แม้ทั้งสามคำจะมีรากศัพท์มาจากคำเดียวกันในภาษาสันสกฤต แต่ความหมายและการใช้งานกลับแตกต่างกันอย่างชัดเจน การทำความเข้าใจที่มาและความหมายของแต่ละคำจึงสำคัญ เพื่อให้เราใช้คำเหล่านี้ได้อย่างเหมาะสมทั้งในบทสนทนาและงานเขียนต่างๆ

คำว่า "ขอม", "เขมร" และ "กัมพูชา" เป็นคำที่คนไทยใช้เรียกประเทศกัมพูชาและชนชาติของเขาในบริบทต่างๆ ซึ่งแต่ละคำมีที่มาและความหมายเฉพาะตัว ดังนี้

"ขอม" – คำเรียกทางประวัติศาสตร์

- เป็นคำที่ใช้เรียกชนชาติในแถบกัมพูชา สมัยโบราณ โดยเฉพาะในยุคของ อาณาจักรขอม หรือ อาณาจักรกัมพูชายุคก่อน เช่น อาณาจักรเจนละ หรือ จักรวรรดิเขมร ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่นครวัด-นครธม

- ในประวัติศาสตร์ไทย คำว่า "ขอม" มักถูกใช้ในความหมายเกี่ยวกับศิลปะ วัฒนธรรม หรือศาสนาของกัมพูชา เช่น "ศิลปะขอม" หรือ "อักษรขอม"

- ปัจจุบัน คำนี้เริ่มถูกมองว่าเป็น คำเรียกที่ล้าสมัยหรือคลุมเครือ และในบางกรณีอาจถูกมองว่ามีน้ำเสียงเชิงลบหรือลดทอน (โดยเฉพาะในสายตาของชาวกัมพูชา)

"เขมร" – ชนชาติและภาษา

- เป็นชื่อที่ใช้เรียก ชาติพันธุ์และภาษาของชาวกัมพูชา โดยตรง

- คำว่า "เขมร" มาจากคำในภาษาสันสกฤตว่า "กัมพูชะ" (Kambuja) ซึ่งกลายเสียงเป็น "เขมร" (Khmer) ในภาษาไทย และ "Khmer" ในภาษาอังกฤษ

- ปัจจุบันยังใช้กันอย่างกว้างขวาง เช่น "ภาษาเขมร", "ศิลปะเขมร", "วัฒนธรรมเขมร" ฯลฯ

"กัมพูชา" – ชื่อประเทศอย่างเป็นทางการ

- เป็นชื่อทางการของประเทศ (Cambodia) ในภาษาไทย

- มาจากคำในภาษาสันสกฤตว่า "กัมพูชะ" (Kambuja) เช่นเดียวกับ "เขมร"

- ใช้ในบริบททางการ เช่น "รัฐบาลกัมพูชา", "เศรษฐกิจกัมพูชา", "ความสัมพันธ์ไทย-กัมพูชา"

- คนกัมพูชาเองเรียกประเทศตนว่า "แคมพูเจีย (Kâmpŭchéa)" ซึ่งเป็นรากเดียวกับ "กัมพูชา"

บทสรุป

โดยสรุปแล้ว "ขอม" เป็นคำที่ใช้เรียกชนชาติและวัฒนธรรมในยุคโบราณของกัมพูชาและมักใช้ในเชิงประวัติศาสตร์ ส่วน "เขมร" คือคำที่ใช้เรียกชนชาติ ภาษา และวัฒนธรรมของคนกัมพูชาในทั้งอดีตและปัจจุบัน ขณะที่ "กัมพูชา" เป็นชื่อประเทศอย่างเป็นทางการที่ใช้ในบริบททางราชการและอย่างสุภาพ

การเข้าใจความแตกต่างของคำทั้งสามนี้จะช่วยให้เราสื่อสารได้ถูกต้องและเหมาะสมในแต่ละสถานการณ์

https://www.sanook.com/news/9801102/