้ กูเคยขับขึ้นเส้น เด่นชัยลำปาง

รถทุกคัน ไม่มีคันไหนกล้าแซง ตามตูดกันไปหมด ทั้งที่ไม่มีรถ
เพราะมันไม่เห็นข้างหน้าเลย เห็นแต่ไฟรถคันหน้าสีแดง ก็ค่อยๆตามตูดกันไป น่ากลัวมากอีสัส

ขนาดคันหน้ายังขับ 30 40

กะเทยเชียงใหม่ อย่างป้าแม่มด รู้ไหมนี่ถนนเส้นไหนคะ เห็นว่ามีคนเคยเจอผีผู้ชายขี่จักรยานหลอกด้วย

มีความคิดเห็นะ นะว่า พวกคนที่ตาย เป็นวิญญาณ ที่อยู๋แถวนั้นไมไ่ด้ไปเกิด จะเอาชีวิตคนที่ประมาท หรือ ขาดสติ อุบัติเหตุไป
เพราะ หลายเคส จะมีเรื่องเหมือนๆกัน คือวิ่งตัดหน้ารถ บังตาทำให้รถมองไม่เห็น หรือเสียหลัก

น่ากลัวนะคะ ทางที่ดี ห้อยพระไว้เยอะๆตอนต้องขึ้นลงเขา โดยเฉพาะตอนกลางคืนคะ
เอาท้าวเวสสุวรรณ เหรียญครุฑ พกติดตัวไว้ทำให้พวกผีเข้ารถไม่ได้

ที่สำคัญถ้าเจออุบัติเหตุกลางทาง พบเห็นห้ามทักเด็ดขาด ถ้าต้องจำใจเดินทางกลางคืนจริงๆ
เช็กน้ำมันรถ กันไว้ว่าหากเส้นทางที่เราผ่านจะห่างไกลมีเขา มีป่า ไม่มีปั้มน้ำมัน ต้องเตรียมเสบียงไว้ฉุกเฉินคะ

ต้องมีสติมากๆ อย่าตกใจ ถึงจะห้ามกันยากนะคะ นึกถึงพ่อแม่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เรานับถือ ช่วยให้ผ่านไปหากเลี่ยงที่จะเจอไมไ่ด้กับสิ่งลี้ลับ พวกผีบังตา ผีตัดหน้ารถ ที่จะต้องการทำให้รถเราเสียหลักแหกโค้งตกเขา เป้าหมายพวกมันคือแบบีน้ เราต้องอย่าไปยอมนะคะ ชีวิตเรา ๆก็รัก อย่ามาตายเพราะอีผี พวกนี้คะ

กูก็แบบ นึกถึงเรื่องที่ อ.ท่านนั้นเล่าให้ฟังได้

ที่กะเทยชื่อเซนติเมตรโดนใช่มั้ย

ยังไงคะ อยากฟังมากๆ เรื่องที่เธอพูดมันเคย มีคนไปเล่าหรือดังมากไหมคะ ขอวาปที
อยากหาฟังมากๆ ใช่ มอ ภาคอีสาน มอใหญ่ ไหมคะที่เธอพูดถึง

★★★_ แถวคันคลองเหรอ แยกนั้นหลายศพมากนะ
ตรงผับอะไรสักอย่างเก่า แต่ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ค่ะ คงไม่ใช่ตรงนี้

เคยเห็นรูปผู้หญิงใส่แว่นโดนรถชน เสียคาตรงนั้น
แต่คนละคนกะเซนติเมตรนะ แต่แยกเดียวกัน
สมัยก่อนไม่มีไฟแดง เป็นโค้ง ต้นไม้ริมทางตรงโค้งทึบ ทัศนวิสัยต่ำ
และเป็นแยกอีก รถเยอะอีก เลยตายเยอะ
ส่วนเคสเซนติเมตรนั้น นาง วจต. คู่กรณีอยู่เลนแบบชั่วๆ เอง ทั้งๆ ที่มีไฟแดงละตอนนั้น _★★★

