คือถ้านัดไปเที่ยวเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ก็ใส่แบรนด์เนมจัดเต็มไป ให้มันตามไม่ทัน
ยึดหัวหาดก่อน

อันนี้ยากอ่ะ ยากที่กูนี่แหละที่ไม่อยากมีแฟน คือกูแอ๊บอยู่ง่ะที่บ้านไม่รู้ว่าได้ลูกสาว กูเลยไม่คิดเรื่องมีแฟนเลยซักนิด แต่พูดแล้วก็นึกขึ้นมาได้ มันก็เคยมีนะคนเข้ามาคุยทำนองว่าจีบแหละงานดีอยู่ ตอนนั้นกูก็ใสๆ มีอะไรก็ปรึกษาเพื่อนตลอดคนอื่นก็บอกดีดีลองคุยดู แต่ก็มีอีนี่แหละที่ชอบมาเล่าให้กูฟังว่าเพื่อนของเพื่อนนางบอกว่าคนนี้เป็นอย่างงั้นอย่างงี้ เวลาผู้ชายซื้อของมาให้กูมันก็จะมาพูดแบบขำๆ ว่าของปลอมหรือเปล่า มือสองหรือเปล่า ถ้าเป็นของกินนางก็จะพูดประมาณดูวันหมดอายุยัง ร้านนี้ไม่ค่อยอร่อยนะ ไรแบบนี้ตลอด กูก็เอ๊ะๆ แต่ก็รู้สันดานบวกกับไม่ได้คิดจะหาแฟนอยู่แล้วก็เลยปล่อยๆ ไปไม่ได้สนใจ
ถามว่าทำไมไม่เลิกคบ คือมันก็ไม่ใช่นิสัยกูที่จะไปเหวี่ยงวีนใส่ใคร คือกูก็นางเอกไง คือกูรู้ว่าแรงไม่เท่ามันเอาจริงกูกลัวมันแรงกลับมา กูก็ไม่สู้นะ มึงลองนึกภาพกะเทยแรงๆ เหวี่ยงๆ อ่ะ มันน่ากลัว ใครไม่กลัวกูกลัว ทุกวันนี้นี่ก็สนิทเท่าที่จำเป็น เดี๋ยวเรียนจบก็คงห่างๆ กันไปเอง
เข้ามานี่คือหาระบายเฉยๆ อ่ะ เพราะกูรู้ว่ามันไม่เข้ามาอ่านแน่ๆ แค่เสริชกูเกิ้ลมันยังทำไม่เป็นเลย วันๆ เล่นแค่เฟสบุค ไอจี ติ๊กต้อก ยูทูป ไลน์ กับแอพนัดเย แค่นี้จริงๆ วันๆ กูเห็นมันนั่งรีเฟรชกดดูนอกวิว ยอดไลก์ทั้งวัน แล้วก็มาข่มคนอื่นว่ายอดวิวมันเยอะกว่า ก็แน่ละมึงคนอื่นเค้าตั้งไพรเวทกันทั้งกลุ่ม มีมันตั้งสาธารณะอยู่คนเดียว เพื่อนไม่กดไลก์มีทวงด้วยนะ เหมือนจะเก็นยอดไลก์ไว้แลกข้าวกินได้งั้นอ่ะ