เค้าก็จ่ายเท่าเดิม

ถ้าแค่นี้บริหารเงินตัวเองไม่ได้ เงินสำรองไม่เหลือ กูก็ไม่รู้จะแนะนำยังไงแล้ว

ข้าพราชการเป็นแบบนี้ทุกคนเลย ไม่คิดมีเงินเหลือเก็บติดบัญชีเงินหมุน เงินสำรองเดือนต่อเดือนเลยเหรอ

จะมีเงินสำรองได้ไงคะ ต้องเข้าใจว่ากูเป็นครู ใส่ชุดซ้ำไปสอนนักเรียนไม่ได้ ไม่งั้นจะโดนสุมหัวนินทาทันที

ต้องซื้อเสื้อผ้าทุกอาทิตย์ แต่ละวันใส่ชุดไม่ซ้ำ ต้องใช้รถหรูๆ ใช้น้ำหอมแพงๆ เวลาออกงานสังคม เพราะกูเสียหน้าไม่ได้

ถ้าไม่พอจ่ายก็กู้สหกรณ์ กู้ธนาคารจนหนี้บานเบอะเลยค่ะ

เป็นครูไม่ถึงสามปี กูนึกว่าถูกรางวัลที่หนึ่ง
มีบ้านใหม่หลังใหญ่ มีรถคันละล้านกว่า
มีเสื้อผ้าราคาแพงๆมีไอโฟนใหม่ทุกปี

ชั้นล่ะ ยอมใจพวกเธอ

หลุดจากการเป็นทาสของป้าทับทิม ชีวิตจะดีขึ้นสิบเท่า

ทำไมมันไม่คิดหน้าคิดหลังว่าควรกู้เท่าที่จำเป็น การซื้อรถก็คำนึงถึงรายได้และค่าใช้จ่ายประกอบ เก็บเงินซื้อสดคือดีสุด รองลงมาก็ผ่อน0%โดยเก็บเงินดาวน์ 25% และสุดท้ายก็กู้โดยเปรียบเทียบอัตราดอกเบี้ยระหว่างไฟแนนซ์กับสหกรณ์ แต่ระวังเรื่องการค้ำประกันให้คิดว่าการค้ำก็เป็นการสร้างหนี้เช่นกัน

หรือตั้งใจจะเป็นหนี้อยู่แล้ว