>เดี๋ยวนี้เค้าเป็นศาสตราจารย์กันอายุน้อยๆ แล้วทั้งนั้นค่ะ
>อีแก่ จขกท อย่ามั่น
>เอิ่มม ศ. สายสังคมศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ มนุษย์ศาสตร์ ไม่ค่อยเท่าไหร่นะ เทียบเมืองนอกไม่ติดหรอก ไม่ได้ใช้อุปกรณ์เครื่องมือทำวิจัยและลงแล็บ แค่แจกแบบสอบถาม กับคิดนั่นนี่ก็ได้ผลงานล่ะ มันยากต่างกันกับสายวิทย์นะ
ส่วน ศ. สายวิทย์ เมืองไทย เดี๋ยวนี้ได้ง่ายมาก แค่ 5 - 6 papers ก็ได้แล้ว กระจอกมากเมื่อเทียบกับ ศ. ต่างประเทศ ที่ต้องมี > 80 - 100 เรื่อง และต้องได้ทุนวิจัยมากมายและผลิตลูกศิษย์ ป.โท เอก เยอะๆ ถึงยื่นขอได้ แต่เมืองไทย แค่นิดหน่อยก้ได้แล้ว แถมเครื่องมือวิจัยสมัยนี้ก็เอื้ออำนวยช่วยได้เยอะกว่าสมัยก่อนเยอะเลย
ศ. เมืองไทยพูดได้เลย มากกว่า 80% กระจอก ผลงานห่วยแตก และเอาไปใช้อะไรไม่ได้ h index ไม่ถึง 30 ก็ได้เป็น ศ. ในขณะที่เมืองนอก U ดังๆ ใหญ่ๆ ต้องได้ h index > 30 ถึงได้เป็น ถ้าได้น้อยกว่านี้ ต้องมีผลงานตีพิมพ์ในวารสารดังๆ แบบ top จริงๆ เช่น Nature, Science, PNAS หรือวารสารระดับเดียวกันนี้ได้ นั่นแหละ แต่เมืองไทยหายากมากที่คนจะตีพิมพ์แบบนี้ได้ ต้องบอกว่า 1 ในล้านก็ไม่มีเลยจ้า
ส่วนตัวนับถือเฉพาะ ศ. ผลงานเริดเท่านั้น จะอายุน้อยแค่ไหนก็ตาม ถ้าผลงานไม่เท่าไหร่และงานวิจัยธรรมดาๆ วารสารธรรมดาๆ ขอไม่ให้ค่าและไม่โอเคค่ะ