กูคนอีสานค่ะ แต่กูไม่เคยกินของเน่า ๆ นะ ปลาร้ากูก็ไม่กิน อะไรกลิ่นเหม็นกูไม่กินค่ะ อะไรที่ไม่ใช่หมู ไก่ ปลา ซีฟู๊ด กูไม่กิน แต่เอาจริง ๆ กูก็ไม่เข้าใจพวกที่กินอะไรแปลก ๆ นะ แดกเต่า แดกคางคก แดกหนู แดกกิ้งก่า ตัวเหี้ยตัวแลนไรนั่นก็ยังพากันแดก
แล้วพวกที่ชอบแดกอะไรแบบนี้ ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ว่าจนถึงขนาดไม่มีเงินซื้อเนื้อวัวหมูไก่กินนะ กุล่ะงง เต่าเงี้ย เนื้อแม่งมีนิดเดียว กว่าจะแกะกระดอง จะตัดขาเลาะกระดองเอาเนื้อ โอ๊ย อีห่า แค่คิดกูก็จะอ้วกละ
มีอยู่วันนึงกูนอนอยู่ในเปลหน้าบ้าน กูได้ยินเสียงรถชนหมา อีที่ขับชนก็ขับหนีไปเลย สักพักไม่ถึง 15 นาที กูเห็นพวกวัยรุ่นไทบ้านที่นั่งเล่นอยุ่บ้านตรงข้าม เดินมาลากศพหมาลงไปเถึยงนาข้างถนน พวกแม่งพากันตั้งปี๊บใส่น้ำร้อนรอแล้วคร่า
แล้วแม่งจุ่มซากหมาลงไปทั้งตัวสักพักนึง แล้วแม่งก็ยกเอาออกมาถอนขน อีสัส เหี้ยมากกก กูดูแล้วสลดชิบหาย หมาใครก็เลี้ยงก็ไม่รู้ ถ้าเจ้าของเขารู้ว่าหมาเขาโดนรถชนไม่พอยังโดนจับแดกอีกเขาจะคิดยังไงวะนั่น
แล้วมันก็เรียกปู่ย่าตายาย พ่อแม่ มันมากินด้วยนะ อีดอก ดีนะที่มันยังแดกสุก ไม่จับแร่ตอนดิบ ๆ แล้วกินแบบซอยจุ๊เนื้อหมา
แต่ที่หนักสุดที่กูเห็นคือ มันพากันจับตุ๊กแก จับแย้เป็น ๆ แล้วมันก็จับแย้หักคอจิ้มน้ำพริก แบบ อีสัส แย้หัวขาดอ่ะมึง แต่ตัวแม่งยังดิ้น ๆ มันเอาส่วนตัวแย้จิ้มน้ำพริกกัดกินสด ๆ โอ๊ยยยย
อีดอก เหี้ยจริง ๆ
สารพัดสารเพ แต่กูก็เห็นพวกมันยังอยู่ดีไม่เจ็บไม่ป่วยอะไรนะ แต่ก็อย่างว่านะคะ เรื่องชาวบ้านเขาก็ส่วนเขา กูไม่ยุ่งไม่อะไรกับพวกมันหรอก แล้วก็ไม่คิดจะกินอะไรจัญไร ๆ แบบนั้นด้วย
คนอีสานสมัยใหม่ที่ไม่กินอะไรแปลก ๆ แบบนั้นก็มีเยอะนะคะ
Printer-friendly copy
Email this topic to a friend
