สู้ๆนะรีบน กอดๆๆฉันเองก็พยายามไม่เคลียด แต่ก็มีแต่อีเรื่อง คนรอบตัวนี้แหละ เอาเรื่องลบๆมาใส่หัว
ฉันเอง ก็พยายามเก็บเงินเหมือนกันคะ แต่ถึงฉัน อยู่ ตจว
ก็อยู่ใน ตัวจังหวัดคะ ค่าใช้จ่ายก็แพงคะ บ้านที่มี ก็อยู่ในทำเล ที่ค้าขายไม่ได้คะ
จะค้าขายก็ทุนน้อย บวกกับ เศรษฐกิจยังไม่ดี
ยิ่งฉัน เป็นไรเดอร์ ตะเวนรับอาหารไปเรื่อย ทั่วจังหวัด ก็พอให้ได้เห็นว่า ร้านค้าต่างๆ เจ๊งเปลี่ยนหน้าเยอะมาก
บางร้านขายดี แป๊ปๆ ไม่รอด ทำเล หน้าตลาด ที่ว่าดีๆ ยังเปลี่ยนคนเช่า บ่อยมาก แถมขายไม่นาน เจ๊ง
ล่าสุด ร้านข้าว ที่ฉันกินเกือบทุกวัน ตอนเที่ยง ยังบ่นกับฉันว่า มากินข้าวร้านป้า บ่อยๆนะ ลูกค้า น้อยมาก ทั้งๆที่แต่ก่อนร้านแก ขายดีนะ อร่อย และไม่แพงมาก
แต่ว่าฉันก็ไปกินร้านแกบ้าง ไม่ไปบ้าง อยู่ที่ว่า ตอนนั้น ฉันไปส่งอาหาร อยู่แถวไหน ถ้าใกล้ร้านแก ก็จะแวะไป
ส่วนอาชีพ ฉันก็ไม่แน่นอนคะ บางวันดีหน่อย ก็ได้ 400 ++ บางวันแย่ๆ 100 กว่าบาท ก็มี ถั่วๆกันไป
ดีอย่างเธอว่า ว่าอยู่บ้านตัวเอง แต่ค่าใช้จ่ายต่างๆละคะ ค่ามือถือ ค่าเน็ต ค่าของใช้ส่วนตัว
เยอะคะเธอ จะเก็บเงินได้หน่อย เอาแล้ว มอไซย์เสีย เสียเงินซ้อม พัน สองพัน ก็อย่างว่า รถทำมาหากิน อีกอย่างรถมอไซย์ก็เก่าแล้ว 10++ ปีแล้ว
ก็ซ้อมกันไป
นี้ยังดี ฉันไม่มีหนี้ นอกระบบ ไม่งันฉันตายแน่
ขนาดไรเดอร์ด้วยกัน ไปกู้เงิน กับแก๊ป มา มันหักรายวัน บางคน กู้มา 20000 ใช้หนี้มันวันละ 100 แต่วิ่งงานได้ วันละ 300 400 หักแล้ว แทบไม่เหลือเงินเข้าบ้านเลยคะ
พ่อค้าแม่ค้า จะตายกันหมด
เหนื่อยนะคะ เอาดีๆ
ก่อนหน้านี้ อายุไม่เยอะ ฉันไม่คิดมากเลย เพราะเงินเก็บพอมี อยู่บ้านตัวเอง วิ่งงานได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็ไม่เคลียดเท่าไร ถั่วๆกันไป ขอแค่อย่าติดลบ
พอโควิทมา ความคิดเปลี่ยนคะ เห็นความไม่แน่นอน จากวิ่งไรเดอร์ แบบแย่ๆ 500 600 สบายๆ พอหลังๆ มันเริ่มลดค่ารอบลง เอาเปรียบไรเดอร์มากขึ้น งานน้อยลง
อายุเริ่มเยอะ ทำให้เริ่มคิดมาก คะ จิตตก บวกกับคนรอบตัวเอา ปัญหามาปรึกษา ยิ่งเคลียดคะ
ได้แต่ปลอบๆกันไป แต่คนรอบตัว มันยังดี ตรงมีลูก มีเต้า มีครอบครัว แก่มา ทำไม่ไหว ลูกเต้า คงไม่ปล่อยให้อดตาย
จะเหลือก็แต่ฉันนี้แหละ เงินเก็บน้อยนิด จะหวังพึ่งน้อง พึ่งหลาน ก็ใช่เรื่อง มันก็มีครอบครัวของมัน อยู่ กทม ไปแล้ว
ทุกวันนี้ ขนาดพ่ออยู่ ยังเจอกันปีละครึ่งเลยคะ เคยคิดว่าถ้าวันหนึ่งหมดพ่อ น้องฉันคงไม่กลับมาบ้าน หรอก เพราะน้องฉันเป็น ผู้หญิ่ง ยิ่งโทรหากันนี้ น้อยมากๆ เฉพราะมีธุระจริงๆ
เหนื่อยนะคะ อย่างไงเธอก็สู้ๆนะคะ
ฉันแค่มาระบายแค่นั้นแหละคะ พรุ่งนี้ รอช่างแอร์มาล้างแอร์ กับซ่อมแอร์ไม่รู้จะเสียเงินเท่าไร เหอะ