แล้วมันไปหนักหัวมึงหรอคะ เขาจะไปเที่ยวในประเทศ หรือประเทศไหนก็เรื่องของเขา
แล้วแต่สภาพเศรษฐกิจและความสะดวกเวลาไหน

ภาระทางการเงิน หรือเงินออม เงินเก็บของแต่ละคนไม่เหมือนกันนะคะ
สมัยกูมีเงินเป็นล้าน กูก็เที่ยวเยอะค่ะ พอเงินลดลง กูก็ต้องประหยัดเก็บออม
หาใหม่ค่ะ

ในขณะที่คนจนคนงบน้อยไม่มีแพชชั่นอะไรในชีวิต เค้าก็คิดแค่จะอยู่รอดไปวันๆ ยังไง ขอแค่มีเงินกินข้าว มีเงินใช้หนี้สินหนี้นอกระบบ อยู่เงียบๆกับผัวกับลูก ไม่มีมานั่งคิดจะไปเที่ยวรอบโลกหรอกค่ะ เพราะคิดไปก็ทำไม่ได้
บางคนรวยแต่ก็ไม่ได้ไปขนาดว่าทั่วโลก ที่เห็นเค้าก็มีไป ญี่ปุ่น ยุโรปบ้าง เมกาบ้าง ออสบ้าง แต่ก็ไปซ้ำๆ ไม่ได้กะจะเก็บให้ครบ ไรงี้ค่ะ นานาจิตตัง มันหลากหลาย catagories ค่ะ ไม่มีฟิกซ์กลุ่ม

** ขอไม่นับเอเชีย จีน ญี่ปุ่น เกาหลี อาเซียน นะคะ **

สุดท้ายขอวีซ่า 2 รอบไม่ผ่าน เอาเงินไปเที่ยว ญี่ปุ่น เกาหลี จนเกือบหมด

ต้องรวยจริงอะไรคะ มีวิธีการไปถูกๆ หลายอย่าง เอาง่าย ถ้าอยากถูกนั่งรถไฟจาก กทม ไปพิษณุโลก ชั้น ๓ ๗๙ บาทเองค่ะ ส่วนโรงแรมก็หาถูกได้ไม่ยาก

๒. คนมีเงินพอ เงินเยอะ หลายคน แต่ไม่มีความคิดในการเดินทาง ไม่กล้าเดินทางคนเดียว ไม่รู้ภาษา ไม่มีความมั่นใจ

เอิ่ม ไลฟ์สไตล์กากเดน เศษขยะแบบนี้ เรียกท่องเที่ยวหรือคะ
ถ้าไม่สามารถยกระดับชีวิตได้
อย่าเอาไปเล่าให้ใครฟังเลยค่ะ