>>"แล้วมันก็...ฆ่า เรื่องผีโทรเข้า ในรายการ เมื่อ30กว่าปีก่อน
>>ที่เชียงใหม่คะ"
>>
>>
>>ที่เชียงใหม่คะ"
>>ที่เชียงใหม่คะ"
>>ที่เชียงใหม่คะ"
>>ที่เชียงใหม่คะ"
>>ที่เชียงใหม่คะ"
>>
>>ก็เขียนหัวข้อเอง ยังมาถามว่าที่จังหวัดไหนเหรอคะ อ๊องเหรอเธอ
>
>ถามว่าคลื่นไหน ของจังหวัดคะป้า คลื่นไหนในสมัยนั้นคะ
จำชื่อคลื่นไม่ได้
เห็นว่าดีเจ ตอนนี้เสียไปแล้วนะ
มึงเชื่อปะ กูอยู่ในเหตุการณ์ด้วย
ไม่น่าเชื่อเลย
ตอนนั้นกำลังนั่งอ่านหนังสือสอบอยู่
สมัยนั้น ที่เชียงใหม่ รายการนี้ดัง มันให้คนทางบ้านโทรไปคืนละ 3 สาย
รายการจัดประมานเที่ยงคืน
ตอนนั้นกูอ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัย
อ่านหนังสือถึงตีสี่ทุกวัน เลยฟังทุกคืนแก้ง่วง
รับสามสายแล้ว ให้คนฟังโทรมาโหวต ใครชนะได้รางวัล ปุ๊กปิ๊กไป
ตอนนั้นกูเอาวิทยุ ไว้โต๊ะเตี้ย ด้านขวาของโต๊ะอ่านหนังสือ
ทำโจทย์ไปฟังไป มักไม่ค่อยเปลี่ยนคลื่น
คืนนั้นฟังเรื่องแรกจบ
กรี๊งงงงงงงงงงงง เสียงโทรสับเรื่องสองเข้า
อยู่ดี ๆ มือกูเหมือนถูกใครจับ ทิ้งปากกา แล้วไปเปลี่ยนคลื่นเองเฉย
(สงสัยพระภูมิเจ้าที่ ที่บ้านกูดลจิตดลใจ)
รู้ตัวอีกที กว่าจะนึกได้ หมุนคลื่นกลับมาฟังเรือ่งผี
ปรากฏว่าเรื่องที่สามกำลังเล่าอยู่
ปรากฏว่าคืนนั้นมีแต่คนโทรมาโหวตเรื่องที่ สอง
ดีเจประกาศให้คนเล่าติดต่อมา
เงียบ
เงียบ
เงีบบ
ปกติรายการวิทยุ จะไม่ปล่อยให้เดทแอร์ เพราะ ราคาแอร์ทามมันแพง
แต่คราวนี้เงียบ สัก 5 นาที
มีลุงคนหนึ่ง โทรเข้ามา
"เอิ่ม ผมเป็นคนฟังเหมือนพวกคุณนะครับ ถ้าเขาติดต่อเราทางคลื่นวิทยได้ เขาคงไปหาพวกคุณที่บ้านได้ ผมแนะนำให้พวกคุณสวดมนต์ไหว้พระซะ "
เท่านั้นกูขนลุกปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
พอเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น
ชักปลักทุกอย่าง คลุมโปง
นอนเลยไม่อ่านหนังสือต่อ
แล้วตอนนั้นกูก็ไม่รู้ว่าสายสองเขาพูดว่าอะไร รู้แค่ว่า เป็นเสียงผู้หญิง
ขนลุกวะ วิญญานมึจริงนะมึง
มาตามคลื่นวิทยุได้
ห้องนอนกูติดห้องพระของบ้านเลย
พุทโธ ธัมโม สังโฆ สิงสักสิทดลใจไม่ให้ฟัง
นึกแล้วยังขนลุก
ปล. ปีนั้นกูสอบติด วิดวะ