ไม่ใช่แค่แยกนั้นค่ะ ทั้งเส้น เลียบคันคลองเลย

ถ้าเลือกได้อย่าผ่านแถวนัันนะคะ ทัั้งกลางวันกลางคืนเลย

เรื่องคนที่ชื่อเซนติเมตร ฉันไม่รู้ข่าวนาง ว่าเสียงยังไง ที่ไหน นะ

แต่ถ้านางเสียที่ถนนคันคลอง
ก็คงเข้าด้อม นั้นไปแล้วมั้ง

เจ้าของด้อม เป็นวิญญานที่มี พาวเวอร์มาก
อดีตนักศึกษาวิดวะ
บรือออ

ใช้คำว่าเน็ตไอด้อลได้ไหม อะ ฉันอยากฟังเรื่องนี้มากๆ ว่ามันไม่ใช่บังเอิญ แต่เจอผี พวกนี้ เอาไปอยู่ด้วยเหรอคะ

แล้วทำไมตัวเองตายด้วยอุบัติเหตุแต่ ต้องมาสร้างกรรม เอาคนอื่นไปอยู่ด้วย งง

น่ากลัวนะคะ ตกลงในคลองชลประทาน ข่าวตั้งแต่ปี62 คงไม่ใช่เหตุบังเอิญอะคะ

ผมลดกระจกแล้วถามหญิงที่เดินอุ้มลูกอยู่ว่าจะไปไหน เค้าพูดเป็นภาษาเหนือจับใจความว่า
กำลังจะเดินทางไปเชียงใหม่ แต่ระหว่างทางรถทัวร์ที่เค้านั่งมาไล่เค้าลงระหว่างทาง ผมก็เลย
บอกว่านั้นติดรถผมไปก็ได้ ไปทางเดียวกัน แล้วค่อยไปต่อรถกลับบ้านเอาที่ตัวเมืองเชียงใหม่นะ

แต่…พอผมบอกให้ขึ้นรถมาแฟนผมกับสะกิดผม เธอๆ ไม่เอานะไม่ให้ขึ้น (รถผมเป็นกระบะสี่ประตู)
ผมก็บอกกับแฟน เบาะหลังก็นั่งได้ไม่เห็นเป็นไรเลย แต่แฟนผมก็ไม่ยอม โวยวายใหญ่เลย ไม่เอา
ไม่เอา ไม่ให้ขึ้น ไปเลยไม่ต้องรับ ไปเถอะๆ ไม่ต้องไปสนใจ… ผมก็งงอะไรอ่ะ แค่รับคนติดรถไปด้วย
ทำไมต้องโวยวายเยอะแยะ ผมเลยให้ผู้หญิงที่อุ้มลูกขึ้นนั่งท้ายกระบะ เธอก็ปีนขึ้นกระบะแล้วนั่งลง
ตามปกติ ระหว่างทางแฟนผมไม่รู้เป็นอะไร เอาหมอนปิดหน้าแล้วร้องไห้ ผมคิดว่าคงโกรธผมแน่ๆ

ระหว่างทางเราเลยไม่ได้คุยกัน ช่วงประมาณตีสามผมมาถึงตรงเส้น คลองชลประทาน
ขาเข้าเมืองเชียงใหม่ บ้านป่าจี้ อยู่ดีๆ รถผมก็สายไปสายมา ผมก็พยายามบังคับรถให้ตรง
แฟนผมร้องไห้หนักกว่าเดิม บอกแล้วไม่ให้รับมาด้วย… ผมตกใจมากหันไปดูทายกระบะ
เห็นผู้หญิงที่ผมรับมาด้วยเอาปากคาบเด็กไว้แล้วก็นั่งยองๆ ที่ฝาปิดกระบะ โยกตัวไปมา
ตาจองมาที่ผม เอาแล้วไงเจอดีแล้ว…. ช่วงทางตรงนั้นเป็นโค้งครับ

ผมคิดว่ายังไงรถต้องหลุดโค้งแน่เลย เพราะมาด้วยความเร็ว ผมเหยียบเบรครถก็ไม่ยอมหยุด
ได้ยินเสียงมาจากทายรถ “เฮาไปอยู่ตวยกั๋น เฮาไปอยู่ตวยกั๋นบ๋อ…” ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยครับ
แฟนก็เอาแต่ร้องไห้ ผมเลยนึกถึงพ่อแม่ช่วยลูกด้วย นึกถึงสิ่งศักสิทธิ์ที่ผมเคารพ เสียงกรี๊ดยาวๆ
ดังมาจากท้ายรถ… สักพักรถผมก็ค่อยๆ ชลอความเร็ว แล้วผมลองเบรคย้ำๆ ให้รถหยุด รถก็ค่อยๆ
หยุดจนหยุดสนิด ผมมองไปหน้ารถข้างหน้าเป็นขอบถนนแล้วครับ อีกประมาณฟุตนึง
รถผมตกลงไปแน่นอน ผมหันไปดูท้ายรถไม่มีหญิงสาวนั้นแล้ว หันไปถามแฟนเป็นไรไหม

