1.บริเวณนั้นไม่ค่อยมีคนนอก ตำรวจมองผู้ต้องสงสัยเป็น
คนใกล้ตัวหรือละแวกนั้นก่อนและคำให้การของลุง
มีพิรุธและขัดแย้งกับคนอื่นค่ะ

2.สื่อต่างๆกับความสงสารและผลประโยชน์จากทุกฝ่ายค่ะ

3.เส้นผมที่ค้นเจอในรถซึ่งรอยตัดตรงกับผมน้องบนศรีษะ
ที่เสียชีวิตอยู่บนภูค่ะ

อีลุงอ่ะ เป็นผู้ต้องสงสัย
แต่อีนักข่าวตุ๊ด สำนักข่าวช่องนึง
ดันไปปิ้ง กริ้งกร้าง หลงหุ่น หลงหำ
นางเลยเอามาอวย มาตามติด
จากผู้ต้องสงสัย กลายเป็นเซเล็บค่ะ

หำอีสาน มันดีเช่นนี้
เรียกว่าทำถึง

ส่วนอีลุงไม่ได้ฆ่า อีเด็กมันก็ป่วยอยู่แล้ว
เห็นเด็กเป็นลม เสือกไม่ช่วย
พอตายก็อำพรางศพ

ที่เล่ามาคือละครค่ะ
จบค่ะ

ไม่ได้ฆ่าพ่อมึงสิอีสัตว์นรกชั้นต่ำ ขอให้มึงตายแบบน้องเขาเลยนะ จะได้ไม่อยู่เป็นมลพิษสังคมอีก

ยังไงคะ เกิดอะไรขึ้น

ในทางกลับกัน ถ้าคนไม่ดู เรตติ้งไม่ได้
สื่อก็คงต้องหาคอนเทนต์ที่โดนใจผู้บริโภค

อำนาจการตัดสินใจ อยู่ที่นิ้วมือเปลี่ยนช่อง
ก็กดดูกันเองนี่หน่า

ลุงพลเป็นแค่ตาสีตาสาไม่ใช่ดาราอาชีพ ลุงพลรับมือเป็นแค่ตอนเรื่องดีๆเข้าหา รับทุกโอกาสที่วิ่งเข้าหา

แต่พอเจอเรื่องแย่ๆวิ่งเข้าใส่ก็รับมือไม่ได้ เครียด พาล เผยตัวตนจริงๆออกมา

แต่ที่น่ากลัวที่สุดคือสื่อ ตอนปั้นลุงพลเนี่ยก็ทำให้ฝั่งพ่อแม่น้องชมพู่กลายเป็นตัวร้ายตัวอิจฉา ยุยงครอบครัวเค้าให้แตกแยกเพราะคำถามเสี้ยมๆ

พอตอนหลังก็หันมาเล่นงานลุงพล พากันมาร่วมกันขยี้ทำให้ลุงพลที่เป็นพระเอกกลับมาเป็นตัวร้าย

คนไทยที่หมั่นไส้ลุงพลก็มาจากการที่สื่อเป็นส่วนหนึ่งนี่แหละ

คือ คนในสังคมมันชอบเสพของต่ำๆ
ก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องตามน้ำไป

ว่าแต่อีกะเทยช่องนั้น ตกลงมันได้ลุง กี่น้ำคะ

พระกับแม่ชีปล่อยพลังใส่กัน