We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ร.ด.หฤโหด ไตรภาค" Posted by หนุ่ม น.ศ. on 15-Mar-12 at 03:12 PM ตอนที่ 23 ผมก้าวไปยืนตรงช่องโดด ครูฝึกเอาอุปกรณ์ที่ติดอยู่กับตัวของผมติดเข้ากับอุปกรณ์ที่ใช้โดด เช็คความเรียบร้อยแบบเดียวกับที่ทำกับทุกคน แล้วจึงตบหลังผมเบาๆ ก่อนจะพูดเสียงเข้ม “ ไม่ต้องกลัวนะไอ้แว่น หายใจเข้าลึกๆ อย่าลืมร้องเอี้ย เอี้ย .ด้วยล่ะ ไปได้ ! “ พูดจบครูฝึกก็ผลักผมลงมาทันที ผมกลั้นใจกระโดดลงมาเต็มที่ รู้สึกว่าตัวลอยอยู่กลางอากาศ แล้วเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเรื่อยๆ มันโหวงเหวงมาก เหมือนจะหล่นลงไปข้างล่างให้ได้ ผมเอามือจับสายยึดเอาไว้จนแน่น เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมปล่อยเด็ดขาด ความรู้สึกตอนนั้นทั้งตื่นเต้นทั้งเสียว แต่ก็รู้สึกมันส์ดี ผมไม่กล้ามองไปข้างล่างเลยเพราะรู้ว่าผมอยู่ในตำแหน่งที่สูงมาก ลมเย็นๆ พัดมาปะทะหน้าผม ยิ่งทำให้ผมรู้สึกเสียวไส้มากขึ้น “ เอี้ย เอี้ย ..เอี้ย “ ผมแหกปากแบบนี้ไปเรื่อยๆ ในขณะที่ตัวลอยแกว่งไปแกว่งมาอยู่กลางอากาศ ไม่นานผมก็ลอยมาจนถึงนั่งร้านตรงจุดที่จะลงแล้ว เพื่อนๆ ที่ยืนรออยู่ข้างล่างตะโกนลั่น “ งอขา งอขาไว้ ! “ ผมรีบงอขาตามที่เพื่อนบอกทันที เพื่อนคนหนึ่งที่ยืนรออยู่บนพื้นกระโดดขึ้นมาจับขาล่ำๆ ด้านขวาของผมเอาไว้ เพื่อนอีกคนจับขาขวา แล้วยึดตัวผมที่กำลังหมุนเคว้งอยู่เอาไว้จนตัวผมนิ่ง ก่อนจะช่วยกันดึงตัวผมไปข้างหน้า เพื่อนอีกคนเข็นนั่งร้านออกมาจากฉากหลังเพื่อให้ผมหย่อนขาลงไปบนนั้น พอผมลงมายืนบนนั่งร้านเรียบร้อยแล้วเพื่อนที่นั่งอยู่บนนั่งร้านก็ช่วยผมแกะสายอุปกรณ์ออกจากตัวแล้วผูกเชือกอะไรซักอย่างให้ แล้วผมก็ไต่บันไดลงมาจากนั่งร้าน แล้ววิ่งถือสายอุปกรณ์ที่โยงกับสลิงไว้ด้านบนกลับมาที่จุดเริ่มต้น ปากก็ร้อง เอี้ย .เอี้ย เอี้ย .. ไปด้วย พอผมกลับมาถึงที่จุดเริ่มต้นแล้ว ก็ต้องช่วยเพื่อนคนที่จะโดดต่อไปแต่งตัวให้เหมาะสมกับการโดดหอ คนที่โดดแล้วต้องถอดอุปกรณ์ของตนเองส่งต่อให้เพื่อน แล้วก็ต้องช่วยเพื่อนแต่งตัวด้วย ตอนที่ผมเตรียมตัวจะโดดก็มีเพื่อนมาช่วยผมแต่งตัวแบบนี้เหมือนกัน พอผมโดดเสร็จแล้วจึงต้องมาช่วยเพื่อนคนอื่นแต่งตัวบ้าง