แฟนผมบอกเค้ากลัว ร้องไห้ไม่หยุดเลย ผมก็รวบรวมสติแล้วก็ขับรถมาถึงที่พักที่เราได้จองไว้
ในตัวเมืองเชียงใหม่ เมื่อครู่ผมเลยนั่งคุยกับแฟน แฟนผมบอกกับผมว่าเค้าเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่า
ผู้หญิงคนที่รับมาด้วยเมื่อคืนใส่ชุดคนเหนือโบราณ เสื้อผ้าขาดๆ เก่าๆ ที่อุ้มอยู่เป็นท่อนไม้
หน้าขาวๆ แต่มีเหมือนเลือดไหลที่ตา เธอเห็นแบบนั้น แต่เธอไม่กล้าบอกผม กลัว ผมกลัว
เรื่องราวทั้งหมดก็มีเท่านี้ละครับ ส่วนเธอคนนั้นเป็นใครผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน
ถ้าใครผ่านไปทางเส้นชล คลองชลประทาน ขาเข้าเมืองเชียงใหม่ บ้านป่าจี้
ต.แม่เหียะ (ผมดูตาม GPS) เห็นรอยเบรครถยาวๆ นั่นฝีมือผมเองครับ ไปล่ะครับ สวัสดี….

ขอบคุณแหล่งที่มา : https://pantip.com/topic/35962494

เสียดายความรวยของนางมาก ถึงแม่จะเป็นลูกเมียรอง แต่ได้ใช้นามสกุลพ่อ แล้วยังขับ Porsche 911 ไปเรียน ร.ร.มงฟอร์ตด้วย

อยากให้ พี่ก็อตดราก้อน หมอปลา คนที่ไม่กลัวผี มารวมตัวกัน ขจัดผีชั่วร้ายที่ ทำไม่ดี คอยแต่จะหลอกหลอนเอาชีวิตคน อยากให้จัดการให้หมดไม่ให้มันมาสำแดงเดช ทำไมถึงไม่ต่างคนต่างอยู่ต้องมาทำร้ายคนบริสุทธิ์ หรือคนดวงตกทำไม