เป็นการแสดงความมีน้ำใจ ผมถอดหมวกเหล็กออกแล้วสวมไปบนกบาลเพื่อนคนนั้น ติดสายอุปกรณ์ต่างๆ ไว้ที่ตัวของเขาจนเสร็จเรียบร้อย แล้วก็ตบไหล่เขาเบาๆ เพื่อนคนนี้หน้าตาหล่อ ผิวดำ แมนและเท่มาก พอเขาเห็นว่าผมแต่งตัวให้เขาเสร็จแล้ว เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ ขอบใจที่ช่วยแต่งให้เรานะเว้ย ! “ “ เออ โดดดีๆ ล่ะ “ ผมตอบยิ้มๆ แล้วลูบหลังเขาเบาๆ อีก 1 ที ก่อนที่เขาจะออกวิ่งไปยังหอสูง ส่วนผมก็ไปนั่งพักเหนื่อยรวมกับเพื่อนๆ แล้วก็พูดคุยกันเรื่อยเปื่อย ไม่นานครูฝึกอีกคนก็มาบอกว่า คนที่โดดแล้วให้ไปซื้อปีกซะ ไอ้เด่นรับอาสาไปซื้อให้เพื่อนๆ เอง ไม่นานมันก็กลับมาพร้อมกับปีกจำนวนมาก (เพราะมีคนฝากซื้อเยอะ) แล้วจึงแจกจ่ายให้เพื่อนๆ ผมเอาปีกสีทองมาติดไว้ตรงอกเสื้อด้วยความภาคภูมิใจ นี่คือรางวัลแห่งความกล้าหาญแท้ๆ ! “ ตอนโดดน่ะเสียวสุดยอดเลย แต่พอโดดแล้วได้ปีกมาประดับเนี่ย โคตรภูมิใจเลย เนอะมึงเนอะ “ ผมพูดกับเพื่อนๆ ไอ้อ๊อตฟังผมพูดแล้วจึงพูดขึ้นมาบ้าง “ เออว่ะ กูก็คิดเหมือนมึง ปีกนี่สวยดีนะ กูชอบว่ะ มันเป็นเครื่องหมายแห่งเกียรติยศแท้ๆ เลย เพราะมันต้องแลกด้วยความกล้าหาญแบบสุดๆ ในการโดดหอว่ะ พูดแล้วยังเสียวไม่หายเลย ตอนโดดน่ะกูเสียวชิบหาย ! “ ไอ้เด่นหัวเราะแล้วพูดเสียงดัง “ 5555 กูว่าไม่เท่าไหร่ว่ะ โดดหอเนี่ยกูยอมรับว่ามันส์ดี แต่ก็จิ๊บๆ ว่ะ เทียบไม่ได้เลยกับปี 4 ปี 5 ที่กูจะต้องเจอ กูเดาเอานะว่าถึงตอนนั้น กูจะได้เล่นอะไรเสียวๆ มากกว่าตอนนี้ซะอีก กูชอบว่ะไอ้เรื่องเสียวๆ แบบนี้เนี่ย” “ ไม่ยักรู้นะว่ามึงชอบเล่นเสียวๆ ด้วย “ ผมพูดยิ้มๆ ไอ้เด่นมองหน้าผมแล้วหัวเราะร่วน “ 5555555 มึงไม่ต้องเลย พวกมึงทุกคนก็ชอบเล่นเสียวๆ อยู่แล้วนี่ เล่นมาทุกคืนเลยไม่ใช่เหรอ ไอ้พวกเหี้ย! “ ผม ไอ้อ๊อต ไอ้เทพ ไอ้ไก่ และไอ้แมนหัวเราะขึ้นพร้อมกัน ถูกของไอ้เด่นมันจริงๆ หลังจากเรานั่งพักกันพอหายเหนื่อยแล้ว ก็พากันไปซื้อน้ำดื่มกันที่ “ หน่วยบริการความสดชื่น “ ผมซื้อน้ำนมถั่วเหลืองไวตามิลด์แบบขวดมาดื่มเพื่อชดเชยโปรตีนที่เสียไป ดื่มแล้วรู้สึกกระปรี้กระเปร่าและมีเรี่ยวมีแรงขึ้นมาก ดีจริงๆ พอดื่มเสร็จ เพื่อนๆ ในกลุ่มก็ขอตัวไปเยี่ยวกันหมด ผมก็เลยนั่งพักอยู่แถวนั้นรวมกับเพื่อนๆ คนอื่นในหมวด 2 ผมนั่งอยู่ครู่หนึ่ง ครูฝึกคนเดิมก็เดินมาหาพวกเรา แล้วก็ชี้มาที่ผม และชี้ไปเพื่อนคนอื่นๆ อีก 3 คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมซึ่งผมไม่รู้จักชื่อ แต่จำหน้าได้ว่าอยู่โรงเรียนเดียวกับผม แล้วสั่งว่า “ มึง 4 คน มากับกู กูจะให้มึงทำงานที่มูลดิน “ ผมกับเพื่อนอีก 3 คนรีบลุกเดินตามครูฝึกไปทันที ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องไปทำอะไร แต่ที่แน่ๆ คือต้องเหนื่อยแน่นอน ซวยจริงๆ นึกว่าโดดหอเสร็จแล้วจะได้นั่งพัก กลับต้องไปทำงานอีกแล้ว แต่ผมมาถึงที่มูลดิน ซึ่งก็คือตรงลานโดดหอนั่นเอง ผมถึงได้รู้ว่า งานที่มูลดินไม่ได้แย่อย่างที่คิด สำหรับเพื่อนอีก 3 คนอาจจะคิดว่ามันเป็นงานที่ทั้งเหนื่อยทั้งร้อน แต่สำหรับผมไม่เลย งานที่มูลดินก็คือคนที่คอยช่วยพวกที่โดดหอลงมานั่นเอง ผมมีหน้าที่กระโดดจับขาขวาของคนที่โดดหอลงมาให้มั่น เพื่อนอีกคนหนึ่งกระโดดจับขาซ้าย แล้วเรา 2 คนก็ช่วยกันดึงเขาไปข้างหน้า เพื่อนอีกคนซึ่งยืนอยู่หลังนั่งร้านก็รีบเข็นนั่งร้านออกมาจากฉากหลังเพื่อให้คนโดดหอหย่อนขาลงไปบนนั้น แล้วเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่บนนั่งร้านก็ช่วยเขาแกะสายอุปกรณ์ออกจากตัวแล้วผูกเชือกอะไรซักอย่างให้ ก่อนจะปล่อยให้เขาไต่บันไดลงมาเอง พอผมเริ่มทำงานก็มีคนกระโดดลงมาเรื่อยๆ ผมกับเพื่อนๆ ก็ต้องตะโกนเสียงดังซ้ำๆ ว่า “ งอขาไว้ๆ ๆ งอขาด้วยเว้ย ! “ เสร็จแล้วก็กระโดดจับขาขวาของเขาไว้ด้วยความรวดเร็ว ซึ่งต้องอาศัยพละกำลังมากเพราะว่าตัวของเขาจะแกว่งไปแกว่งมาไม่หยุด ผมต้องกะจังหวะดีๆ เพื่อจะได้กระโดดจับขาเขาไว้โดยไม่พลาด ผมกระโดดจับขาล่ำๆ ของผู้ชายที่โดดหอมาเป็นสิบๆ คน เหนื่อยเหมือนกัน ร้อนด้วย แต่สนุกมากกว่าเพราะได้ทำในสิ่งที่ชอบ ขาของผู้ชายน่ะล่ำๆ แข็งๆ กันทั้งนั้น แถมได้จับคนละตั้งนานๆ แบบนี้ สวรรค์แท้ๆ เลยครับ เพื่อนบางคนกลัวโดดหอมาก พอกระโดดลงมาถึงมูลดิน มองลงมาข้างล่างเห็นผมยืนรอจับขาเขาอยู่ ก็แหกปากลั่น “ ไอ้หนุ่ม ไอ้หนุ่ม ช่วยกูด้วย จับขากูที! “ ผมรีบกระโดดจับขาเขาทันที แล้วก็จับอยู่ตั้งนานจนเขายืนบนนั่งร้านเรียบร้อย แล้วไต่ลงบันไดวิ่งออกไป