แต่พอนักท่องเที่ยวคนั้นเดินเข้ามา กูนี่หำหดรูตูดขมิบขนลุกชาไปหมด ภาพเดิมเลย หน้าเดิมเลย เปื้อนเหมือนเดิม แถมหันมายิ้มให้กู แล้ว บอกมารอเพื่อน เพื่อนผมยังไม่มาเลยรอนานแล้ว กูนี่ขาแข็ง ส่วนเพื่อนกูก็ดันถามผีต่อว่า อ้าวแล้วเพื่อนไปใหน มันบอกไปแค้มปิ้งที่ห้วย แค่นั้นแหละ กูวิ่งหน้าตั้งไปขึ้นรถ เพื่อนงงๆ แต่วิ่งตามมา มันกระโดดขึ้นึั้งตรงคนขับ กูบอกไปๆๆๆๆๆๆ มันก็สตารทไม่ติด ไอ้ผีนักท่องเที่ยวก็เดินเข้ามา เพื่อนทันก็ร้องถามกูว่าอะไรๆๆ กูก็บอกไปๆ แต่รถมันดับไง เเพื่อนก็ด่าว่ามึงสงบๆ คนั้นเขาเดินมาหาเรา กูหันไปมันก็ใกล้เข้ามากูเลยเปิดประตูวิางไปทางหมู่บ้สนวิ่งจนไปเจอเพื่อนที่ขี่ซ้อนท้ายมอไซน์มาสองคัน กูบะลำละลักบอกให้รีบไปที่รถ พอไปถึง ก็เห็นรถสตารทติดแล้ว เพื่อนมันก็บอกว่า พอกูวิ่งมามันว่าจะวิ่งตามแต่งงงอยู แล้วผรนักท่องเที่ยวที่มาถึงรถก็บอกว่า อย่าวิ่งตามอันตรายเดี๋ยวตกเขา และบอกว่าเดี๋ยวรถก็ติด ลองสตารทใหม่ มันก็สตาร์ทก็ติดเลยรออยู่ เพราะกลัวขับออกไปแล้วเข้าหมู่บ้านอาจสวนกัน กูก๋รีบบอกพวกมันขึ้นรถไปๆๆๆ จนมันรำคาญ คือมันกำลังขอบอกขอบใจชาวบ้านไง แต่กูก็ร้องโวยวายไปเลยๆๆๆ จนมันออกรถ
ทุกคนก็หันมาบอกกูว่สมึงเจอดีใช่มั้ย เล่ามาๆ คือมึงนึกออกใช่มั้ยพวกกูไม่กลัวผีแต่ไม่ใข่ไม่เชื่อนะชอบลองด้วย ขับไปอีกสักพักกูเลยเล่าให้มันฟัง ไอ้คนที่สตารทรถมันบอกว่า ไอ้ผีตัวนั้นบอกมันว่สรถจะติดแล้วเดินเข้าไปในศาลา มันก็มองตลอดนะ เห็นั่งคอตกอยู่มันก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่คิดว่าอยากชวนขึ้นรถมา กูสวนคำเลยว่าไม่ให้ขึ้นๆ ลงไป เดี๋ยวทำบุญให้ และทุกคนก็พูดเหมือนๆกัน และไอ้คนที่สตารทรถก็บอกว่า มันเห็นผีนั่งอยู่จน พวกกูนั่งรถมอไซนกลับมา เลยไม่ได้สนใจและลืมเพราะกูโวยวายๆ ออกรถมาเลย และอีกคนบอกว่าเห็นแต่แบคแพ็ควางอยู่ อีกคนบอกมันไม่เห็นอะไรเลย
เช้ามาเลยไปทำบุญให้ หวังว่า เขาจะเจอเพื่อนเขา นี่กูพิมพ์ไปขนลุกไปตอนบ่ายสี่โมง

เห็นทั้งสองคน ก็ได้เงียบ พอเข้าเมืองมีเสาไฟสว่างก็ถอนหายเฮือกทั้งคู่ มันอาจจะเป็นหมาตัวใหญ่ใส่เสื้อผ้าขาดๆก็ได้

เอาเส้นที่น่ากลัวจริงๆ บ้างค่ะ ที่ดั๊นว่าน่ากลัว มีรีบนๆ พูดถึงเวียงป่าเป้าไปลำปาง
อันนี้ไม่เคยไปนะ แต่ถ้าจะบอกว่า จากเวียงป่าเป้ามาดอยสะเก็ด มา ชม.
อันนี้เคยค่ะ และจะบอกว่า ทุกครั้งที่ผ่าน มันคนละฟีลกะจาก ชม. ไปแม่ฮ่องสอนเลย
รถเส้นนี้ ทั้งเยอะ และไวนะ ไม่เหมือน ชม. ไป มฮส. แล้วไฮไลท์ของเส้นนี้คือ
โค้งๆ หนึ่งที่มีศาลพระภูมิเยอะๆ ถ้าคนชอบฟังเรื่องลี้ลับ น่าจะเข้าใจว่าดั๊นหมายถึงอะไร
(ชม. ไป มฮส. ทั้งเส้นปายเส้นแม่สะเรียง ไม่มีอะไรแบบนี้ค่ะ)

อีกเส้นนึง อันนี้คนพูดถึงกันมาก และดั๊นเคยผ่าน และรู้สึกไม่ดี
คือเส้น ลี้-เถิน ไฮไลท์ของเส้นนี้คือ โค้งนางรำ
ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าโค้งนี้มันอยู่ตรงไหน ขนาดผ่านไปมาบ่อยอยู่ช่วงนึง
ที่บ้าสุดคือ เคยขี่มอ'ไซค์คนเดียวเล่นๆ จากลี้ไปเถินเส้นนี้ (สมัยนั้นยังอยู่ลี้ เป็นบ้านพ่อ)
แต่เป็นกลางวัน บ่ายๆ ยันเย็นนะ ถ้ากลางวันวิวสวยค่ะ ภูเขาแถวนั้นสวย เป็นรูประฆัง มีแม่น้ำตัดผ่าน
แต่อย่าได้ผ่านกลางคืนนะ เคยผ่านอยู่สองสามครั้ง สองครั้งไปกับรถทัวร์ (จะไปจีบผู้ไชน์ที่ กทม.)
กับอีกครั้งมากับพ่อยามโพล้เพล้ โดยเฉพาะอันหลังนี้บอกเลยน่ากลัวมาก
ตลอดเกือบ 50 กิโลฯ ไม่มีหมู่บ้านกลางทาง ไม่มีไฟ ไม่มีอะไรสักอย่าง
ที่สำคัญถนนพังมากค่ะ เยินมาก ไม่ได้ไปมาเกิน 4-5 ปีละไม่รู้ซ่อมยัง _★★★

สังเกตุนะคะ คนที่ไปเสียชีวิตทีถนนคันคลอง

ส่วนมาก ร้อยละ 99.99 ตกไปตายที่คลองกลางถนน ที่ใช้แบ่งถนนสองฝั่ง

ไม่ค่อยมีใครเสียชีวิตข้างทาง ซ้ายขวาเหมือนถนนปกติเลย

เน้น ตกลงไปตายตรงคลองกลางถนน

อยากรู้ทำไมผี ถึงต้องมาเอาชีวิตคน ตัวตายตัวแทนเหรอ? ถ้ามันเอาคนไปตายได้ มันจะได้ไปเกิดไม่ต้องเฝ้าที่จุดตรงนั้นเหรอคะ

แล้วที่ข้างบนบอก อีผีวิศวะที่ตาย เป็นหัวหน้าผี มันมีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอ

คือช่วงนั้น เฮี้ยนมาก จนกลางคืนคนแทบไม่กล้าขับผ่านแถวนั้น

แล้วมีวันนึง บ้านชั่น ต้องไปงานแต่งงาน ผ่านทางนั้น คือก็ไปตอนเย็นหละ ไม่มีไร

แต่ตอนกลับ คือเกือบ 5 ทุ่ม มึงงงงงงง คุณพ่อขับ มีชั้น
มีน้องชาย มีคุณย่า
ด้วยความกลัว ชั้นก็ชวนคุยไปเรื่อยๆๆๆๆๆ ถนนคือเงียบฉี่ ปี้มน้ำมันแถวนั้นปกติเปิดตลอดคืน ช่วงนั่นปิดเงียบ ทั้งถนนมีคนขั้นคันเดียว พอใกล้ถึงตรงนั่น

มึงงงงง รถดับค่ะ คือทุกคนเงียบหมด เงียบกริบ พ่อก็พยามสตารท 2 ครั้งถึงติดค่ะ หางตาชั้นเห็นมีคนนั่งอยู่ไกลๆ แต่ไม่กล้ามอง

คือที่เขาเล่ามา ร่ำลือมา ตอนแรกชั้นเฉยๆ แต่พอมาเจอเองคือแบบ พูดไม่ออกเลยค่ะ

พอขับไปสักครู่ ก็เจอรถเกิดอุบัติเหตุ
มันเป็นรถสีขาว เชฟโรเรตค่ะ!
ในใจคิดว่าเอาแล้วไง อีดอกขับเร็ว
รถชนแบริเออร์ พังเป็นชิ้นๆ ซากรถผลิกหงายอยู่
เห็นผู้ชายใส่เสื้อลายสก๊อต
นั่งบนแบริเออร์ เหมือนกำลังรอกู้ภัย

เจ๊ก็ขับรถต่อไปสักพักใหญ่
ก็มีรถเชฟโรเรตสีขาว ขับแซงเฟี้ยววววว
แซงเราจากทางซ้ายแบบเดิม!!
เจ๊ก็แอบลุ้น ข้างหน้านี้กูจะเจออะไรมั้ย?
ลดความเร็วลง ปิดวิทยุ (ตอนนั้นกูงงปิดทำไม)
จนถึงเชียงใหม่แบบไฮอะดรีนาลีน