คนไหนหล่อๆ ล่ำๆ ผมก็จะจับขานานหน่อย แต่ถ้าไม่หล่อก็จับแป๊ปเดียว ผมมีความสุขมาก ทำหน้าที่อย่างขยันขันแข็งถึงแม้ว่าจะร้อนจะเหนื่อยล้าแค่ไหนก็สู้ตาย เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ผมทำงานจับขาเพื่อนๆ จนไม่มีใครโดดแล้ว ก็ต้องเลิก ทั้งๆ ที่ยังนึกเสียดายว่า ยังจับขาไม่หนำใจเลย ผมเดินกลับมาที่เดิมอย่างอ่อนระโหยโรยแรง เห็นแต่ไอ้แมนและไอ้เทพนั่งอยู่ใต้ต้นไม้แค่ 2 คนเท่านั้น นอกนั้นก็เป็นเพื่อนหมวดอื่นๆ ที่เพิ่งโดดหอเสร็จ แล้วทยอยมานั่งพักดื่มน้ำดื่มท่า ถามพวกมันก็ได้ความว่า เพื่อนคนอื่นๆ ในหมู่ แยกย้ายกันไปทำงานตามที่ครูฝึกสั่ง บางคนก็ไปทำงานที่มูลดินอื่น บางคนก็ไปทำความสะอาดปืนและตรวจเช็คอาวุธต่างๆ บางคนก็ไปช่วยครูฝึกทำงานอื่นๆ ส่วนมัน 2 คนทำงานเสร็จแล้ว ครูฝึกจึงให้พัก และจะเรียกรวมทุกคนอีกครั้งในอีก 1 ชั่วโมงข้างหน้า ผมก็เลยนั่งลงข้างๆ มัน 2 คน รู้สึกเหนื่อยพอสมควรเพราะเสียพลังงานไปกับการทำงานที่มูลดินไม่น้อย ก็เลยนั่งเงียบๆ อยู่เป็นนาน ผมนั่งอยู่นานเท่าไหร่ก็ไม่ทราบได้ รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นร่างสูงใหญ่ของครูพิชิตยืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมรีบสวมหมวกแล้วลุกขึ้นยืนตรงทันที แล้วสะกิดไอ้แมนกับไอ้เทพให้ทำแบบเดียวกับผมด้วย พอเรา 3 คนยืนกันหมดแล้ว ครูพิชิตก็พูดช้าๆ “ ตามสบายเถอะพวกมึง ไม่ต้องมากระเบียบนักก็ได้ ตอนนี้เป็นเวลาส่วนตัวระหว่างกูกับพวกมึงๆ กูแค่อยากจะมาพูดอะไรกับพวกมึงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะไม่ได้พูดอีก “ ครูพิชิตพูดพลางมองหน้าผม ไอ้แมน และไอ้เทพ แล้วเดินผ่านหน้าเรา 3 คนไปมา “ อีกเดี๋ยวพวกมึงก็จะได้กลับบ้านไปนอนสบายแล้ว ส่วนกู ก็ยังต้องอยู่ที่เขาชนไก่นี้ไปอีกนาน จนกว่าพวกมึงจะฝึกกันหมดทุกผลัด “ ผมมองหน้าครูพิชิต ครูพิชิตซึ่งตอนนี้เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าไอ้แมน พูดต่อ “ กูอยู่มาตั้งแต่ผลัดแรก และก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว พวกมึงลองคิดดูสิ ว่าครูฝึกอย่างพวกกูน่ะลำบากกว่าพวกมึงหลายเท่านัก พวกมึงมาแค่ 5 วัน แล้วก็กลับไปนอนตากแอร์สบายๆ ที่บ้านแล้ว แต่พวกกูต้องอยู่เป็นปีๆ แถมยังมีปี 4 ปี 5 อีก แล้วก็ไม่รู้ตั้งกี่ผลัด แถมยังต้องเตรียมการฝึกให้พวกมึงอีก ต้องตะโกนเสียงแหบเสียงแห้ง ทำกับข้าวให้พวกมึงแดก ขุดหลุมให้พวกมึงลงไปนั่งตั้งรับ เตรียมกระสุนให้พวกมึงซ้อมยิงปืน เคลียร์พื้นที่ให้ก่อนที่พวกมึงจะเข้าตี และก็อีกเยอะแยะที่กูทำให้พวกมึง ฝีมือกูทั้งนั้น หึ หึ “ ครูพิชิตพูดแล้วยิ้มแห้งๆ “ พวกมึงดูผิวกูสิ “ ผมและเพื่อนอีก 2 คนมองผิวของครูพิชิต มันดำเกรียมจนแทบไหม้ บ่งบอกว่าตากแดดมานาน ครูพิชิตพูดต่อ “ พวกมึงหลายคนน่ะ เกลียดครูฝึกอย่างพวกกู กูบังเอิญไปได้ยินมา เพื่อนพวกมึงน่ะแหละ ด่าพวกกูซะเละเลย ด่าว่าบ้าอำนาจมั่ง เหี้ยมั่ง แกล้งลงโทษพวกมึงมั่ง สารพัดจะด่าจริงๆ กูก็ไม่โกรธหรอกนะ กูเข้าใจพวกมึง กูเองก็ไม่ได้อยากจะทำโทษพวกมึงหรอก ถ้าพวกมึงมีระเบียบนะ กูจะไม่ทำโทษเลย เพราะกูรักพวกมึง “ ครูพิชิตตบไหล่ไอ้เทพเบาๆ ก่อนจะพูดเสียงดัง “ ใจจริงน่ะ ครูฝึกทุกคนรักพวกมึงนะ ไม่งั้นเขาไม่ทำเพื่อพวกมึงมากขนาดนี้หรอก อย่างที่กูบอกไปแล้ว ครูฝึกน่ะลำบากกว่าพวกมึงหลายเท่านัก พวกมึงรู้มั๊ย แต่ทุกคนก็ยอมเหนื่อยเพื่อให้พวกมึงฝึกได้เต็มที่ และเข้มแข็งสมชายชาตรี ถึงแม้ว่าครูฝึกบางคนจะไม่ได้เป็นชายแท้ก็ตาม “ ไอ้แมนแอบอมยิ้มเมื่อได้ยินครูพิชิตพูดแบบนั้น “ กูคงจะไม่มีโอกาสได้เจอกับพวกมึงอีกแล้ว บางทีอาจจะเจอกันตอนปี 4 ปี 5 ถ้าพวกมึงคิดจะเรียนนะ แต่มันก็คงยาก โอกาสมันน้อย ครูฝึกจะต้องหมุนเวียนมาฝึกให้พวกมึง พวกมึงก็คงต้องเจอครูฝึกคนอื่นๆ อีกเยอะแยะ อาจจะไม่เจอกูอีกเลยตลอดชีวิตก็ได้ “ ครูพิชิตเดินมาหยุดตรงหน้าผม เอามือ 2 ข้างบีบไหล่ของผมไว้แน่น จ้องหน้าผม แล้วพูดต่อ “ ไหนๆ จะต้องจากกันแล้ว กูก็ขออวยพรให้มึงโชคดีนะ ไอ้ตี๋แว่น กูอยากให้มึงรู้ว่ากูรักมึงมาก และกูจะไม่ลืมมึง และเรื่องที่เกิดขึ้นในวันแรกที่มึงมาเลย มึงต้องเข้มแข็งกว่านี้นะ เกิดมาเป็นลูกผู้ชายทั้งที อย่าอ่อนแอง่ายๆ จำคำกูไว้ล่ะ สู้ต่อไปนะมึง โชคดีว่ะ “ “ ขอบคุณครับ “ ผมพูดเสียงดังฟังชัด ครูพิชิตยิ้มอย่างพอใจ แล้วเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าไอ้เทพบ้าง ก่อนจะตบไหล่มันเบาๆ “ โชคดีนะ ไอ้หนุ่มน้อย กูรักมึงมากนะ คืนนั้นกูมีความสุขมากจริงๆ ว่ะ กูดีใจที่ได้สนุกกับมึง และกูก็ดีใจที่เห็นมึงฝึกอย่างเข้มแข็ง องอาจ สมชายชาติทหาร ถึงมึงจะชอบเพศไหนก็ตาม มึงก็ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่วันยังค่ำ อย่าให้ใครมาดูถูกศักดิ์ศรีมึงได้ เพียงเพราะว่ามึงเป็นเกย์ จำคำกูไว้ดีๆ ล่ะ “ “ ขอบคุณครับครู “ ไอ้เทพพูด ครูพิชิตเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าไอ้แมน แล้วบีบไหล่มันแรงๆ ไอ้แมนสะดุ้งโหยงเพราะเจ็บ “ สำหรับมึง ไอ้ตี๋ กูก็รักมึงนะ กูจะไม่มีวันลืมเรื่องคืนนั้นเลย มันเสียวมากๆ ถึงใจจริงๆ มึงเองก็หล่อน่ารักดีนะ ขาวตี๋ แต่กูอยากให้มึงดูแมนกว่านี้มากๆ จริงอยู่ที่การกระทำของมึงจะแมน แต่หุ่นมึงยังไม่แมนเท่าไหร่ มึงมันล่ำ แต่ตัวมึงเล็กไปหน่อย ล่ำแต่ตัวเล็กก็ไม่ไหวว่ะ ดูไม่แมน กูอยากให้หุ่นมึงดีกว่านี้ เอางี้ พอกลับไปถึงบ้านนะ มึงออกกำลังกายให้มากกว่านี้ แดกนมเยอะๆ จะได้สูงๆ ร่างกายมึงน่าจะยังโตได้อีกนะ ใช่มั๊ยวะ เด็กรุ่นๆ มึงเนี่ย กูว่ายังไม่ถึง 20 กันทั้งนั้น ยังมีโอกาสสูงได้ กูอยากเห็นเด็กรุ่นใหม่แบบพวกมึงตัวสูงใหญ่ว่ะ แม่งเห็นแล้วเสียวดี เออ แม่ง พูดแล้วควยกูแข็งเลย 555 เอางี้ มึงทำตามที่กูบอกแล้วกัน หุ่นมึงจะดีเหมือนไอ้ 2 คนนี้ ยังไงกูก็ขอให้มึงโชคดีเช่นกันว่ะ “ “ ครับผม ขอบคุณที่ให้คำแนะนำผมครับ “ ไอ้แมนพูด ครูพิชิตมองหน้าพวกเรา 3 คนอีกครั้งหนึ่ง แล้วพูดช้าๆ “ กูดีใจที่ได้รู้จักเด็กน่ารักอย่างพวกมึง ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีก กูจะไม่ลืมพวกมึงเลย โชคดีเอ็นท์ติดทุกคนนะ แล้วก็อย่าลืมคิดถึงกูกันบ้างล่ะ เออ พวกมึงพักผ่อนต่อเหอะ กูไปล่ะ “ พูดจบครูพิชิตก็เดินตบไหล่เรา 3 คนคนละครั้ง ผม ไอ้แมน และไอ้เทพยกมือขวาขึ้นแตะขอบหมวกด้านขวาทำวันทยหัตถ์แสดงความเคารพครูพิชิตเป็นครั้งสุดท้าย ครูพิชิตยกมือขวาขึ้นแตะขอบหมวกแสดงความเคารพตอบ แล้วเดินจากไป ผม ไอ้แมน และไอ้เทพทรุดตัวลงนั่งต่อ ไอ้เทพถามผมว่า “ มีอะไรเกิดขึ้นวันแรกเหรอวะ เมื่อกี้กูได้ยินครูพิชิตพูดกับมึง มึงไปทำอะไรกับครูพิชิตมาวะ เล่าให้กูฟังหน่อยสิ “ ผมยิ้มแล้วถามกลับทันที “ แล้วเรื่องคืนนั้นของพวกมึง 2 คนล่ะ มันอะไรวะ กูก็ได้ยินนะ มีความลับอะไรปกปิดกูอยู่เหรอ ร้ายจริงๆ นะไอ้พวกเหี้ย เล่าให้กูฟังก่อนเลย พวกมึงก็ไปมีอะไรกับครูพิชิตมาใช่มั๊ย แม่ง พวกมึงนี่เหี้ยจริงๆ ว่ะ “ “ มึงก็เหี้ยเหมือนกันน่ะแหละ เสือกไปทำอะไรกับครูฝึกตั้งแต่วันแรกเลย “ ไอ้เทพด่าผมแล้วยิ้มเขินๆ แล้วจึงเริ่มต้นเล่าเรื่องของมันกับไอ้แมนให้ผมฟัง พอผมฟังไอ้เทพเล่าจบแล้วผมก็เล่าเรื่องของผมให้ฟังบ้าง สุดท้ายเรา 3 คนก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดอย่างชัดเจน . ปรี๊ด ..ปรี๊ด .. เสียงนกหวีดรวมดังขึ้นอีกครั้ง นักศึกษาวิชาทหารทุกคนรีบวิ่งมาจากทุกทิศทุกทางมาเข้าแถวรวมกันตรงที่รวมพลหน้ากองบก. ทันที ทุกคนต่างรีบหาแถวกันอย่างวุ่นวาย แต่ก็หากันไม่ค่อยจะเจอเพราะไม่ได้เข้าแถวรวมกันทุกหมวดแบบนี้มานานแล้ว ส่วนใหญ่ในการฝึกที่ผ่านมา จะฝึกแยกเป็นหมวดๆ เพื่อความคล่องตัวในการฝึก ตอนเข้าแถวก็จะเข้าง่ายเพราะเข้าในหมวดของตนเองแค่หมวดเดียวเท่านั้น แต่คราวนี้ต้องเข้ารวมกันทุกหมวด ย่อมจะทำให้เข้าแถวได้ยากขึ้น หลายคนเข้าแถวผิดหมวดก็มี ทำให้ต้องเสียเวลาหาคนในหมู่กันนานมาก กว่าแถวจะเสร็จเรียบร้อยก็เสียเวลาไปมาก หัวหน้าชุดฝึกขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แผดเสียงลั่น “ ช้ากว่าเดิมมาก! ฝึกดีๆ มา 5 วันจนจะได้กลับบ้านอยู่แล้ว ดันมาตายตอนจบซะนี่ เข้าแถวมั่วไปหมด ไม่ได้เรื่องเลย พัน 32! อย่างนี้คงต้องเสียเหงื่อกันหน่อยแล้ว ทั้งหมด วิดพื้นท่าเตรียม ! “ “ เตรียม ! “ ทุกคนตะโกนพร้อมกันในขณะที่ลดตัวลงตัวนอนคว่ำ เอามือ 2 ข้างดันพื้นไว้ ขาเหยียดตึง ครูฝึกสั่งต่อ “ 40 ครั้ง ! “ ผมและเพื่อนๆ กัดฟันตะโกนลั่น เหนื่อยอีกแล้วกู “ 40 ครั้ง ! “ “ ปฏิบัติ ! “ ผมและเพื่อนๆ วิดพื้นจนครบ 40 ครั้ง แล้วก็ลุกขึ้นยืนตามเดิม ทุกคนเหนื่อยหอบ แข้งขาอ่อนล้าไปหมด ทุกคนมีสีหน้าไม่ดีเลย หลายคนทำท่าจะเป็นลม เพราะวันนี้แดดจัดมาก อากาศก็ร้อนอบอ้าวเหลือเกิน แถมพวกเรายังยืนตากแดดกันอยู่ด้วย ผมเอามือปาดเหงื่อบนหน้าผากทิ้งช้าๆ พลางหอบแฮ่กๆ ด้วยความเหน็ดเหนื่อย เหงื่อผมแตกเต็มหลังไปหมด ร้อนก็ร้อน เพลียก็เพลีย ไม่กี่นาทีต่อมา ครูฝึกก็ตะโกนว่า “ แยกย้ายกันไปรอบๆ แล้วรอฟังเสียงนกหวีด พอได้ยินเสียงนกหวีดของครู รีบวิ่งมาเข้าแถวอีกครั้งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าคราวนี้ช้ากว่าครั้งแรก โดน 70 ครั้งแน่ แล้วครูจะให้วิ่งเข้าแถวใหม่อยู่อย่างนี้แหละจนกว่าจะเข้าแถวได้เร็วขึ้น ปฏิบัติ ! “ ทุกคนต่างเดินช้าๆ ออกจากที่รวมพล ยืนกระจายกันอยู่รอบๆ ต่างก็ยืนเกาะกลุ่มกับเพื่อนๆ ในหมวดเดียวกันไว้เอาไว้ ผมพูดกับไอ้อ๊อต ไอ้เทพ และเพื่อนๆ คนอื่นที่พอจะรู้จักว่า “ เพื่อให้เข้าแถวได้เร็ว ๆ กูขอแนะนำว่า ใครอยู่หมู่เดียวกันให้จับมือกันไว้ เวลาเขาเรียกก็จับมือวิ่งตามไปเป็นพรวนเลย จับมือคนต่อคนแบบเรียงตามลำดับไหล่ไว้ด้วยเลยยิ่งดี แบบนี้เข้าได้เร็วแน่ๆ ทำเลยพวกมึง “ ทุกคนเห็นด้วยกับวิธีของผม คนที่อยู่หมู่เดียวกันก็จับมือเพื่อนที่อยู่หมู่เดียวกันเอาไว้แน่น ผมเองก็จับมือเพื่อนๆ ไว้เหมือนกัน โดยเพื่อนทุกคนจับมือเรียงตามลำดับการเข้าแถวก่อนหลัง หรือตามลำดับไหล่เอาไว้แล้ว ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ทุกคนรีบวิ่งกลับมายังที่รวมพลอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว แล้วรีบจัดแถว วิธีของผมได้ผล เพื่อนๆ ไม่มีใครหลงแถวไปเข้าหมวดอื่นเลย ทุกคนเข้าแถวเสร็จเรียบร้อยด้วยเวลารวดเร็ว หัวหน้าชุดฝึกยิ้มอย่างพอใจแล้วตะโกนลั่น “ ดี ดีมาก ในเมื่อทุกคนทำได้ดีแบบนี้ ครูก็มีของขวัญจะให้ การฝึกวิชาทหารสิ้นสุดลงแล้ว ลำดับต่อไปจะเป็นของขวัญที่พวกครูเตรียมไว้ให้ลูกศิษย์ที่น่ารักอย่างนักเรียนทุกคน “ หัวหน้าชุดฝึกบางครั้งก็ยังติดเรียกพวกเราว่า นักเรียนอยู่ ไม่เรียกว่า นักศึกษาวิชาทหาร แต่ผมก็ชอบให้เขาเรียกแบบนี้ เพราะว่าฟังแล้วดูดี และอีกอย่าง พวกเราก็ยังเป็นนักเรียนอยู่จริงๆ ตอนนี้ทุกคนรู้สึกยินดีที่ได้ยินว่า การฝึกวิชาทหารได้สิ้นสุดลงแล้ว และกำลังสงสัยว่า ของขวัญที่ว่านั้นคืออะไร “ครูจะพานักเรียนไปเที่ยว! รับรองว่าจะต้องถูกใจแน่ๆ “ ผมและเพื่อนๆ ทุกคนขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ และถามตนเองว่า เที่ยวไหนวะ เที่ยวในเขาชนไก่เนี่ยนะ ? ........................................ (ติดตามตอนจบในคราวหน้านะครับ)

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.